[RPG • 250] House of Adoration • Speeltopic - Speeltopics

In het land van zon, zee, strand, en kangaroos, zijn de gevaarlijke wilde dieren en een zonnesteek niet de enige gevaren die je tegen kan komen. Ondanks dat acceptatie van de lgbtqiap+ gemeenschap steeds verder groeit, komen er ook nog vaker dan eens jongeren op straat te staan om wie ze zijn. Het is een triest feit van alle tijden. Gelukkig is er ook een vangnet: de Houses. Zij zetten hun deuren open voor deze verstoten lgbtqiap+ kinderen en helpen hen zichzelf te ontdekken en op eigen benen te staan. Elk House heeft een andere structuur, andere regels, en andere gebruiken, maar allemaal zijn ze daar als een familie voor degenen die door hun gegeven familie zijn verstoten. Het oudste House van Sydney is het House of Adoration. Door de jaren heeft het verschillende uitvalsbasissen gehad, maar inmiddels is het al jaren gesitueerd in een groot appartement aan de rand van het stadscentrum. Door de geschiedenis heeft het House veel weerstand en discriminatie moeten doorstaan, maar de laatste jaren is dat gelukkig iets gekalmeerd, al is het er nog altijd. Toch zal het nooit buigen voor haat en bekrompen wereldbeelden. Het zal er zijn tot het bestaan ervan overbodig wordt, al zal dat jammer genoeg nog lang niet het geval zijn.

• The House • Het House of Adoration is zowel een familie van outcasts en misfits, als een letterlijk huis. Het huis is gesitueerd in een appartementenblok in Sydney, Australië, aan de rand van het centrum. Het is niet enorm groot, maar groot genoeg voor het constante komen en gaan van bewoners, en de enkele vaste gezichten die er al jaren wonen. Er zijn 5 gedeelde slaapkamers, twee badkamers, en een woonkeuken. Het is niet heel veel, maar het is meer dan genoeg, en over de jaren is het een echt thuis geworden voor de bewoners. Vorig jaar heeft het House een kans gekregen het appartement te kopen. Na extra hard werken van de huidige bewoners, en steun van oud-bewoners, hebben ze het geld bij elkaar weten te sprokkelen. Dit heeft ervoor gezorgd dat het House nu een echt stabiele thuisbasis heeft en geen zorgen meer hoeft te hebben over het op tijd betalen van huur of de kans uit het appartement gezet te worden. Wel betekent dit dat ze zelf het onderhoud moeten doen, en dat is inmiddels hard nodig. Het House zelf is een gekozen familie voor degenen die aan de deur komen op zoek naar hulp en geborgenheid om hun leven op te kunnen bouwen. Het is een veilige haven voor degenen die door hun gegeven familie verstoten zijn voor wie ze zijn of van wie ze houden. Niemand wordt in principe weggestuurd, maar er wordt van iedereen wel verwacht dat ze bijdragen aan het House en dat ze hun best doen om hun eigen leven op de rit te krijgen. Als ze eenmaal op eigen benen staan trekken de meesten weg en maken ze plaats voor de volgende die hulp nodig heeft. Met feestdagen als kerst en australia day komen de huidige bewoners en oud-bewoners samen, vaak op een van de stranden van Sydney, om de feestdagen en hun familie te vieren. Op dit moment is Lady Felicia de leidster van het huis. Zij zorgt ervoor dat alles in goede banen wordt geleid, iedereen de basis heeft die ze nodig hebben, en dat niemand gebruik maakt van de anderen zonder zelf iets bij te dragen aan het House. Ook is zij degene die mediteert in meningsverschillen, nieuwelingen laat zien hoe het werkt, en die je kan helpen met je weg vinden op je weg naar zelfstandigheid. Plattegrond Impressie

