• A L V A R A D O      C A R T E L
    Alvarado, een van de meest gevreesde achternamen die er inmiddels te vinden is in Mexico, maar nu ook een duidelijke statement maakt in Amerika. De Alvarado Cartel, een van de grootste criminele organisaties die in de afgelopen jaren een opmars heeft gemaakt en geleid wordt door twee broers. De mannen hebben een duidelijke naam gecreëerd voor zichzelf, en laten niet over zich heen lopen. Zelfs de Sinaloa Cartel, de meest gevreesde groep voorheen, laat hun zaakjes langzaamaan overnemen door de nieuwere groep, die niet terugdeinzen voor wat grof geweld.
          Inmiddels is er een groep in de United States, alleen ligt deze nog tegen de grens aan. Uiteraard moeten de vertrouwde leiders er naartoe, en besluiten ze daar dan ook een tijdje hun nieuwe thuis te maken, zodat ze hier hun zaakjes voort kunnen zetten en zelfs uit kunnen breiden. Dit is al zo'n jaar aan de gang, waardoor ze al lekker stabiel lopen, maar toch nog in de beginfase zitten.
          Natuurlijk valt er via tunnels die voor hen gemaakt zijn op makkelijke wijze te wisselen van het gewenste land, maar uiteraard hebben de mannen ook de politie, burgemeesters en zelfs de FBI in hun zak zitten. Zelfs rechters kunnen worden omgekocht als je achternaam Alvarado is, dat blijkt maar weer. Niemand is veilig.
    Las Cruces, New Mexico, United States.






    Businesses owned by Cartel —
    Adelitas • Stripclub • Las Cruces • Business
          Hier hangen de mannen geregeld rond door de veel te harde muziek en omdat de aandacht niet op hen gevestigd wordt. Het is vooral de Cartel Members zelf die hier rondhangen, gezien het hier vooral om de simpelere zaken gaan die onder het genot van een drankje besproken kunnen worden.

    Fresa • Bordeel • Las Cruces • Business & Pleasure
          In Expose kunnen de Cartel leden gebruik maken van de dames die er te vinden zijn, maar de belangrijkste reden waarom ze dit bedrijf bezitten is omdat er een ondergrondse tunnel was van hier naar [XXX] waar ze zowel drugs, vluchtelingen als mensen voor hun mensenhandel mee de grens laten oversteken.

    "Stop Shop" • Drugs warenhuis • Las Cruces • Business
          Het heeft geen officiële naam, maar wordt eigenlijk inmiddels door iedereen erkent als Stop Shop, het warenhuis waar ze grotendeels van hun drugs opslaan. Hier is niet zomaar iedereen welkom, enkel de personen die zich hierover ontfermen.

    "Break Room" • Mensenhandel warenhuis • Las Cruces • Business
          Een locatie waar de mensen gesorteerd worden. Het is een echte pauze, voordat ze richting hun betreffende plekken worden gebracht. Hier worden ook foto's gemaakt voor potentiële kopers en is er ruimte voor mogelijke overnachting, zonder kans op ontsnapping. Ook hier is niet iedereen welkom.

    Domingo's huis • Las Cruces • Business
          Voor de serieuze meetings, al zijn deze in de meeste gevallen tussen de luitenants en de druglords, worden ze in een meetingroom gehouden in zijn huis. Het gebeurt ook steeds vaker dat de hitmen hier ook bij betrokken worden. Het wordt hier vaak gehouden uit angst voor bugs in de openbare gebouwen.

    "Hideout" • Santa Teresa, Mexico • Business
          Een vaste plek waar de tunnel vanuit Fresa uiteindelijk uitkomt, maar gezien dit een oude fabriek is hebben ze op de bovenste verdieping enkele ruimtes tot kamers omgebouwd met niet al teveel luxe, waar ze zich even terug kunnen trekken als er wat groots gebeurt is.

