[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Jep! Wil jij hem ophangen, Nenya?’ Hij schonk het meisje een glimlach, daarna keerde hij zich naar Vienna toe. Ze droeg een zachtroze broekpak en een spijkerjasje. Het stond haar goed, zelfs al was het niet echt een stijl waar hij zelf warm voor liep. ‘Je ziet er mooi uit, Vien,’ zei hij en hij stak zijn arm uit. Even keek hij naar beneden om te zien wat hij zelf had aangetrokken – hij had gewoon het bovenste shirt uit zijn kast gepakt en over zijn hoofd getrokken. I’m sexy in green. Nou – het was waar, maar zo op een date was het eigenlijk best een beetje idioot. Dat hoefde hij er nou ook weer niet in te wrijven. Hij haalde een beetje opgelaten een hand door zijn krullen. ‘Uhh en ik zie eruit als mijn lompe zelf,’ zei hij met een verontschuldigende scheve grijns. ‘Sorry. Gelukkig heb ik nog steeds mooie ogen om in te verdrinken.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte zachtjes. Ze schudde even haar hoofd, maar zei er verder niets op. "Kom op, ik wil je iets laten zien," zei ze met een lachje, terwijl ze bij hem inhaakte. Vienna zei even haastig doei tegen Fersephone en Nenya en trok Fox door de voordeur naar buiten. Haar oog viel direct op de zwartharige jongen die tegen de veranda aan stond, Romeo. Haar maag maakte ineens een misselijkmakende salto. Haar gedachten werden wazig en er kwam een kleine glimlach op haar gezicht te staan. Haar hele lichaam leek ineens te reageren op de jongen die daar verderop stond. Ze stapte voor Fox van de veranda af en liep in de richting van de jongen.
      Ze moest hem nog bedanken, bedanken voor gisteravond. Ze begreep nog altijd niet wat hij nu precies gedaan had, maar hij had haar geholpen. Ze had zich gisteravond voor even goed gevoeld. En ergens vroeg ze zich af of hij hetzelfde voor haar kon doen diezelfde avond. Zodat ze vannacht misschien wel kon slapen. Misschien kon ze het vragen, straks dan. Misschien was haar date al genoeg om heerlijk te kunnen slapen.
      Ze voelde hoe Fox naast haar compleet verstijfde en direct was ze Romeo vergeten. Ze draaide haar hoofd om naar de jongen met de krulletjes naast haar. Zijn gezicht was bleek weggetrokken. "Fox?" vroeg ze aarzelend. "Gaat het wel goed?"

[ bericht aangepast op 23 mei 2020 - 13:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Oh, uhm... Vertrouwen. Dat je bij elkaar terecht kan, maakt niet uit met wat. Dat je op elkaar kan vertrouwen dat je er voor elkaar bent en dat je een luisterend oor kan krijgen als je het nodig hebt. Zelfs al heb je iets gedaan waarvan je weet dat de ander het niet leuk vindt." Zoals het feit dat Adam voor hem verzwegen had dat Yrla en Dezi tegen hem gelogen hadden, dat ze hem iets wijs hadden gemaakt, wat simpelweg opgelost was geweest als Adam hem als eerst met zijn geheim had vertrouwd. Maar die dingen zei hij niet, dat was in het verleden. Na het gedoe met Dezi waren ze meer open tegenover elkaar, ze konden beter met elkaar praten. En dat was een heerlijk gevoel. Nu was eindelijk datgene er wat hij in de eerste weken zo gemist had, en waarmee Adam hem zoveel pijn had gedaan. Maar dat was allemaal voorbij.