• Rollen • • Manuel DeSantos • Panseksueel • 5 jaar • Castaneda • 1.3 • Amor Chesterfield • Homoseksueel • 4 jaar • Hargreeves • 1.2 • Joel Ellis • Homoseksueel • 1.5 jaar • Forky • 1.3 • Mason Andrews • Aseksueel • 4 jaar • xJess • 1.2 • Noah Bourne • Demiseksueel • 2 jaar • Venustic • 1.5 • Liam White • Homoseksueel • 7 jaar • L_Linda • 1.4 • Dominic o'Connell • Homoseksueel • Nieuw • Forky • 1.4 • Name • Reason to be here • • Sombre • . • Poppy Hassoune • Transgender • 7 jaar • KIaus • 1.2 • Hazel Robinson • Biseksueel • 5 jaar • Remiinds • 1.2 • Name • Reason to be here • • xJess • . • Lilian Rokowski • Aseksueel • 3 weken • Necessity • 1.3 • Indy Jones • Transgender Panseksueel • 2 jaar • Hargreeves • 1.4 • Gemma Cooper • Lesbisch • 8 maanden • Venustic • 1.5 • Serenity Wheeler • Lesbian • Nieuw • nesber • 1.6 • Phoenix Shaffer • Genderfluid • 3 jaar • Necessity • 1.3 • Harper Campbell • Non-binary Panseksueel • 11 maanden • KIaus • 1.3 • Kamerindeling • Kamer 1 • Harper Joel Manuel Kamer 2 • Gemma Indy Hazel Sombre's guy Kamer 3 • Lilian Amor Dominic Kamer 4 • Mason Liam Phoenix Kamer 5 • Jess's girl Poppy Noah Serenity

• Regels • • Minimaal 300 woorden. • Q Huisregels gelden hier. • OOC in het praattopic. Geen ruzies en wees respectvol naar elkaar toe. • Houd het graag REALISTISCH! Relaties hebben problemen, vrienden hebben soms ruzie met elkaar, dingen gaan vaak fout en lopen niet hoe je wil, je komt niet bij een House als je leven over rozen gaat, je zal moeten zwoegen voor je geld, loyaliteit is alles, en NIEMAND is oppermachtig het House is een democratie, maar wees respectvol naar je meerdere. • Geen Mary Sue's • Naamsveranderingen doorgeven. • Geen personages van anderen besturen. • 16+ mag, maar onder spoiler en aangegeven bovenaan de post • Klaus maakt nieuwe topics aan.

De helft van het House wordt wakker om zo naar het werk of de universiteit te gaan, terwijl de andere helft binnen komt druppelen na een nacht werken. Het is een heel normale ochtend, maar Lady Felicia heeft meegedeeld dat ze een belangrijke mededeling heeft zodra iedereen thuis is. Verder heeft ze niets laten vallen, dus er hangt best wat spanning in het huis. Niemand weet wat de Grand Dame van het House van plan is, of te vertellen heeft. Intussen zijn mensen ook nog erg druk met hun eigen leven. De badkamers zijn druk als altijd en de keuken is een puinhoop, maar wat verwacht je met zo veel mensen in een appartement? Welkom in het House of Adoration.

[ bericht aangepast op 15 juli 2019 - 0:00 ]

---

Bowties were never Cooler

Hi

---

How far is far

Heyaa

---

El Diablo.

Mt

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

MT

---

• His arms feel more like home than any house ever did. •

Hii (:

