Burning bridges (help) - Liefde, Vriendschap & Familie

**Bedankt voor alle reacties <3 **

[ bericht aangepast op 7 mei 2018 - 14:36 ]

---

ars moriendi

Ah jeetje wat rot zeg. Mensen uit je leven laten gaan is iets wat never nooit niet makkelijker wordt. Ik kan me heel goed voorstellen dat het echt onwijs veel zeer doet dat twee mensen dit nu doen. Maar, je zegt het zelf al: Voor mij is het niet goed als ik nog met ze om ga. Dat is 1 van de belangrijkste dingen die je jezelf kan beseffen en een heel groot leermoment. Tuurlijk heb je onwijs veel met elkaar gedeeld en is het een speciale tijd maar als het meer van je weg neemt dan dat je er voor krijgt moet er ook een moment komen waarop je het af gaat sluiten, omdat je zelf ook verder moet. En het is immers zo, het maakt ook weer plaats voor iets anders moois. De herinneringen die jij hebt verdwijnen niet en die mag je best koesteren, maar times change and people change as well. Ik heb recent ook veel mensen uit mijn leven verwijderd en hoewel het bizar moeilijk is voel ik me nu veel beter. Ik probeer het altijd als volgt te zien, misschien dat het je helpt; We zitten allemaal op een grote rivier die alle kanten op kan gaan, stille wateren en stroomversnellingen. Soms kom je iemand tegen die in hetzelfde vaarwater zit en kun je een tijd perfect met elkaar optrekken, maar het kan maar zo zijn dat dat bootje van de ander toch de andere kant op gaat. Dat is oke want je komt andere bootjes tegen. Voor mij werkt het dus om te bedenken: We leven allemaal ons eigen leven en soms past dat perfect bij een ander maar soms ook ineens niet meer, en dat is oke want er komt iemand anders weer voor die je weer wat kan bieden, en jij hen.

Ik moet er wel bij zeggen; je moet zelf beslissen wanneer jij iets het nog waard vind om voor te vechten en wanneer niet. Maar mijn advies is, als je weet dat het beter is voor jou zonder, sluit het toch af. Als je er nog over wil babbelen mijn pb en gb staan open. Heel veel succes.

Edit; ik denk dat het je zo zwaar valt omdat je in het verleden heel veel aan ze hebt gehad (vooral die vriendin) dan is ineens zonder moeten, of ineens de verandering zo'n klap dat je je zo voelt. Maar trust me, dit wordt ook makkelijker en dan kun je het verleden koesteren voor de leuke momenten en ook voor jezelf kunnen blijven uitleggen waarom het is gestopt.

[ bericht aangepast op 19 maart 2018 - 21:24 ]

---

The truth is out there.

Waar je nu doorheen gaat is een rouwproces, maar zonder dat er iemand is overleden. Ik ken dat soort verlies.
Ik denk dat tijd het beste helpt om hier overheen te komen. Je bent verliefd geweest op een jongen die je heeft verlaten en je hebt een prachtige vriendschap gehad met een meisje die misbruik van je heeft gemaakt.
Zij hebben jou op een manier behandeld die niet respectvol is, niet andersom. Verwijt jezelf daarom niet de gevoelens die je nu hebt want de wil om een vriendschap te willen koesteren is niet slecht an sich. Je bent geen machine.
Een van de beste dingen die je voor jezelf kan doen wanneer je je in een kwetsbare situatie bevindt, is jezelf behoeden voor situaties en mensen waar je verdrietig van wordt. Koester de prettige vriendschap die je hebt gehad en bedenk dat er een land vol mensen zit die geen misbruik van je zullen maken en die openstaan voor een volwaardige vriendschap.
Daarnaast zou ik proberen de gevoelens die je nu hebt, in je hoofd te erkennen voor jezelf zonder het gevoel dat je jezelf het bestaan van die gevoelens verwijt.

