200 | RPG Speeltopic | Alvarado Cartel - Speeltopics

Alvarado, een van de meest gevreesde achternamen die er inmiddels te vinden is in Mexico, maar nu ook een duidelijke statement maakt in Amerika. De Alvarado Cartel, een van de grootste criminele organisaties die in de afgelopen jaren een opmars heeft gemaakt en geleid wordt door twee broers. De mannen hebben een duidelijke naam gecreëerd voor zichzelf, en laten niet over zich heen lopen. Zelfs de Sinaloa Cartel, de meest gevreesde groep voorheen, laat hun zaakjes langzaamaan overnemen door de nieuwere groep, die niet terugdeinzen voor wat grof geweld.       Inmiddels is er een groep in de United States, alleen ligt deze nog tegen de grens aan. Uiteraard moeten de vertrouwde leiders er naartoe, en besluiten ze daar dan ook een tijdje hun nieuwe thuis te maken, zodat ze hier hun zaakjes voort kunnen zetten en zelfs uit kunnen breiden. Dit is al zo'n jaar aan de gang, waardoor ze al lekker stabiel lopen, maar toch nog in de beginfase zitten.       Natuurlijk valt er via tunnels die voor hen gemaakt zijn op makkelijke wijze te wisselen van het gewenste land, maar uiteraard hebben de mannen ook de politie, burgemeesters en zelfs de FBI in hun zak zitten. Zelfs rechters kunnen worden omgekocht als je achternaam Alvarado is, dat blijkt maar weer. Niemand is veilig.

Las Cruces, New Mexico, United States.

Businesses owned by Cartel — Adelitas • Stripclub • Las Cruces • Business       Hier hangen de mannen geregeld rond door de veel te harde muziek en omdat de aandacht niet op hen gevestigd wordt. Het is vooral de Cartel Members zelf die hier rondhangen, gezien het hier vooral om de simpelere zaken gaan die onder het genot van een drankje besproken kunnen worden. Fresa • Bordeel • Las Cruces • Business & Pleasure       In Expose kunnen de Cartel leden gebruik maken van de dames die er te vinden zijn, maar de belangrijkste reden waarom ze dit bedrijf bezitten is omdat er een ondergrondse tunnel was van hier naar [XXX] waar ze zowel drugs, vluchtelingen als mensen voor hun mensenhandel mee de grens laten oversteken. "Stop Shop" • Drugs warenhuis • Las Cruces • Business       Het heeft geen officiële naam, maar wordt eigenlijk inmiddels door iedereen erkent als Stop Shop, het warenhuis waar ze grotendeels van hun drugs opslaan. Hier is niet zomaar iedereen welkom, enkel de personen die zich hierover ontfermen. "Break Room" • Mensenhandel warenhuis • Las Cruces • Business       Een locatie waar de mensen gesorteerd worden. Het is een echte pauze, voordat ze richting hun betreffende plekken worden gebracht. Hier worden ook foto's gemaakt voor potentiële kopers en is er ruimte voor mogelijke overnachting, zonder kans op ontsnapping. Ook hier is niet iedereen welkom. Domingo's huis • Las Cruces • Business       Voor de serieuze meetings, al zijn deze in de meeste gevallen tussen de luitenants en de druglords, worden ze in een meetingroom gehouden in zijn huis. Het gebeurt ook steeds vaker dat de hitmen hier ook bij betrokken worden. Het wordt hier vaak gehouden uit angst voor bugs in de openbare gebouwen. "Hideout" • Santa Teresa, Mexico • Business       Een vaste plek waar de tunnel vanuit Fresa uiteindelijk uitkomt, maar gezien dit een oude fabriek is hebben ze op de bovenste verdieping enkele ruimtes tot kamers omgebouwd met niet al teveel luxe, waar ze zich even terug kunnen trekken als er wat groots gebeurt is. Businesses that welcome the Cartel — [Unknown] • Bar • Las Cruces • Pleasure       Een bar gerund door Stephanie Castro, de vrouw van de wapenhandelaar waar de Alvadaro Cartel mee samenwerkt. Dit is een bar geworden waar ze graag laten zien dat ze onder de normale mensen kunnen "leven" en waar ze wat socialere interacties hebben, in de meeste gevallen. los Tigres • Bar • Ciudad Juárez • Pleasure in Mexico       Een bar gerund door een ex-Cartel lid, maar waar ze vervolgens wel meer dan welkom zijn. Het ligt niet in het stadje Las Cruces, maar in Ciudad Juárez, Mexico. Happy, Healthy, Fit • Fitnesscentrum • Las Cruces • Business       Gezien de Cartel zijn leden graag in conditie houdt, hebben ze besloten om het hier te doen, gezien hier veel ex-criminelen werken die als personal trainer aan de gang zijn gegaan, en zelfs een oude bekende van Dom hier de eigenaar van is. [Unknown] • Dierenkliniek • Las Cruces • Business       Het bedrijf zelf is niet echt het bezit van de Cartel, maar de eigenaar ervan wel. Charles Haywood is de locale dierenarts, maar lapt de Members op na een voorval in een kamertje achterin de kliniek. Ideeën zijn welkom.

S T A R T — Jaarlijks wordt er een film gekozen in het stadje, waarbij iedereen zijn stem mag geven, en uiteindelijk speelt deze dan ook af op een gigantisch scherm dat ze dan in het park hangen. Iedereen is welkom, en er zijn dan ook foodtrucks om mensen van hun eten te voorzien.       Dat is echter niet het enige, gezien dat gedeelte vooral voor de jongeren weggelegd is, waardoor de overige leeftijden zich vooral bezig zullen houden in een park daar vlakbij, waar lokale restaurants hun eten aanbieden (in kleinere porties) voor veel lagere prijzen en waar er aangename muziek speelt, zodat iedereen er kan genieten. Er wordt volop alcohol geschonken, en iedereen kan zich er dan ook vermaken. Wees creatief met wat de mogelijkheden zijn die er te bieden zijn, het is namelijk Amerika, en daar gaan ze toch all out.

