[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze liep de overvolle eetzaal binnen. Haar ogen gleden over de tafel en ze zag dat de rest van de Panthers er al was. Ze was laat geweest, doordat ze nog een rondje op haar zweefboard had gevlogen. Haar ogen bleven steken bij Dezi, die een klein stukje van de tafel met Jester stond te praten. Haar woede die al de hele week kolkte, kwam met een vlaag weer omhoog. Ze begreep nog altijd niet dat Jester zo normaal tegen haar kon doen, dat hij zo'n idioot was die nog geloofde dat Dezi te rehabiliteren was. Blijkbaar was ze al jaren een verrotte appel. Die idiote griet had niet alleen Yrla op de hals gespeld dat homo's verkeerd waren, maar ook Adam verkracht en gedreigd haar broertje iets aan te doen. Wie weet wat ze nog meer uit had gehaald met wie dan ook. Ze was een complete psychopaat, wat de reden was dat ze waarschijnlijk Dezi haar woede niet op haar hals moest halen. Daarnaast had ze Yrla beloofd niets te zeggen, tegen niemand niet.
      Met gebalde vuist liep ze naar de counter om haar eten te halen bij Yara. Ze probeerde zichzelf te kalmeren, maar de woede bleef onder haar huid zweven. Het was zo oneerlijk! Noch Adam of Merrin of Yrla kreeg gerechtigheid zo. Dezi was het vergeten en leefde gewoon verder alsof haar neus bloedde, terwijl Adam met een trauma voor het leven opgescheept zat. Ze negeerde Jester en Dezi, toen ze langs hen heen liep in de richting van de Panthers tafel. Al ving ze een flard op van het gesprek dat ze hadden.
"'Hé. Is het oké als je de komende tijd nog bij de Lions blijft? We hebben recent er weer over gepraat en... nouja, ik probeer het beste te doen voor iedereen. Ik kan me ook wel voorstellen dat het ergens voor jou wel fijn is dat je niet hoeft te verhuizen, maar correct me if I'm wrong. Het is een langzaam proces, maar alle stapjes helpen. Je hulp met Onyx was geweldig en het is voor de anderen ook weer een teken dat je niet dezelfde bent, omdat je je zo flexibel opstelt enzo.'
Op het moment dat ze dat hoorde, overviel de koude, kille woede haar. Vienna liep door naar de tafel en zette haar eten zo hard op de tafel neer dat ze de aandacht van de anderen trok. Woest draaide ze zich om naar Jester en Dezi. Ze bigde Jester aan de kant door haar heupen tegen de zijne te beuken en het boeide haar op het moment niet eens of dat Jester pijn deed of niet. Het maakte niet uit dat Jester haar die week daarvoor haar nog gewaarschuwd had voor Romeo. Of dat hij hun leider was. Wat hij nu aan het doen was, was in haar ogen gewoon een grote fout. Dat mocht hij best voelen. De Rhino's moesten Dezi maar opnemen als hun nieuwe huisgenoot. Daar was nu ruimte, nu ze Romeo hadden laten verdwijnen. Daar hoorde Dezi thuis, in het huis vol psychopaten.
      Met kilte in haar ogen keek ze Dezi aan. Azumi was op het moment gelukkig nergens te bekennen, wat betekende dat ze het in ieder geval langer dan twee seconden zou overleven en een kans had om te ontsnappen. "Ik weet dat je op het moment je geheugen kwijt bent," zei ze bot tegen het meisje voor haar. "Maar dat maakt geen verschil in wat je gedaan hebt. Ik ben het spuugzat dat iedereen je maar lekker negeert en doet alsof er niets gebeurd is, omdat je dat toevallig kwijt bent. Wat mij betreft mag je lekker stikken daar bij de Lions en ik hoop dat Fire je bed aansteekt. Met jou erin." Zonder er nog maar een tel over na te denken, haalde ze uit met haar vlakke hand en sloeg Dezi recht in het gezicht. "Dat is voor wat je Adam en Merrin heb aangedaan," En Yrla. "Je hebt het geluk dat ik van mijn leider me moet gedragen. Je verdient zoveel meer dan dit namelijk." Vienna draaide zich om, arrogant haar neus in de lucht. Ze stak even haar tong uit naar de roodharige jongen en zette zelfverzekerd haar gang terug naar de Panthers tafel.