      Merrin pakte vlug het volgende kaartje, een zwarte. Hij voelde een blos op zijn wangen stijgen. "I- ik weet niet of ik deze vraag wel durf te stellen," zei hij zachtjes met een blos.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam voelde het verlangen om Merrins wang te strelen toen daar een roze gloed overheen trok. In plaats daarvan legde hij een hand op zijn been, vlak boven zijn knie. 'Vertrouwen toch?' zei hij met een glimlach. 'Dan kunnen we alles tegen elkaar zeggen en ook alles aan elkaar vragen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox staarde naar de Rhino. Zelfs als de jongen níét zijn gave gebruikte, wist hij door zijn aanwezigheid al al Fox emoties rond te laten razen. Hij trok zijn arm los uit die van Vienna, sloeg die om haar middel en trok haar tegen zich aan alsof hij haar zo zou kunnen beschermen, hoewel hij wist dat Romeo’s gave mentaal was en hij daar niets tegen kon doen. Hij wilde Romeo vragen wat hij hier deed, maar in plaats daarvan kwam er alleen een diepe grom uit zijn keel. Schaamte trok langs zijn wangen, hij haatte het dat die jongen zo’n invloed op hem had dat het hem soms niet eens lukte om te praten. Hij haalde diep adem, probeerde de grijns op Romeo’s gezicht te negeren. Hij wist wat dit betekende. Hij wist dat Romeo met Vienna’s gevoelens zou gaan spelen, zodat ze voor hem zou vallen. Dat had hij al bij zo veel meisjes gedaan. Uiteindelijk voelde hij de grom wegzakken. ‘Wat doe jij hier?’ vroeg hij aan Romeo. Zijn stem klonk instabiel, hij had dreigend willen klinken maar zo klonk het helemaal niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vertrouwen ja. Maar had dit ook wat met vertrouwen te malen? Het was een onderwerp waar hij zelf niet zo gemakkelijk over was. "W- wat is een ondeugende fantasie die je over mij hebt?" Hij durfde Adam niet aan te kijken en voelde zijn blos nog hoger groeien als hij al was. "Ik denk dat de zwarte seks gerelateerde vragen zijn." Zei hij heel zachtjes."We kunnen het ook overslaan als je het -uhm- ongemakkelijk vind."
      Zeg ja, zeg alsjeblieft ja! Hoewel hij het absoluut niet wilde toegeven, voelde hij zichzelf er niet al te lekker onder. Waarschijnlijk omdat hij niet wist hoe het moest...

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam kreeg het bloedheet toen hij die vraag hoorde. Hij merkte dat Merrin zijn hoofd ietsje had afgewend en zelf durfde hij zijn vriend ook niet aan te kijken. Maar dit hoorde erbij toch? Als je op elkaar verliefd was? Hij kon het niet helpen dat de schaamte hem toch weer vulde. Hij dacht aan sneeën die hij in zijn arm had gezet omdat hij zich juist voor zulke fantasieën aan het straffen was. Nog steeds voelde hij die behoefte. Misschien was het juist wel goed als hij het wel uitsprak, zelfs al vond hij dat ongemakkelijk. Zou dat niet kunnen helpen om zichzelf er weer van te overtuigen dat zulke gedachten niet verkeerd waren?
      ‘Ik durf het denk ik wel te zeggen,’ zei hij zachtjes. ‘Maar uhm – als je het niet wilt horen dan snap ik dat ook.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat is het niet, het is gewoon..." Hij voelde dat hij gewoon rode oortjes had. "Ik heb nog nooit dat gedaan zeg maar en nog nooit er eerder over gepraat." Hij haalde een keer diep adem. "Maar ik durf het wel," zei hij dapperder dan hij zich voelde. Hij schonk even een glimlach aan Adam.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin had er zelf nog nooit over gefantaseerd? Het verbaasde Adam niet zo heel erg, zeker omdat hij pas een paar dagen van zijn gevoelens op de hoogte was en er nogal veel was gebeurd sindsdien. Hij slikte, het was alsof er iets vastzat in zijn keel.
      "Ik neem aan dat 7223 het recht heeft om te weten dat zijn kamergenoot een viespeuk is? Dat zodra hij zijn shirt uittrekt, dat bij zijn buurman iets begint te groeien."
      Hij schudde de stem van Yrla van zich af. Hij was geen viespeuk. Het was iets normaals en Merrin vond het niet erg. Zijn hand zocht naar die van Merrin en hij vlocht zijn vingers langs die van hem. Zeker in het begin had hij vrij levendige fantasieën gehad, maar zodra Yrla hem bedreigd had, waren ze vager geworden, had hij ertegen gevochten.