REGELS — Q regels | max. twee rollen | OOC in praattopic | veel plezier

TOPICS — Rollentopic | Praattopic | Speeltopic

[ bericht aangepast op 11 juli 2019 - 15:29 ]

---

• • •

"This is not a fight for power. This is a war for the poor. This is a war for the poor and the powerless — the voiceless and the invisible." — Domingo Alvarado ❖ 32 years old ❖ ❖ Druglord in Alvarado Cartel ❖ ❖ One of the restaurants | Elaine & V ❖ 【 Outfit 】

De eerste jaren dat ze begon te brabbelen over zowel haar vader als zichzelf volgen in dit leven had het hem kwaad weten te maken. Hij kon niet bevatten hoe ze die keus kon maken, inmiddels was het eerder zorgen geworden, gezien ze ouder werd en nog altijd niet van mening verwisseld was. Het maakte hem haast bang te weten dat hij haar niet tegen kon houden. Als het niet deze organisatie zou worden, zou ze vast en zeker een andere kunnen vinden. Elaine was immers intelligent genoeg om hoge rangen te kunnen bereiken op een jonge leeftijd.       Ze leek niet te willen antwoorden op het gezellige gesprek met haar conrector, waardoor hij maar besloot dit voor nu weg te wuiven, hij had er zelf immers ook geen zin in. Dit bleef een blijvend probleem, en het was iets dat een avond goed kon verpesten wanneer ze beide in een temperamentvolle bui waren. Zelf was hij nog redelijk kalm, maar dat kon maar al te snel omslaan. Elaine keek echter wel op bij zijn vraag over de flyers, ze had zelfs met haar ogen naar hem gerold. 'Ja, natuurlijk.' Ja, natuurlijk. Alsof er over die krengen heen te kijken viel.       'We hebben het hier toch al over gehad?' de geïrriteerde toon liet Dom zelf even zijn kaken op elkaar drukken, 'ik ga níét studeren.' Gezien hij ondertussen een menukaart zijn kant op keek nam hij deze aan en sloeg hem open, ondanks dat hij al wist wat hij wilde. Het was toch altijd hetzelfde geweest. 'Ik weet het al. Jij?' De druglord keek de jongedame dan ook even met een blik aan die duidelijk moest maken dat ze zich moest gedragen, al gebeurde het toch in de meeste gevallen dat ze doodleuk doorging. Zelf legde hij dan ook zijn menukaart neer, terwijl hij knikte.       Wanneer Dom echter hoort hoe er een stoel wegschoof, en deze vervolgens voor hun tafel belandde keek hij dan ook op. V. Misschien was het een goede ijsbreker geweest. 'Hai hai.' Dom knikte dan ook naar haar, waarna hij kort een blik op Elaine liet vallen. 'Jemig, de enige reden dat ik nog niemand neergeknald heb deze dag is dat het altijd zo'n rotzooi geeft en ik daar net iets te dure schoenen voor aan heb.' De woorden lieten Dom even met een vermakelijke grijns naar de brunette kijken. Dom's blik gleed echter vervolgens even kort naar haar schoenen toe, en vroeg zich toch echt even af waarom ze het haarzelf keer op keer aan leek te doen om dat soort krengen aan te trekken na zo'n intensieve training. Voordat hij die vraag kon stellen hadden de twee dames al een korte interactie, die zelfs V had laten lachen.       'Dit soort dingen zijn nu eenmaal niets voor mij. Geef mij liever een goede club met veel te harde muziek. Ik wilde net weggaan toen ik jullie zag zitten,' Dom begon te grijnzen. Zelf gaf hij niets om een club, maar dit feest had hem enkel weten te vermaken dankzij Catarina, waardoor hij niets te klagen had. 'Ik had nog wel verwacht dat je naar de film zou gaan kijken. Ik weet niet eens wat ze dit jaar weer draaien, vast en zeker hetzelfde als vorig jaar.'       Dom merkte op hoe ze haar schoenen uittrapte, en vervolgens een stuk gelukkiger leek te zijn. 'Waarom doe je het jezelf nog aan? Ik nam wel aan dat je geleerd zou hebben van de laatste paar keer training, gevolgd door een stel van die krengen.' Hij moest echter wel bekennen dat ze er dan wel om klaagde, maar wanneer ze vervolgens iets moest doen, ze dit wel uit wist te voeren zonder enig probleem. Het zat hem dan ook totaal niet dwars.       'Weten jullie het al?' vroeg V vervolgens nadat ze de ober al gewenkt had, die al gauw verscheen. Ze deed haar bestelling, waardoor Dom de man vertelde wat hij zowel wilde eten als drinken. Al gauw keerde hij zich weer tot V. 'Heb je al gegeten?' De druglord was zeker niet de moeilijkste, en vond het zeker geen probleem om voor een man extra te betalen. Als hij zich daarover zorgen zou gaan maken zou hij zijn eigen leven wel erg moeilijk weten te maken.       Nadat de ober alle bestellingen dan ook opgenomen had ging deze er vandoor, en het duurde dankzij hun moderne systeem dan ook niet langer dan een halve minuut voordat hun drankjes alweer verschenen. Bij het zien van de roze-oranje cocktail van V, tezamen met het parapluutje dat ze erin hadden gestopt kon Dom het echter niet laten even te lachen. 'Lex heeft weer een monster gecreëerd.' De eigenaar was dan ook een vriend van de Cartel, en Dom kon het eigenlijk wel goed met hem vinden. In weekenden en evenementen trok hij zich dan ook graag achter de bar om mensen van vreemde combinaties te voorzien, die echt met gemixte recensies ontvangen werden. Met een vermakelijke grijns keek Dom dan ook toe naar V's reactie.

