[RPG • 0] Experium || 18 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Er waren van die types waarbij je betwijfelde of ze in staat waren om te huilen. Onyx was absoluut een van die types – Fire dacht niet dat er iemand in die waterige ogen kon kijken zonder zich ongemakkelijk te voelen. Hij merkte dat Onyx zich er net zo ongemakkelijk onder voelde, dus Fire vermeed verder lichaamscontact, zelfs al zag hij dat de jongen wel een omhelzing kon gebruiken.
      Fire keek even om zich heen. De Panthers leken weer wat op te krabbelen. Misschien moest hij ze even wat ruimte geven, als afdeling met elkaar. Hij zou Maaya naar haar afdeling brengen, dan zag hij daarna wel of ze zijn hulp nog nodig hadden.
      Even blikte hij weer in Onyx’ ogen. Dit keer vlamden ze van woede.
      Hij leek echter in te zien dat Fire gelijk had. Fire had de opnames van het toernooi teruggekeken, hij had gezien hoe Maaya Onyx had uitgedaagd. De hele school wist nu wat ze hem had aangedaan.
      Uiteindelijk gaf Onyx een knikje.
      Fire wierp nog even een blik op Jester, maar die leek nog een beetje van de wereld. Straks zou hij wel vragen hoe het met hem ging. Het leek hem beter als Maaya eerst weg was. Hij draaide zich om en liep naar de gang toe.
      ‘Kom mee,’ zei hij kortaf tegen haar. Haar handen waren geboeid zag hij. Bloed droop langs de zijkant van haar gezicht, waardoor ze er nog krankzinniger uitzag. Dat uitgerekend zij de leider van de Rhino’s was, wees wel weer uit wat een stel psychopaten er in die afdeling zaten.
      ‘Mag ik geen afscheid nemen?’ vroeg ze met een duivelse grijns.
      Hij greep haar bij haar schouder en duwde haar naar de deur. Ze verstijfde onder zijn aanraking toen ze de hitte van zijn woede voelde enhij voelde de stof van haar shirt verteren. Ze siste als een wild beest en probeerde zich los te trekken, maar hij gaf niet toe.
      ‘Lopen,’ zei hij ruw.
      ‘Pretbederver,’ gromde ze.
      Fire zei niets en trok haar hardhandig mee. Hij wist dat het geen zin had om een gesprek met haar aan te gaan over hoe je met elkaar omging. Ze was gek. Iedereen van die afdeling was gek. Dit was net zo ziek als wat Zebediah destijds met Fox had gedaan. Hij verspilde zijn energie niet aan dreigementen, hij zei gewoon helemaal niets totdat ze bij de campus van de Rhino’s waren aangekomen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had hem zo snel weer losgelaten dat het moeite kostte om overeind te blijven. Hoewel dat sowieso moeilijk was. Hij bedankte Yrla zachtjes voor de pijnstillers en schoof een stukje naar achteren tot hij met zijn rug tegen de muur kon leunen. Zijn vriend was achteruit gestapt, bij Jester vandaan. Zodra hij doorhad dat Jester — inderdaad — niet dood was, had hij vlug zijn tranen weggeveegd, haast alsof hij zich ervoor schaamde dat hij zo gereageerd had.
      Jester had de kracht niet om er iets van te zeggen en werkte de pijnstillers in stilte weg. Onyx bloedde uit een wond bij zijn slaap, maar de jongen leek het niet gemerkt te hebben. Toen Jester weer opkeek van zijn glas water, stond er iemand naast zijn vriend. Bijna net zo lang als Onyx zelf, met witblonde haren en vurige ogen.
      Fire.
      Heel even schoot Jester geschrokken omhoog- tot het weer tot hem doordrong dat de Arena allang voorbij was. Dat Fire hun bondgenoot was, niet zijn vijand, en dat een van de Panthers hem waarschijnlijk om hulp gevraagd moest hebben. Jester ontspande en liet zijn hoofd weer ietsje zakken. Fire praatte zacht, maar Onyx niet.
      Maaya. Hij had het over Maaya. Had zij dit gedaan? Jester liet zijn blik door de woonkamer glijden. Nergens ook maar een spoor van de brand die voor zijn ogen gewoed had en ook zijn huid was helemaal gaaf en nergens ook maar verschroeid. Maar alle anderen hadden het vuur ook gezien- Onyx had het ook gezien. Dat kon ze toch helemaal niet?
