[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Clive is Zebediahs echte naam.
Alle kleur trok weg uit zijn gezicht en Jester had het gevoel alsof hij plotseling onder een ijskoude douche was gestapt. Weg was de rust en de opluchting en daarvoor in de plaats voelde hij zich haast verraden. 'W-wat?' bracht hij stamelend uit. De hand die hij net nog had uitgestoken om over de namen te laten glijden, trok hij terug alsof hij zich aan het hout gebrand had.
      Alle puzzelstukjes die eerst nog bijna op hun plek konden vallen, werden nu met een krachtige tyfoon weer alle kanten op geblazen en het prikbord in zijn hoofd brak uit pure ellende maar gewoon doormidden. Dit was de plek van Zebediah? De gast die Yrla zover had willen krijgen om Adam en Nenya en Merrin van school te sturen, die de school wilde aanvallen en die Fox had opgedragen zijn eigen afdelingsgenoten aan te vallen? Die- die móórdenaar had geholpen aan het bouwen van deze hut? De hut die Jester het leven had gered.
      Hij snapte er niets meer van. Hoe had hij dan die hut gevonden? Twéé keer?
      Wat deed het boek van Gaiman hier?
      Hóe had hij ooit geweten dat er dekens in die stomme kist hadden gezeten?
      Ergens heel ver weg had Jester gehoopt dat die hut... dat het uit zijn verleden kwam. Een heel klein beetje maar, niet eens genoeg voor de failsafe om aan te slaan en hem tegen te houden. Door er gewoon niet aan te denken. Maar nu...