---

• • •

---

De blik van Dom was haar niet ontgaan, maar het kon Elaine op dat moment bar weinig schelen. Daarvoor was ze net iets te geïrriteerd geraakt, zeker na de opmerking over die stomme flyers. Elaine beet op haar tong om een opmerking binnen te houden, waarmee de gezelligheid de rest van de avond ver te zoeken zou zijn. Elaine was dan ook blij toen er een stoel bijschoof en het V. was die er in neerplofte. Ze wist dat Dom nu niet zo snel terug zou komen op zowel het telefoontje van haar conrector als de universiteits-flyers, hoewel dat vanavond of anders morgen vast en zeker nog een keer ter sprake zou komen. Elaine mocht V. wel, hoewel ze haar soms moeilijk kon inschatten – zeker als ze zo’n opmerking als nu maakte. “Jemig, de enige reden dat ik nog niemand neergeknald heb deze dag is dat het altijd zo'n rotzooi geeft en ik daar net iets te dure schoenen voor aan heb” V. schoot in de lach toen ze Elaine’s gezichtsuitdrukking zag, en vervolgde: “Relax. Dit soort dingen zijn nu eenmaal niets voor mij. Geef mij liever een goede club met veel te harde muziek. Ik wilde net weggaan toen ik jullie zag zitten.” Elaine zag dat V. haar schoenen uittrapte en vervolgens de ober wenkte en haar bestelling deed. Nadat ook Elaine haar bestelling had doorgegeven (even dacht ze erover om ook een cocktail te nemen, alleen om Dom te irriteren) dwaalden haar gedachten een beetje af, terwijl Dom en V. het gesprek voortzetten. Als Dom haar niet tot het Cartel zou toelaten, zou ze een ander Cartel zoeken. Ze verdomde het om te gaan studeren, zeker omdat ze al van kinds af aan wist dat ze bij het Cartel wilde. Daardoor wist ze ook dat er in New Mexico een ander Cartel was, de Sinaloa Cartel, en die tot voor kort de grootste was. Als ze zich daar nu eens bij aansloot? Dom zou haar heus niet vermoorden of laten vermoorden. “Zeg V.,” begon Elaine plompverloren, zonder zich erom te bekommeren of ze hen onderbrak of niet. Ze kon het niet laten om een uitdagende blik op Dom te werpen, en wist haast zeker dat ze met haar volgende zin de rest van de avond zou verpesten. “Jij bent geen familie. Hoe heb je je bij de Alvarado’s aangesloten? Waarom ben je niet naar de Sinaloa Cartel gegaan?”

---

---

Roxane kon een kleine glimlach niet tegenhouden toen de eerdere gesprekspartner van Roman zonder pardon aan de kant gezet werd toen zij zich bij hen voegde. Ze wist ook dat ze niet de meest belangrijke persoon in het Cartel was, maar op dit moment betekende ze genoeg om de aandacht van Roman weg te kunnen halen. “Well hello love,” werd ook zij begroet en ze werd zo op de plek naast Roman getrokken. Haar hand bleef in zijn nek liggen. “HHmh, ik ben echt net weer terug. Echt letterlijk, ik ben 6 uur geleden gearriveerd hier. Ik heb 3 uur slaap gehad.” Roxane lachte met Roman mee. Met haar duim maakte ze kleine cirkeltjes op zijn huid. “Dus, zover ik weet, ben ik helemaal vrij vandaag. I’m all yours. En wat houd jou bezig vandaag?” Ze grijnsde. “Dat schept mogelijkheden,” antwoordde ze en ze beantwoordde zijn knipoog. Ze was er ook zeker van dat ze Roman niet zomaar zou laten gaan nu. Ze hadden nog een hele tijd voor zich voor hij toch echt naar bed zou moeten en zij naar haar dochter. “Ik heb nog geen plannen,” antwoordde ze hem. “Ik sta open voor interessante suggesties-” Haar blik gleed over hem heen. “-en verder zie ik wel wat op mijn pad komt. Genoeg te doen hier, dus met het juiste gezelschap vermaak ik me wel.” En natuurlijk hield ze de omgeving en de mensen wel in de gaten. Een evenement als deze was perfect om zomaar mensen aan te spreken en wat informatie te verkrijgen. Na een paar biertjes op een zonnige dag werden mensen een stuk spraakzamer. Maar dat was iets dat Roman ook wel zou verwachten van haar.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

“Dat schept mogelijkheden,” antwoordde ze grijnzend en ik haal mijn wenkbrauw ietwat geamuseerd omhoog. Mogelijkheden hmh.. “Ik heb nog geen plannen. Ik sta open voor interessante suggesties-” Haar blik gleed over me heen en ik hou mijn hoofd wat schuin terwijl ik haar ook even bekijk. “-en verder zie ik wel wat op mijn pad komt. Genoeg te doen hier, dus met het juiste gezelschap vermaak ik me wel.” Ik knik en glimlach even. ''Genoeg te doen hier inderdaad,'' begin ik en eet ondertussen rustig verder. ''En wij twee maken het wel interessant toch? Mocht het toch tegenvallen.'' plaag ik haar dan.
Ik gaap even zachtjes maar probeer het wat te verbergen. Hmh, misschien gingen twee RedBulls niet de truc doen. Drie misschien? Ik haal er zo nog wel een.
Ik luister even naar de muziek die speelt en meen me te herinneren dat ze ook altijd ergens in deze uren latin muziek draaien. Daar heb ik dan wel weer wat aan. ''Enige kans dat ik je meekrijg op de... dansvloer? Die er niet echt is maar dat negeren we even." vraag ik haar dan. Dansen kon ik wel, ik was er bijna van overtuigd dat het iets is wat alle hispanics wel in hun bloed hadden. Zolang het maar de goede stijl is. 'Ik bedoel maar, dat zou ik niet kunnen laten schieten toch?' plaag ik haar zachtjes.

[ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 14:34 ]

---

El Diablo.