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel

Het was over het algemeen bekend dat Joel geen ochtendmens was, verre van zelfs. Waar hij vaak toch gezien werd als terughoudend en ingetogen, kon je zodra je hem wakker maakte zonder reden zo een slipper naar je hoofd verwachten. Joel is erg gesteld op zijn nachtrust, zijn schoonheidsslaapje, hoe hij het ook wel eens noemt. Toch was de jongen al enkele uren te vinden op één van de kleine balkonnetjes die het appartement bezat. Joel had vrijwel nooit problemen met in slaap komen maar als hij eenmaal wakker was kon hij het vergeten. De laatste drie weken had hij zo nu en dan een volle nacht slaap gehaald maar echt vaak was het niet en hij had geen idee waar het nou door kwam. Of, nou ja, eigenlijk wel als hij er zo over nadacht... Zo waren zijn gedachten weer bij Amor beland, iets wat hij juist wilde voorkomen. Hoe hij het ook wendde of keerde, die jongen wist zich altijd een weg in zijn gedachten te banen. Er was één voordeel aan zo vroeg opstaan, Joel had de gehele zonsopgang meegekregen. Je zou denken als je die zo vaak ziet dat het niet zoveel speciaals meer is, toc was deze keer op keer even mooi, soms nog mooier dan de keer daarvoor. Joel zijn blik gleed van het uitzicht af naar het tafeltje waar hij zijn telefoon op had neergelegd en keek toe hoe zijn wekker afliep. Voor enkele seconden bleef hij toe kijken hoe het trillende en lawaai makende ding zichzelf bijna van het tafeltje af wierp, voordat hij hem oppakte en afzette. Zeven uur... Hoelang zat hij hier al? Sinds vier uur? Hij haalde een hand door zijn vette krullen heen. Joel wilde kunnen zeggen dat het goed met hem ging, beter dan ooit tevoren maar dan zou hij liegen. De waarheid was dat het de laatste paar dagen alleen maar bergafwaarts was gegaan. Hij sliep slecht maar dat was niet het enige wat hem bezig hield. Waar hij dacht dat hij hoofdstuk Amor eindelijk een beetje af kon sluiten leek die naam weer een wederkeer te maken in zijn gedachten. Het was weliswaar niet zonder reden, hij had hem namelijk druk bezig gezien met de nieuwe jongen. Joel vertelde zichzelf het van zich af te zetten, het te laten gaan maar hij kon er niets aan doen te wensen dat hij het was die daar tegenover Amor stond. Het was genoeg geweest, hij had genoeg zelfmedelijden gehad. Hij stond op maar niet zonder eerst met zijn voet achter de poot van de tafel te blijven hangen. Die stomme lengte van hem ook altijd... Als er nog niemand wakker was, zouden ze dat nu zeker wel zijn. Joel schudde kort zijn hoofd en knielde neer om de tafel weer rechtop te zetten en alles er weer terug op te zetten wat er af gevallen was. Natuurlijk was ook de asbak niet ongedeerd gebleven. Met een vies gezicht zette hij ook deze terug na alles wat op te rapen was er terug in te gooien. Het was maar goed ook dat hij nog moest douchen. Misschien was het maar goed ook dat hij niet rookte anders zou hij nu zijn zesde pakje van de week al doorheen gedraaid hebben. Alhoewel, misschien was het niet zo'n gek idee om eens een sigaret te roken, al was het maar om zijn stress van de laatste tijd iets te verminderen. Joel schudde het voor nu van zich af en nam de douche waar hij de laatste paar uur immens naar verlangde. Nadat hij zichzelf op had gefrist en net iets te lang bezig was geweest met zijn haar dan nodig, besloot hij maar te gaan kijken wie er ontwaakt was en een ontbijtje voor zichzelf te maken. Zo te zien was hij voor nu nog de eerste in de keuken wat betekende dat hij vrij spel had wat betrof het ontbijt. Hoe slecht het ook voor hem was, hij koos ervoor om de grootste suikerbom ooit in zijn kom met melk te doen. Dat, als het geen lege doos was geweest. Joel zuchtte en gooide het ding in de prullenbak. Het was voor hem nog altijd een mysterie waarom er lege cornflake dozen teruggezet werden in de kast. Dan maar iets wat eigenlijk net zo slecht voor hem was; wit brood met sprinkles er op. Eigenlijk was het niet voor op brood maar om op ijs of taart te doen, dat had Lady Felicia hem al vaak genoeg duidelijk gemaakt, maar Joel kon zich er niet van weerhouden. Iets wat hij nu echter wel in zijn oren had geknoopt was dat hij niet meer zijn ontbijt zittend op het aanrecht op mocht eten, dus koos hij maar een stoel uit. Hij was nog niet eens halverwege zijn eerste broodje toen Manuel binnen kwam zetten. Was dat nou net de persoon die hij zocht. Hij keek toe hoe de jongen zijn jas uittrok en de kamer binnen kwam lopen. Hij stak zijn bord met brood naar hem uit. "Wil je er ook een?" vroeg hij wat mompelend gezien de helft van zijn eigen broodje zich nog in zijn mond bevond. Hij at snel zijn mond leeg en zette het bord op tafel en stond op. "Oh, ehm, Manuel," zei hij snel voor Manuel de benen zou nemen. "Ik, ehm… Het is misschien een beetje een vreemde vraag, zeker gezien het tijdstip maar... zou ik misschien een sigaret van je mogen?" vroeg hij en speelde wat zenuwachtig met zijn handen terwijl zijn ogen die van Manuel vonden.

