• Hoi allemaal!

    Ik zit er al een tijdje over na te denken om stamceldonor te worden, zeker nu ik dit ook van dichtbij meegemaakt heb. Ook al is de kans heel klein, misschien kan ik wel iemand helpen om weer beter te worden en dit idee doet me heel goed. Alleen, ik vind het ergens toch een beetje eng..

    Heeft iemand hier ervaring mee? Of een andere vorm van doneren? Hoe hebben jullie de keuze gemaakt etc.?

    Ik hoor het graag! 😊

    Ik weet niet zo goed waar dit topic hoort, dus graag verplaatsen als het hier niet hoort! c:

    [ bericht aangepast op 7 dec 2018 - 19:54 ]


    ~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~

    Ik ben stamceldonor (naast bloeddonor en orgaandonor). Nog nooit opgeroepen (gelukkig). Allereerst zou ik gewoon goed uitzoeken wat stamceldonatie zou betekenen, gezien het voor jezelf en je lichaam ook een vrij heftige procedure is.

    Uit mijn omgeving hoor ik veel mensen die het toch eng vinden dat je voor een paar weken groeihormonen moet slikken. Dat is iets wat ik voor mezelf makkelijker naast me neer kan leggen inmiddels: als ik een paar weken wat vervelende hormonen moet slikken waardoor ik mogelijk iemand anders zijn/haar leven kan redden, dan vind ik het dat helemaal waard. Ook als ik die persoon helemaal niet ken of zal kennen. Maar dat vind ik uiteindelijk wel een overweging die ieder voor zich moet maken.

    Gelukkig is de ruggenprik die eerst werd gebruikt om de stamcellen te "tappen" zo goed als vervangen door het "vangen" van de stamcellen uit het bloed. Ondanks dat het langer duurt, schijnt het minder pijnlijk en risicovol te zijn.

    Succes met je keuze, ik vind het in ieder geval al heel goed dat je het overweegt c:


    From these ashes, I will rise

    Ik ben stamceldonor (en ook bloed-, plasma- en orgaandonor) en ik heb de keuze gemaakt omdat ik het wel al het gedoe waard vind, wetende dat ik er een leven mee zou kunnen redden. De kans dat je effectief opgeroepen wordt is ook maar heel klein, dus voor hetzelfde geld wordt je nooit opgeroepen.


    If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

    Dankjewel voor jullie reacties!

    De kans is inderdaad heel klein, maar stel ik zou een match zijn, kan ik wel iemands leven redden. Zelf zou ik dat natuurlijk ook willen, mocht het ooit nodig zijn.
    Ik heb me al aardig wat ingelezen en vervelende bijwerkingen kunnen er altijd zijn, al heeft de een er meer last van dan de ander. Lichamelijk ben ik op zich vrij sterk, dus bijwerkingen schrikken me niet enorm af stel het zou ooit zo ver komen. Zeker omdat je iemand er enorm mee kan helpen. Toch is het ergens wel eng, omdat het gewoon “onbekend” en nieuw is.

    Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel meer ertoe neig om het gewoon te doen, het is een soort drempel die ik over moet.


    ~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~

    Ik heb besloten het te doen! Nu wachten op het registratiepakketje waarmee ik definitief mijn typering af kan geven. c:


    ~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~

    Wat ontzettend goed! Veel succes!


    From these ashes, I will rise