      Ze had zichzelf nog nooit zo goed gevoeld in een lange tijd...

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 19:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij zat met het papier in zijn handen, verscholen op het dak van de Buffalo's. Het was een vreemde gewaarwording, hier zitten op een plek die hij jaren had vermeden. Vier jaar lang was hij bang geweest. Hij had Nish vermeden, iedere jongen die op een andere jongen viel gehaat. Hij was bang geweest dat Vienna of Jester of wie dan ook hem zou veroordelen op wat hij gedaan had. Hij was bang dat wat er gebeurd was hem had omgedoopt tot een freak. Hij had gevochten tegen gevoelens waar hij niets van begreep. En voor wat? Het had blijkbaar niets geholpen, had hem er niet gelukkiger op gemaakt. Achteraf bleek het allemaal een leugen te zijn, of een groot gedeelte.
      Yrla zuchtte en haalde een hand door zijn haar. Zijn hoofd lag compleet overhoop sinds Damon langs was geweest. De herinneringen aan Nish lagen veel dichter aan de oppervlakte. Het schuldgevoel tegenover Adam knaagde nog altijd aan hem en zijn hoofd was een complete warboel geweest, vooral zijn herinneringen aan Dezi. Hij was echter wel opgelucht dat hij zich eindelijk geopend had tegenover Vienna. Nu Dezi haar herinneringen kwijt was, had hij geen persoon meer gehad om erover mee te praten. Nu Vienna het wist, was er iemand waar hij weer naar toe kon gaan. Ze hielp hem zijn gedachten te ordenen en de gesprekken met Vienna voelden beter aan dan die met Dezi ooit aangevoeld hadden. Ze probeerde hem te begrijpen en hem te helpen om echt om te gaan met zijn gedachten, in eerdere tijden had hij vooral zijn gedachten en gevoelens weggestopt.
      Het was wel echt even lastig geweest. De dagen na het gesprek was hij bang geweest voor Vienna haar veroordeling, maar dat was uitgebleven. Vienna was nog altijd aardig voor hem. Ze haatte hem overduidelijk niet, er was niets tussen hen veranderd. Nou ja, er was meer openheid tussen hen gekomen. Wat positief was. En met de weken kwam de rust weer terug in zijn hoofd. Nu zat hij zelfs hier, niet zo goed wetende waarom. Misschien omdat hij het gevoel had dat hij het nu eens en voor altijd echt een keer achter zich wilde laten. Yrla trok de brief uit de envelop en las zijn woorden nogmaals eens door. Vier jaar geleden hadden ze als een grote leugen gevoeld, maar hoe hij nu over die woorden na moest denken wist hij niet zo goed meer. De brief had hij altijd verborgen gehouden voor Dezi, in de hoop dat iets van de woorden van Nish gemeend waren. Hij had geweten hoe Dezi over de brief had gedacht, die had hem vernietigd, zodra ze hem in haar oog had gekregen. Nu hij vier jaar later opeens weer bezig was met zijn herinneringen aan Nish, was ook de brief weer omhoog gekomen. Op het moment twijfelde hij erover of hij hem wel aan Vienna zou laten lezen, om te zien wat zij ervan zou zeggen.
      Yrla keek op van de brief, zodra hij stemmen hoorde. Hij stopte de brief gehaast terug in zijn envelop en ging staan. Zijn ogen gleden nieuwsgierig over de Buffalo's die terugkeerden van het avondmaal en naar hun campus liepen. Hij spotte Nish, helemaal alleen achteraan de rij. De jongen was in gedachten, wat Yrla de kans gaf om hem schaamteloos te bestuderen vanaf zijn plek. Hij wist niet zo goed hoe hij zich moest voelen, nu hij weer eens bewust de tijd ervoor nam om naar Nish te kijken. Het gevoel in zijn maag was hol, leeg. De angst van jaren eerder bleef echter uit, maar ergens voelde hij nog de pijn. En vooral de verwarring. Zelfs zijn gevoelens leken niet te weten wat ze nu precies moesten denken over de bruinharige jongen die daar beneden liep. Op het moment dat Nish opkeek, verdween hij met een flits naar de achterkant van het gebouw. Hij wilde absoluut niet dat Nish zag dat hij naar hem keek, dat hij zich af vroeg wie Nish nu precies was. Voor het eerst in vier jaar vroeg hij zich af wat er nu precies gebeurd was die avond, wat Nish zijn bedoeling was. Hij had nooit naar zijn kant van het verhaal gevraagd, hij had alleen het verhaal in de brief. En hij wist niet of dat nu nog genoeg voor hem was...