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Uh-huh. Dus we stelen allebei een toetje voor de ander?' vroeg Jester, die nu helemaal niet van plan was om daarom zijn chocopudding op te offeren.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Een lekker toetje,’ benadrukte Onyx, voordat Jester met griesmeelpap of andere bende aan kwam zetten. De jongen wist inmiddels best wat hij te pruimen vond.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Geen griesmeelshit,' beaamde Jester direct. 'Deal.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Jep.’ Fox wreef over zijn bovenarmen. Plotseling had hij het koud. ‘Zullen we – zullen we hier weggaan?’ De teleurstelling op Jesters gezicht ontging hem niet, maar hij wist niet wat hij daar verder over moest zeggen. Het was best een coole plek – maar daar was nu ook alles wel weer mee gezegd. Hij had niet de behoefte om hier langer te blijven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx trok een mondhoek op. Het voelde goed dat hun gedachten nog steeds hetzelfde patroon volgden. Er viel nu alleen een beetje een gespannen stilte. Wat nu? Gingen ze nu weer terug naar hun eigen kamer? Het voelde zo geforceerd. Normaal gesproken liepen ze overal met elkaar naartoe. ‘Wil je nog een spelletje doen? Of…? Hij trok ongemakkelijk zijn schouders op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maar hij wilde niet weg. Hij had de plek -zijn plek- pas net weer gevonden. Behalve dat Zebediah dat dus blijkbaar ook had gedaan. Jester knikte stilletjes en klom achter Fox aan weer naar beneden. Eenmaal weer op de grond, drukte de nare sfeer nog altijd op hen neer. Fox zag bleek en hij wreef over zijn armen. Er ging een steek van schuld door Jester heen- misschien had hij het eerst aan anderen moeten vragen. Voor hij zomaar Fox overviel met een hut die van Zebediah was.
      'Gaat het?' vroeg hij kleintjes. 'Ik- ik had geen idee. Sorry.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox haalde diep adem. Hij wist even niet hoe hij zich moest voelen. Had hij dan toch wel wat voor Zebediah betekend? Maar waarom had hij dan… Zijn hart kromp samen. Hij schopte een dennenappel weg. ‘Je kon het niet weten,’ mompelde hij. ‘Hij heeft me eens verteld. Over zijn jeugd. Over zichzelf en zijn broertje. Na wat hij me had aangedaan en me duidelijk had gemaakt dat onze hele relatie één grote grap was, ging ik ervan uit dat dat allemaal gelogen was. Dat hij gewoon mijn vertrouwen had willen winnen. En zijn verhaal was heftig – en nu lijkt het erop dat hij niet tegen me loog. Maar ik snap niet waarom hij dan… waarom hij…’ Zuchtend sloot hij zijn ogen. Zich te proberen te verplaatsen in een psychopaat als Zebediah was ondoenlijk. ‘Het idee dat ik misschien toch wel iets voor hem betekende en hij me tóch zoveel pijn heeft gedaan vind ik nog erger dan dat het allemaal een grap was.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was alsof hij het aanvoelde dat ze huilde. Yrla kwam altijd op het juiste moment. In zijn armen voelde ze zich weer voor even veilig en verdwenen haar zorgen rondom Romeo naar de achtergrond. Vienna wist niet hoe lang ze zo zaten, maar toen ze hem uiteindelijk los liet, voelde ze zich ontzettend opgelucht. Met een glimlach keek Vienna op naar de blonde jongen achter haar. Direct was ze haar eigen zorgen compleet vergeten. Haastig draaide het meisje zich om in zijn handen en met een trillende hand veegde ze een traan van zijn wangen. Vienna had nog maar een keer eerder Yrla zien huilen (als je het moment van Damon niet meetelde) en dat was vlak na het moment dat ze wakker was geworden op de ziekenzaal. "Yr, wat is er aan de hand?"
      De jongen haalde echter zijn schouders op, keek haar niet eens aan. Vienna duwde met haar vingers zijn hoofd omhoog, zodat Yrla haar aan kon kijken. "Je weet dat je me alles kan vertellen he?" zei ze zachtjes. Yrla deed een poging tot een glimlach, maar hij bleef stil. Een beetje wanhopig keek Vienna hem aan. Ze wilde iets voor hem doen, er was iets aan de hand. Maar wat? "Heeft dit te maken met vrijdag?" Voor heel even leek het dat ze geen antwoord kreeg, maar toen opeens knikte Yrla voorzichtig. Als ze niet naar hem gekeken had, was het haar waarschijnlijk niet eens opgevallen. "Komt dit door mij?" vroeg ze voorzichtig. Yrla keek geschrokken naar haar op. "Nee, natuurlijk niet," zei hij zachtjes. Vienna glimlachte zachtjes. Ze had er in ieder geval iets uit gekregen. Ze klom naast hem door het gat en trok Yrla aan zijn hand achter haar aan. Bij de trap moest ze hem even loslaten en daarna trok ze hem mee door de coulissen. Ergens achterin vonden ze twee stoffige matrassen. Vienna haalde Yrla over ze naar het podium te slepen, die zonder mokken deed wat ze van hem vroeg. Met een wee gevoel in haar maag keek ze hem achterna. Ze wilde dolgraag weten wat er aan de hand was, wilde hem helpen met wat er ook door zijn hoofd ging, maar ze wist dat als ze hem nu ging pushen om haar iets te vertellen dan zou hij met een flits weg zijn en kwam dit nooit meer ter sprake. Het was haar vaker gebeurd, al was dat een lange tijd geleden.
      Ze had het matras zo neergelegd, dat als ze naar boven keken ze langs de reling door het gat in het dak konden kijken, naar de sterren die langzaam boven hun hoofd leken aan te springen. Yrla ging als eerst liggen en Vienna ging haaks op hem liggen, gebruikte zijn buik als kussen voor haar eigen hoofd. Aarzelend keek ze op naar de blonde jongen. Ze wist dat ze het tijd moest geven, dat ze hem de ruimte moest geven om na te denken over wat hij zou praten. Maar tegelijkertijd vroeg ze zich af met welke vraag ze zelf voorzichtig kon beginnen. Voor enige tijd was het stil tussen hen, tot Vienna haar geduld begon te verliezen. Ze draaide haar hoofd zo, zodat ze tegen de kin van Yrla kon kijken. "Wat het ook is, Yr. Je weet dat je met me kan praten, wat het ook is. Je bent er altijd voor mij geweest. Laat me iets terug doen."