      'Zeg V, jij bent geen familie. Hoe heb je je bij de Alvarado's aangesloten? Waarom ben je niet naar de Sinaloa Cartel gegaan?'
Hoewel het overduidelijk is dat Elaine er met deze vragen enkel op uit is Dom te shockeren, kan V niet voorkomen dat ze verstart en haar kaken op elkaar klemt. Als vanzelf dwalen haar handen eventjes boven de plek waar verschillende littekens haar bovenbenen sieren waarna ze ze tot vuisten balt en in haar schoot laat zakken. Beelden van die bewuste nacht twaalf jaar geleden vullen haar hoofd. Even is ze weer zeventien jaar en schrikt ze wakker van het ijzingwekkende gegil van haar moeder. In gedachten stormt ze opnieuw die trap af en treft daar haar ouders en haar twee broers geknield op de vloer en met hun handen op hun achterhoofd. Achter hen staan vijf mannen met maskers om hun gezichten te verbergen en met machetes in hun handen.
Wat daarna volgt is bloed, bloed en nog meer bloed.
V schudt de herinnering rillend van zich af en neemt een grote slok van de roze-oranje cocktail die zojuist gebracht was. Het welbekende branderige gevoel dat de alcohol teweegbrengt is op dat moment meer dan welkom.
      'Hmm, Lex stelt nooit teleur,' merkt V op, doelend op het drankje.
Ze hoopt dat het hierbij mee afgedaan is, maar Elaine is er niet eentje die het er niet bij laat zitten. Vragend kijkt ze V aan, nog steeds wachtend op een antwoord. Hoezeer V Elaine ook mag, op dit moment vervloekt ze haar keer op keer in gedachten.
      'De Sinaloa Cartel, zei je? Laten we stellen dat die klootzakken mij iets geflikt hebben dat ik nooit zal vergeten, laat staan vergeven,' antwoordt V uiteindelijk op kille toon. 'Ik word wakker met de gedachte aan wraak op hen en ook 's nachts droom ik hoe ik ze stuk voor stuk afschiet. En niets is een gevaarlijkere drijfveer dan wraak. Dat moet jij meteen gezien hebben,' richt ze zich dan tot Dom.
Ze ziet aan Elaine dat zij nog meer vragen wilt stellen, maar besluit dat het genoeg is geweest.
      'Ik weet waar je mee bezig bent, princesita,' merkt ze op. 'Maar geloof me als ik zeg dat dit wereldje niets is voor jou en je mooie koppie. Veel te veel narigheid voor zo'n leuk meisje als jij.'
Deze opmerking valt duidelijk verkeerd bij Elaine, maar V besteedt er geen aandacht aan. Haar blik valt op een persoon die verderop door het park loopt. Ze knikt die richting op en Elaine en Dom volgen haar blik.
      'Goh, kijk eens wie we daar hebben,' merkt ze op geamuseerde toon op, blij met de afleiding die de komst van deze persoon brengt.

[ bericht aangepast op 7 juli 2019 - 17:00 ]

---

“Libraries were full of ideas—perhaps the most dangerous and powerful of all weapons.” - Throne of Glass

SAMAEL ALVARADO-MORA

---

Om eerlijk te zijn had ik maar niets aan deze dag vandaag, slapen lukte niet met al die drukte, sporten had ik geen zin in en streetracing ging niet gezien zo wat alle straten bijna afgezet waren. Daarom zat ik wat met een norse uitdrukking aan mijn raam geleund met een smeulende peuk tussen mijn lippen in. Ook in het cartel was het wat rustiger vandaag met deze festiviteiten of zoiets al zorgde het er enkel maar voor dat ik me rot verveelde. Mijn broer was waarschijnlijk met Kennedi ergens aan het aanpappen en de rest zou vast al druk bezig zijn met werk of andere zakens. Ik trok dan nog een goede hijs van mijn peuk, en liet de rook even door mijn longen zwerven waarna ik ze er weer uitblies en de peuk tegen de peuk uitdrukte en buiten gooide. Daarna trok ik vlug een tanktop aan die ik ergens op de grond vond en nam ik mij deodorant dat ik wat losjes om me heen spoot. Vervolgens greep ik in de achterzak van mijn short al naar mijn pakje peuken om een nieuwe tussen mijn lippen te plaatsen, terwijl ik me weer naar de ruit begaf. Echter in de plaats van mijn norse blik weer op te zetten, veranderde deze toen ik toch een bekend gezicht opmerkte en schoten mijn monhoekjes lichtelijk omhoog. Ik haalde de onaangestoken peuk tussen mijn lippen vandaan, om er mijn twee vingers voor in te plaats te steken zodat ik luid kon fluiten naar de dame in kwestie. Camilla. "Hey!" riep ik vervolgens, waarna ik naar de brunette grijnsde en gebaarde dat ze even op me moest wachten. Vervolgens klom ik behendig mijn ruit uit, greep me vast aan de brandladder aan de zijkant en gleed zonder enige problemen naar beneden, waarna ik bij het laatste stukje, zo'n kleine meter moest afspringen al was dat geen probleem. Ik veegde mijn handen af en mijn broek en grijnsde naar de dame. "How you doin?'

CHARLES MARCUS HAYWOOD

---

"En weet je zeker dat je niet nog een quasadilla moet? Dat is het minste wat ik en Scruftie voor je kunnen doen Mr.Haywood." sprak Roza, een patiente van me terwijl ze haar hand even op mijn bovenarm plaatste. De oude dame had me een halfuurtje geleden in paniek opgebeld omdat haar kat niet leek te willen eten. Normaliter was het ook mijn dagje vrij al stond mijn telefoon altijd open voor spoedgevallen, iets wat dit niet echt was. Madame Rosa was een oudere vrouw aan haar tachtigste die enkel haar kat had, dus zodra het beestje niesde was ze al in paniek, daarbij vermoedde ik zowel dat de vrouw wel blij was met een beetje gezeldschap in haar huis gezien ze een kopje koffie en wat pastijtjes had voorzien in haar voortuintje waar we nu zaten. "Dat is helemaal niet nodig Roza, maar erg bedankt voor uw hospitaliteit." sprak ik vriendelijk, waarna ik mijn stoel naar achteren schoof en opstond. Scruftie, de ouwe kater lag lanuitgerekt in de zon te rollen, niets dat ongewoon was voor een kater met zo'n goed leven als hem. " Het is zeer gewoon voor een kat om wat kieskeurig te zijn over nieuw eten, en met zijn dieët zal dat nog een paar keer zo kunnen zijn, maar het is belangerijk dat ook u zich aan de regels houd Ms.Varaz." sprak ik. "Geen snoepjes en anders lekkers tot hij een beetje gewicht verloren is." glimlachtte ik waarna ik nog eens keek naar de wat obese kat. "Ik zal u dan laten, erg bedankt voor de koffie en geniet nog van deze prachtige dag." de vrouw glimlachte zwakjes, waarschijnlijk spijtig dat ik haar niet verder zou vergezellen met deze dag al vertelde ze me nog da tze wat koffie met haar vriendinnen zou gaan drinken later op de middag.
Met mijn trui aan mijn arm wandelde ik dan ook de voortuin uit, wat me bijna automatisch in het hartje van Las Cruces bracht. De straten varen versierd met vlaggen en kinderen renden lachend rond met linten en lekkernijen. Het laatste bracht me op het idee, dat ik toch wel eens zin had in wat lekkers van de foodtrucks die hier te vinden waren met de feestelijkheden. Dit bracht me richting het park waar de meeste mensen al verzameld waren om te genieten van de zon en de life band optredes van de lokale artiesten hier. Ik kocht voor mezelf een Churro en een frisse pint waarna ik met handen vol zocht naar een plekje waar ik kon zitten. Het was pas toen mijn oog viel op wel drie bekende honden dat er een glimlach op mijn lippen krulde en ik naar de dame in kwestie toeliep. Het was haar hond Kareem die me eerst opmerkte en vrolijk begon te kwispelen, waarop de andere twee ook bijna opsprongen. "Hey daar, mag ik er bij komen zitten?" vroeg ik met een lachje, terwijl ik mijn ene hand probeerde vrij te maken zodat ik de drie brave beestjes ook kon begroeten.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