    Businesses that welcome the Cartel —
    [Unknown] • Bar • Las Cruces • Pleasure
          Een bar gerund door Stephanie Castro, de vrouw van de wapenhandelaar waar de Alvadaro Cartel mee samenwerkt. Dit is een bar geworden waar ze graag laten zien dat ze onder de normale mensen kunnen "leven" en waar ze wat socialere interacties hebben, in de meeste gevallen.

    los Tigres • Bar • Ciudad Juárez • Pleasure in Mexico
          Een bar gerund door een ex-Cartel lid, maar waar ze vervolgens wel meer dan welkom zijn. Het ligt niet in het stadje Las Cruces, maar in Ciudad Juárez, Mexico.

    Happy, Healthy, Fit • Fitnesscentrum • Las Cruces • Business
          Gezien de Cartel zijn leden graag in conditie houdt, hebben ze besloten om het hier te doen, gezien hier veel ex-criminelen werken die als personal trainer aan de gang zijn gegaan, en zelfs een oude bekende van Dom hier de eigenaar van is.

    [Unknown] • Dierenkliniek • Las Cruces • Business
          Het bedrijf zelf is niet echt het bezit van de Cartel, maar de eigenaar ervan wel. Charles Haywood is de locale dierenarts, maar lapt de Members op na een voorval in een kamertje achterin de kliniek.

    Ideeën zijn welkom.
    S T A R T —
    Jaarlijks wordt er een film gekozen in het stadje, waarbij iedereen zijn stem mag geven, en uiteindelijk speelt deze dan ook af op een gigantisch scherm dat ze dan in het park hangen. Iedereen is welkom, en er zijn dan ook foodtrucks om mensen van hun eten te voorzien.
          Dat is echter niet het enige, gezien dat gedeelte vooral voor de jongeren weggelegd is, waardoor de overige leeftijden zich vooral bezig zullen houden in een park daar vlakbij, waar lokale restaurants hun eten aanbieden (in kleinere porties) voor veel lagere prijzen en waar er aangename muziek speelt, zodat iedereen er kan genieten. Er wordt volop alcohol geschonken, en iedereen kan zich er dan ook vermaken. Wees creatief met wat de mogelijkheden zijn die er te bieden zijn, het is namelijk Amerika, en daar gaan ze toch all out. ;D

    REGELS —
    Q regels | max. twee rollen | OOC in praattopic | veel plezier

    [ bericht aangepast op 11 juli 2019 - 15:29 ]


    • • •

    Hii


    El Diablo.

    MT c;


    Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

    mt


    Bowties were never Cooler

    Mijn topics ^^


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    Mt c:


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Helloww (:

    [ bericht aangepast op 5 juli 2019 - 18:33 ]

    Lee Garcia
    28 • Mayor • On the grass at the park • Alone with her dogs

    Dit was mijn tweede jaarfeest als burgemeester, en ik kon er dit jaar veel meer van genieten. Ik had wel meer aan mijn hoofd, maar de spanning was er toch een beetje vanaf.Het was een avond waar ik altijd wel van had kunnen genieten, en wat ik toch heel erg had gemist toen ik weg was om te studeren. Dit feest en de jaarlijkse county fair. Inmiddels was de film begonnen en zat ik in het meer 'volwassen' gedeelte met een funnel cake en een beker sweet tea te genieten van de muziek. Het was zeker geen gezond eten, maar het hoorde er toch een beetje bij in mijn beleving. Diit, chili, en een suikerspin. Berezi, Raja en Kareem lagen om me heen op ons picknick kleedje. Ik had alle riemen vastgemaakt aan de grond met een haring, want ik had geen zin om vanavond een van hen, of nog erger alle drie, te moeten gaan zoeken omdat ze achter een kat, jackrabbit, wasbeer, of stinkdier aan waren gegaan. Dit was al net iets te vaak gebeurt, en meer dan 1 keer je honden wassen in tomatensap was meer dan genoeg. Er stond een bak water voor ze en ze hadden thuis hun eten al gehad, dus het leven was even helemaal goed. Eventjes kon ik de zorgen als burgemeester, en helemaal een corrupt burgemeester die de schijn van diehard anticorruptie hoog moest zien te houden, laten gaan en genieten van de avond. Ik wist niet of Kennedi of Charles nog zouden komen, waarschijnlijk wel, maar ik zat hier te lekker om naar ze op zoek te gaan. Ik at dus maar van mijn zoete snack en dronk mijn eveneens zoete drankje, terwijl de muziek en het geluid van de film zich in de lucht mengde tot fijn achtergrondruis. Het beloofde een mooie avond te worden, zoland Dom, Leo, en de rest maar geen 'zaken' probeerden te doen hier, zeker niet bij de kinderen en jongeren bij de film.