      ‘Ik heb heel vaak nagedacht over onze eerste kus,’ zei hij zacht. ‘Of hoe we elkaar zouden uitkleden.’ Hij hield even zijn adem in. Dat waren niet écht ondeugende fantasieën. ‘De laatste keer ehm – fantaseerde ik dat we samen onder de douche stonden. Dat ik je in je nek zoende en steeds lager, langs je borst, tot…’ Hij voelde zijn wangen weer vuurrood worden. ‘Tot je middel. En toen…’ Hij beet op de binnenkant van zijn wang. Toen haalde ik een mes langs zijn arm. Even dacht hij het bloed weer langs zijn huid te voelen druppen. Hij haalde scherp adem en keek toen beschaamd weg. ‘Sorry.’ Hij voelde zijn ogen branden. ‘Ik ehm – ik heb mezelf pijn gedaan tijdens zulke gedachten.’ Automatisch gleed zijn hand weer naar de arm die verbonden was. Hij schaamde zich ontzettend. Eerst voor de beelden, nu voor het feit dat hij zichzelf verminkt had. ‘Omdat ik geloofde dat ze verboden waren. Dus – dus strafte ik mezelf ervoor. Daar moest ik opeens weer aan denken,’ verklaarde hij met gebogen hoofd. ‘Het voelt nog steeds smerig,’ fluisterde hij. ‘Zelfs al – zelfs al weet ik dat dat niet zo is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

Hij duwde zijn handen diep in zijn zakken. Hij dacht aan hoe Onyx' handen open gelegen hadden en rood en gezwollen waren geweest en kromp plaatsvervangend een beetje in elkaar. Had hij dat zichzelf aangedaan, omdat hij boos was? Was het überhaupt zijn eigen bloed? Wat zou hij nu aan het doen zijn?
      Stop daarmee. Wat maakt jou het uit wat die gozer nu uitvoert? Jullie zijn niet eens vrienden meer, Onyx doet maar.
      Jester deed zijn ogen even dicht en focuste zich op Yrla's vraag. Hij voelde ergens wel aan dat het niet heel veel zin had om nu weer over dat plan te beginnen, hij moest nu gewoon het verhaal vertellen. Verzinnen waar hij ooit eens moest beginnen, zodat Yrla tenminste het hele plaatje kon overzien. "Maaya is er gebeurd," zei hij uiteindelijk.
      "Je moet weten, zij en Onyx hebben een grotere grafhekel aan elkaar dan Maleficent en King Stephen." Jester schopte een takje weg en beet op zijn lip. "Da's al een hele tijd zo. Drie jaar geleden kreeg Maaya op een gegeven moment een relatie met Ednoces, die Buffalo. Onyx kwaad, natuurlijk. Wat daarop volgde was een halve oorlog, waarin Onyx en Maaya elkaar dag en nacht eindeloos met nachtmerries en hallucinatie bestookten. Ednoces hield het uiteindelijk voor gezien en later kwam wel zo ongeveer een staakt-het-vuren, maar Onyx had de relatie tussen die twee compleet verwoest. Niveau ik-kijk-je-niet-eens-meer-aan-als-je-me-voorbij-loopt-in-de-gang.
      "Fast-foward naar eergisteren, toen Onyx en ik een relatie kregen. We wisten wel dat we konden verwachten dat Maaya over de zeik zou gaan. Maar zoals je gezien hebt bij het Toernooi, waren we eigenlijk niet zo bang voor haar. Ik kon me tegen haar hallucinaties wapenen — na wat oefening met nachtmerries van Onyx. Het werkte hetzelfde, het is een andere realiteit die vervolgens nog altijd zich moet voegen naar mijn gave en het werkte. Té goed, misschien. Zover we weten kan niemand wat ik kan en Maaya weet het ook. Gisteravond... mijn gave lag aan diggelen. Blíjkbaar heb ik een fucking failsafe in mijn kop zitten, gemaakt door Zebediah."