[ bericht aangepast op 19 maart 2018 - 21:58 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Eigenlijk wat iedereen boven me heeft gezegd. Daarbij, wat mij vaak helpt is om alles helemaal eeg te doen: ze blokken, verwijderen op de media en nummers deleten. Zo kom je ze minder vaak per ongeluk tegen en kom je ook moeilijker in verleiding om een bericht te sturen. Klinkt kinderachtig misschien, maar het helpt mij verschrikkelijk.

Heel vervelend en naar dat dit je allemaal overkomen is, trouwens.

---

i wanna die with you once or twice.

Hele lieve, doordachte reacties allemaal. Daar kan ik echt wat mee. Dankjewel <3. Ik vind voornamelijk het gevoel zo frustrerend. Zij hebben mij pijn gedaan en me gedumpt maar IK ben degene die hen terugwil. Like wtf brain? Dat voelt heel zwak vanuit mijzelf. Heel stom ook.

Hebben jullie zelf ooit zoiets meegemaakt?

[ bericht aangepast op 20 maart 2018 - 0:12 ]

---

ars moriendi

Apocalyptic schreef:
Hele lieve, doordachte reacties allemaal. Daar kan ik echt wat mee. Dankjewel <3. Ik vind voornamelijk het gevoel zo frustrerend. Zij hebben mij pijn gedaan en me gedumpt maar IK ben degene die hen terugwil. Like wtf brain? Dat voelt heel zwak vanuit mijzelf. Heel stom ook.

Hebben jullie zelf ooit zoiets meegemaakt?

Like I said, ik denk dat het voornamelijk de angst is om los te laten, en het willen vasthouden aan het feit dat het ooit fijn was. Het is heel moeilijk om dan rationeel te denken. Ik heb dit ook wel eens gehad. Zelfs met iemand waar ik 2x naar terug ben gegaan voor ik sterk genoeg was om het af te sluiten. Iets andere situatie want die persoon klopte alleen nog maar bij mij aan als hij wat van me nodig had. Alsnog, ik ken het gevoel. En het is logisch omdat je zoals Salaryman al zei aan het rouwen bent, en dat kan ook 1 van de redenen zijn dat je de schuld naar jezelf trekt en jij denkt dat jij degene moet zijn die het moet fixen als het ware. Dat is dus niet het geval. Het is nu heel moeilijk maar in tijd wordt dat gevoel wel minder en wordt het makkelijker je open te stellen voor nieuwe vriendschappen en relaties.

---

The truth is out there.

Mijn advies: neem geen contact met haar op. Ik had toevallig twee weken geleden ook zoiets, hoewel mijn situatie andersom was: zij nam contact met mij op. Voormalig beste vriendin met wie ik heel mijn middelbare schooltijd heb doorgebracht, en die me op het eind ook meerdere malen heel hard gekwetst heeft. We hebben zes jaar geen contact gehad en al die tijd heb ik haar wel gemist. Niet zozeer dagelijks, maar het blijft iemand met wie je veel hebt meegemaakt. Met wie je gelachen hebt, en die er voor je is geweest. Het is niet zo makkelijk om iemand met wie je een goede band hebt te vergeten.
Maargoed, ik kreeg dus twee weken geleden een berichtje van haar op facebook (want daar hadden we elkaar nog) dat ze weer contact wilde enz. Ik heb toen heel lang getwijfeld en uiteindelijk gereageerd en we kletsen een beetje. Maar het voelde niet goed.Er zijn mensen die je maanden niet kan spreken, maar met wie je die band nooit echt verliest. En zo was het niet met haar. Ik moest voor mezelf toegeven dat, hoewel ik haar miste en al die leuke momenten, ik geen nieuwe herinneringen met haar wilde hebben. Dat dat gekwetste gevoel en die boosheid nog teveel in de weg stond en dat het niet goed voor me was om weer met haar om te gaan.
Dat geef je zelf ook aan. Dus luister naar dat eerste gevoel. Het is jammer hoe het tussen jullie gelopen is, maar al krijg je weer contact met haar, die speciale band die jullie met dat schrijven hadden, krijg je waarschijnlijk niet meer terug.

