• BEVERLY HILLS HIGH SCHOOL
    playlist
    everything i think
    and everything i D O
    is wrong
    it all boiled down
    to one inevitable conclusion;
    i was just totally
                — CLUELESS.

    ROLLEN
    • Naam — Leeftijd — Grade — Faceclaim — Q — Pagina
    ladies [6/?]
    • Isabella de la Fuente Pérez — 17 — 12th — Tashi Rodriguez — Drumstick — 1.5
    • Charlize Juliet d'Amico — 17 — ? — Bea Miller — Oliveira — 1.5
    • Ebony King — 18 — 12th — Yara Shahidi — JufAnk — 1.3
    • Blakely Marilyn Achternaamloos — 18 — 12th — Ashley Moore — Fonollosa — 1.4
    • Yasmin Darya Karmini — 17 — 12th — Tarlan Parvaneh — IrisWestAllen — 1.4
    • Gereserveerd voor Arai
    •

    gentlemen [6/?]
    • Roman de la Fuente Pérez — 19 — 12th — Younes Kahlaoui — Fonollosa — 1.4
    • Connor Alfred Morgan — 18 — 12th — Keiynan Lonsdale — IrisWestAllen — 1.4
    • Julian Brendon Rhodes — 18 — 12th — Nathan Niehaus — Hotwing — 1.4
    • Ephraim Achternaamloos — 17 — 12th — Faceclaim — Cipher — 1.4
    • Timothy James Ashmore — 17 — 11th — Troye Sivan — Eostre — 1.4
    • Noah Samuel Morris — 18 — 12th — Froy Gutierrez — xJess — 1.5
    •
    •


    kip is lekker daarom heet ik drumstick

    LET’S BEGIN
    Date: Friday, September 8th 1995.
    Time: 8:00PM
    Temperature: 77°F, 25°C
    Location: Isabella’s house
          Hallo 90210’ers! De eerste paar dagen school aan BHHS zijn afgerond, de leerlingen hebben zich voornamelijk met oriënteren en pre-season (voor de atleten) bezig gehouden. De “de la Fuente-Pérez”-familie vond het daarom tijd voor een feestje. Niet zomaar een feestje, Bella heeft het een thema gegeven! A night with the stars is de naam voor het verkleedfeest in Beverly Hills, drank zal vloeien en er is eten in overvloed. Iedereen is uitgenodigd en moet als een celeb aangekleed zijn. Be there or be square!


    kip is lekker daarom heet ik drumstick

    Mt


    El Diablo.

    Mijn topics.


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    Hihi


    Bowties were never Cooler

    Ebony King
    17 — senior — at the party — Bella

    Neuriënd loop ik de grote tuin van Bella in. Normaal ben ik nooit zo punctueel en kom ik vrijwel nooit ergens op tijd, maar voor een feestje ben ik altijd wel te porren en ik wil zelfs Bella nog wel helpen met de laatste voorbereidingen. Zo vriendelijk ben ik dan ook wel weer. Daarbij weet Bella mij nu eenmaal te accepteren zoals ik ben, want ze zeurt niet continu aan mijn hoofd dat ik eens wat met mijn toekomst moet gaan doen.
          Al snel stap ik Bella's huis in en ik kijk rond, maar de hele familie is verdwenen. 'Ik ben er!' roep ik. Ik kom hier wel vaker en ik ken mijn weg prima, maar ik vind het ook zo onbeleefd om gewoon op de bank te gaan zitten en te wachten. Toch besluit ik dat laatste maar te doen. De televisie staat nog aan op een sportprogramma, maar ik weerhoud me ervan om te gaan zappen. Sporten vind ik niets en ik hoef ook niet naar mensen te kijken die hun leven hebben gegeven om continu fysiek bezig te zijn. Ik word er al misselijk van al ik eraan denk.
          'Bella!' roep ik nog maar een keer het huis rond en ik pluk aan het korte shirtje dat ik draag. Het is warm buiten, dus ik vond het ook niet nodig om me zo dik aan te kleden. Ik rek me uit en sluit mijn ogen als ik het me gemakkelijk maak. Boven hoor ik wel voetstappen, maar ik besteed er nog geen aandacht aan. Bella kent me goed en ze vertrouwt me vast ook wel genoeg dat ik niet meteen de hele kluis van deze familie leegroof.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