---

---

"Genoeg te doen hier inderdaad,” bevestigde Roman. Roxane plukte nog wat eten van Romans bord en stopte dat in haar mond. “En wij twee maken het wel interessant toch? Mocht het toch tegenvallen.” Ze lachte en leunde tegen hem aan. “Wat zei ik nou net over goed gezelschap?” Ze was blij dat ze hem tegen het lijf gelopen was. In zijn gezelschap zou de dag zeker niet tegenvallen, daar was ze zeker van. Ze bedachten zelf wel manieren om zich te vermaken. Hij deed zo hard zijn best zijn gaap te verbergen dat het alleen maar meer opviel. Hij zag er ook wel echt moe uit, maar na zo weinig slaap was dat niet heel verwonderlijk. Even overwoog ze hem naar bed te sturen, maar dan zou hij toch alleen lachen en zeggen dat ze een echte moeder was, dus dat deed ze niet. “Enige kans dat ik je meekrijg op de... dansvloer? Die er niet echt is maar dat negeren we even. Ik bedoel maar, dat zou ik niet kunnen laten schieten toch?” Ze lachte. “Ik dacht dat je het nooit zou vragen,” plaagde ze. Ze plukte de laatste hap van zijn eten net voor zijn neus weg en stond op. “Waar wacht je nog op? Tijd om een dansvloer te maken.” Want als er geen dansvloer was, zouden ze die zelf wel maken. Zolang dat maar niet op het gras was, want dan zou ze waarschijnlijk vaker vastzitten met haar hakken dan dat ze daadwerkelijk zou dansen.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

“Ik dacht dat je het nooit zou vragen,” plaagde ze waarna ze de laatste hap van mijn eten weg plukte. Ik pruil kort, maar ik had toch al meer dan genoeg op. “Waar wacht je nog op? Tijd om een dansvloer te maken.” Ik lachte zachtjes en stond toen ook op. ''Yes m'am.'' zei ik ondertussen en ik rekte me even uit. Ik nam zachtjes haar hand vast en glimlachte naar haar.
'Ik vergat het bijna te zeggen, maar je ziet er prachtig uit vanavond.'' zeg ik en druk een zachte kus op de rug van haar hand. ''As always.'' vervolg ik dan snel en ik begin met lopen.
Uiteindelijk vind ik een goede plek en ik zie al een aantal mensen die hetzelfde idee lijken te hebben. De muziek was hier ook duidelijk te horen en de eerste beginnende klanken van een of ander Spaanstalig nummer klonken al snel. Ik hou mijn hoofd wat schuin en kijk kort naar de anderen, voor ik naar Roxane toe keer.
''Hmh, dat kunnen wij beter.'' grijns ik en trek haar met een kleine draai tegen mijn borst aan. "Don't you think?'' fluister ik vervolgens. Het duurde niet lang voor we in het ritme kwamen en ik grijns lichtjes. ''You got moves, mami." plaag ik.

[ bericht aangepast op 8 juli 2019 - 23:18 ]

---

El Diablo.

Leonardo Julio Alvarado • 30 • At the park • Aaliyah • outfit • Leonardo wierp een blik op de antieke klok, die in zijn werkkamer stond. Een zucht rolde over lippen toen hij zag welke tijd de twee wijzers hem lieten zien. Leonardo had gehoopt nu al in het park te zijn om zo dadelijk aan te schuiven bij zijn broer Domingo en Elaine in een restaurant. Dit was helaas niet mogelijk, doordat Leonardo van zijn broer gehoord had dat er een shipment later zou arriveren. Natuurlijk had Leo dit kunnen laten gebeuren en er later achteraan kunnen gaan, maar zo was hij niet. Stil zitten en gezellig eten was nooit zijn ding geweest, maar met familie was dit altijd anders. Toch weerhield het Leonardo er niet van om achter de vertraagde shipment aan te gaan. Hij wilde de reden hiervan weten en wilde een herhaling kostte wat het kost voorkomen. Met lichte woede draaide Leo een nummer op zijn telefoon en tikte vervolgens met zijn hand ongeduldig op zijn bureau, wachtend tot hij gehoor kreeg aan de andere kant van de lijn. Alles in Leonardo's zijn werkkamer was oud en antiek. Het gaf een prettige uitstraling aan de werkkamer en het voor Leonardo bracht het rust. Zijn werkkamer moest dan ook altijd tiptop in orde zijn. Na het gebruiken van documenten of papieren ruimde hij deze direct op, waardoor de kamer altijd netjes bleef. Uiteindelijk kreeg hij dan een stem aan de andere kant van de lijn te horen. Het gesprek was kort, maar krachtig. Het was Leonardo die de verbinding als eerste verbrak en de hoorn met een klap op de houder gooide. Na nog een zucht over zijn lippen te laten rollen stond hij uiteindelijk op en liep richting een spiegel aan de muur. Daar trok hij zijn stropdas wat rechter, waarna hij opnieuw een blik wierp op de klok. Hij zou nog op tijd zijn om bij zijn broer aan te schuiven in het restaurant. Met een kort knikje begroette Leonardo een aantal mensen die hij kende, terwijl hij door het park liep. Het was al aardig druk in het park. Leonardo was eigenlijk van plan om direct door te gaan naar het restaurant, maar zijn ogen vielen plots op Aaliyah. Aaliyah was een jongedame waar Leo altijd wel een leuk praatje kon maken. Ook was ze de dochter van één van de wapenhandelaren van het Cartel. Hierdoor besloot Leo om even een praatje te maken. Ondanks dat hij de baas van het Cartel was, wilde hij zich laten zien onder de leden. Bij een cocktailbarretje bestelde hij snel twee cocktails, waarna hij naar haar toe liep en haar één van de drankjes aanreikte. "Proost," zei hij, waarna hij zijn drankje een klein beetje hief. "Nog bijzondere verhalen gehoord, waar ik iets aan heb?"