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 20:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Kunnen we even praten?" Hij was bloednerveus, ontzettend zenuwachtig. Hij vond het zelfs zo spannend dat hij misselijk was van het idee. Vienna had hem aangezet tot dit, in een poging hem te leren beter om te gaan met zijn schuldgevoel. Ze zei dat een gesprek voor zowel Adam als hemzelf heel veel kon opleveren. Dat was een week geleden dat Vienna dat gezegd had, maar hij had eerder nog niet de moed gevonden om ook echt op Adam af te stappen. "Alsjeblieft?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi grinnikte om Vienna’s uitval. Intussen had ze wel gemerkt dat ze écht niet geliefd was, nee. Gelukkig praatte Jester soms nog wel tegen haar en daarnaast kon ze het goed vinden met sommige Lions. Ze had haar eigen afdelingsgenoten niet nodig.
      ‘Dat is in ieder geval humaner dan een mes over mijn gezicht trekken,’ antwoordde ze droogjes, waarna ze Jester weer aankeek. ‘Geen probleem, zolang de Lions het geen probleem vinden. Maar ik heb begrepen dat er nu ook een Lion bij jullie slaapt, dus het lijkt me een goede oplossing.’
      Er waren dan wel drie meiden die met elkaar op een kamer moesten slapen, maar dat was niet haar probleem. Een van de zwijgende muurbloempjes mocht best bij haar komen liggen, daar zou ze niet moeilijk over gaan doen.
      ‘Nou ik zal de sfeer hier niet verder bederven. Ik zie je wel weer tijdens de les.’ Ze gaf Jester een knipoog en liep naar de tafel van de Lions toe.

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 20:15 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam voelde de aarzeling. Het liefst zei hij nee, want hij kon wel raden waar het over ging. Toch dacht hij aan hoe hij Onyx de afgelopen weken had aangemoedigd om dingen te doen die hij moeilijk vond, en hoe hij hem geholpen had om met zijn schuldgevoelens om te gaan. Het zou wel heel hypocriet zijn als hij zich dan zo tegen Yrla zou verzetten.
      ‘Ja, dat kan wel,’ zei hij met een knikje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zelfs al had hij maar een halve dag les, er leek geen einde aan te komen. Opgelucht schoof Fox zijn boeken in zijn tas. Vandaag had hij besloten om wat in zijn eigen campus rond te hangen, voordat hij de feeling met zijn eigen klasgenoten helemaal kwijtraakte. Onderweg naar de eetzaal toe, dook 8226 ineens naast hem op.
      ‘Hoi Fox. Ik wilde je wat vragen.’
      Hij keek opzij. Ze hield haar boeken tegen haar borst geklemd en keek hem een beetje nerveus aan.
      ‘Kom maar op,’ zei hij met een knipoog, hopelijk haar wat op haar gemak te stellen. Misschien wilde ze oefenen met haar gave en vond ze hem de beste persoon die haar kon helpen. Dat leek hem wel leuk.
      ‘Ik vroeg me af… Vind je het leuk om met mij naar het Halloweenfeest te gaan?’
      Oh… Dat had hij nou níét verwacht. Een beetje opgelaten haalde hij een hand door zijn krullen. Hij had Jester nog niet durven vragen, bang dat hij opdringerig overkwam, maar hij hoopte er wel op dat Jester hem vroeg.
