[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ik heb vertrouwen in mijn afdelingsgenoten," zei ze zachtjes, terwijl ze de jongen weg zag benen. "Het enige wat ik wil is een moment rust." Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Had ze dit nu alweer verpest? Omdat ze gewoon een beetje voorzichtig voor de verandering een keer wilde zijn? Normaal had het haar geen moer kunnen schelen, had ze misschien roekeloos mee geschreeuwd dat ze wel zin had in een feestje. Maar Phone was moe, net als de rest van de afdeling.
      Het meisje keek verbaasd opzij, toen ze een hand op haar schouder voelde. Vienna keek haar met een glimlach aan. "Ik geef je gelijk Phone. Het is niet heel handig van hem. Liever voorkomen dan genezen." Fersephone voelde een kleine dankbare glimlach op haar gezicht zakken. "Dank je. Vi."

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire kon het niet helpen dat hij lichtjes moest grinniken om Fox’ verongelijkte gezicht. Hij sloeg een arm om zijn schouders. ‘Maar weet je wat het is, Foxie? Niet iedereen is zo onbevreesd als jij. Misschien is Persephone gewoon wat bang aangelegd…’ Hij kon het niet helpen dat hij moest grijnzen om die woorden. Als ze het hoorde kreeg hij waarschijnlijk een stomp. ‘En daar moet je een beetje rekening mee houden, goed? Het zijn geen Lions hè? Maar dat hoef je ze niet onder de neus te wrijven.’
      Fox’ schouders ontspanden iets en Fire gaf hem een duwtje. ‘Kom op, ga je eten halen. We hebben vanavond een bespreking.’
      ‘Een bespreking? Maar ik heb een date!’
      ‘Jij hebt iedere avond een date,’ zuchtte Fire. Hij keek echter in Fox’ grote, bruine ogen en hij schudde zijn hoofd. ‘Niet van die puppy-ogen, Fox.’
      De jongen grijnsde even voldaan, daarna trok hij vlug zijn gezicht weer in de plooi. ‘Kun je me na de date niet inlichten? Alsjeblieeeeft? Vienna heeft de date georganiseerd, ik wil haar niet teleurstellen!’
      ‘Nou vooruit,’ zei hij hoofdschuddend. Aangezien hij de helft van de tijd met de Panthers rondhing, ging hij ervan uit dat hij toch wel wist wat er daar gisteren gebeurd was.
      Hij keek de jongen na terwijl hij wegstoof. Natuurlijk had Perspehone wel gelijk – al begreep hij Fox’ oogpunt ook wel. Iémand zou het vast wel opmerken als ze verkleed als Disneyfiguren over het terrein liepen. Maar hoe minder tijd de Rhino’s hadden om iets voor te bereiden, hoe beter. Hij had overwogen om dat aan Fox uit te leggen, maar hij liet het maar zo. Die jongen had al zo’n zware week gehad, hij wilde niet dat hij het plezier in het organiseren van het feestje verloor. Iemand moest zijn vrolijkheid behouden in alles wat er gaande was. Dit was hopelijk ook genoeg om hem iets voorzichtiger te laten doen, zonder hem het gevoel te geven dat hij weer iets verkeerd had gedaan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam was verbaasd toen Onyx niet op zijn gebruikelijke plek naast Jester ging zitten, maar er zo ver mogelijk vandaan, alsof hij absoluut níét naast zijn vriendje wilde zitten. Hij zat nu twee plaatsen verder dan Adam zelf; alleen Agami zat er tussen in. De twee vrienden keken elkaar niet eens aan. Direct veranderde de sfeer aan tafel. Die was toch al niet opperbest geweest doordat Persephone Fox min of meer had weggestuurd en het onderwerp ‘gisterenavond’ weer boven hen hing, maar Jester en Onyx samen had altijd als een stille kracht gevoeld, iets waar de hele afdeling baat bij had. En nu deden ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat ze zich gedroegen alsof de ander helemaal niet in de ruimte aanwezig was.
      Het viel hem op dat Onyx’ vingers vol schaafwonden zaten en ze gezwollen waren, waardoor hij zijn bestek niet goed kon vasthouden. Een beetje ongemakkelijk schraapte hij zijn keel.
      ‘Voel je je – uhm, al weer wat beter?’ vroeg hij Onyx. ‘Je had je ziek gemeld toch?’
      Hij vond Onyx niet een type dat zich erg snel ziek meldde, maar erg goed zag hij er inderdaad niet uit. Al was hij altijd bleek.
      Een beetje verstoord keek Onyx opzij, alsof Adam zoiets niet had mogen vragen. Een beetje ongemakkelijk schoof hij in zijn stoel. Die was duidelijk in een rothumeur… Zou hij zich beter voelen als Adam hem vertelde dat hun gesprek hem geholpen had en dat hij het daardoor weer goed had gemaakt met Fox? Dat was echter geen onderwerp dat hij midden in de eetzaal wilde aansnijden.
      Onyx staarde hem even aan. Zijn kaak verstrakte, daarna bromde hij dat het best ging en ging hij weer verder met eten. Adam probeerde zich er niets van aan te trekken. Dit had duidelijk niets met hem te maken, maar evengoed vond hij het niet leuk. Onyx was tien keer enger wanneer hij humeurig was en opeens begreep hij weer heel goed waarom Merrin zo bang voor hem was geweest.
      Een beetje opgelaten haalde Adam zijn schouders op, daarna richtte hij zich tot Merrin. ‘Uhm… zullen wij gaan?’ De sfeer moest hij ook aanvoelen, hij had vast geen excuus nodig.