    [ bericht aangepast op 5 juli 2019 - 16:06 ]


    Bowties were never Cooler

    ELAINE DELGADO
    19 - one of the restaurants in the other park - with Dom

    Het jaarlijkse filmfestival was weer aangebroken, waar zo'n beetje iedereen uit Las Cruces naartoe ging. Met foodtrucks en een groot scherm voor de film was het een populaire gelegenheid voor jong en oud. Ook de restaurants in het nabijgelegen park maakten van deze gelegenheid gebruik om meer klanten te werven. In een van deze restaurants zaten Elaine en Dom. Voor Elaine was het een welkome afleiding, hoewel ze niet zeker wist of Dom dat zo zou laten. Eerder vandaag op school had ze haar tussentijdse rapport gehad, dat buitengewoon slecht was. Ze had bijna een uur doorgebracht op het kantoor van de conrector, van wie ze een donderpreek had gekregen en de dreiging dat hij haar verzorger op de hoogte zou brengen. Dom dus. De preek had haar weinig kunnen doen, maar de dreiging des te meer. Ze hield Dom liever buiten haar schoolresultaten. Het begin van de avond was ze rustig doorgekomen doordat Ana er ook bij was, maar die was net opgehaald door haar moeder. Elaine nam een slok van haar cola en staarde langs Dom heen het park in, in de hoop een bekende te zien. Ze had geen idee of de conrector al daadwerkelijk had gebeld, maar zelf bracht ze het onderwerp liever niet ter sprake. "Komen je broers nog?," vroeg Elaine en probeerde haar toon nonchalant te houden. "Of gaan we zo nog naar hen toe?"

    [ bericht aangepast op 11 juli 2019 - 20:22 ]

    Mt.


    Do I look like Mother Teresa?

    "This is not a fight for power. This is a war for the poor.
    This is a war for the poor and the powerless —
    the voiceless and the invisible."
    — Domingo Alvarado


    ❖ 32 years old ❖
    ❖ Druglord in Alvarado Cartel ❖
    ❖ One of the restaurants | Elaine ❖
    Outfit