---

Maflodder -> Rozenthee / "Would you like an adventure now, or shall we have tea first?"

Nog 1 extra tip die je in je hoofd kan gebruiken, is dat wanneer je het gevoel hebt dat je teveel aan hen denkt, dat je tegen jezelf in je hoofd 'stop' zegt. Je gevoelens bij jezelf erkennen is 1 ding, maar ze moeten je geen pijn gaan doen. Ik heb een paar maanden lang enorm angstige gedachten gehad en ik bleef maar piekeren. Ik werd er gek gestoord van. Nu ik bij zo'n piekergedachte 'stop' tegen mezelf zeg, ben ik minder angstig .

Om eerlijk te zijn kan ik maar 1 voorbeeld verzinnen die een beetje bij je ervaring m.b.t. die vriendschap in de buurt kwam en dat is de verhouding die ik en mijn vader hadden. Hij overleed afgelopen december, dus ik zit nog in rouw. Maar mijn vader had, ondanks dat hij me het beste gunde en van me hield, best verstoorde denkbeelden en hij was enorm gesloten waardoor ik heel moeilijk met hem kon verbinden. Hij is ook het grootste deel van mijn leven buiten beeld geweest. Enerzijds hunker ik naar de erkenning waarvan ik vind dat ik die van hem verdien, anderzijds wilde ik alle banden met hem verbreken en nooit meer achterom kijken. Pas op z'n crematie afgelopen januari kon ik de dingen zeggen die ik hem nooit in het gezicht heb durven zeggen.

---

No growth of the heart is ever a waste

Even ontzettend laat, maar ik wil toch nog even iedereen bedanken voor de berichten. Het is zo fijn dat hier mensen zitten die heel duidelijk hun standpunten kunnen uitleggen.

Salaryman schreef:
Nog 1 extra tip die je in je hoofd kan gebruiken, is dat wanneer je het gevoel hebt dat je teveel aan hen denkt, dat je tegen jezelf in je hoofd 'stop' zegt. Je gevoelens bij jezelf erkennen is 1 ding, maar ze moeten je geen pijn gaan doen. Ik heb een paar maanden lang enorm angstige gedachten gehad en ik bleef maar piekeren. Ik werd er gek gestoord van. Nu ik bij zo'n piekergedachte 'stop' tegen mezelf zeg, ben ik minder angstig .

Om eerlijk te zijn kan ik maar 1 voorbeeld verzinnen die een beetje bij je ervaring m.b.t. die vriendschap in de buurt kwam en dat is de verhouding die ik en mijn vader hadden. Hij overleed afgelopen december, dus ik zit nog in rouw. Maar mijn vader had, ondanks dat hij me het beste gunde en van me hield, best verstoorde denkbeelden en hij was enorm gesloten waardoor ik heel moeilijk met hem kon verbinden. Hij is ook het grootste deel van mijn leven buiten beeld geweest. Enerzijds hunker ik naar de erkenning waarvan ik vind dat ik die van hem verdien, anderzijds wilde ik alle banden met hem verbreken en nooit meer achterom kijken. Pas op z'n crematie afgelopen januari kon ik de dingen zeggen die ik hem nooit in het gezicht heb durven zeggen.

Jeetje, wat ontzettend heftig. Momenteel zit ik in een soortgelijke situatie met het verschil dat ik een ontzettend goede band met mijn toch wel redelijk gesloten vader heb en hij nog bij ons is. Wel zijn we bezig met afscheid nemen omdat hij ernstig, terminaal ziek is geworden.
Ik hoop dat je het een plek kan geven maar dat kost natuurlijk tijd. Gecondoleerd en mocht je hierover willen praten, stuur me zeker even een berichtje.

---

ars moriendi