[ bericht aangepast op 22 mei 2020 - 13:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze nam afscheid van Fayr en Fersephone, nadat ze gehaast haar eten achter haar kiezen had. Heel even keek ze om naar Jester, die met een onweerswolk om zijn hoofd aan kwam zetten. Heel even vroeg ze zich af of ze iets voor hem moest doen, maar besefte zich toen dat dat niet haar taak was, maar die van Onyx of Yrla. Die twee kwamen er ook aan, dus er kwam een klein glimlachje op haar gezicht. "Tot straks jongens, ik moet nog even de laatste dingen doen." Ze knipoogde naar Merrin en ging gauw haar spullen opruimen, om daarna door de deur te verdwijnen. Het feit dat ze zo bezig was met het voorbereiden van deze dates, was dat ze de vlammen van Maaya even vergat. Haastig liep ze in de richting van het house, om de spullen van Merrin en Adam naar de afgesproken plek te brengen en vast alles klaar te maken voor hun date.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn ogen hadden Yrla nieuwsgierig gevolgd, om te zien hoe hij erbij liep. Gek genoeg leek de jongen zich weer volledig bij elkaar geraapt te hebben en leek er geen vuiltje aan de lucht te zijn. Hij was zo op de blonde jongen aan het letten, dat hij schrok van Adam. "Uh, ja. Is goed. Ik wil nog wat leukers aantrekken dan dit voor vanavond," zei hij met een grijns. Hij zette zijn dienblad op zijn schoot en rolde achteruit. Zijn blik ging nog eenmaal over Yrla, waarbij hun blikken kruisden. Merrin toverde een klein glimlachje op zijn gezicht en zag dat Yrla zijn gebaar kopieerde. Oke, dat moest wel goed zijn toch? Merrin rolde met Adam mee naar het afruimgedeelte, voor ze samen in de richting van het house gingen.
      "Ik hoop dat je het leuk gaat vinden," zei hij opeens zenuwachtig, nu de date zo dichtbij kwam. "Vienna en ik hebben ons best gedaan om er een ontzettend leuke avond van te maken!"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik vind het altijd leuk bij jou,’ stelde Adam hem met een glimlach gerust. ‘Vanavond wordt het vast niet anders!’ Al vond hij het zelf ook spannend, maar dat vertelde hij maar niet. Hij kon immers niets bedenken wat hij níét leuk zou vinden om met zijn vriend te doen.
      Zodra ze het schoolgebouw uit waren, pakte Adam de rolstoel zodat Merrin zich niet hoefde te overbelasten, daarna reed hij hem naar hun slaapkamer toe.
      Op zijn eigen shirt zaten vegen van het maken van de cupcakes, dus hij wilde ook nog iets anders aantrekken. Iets netters. Het voelde een beetje gek om zich klaar te maken voor zijn eerste date terwijl hij de kamer met zijn date deelde.
      ‘Ik ga me zo even opfrissen in de badkamer,’ zei hij nadat hij een donkere spijkerbroek en een zwart met donkergroen geruite bloes had aangetrokken. Om een of andere reden bezaten ze zelf geen spiegel, dus hij had al zijn spulletjes daar maar neergezet. ‘Moet ik nog iets voor je pakken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ietwat ongemakkelijk ging hij naast Fersephone zitten. Expres niet naast Jester, om Onyx niet te beledigen. En expres niet naast Onyx om Jester niet te beledigen. Misschien moest hij straks aan zijn vriend vragen hoe het met hem ging, dat was hij verplicht aan Jester toch? Als ze al vrienden waren. Hij had hier absoluut geen zin in, geen zin om er tussenin te komen te staan. Maar als hij een goede vriend wilde zijn, dan moest hij het straks vragen. Uit het zich van Onyx, omdat hij die niet op de kast wilde jagen.
      Yrla's blik ving even die van Merrin, maar de jongen zei niets. Het enige wat er kwam was een flauwe glimlach. Geen woede, geen verdriet. Een glimlach. Het bezorgde Yrla de kriebels. Merrin was zelfs na zijn uitbarsting van die middag niet boos, niet nadat hij de waarheid gewoon keihard in zijn gezicht had gegooid. Hoe kon hij dat? Yrla keek snel van de jongen weg en begon aan zijn eigen avondeten. Dit werd een lange avond...

---

It's never gonna happen, Guys.

Hm... Merrin stond voor zijn kast en keek even twijfelend naar de inhoud. "Doe maar mijn donkerblauwe bloes en een gewone spijkerbroek," zei hij, terwijl hij met zijn hoofd knikte. Terwijl Adam even naar de badkamer verdween, kleedde Merrin zich om. Hij had net zijn spijkerbroek met heel veel moeite aan, toen er op de deur geklopt werd. Vienna stak haar hoofd om de hoek van de deur. "Alles is klaar broertje. Heb een fijne date," zei ze met een knipoog, voor ze de kamer weer verliet.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nadat Adam de kleren voor Merrin had klaar gelegd, ging hij naar de badkamer toe. Met wat extra gel zorgde hij ervoor dat zijn haar weer in orde zat, hij poetste zijn tanden en hoewel hij niet heel veel baardgroei had, haalde hij vlug een scheermes langs zijn huid zodat die weer glad was. Hij spoot een luchtje op en bekeek zichzelf toen keurend in de spiegel. De zenuwen kwamen toch weer opzetten. Wanneer zou hij Merrin zijn tekening geven? Als hij zelf met zijn verrassing kwam? Of aan het einde van de avond? Misschien was het een mooi bruggetje naar wat hij hem graag wilde vragen. Als hij de woorden tenminste over zijn lippen kreeg.
      Wil je mijn vriendje zijn?
      De gedachte dat hij misschien ‘ja’ zou zeggen, liet hem van top tot teen gloeien. Hij durfde nog niet te hard te hopen. Precies een week geleden had hij in zijn eentje bij het meer gezeten, waar hij zijn geaardheid had vervloekt, waar hij wanhopig op zoek naar manieren was geweest om er vanaf te komen.
      En nu was alles helemaal anders. Nu mocht hij zijn wie hij was. Mocht hij zijn met wie hij wilde, of het nu een jongen of een meisje was.
      Met een warm gevoel in zijn borst draaide hij zich weg van de spiegel en ging hij de slaapkamer weer binnen. De enige opgave die hij nog had, was de tekening meesmokkelen zonder dat zijn vriend het zou zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had net de bovenste knoop van zijn bloes dicht, toen Adam weer terug kwam naar de kamer. Hij had nog haastig even zijn tanden gepoetst bij de wastafel in de kamer, en het maar op hoop van zegen gedaan - aangezien deze kamer geen spiegel had. Met het feit dat Adam de kamer binnen kwam overviel een warm gevoel hem. Hij ging dit echt doen, samen met Adam. Hij kon dit, ja toch? Ze verdienden dit samen en hij kon er best voor zorgen dat Adam een leuke avond kreeg. "Zo, ben je er klaar voor?" vroeg hij met een glimlach. "Dan wil je namelijk vragen om me te volgen."

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam droomde een beetje weg bij het zien van Merrins glimlach en hij knikte al, totdat hij weer aan de tekening dacht. 'Ik moet nog vlug één ding doen, duurt maar een paar tellen. Maar je mag het niet zien.' Hij grijnsde naar zijn vriend en probeerde de nerveuze knoop in zijn maag te negeren. Zodra Merrin naar de gang was gegaan, pakte hij de tekening uit het laatje van zijn bureau, rolde hem op en deed er een elastiekje omheen. Waar ging hij hem laten? Hij zag zo snel niets beters dan zijn schooltas, dus hij leegde die op het bureau, stopte de tekening in zijn verder lege tas en slingerde het ding over zijn schouder.
      'Oké, ik ben zo ver,' zei hij toen hij de deur achter zich had gesloten. 'Gaat u maar voor,' zei hij met een flauwe grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had de voorbereidingen van Merrin zijn date net afgemaakt en haastte zich haar eigen kamer in. Fox zou hier zijn over een uurtje. En dit keer wilde ze meer indruk op hem maken dan de vorige keer. Vorige keer had Fox haar gevraagd wat simpels aan te trekken. En hoewel een jurk ook niet handig zou zijn op de plek waar ze Fox mee naar toe zou nemen, koos ze wel voor haar roze broekpak met daaroverheen een spijkerjasje. Het had wat zomers, was ergens simpel, maar tegelijkertijd de perfecte outfit voor een date. Rustig begon ze met het kammen van haar lange haar, zich afvragend wat ze er dit keer weer mee moet doen. Misschien moest ze het maar gewoon een keer loslaten, voor het grootste gedeelte dan. Vienna pakte een paar plukken aan de voorkant van haar hoofd en met moeite vlocht ze een waterval-vlecht in haar eigen haren en zette hem achterop haar hoofd vast met een stiekje en een knip.
      Ze merkte dat ze nerveus was. Hun eerste date was perfect geweest, prachtig met de omgeving. Ze vroeg zich af of ze met haar eigen idee daar wel te boven kon. Maar dan alsnog, ze had nog iets van hem tegoed. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl ze door haar sierraden heen ging en alvast droomde over het moment dat zou komen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij rolde voor Adam uit, opeens bloednerveus of hij het wel leuk zou vinden. Uiteindelijk rolde hij zijn rolstoel het pad af, het gras op. De grote wilgenboom was al verderop te zien en opeens was hij bang dat Adam zijn date te simpel zou vinden. Dat hij het niets zou vinden, dat hij het te eenvoudig had gemaakt. Hij rolde tot aan de bladeren die tot op de grond hingen, de smalle takken voor zijn neus. "Oke, jij mag eerst." Hij wees door de takken heen en liet Adam voorgaan. Terwijl Adam voor hem de takken opende en er doorheen stapte, volgde hij op zijn hielen. En een zachte 'wow' ontsnapte aan zijn lippen. Zijn zus had haar belofte waar gemaakt.
      Precies onder de wortels van de boom lag een groot rood geruit kleed, wat ze daar eerder samen hadden neergelegd. De picknickmand stond ernaast met een klein spoor van rozenblaadjes over het kleed heen. Maar het meest bijzonder waren de kaarsjes. Vienna had ze niet gewoon bij het picknickkleed neergezet. Nee, ze had ze onder de takken op ongelijke hoogte laten zweven. Ze zaten in kleine glazen potjes en zweefden om hen heen alsof het kleine vuurvliegjes waren. Merrin tikte er eentje aan met zijn vinger, die even rond tolde, maar op zijn plek verder bleef zweven. Met een grote glimlach keek hij naar Adam, al merkte hij zijn zenuwen. En opeens was hij bang dat Adam het niet leuk zou vinden.
      "En?" vroeg hij kleintjes. "Ik kan niet echt iets actiefs doen," verontschuldigde hij zich meteen.. "Dus ik dacht.. wel..."

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek stilletjes om zich heen, verbluft door de rozenblaadjes en de zwevende lichtjes. Hij voelde dat hij een blos op zijn wangen kreeg omdat hij het vreselijk lief vond. Het zag er adembenemend uit.
      ‘Wauw,’ zei hij zachtjes. ‘Wat mooi zeg.’ Hij bleef even naast zijn vriend staan en legde een beetje onhandig een arm om hem heen, hoewel hij daar eigenlijk te laag voor zat. Net als het lichtje dat rondtolde door Merrins aanraking, tolde er ook iets in zijn buik rond toen hij zijn hand op Merrins schouder liet rusten. Hij stapte ietsje verder, totdat ze bijna bij de rozenblaadjes waren.
      ‘Wil je uhm – wil je op het kleed zitten? Of op je stoel?’ Hij beet nerveus op zijn lip. Het was allemaal zo perfect dat hij bang was iets verkeerd te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik ga naast jou zitten natuurlijk. Dit onhandige ding wil ik niet in de buurt hebben," zei hij met een glimlach. Hij rolde zijn stoel naast het kleed en liet zichzelf langzaam uit zijn rolstoel zakken. Adam hielp hem gelukkig het laatste stukje het kleed op, waardoor hij vlak langs de picknickmand kwam te zitten. Adam kwam vlak naast hem zitten. Merrin voelde een kleine blos op zijn wangen komen, maar schuifelde toch iets dichter naar Adam toe, zodat ze elkaar net aanraakten.
      "Ik heb vanmiddag met Vienna allerlei lekkere dingen gemaakt. Dus daar kunnen we straks van genieten. Ik snap als je nu nog een beetje vol zit van het eten," zei hij zachtjes. "Maar ik heb ook spelletjes meegenomen! Dan kunnen we wat doen." Merrin trok de picknickmand open en zijn gezicht betrok bij het eerste wat hij zag; een champagnefles. Hij had het eigenlijk zonder alcohol willen doen, omdat Adam zo bedwelmd terug kwam van de date met Fox. Er lag echter ook een briefje bij en haastig pakte hij het eruit.

Lieve allebei,
Geniet van dit moment voor jullie samen. Ik hoop dat jullie het prachtig zullen vinden.

Liefs,
Vienna.

P.s: De champagne is zonder alcohol. Speciaal voor jullie (;

      "Mijn zus is geniaal," fluisterde hij voor zichzelf uit. De steen in zijn maag verdwenen, zocht hij direct naar twee plastic glazen. Hij overhandigde er eentje aan Adam en pakte er ook eentje voor zichzelf. Daarna trok hij de fles uit de mand en stak hem direct onder Adam zijn neus. "Kijk, kinderchampagne. Zonder alcohol! Durf je met me te proosten?" vroeg hij met een grijns.

---

It's never gonna happen, Guys.