      En nu wilde 8226 ineens met hem op een date. Hij kon zich niet herinneren met wie ze naar het bal was gegaan. Niemand? Dacht ze dat ze hem wel kon vragen, omdat hij daar toen met Nenya heen was gegaan? Of zat er meer achter – hoopte ze op meer? Hij hoopte toch van niet. Een leeftijdsverschil van zeven jaar vond hij echt te groot – en hij voelde zich niet tot haar aangetrokken. Maar haar afwijzen… Dat vond hij ook weer zo cru. Vooral als Jester wel een andere date fixte.
      ‘Eh – ja hoor,’ zei hij vlug toen ze hem met grote, zenuwachtige ogen aankeek. Hij glimlachte vluchtig. ‘Gewoon als vrienden toch?’ Opeens dacht hij weer aan de duif. ‘Of heb jij me dat briefje gestuurd? Met de duif?’
      Hij voelde een prikkende teleurstelling toen ze met een blos knikte.
      ‘Maar – het kwam niet van mij. Een jongen vroeg of ik het wilde versturen.’
      Zijn hart sloeg een slag over. Een jongen. ‘Wie?’
      ‘Dat mag ik niet zeggen. Hij wil dat het geheim blijft. Hij – hij maakt zich vast nog wel bekend.’
      Fox aarzelde. Waarom vroeg zíj hem naar het bal als ze wist dat er iemand anders was die hem leuk vond? Die hem misschien ook wel zou meevragen?
      ‘Ik snap het als je niet met mij wilt,’ mompelde 8226 en ze staarde naar de grond. ‘En dat je misschien liever met je mysterieuze aanbidder wilt. Maar – je bent gewoon de aardigste jongen van onze afdeling. En ik wil niet weer in mijn eentje.’
      ‘Hé, het is wel goed. Ik ga gewoon lekker met jou. En mocht het nou de jongen zijn die ik hoop dat het is – dan fix ik een superleuke date voor je. Deal?’ Hij sloeg een arm om haar heen.
      Ze leek niet helemaal overtuigd. Even leek ze diep na te denken, daarna knikte ze aarzelend.
      Mooi. Als hij zichzelf zo ver kreeg om Jester te vragen, regelde hij wel een ander voor 8226. Dat kwam wel goed. En mocht Jester helemaal geen date willen – dan had hij zelf nog wat achter de hand.

[ bericht aangepast op 19 sep 2020 - 19:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was lichtelijk verbaasd dat Adam akkoord ging op zijn vraag. Maar dat maakte hem des te nerveuzer. Hij leidde de jongen iets van het Panthers house vandaan en ging op de heuvel zitten waar hij eerder altijd met Dezi zat. Het voelde bijna ironisch. Een beetje nerveus zocht hij naar een begin.
      "Onyx is niet de enige die aan zichzelf gewerkt heeft afgelopen weken," zei hij zachtjes. Hij keek even met een gemaakte glimlach naar de jongen naast zich. "Het lijkt wel een trend," zei hij zachtjes lachend. Hij schudde even zijn hoofd.
      Yrla schraapte zijn keel en keek weer naar voren. "Er is iets wat ik je moet vertellen. Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar ik hoop het." Hij keek even opzij naar Adam. "Ik heb zo'n vermoeden dat je ook wel ergens met vragen zit, dus mocht je iets willen weten. Ik zal mijn best doen ze te beantwoorden."

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was in ieder geval een betere trend dan mensen als hij proberen te traumatiseren, maar dat hij hield hij maar voor zich. ‘Oké. Vertel het dan maar, als je wilt.’ Hij keek van opzij even naar Yrla. Het scheelde dat hij zich net zo slecht op zijn gemak voelde als hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire was dusdanig door de film afgeleid dat hij even vergeten was dat Fersephone naast hem zat, maar toen ze opeens wel érg dichtbij zat, werd hij zich daar maar al te bewust van. Zodra haar arm die van haar raakte, voelde hij de hitte weer door zijn lijf cirkelen. Vlug reikte hij naar zijn glas, al betwijfelde hij of hij zijn gevoelens mee kon doven.