      Jester keek opzij naar Yrla. "Een hallucinatie?" vroeg hij aarzelend. Die had hijzelf al een keer meegemaakt, maar niet eentje waar alle anderen hetzelfde hadden gezien — gevoeld — als hij. Diep vanbinnen roerde zich een sprankje woede. Dat ze hem dit aandeed— oké. Daar vroeg hij wel zo ongeveer om. Maar de anderen verdienden dit niet. Níemand verdiende dit en ze had de andere Panthers erbuiten moeten laten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zijn iNet ging af. In eerste instantie had de jongen het niet door dat het ding trilde, maar toen het ding uiteindelijk niet ophield met zoemen, kwam hij nors lichtelijk overeind. Hij pakte het ding van zijn nachtkastje en zag dat Fayr hem probeerde te bereiken. Hij veegde de slaap uit zijn ogen. Voor heel even was hij geneigd het telefoontje te negeren, om zo door te gaan met slapen. Het telefoontje ging inderdaad voorbij en hij zag tot zijn ongenoegen dat ze twee keer gebeld had. Waarschijnlijk had ze hem nodig... Hij kon wel de botte boer zijn en morgenochtend terugbellen met het feit dat hij haar noodoproep gemist had, maar dat zou hem waarschijnlijk niet in dank afgenomen worden...
      Hij zuchtte, had al zo'n vaag vermoeden waar dit om ging. En wist dat dit ergens kansen voor hem zou opleveren. Hij kwam uit zijn bed overeind en schuifelde naar de gang. Hij pakte nog snel zijn badjas van de deur af, voor hij op de gang Fayr terug belde. Aan de andere kant ratelde Fayr inderdaad een hele hoop woorden, en hij hoorde Maaya's naam vallen. Romeo wist hoe laat het was, maar deed alsof zijn neus bloedde.
      "Fayr... Rustig aan... Je telefoontje maakte me wakker, ik houd je niet bij. Wat is er precies aan de hand?" Aan de andere kant van de telefoon hoorde hij Fayr in een rustiger tempo vertellen wat hij al verwacht had. "Ik moet haar komen halen?" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. "Kan ze niet zelf lopen?" Fijn Maaya, je hebt zojuist mijn nachtrust verstoord, ik hoop dat het ook waard is voor mij. Hij schudde zijn hoofd, niet dat Fayr dat zag en raapte zichzelf bij elkaar. "Sorry, ik werd volledig uit mijn slaap gerukt. Als je wilt dat ik haar kom halen, dan kom ik haar halen. Maar dat doe ik alleen voor jou. Gaat het met jou wel goed?" vroeg hij zachtjes.

[ bericht aangepast op 12 mei 2020 - 20:34 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla knikte. "Dat blijkt. 8175 vond Maaya op de gang, hij heeft haar uitgeschakeld. Hij kwam al schreeuwend binnen dat het allemaal een hallucinatie was. Het voelde allemaal verdomd echt voor een hallucinatie." Hij keek naar zijn eigen huid, hij zag er niets aan. Al had hij de vlammen ook niet aangeraakt. Hij had ze alleen gehoord en geroken. Zijn blik vloog de kamer rond. "Ik ben nogal lucky geweest volgens mij. Ik heb niets. Jij, Onyx en Vi zijn echter minder gelukkig. En 8175 was zo snel met Merrin verdwenen dat ik het idee had dat het ook met hem niet helemaal goed ging." Misschien moest hij even checken op de twee, of was dat niet zijn taak. Hij zag in ieder geval dat Vienna weer overeind kwam, en meteen viel er een zwaarte van zijn hart af. Jester was weer bij, leek weer rustig aan op te krabbelen en zo te zien kwam Vienna ook weer een beetje bij.
      Beschermend he? Hij had tegen deze hele fucking hallucinatie niets kunnen doen. Hij voelde woede onder zijn huid sidderen en eigenlijk wilde hij niets liever dan wraak nemen op dat verschrikkelijke wicht. Het was dat hij Fire zijn woorden overhoorde en dat Jester nog niet de oude was, dat hij niet zomaar de kamer uit sprintte en haar totaal tot moes mepte. Het was ook die vriend dat er nu voor zorgde dat hij Onyx niet bij zijn kraag greep en woest om verdere uitleg vroeg. Hij wilde het met alle liefde doen. Maar Jester gaf om die klootzak die voor deze situatie had gezorgd blijkbaar, en Jester zou hem nooit vergeven mocht hij nu Onyx aanvallen. Ook al wilde hij het ergens.