      Jester trok een zuur gezicht. "Ik had een eerste poging gedaan daar vanaf te komen, met vrij weinig succes. Er was een reden dat ik die dude uit de weg ging, as you know en nu komt er tóch nog een krachtmeting. Vreugde alom." Ze liepen niet echt ergens heen, over kleine paadjes gewoon steeds dieper het bos in. "Maar als mijn gave gefunctioneerd had, had ik hem kunnen stoppen, zegmaar. Fout aan mijn kant misschien, ik wist dat het niet goed zat en ik dacht wel genoeg tijd te hebben het te fixen. In ieder geval, voor Maaya was de lol er bij mij dus wel af. Het is half zo leuk niet om met iemand te lopen fucken als die zich onder je gave uit kan lullen. Dus in plaats van mij, pakte ze de héle afdeling."
      De rol prikkeldraad om zijn borst trok aan en Jester bewoog ongemakkelijk met zijn schouders. "Het was onze schuld, wat er gebeurd is. We hadden erop voorbereid moeten zijn. Onyx voelde zich ontzettend schuldig. Hij zei er niks van, maar het stond zo ongeveer op z'n voorhoofd getatoeëerd. Zeker vanwege die jonkies. Dat trekt hij zich enorm aan. Reageert misschien niet altijd even goed, maar de intentie is er wel..."
      Zijn stem stierf weg en even bleef het stil. Onyx gaf zoveel om die twee jongens. Jester wist niet waardoor het kwam, maar in de tijdspanne van een paar weken was Onyx gegaan van als-je-teveel-tegen-me-zegt-spijker-ik-je-met-je-tong-tegen-het-dak naar iedereen-die-je-ook-maar-verkeerd-aankijkt-mag-het-leven-verder-door-als-een-blinde. Misschien nog wel een eigenschap die heel diep in die trog gelegen had en nu pas de kans had om naar boven te komen.
      Het enige wat hij nodig had gehad was iemand die echt in hem geloofd had. Zo'n hopeloze zaak was hij niet. Ondanks dat hij zelf vond van wel.
      "Vanochtend was ie weg. Onyx," ging Jester verder. "Onderweg naar Cackle stuurde ik maar vast een berichtje voor als hij terug zou komen waar ik was, zodat hij niet in de stress zou schieten dat ik verdwenen was. Je weet hoe ik ben met opstaan en deze keer was ik gewoon twintig minuten te vroeg. Het was realistischer dat ik gekidnapt zou zijn ofzo. Hij stuurde terug dat hij tijd voor zichzelf nodig had en zich wel ziek zou melden.
      Toen was alles begonnen met fout te gaan. "Nouja, leuk was anders en met nog een half paranoïde idee dat Maaya hém gewoon gekidnapt had, heb ik hem wel die ruimte gegeven. Het is moeilijk alles met iemand samen te doen als je dat niet gewend bent en hé, ik ben af en toe bloedirritant en al helemaal als je een halve zenuwinzinking hebt omdat je weet dat Maaya het echt niet bij één aanval houden gaat. Dus ik vertrouwde hem, zoals ik altijd doe en hij-" De rest van zijn zin bleef steken in zijn keel en zijn ogen begonnen te branden. Jester vloekte inwendig en probeerde de tranen nog even iets langer op afstand te houden (want fucking hell, hij had al dik twee uur zitten janken om die jongen en met het gemak waarop die alles weggegooid had, verdiende Onyx dat niet) en beet op de binnenkant van zijn wang tot hij bloed proefde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij had het heel warm gekregen bij Adams woorden. Hoe hij het beschreef, kon hij het precies volgen en zijn lichaam reageerde op het verhaal. Hij voelde hoe er een bobbel in zijn broek ontstond, die heel vervelend zat. Maar hij durfde hem niet recht te leggen voor Adam zijn gezicht. Hij kon het voor zich zien en gruwelde totaal niet van het beeld, maar kon er zelfs wel zin van krijgen.
      De woorden daarna lieten alles meteen weer bekoelen. Hij voelde de vrieskou over zijn armen trekken. Hij schoof dichter naar zijn vriend toe en sloeg een arm om zijn schouder heen. "Wat verschrikkelijk, Adam," zei hij zachtjes. Hij keek even voor zich uit. Dit had hij nooit gedacht! Opeens een stuk dapperder vertelde hij zijn laatste droom.