[ bericht aangepast op 6 juli 2019 - 1:28 ]

---

How far is far

Mine c:

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

20      ♥      Homosexual      ♥      Outside      ♥      With Amor

Een diepe zucht verliet Dominic zijn mond gevolgd door een gejaagde ademhaling. Hij hijgde flink uit terwijl hij voorover gebogen stond, zijn handen rustend op zijn knieën. Het was nu ongeveer drie weken geleden dat hij onderdak vond in the House en zijn conditie was aanzienlijk naar beneden gegaan. Hij had dan misschien wel niet lang op straat geleefd maar één dag in een verkeerde buurt stond gelijk aan een hele week. Hij had geen cent en moest wel stelen wilde hij iets te eten hebben aan het eind van de dag. Zijn goede conditie kwam dan wel van pas, nu rende hij enkel nog omdat hij van zijn overload aan energie af moest. Hij wist zo hier en daar wel een huisgenootje te strikken om met hem mee te rennen maar alleen Dominic was zo gestoord omdat om zes uur 's ochtends te doen. Hij had er al iets van vijf rondjes op zitten en nog merkte hij amper verschil. Hij haalde lichtelijk geïrriteerd een hand door zijn haar en deed zijn afgevallen capuchon weer op. Dominic wierp een blik op de zonsopgang die amper meer een zonsopgang te noemen was. Dat betekende dat het voor Dominic weer tijd was om naar huis te vertrekken. Het rennen had dan misschien niet geholpen om wat van zijn energie kwijt te raken, het had hem wel geholpen zijn eetlust terug te krijgen. Nu Dominic toch bezig was besloot hij ook maar terug te rennen naar het appartement. Iets wat misschien niet het meest slimme idee was gezien hij volop tegen iemand aan knalde toen hij bijna bij de deur van het appartement was. Hij wist de persoon nog net op te vangen en herkende de persoon als één van zijn huisgenoten en kamergenoot: Amor. Hij had geen idee of de jongen net naar binnen wilde gaan of juist net het appartement verliet maar er was een vraag die brandde in zijn keel. Bij het aanzicht van de jongen speelde er altijd meteen een brede grijns rond Dominic zijn lippen, net zoals nu. "Sorry, ik val graag met de deur in huis." grijnsde hij. "Laat het me goed met je maken," zei hij terwijl hij de jongen eindelijk los liet. "Ontbijt, jij en ik, ik betaal." zei hij met een grijns gevolgd door een knipoog. Dominic had eerlijk gezegd geen idee wat er allemaal gaande was tussen de jongens in het huis, vooral veel drama had hij het idee en hij wist dan ook niet precies te vertellen wie er nu wel een relatie had of niet, en zo ja wie met wie. Hij hield zich er liever buiten en als er iemand niet op zijn geflirt in ging wist hij genoeg, toch. Amor echter had al een aantal keer duidelijk laten merken dat hij Dominic wel zag staan, op wat voor manier precies wist Dominic niet maar daar kwam hij graag achter. "Kom op, je gaat me niet vertellen dat je nee gaat zeggen tegen een vers gemaakte wafel." grijnsde hij terwijl hij zijn handen in zijn zakken liet glijden en al een aantal meter de goede richting in begon te lopen terwijl hij oogcontact met Amor bleef houden. Het was aan Amor of hij dit geweldige aanbod af zou slaan of niet, Dominic zou sowieso wel gaan, nu hij eenmaal weer zin had in eten wilde hij er van genieten ook.