          EF     



    Ef liep over de straat met een grote hoed, een extravagante zonnebril en een nepsnor die zeker weten ergens een record zou kunnen breken. Gezien hij was opgegroeid in een celebgezin, had hij in eerste instantie niet geweten hoe hij zich anders moest kleden dan hij normaal deed. Hij had dan ook gewoon dezelfde kleren aan: gescheurde jeans, donker shirt en sneakers die elk een jaarloon waard waren. Als Bella het niets vond, trok hij met alle liefde zijn kleren ook gewoon uit.
          Hij negeerde de voordeur en ging gewoon langs het huis heen, rechtstreeks naar de tuin. Met dit warme weer kon het niet anders zijn dat het feestje zich vooral buiten zou afspelen. Hij had gelijk - natuurlijk had hij gelijk - al was er nog niet zo heel veel volk. Hij voelde even aan het potje glitters in de zak van zijn sportvest, die hij aanhad enkel voor die reden. Hij had het warm, maar de vorige keer dat hij zijn uitspattingen in zijn broekzak had laten zitten, had ervoor gezorgd dat zijn andere uitspattingen nog een maand lang groen en blauw kleurden. En dat ging zelfs voor hem te ver.
          Ephraim herkende niemand waarmee hij zo meteen een gesprek wilde aanknopen, en liep dus naar de tafel met drank en eten. Hij groette het meisje dat er stond met een glimlach en een knipoog, die allebei niet te zien waren achter zijn vermomming. Daar dacht hij echter niet aan, want terwijl hij een glas met één of ander rozig drankje inschonk, moest hij weer aan Engels denken. Verdomme.
          Het was het eerste uur van het jaar geweest en hij had meteen te horen gekregen dat hij bijles moest nemen. Moest, want de dweep die met hem enkele uren per week moest doorbrengen, moest er telkens een krabbel voor neerzetten op een papier dat Ef nooit te zien zou krijgen. Dat was iets te veel macht voor Noah, iemand die hij de voorbije jaren genoeg getreiterd had om Ef een hak terug te zetten. Als hij echt zo slim was, zou hij het niet doen, dat was iets wat Ef hem nog duidelijk moest maken.
          Ephraim schudde zijn hoofd om de zorgen eruit te krijgen, nam een slok van het goedje en draaide zich om, om eens goed naar de anderen te kijken.



    Senior Tuin Iemand?


    Mhm?

    Timothy James Ashmore

    17 jaar • ‘Danny Zuko’ • at the party • Ef • outfit


          Ik was opgelucht dat de eerste paar dagen er weer op zaten voor dit jaar. Een feestje was dan ook iets waar ik erg zin in had. Ik had het moeilijk gevonden om een bekend iemand te vinden behalve Danny Zuko, dus had ik inspiratie opgedaan uit de huidige hitlijsten.       Ik stapte dan ook als niemand minder dan Jon Bon Jovi uit mijn geparkeerde auto. Het zweet begon zich al achter mijn omgeknoopte blauwe zakdoek te verzamelen, en ook onder mijn wilde, blonde pruik. Daarnaast waren de lichte spijkerjas met de losgeritste vest met de strakke, zwarte broek nou ook niet echt het beste kleren voor dit warme weer.
          De muziek kwam me al duidelijk tegemoet, wat ergens achter het huis vandaan kwam. Ik liep over het gras richting de tuin.
          Isabella's ouders hadden een gigantisch huis, niet ver uit de buurt van die van mijn ouders. Het feest van haar ouders was dan ook erg genereus geweest.
          Toen de tuin in zicht kwam, hadden zich hier al enkele mensen verzameld. Ik zag vooral veel seniors en mensen met een klasse ver boven het mijne. Ik liet me er niet door uit het veld slaan en liep zelfverzekerd de tuin in.
          Ik zag Isabella nog nergens, dus besloot ik om wat te drinken te pakken. Bij de tafel trefde hij een jongen vermomd met een hoed, zonnebril en een snor. Ik herkende hem zo niet, dus besloot ik dat het wel veilig was om een praatje met hem aan te gaan.
          " Een undercover celeb? Interessant, daar had ik nog niet aan gedacht." grap ik en reik langs hem heen om wat roze punch te pakken. Ik gooide een bekertje vol en deed een stap opzij. " Ik ben Jon Bon Jovi, mocht dat nog niet duidelijk zijn. Ik wou dat ik een andere outfit had gekozen." zeg ik als ik met mijn jasje wapper om het wat te luchten.

    [ bericht aangepast op 28 juni 2018 - 19:03 ]


    We were the forever that didn't last

    Alfie Morgan
    18 || Mr. Sunshine || Senior || Soccer Keeper || Let's have some fun! || Julian