    Het was voor Domingo een lange, maar vooral rustige en gezellige dag geweest. In de ochtend had hij nog wat met V getraind, waarna de twee samen nog ergens waren gaan drinken om wat af te koelen. Kort nadat hij echter thuiskwam kreeg hij alweer een telefoontje van een van de zakenpartners dat er een shipment later zou zijn, waardoor hij Leo vervolgens weer in kon lichten daarover. Bij elkaar had dat alles ook alweer gauw zo'n uur van zijn dag opgeslokt namelijk. En alsof dat nog niet alles was had hij ook nog eens een telefoontje van Elaine's school ontvangen, waarbij ze Dom haast de schuld hadden gegeven, al was de conrector snel afgeweken van die beschuldiging.
          Samen met Elaine en Catarina had hij naar een tekenfilm gekeken die er 's middags voor de kinderen in het park draaide, al had de focus van zijn kleine prinses eerder bij de foodtrucks gelegen. Toen Luisa hun dochter dan ook op was komen halen had Catarina dan ook zoveel gegeten dat ze in zijn armen in slaap was gevallen, met haar hoofd bovenop zijn schouder. Zijn ex-vrouw had dan ook teleurgesteld haar hoofd geschud toen hij hun dochter achterin de auto zette.
          Pas blij het sluiten van de deur besloot ze te spreken, en wat een klaagzang dat was geweest. Dom kon het verder maar weinig interesseren, er was namelijk een logische reden dat hij hun dochter grotendeels van de tijd bij zich had, en Luisa enkel met toestemming van Dom tijd met haar mocht spenderen. Helicoptermoeder was een perfecte omschrijving geweest voor haar, maar liefde was hetgeen waar ze moeite mee had gehad. Niet alleen met Catarina, achteraf bleek het ook te gelden voor Domingo.
          Na het hele gebeuren wandelde hij dan ook met een kleine, gebruikelijke, glimlach rondom zijn lippen terug naar Elaine. 'Zullen we maar wat normaal voedsel naar binnen werken?' Hij sloeg zijn brede arm om haar schouder, en leidde haar rustig richting het andere park, dat er maar twee straten van verwijderd was geweest. De twee hadden een favoriet restaurant, waar ze dan ook geregeld samen met Catarina naartoe gingen. Zelfs de kleine luste haast alles van de menukaart, wat een wonder was geweest.
          Al gauw kwamen ze aan het bij hun gebruikelijke restaurant aan, waar direct een aangenamere sfeer hing. Het was er helemaal niet zo druk, en als het dezelfde opkomst had zoals ieder jaar zou het niet al teveel drukker worden. Hij nam plaats, en vrijwel direct kwam de serveerster dan ook aangewandeld om te vragen of ze de menukaart wilde. Dom knikte dan ook, terwijl hij zijn blik op Elaine richtte, ze sprak echter al voordat hij het kon. 'Komen je broers nog? Of gaan we zo nog naar hen toe?' De nonchalante toon in haar stem liet hem haast denken dat ze haar best deed het hele telefoontje dat hij had gekregen te maskeren. 'Leo en mijn neven zeiden dat ze probeerde te komen, maar hen kennende komen we ze straks wel tegen.'
          Langzaam ging Dom echter naar achteren hangen in de stoel en sloeg hij zijn armen over elkaar. 'Meneer Henebury had me trouwens nog gebeld voor een ontzettend gezellig gesprek.' Zijn ogen gleden dan ook over haar gezicht heen, om te zien hoe ze erop reageerde dat hij de conrector's naam uitsprak. Dom zuchtte zacht. 'We weten beide dat je veel te slim bent voor zulke waardeloze resultaten.'
          'Had je de flyers nog gevonden die ik klaar had gelegd voor je?' met een vragende blik keek hij haar aan, al wist hij het antwoord wel. Flyers voor universiteiten, die hij opgehaald had bij haar high school, hij kon het niet laten deze handeling te verrichten. Haar vader had het zo gewild, en wie was Domingo om zijn droom niet waar te maken? Bovendien wist Domingo dat ze deze gevonden had, gezien ze op de grond hadden gelegen. Iets zei hem dan ook dat ze in een vlaag van woede of frustratie de papieren van tafel geveegd had.


    • • •

    ELAINE DELGADO
    19 - one of the restaurants in the other park - with Dom

    “Leo en mijn neven zeiden dat ze probeerde te komen, maar hen kennende komen we ze straks wel tegen.” Elaine draaide een bierviltje om en om in haar handen terwijl Dom antwoord gaf op haar vraag, maar ze merkte aan zijn houding dat de conrector wel degelijk had gebeld. Wat dat betreft kende ze Dom aardig goed, hoewel het ook niet de eerste keer was dat dit onderwerp ter sprake kwam. Hij had er altijd al op gehamerd dat ze goede cijfers moest halen, maar sinds ze in 12th grade zat leek het wel erger te zijn geworden. Dom was achterover gaan hangen in zijn stoel en had zijn armen over elkaar geslagen, toen hij zei: “Meneer Henebury had me trouwens nog gebeld voor een ontzettend gezellig gesprek.” Ze voelde dat Dom naar haar keek, maar had niet het lef om op te kijken. Ze hoorde hem zuchten, en vervolgens zeggen: “We weten beide dat je veel te slim bent voor zulke waardeloze resultaten.” Elaine kon niet goed zeggen of hij boos of teleurgesteld was, of misschien interesseerde het hem niet, maar vooral dat laatste verwachtte ze niet.
    “Had je de flyers nog gevonden die ik klaar had gelegd voor je?” Nu keek ze wel op, en Elaine kon het niet laten om met haar ogen te rollen. Wat dat betreft was dit een wat veiliger onderwerp. Vooral Doms teleurstelling kon ze niet goed hendelen. “Ja, natuurlijk,” mompelde Elaine. Hoe had ze die flyers niet kunnen zien? Hij had er nog net geen neon-uithangbord met knipperlichten boven gehangen. Ze had één van de flyers bekeken, maar toen ze zag dat ze met zo’n studie nog zeker vier jaar moest leren had ze de dingen uit pure woede op de grond gekwakt. Dit maal zuchtte Elaine. “We hebben het hier toch al over gehad?,” vroeg Elaine toen, en kon de irritatie niet helemaal weglaten uit haar stem. “Ik ga níét studeren.” Waarom begreep hij dit nou niet? Haar vader had niet gestudeerd, Dom had niet gestudeerd en als ze zich niet heel erg vergiste had de rest van het Cartel nou ook niet bepaald een universitaire graad behaald. Ze wierp een blik het park in, in de hoop één van haar ooms – de gemakkelijkste benaming om hun verwantschap aan te duiden – of een ander lid van het Cartel te zien, maar helaas. Ze keek weer naar Dom, en deed haar menukaart dicht, zij het iets harder dan ze normaal deed. “Ik weet het al,” zei ze snibbig. “Jij?”