      "Hoe voel je je?" vroeg hij bezorgd aan Jester.

[ bericht aangepast op 12 mei 2020 - 20:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij knikte, maar was ook lichtelijk nerveus. Hij had al zoveel last gehad van die hallucinatie, hoe was dat bij de anderen? Hij vroeg zich af hoe het met ze ging. "Misschien moeten we ook laten zien dat het met ons goed gaat," zei hij met een kleine glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh nee, ze had hem inderdaad wakker gebeld. Haast direct voelde Fayr zich schuldig en ze beet op haar lip. "Ja, met mij gaat het wel oké," zei ze zachtjes. Romeo leek niet al te blij dat ze hem zijn bed uit gehaald had en even overwoog ze haast om te zeggen dat ze wel wat anders zouden regelen. Dan kon hij weer lekker slapen, dit was immers niet zijn probleem. "Sorry dat ik je wakker maak," zei ze nog maar een keer. Ik- wist niet zo goed wat ik anders kan doen, anders loopt ze daar ergens rond en doet ze het misschien wel opnieuw..." nu ze dat zo zei klonk het stom. "Ze heeft wel een wond op haar slaap, van toen 8175 haar bewusteloos sloeg.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Ze voelen altijd echt," mompelde Jester, terwijl hij terugdacht aan het Toernooi. Daar was hij erop voorbereid geweest, op Maaya. Op Fire. Dit had hem volledig verrast en hij was keihard onderuit gegaan. Some leader he was. Jester luisterde naar Yrla's samenvatting en kou sloeg hem om het hart. Er waren zeven Panthers in de kamer geweest. Zéven. En iedereen had dezelfde hallucinatie gekregen.
      "Ik maak haar af," zei hij door opeen geklemde tanden. "De fucking psycho bítch."
      Ze wilde oorlog. Fine. Kon ze dat krijgen ook.
      Morgen zou hij naar Cackle gaan en die failsafe weer ver weg stoppen.
      Zaterdag zou hij het probleem van Tony oplossen.
      En daarna had hij alle tijd van de wereld om iets op poten te zetten waardoor ze voor altijd ver uit de buurt van de Panthers bleef. Daar hoefde hij haar geen pijn voor te doen. Zij ging kutten met zijn hoofd? Jester zou haar met gelijke munt terugbetalen. Als Onyx en de tweeling er voor die tijd in slaagden om die bloedband te verbreken, zou hij zelfs nog kunnen proberen haar gave op slot te zetten. Twee weken zou ze hebben. Daarna was het einde oefening.
      Uh-huh. Dát klinkt als een goed plan, Kapitein Haak. Beginnen vetes niet altijd zo? Ik dacht dat jij de good-guy was.
      En daar had hij zelf een punt. Jester klemde zijn kiezen op elkaar en liet de gedachte varen en richtte zich weer tot Yrla.
      "Overreden door een tractor, vervolgens geplet onder een gebouw en daarna in een oceaan gedumpt," zei Jester, en wist een halve glimlach op zijn gezicht te toveren. "Nogal kut, dus." Hij nam voorzichtig nog een slokje water. "Het idee goh-Jester-gebruik-je-gave-even-niet, is blijkbaar niet echt aan me besteed. Fucking failsafe." Hij keek even voorzichtig verder de kamer in. "Wat is er met Vienna? En Merrin? Zijn ze oké?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Precies!’ Adam reed de rolstoel terug naar de gang. De plant waarmee hij het meisje had geslagen lag op de grond, de pot was gebarsten. Er zat bloed op de rand. Hij wendde zijn blik af en liep vlug verder, de woonkamer in. Was ze ontsnapt? Een akelig voel bekroop hem.
      Hij keek rond, op zoek naar Agami, maar hij zag zijn vriendin nergens. De tweeling zat bij Vienna op de grond, de drie jongens zaten niet ver daar van af. Onyx kwam naar hen toe gelopen. Zijn blik rustte even op Merrin en het was alsof zijn schouders verstrakten.