    Het was een zware training geweest. Coach liet er geen gras over groeien en probeerde ons binnen enkele weken weer in perfecte conditie te krijgen, en dat eiste zeker haar tol. Ik was op, maar gelukkig was daar altijd weer Julian die me weer energie gaf om door te gaan. Vanavond was er een feestje, en dat wilde ik voor geen goud missen. Samuel verbleef bij Gloria, waardoor ik een echt zorgeloze nacht zou hebben. Ik kon me toch niet te erg te buiten gaan, want zondag hadden we een wedstrijd, wat betekende dat morgen er nog een training was. Toch ging ik een feestje met mijn beste vriend niet afzeggen. Daarbij had hij waarschijnlijk dit weekend ook een wedstrijd.
    Na het douchen waren we wat gaan eten, bij de mcdonalds, want zompige friet en vette hamburgers was precies wat je nodig had na een zware training en voor een feestje. Het was heerlijk weer, wat koel maar dat was niet heel erg. Na het eten was het inmiddels tijd om richting Isabella te gaan. Ik reed, gewoon omdat het makkelijker was, en ik Julian vanochtend ook had opgehaald van huis. Ik parkeerde mijn bus bij haar aan de straat en keek nog even in het spiegeltje van de zonneklep. Ik haalde een hand door mijn krullen, trok mijn jasje recht, en stapte toen toch uit. "Kom! Dit hebben we wel verdiend na die training van vandaag. " zei ik tegen Julian. We trainden wel in andere teams, maar je ving toch dingen op, en ook zijn coach deed het niet rustig aan. Ik herkende enkele andere autos en de geluiden die uit de richting van het huis kwamen, klonken erg gezellig. Het kwam vast helemaal goed. We liepen richting het huis en zonder er echt bij na te denken liep ik richting het hek van de tuin. Het meeste leven ging hier toch door buiten, dus meestal was het voor mij standaard om eerder naar het tuinhek te lopen dan de voordeur. Ik duwde de poort open en zag daar al een boel van onze jaargenoten. "Fashionably late zullen we dan maar zeggen." lachte ik tegen Julian. Ach, het zou vast een leuke avond worden, of we nu vroeg waren of niet.


    Please don't take my sunshine away

    [ bericht aangepast op 29 juni 2018 - 21:36 ]


    Bowties were never Cooler

    Yasmin Karimi
    17 ||The Bitch || Senior || Science Club|| Well, how long will this disaster last? || Alone

    Ik keek in de achteruitkijkspiegel van mijn witte porsche om te controleren of mijn lippenstift en hoofddoek nog goed zaten. Natuurlijk was dat zo. Ik stapte uit en liep rustig naar het huis waar het feestje zou zijn. Dit was een van de weinige feestjes waar ik in mijn leven naartoe had gemogen, waar geen familie aanwezig was. Nu waren er genoeg anderen die mijn ouders kenden, en ze begonnen me langzaam ook een beetje te vertrouwen in mijn eigen wil om volgens de regels te leven. Ik klopte kort op de voordeur en al snel stond ik binnen. Mijn moeder had me lekker meegegeven, maar ik wist meer dan goed dat de Amerikanen dat niet waardeerden als ze het niet expliciet hadden gevraagd, dus het lag nog in mijn achterbak. Ik zou het morgen wel met mijn broers opeten, dat hadden we vroeger ook wel met lekkers gedaan wat zij mee hadden gekregen.
    Ik keek het feestje rond. Ik zag weinig van mijn vrienden, dus ik pakte maar een bekertje met cola en nam een slokje. Het eten en drinken was wat karig, maar goed, er was in elk geval wat te eten en te drinken. Het was op zich best gezellig, maar om nu te zeggen dat het echt een knalfeest was, was een zeer zwaar overstatement. Ik wiegde een beetje met mijn heupen op de muziek, terwijl ik cola dronk. Ik zou me straks wel met mensen mengen, maar voor nu hoefde het voor mij niet zo nodig. Eerst even kijken hoe iedereen zich zou gedragen, want ik zou liever meteen naar huis gaan dan me omgeven met idioten en anderen die zich niet als een normaal persoon kon gedragen. Het was namelijk altijd maar een kwestie van tijd voor iemand zich zou misdragen, en meestal waren het de jocks. De arrogante zakken die dachten dat ze beter waren dan de rest puur omdat ze een sport beoefenden, terwijl die stinkende zweterige kinderen amper 2 bij 2 konden optellen of zichzelf fatsoenlijk konden kleden.


    Don't force your stereotypes on me, asshole


    Bowties were never Cooler

    JULES RHODES
    18 | The Golden Boy |Senior | Lacrosse captain | Soccer player | Clothing | With Alfie