    VÉRONICA ROMERO
    A.K.A. V • DE SLANG ✞ 29 ✞ HITMAN ✞ In het parkOutfit
    SWEET AS SUGAR, HARD AS ICE, HURT ME ONCE AND I WILL KILL YOU TWICE




          'De eerstvolgende die het waagt mij voor de voeten te lopen, mag naar huis kruipen,' mompelt V boos nadat ze voor de tweede keer vandaag bijna omver is gelopen door een parkbezoeker. Een vrouw die naast haar loopt kijkt wat angstig opzij en richt haar blik snel op elders wanneer haar ogen die van V ontmoeten. 'Louboutins,' verklaart V en ze wijst naar haar hoge hakken. 'Ze zeggen niet voor niets dat mensen een moord zouden doen voor deze schoenen. Je zou eens moeten weten hoe dicht dat gezegde bij de waarheid zit,' voegt ze er aan toe wanneer ze terugdenkt aan de huurmoord vorig jaar waardoor ze onder andere deze schoenen heeft kunnen bekostigen.
    De vrouw wordt bleek en versnelt haar pas, waarop V een honend lachje laat horen. Het duurt echter niet lang voor de glimlach op haar gezicht weer verdwijnt. V had kunnen weten dat het geen al te slim idee was deze hakken aan te trekken. Niet enkel omdat iedereen blijkbaar heeft besloten vooral niet uit z'n doppen te kijken en tegen elkaar op te botsen, en ook niet omdat de paden tussen het park door bezaaid zijn met platgetrapte patatjes en ijsjes en ander voedsel dat niet meer te herleiden is en dit allemaal aan de punt van haar hak blijft plakken, maar vooral omdat een intensieve training met Dom zorgt voor zeker twee dagen spierpijn en ze de Louboutins beter in haar kast had kunnen laten staan. Enkele uren geleden hadden ze weer getraind en niet geheel verwonderlijk branden V's benen en armen nog na. Maar ach, ze zeggen niet voor niets: wie mooi wilt zijn moet pijn lijden.
    Met inmiddels haar kiezen op elkaar geklemd wandelt V verder door het park dat gonst van de kletsende en lachende mensen en de geluiden van de film die verderop op een groot doek vertoond wordt. Net wanneer ze zich begint af te vragen wat ze hier eigenlijk komt doen en waarom ze niet gewoon weer huiswaarts gaat, ziet ze Dom en Elaine op een terrasje zitten. Zonder er verder over na te denken beent ze op hen af, pakt er een stoel bij en schuift aan.
    Pas dan merkt ze de gespannen sfeer aan tafel op. Even weifelt ze of ze er iets over moet zeggen, maar besluit toch haar mond te houden. Dit is iets tussen hen twee. Daar moet zij zich niet in mengen, hoe goede maatjes Dom en zij ook zijn.
          'Hai hai,' begroet ze hen, waarna ze zich in de stoel laat neerploffen. 'Jemig, de enige reden dat ik nog niemand neergeknald heb deze dag is dat het altijd zo'n rotzooi geeft en ik daar net iets te dure schoenen voor aan heb,' vervolgt ze. V ziet aan Elaine dat zij niet goed weet of ze dit werkelijk meent of niet en begint hardop te lachen. 'Relax,' gaat ze verder. 'Dit soort dingen zijn nu eenmaal niets voor mij. Geef mij liever een goede club met veel te harde muziek. Ik wilde net weggaan toen ik jullie zag zitten.'
    V schopt haar schoenen zonder enige gêne uit en laat een opgelucht geluidje horen wanneer ze haar voeten en tenen weer vrij kan bewegen.
    Ze werpt een blik op de menukaart die op tafel ligt en leunt achterover in haar stoel, waarna ze een ober wenkt.
          'Weten jullie het al?' vraagt ze Elaine en Dom. Ze wacht hun antwoord niet af. 'Voor mij in ieder geval een cocktailtje. Maakt me niet uit wat. Als het maar alcohol is. Véél alcohol.'