‘Ze – ze is weg,’ zei Adam. Hij kon het niet helpen dat zijn stem beknepen klonk. Straks zat ze op een van de slaapkamers…
      ‘Fire heeft haar meegenomen,’ antwoordde Onyx. ‘Thanks voor je hulp man. Zonder jou was het waarschijnlijk nog tien keer erger geweest.’
      Adam voelde dat hij een blos kreeg en wist niet zo goed waar hij moest kijken.
      Onyx stapte dichterbij en rustte even met een hand op het handvat van de rolstoel, die Adam losgelaten had.
      ‘Gaat ie?’ vroeg hij aan Merrin.
      Adam zag dat er bloed langs zijn gezicht sijpelde.
      ‘Je hebt een hoofdwond,’ zei hij bezorgd.
      Onyx staarde hem een beetje afwezig aan, toen betastte hij zijn hoofd en staarde hij naar zijn bebloede vingertoppen. Hij haalde zijn schouders op en richtte zijn blik weer op Merrin.
      ‘Ik ga wel een ehbo-doos zoeken,’ mompelde Adam. Hij vond Onyx nou niet echt een type dat erg goed voor zichzelf zorgde; hij dacht vast dat een wond hier of daar niet zo veel kwaad kon zolang hij nog bij machte was om te ademen.

[ bericht aangepast op 12 mei 2020 - 21:21 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zuchtte. "Het geeft niet, lieverd. Ik ben nu toch al wakker en ik ben stiekem blij dat je aan me denkt, als je hulp nodig hebt. Ik ga me even aankleden en dan kom ik eraan oké?" Hij stond op. Fack, nu moest hij alsnog Maaya haar rommel opruimen. "Oh en Fayr. Wees maar niet bang dat ze het opnieuw doet. Als ze nog een keer waagt aan je te komen, krijgt ze met mij te maken. Niemand komt zomaar aan jou." Hij glimlachte even kort, voor hij Fayr weer ophing. Hij liep op zijn dooie akkertje naar zijn kast, trok er een simpele joggingbroek uit, een shirt en een vest. Met de spullen in zijn handen liep hij naar de badkamer om Damon niet wakker te maken. Als hij die zonder reden wakker maakte, mocht je wel vrezen voor je leven. Op zijn dooie gemakje kleedde de jongen zich om, totaal geen zin om zich te haasten of wat dan ook. Misschien rekte hij zelfs wel iets tijd, zodat Maaya lekker even de Rambam kon krijgen daar tussen de Panthers. Hij hoopte dat ze voor zijn nachtrust haar een keer in haar gezicht mepte, of twee keer. Hij strikte in alle rust zijn veters en kwam uiteindelijk overeind.
      Als hij dit nog wat waard wilde maken, moest hij zien dat hij Fayr te spreken kreeg, of Vienna. En hij moest de leider van de Panthers uit de weg gaan, anders zou hij straks denken dat hij er ook nog wat mee te maken had. Wat niet zo was... Hij had zijn best gedaan er dit keer uit te blijven. Jester mocht niets voor hem verpesten, hij wilde dit met Fayr samen klaar spelen. Hij had haar nodig voor hij zijn plannen verder door kon trekken.
      Eenmaal buiten sloeg de frisse avondlucht direct in zijn gezicht. Rillend sloeg hij zijn armen om zich heen en met een drafje liep hij de veranda af en verdween de koude nacht in. Halverwege het pad naar de Panthers viel hem echter op dat er een schim zijn kant op kwam en vanuit gewoonte schoot Romeo direct het pad af. Terwijl dat de schim dichterbij kwam, herkende hij de lange jongen als Fire, de Lions leider. Romeo was maar al te blij dat hij de jongen uit de weg was gegaan, ze stonden nu niet op bepaald goede voet met elkaar. Elk ander moment zou hij het niet erg vinden om Fire tegen het lijf te lopen en hem een beetje te neten, maar deze nacht had hij er geen zin in. Hij wachtte af tot de jongen hem zou passeren, zich afvragend wat de jongen hier deed. Tot Maaya op zijn schouder Romeo ineens opviel. Had Fayr hem voor niets uit zijn bed gehaald?!