      ‘Nee, bedankt,’ zei hij. Hij zag het al gebeuren dat de chocola gesmolten was voor hij het in zijn mond kon stoppen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oke en nu? Hij had gehoopt dat Adam met een vraag was begonnen, dat zou zijn verhaal veel makkelijker maken. Dan had hij iets gehad om zich op te richten om mee te beginnen. Hij aarzelde, zocht naar een goede plek om zijn verhaal te doen. Hij wist niet wat hij allemaal ging vertellen, maar hopelijk genoeg zodat hij iets begrip neer kon leggen bij Adam. "Ik weet niet zo goed waar te beginnen. Dus laat ik maar starten met zes werken terug, de avond dat Damon langs kwam." Slecht begin, maar hij moest nu doorzetten. "Elke dag sinds je het verhaal vertelt hebt, spookt het rond in mijn hoofd. Wekenlang heb ik me afgevraagd of ik het tegen had kunnen houden. Of ik Dezi had kunnen stoppen, of ik het aan had zien komen wat ze van plan was." Yrla keek naar zijn vingers. "Als ik er nu achteraf naar kijk, waren de hints er wel. Maar ik had daarvoor nooit kunnen geloven dat ze tot zoiets in staat was. Ik vertrouwde Dezi, voor de volle honderd procent. Had nooit verwacht dat ze tot zoiets in staat zou zijn. Ik weet zelfs zeker dat als ik het verhaal niet van jouzelf gehoord had, dat ik het dan afgedaan had als laster of een leugen. Zo ver ging mijn vertrouwen in Dezi. Ze zou dat nooit doen, ze was geen monster." Hij zuchtte even diep en verontschuldigde zich haastig bij Adam voor zijn woorden. "Nu op het moment weet ik niet meer wat ik moet geloven. De laatste weken ben ik erachter gekomen dat het begin tot het eind van mijn vriendschap met Dezi een leugen was. Ik weet niet meer welke momenten gemeend waren, ik weet niet op welke momenten ze me een leugen voorlegde om mij te krijgen waar ze me wilde hebben."
      Hij keek even opzij naar Adam, met een beverige glimlach. "Wat ik nu vertel, doe ik omdat ik hoop dat het je wat verlichting kan geven voor wat ik gedaan heb. Maar het is moeilijk om te vertellen. En ik hoop dat wat ik je nu vertel dat dat tussen ons kan blijven, alleen Vienna weet het verder." Hij zuchtte. Misschien was dit ijdele hoop, maar hij was nu eenmaal begonnen. "Herinner je het gesprek met Dezi, vlak voor het bal? Ze vertelde je dat homo zijn verkeerd was, dat ze je wel wilde leren hoe je die gevoelens moest negeren en hoe je hetero kon worden. Ze vertelde je dat ze dat al een keer eerder met iemand dat gedaan had, met mij."

[ bericht aangepast op 26 sep 2020 - 12:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Meer voor mij," zei ze schouderophalend. De rest van de film keken ze in stilte. Fersephone kroop stiekem nog iets meer Fire zijn kant op. Zijn warmte verdreef de kou die toch in haar kamer was komen te hangen. Op het moment dat de film was afgelopen sneed de stilte even door de kamer. De zenuwen schoten door haar maag heen. Ze moest nu de vraag gaan stellen voor maandag, voor ze de kans niet meer kreeg.
      Maar eerst wilde ze nog wat anders doen. Hij had haar expres ontlopen, daar mocht hij zich best een beetje schuldig voor voelen. Ze moest alleen doen alsof ze daar niets van niets wist. Fersephone keek met een glimlach op naar Fire. "Wel, achteraf was hij op zich nog best grappig," zei ze om het ijs te breken. Even aarzelde ze en zei toen zachtjes. "Fijn dat je tijd had. Ik weet dat we elkaar niet veel gesproken hebben en dat spijt me. Dat hele gedoe met Fayr en Romeo. Het slurpte zoveel tijd op. En elke keer dat ik je ging zoeken, dan kwam er weer wat tussen of kon ik je niet vinden. Zo, uhm. Sorry," zei ze zachtjes. Het was niet helemaal gelogen. Ze had veel tijd doorgebracht met Fayr en met Yrla om een plan te maken voor het ontsnappen van de school. Ze had veel nagedacht over wat nu te doen met Romeo, maar het was niet dat ze echt geen tijd voor hem gehad had. Dat zei ze er echter niet bij.