    [ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 17:02 ]


    “Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

    ROXANE ÉNNA
    27 - Falcon

    Do not stand in her way.
    She will burn down your kingdom,
    Herself with it,
    If it means your ruin.



    Met zelfverzekerde stappen liep Roxane door de menigte heen. Ze voelde de blikken die haar volgden. Laat ze maar kijken, dacht ze. Het was in een menigte vol licht aangeschoten mensen niet heel vreemd om als vrouw in een korte jurk te worden nagekeken. Her make-up was on point, en ze was klaar voor de dag.
    Iets verderop spotte ze een bekend gezicht en ze liep naar hem toe. “Hello darling,” fluisterde ze in Romans oor terwijl haar hand even over zijn onderarm streek. Ze glimlachte licht naar hem. Dat ze mogelijk een gesprek onderbroken had, negeerde ze.
    Hij zat aan zo’n plastic picknicktafel die eruit zag alsof die elk moment in kon storten met voor zich een papieren bordje met een of andere lekkernij. Zonder enige twijfel plukte Roxane een stukje van zijn bord af en stak het in haar mond. Het smaakte heerlijk.
    “Nog plannen vandaag?” Ze stond nog steeds achter hem, en haar hand was op zijn schouder geëindigd. Het was een mooie dag vandaag, met mooi weer en meer dan genoeg te doen. Ze had dan ook geluk gehad dat haar buurmeisje wel wat wilde bijverdienen en liever op Neomi paste dan dat ze hier was. Anders had Roxane hier met haar meisje gelopen, en waren er hele andere activiteiten aan de beurt geweest.


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    Roman Damario Alvarado
    27 - With Roxane - Hitman



    Ik was vanochtend weer aangekomen in Amerika na een kleine missie in Mexico, iets met wat gasten die opeens niet meer tevreden waren en vervelend wouden doen. Niet als ik nog rondloop hier. Eenmaal terug deed ik eerst het belangrijkste, slapen. Eenmaal wakker was het al tijd om mij klaar te maken voor dit... Feest? Als ik het zo even kan noemen. Het was toch wel altijd redelijk leuk, al zou ik dat niet uit mezelf zeggen. Maar nog belangrijker, er was eten. Veel eten. Dat was iets waar ik nu toch wel behoefte aan had, als ik mijn maag moet geloven.
    So here we are. Een bord met eten voor mijn neus en het gezelschap van een of andere gast die ik vaak in de bars hier tegenkom. Goede gast, maar niet zo interessant als de persoon die opeens naast me staat. “Hello darling,” fluisterde Roxane in mijn oor en ik grijns lichtjes. Ik geef een knikje naar de man voor me als teken dat hij weer kan vertrekken. ''Well hello love,'' glimlach ik. “Nog plannen vandaag?” Ik schud mijn hoofd en trek haar langzaam op de plek naast mij. ''Hmh, ik ben echt net weer terug.'' zeg ik en eet nog wat. ''Echt letterlijk, ik ben 6 uur geleden gearriveerd hier. Ik heb 3 uur slaap gehad.'' lach ik zachtjes.
    Ik eet de laatste beetjes van mijn bord en gooi het dan in de prullenbak die bij het tafeltje staat. ''Dus, zover ik weet, ben ik helemaal vrij vandaag.'' zeg ik dan en ik grijns lichtjes. ''I'm all yours.'' knipoog ik. Ik hou mijn hoofd wat schuin en laat mijn blik over haar gaan. 'En wat houd jou bezig vandaag?'