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 13:40 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had er nauwelijks van kunnen slapen. Maandag hadden ze de uitnodiging van het Halloween feest gekregen, een feest waar je net zoals het bal met een date naar toe moest gaan. De vorige keer bij het bal had het haar niet kunnen schelen met wie ze was gegaan, maar elke keer als ze zich nu af vroeg met wie ze wilde gaan, kwam er maar een gezicht naar boven. Ze hadden elkaar echter al een maand lang niet echt gesproken. Elke keer dat ze Fire opzocht, was hij er snel vandoor gegaan of was hun gesprek klein en oppervlakkig geweest. Stiekem miste ze hem, ze miste de gezelligheid. Afgelopen dagen kreeg ze steeds meer in de gaten dat Fire haar leek te ontwijken en ze vroeg zich af of ze iets verkeerd had gedaan. Ze had haar hoofd erover gebroken, maar ze kon dit keer echt niet bedenken dat ze zelf iets fout had gedaan. Ze had niets per ongeluk gesloopt, ze had geen grote mond gehad of ruzie gemaakt. Ze had geen gekke dingen gezegd, ze had zelfs hem nauwelijks gesproken de laatste tijd.
      Ze had al gefrustreerd haar kussen door de kamer gegooid, toen ze zich opeens iets besefte. Of eigenlijk herinnerde. Ik ben eerlijk gezegd ook niet goed in vrienden maken en als ik mezelf er te erg aan dreig te hechten, neem ik afstand. Zou dat aan de hand zijn? Alleen bij die gedachte al verscheen er een blos op haar wangen. Was Fire iets om haar gaan geven? Vast niet, ze had vast wat stoms gedaan. Het was vast haar eigen schuld.
      Maar ze kon het idee niet loslaten. Fire had het zelf aan haar verteld, het was een mogelijkheid. Nog een uur bleef ze zichzelf kwellen met wat ze kon doen, tot ze er uiteindelijk schoon genoeg van had. Zelf zou ze er waarschijnlijk niet uit komen. En hoe erg ze het ook vond, ze besloot dat ze hulp nodig had. En ze baalde dat het waarschijnlijk juist die van hem moest zijn. Ze verliet haar slaapkamer om op zoek te gaan naar Fox. Ze had absoluut geen zin in om op zoek te gaan naar de jongen, maar ze wilde ook niet langer gevangen zijn in haar eigen gedachten.
      Gelukkig zat de jongen met Jester in de woonkamer van de Panthers, waardoor haar zoektocht van korte duur was. "Hi," begroette ze de jongens. "Kunnen wij even praten?"

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 15:36 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het duurde even voordat Fox besefte dat Fersephone met hém wilde praten en niet met Jester. ‘Nou – daar dien je eigenlijk wel een afspraak voor te maken.’ Hij grijnsde scheef. ‘Maar vooruit. Veel nuttigs doen we toch niet.’ Hij glimlachte vluchtig naar Jester en kwam overeind.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Het duurt niet lang," zei ze met een kleine glimlach. Ze ging Fox voor door de gang en ging op de bank van de veranda zitten. Ze had dit plan gesmeed, maar ze wist niet zo goed wat ze nu precies wilde. Ze wilde vooral duidelijkheid. "Ik heb je hulp nodig," zei ze maar meteen direct. Dat was iets wat ze niet vaak zei. "Met Fire. Hij ontloopt me op het moment." Het volgende gedeelte aarzelde ze over. Fersephone vond het niet makkelijk toe te geven dat ze niet wist wat ze als volgende moest doen. "Ik weet bijna zeker dat het niet aan mij ligt, maar ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Jij bent zijn beste vriend. Weet jij wat ik kan doen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox kon een grijns niet verbloemen. ‘Hij ontloopt je? Damn – dan heeft hij het wel zwaar te pakken.’ Hij floot. ‘Wat je moet doen? Je er niks van aantrekken. Doen alsof je het niet doorhebt. Gewoon naast hem neerploffen tijdens het avondeten – of zoek hem eens op ’s avonds. Zeg dat je zin hebt om een film te kijken. Echt niet dat hij je zal afwijzen. Bij Fire moet je soms gewoon een beetje opdringerig zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zwaar te pakken? Bedoelde hij daarmee wat ze dacht dat hij bedoelde? Alleen dat idee al bracht een blos op haar wangen. Alleen het idee al dat er een mogelijkheid was dat hij haar ook leuk zou vinden, liet haar maag een kwartslag draaien. Zijn woorden daarna brachten echter een grijns op haar gezicht. "Laat me raden, zo zijn jullie vrienden geworden?" Ze keek hem met een veelbetekenende blik aan. Eigenlijk kwam het erop neer dat ze lichtelijk irritant moest zijn en Fire geen kans moest geven om haar te ontlopen.

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 15:36 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Jep. Vijf jaar doorzaniken. Je zal het alleen wat sneller moeten doen dan ik, want over een jaar overschrijdt hij de Experium-houdbaarheidsdatum.’

---

Every villain is a hero in his own mind.