---

It's never gonna happen, Guys.

De littekens op zijn linkerarm jeukten en hij wreef er afwezig overheen toen Yrla begon te vertellen over zijn vriendschap met Dezi. Hij wist niet wat hij ermee moest. Die vrijdag dat hij het vertelde, had hij al gemerkt dat Yrla niet van de verkrachting op de hoogte was geweest. Bij Yrla’s laatste zin, draaide hij zijn hoofd opzij. Hij herinnerde zich maar al te goed dat ze had gezegd dat ze Yrla hetero had gemaakt. Dat was misschien wel een aanzet geweest om er zo ver in mee te gaan.
      ‘Dat weet ik nog,’ mompelde hij. ‘Was dat – was dat dan waar?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Het maakt niet uit. Ik was ook druk.’ Hij was opgelucht dat de film over was, want hij had wel gemerkt dat Fersephone steeds dichterbij was gaan zitten en hij was constant bang geweest dat hij door de stress iets in de fik liet vliegen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dear future Onyx.
      Daar waren ze het filmpje mee begonnen. Zodat Onyx het niet zou vergeten dat ze het hadden bijgelegd, sorry hadden gezegd en het goed hadden gemaakt. Dat ze morgen met een beter anti-Maaya plan zouden komen. Het filmpje dat ze gemaakt hadden in blissfull unawareness. Voordat de rest van de avond veranderde in een hel en alles verkreukelde en verstampte tot een grote prop, een stuk papier waar je de kreukels eigenlijk nooit meer uitkreeg.
      En ik ben meer dan mijn trauma’s Jes. En jij bent meer dan de jouwe.
      Je kon papier best strijken. Als je echt je best deed, en de juiste middelen inzette, dan kreeg je ook de meest hardnekkige kreukels uiteindelijk weer glad.
      Tranen glommen in Onyx' ogen terwijl hij praatte. Het ijsblauw daardoor nog ietsje dieper. Jesters handen gleden langzaam van zijn armen terug in zijn schoot terwijl hij luisterde en Onyx' stem opnieuw door zijn hoofd heen klonk. Maar deze keer waren de woorden geruststellend. Meelevend. Verontschuldigend en bemoedigend. En ze klonken heel veel luider dan alle wat-als scenario's waar de nare stemmen in mee aan probeerden te komen.
      Er gleed een traan over zijn wang, maar het voelde voor de verandering eens als een opluchting.
      Ik snap dat die woorden blijven hangen.
      Maar dat was mijn pijn die sprak.
      Het was niet echt geweest. Het kwam niet terug. Hij meende het niet.
      Onyx haatte hem niet.
      Misschien vertrouwde Onyx hem zelfs wel.
      Kon Jester hem vertrouwen.
      Een tweede traan trok een spoor over zijn wang. 'Echt?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx was het niet gewend, dat Jester met zo weinig woorden sprak. Het liet wel zien hoe ver hij nog van de oude Jester verwijderd was. Hij wilde de paar tranen van zijn wangen vegen, maar was te bang dat de jongen zijn gezicht zou wegtrekken. Omdat hij toch iets van troost wilde bieden, kwam hij overeind en ging naast zijn vriend zitten. Losjes legde hij een arm om zijn onderrug, zodat Jester zelf kon bepalen of hij het daarbij wilde laten of niet. ‘Echt, Jes.’ Hij wist niet precies naar welk stuk hij refereerde, maar alles was echt geweest. ‘Maar het gaat niet vanzelf.’ Hij draaide zich ietsje meer naar Jester toe. ‘Helpt het als ik je precies vertel wat Damon me heeft laten zien? Ik heb wel in grote lijnen verteld waardoor ik zo van slag was, maar als je weet wat er precies door mijn hoofd ging, verkleint het misschien de angst dat het nog een keer zal gebeuren? Omdat je die kronkel in mijn gedachten dan kunt volgen?'

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 23:26 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.