---

Do I look like Mother Teresa?

---

Ik had net mijn snack op, toen Kareem plots opsprong en wild begon te kwispelen. Al snel stonden ze alle 3 te kwispelen richting een bekende man. De drie waren echt veel te blij om de dierenarts te zien. Nu kenden ze hem ook goed buiten de praktijk, maar toch. Ik schonk hem een glimlach. "Altijd." Ik keek even naar de honden die flink in de weg stonden. "Schatjes, liggen. Jullie staan enorm in de weg." zei ik half lachend tegen de honden, die na een korte pauze van twijfel netjes gingen liggen en zo net een plekje op het kleed vrijmaakten. Ik trok mijn benen in naar een kleermakerszit, zodat er nog iets meer plek was. "Heb je nog een drukke dag gehad vandaag, of had niemand tijd om te komen met het feest in het dorp?" Ik wist dat ik echt geen tijd zou hebben gehad als de honden iets hadden gehad, en ik zou vast niet de enige zijn. Ik nam een slokje van mijn drinken en keek rond. Ik was hartstikke blij dat ik niet te kartelleden zag. Ik herkende eigenlijk alleen Leo, en de meeste doorsnee normale mensen hadden geen idee dat hij er deel van was. Dat was fijn, want dat maakte mensen ook minder wantrouwig als hij langskwam. Ik zuchtte even en richtte me toen weer op Charles. Hij was toch een stuk beter gezelschap dan het cartel. Ik kriebelde Raja's staartbasis, want dat vond ze altijd wel lekker. De anderen iets minder, maar die lagen ook net wat verder weg, waardoor ik er toch niet bij kon. Ik hield mijn drankje omhoog richting die van hem. "Proost. Op een goede gezellige avond." zei ik met een glimlach voor ik de laatste slok uit mijn beker nam. Ondanks dat ik nooit had gedacht dat ik nu in deze situatie zou zitten, kon ik op dit moment er wel even van genieten. Natuurlijk was ik liever niet in de klauwen van het cartel gevallen, en had ik liever gehad dat het zo goed ging met het dorp dat ik schooljuf had kunnen blijven, maar goed. Het leven was zo slecht nog niet. Plots zag een van mijn honden iets, sprong op, en begon aan de riem te trekken. De anderen volgden snel. Wat was ik blij dat ik ze vast had gezet in de grond. Ik probeerde te vinden wat het was, maar ik zag niets. Waarschijnlijk een kat, misschien zelfs Rusty. Ze zouden zo wel weer gaan liggen, maar dat duurde waarschijnlijk nog een paar minuten van staan en staren. "Gekkies" lachte ik. Tja, als ik luie papzakken had gewild, had ik geen windhonden moeten nemen. "Hoe gaat het trouwens met Rusty? Nog altijd dezelfde?" Ik vond de kat wel leuk, maar ik moest mijn gekkies niet te dicht in de buurt laten, zeker niet zonder uitlaten en zonder riem, want dan zou het dier echt de dood in worden gejaagd door de drie honden, of in elk geval de boom in. Berezi werd al rustig toen hij doorkreeg dat hij niet weg kon, en het beest wat er was geweest al weg was, maar Kareem en zeker Raja zouden nog wel even in hun jachtmodus blijven.

---

Bowties were never Cooler

"This is not a fight for power. This is a war for the poor. This is a war for the poor and the powerless — the voiceless and the invisible." — Domingo Alvarado ❖ 32 years old ❖ ❖ Druglord in Alvarado Cartel ❖ ❖ One of the restaurants | Elaine, V & Jax ❖ 【 Outfit 】