[ bericht aangepast op 6 juli 2019 - 1:28 ]

---

How far is far

Wat een nacht. De meeste mensen zijn verstandig en liggen waarschijnlijk rond een uur of tien in bed op een maandagavond. Maar ik? Oh nee, dat is wanneer ik de bar in loop. Ach, als we allemaal hetzelfde deden zou het ook een beetje voorspelbaar worden. En saai, vooral saai. Wat niet saai was, was mijn geweldige midnight snack. Mijn lippen krullen weer in een grijns als ik eraan denk. Heel geweldig, hij was half Braziliaans. Denk ik, ik heb eigenlijk geen idee maar ik dacht dat hij dat had gezegd. Het maakt ook niet uit, het gaat erom dat ik een geweldige nacht had én 300 dollar rijker ben. Dit was makkelijk te voorkomen als je niet zoveel cash zou hebben liggen, Brazil boy.
Met een zak Mc Donalds in mijn handen zie ik het appartement al verschijnen en onbewust loop ik wat sneller. Ik was moe, ik had honger en ik wou naar huis. Vooral honger, drinken heb ik genoeg gedaan. -al heeft dit me niet tegengehouden om een grote milkshake te kopen- Het licht brand al en ik lach zachtjes. Sommige mensen beginnen de dag, anderen eindigen de dag. Ik loop naar binnen en doe mijn jas uit, waarna ik door loop naar de keuken en de zak Mc Donalds open.
"Wil je er ook een?" hoor ik dan en ik kijk op, waarna ik weer grijns. Joel, ook een leuk beeld op de vroege ochtend. 'Ik zou normaal zeggen dat het niet nodig is, maar ik zie sprinkles.' zeg ik nonchalant en ik neem plaats op de tafel waarna ik de boterham pak. "Oh, ehm, Manuel," hoor ik dan en ik kijk op terwijl ik de boterham net iets te snel weg werk. "Ik, ehm… Het is misschien een beetje een vreemde vraag, zeker gezien het tijdstip maar... zou ik misschien een sigaret van je mogen?" Ik lach zachtjes. 'Ik kom om zeven uur 's ochtends thuis met een enorme zak van Mc Donalds, maar een sigaret is vreemd?' zeg ik en ik haal mijn pakje uit mijn zak. Wanneer ik hem open zie ik nog een laatste sigaret erin zitten. 'Lucky you, Curly.' mompel ik en geef hem ook een aansteker.
'Ik dacht dat jij niet rookte?' vroeg hij toen zachtjes terwijl hij alle etenswaren op tafel begon uit te stallen. Het zou makkelijk drie mensen kunnen voeden maar ik was ervan overtuigd dat ik het ook wel op kon, met de honger die ik had. Ik ben er eigenlijk nog steeds overtuigd van. Ik open een van de doosjes met nuggets en hou het voor. 'Jij ook, gorgeous?' Ik kon het gewoon niet laten.

---

El Diablo.