      In eerste instantie voelde hij woede onder zijn huid sidderen. Hoe kon ze dit doen? Hoe kon ze hem om hulp vragen en daarna een ander het op laten lossen? Had ze dan geen vertrouwen in hem?! Hij sprak zichzelf tegen en liet zijn eigen woede wat temperen. Wel, als ze hem nu toch wakker had gemaakt, dan ging hij ook van de gelegenheid gebruik maken. Romeo wachtte op het moment dat Fire was gepasseerd en verdween toen in de richting van het Panthers house.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Vind je het niet een beetje triest dat de Panthers jou erbij moeten halen? Ik was gewoon een beetje aan het experimenteren.’ Ze keek met een grijns naar Fire op. Haar schouder deed pijn waar hij haar gebrand had, maar ze wist dat het niet zo erg was. Fire was de nobelheid zelve. Die sprong nog liever van een brug dan dat hij iemand écht pijn deed.
      ‘Ik vind het eerder triest dat jij met de Panthers moet experimenteren. Je hebt een House vol met masochisten.’
      ‘Ik had nog een appeltje met Jester en Onyx te schillen,’ reageerde ze schouderophalend. Ze dacht weer even terug aan Onyx’ geschreeuw en wenste dat ze het had kunnen opnemen. Ze werd er haast opgewonden van.
      Fires ogen werden een tint lichter, het vuur erin laaide dreigend. Ze grinnikte zacht.
      ‘Het is oorlog, vriend. En jij staat aan de verkeerde zijde.’ Ze trok een mondhoek op. ‘Wen er maar aan.’
      De kaak van de jongen verstrakte. Ze hoopte dat hij met een dreigement kwam, maar dat deed dat heilige boontje natuurlijk niet. Hij draaide zich zwijgend om en liep weg.
      Toch ietwat geïrriteerd keek ze hem na. Ze hield veel meer van dramatische figuren, zoals Onyx. Die geloofde dat hij zijn emoties onder controle had, maar waarbij het tegendeel waar was. Ach ja. Haar avond kon toch niet meer stuk. Ze liep naar het raam en bonkte er net zo lang met haar schouder tegenaan tot Melissa de deur opendeed opendeed.
      ‘Wat heb jij gedaan?’ vroeg ze toen ze de handboeien zag.
      Maaya grijnsde. ‘Zorg dat je me losmaakt en dan vertel ik je een mooi verhaaltje voor het slapengaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Count me in," zei hij met een kleine glimlach bij Jesters eerste woorden. Ze zouden vast wel iets samen bedenken om haar terug te pakken, zo waren ze altijd geweest. Elkaar aan het verbeteren in elkaars plannen om de grap nog slechter of leuker te maken. Met wraakplannen zou het vast hetzelfde gaan. Hij blikte even naar de deur, waar 8175 en Merrin net binnen kwamen zetten. "Zo te zien is Merrin oké," zei hij met een glimlachje bij het zien van de zwartharige jongen. Hij schudde even zijn hoofd en keek naar Jester. Waarschijnlijk wilde hij alles weten. "8175 rolde hem de kamer uit, direct nadat de hallucinatie gestopt was. Hij trok vreemd met zijn hoofd en leek een beetje wartaal uit te slaan." Zijn blik gleed naar Vienna, die naast de tweeling stond. Ze zag er een beetje wankel uit. "Wat er met Vien gebeurd is, weet ik niet zo goed eigenlijk. Ze lag volledig bewusteloos naast de tafel. Maar ook zij ziet er wel oké uit." Hij keek naar Jester en zette een grijns op. "Kom wel goed met ons. Je krijgt de Panthers niet zomaar klein..."

---

It's never gonna happen, Guys.

"Je bent een held, Adam!" zei hij vrolijk, terwijl hij over de rugleuning van zijn rolstoel naar zijn vriend keek. "Maar dat wist ik altijd al natuurlijk," knipoogde hij. Het werd steeds makkelijker om met Adam te flirten om een of andere reden, misschien omdat hij wist dat het gevoel wederzijds was. Hij keek naar Onyx na zijn vraag.
      "Ja, gaat prima," grijnsde hij. Een vaag aantal beelden trok aan zijn netvlies voorbij. En opeens wist Merrin niet zeker meer of hij nu bang, boos of vriendelijk tegen Onyx moest doen. Zijn nieuwe herinneringen spraken zijn oude nogal behoorlijk tegen. "Ik denk niet dat ik net zoveel als jullie heb meegekregen van de hallucinatie. Het beeld bleef maar flikkeren, maar het zorgde er wel voor dat mijn gave op hol probeerde te slaan." Meer uitleg zou hij Onyx niet geven. Hij vond het wel prima zo. Hij keek de jongen voor hem even aan en zette een grijns op voor hij in Onyx veranderde. "Maar zoals je ziet heb ik daar nu ook geen last meer van."