'Zeg V,' Dom voelde al haast een migraineaanval opspelen bij de manier waarop Elaine begon met spreken, 'jij bent geen familie. Hoe heb je je bij de Alvarado’s aangesloten? Waarom ben je niet naar de Sinaloa Cartel gegaan?' De uitdagende grijns op het gezicht van de jongedame zorgde ervoor dat Dom zijn kaken hard op elkaar drukte, al besefte hij vervolgens vrijwel direct wat ze zojuist gezegd had, waardoor Dom even sympathiek naar V keek. Zelf spraken ze er nooit over, maar hij wist dat de dame om die reden zich bij zijn cartel had toegevoegd. Ook die blik werd enkel bewaard voor mensen waar hij om leek te geven.       De reactie van V was nog redelijk, al was hij niet anders van haar gewend. Handelen uit gevoelens deed ze nou niet bepaald. Uiteraard sprak ze eerst over Lex, wat moest betekenen dat het drankje haar beviel. Dom's blik gleed daarom even naar Elaine, om haar erop te wijzen, maar V was hem al voor met spreken. 'De Sinaloa Cartel, zei je? Laten we stellen dat die klootzakken mij iets geflikt hebben dat ik nooit zal vergeten, laat staan vergeven.' Dom knikte kalm, waarna hij zijn blik op Elaine liet vallen. Hij hoopte maar dat ze zich schuldig voelde, gezien hij alles behalve tevreden wat haar gedrag op dit moment. 'Ik word wakker met de gedachte aan wraak op hen en ook 's nachts droom ik hoe ik ze stuk voor stuk afschiet. En niets is een gevaarlijkere drijfveer dan wraak. Dat moet jij meteen gezien hebben.' Domingo besefte zich dat ze het tegen hem had, en keerde daarom zijn blik op V, en knikte instemmend. 'Waar Sinaloa er geen probleem in heeft om zelfs het leven van kinderen te eindigen, gaan wij daar beschaafder mee om.' Kinderen waren simpelweg off limits, dat was iets dat Dom van zijn eigen broertje had meegemaakt, en V was daar zelf vanaf het begin ook hartstikke duidelijk over. Hierin hadden V en Domingo elkaar dan ook zeker gevonden.       'Ik weet waar je mee bezig bent, princesita, maar geloof me als ik zeg dat dit wereldje niets is voor jou en je mooie koppie. Veel te veel narigheid voor zo'n leuk meisje als jij,' Dom kon niets anders dan instemmend knikken, zoals hij net ook al deed. 'Elaine, jij hebt een kans. Wij zijn hierin getrokken als het ware.' En natuurlijk was Elaine dat ergens ook wel weer, gezien haar vader, maar ze was nog zo jong en onschuldig — iets dat V niet meer was geweest. V's drijfveer werd wraak, terwijl dat van Elaine eerder was om in de voetstappen van zowel haar vader als Dom te volgen, dat wist hij gewoon. Het zou egoïstisch van hem zijn om haar in dit leven te betrekken, en als haar iets zou overkomen zou hij niet weten wat hij met zichzelf aan zou moeten. Ondanks dat Dom niet geloofde in een hemel of hel, en al helemaal niet in een god, geloofde hij wel in Fernando en ondanks dat hij er niet bij was toen hij stierf, had hij hem beloofd dat hij voor haar zou zorgen toen hij eenmaal thuis aangekomen was.       Wanneer Dom V's blik volgde merkte hij echter Jax op, waardoor Dom opgelucht begon te grijnzen. Als iemand hem begreep was hij het wel. Die twee hadden elkaar dan ook echt gevonden, ondanks dat ze zoveel gemeen hadden. 'Ah, Jax.' Inmiddels rekende Domingo toch al niet meer op zijn eigen familie. Leo zou waarschijnlijk wel weer diep in papierwerk gezeten hebben, en de anderen diep in dames — vooral Roman. Dom merkte echter dat het eten eraan kwam, waardoor hij Jax met een vragende blik aankeek. 'Wat wil je?' Nu de ober er was kon hij net zo goed bestellen. V leek zijn voorstel al weggewuifd te hebben, dus dat probeerde hij al niet meer.       Zelf begon hij al met eten, gezien hij een vreselijke hekel had aan koud eten. 'Dus, wat zijn jouw plannen deze avond?' Met een vragende blik keek Dom even naar Jax. Hopelijk kon hij het ijs wat breken dat Elaine bezorgd had, gezien Dom er echt geen behoefte aan had hier de hele avond in rond te hangen, al verwachtte hij wel dat ze er na het eten vandoor zou gaan, vooral omdat ze haar zin niet had gehad.

---

• • •

Today is a good day. Ten eerste, ik kon uitslapen. Veel mensen verwachten het niet omdat ik toch wel laat op de dag werk, maar van uitslapen kwam het vaak niet. Ik heb vaak nog andere zaken om te regelen, of dat nou over mijn eigen dingen gaat of bijvoorbeeld de administratie van mijn vader. Dat laatste brengt wel voordelen mee. Ik doe het nu al een tijdje en merk het meteen als er dingen opvallend veranderen. De meeste klanten hadden een vrij vast boodschappenlijstje. Maar raad eens wie gister een verandering opmerkte, this girl. Wellicht interessant voor het cartel, al is het nog niets directs.
Nadat ik had uitgeslapen, had ik rustig de tijd genomen om mezelf klaar te maken voor de huidige festiviteiten. Inclusief een beetje self care. Maskertje, een warm bad, glaasje champagne. Het zorgde ervoor dat ik er weer volop tegenaan kon de komende tijd. A girl really needs her me-time. Zo gezegd zo gedaan. Mijn haar had ik los gelaten en mijn make up simpel. Ik droeg een rood zomerjurkje en sneakers die nu nog spierwit waren. Hakken waren echt niet handig op het gras al wist ik dat veel dames daar anders over denken. Maar het is niet mijn probleem als zij vast blijven zitten terwijl ik zelf makkelijk ga en sta, toch?
Ik had vandaag de hele dag en nacht. Mijn moeder had mijn shift in de bar overgenomen, wetende dat ik hier waarschijnlijk meer plezier ga hebben dan haar. Het leek mij een goed idee om het feest te beginnen met een cocktail. Ik liep dan ook naar een van de vele barretjes toe maar werd ondertussen gestopt door een van mijn vriendinnen uit de stad. Cara, ik ging wel eens met haar uit maar dat is ook vooral wat we deden. Toch was ik zo weer een kwartiertje kwijt en een nieuwe party-planning rijker. Ik wil mij net omdraaien om toch echt mijn cocktail te halen, als er een glas aangereikt wordt. "Proost," hoor ik een bekende stem zeggen en ik glimlach meteen, terwijl ik het glas aanneem. ''Hmh, proost Leonardo.'' zeg ik en kijk op naar hem met een parelwitte lach. Ik neem een slok en ik knik goedkeurend, ''je hebt een uitmuntende smaak.'' zeg ik licht speels al was het zeker waar. Ik drink nog wat en luister ondertussen naar zijn volgende woorden. "Nog bijzondere verhalen gehoord, waar ik iets aan heb?" Ik knik maar haal dan mijn schouders op. ''Er is mij iets opgevallen in de administratie gister, maar ik weet niet hoe direct je hier iets aan hebt want het is een klein detail, maar..' begin ik. Ik kijk voor de zekerheid kort om me heen, je kon het nooit zeker weten. ''Oké dus, Castillo,' begin ik. Miguel Castillo was ook een redelijk grote naam in het criminele circuit, al was hij meer gelinkt aan het Sinaloa cartel. Hij zat er niet in maar werkte zeker met hen samen. ''had een vrij opvallende bestelling. Explosieven, terwijl het toch echt meer een man van de geweren is.' zeg ik. ik haal mijn schouders even op, ''het zegt misschien niet heel veel zo snel, maar het is misschien iets om rekening mee te houden.' zeg ik.
Ik denk even na. ''Oh, en gister een hoop kleine verhalen gehoord. Die bendes in het zuiden zijn weer bezig tegen elkaar, maar dat is niet persé nuttig momenteel.' zeg ik. Het was toch echt handig dat ik zoveel te horen kreeg, ik was een soort vertrouwenspersoon geworden. Niet dat ik daar persé om vroeg, maar het is wel een deel van mijn baan om mensen op hun gemak te stellen. ''Mijn vader heeft trouwens nieuwe speeltjes waar jullie geïnteresseerd in kunnen zijn.'' deel ik mee en ik breng het rietje weer naar mijn lippen. ''Anyway.. Jij nog interessante verhalen?' vraag ik hem geïnteresseerd.