      "Ik droomde laatst dat ik weer kon lopen," begon hij zachtjes."Ik was zo blij dat ik over het grasveld naar je toe rende. We vielen om in het gras samen. En opeens waren we aan het zoenen. Maar echt heel intens aan het zoenen. En wel," Hij voelde een blos, hij kon niet zo goed beschrijven als Adam. "Dat eindigde uiteindelijk in meer," zei hij beschaamd.
      Hij keek Adam naast hem even aan. "Wat ik wil zeggen Adam, is dat die gedachten echt niet verboden zijn. Ik denk zelfs dat iedereen ze heeft. Het is heel normaal." Hij duwde Adam zijn kin omhoog, zodat Merrin recht in zijn groenbruine ogen kon kijken. "Je kan me alles vertellen ook al maakt dit onderwerp me een beetje ongemakkelijk, maar dat komt omdat dit totaal nieuw gebied voor me is. En ik nog nooit seks heb gehad." Hij knikte. Het volgende kneep hij zijn ogen bij dicht, alsof hem dat dapperder leek lijken. "Maar als ik het ooit een keer zou willen dan met jou. Want ik hou van je, Adam." Hij opende weer een oog om de reactie van Adam te peilen. Was hij te ver gegaan? Mocht hij Adam nu weer zoenen? Oh wat wilde hij dat graag! En zonder aarzelen overbrugde Merrin opeens de afstand en gaf een kleine kus op Adam zijn lippen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrins woorden waren zo lief… Zeker toen hij hem over zijn eigen droom hoorde vertellen, trok de warmte weer door hem heen en vergat hij de sneeën in zijn arm. Zijn hart roffelde in zijn borst toen Merrin hem kuste – iets waar hij naar uit had gekeken sinds het moment dat ze hun vorige kus verbroken hadden. Hij liet zijn hand naar Merrins nek glijden en kuste hem terug, de woorden van Merrin ergens in zijn achterhoofd. Hem intens zoenen… Dat wilde hij wel. Al betwijfelde hij of hij het aankon, het was alsof hij nu al uit zijn huid kon springen doordat hij zo veel liefde voor deze jongen voelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox en Vienna. Maaya had het al gezegd en hij had ook al een beetje gezien, maar nu werd het helemaal bevestigd. Zijn ogen vielen op de arm van Fox, die hij om het meisje heen had geslagen. Hij moest heel erg moeite doen om niet te lachen, maar kon een grijns niet onderdrukken. Hij keek het langharige meisje met de bril aan. "Ga je je hond uitlaten, Vienna?" zei hij met een grijns, de vraag van Fox totaal negerend. Hij keek neer op de jongen met de krulletjes. En kon een grijns toch niet onderdrukken. "Je weet dat je beter kan krijgen dat dit, toch?" Hemzelf bijvoorbeeld, alleen zijn kleine teen was al tien keer beter dan Fox.

---

It's never gonna happen, Guys.

Haar wenkbrauwen zakten zodra ze zijn woorden hoorde. Ze had zich al een beetje verbaasd over Fox, die opeens heel beschermend over haar deed. Ze kon het voelen aan de manier hoe hij haar vast hield, en door de grom waar ze van geschrokken was. Ze had een vaag vermoeden dat deze twee personen elkaar totaal niet mochten. Dat was te zien uit Fox houding, maar ook uit die van Romeo.
      En Romeo mocht dan haar geholpen hebben de dag ervoor, dat wilde niet zeggen dat ze zijn woorden pikte. "Hij is in ieder geval een leuk gezelschap, in tegenstelling tot jij. Weet ten minste hoe hij aardig moet zijn." Ze zag de blik in Romeo zijn ogen iets donkerder worden, maar het kon haar niets schelen. Hij was begonnen met de belediging en kon er eentje terug krijgen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox grinnikte kort. Vienna's opmerking deed vanbinnen iets gloeien. 'En ik hoef niet de gevoelens van meisjes te manipuleren om ze bij me te willen laten zijn.' Met hervonden zelfvertrouwen gaf hij Romeo een knipoog, daarna gaf hij Vienna een klein zetje. Ze konden beter gaan, voordat Romeo met hun emoties zou gaan rommelen en hij straks hun date verpestte.

---

Every villain is a hero in his own mind.