[ bericht aangepast op 12 mei 2020 - 21:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Opgelucht had Fayr opgehangen. Hulp kwam eraan om Maaya hier weg te halen. En hij was niet boos. Fayr zond Nenya een waterige glimlach en wilde net vragen hoe het met haar ging, toen ze Vienna hoorde gillen. Acuut vergat ze wat Fersephone haar opgedragen had en sprong overeind richting de deur. De grond draaide nog eventjes mee en ze pakte gelukkig nog op tijd de deurklink vast om zich overeind te kunnen houden. Bezorgd trok ze de deur open naar de gang— het zou toch niet nog eens gebeurd zijn? Fersephone had er toch voor gezorgd dat Maaya niets meer kon beginnen?
      "Fayr- Fayr rustig!" Nenya kwam haastig achter haar aan, maar ook zij klonk bezorgd. Samen snelden ze weer terug naar de woonkamer, waar Vienna ondertussen overeind gehouden werd door Fersephone. Het roodharige meisje in de gang dat hen had aangevallen zat er nog altijd en leek niet iets te doen. Fayr aarzelde heel even en beende toen richting haar vriendin toe.
      "Vienna!" zei ze bezorgd en en hielp het meisje om op haar eigen benen te kunnen blijven staan. Ze wierp een snelle blik naar Fersephone, die vast niet blij was dat ze niet gewoon gehoorzaam op haar kamer gebleven was. "Jij hebt je gave ook tot het uiterste geduwd deze week," zei ze zachtjes, maar vastberaden. "Dus waarom mag ik dat niet als ik daarmee mijn vrienden kan helpen?" Ze hield Fersephone's blik even vast en richtte zich toen weer op Vienna. "Gaat alles goed met je, Vi?" vroeg ze haar vriendin bezorgd.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester had zijn hoofd in de richting gedraaid van de deur en voor heel even was hij ervan overtuigd dat hij dubbel zag. Eén Onyx naast de rolstoel en de ander erin. Hij trok een rimpel in zijn voorhoofd en het duurde twee seconden voordat het kwartje viel en een flauwe grijns om zijn lippen krulde. Wel, met Merrin ging het inderdaad prima, zo te zien.
      Hij probeerde terug te grijnzen, maar het werd meer een grimas. Maaya had dit nooit moeten doen. "Nee," zei hij zachtjes. "Maar het was wel bijna gelukt." De goden mochten weten wat er gebeurd was als die hallucinatie te lang had aangehouden. Dan waren er meer dan alleen Vienna out gegaan. Onbewust zwierf zijn blik weer terug naar Onyx. De twee Onyx'en, eigenlijk. Hij bloedde nog steeds en als Maaya er niet iets tegen zou doen, zou dat zo blijven ook.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx keek verrast naar de plotse transformatie. ‘Nou – fijn dat er in ieder geval iets goeds uit is voortgekomen,’ mompelde hij. Hoe kon het dat het zo matig invloed had gehad op Merrin? Zat er dan toch wat in dat verhaal over de nieuwe lichting, waren ze mentaal sterker dan zij? Dan moest hij uitzoeken of Nenya het ook maar half beleefd had. Onyx zag dat Adam met een verbandtrommel kwam aanzetten en rukte het ding zwijgend uit zijn handen voordat hij zich als een of andere verpleegster ging voordoen. Hij kon zelf wel een pleister opplakken, waarschijnlijk was het slechts een oppervlakkige wond doordat Adam Maaya had neergeslagen. Zonder verder nog iets tegen de jongens te zeggen liep hij naar buiten toe en ging op de veranda zitten, blij dat het geluid even tot een minimum beperkt werd. Hij staarde naar de maan. Nu hadden ze het allemaal meegemaakt. Wat hij al jarenlang meemaakte. Zouden ze weten dat hij de reden was dat dit was gebeurd? Zo niet dan kwamen ze daar vast binnenkort wel achter. Hij betwijfelde of de anderen net zo begripvol zouden zijn als Jester.

---

Every villain is a hero in his own mind.