          Om te zeggen dat Jules moe was na zijn training, zou een onderschatting zijn. De jongeman had in de zomer voornamelijk gevoetbald, maar dit zorgde er wel voor dat hij amper aan lacrosse had gedaan en hij was uitgeput na deze training, gezien hij best een voetbaltraining kon missen. Zijn coach had het dan ook niet rustig aan gedaan en zat constant te pushen dat ze dit jaar weer kampioen moesten worden om de eer van de school omhoog te houden.
    Voorafgaand aan de training had Jules ook een preek gehad van de coach over dat hij zich 100% moest inzetten dit seizoen en niet net zoals vorig jaar; waar hij voor het doen van een captain veel trainingen had gemist. Jules was dan ook blij dat hij zich vanavond even kon ontspannen, al hij morgen een voetbaltraining had in verband met de wedstrijd van zondag, de lacrosse wedstrijd was woensdag pas. Layla was deze avond bij een van haar vriendinnen, dus hoefde hij zich geen zorgen te maken over zijn zusje; alleen maar over het feit dat hij morgen weer fris op het veld moest staan.
          Na zich te hebben gedoucht en omgekleed, was Jules samen met Alfie naar de McDonald's gegaan. Friet die iets te zout was en een vette hamburger; de perfecte combinatie van fastfood. Even iets na dat ze het eten op hadden, waren de twee ook richting het huis van Bella gegaan. "Kom! Dit hebben we wel verdiend na die training van vandaag." had Alfie gezegd. Jules moest kort lachen. ''Tell me about it.'' antwoordde Jules.
    Hij had gezien dat ook de voetbalcoach het niet rustig aan had gedaan vandaag en als het ging zoals vandaag, kon hij er al tegen aan kijken om morgen op het veld te staan. ''We hebben het in ieder geval overleefd.'' Er kwam een lichte grijns op het gezicht van Jules, terwijl hij Alfie volgde richting de tuin van het huis. Zodra de twee ook in de tuin waren, was het al te zien dat ze niet de eersten waren. Integendeel zelfs; er stonden al relatief veel klasgenoten en anderen van de school.
          "Fashionably late zullen we dan maar zeggen." Jules liet zijn ogen nog even kort over de groep glijden, voordat hij ze richtte op Alfie naast hem. ‘’Iemand moet de eer van het laat komen op zich nemen,’’ begon Jules, met een grijns. ‘’gelukkig zijn wij er dus.’’. De jongeman zijn ogen keken even naar de tafel met het drinken erop. ‘’Wil je iets te drinken?’’ vroeg hij vervolgens aan Alfie. Jules had de hostess van het feest nog niet gezien en hij vroeg zich af hoe iemand laat kon zijn op zijn eigen feest.


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    Alfie Morgan
    18 || Mr. Sunshine || Senior || Soccer Keeper || Let's have some fun! || Julian

    Het was wel duidelijk dat ik niet de enige was die een avondje ontstressen nodig had. De coaches pakten onze teams hard aan, logisch, maar het zorgde er wel voor dat je soms bijna brak, bijna. Ik lachte bij zijn woorden. Het was of hij mijn gedachten kon lezen, al kreeg ik dat gevoel wel vaker. "Het scheelde niet veel." lachte ik, voor ik hem voorging naar de tuin van het huis. Ik duwde de poort open en zag dat we al best laat waren. Ach, dan maar te laat, we waren er in elk geval. Veel van onze teamgenoten zouden na zo'n training waarschijnlijk eerder meteen in bed duiken dan om nog te gaan feesten. Jules had gelijk, er was altijd iemand te laat, en dit keer waren wij het... meestal waren wij het. Op tijd komen was niet echt ons sterke punt, behalve voor trainingen, want na 300 strafrondjes zorg je daar wel voor.
    Ik keek het feest rond op zoek naar de klasgenoten die hier hoorden te wonen. Ik zag ze nergens staan. Dat was best heel vreemd, maar goed, het was niet mijn feestje en niet mijn huis waar mogelijk dingen zouden breken. Ik werd uit gedachten gehaald door Jules die vroeg of ik iets wilde drinken. "Ja lekker. Een cola ofzo." zei ik snel. Ik was nooit zo moeilijk. Cola of water was er altijd wel en dan was ik tevreden. Ik zag naast de tafel met drinken ook een tafel staan met allerlei eten erop. We hadden net gegeten, maar een toetje was nooit mis. "Wil je ook een zakje snoep hebben?" vroeg ik aan hem. Zelf kon ik wat suiker nu zeker wel waarderen, gezien het waarschijnlijk me de avond door zou helpen, anders zou ik over een uurtje ofzo echt crashen. Ik keek nog een keer rond, maar Jules was nog altijd de meest gezellige persoon hier. Ik griste vast wat snoep van de tafel en leunde vervolgens naast hem tegen de andere tafel. "Dus, wat was jou plan vanavond? Toch een meisje proberen te strikken, of hier loner met mij staan en vroeg naar bed?" lachte ik. In principe zou een beetje aanpappen met een meisje wel leuk zijn, maar een avond hangen met Jules was ook geen straf. Het was gewoon maar hoe het uitkwam. Er liepen wel wat knappe dames rond, maar enkele had ik wel eens een gezellig avondje mee gehad, en enkele anderen bleven toch liever bij me weg door mijn vrienden, wat ik wel jammer vond, want ik wilde ze best wat beter leren kennen, op welke manier dan ook.


    Please don't take my sunshine away


    Bowties were never Cooler