---

El Diablo.

---

Iets te laat besefte Elaine dat ze iets vreselijk verkeerds had gezegd. De manier waarop V verstarde was Elaine niet ontgaan en ook hoe V haar vuisten balde zei haar genoeg. Toch bleef Elaine haar vragend aankijken. Ze zou zich later wel verontschuldigen bij V. “De Sinaloa Cartel, zei je? Laten we stellen dat die klootzakken mij iets geflikt hebben dat ik nooit zal vergeten, laat staan vergeven. Ik word wakker met de gedachte aan wraak op hen, en ook ’s nachts droom ik hoe ik ze stuk voor stuk afschiet. En niets is een gevaarlijkere drijfveer dan wraak. Dat moet jij meteen gezien.” Hoewel die laatste opmerking voor Dom bedoeld was, weigerde Elaine zijn kant op te kijken en bleef ze stug V aankijken, in de hoop dat er meer zou komen. Maar het was Dom die verderging. “Waar Sinaloa er geen probleem in heeft om zelfs het leven van kinderen te eindigen, gaan wij daar beschaafder mee om.” Elaine deed haar mond al open om door te vragen, maar V was haar voor. En van die opmerking kreeg Elaine juist de rillingen. “Ik weet waar je mee bezig bent, pincesita. Maar geloof me als ik zeg dat dit wereldje niets is voor jou en je mooie koppie. Veel te veel narigheid voor zo’n leuk meisje als jij.” Princesita?! Waarom behandelde iedereen haar nog als een klein kind? Over een half jaar zou ze klaar zijn met haar middelbare school, waar ze toch al een jaar ouder was dan de rest van haar klasgenoten. En uiteraard was Dom het hier natuurlijk honderd procent mee eens. “Elaine, jij hebt een kans. Wij zijn hierin getrokken als het ware.” Die kans zou ze expres verpesten, als dat nodig was. Daar was ze inmiddels toch al aardig goed in geworden. En zo best waren haar cijfers nou ook weer niet om toegelaten te worden tot de universiteit. De komst van Jax en tevens ook het eten maakte een einde aan hun discussie. Elaine zat met een chagrijnig gezicht aan tafel en had ook geen behoefte om Jax te begroeten, hoewel hij er natuurlijk niks aan kon doen. Ze baalde ervan dat het gesprek zo gelopen was, terwijl ze juist had gehoopt dat V wat meer haar kant zou kiezen. Heel tegendraads pakte ze haar telefoon erbij en toen de ober hun maaltijden op tafel had gezet, vroeg ze hem: “Mag ik een cocktail? Net zo’n eentje als V.” Ter verduidelijking knikte ze naar het glas dat bij V stond. Vervolgens ging haar aandacht weer terug naar haar telefoon, terwijl ze met één hand begon te eten. Elaine selecteerde Samael’s nummer, toetste in: Doodsaai hier! Afspreken in t park? X E. Ze wist dat ze met dit gedrag ontzettend kinderachtig bezig was en haast smeekte om iets van huisarrest te krijgen, maar daar had ze op dat moment maling aan. Ze zat niet voor niks in de puberteit.

[ bericht aangepast op 11 juli 2019 - 14:14 ]

Mt

---

Siamo fuori di testa ma diversi da loro -- We’re out of our minds but different from them

CHARLES MARCUS HAYWOOD

---

Vrolijk begroette ik de drie enthouasiaste beestjes die Lee wat in toom probeerde. "Altijd." sprak de vrouw vriendelijk, me uitnodigend om erbij te komen zitten, iets dat ik dan ook ging doen als ik langs haar drie vrolijke honden kon passeren. "Schatjes, liggen. Jullie staan enorm in de weg." zei ze half lachend waardoor ik ook even lachte toen ik naast haar kon zitten op haar dekentje. "Heb je nog een drukke dag gehad vandaag, of had niemand tijd om te komen met het feest in het dorp?" vroeg Lee me waardoor ik haar een glimlachje schonk. "Het was lekker rustig vandaag, ik heb de praktijk ook uitzonderlijk gesloten zodat ik vandaag wat kon genieten." sprak ik geamuseerd. " Was het niet voor Ms.Rosa die me opbelde voor een 'spoedgeval', maar alles is in orde nu." zei ik met een lachje en sprak spoedgeval grappend uit, Lee kende de dame vast ook en zou wel begrijpen dat het niet zo ernstig was als de vrouw het liet merken. "Hopelijk heb jij al een leuke dag gehad?" vroeg ik de dame en hief mijn glas ook op voor de proost die Lee uitsprak. "Proost. Op een goede gezellige avond." ik glimlachte n knikte instemmend. "Proost." grinnikte ik waarna ik een slok nam van het frisse biertje. Ik keek even op toen Lee haar honden weer opsprongen en alert opkeken. Het waren nu eenmaal jachthonden, zelf in mijn praktijk waren de beestjes alert of ze geen andere dieren zagen ronddolen op het erf. "Gekkies! Hoe gaat het trouwens met Rusty? Nog altijd dezelfde?" vroeg Lee wat ùe deed lachen, het zou me niet verbazen als het rusty was doe de drie beestjes waar aan het uitdagen was. "Met Rusty gaat het prima, nogsteeds de luie pestkop dat hij is." grijnsde ik waarna ik een hapje nam van mijn Churo en even rondkeek. Las Crucas was een erg mooie plek, maar toch kon ik niet naast het feit kijken dat de stad bezaaid was met criminelen. Een zachte zucht verliet mijn lippen terwijl ik even bedacht hoe de stad er wel niet zou uitzien, zonder het Cartel. Echter haalde ik mezelf al snel uit die gedachtegang en keek weer even naar Lee. "Wat is er eigenlijk allemaal te doen vandaag?" vroeg ik LEe geamuseerd.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH