• Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.


    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 9
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

          Rionach ⋅ Dani Reina Verdad ⋅ 25 ⋅ Ajax ⋅ 2
          Reeses ⋅ Luna Margaret Hale ⋅ 19 ⋅ Ace ⋅ 4
          Frisk ⋅ Mila Addison ⋅ 24 ⋅ Ravi ⋅ 3
          Suriel ⋅ Inez Elizabeth Castillo ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 3
          Klaus ⋅ Evelyn "Evie" Kay ⋅ 23 ⋅ Pooier ⋅ 4
          Chidi ⋅ Montana "Bambi" Byrd ⋅ 21 ⋅ Ty ⋅ 4
          Exalted ⋅ Malikah El Masry ⋅ 22 ⋅ Roman ⋅ 4
          Rionach ⋅ Kesari Zahira Dahab ⋅ 24 ⋅ Tyrone ⋅ 4
          Suriel ⋅ Honey Billings ⋅ 21 ⋅ Vez ⋅ 5
          WrittenWords ⋅ Audrey Bria Thibaut ⋅ 23 ⋅ Ajax ⋅ 5
          Frisk ⋅ Mila "Millie" Addison ⋅ 24 ⋅ Roman ⋅ 5
          Velns ⋅ Nora Ximena Taylor ⋅ 25 ⋅ Roman ⋅ 6
    JONGENS - 8
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

          Frisk ⋅ Juvenalis Pipindorio ⋅ 27 ⋅ Pig ⋅ 4
          Altschmerz ⋅ Ravi Rios ⋅ 29 ⋅ Lion ⋅ 3
          Exalted ⋅ Tyron Price ⋅ 28 ⋅ Wolf ⋅ 5
          Mandolorian ⋅ Roman Damario Sanchez ⋅ 27 ⋅ Rabbit ⋅ 2
          Ambitions ⋅ Ace Brennan ⋅ 27 ⋅ Special kitty ⋅ 4
          Exalted ⋅ Ajax Masters ⋅ 29 ⋅ Cat ⋅ 4
          Reeses ⋅ Abe Gagnon ⋅ 36 ⋅ Scorpion ⋅ 4
          Tad ⋅ Noah Wilkins ⋅ 24 ⋅ Rabbit ⋅ 5
          Tittynope ⋅ Ezra Brody Sallow ⋅ 33 ⋅ Cat ⋅ 6
          Velns ⋅ Thomas Charles Sinclair ⋅ 28 ⋅ Rabbit / Cat ⋅ 6

    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!



    • Verhaallijn bedacht en layout gemaakt door : Frisk

    [ bericht aangepast op 23 sep 2020 - 14:25 ]

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • With Nora

    Een diepe zucht verliet haar mond en liet me weten dat ik mijn eerste stappen in de goede richting heb weten te zetten. Mijn blik haakt direct in die van haar wanneer ze me weer aankeek. ''Nogmaals, ik haat je,'' mompelde ze zacht terwijl ze mijn gezicht leek te bestuderen. Zachtjes lach ik en bijt kort op mijn lip. ''Sure babe.'' zeg ik met een lichte, speelse grijns. Totaal niet overtuigd van haar woorden, ik wist dondersgoed wat mijn plek bij haar was. Langzaam veranderd mijn grijns in een lichte lach wanneer ze haar hand op mijn wang plaatst, waarna ik kort naar beneden blik. 'Hoe zit het met dat eten?'' vroeg ze uiteindelijk zacht en ik kijk weer op, waarna mijn lach wat breder wordt wanneer er ook eindelijk een lach op haar gezicht verschijnt.
    ''Komt helemaal goed.'' glimlach ik en sla een arm om haar middel. Ik begeleid haar weer naar de bank en neem plaats naast haar, dichterbij deze keer. ''Ik zorg voor je favoriet.'' glimlach ik en pak mijn telefoon om een snel smsje te sturen. Ik wist precies hoe en wat haar favoriete eten was, en stond er dan ook op om het te krijgen. Een simpele sms naar Manuel, een jonge Rabbit die eigenlijk onder mij staat, bevestigt het verzoek en ik stop mijn telefoon weer weg. ''There.'' zeg ik en ik richt mijn aandacht weer op de blondine naast mij.
    Zachtjes zucht ik en ik reik mijn hand uit naar haar wang, om hier zacht over te strelen met mijn duim. ''Je weet dat ik van je hou, toch?'' vraag ik haar zachtjes. Natuurlijk wist ze het, al deze moeite zou dat moeten bewijzen als dat nog steeds niet het geval was. ''Ik zou alles voor je doen, van hoeveel mensen kan je dat nou eigenlijk zeggen?'' prevel ik zachtjes, waarna ik een zachte kus op haar slaap plaats. Dan ben ik stil. ''Weet je.. Ik ben bijna klaar met sparen..'' zeg ik uiteindelijk terwijl ik met haar haar speel. Ze wist waar ik op doelde, Nora was een van de weinigen die afwist van mijn concrete plannen om deze hele stad, of zelfs dit land, achter me te laten. Om vervolgens mijn leven uit te leven in een Latin Paradise, natuurlijk. ''And you would join me, remember?''


    El Diablo.

    Malikah El Masry
    "There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
    Thomas' Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Lingerie Towel       ♕      Outside her room w / Thomas



    Het bijten op zijn onderlip iets dat Malikah maar halfhartig meekrijgt, gezien haar blik wel op hem blijft hangen maar haar hand al bezig is met een uitweg te vinden voor haarzelf. Het zijn echter geen woorden die haar ervan weerhouden door te gaan, maar een stevige grip rond haar keel, waarna ze voelt hoe ze tegen de muur geslingerd wordt. Haar wang weet te muur te raken, maar doordat ze haar handen er tegenaan wist te zetten is dit niet al te hard geweest. Er is echter wel een geschrokken geluidje tussen haar lippen door ontglipt.
          'Ben je altijd zo brutaal?'
          De wijze waarop hij zijn lichaam tegen de hare aan drukt eentje die haar juist dichter naar de muur brengt om enige afstand te creëren. De grip op haar keel een harde, waardoor slikken moeizamer wordt. Opnieuw. Antwoorden doet ze maar niet, al zal het ook niet met veel enthousiasme lukken op deze manier.
          'Want dan kan ik je nu alvast vertellen dat ik niet zo soft ben als Roman. Geen respect van jouw kant is ook geen respect van mijn kant. Ík bepaal of je aan het werk moet of niet, ík bepaal of je terug gaat, ík bepaal verdomme wat je wel of niet doet en wanneer je het doet.'
          De woorden nabij haar oor bezorgen haar een onprettige rilling welke pijnlijk langs haar ruggengraat glijdt, terwijl ze haar ogen kort sluit. Het gegrom, tezamen met de woorden doen hem eerder aan klanten herinneren dan aan een daadwerkelijke pooier, maar dat besluit ze maar helemaal niet uit te spreken. De frustratie binnenin Malikah begint daarom op te bouwen, gezien deze er genoeg van heeft in een machteloze positie te belanden. En sowieso, Roman soft? Nadat de man haar herhaaldelijk gedwongen heeft? Respect heeft ze niet voor deze beesten, geen ééntje verdiend deze, maar liegen om haar eigen hachje te redden is niets nieuws.
          Wanneer zijn hand van haar keel af glijdt openen haar ogen zich gehaast, al voelt ze de grip op haar natte lokken al direct. Het naar achteren trekken van haar hoofd op deze wijze bezorgd een gepijnigde kreun vanuit de Libanese, welke geneigd is haarzelf van de muur af te duwen en om haar achterhoofd impact te laten maken met de zijne — het liefst zijn neus of mond. Dit besluit ze echter ook maar niet te doen, vooral niet gezien hij toch nog altijd te dichtbij te vinden is.
          'Is dat duidelijk of heb je nog wat opheldering nodig?'
          Malikah houdt zich even stil, tracht haar gedachten te bedaren voor ze er iets uit laat glippen dat het haar alleen maar moeilijker zal gaan maken. Het schrapen van haar keel een eerste poging om te controleren hoe ernstig haar keel toegetakeld is, om tot de conclusie te komen dat deze oké is. De grip op haar nog altijd natte haren een pijnlijke, waardoor haar hand voorzichtig tussen hen in glipt en deze dichter bij haar schedel vastpakt, zodat zijn grip haar niet al teveel druk kan bezorgen. 'Ja.' Dat ene woord schiet op sissende wijze tussen haar gesloten lippen vandaan, eerder door de pijn dan wat anders.
          'Thomas,' de Libanese doet haar best het minder giftig uit te spreken ditmaal. 'Mag ik me alsjeblieft aan gaan kleden?' Met een schuinse blik kijkt ze zijn kant op, ergens hoopvol dat hem het op deze wijze vragen enige vrijheid zal bieden op zijn minst.
          'Het lijkt erop dat ik je inderdaad verkeerd ingeschat heb,' ergens vraagt ze het zich nog af, maar gezien het geen leugen is krijgt ze het soepel over haar lippen gerold. Met haar handen doet ze een wanhopige poging haarzelf wat van de muur te duwen, maar zonder enige medewerking zal ze toch niet ver komen. Malikah doet haar best geen bepaalde zones aan te raken met haar eigen lichaam om hem geen verkeerd beeld te geven.


    I'm your little ray of pitch black.

    ───────────────────────────────────── Tyrone Price ─────────────────────────────────────

    " Do not listen with the intent to reply, listen with the intent to understand. "
    The man behind the Wolf      ♦      Owner of Kesari      ♦      Outfit      ♦      Hallways » In front of his room      ♦      w/ Kesari





    'Is die er ooit?'
          Het positieve aan dit alles is dat hijzelf niet de enige is die onaangetast is door het spelletje tussen hen — hetgeen dat misschien onschuldiger gestart was dan deze daadwerkelijk uitgespeeld wordt. Waar ze op dit tempo geen antwoord meer zullen krijgen op hun weddenschap, deert het de Wolf ook niets meer op het moment. Haar gevatte antwoord hetgeen dat door zijn hoofd spookt in de korte tijd dat Ty nog niet direct geantwoord heeft. De speelse glimlach rond haar lippen eentje die het hem niet makkelijker maakt, want ondanks dat de woorden de waarheid zijn is het niet iets waar hij op het moment geheel achter meer staat.
          Het kost hem niet lang om de knoop door te hakken en zich richting de gangen van het hotel te begeven, de drukte achter hen ontlopend hiermee. Zijn masker verdwijnt, iets waar ze beide aardig tevreden over lijken te zijn — zijn donkere kijkers lijken het keer op keer op te merken wanneer zijn blik op haar te vinden is.
          Haar dichter naar zich toe trekken wanneer ze zeker alleen te vinden zijn lijkt ervoor te zorgen dat Kesari haar lichaam tegen de zijne begint te vlijen, wat gepaard gaat met gehum dat hij enkel kan bestempelen als instemmend. Haar strelingen over zijn borstkas laten Ty even zijn ogen sloten, terwijl een lichte grijns rond zijn lippen begint te spelen — subtiel, maar degelijk aanwezig. Pas wanneer deze in zijn nek eindigen zoeken zijn ogen de hare weer op, zonder enige twijfel. Zijn eerdere woorden lijken niet al te lang te hoeven wachten op een antwoord. Al verwacht hij dat toch al niet van aantrekkelijke dame tegenover zich.
          'Ik geef je wel een voorproefje.'
          De fluistering wordt gevolgd door het feit dat Kesari haar lippen op de zijne drukt — een handeling die hij zeker verwelkomd. Het verdiepen van de kus niet iets waar hij tegen vecht, en zelfs zijn volledige medewerking in biedt. Het zachte geknabbel op zijn onderlip iets dat hem laat grijnzen tegen haar lippen aan, terwijl het hem niet ontgaat hoe haar grip in zijn nek steviger is geworden. Zijn eigen handen rond haar middel hebben haar volledig tegen zich aan getrokken, en klemmen zich zacht in haar zachte vlees.
          Ty laat zich even helemaal opgaan in de kus, zijn ogen gesloten en zijn handen die zacht haar rondingen beet hebben genomen, waarbij het zwarte jurkje geen enkele weerstand biedt. Pas wanneer de ademnood toe begint te slaan verbreekt hij het spel tussen hen beide, als het dat nog te noemen valt. In zijn ogen heeft de bloedmooie brunette tegenover hem al gewonnen. Toch besluit hij het niet zo simpel te maken voor haar.
          Waar hij het doet laten overkomen alsof hij een simpele kus op haar lippen wil plaatsen, kantelt hij op het laatste moment zijn hoofd en wordt het op haar wang. 'Helaas doe ik niet aan voorproefjes. . .' Met zijn hesere stem, welke niet gepaard gaat met enige vorm van schaamte, begint hij zachtjes haar handen los te maken uit zijn nek — voor hij haar vervolgens abrupt op weet te pakken met één hand onder haar rug en de ander in haar knieholten. De grijns die zijn gezicht siert een duidelijke, gezien ze beide al weten waar dit heen zal gaan.
          Het kost de Wolf enkele tellen om tot het besef te komen dat ze nog enige verdiepingen omhoog zullen moeten, waardoor hij zorgeloos begint te wandelen — ergens toch lichtelijk geïrriteerd dat hij nog enkele minuten zal moeten wachten. Eenmaal bij de eerste trappen versnelt hij zijn tempo, terwijl zijn blik kort op Kesari schiet. 'Je hebt zo'n minuut.' Ondanks dat het als een waarschuwing kan klinken, is het eerder ongeduld waarmee hij de woorden uitspreekt, iets dat zijn gezicht ook zeker tentoonstelt.
          De workout die hij die ochtend had willen doen eentje die hij op het moment helemaal niet gemist heeft, ondanks dat de dame in zijn armen helemaal niet zo zwaar is. Het is pas wanneer ze zijn kamer naderen dat hij haar met enige tegenzin weer laat zakken — wat alleen maar nodig is om zijn sleutel uit zijn zak te vissen. De brunette houdt hij echter dichtbij door een hand tegen haar middel te plaatsen zodat ze tussen hem en de deur in te vinden is. Een nieuw kus plaatst hij tegen haar lippen aan, terwijl de sleutel soepel in het slot glijdt. De deur opent hij niet direct om hen niet binnen te laten vallen, hoe vermakelijk het ook kan zijn — al is het geluidje wel degelijk aanwezig.


    I'm your little ray of pitch black.

    Nora Ximena Taylor
    25 years | Roman's girl | outfit | her room | with Roman

    ''Sure babe.'' Zijn woorden lieten haar rollen met haar ogen - al was de speelse grijns op zijn gezicht daar misschien ook schuldig aan. Hij sloeg zijn blik neer en keek pas weer op nadat ze had gevraagd hoe het met het eten zat. Daar was zijn bekende lach weer, deze keer leek het tenminste oprecht.
          ''Komt helemaal goed. Ik zorg voor je favoriet.'' Nora liet zich begeleiden door hem naar de bank en liet zich er langzaam op zakken. Helaas pakte hij zijn telefoon en wist ze al genoeg - ze kreeg alsnog niet de kans om naar beneden te gaan. ''There.'' Ze sloeg haar blik iets neer maar keek alweer op bij het voelen van zijn duim, strelend over haar wang.
          ''Je weet dat ik van je hou, toch?'' Zijn woorden verbaasden haar enigszins maar tegelijkertijd had ze het kunnen verwachten. Hij probeerde haar al de hele tijd te vertellen dat hij dit had gedaan omdat hij van haar hield. ''Ik zou alles voor je doen, van hoeveel mensen kan je dat nou eigenlijk zeggen?'' Voor een kort moment sloot de dame haar ogen, focussend op zijn lippen op haar slaap.
          ''Weet je... ik ben bijna klaar met sparen.. and you would join me, remember?'' Zacht beet ze op haar lip en zuchtte ze opnieuw. Ja, dat had ze gezegd maar eerlijk gezegd had ze nooit verwacht dat ze daar ook echt aan toe zouden komen. Ze had gedacht dat het een verre droom zou blijven die toch nooit waarheid zou worden. Helaas dacht Roman daar anders over.
          ''Ik weet niet of ik het kan,'' begon ze uiteindelijk zacht. ''Mijn familie achterlaten. Iedereen die ik ken achterlaten, behalve jou.'' Ze bestudeerde zijn gezicht en fronste lichtjes. ''En weet je zeker dat je baas je zal laten gaan als je weg wil?'' Dom was ze niet: ze had heus wel een indruk van dit hotel en wat er gebeurde. Het was een wereldje waar ze liever buiten bleef en ze betwijfelde of ze Roman zomaar zouden laten vertrekken.
          Uiteindelijk gaf ze toch fysiek toe: beseffende dat ze geen ander menselijk contact zou hebben voorlopig en wetende dat het haar gek zou maken. Ze nestelde zich wat meer tegen hem aan en legde haar hoofd tegen zijn schouder, haar benen gooide ze dwars over zijn schoot. ''Ik weet dat je van me houd,'' fluisterde ze uiteindelijk zacht. Misschien wel te veel, als hij dit deed.

    Thomas Charles Sinclair
    28 years old | outfit | hallway | with Malikah, Luna & Ezra

    Het ontging hem zeker niet dat de Libanese dame enige geluiden produceerde door zijn handelingen maar dat kon hem niets schelen. Of beter gezegd, hij kickte er op. Hij zou het niet toe willen geven maar het gaf hem zeker een zelfvoldaan gevoel. Na de vraag of ze nog enige opheldering nodig heeft, is het even stil tussen de twee en net als Thomas zich begint af te vragen of hij verder moet gaan - komt ze in beweging.
          Het schrapende geluid van haar keel bereikt zijn gehoorgangen terwijl hij toekijkt hoe Malikah haar haren vast grijpt in een poging de druk te verlichten. Zwijgend laat hij het toe, hij kan altijd nog haar hand losrukken als ze besluit om weer brutaal te zijn en hem uit te testen.
          ''Ja.'' is uiteindelijk het korte antwoord. Haar toon bevalt hem absoluut niet en net als hij opnieuw in wil grijpen, gaat ze verder. ''Thomas. Mag ik me alsjeblieft aan gaan kleden?'' Een frons ontstaat op zijn gezicht terwijl hij langzaam zijn hand en daarmee de grip op haar haren ontspant.
          ''Het lijkt erop dat ik je inderdaad verkeerd ingeschat heb.'' Opnieuw zou Thomas het liever niet toegeven maar de woorden geven hem toch enige zelfvoldoening. Hij heeft zijn punt duidelijk gemaakt maar zet nog geen stap naar achteren: ook niet als hij merkt dat ze wat probeert te bewegen. Hij kan het juist niet laten en drukt zijn lichaam dichter tegen het hare aan, zijn mond brengt hij naar haar oor.
          ''Je gaat met mij mee.'' Het enige nadeel van de bandana: ze zal zijn adem niet tegen haar oor voelen maar dat neemt hij voor lief.
          ''Ik heb vast wel wat liggen voor je.'' Even overwoog hij om haar gewoon over zijn schouder te gooien en mee te nemen zonder enige poespas maar dat idee schuift hij toch aan de kant en besluit hij voor later te bewaren. ''Kom.'' Het kwam er niet uit als een vraag of suggestie maar als een bevel en hij hoopte dat hij duidelijk had gemaakt dat hij geen protest duldde. Thomas greep haar bij haar bovenarm en trok haar mee door de hal, richting zijn eigen vertrekken.
          ''Ik ben namelijk wel benieuwd hoe jij je werk uitvoert,'' begon hij terwijl zijn blik kort naar de dame schoot. Eenmaal bij de deur van zijn vertrekken duwde hij die meteen open en eerst Malikah naar binnen - voor het geval ze alsnog besloot iets uit te halen. Hij volgde zelf en sloot de deur, om daar vervolgens met zijn rug tegen aan te leunen, zijn ogen zonder schaamte haar uitgebreid bestuderend.
          ''Show me,''

    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • With Nora

    ''Ik weet niet of ik het kan,'' begon ze uiteindelijk zachtjes en een lichte frons ontstaat op mijn gezicht. ''Mijn familie achterlaten. Iedereen die ik ken achterlaten, behalve jou.'' Uiteindelijk vormde een zelfde frons op haar gezicht. ''En weet je zeker dat je baas je zal laten gaan als je weg wil?'' Bij deze woorden ontstond er een flauwe glimlach op mijn lippen. Het had nooit gevoeld voor mij alsof er echt een baas was, maar er waren zeker leiders en andere mensen die mijn plannen wellicht niet zouden waarderen. Maar eerlijk gezegd konden ze me wat als het daarop aankwam, ik had genoeg hard werk verricht hier en een echte waardering heeft er toch nooit ingezeten. Dus dan moet ik mezelf maar waardering geven, niet? Mijn escape was dan ook al goed gepland. Een plotselinge verdwijning waar niemand raar van op zou kijken tot ik veilig en wel op mijn bestemming zat. Ik wist niet of het uiteindelijk nodig zou zijn om het zo geheim te doen, maar liever dat dan dat het hele feest niet door ging.
    Uiteindelijk vormt er een tevreden glimlach op mijn lippen wanneer ze zich tegen mij aan nestelt, mijn vingers strelen zacht door haar haar wanneer ze haar hoofd op mijn schouders legt. Mijn andere hand vind een weg naar haar dij wanneer ze haar benen over mijn schoot werpt. ''Ik weet dat je van me houd,'' fluisterde ze uiteindelijk zacht en ik knik. ''Mooi.'' zeg ik zachtjes. Dat ze het niet terug zei was momenteel niet belangrijk, ik wist dat het andersom ook zo was. ''Maak je geen zorgen, mi amor..'' begin ik zachtjes en ik druk een zachte kus op haar haren. ''Wanneer de tijd daar is zal alles geregeld zijn. Als het moet kan ik er voor zorgen dat je familie een plek daar heeft, als zij en jij dat willen.'' zeg ik zachtjes, mijn eigen familie zou ik ook al meenemen dus zo'n groot probleem zou dat niet moeten worden.
    ''En over mijn bazen gesproken.. Als ik ze zo al kan noemen..'' kort schud ik mijn hoofd. ''Ik neem geen onnodige risico's.. Ik weet hoe ik weg kan komen, ik zal verdwenen zijn voor ze er erg in hebben.'' zeg ik zachtjes. Een diepe zucht rolt over mijn lippen en ik leun wat naar achter, waarna ik kort naar het plafond kijk. ''Misschien maar beter ook, ik heb het gevoel dat het niet lang meer duurt voor het hier in elkaar stort.'' mompel ik en haal nonchalant mijn schouders op. ''De eerste barsten zijn al te zien, ik moet gewoon het juiste moment zien te vinden om weg te gaan.'' Kort vernauw ik mijn ogen maar mijn gezicht ontspant al snel als ik haar weer aankijk. ''Je moet begrijpen dat ik niet in deze stad, of misschien zelfs dit land, kan zijn wanneer het doek valt, hmh?''


    El Diablo.

    Malikah El Masry
    "There is nothing worse than becoming a watered down version of someone else."
    Thomas' Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Lingerie Towel       ♕      Thomas' room w / Thomas



    De grip op haar haren lijkt wat te verzachten zodra hij haar woorden hoort, of misschien wel het smeken erachter — ergens dat vanuit haar binnenste lijkt te komen. Ondanks dat zijn hand zachter rond haar haren liggen, houdt zij de hare echter stevig op zijn plaats mocht hij ineens besluiten dat het veel leuker is haar pijn te doen. Zacht slikt Malikah echter wel de grootste zorgen weg, besluit hem maar te vertellen dat ze hem verkeerd ingeschat heeft.
          Het bewegen heeft geen zin, gezien zijn lichaam zich al meer tegen de hare aan klemt — wat de Libanese tot een abrupte stilstand brengt. De hulp die de handdoek haar biedt is er eentje die ze op het moment aardig waardeert en niet wil misbruiken. Pas wanneer er woorden nabij haar oor klinken schokt haar lichaam weer, overduidelijk ontevreden met zijn nabijheid.
          'Je gaat met mij mee.'
          Wanhopig schud Malikah haar hoofd, terwijl ze nadenkt over een manier om niet mee te hoeven. De aanval van Abe, zijn woorden. Ze had een uur, hoeveel tijd is er al verstreken met Luna en de douche? Haar gedachtegang wordt echter al gauw verbroken door nieuwe woorden vanuit de jongeman met de bandana.
          'Ik heb vast wel wat liggen voor je.'
          'Mijn kamer is h—' voordat ze haar zin überhaupt kan maken, hem kan vertellen dat haar kamer letterlijk hier is en hier voldoende keus is voor haar, spreekt hij echter alweer. De rest van haar woorden slikt ze daarom maar in, terwijl haar opties langs blijven schieten. Ze kan haar kamer nu in rennen, maar verwacht niet zozeer dat Ezra haar zal helpen. Ze verwacht evenals dat Luna ook maar iets kan betekenen in haar situatie. En de angst dat Ezra nu alleen met Luna is dwaalt door haar gedachten, wat haar een onprettig gevoel geeft binnenin haar maag. Een vervelende knoop begint op te spelen, maar de kans heeft ze niet om haar opties daadwerkelijk te overwegen. Het simpele bevel vanuit Thomas dwaalt namelijk prominent naar de voorgrond.
          'Kom.'
          Het is dan dat ze de grip op haar bovenarm voelt, en het haar niet kan ontgaan dat hij haar al weg sleurt bij haar eigen kamer. Met een ijzeren greep, een soortgelijke aan degene rond haar bovenarm, houdt de Libanese haar handdoek vast, terwijl ze een ontevreden zucht laat klinken.
          'Ik ben namelijk wel benieuwd hoe jij je werk uitvoert.'
          Malikah's wenkbrauwen trekken samen in een frons, terwijl haar ogen abrupt naar hem toe schieten — waar deze eerder waakzaam op de grond gericht waren om niet te struikelen. Woorden komen tekort, of althans die slikt ze in, om haarzelf te beschermen voor nog een soortgelijke aanval vanuit haar nieuwe pooier.
          Het duurt niet lang voor ze zijn kamer benaderen en de Libanese als eerste naar binnen geduwd wordt. Waar zijn grip eerder op haar bovenarm te vinden was, voelt het nu aangenaam nu deze weer vrij is. Zijn ogen glijden over haar heen, wat opnieuw enige woede aan weet te wakkeren vanuit haar binnenste. Na Abe eerder vandaag voelt het allemaal als teveel. Haar mond opent tweemaal, maar ze weet haar woorden beide keren in te slikken.
          'Show me.'
          Haar wenkbrauwen trekken nu op, terwijl de grip op haar vertrouwde handdoek niet verzacht. Haar knokkels intussen wit door de druk die ze erop zet, deels omdat ze weigert dat ding af te doen, maar evenals door zijn woorden. 'Excuse you?' Het is dan dat Malikah woede voelt borrelen. Haat. Haat tegenover Thomas, haat tegenover dit hotel, haat tegenover alles en iedereen die ermee te maken heeft. Alle mannen die zichzelf zo ver hebben gekregen hierbinnen te werken en de dames misbruiken. 'Als jij denkt dat ik nu iets ga doen heb je het mis.'
          'Bovendien,' begint ze dan met een dikker accent, haar woede overduidelijk brandend achter haar donkere kijkers. 'Heeft Abe me verteld dat ik direct na mijn douche terug moet keren. Je weet wel, Abe, de nieuwe leider?' Waar haar ogen zonet nog groot te noemen vielen, zijn ze nu vernauwd tot schoteltjes haast — ziedend, maar dom genoeg hoopvol dat het benoemen van Abe hem iets zal doen. Of haar woede nu eerder tegenover de leider is, of specifiek tegen Thomas kan ze niet meer zien. Er is voldoende woede om haarzelf in de problemen te werken, maar het vuur binnenin haar ziet geen andere mogelijkheid. 'Ik neem aan dat we beide geen problemen met hem willen krijgen?'


    I'm your little ray of pitch black.

    Dani Reina Verdad

    "Sin with me."

    • Twenty-five • Ajax' Girl • Dani's room w/ Ajax • Naked •

    16+

          Hitte stuwt door Dani’s aderen heen, terwijl geluiden van genot niet enkel en alleen haar mond weten te verlaten. In een perfecte mengeling van gecontroleerd versus ongecontroleerd komt de latina Ajax’s bewegingen tegemoet, waardoor haar billen telkens met een klets contact maken met zijn onderlichaam. Jammerend, prevelend en zelfs smekend vraagt Dani om de verlossing die ze nodig heeft — welke zich pijnlijk heeft samengebald in haar onderlichaam. Ajax weet precies op haar wensen in te spelen, terwijl hij de macht ondanks alles in zijn grip weet vast te houden. Alsof hij haar lichaam al zoveel beter heeft leren kennen, ondanks dit pas hun eerste echte keer samen is.
          ”Kom voor me, Dani,” mompelt hij hijgend, vlakbij haar oor. Dani stoot een kreun uit, waar haar vingers zich vastklampen aan elkaar bij gebrek aan ruimte om iets anders vast te grijpen. Zijn woorden vuren het startschot af, voor waar hij haar naar toe werkt. En hoewel zin bewegingen lijken af te nemen, stimuleren zijn vingers haar naar een hoogtepunt toe die allesvernietigend is.
          In een hese, doch zoet schreeuw weet zijn naam aan haar lippen te ontsnappen. Schokkend spat Dani van binnen uiteen, overdonderd vanwege de kracht waarop het orgasme door haar heen trekt — haar rug bol, alvorens ineen te zakken terwijl ze Ajax in een laatste harde stoot tegemoet komt. Hijgend en trillend zakt de brunette voorover, waar haar lichaam nog een keer schokt als Ajax zich uit haar laat glijden. De kracht om zich naar hem op te richten zo goed als kan, heeft ze nu niet, maar de wetenschap dat hij nog niet klaar is heeft zich allang in haar bewustzijn genesteld.
          Wanneer haar polsen bevrijd zijn uit hun boeien weet Dani iets vooruit over het bed heen te glijden, waar ze zich zo soepel mogelijk tracht om te draaien zodat haar blik die van Ajax weet te vangen.
          ”Mijn beurt,” grijnst deze haar toe.
          Met een nog versnelde ademhaling en een trillend lichaam, nagenietend van het genot dat haar geschonken is, kijkt Dani van zijn gezicht naar beneden; waar zijn lid fier overeind staat, kloppend van verlangen. Als vanzelf bijt de Latina in haar onderlip, laat deze stukje bij beetje tussen haar tanden door ontsnappen.
          ”Twee handen had je toch?” prevelt ze vervolgens zoetjes, terwijl ze zich al bevend naar hem toe beweegt — op handen en knieën zodra ze de perfecte draai heeft weten te vinden. “Of ben je plots vergeten hoe die werken?” Suggestief bevochtigd Dani haar lippen vluchtig met haar tong, terwijl ze haar donkere kijkers schuins naar de man omhoog weet te richten.
          De behoefte om dit keer bezit te nemen van hem nog meer toe — om hem voor heel even in haar macht te hebben, nu het nog kan. Het is mede daarom dat Dani een hand naar hem uitsteekt, zijn ballen zacht kneed alvorens haar vingers plagend over zijn harde lengte heen te laat gaan, waarna ze tergend langzaam haar tong over zijn eikel heen laat glijden. Wellicht dat ze hem niet kon laten smeken, ze zou er in ieder geval ver genoeg voor gaan om er bij in de buurt te komen.






    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Nora Ximena Taylor
    25 years | Roman's girl | outfit | Roman's room | with Roman

    De frons op zijn gezicht vormde naar een flauwe glimlach, wat haar onzeker maakte. Was dat positief of negatief? Zijn vingers door haar haren en de rust die hij nog uitstraalde, zorgden er samen voor dat ze toch weer iets kalmeerde en haar onrustige hersenspinsels tot rust maande. Het zorgde ervoor dat ze hard op toe gaf, dat ze wel degelijk wist dat hij van haar hield.
          ''Mooi.'' was zijn zachte antwoord, meer was er ook niet nodig. ''Maak je geen zorgen, mi amor..'' Nora glimlachte flauw door de kus op haar haren. ''Wanneer de tijd daar is zal alles geregeld zijn. Als het moet kan ik er voor zorgen dat je familie een plek daar heeft, als zij en jij dat willen.'' Zijn woorden gaven weer stof tot nadenken. Hoe kon ze haar familie ooit overtuigen om te vertrekken naar een land ver weg? Om hun hele levens achter te laten?
          ''En over mijn bazen gesproken.. Als ik ze zo al kan noemen.. Ik neem geen onnodige risico's.. Ik weet hoe ik weg kan komen, ik zal verdwenen zijn voor ze er erg in hebben.'' Zacht duwde ze haar tanden in haar onderlip terwijl ze wat voor zich uit staarde, niet goed wetende wat ze met deze situatie aan moest.
          ''Misschien maar beter ook, ik heb het gevoel dat het niet lang meer duurt voor het hier in elkaar stort. De eerste barsten zijn al te zien, ik moet gewoon het juiste moment zien te vinden om weg te gaan.'' Ze knikte langzaam en richtte haar blik weer op zijn gezicht zodra ze door had dat hij naar haar keek. ''Je moet begrijpen dat ik niet in deze stad, of misschien zelfs dit land, kan zijn wanneer het doek valt, hmh?''
          Al fronsend dwaalde haar blik weer af, de woorden liet ze bezinken. Slechts enkele seconden later leunde ze iets achterover zodat ze hem kon bekijken. Ze wilde van alles doen en zeggen. Schreeuwen en boos worden, dat hij haar hier nooit in mee had mogen sleuren en al helemaal niet mee hier naartoe. Huilend vragen hoe hij in godsnaam kon verwachten dat ze haar familie in de steek liet of ze kon overtuigen om alles in de steek te laten om te gaan met hen. Nora schudde enkel zwijgend haar hoofd en richtte haar blik vervolgens op het plafond.
          ''Hmh, wat jij wil,'' antwoordde ze uiteindelijk zacht. Nora had niet het idee dat ze nog iets te zeggen had. Het had geen enkele zin om te protesteren, hij zou toch niet luisteren naar haar en ruziemaken loste ook niets op behalve dat hij weer die vervelende houding aan nam..
          ''We hadden beter dat eten kunnen halen, dit duurt een eeuwigheid,'' mompelde ze, al was ze gewoon nog liever naar beneden gegaan met hem dan hier het gevoel te hebben dat ze opgesloten was.