Mt

---

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel

Manuel leek niet meteen door te hebben dat hij niet alleen was en Joel zijn ogen op hem gericht waren. Het leek wel of hij een jaar voorraad Mc Donalds stiekem naar binnen aan het smokkelen was. Joel kwam dichterbij en bood hem uit het niets een boterham aan. Gelukkig was Manuel wel wat gewend hier en schrok hij niet van Joel zijn plotselinge aanbod. Er verscheen een brede grijns op Joel zijn gezicht nadat de jongen zijn aanbod accepteerde, ook al hield hij er een vreemde smaak in ontbijt op na. Toch won hij het daarin niet van Manuel die van plan was te ontbijten met McDonalds, en dan niet eens het beroemde McDonalds ontbijt. Joel haalde zijn schouders op. "Wie kan die nou weerstaan." grijnsde hij. Joel keek toe hoe Manuel zijn billen wel plaats namen op de tafel en hoe hij in een recordtijd de boterham naar binnen werkte. Joel beet op zijn lip wachtend op een antwoord en liet daarna een lach ontsnappen. "Oké, jij wint. Laten we zeggen dat ik mijn vragen al uitgedacht had voor je op de proppen kwam met je jaarvoorraad." lachte hij. Joel nam plaats naast Manuel op de tafel en keek toe hoe hij op zoek ging naar Joel zijn verzoekje. "Al zijn we niet veel anders van je gewend, DeSantos." grijnsde de jongen en hoopte maar dat Manuel nog ergens een sigaret vandaan wist te toveren. Joel zijn grijns verbreedde na het verlossende antwoord. Hij nam de sigaret en de aansteker dankbaar van hem aan en stopte deze voor nu beiden veilig in zijn borstzakje. Joel haalde nogmaals zijn schouders op terwijl hij vol verbazing toe keek hoe Manuel een maaltijd uitstalde die wel bestemd leek voor een weeshuis. "Ik dacht dat jij gezonder wilde gaan eten." grinnikte hij. "Ze verkopen ook salades bij McDonalds, you know." plaagde hij de jongen. "Ik rook alleen als het nodig is." antwoordde hij daarna op Manuel zijn vraag, wat de waarheid was. Hij kon wel weer de beroemde kalmerende thee gaan drinken maar het enige wat dat hem opleverde was nog minder slaap omdat hij dan constant naar de wc moest. "Niet zeuren, nu heb je alleen maar iemand die je gezelschap houd." grijnsde hij. "En je sigaretten op rookt, maar daar hebben we het nu niet over." plaagde hij Manuel. Manuel wist vast wel dat het maar bij een paar bleef, zo was het altijd bij Joel. Hij rookte tot hij het niet meer nodig had. Manuel wist ook dat er als compromis voor het oproken van zijn sigaretten tegenover stond dat Joel zoveel sprinkle boterhammen voor hem zou maken als hij zou willen. Er verscheen weer een glimlach op Joel zijn gezicht toen er een bakje kip nuggets onder zijn gezicht geschoven werd. De glimlach werd alleen maar breder na hoe Manuel hem noemde. "Nee dank je, ik denk dat ik vandaag half koude McDonalds kip als ontbijt oversla. Als we weer overgaan op het half koude big mac ontbijt, let me know." grinnikte hij. Hij bekeek Manuel even goed. Het was misschien niet het meest charmante aanzicht van Manuel dat er was nu hij zijn McDonalds naar binnen aan het werken was maar eigenlijk kon Manuel alles hebben. Joel beet even aarzelend op zijn lip. Er was een opmerking die brandde op zijn tong. Het ging eigenlijk tegen al zijn principes in, hij kon het niet maken tegenover zijn vriendje. Maar toen bedacht hij zich dat hij deze al een tijdje niet meer had. Om de een of andere reden zag hij zichzelf nog alsof hij zich in een relatie bevond, ook al was dat inmiddels al drie weken verleden tijd. Waarom zou hij dan niet mogen genieten van het geen dat voor hem stond? "Maar ik zou wel een hapje van iets anders lusten." zei hij met een kleine grijns, niet doelend op één van de tien hamburgers die verspreid lagen over de tafel maar op Manuel zelf.

[ bericht aangepast op 6 juli 2019 - 1:28 ]

---

How far is far

Ik dacht dat jij gezonder wilde gaan eten." grinnikte hij en ik lach ook zachtjes. "Ze verkopen ook salades bij McDonalds, you know." Ik haal mijn schouders op en werk dan de eerste nugget weg. "Zolang de salades ongezonder zijn dan de burgers, kies ik voor de lekkerdere optie." spreek ik nonchalant. "Ik rook alleen als het nodig is." antwoordde hij op mijn vraag en ik knik lichtjes terwijl ik in stilte mijn nuggets eet. "Niet zeuren, nu heb je alleen maar iemand die je gezelschap houd. En je sigaretten op rookt, maar daar hebben we het nu niet over." plaagde hij en ik lach weer. 'Hmh, gezelschap genoeg,' begin ik dan plagend en ik leun wat naar hem toe. 'Niet zulk leuk gezelschap, tho.' grijns ik en knipoog snel.
Het was even stil tussen ons en ik zag dat als een kans om uit te kiezen wat mijn volgende, letterlijke snack was. Big Mac? Kon wel. Of toch nog even snel een cheeseburger. Of frietjes. Hmh... Misschien alles door elkaar, dat klonk ook wel goed. Ik pak ondertussen mijn milkshake en neem wat slokken. "Maar ik zou wel een hapje van iets anders lusten." ik keek op en grijnsde ook bij het zien van de grijns op zijn gezicht. "Is that so..." zeg ik zachtjes en zet mijn milkshake weg. Ik laat mijn blik over zijn gezicht gaan en bijt kort op mijn lip. ''All you have to do," begin ik en leun zijn kant op tot de afstand tussen ons heel klein is. ''Is ask, sweetheart..'' fluister ik dan en ik lach naar hem.
''I'm up for anything." plaag ik dan zachtjes en ik laat mijn vingers voor een kort moment over zijn kaak strelen. "Zelfs, om zeven uur 's ochtends.'' lach ik dan en ik blijf nog even zo zitten voor ik weer wat terug trek en mijn milkshake weer pak. "Ik bedoel maar, het is zo ongeveer tijd dat sommige mensen in dit huis wakker worden, niet?" plaag ik hem weer.

---

El Diablo.

22      ♥      Homosexual      ♥      Living room      ♥      With Manuel

Het was niet dat Joel Manuel zijn McDonalds ontbijtje niet met hem wilde delen, het was meer het feit dat Joel van zichzelf niet alles meer mocht eten wat los en vast zat. Het was de laatste tijd ernstig wat hij allemaal naar binnen werkte. Hij haatte om het toe te geven maar Joel was een emotie eter. Wat hem dus én een slechte slaper én een slechte eter maakte op het moment. Hij verbaasde zich erover dat hij überhaupt nog normaal functioneerde op dit punt. Joel rolde even kort zijn ogen na Manuel zijn antwoord. Het was inderdaad algemeen bekend dat Manuel aan zijn gezelschap kwam. Hij keek Manuel aan bij zijn volgende woorden en er ontstond weer een grijns op zijn gezicht nadat hij Manuel zijn knipoog in ontvangst nam. Hij merkte dat hij het gevoel wat Manuel hem op dit moment gaf er aangenaam vond en in zekere zin gemist had. Hij had zich de afgelopen weken absoluut shit gevoeld, dag in dag uit. Hij was er klaar mee zijn leven laten ruineren door een paar gevoelens die hij niet aan de kant kon zetten. Hij mocht ook best zijn pleziertjes hebben, toch. Joel keek toe hoe Manuel zijn milkshake aan de kant schoof en dichter naar hem toe kwam. "You like what you see?" vroeg hij met een grijns terwijl Manuel hem grondig bekeek. Joel beet zacht op zijn onderlip en boorde zijn ogen in die van Manuel en hield zijn hoofd iets scheef terwijl hij naar Manuel luisterde. Zijn grijns werd alleen maar breder na Manuel zijn aanraking. Het liet hem voor het eerst sinds tijden weer iets voelen naast een intens gevoel van verdriet. "Well, I think I just did, handsome." grijnsde hij en keek toe hoe Manuel zijn ontbijt ritueel weer hervatte. Joel dacht even na voor hij van de tafel afsprong en Manuel zijn milkshake uit zijn handen griste. Voor een moment stond hij grijnzend tegenover de jongen, puur om hem uit te lokken. "Toen ik zei dat ik geen kipnuggets wilde betekende dat niet meteen dat ik ook geen milkshake wilde." zei hij nonchalant en sloot zijn mond om het rietje om een aantal slokken te nemen. "Vanille, serieus Manuel?" vroeg hij verbaasd terwijl hij een paar kleine stapjes achteruit zette. "Ik had je eerder ingeschat als een chocolade type, misschien zelfs aardbei maar vanille..." grijnsde hij. "Je faalt er nooit in me te verassen." zei hij. "Oh, wil je hem terug?" zei hij nu met een speelse grijns. "Kom maar halen dan, casanova." zei hij, de grijns niet van zijn gezicht te krijgen. Hij had hier veel te veel plezier in. "Misschien kan ik je voortaan beter vanille noemen. Makkelijk te krijgen maar altijd even lekker." plaagde hij hem terwijl hij nog een aantal slokken nam van de milkshake. "You know what they say, you can't go wrong with vanilla."

---

How far is far

---

Ugh. Wie maakte er in vredesnaam ’s ochtends vroeg zoveel herrie? Het leek alsof er een complete tafel of iets dergelijks was omgedonderd. Liam trok het kussen over zijn hoofd, maar nu hij eenmaal wakker was, kon hij ook niet meer in slaap komen. Wat dat betreft kon hij de hele dag in bed liggen, maar als hij eenmaal wakker was had het weinig effect. Liam wierp een blik op de wekker naast zijn bed en zag dat het pas 7 uur in de ochtend was. Liam kreunde zachtjes. Ook dat nog. Toch kwam hij overeind, viste het pakje sigaretten van zijn nachtkastje en liep zachtjes het balkon op. Daar stak hij een sigaret op, en staarde vanaf het kleine balkonnetje de straat op, waar het dagelijkse leven langzaamaan op gang kwam. Toen de sigaret op was, drukte hij de peuk uit in de asbak en liep terug naar binnen. Daar viste hij een stapeltje kleding uit de kast, en liep vervolgens naar de badkamer om een snelle douche te nemen. Een stuk frisser en wakkerder liep Liam door naar de gedeelde woon- en keuken, waar een vettige McDonalds lucht hem tegemoet kwam en trok een walgend gezicht. Je zou er maar trek in hebben zo ’s ochtends vroeg. Zelf hield hij het bij een kop koffie – weliswaar met een hoop melk en suiker – en liep door naar de woonkamer. Hij was benieuwd wie er al zo vroeg op waren, en erger nog wie die smerige McDonalds lucht had meegenomen.

"Well, I think I just did, handsome." zei hij en ik grijns tevreden. Ik hield ervan om andere mensen bij een zelfgekozen bijnaam te noemen, maar zelf kon ik er ook wel van genieten. Toen griste hij de milkshake uit mijn handen en ietwat pruilend keek ik weer op. "Toen ik zei dat ik geen kipnuggets wilde betekende dat niet meteen dat ik ook geen milkshake wilde." zei hij waarna hij wat slokken nam. "Vanille, serieus Manuel?" vroeg hij verbaasd en ik haal mijn schouders wat op. Ik had eerlijk gezegd echt de eerste de beste smaak uitgekozen, ik discrimineer niet tussen milkshakes. "Ik had je eerder ingeschat als een chocolade type, misschien zelfs aardbei maar vanille... Je faalt er nooit in me te verassen."
Ik lach zachtjes en kijk hem uitdagend aan. 'Ik dacht ik doe is gek, je weet dat ik nooit voor vanille ga.' spreek ik nonchalant en een kleine grijns vormt zich weer op mijn lippen. 'Karamel heb ik vannacht al gehad.' zeg ik dan net zo kalm. "Oh, wil je hem terug? Kom maar halen dan, casanova." zei hij toen en dit maakte mijn grijns alleen maar groter. Be careful what you wish for, Curly. Langzaam duw ik mezelf van de tafel af en begin tergend langzaam zijn kant op te lopen. "Misschien kan ik je voortaan beter vanille noemen. Makkelijk te krijgen maar altijd even lekker." plaagde hij en ik versnelde mijn pas iets. "I do love my nicknames..'' zeg ik ondertussen. "You know what they say, you can't go wrong with vanilla." Ik lach even en plaats dan mijn hand op de muur naast zijn hoofd. 'Dat is wat ze zeggen, inderdaad.' zeg ik en vis met mijn vrije hand de milkshake uit zijn handen. 'Maar misschien moeten we die theorie toch nog even testen..' vervolg ik zachtjes en ik neem de laatste slokken uit de beker, voor ik hem in de prullenbak richt. Dan zet ik nog een kleine stap dichterbij en leun langzaam naar zijn oor toe. 'What do you say, Curly?'

---

El Diablo.