    [ bericht aangepast op 6 juli 2019 - 18:04 ]


    El Diablo.

    "What one thinks is right
    is not always the same as what others think is right —
    no one can be always right."
    — Kennedi Mccarthy.


    ❖ 27 years old ❖
    ❖ Police Lieutenant ❖
    ❖ In het park aangekomen | Gabriel ❖
    Outfit | Hair



    Na een lange week overwerken, haast alleen rondgehangen hebben met een handje vol collega's en chinese takeout had Kennedi het niet enkel daarmee gehad, maar ook met de mannelijke kantoormuis outfits die ze de hele week had gedragen. Ze vond dat het dus tijd was voor iets dat misschien als over de top gezien kon worden, maar ze wilde haarzelf toch echt even weer een vrouw voelen. Spijt had ze dan ook niet echt van haar jurk, totdat er een briesje kwam op het moment dat ze de deur uitgestapt was.
          Eenmaal bij het park aangekomen de spijt weer gezakt, gezien ze Gabriel eindelijk weer zou zien. Na zo'n twee vrij korte ontmoetingen deze week hadden ze eindelijk een echte date night, en Kennedi was van plan daar gebruik van te maken zolang ze kon. In ieder geval totdat een van zijn... vrienden... hem zou halen omdat ze hem nodig hadden. Ze was eraan gewend geraakt, en het kwam zelfs geregeld voor dat zij degene was die hun samenzijn korter moest maken voor haar werk.
          Ze had expres bij het park afgesproken, gezien ze het onnodig vond voor hem om vanuit de andere kant van de stad naar haar toe te rijden, en dan weer terug naar het park te gaan. En bovendien, met hun levensstijlen was het altijd verstandig om beide met eigen vervoer te komen.
          Al gauw zag ze Gabriel dan ook staan, al had hij zijn telefoon aan zijn oor. Kennedi had dan wel een bepaalde nieuwsgierigheid wegens haar werk gecreëerd, maar aan de andere kant leek het haar altijd ook verstandig geen woord mee te krijgen van zijn zaken, zodat ze niets tegen hem kon gebruiken als ze er op het bureau achterkwamen.
          Geduldig wachtte Kennedi dan ook, terwijl ze haar blik even rond liet glijden. Ze merkte Roman en Roxane iets verderop op, en het leek er gezellig uit te zien. Haar ogen gleden verder, maar ze zag verder niemand bekends. Met nog een blik op Gabriel werd het haar duidelijk dat hij nog wel even zou bellen. Er gleed dan ook een zachte zucht tussen haar lippen vandaan, al kon ze zich vrijwel niet meer herinneren waarom ze daadwerkelijk zuchtte toen ze haar ogen echt even weer over hem heen liet glijden.
          Kennedi greep dan ook even naar haar telefoon, om via de selfiemodus even haarzelf te bekijken. Ze veegde dan ook een vlekje mascara weg onder haar oog, terwijl ze haar haren wat beter hing. Haar make-up had ze vandaag meer moeite voor gedaan dan ze dan ook toe zou gaan geven. De telefoon borg ze daarom weer gauw op in haar tas, vooral toen ze opmerkte dat Gabriel alweer haar kant op leek te kijken, terwijl hij zijn eigen telefoon in zijn broekzak liet verdwijnen. Met een opgeluchte glimlach maakte ze haar weg dan ook naar hem toe, waarna ze hem innig omhelsde, en vervolgens een gretige kus op zijn lippen drukte. 'Je ziet er goed uit!' Er was geen woord mee gelogen, ze had hem al vanaf de eerste keer dat ze hem zag een zeer aantrekkelijke man gevonden, en dat was zeker niet verminderd in de vier maanden dat ze inmiddels samen waren.

    [ bericht aangepast op 6 juli 2019 - 20:31 ]


    • • •