[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna was al weggegaan, wat Onyx gelegenheid gaf om nog wat beter over het plan na te denken. Hij had Nish’ naam dan wel zo snel geopperd en zijn gave kwam ook wel goed van pas, maar konden ze de jongen hier echt mee vertrouwen? Misschien verlinkte hij hen wel bij Maxwell – of misschien had hij wel banden met Zebediah. Die gedachte veroorzaakte een golf misselijkheid. Dat zou wel wat voor hem zijn. Ineens zó veel vertrouwen in zijn medemens hebben dat hij het niet doorhad als hij met een makker van Zebediah aan het chillen was. Het was beter als het onder de Panthers bleef, besloot hij. Of misschien dat Fox nog vooruit kon gaan, om te kijken of de kust veilig was. Hij stak zijn iNet weg en besloot eerst met Jester te overleggen. Als die het niet zag zitten om zonder zich onzichtbaar te maken naar binnen te gaan, kon hij altijd nog opperen dat Nish hen zou helpen. Hoogstens tot de deur en niet verder. Maar diep vanbinnen wist hij wel dat Jester een Buffalo alleen zou vertrouwen als Onyx dat volledig deed. En dat deed hij niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam zijn gefluister liet iets in hem loskomen, een brandend gevoel in zijn maag. Tegelijkertijd voelde hij hoe iets strak ging staan in zijn broek. Hij beet zachtjes in het oor van Adam, terwijl hij nadacht over iets om terug te zeggen. In eerste instantie had hij grappend willen vragen of hij andere mensen had uitgeprobeerd om te kijken of dat waar was, maar hij was bang dat hij dat een opmerking zou terug krijgen die hem niet beviel en waarmee hij de sfeer kon verpesten. "Ik ben nog wel in meer dingen goed," fluisterde Merrin terug in Adam zijn oor. Hij liet een spoor van vederlichte kussen in Adam zijn nek achter. Hij kwam iets los van Adam en keek hem met een grijns aan. "Zoals kietelen," zei hij grijnzend. Hij zette zijn vingers op Adam zijn zijde en probeerde de jongen aan het lachen te maken. Hij probeerde de drukpunten te vinden waar Adam op zou reageren, zodat hij uitbundig zou lachen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee, niet doen!’ hikte Adam van het lachen en hij pakte Merrins polsen vast. ‘Je kunt veel beter zoenen dan kietelen. En nee – daar hoef je niet op de oefenen.’
      Een tijdje stoeiden ze met elkaar, totdat ze elkaar weer opzochten in een knuffel. Adam drukte een kus op Merrins schouder. ‘De volgende keer kunnen we ook wel tekenen met de slagroom.’ Hij gaf nog een kus. ‘Dat smaakt lekkerder dan verf.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij grinnikte om Adam zijn opmerking, al was er ook een blos op zijn wangen verschenen. "Wel, verf kan misschien wel minder lekker smaken. Maar ik kan wel iemand gebruiken die het van mijn rug afwast." Hij nam Adam bij zijn hand en trok twee handdoeken uit de kast. Hij keek even of de kust veilig was op de gang voor hij overstak naar de badkamer. "Wat zeg je ervan? Douchen en dan nog filmpje kijken en lekker gaan slapen?" Hij keek uiterst tevreden naar zijn vriendje naast hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hijgend stond hij langs de rand van het hek. Hij had zichzelf vooruit gepusht, zonder gave dit keer wel te verstaan. Zonder gave rennen was altijd veel zwaarder, het was heftiger en voor zijn gevoel kwam hij geen ene meter vooruit. Maar sinds hij gisteren zo beroerd op zijn bed had gelegen, had Yrla besloten om zijn gave ietwat rust te geven. Dat verjoeg de gedachten echter niet uit zijn hoofd. Hoe hij het weekend gered had wist hij niet. Hij had geprobeerd verder te gaan, alsof vrijdagavond nooit gebeurd was. Maar de gedachten hadden hem ingehaald en bleven maar over elkaar heen rollen. De herinneringen aan Nish had hij aardig vakkundig weer kunnen onderdrukken, maar de woorden van Adam bleven door zijn hoofd spoken en zijn maag was gevuld met twijfels over Dezi.
      Hij kon er nog altijd niet bij. Dezi had Adam verkracht, ze was over zijn grenzen gegaan. En dat terwijl hij haar kende als een vredelievend persoon, die hem juist opgevangen had, nadat hij aangerand was door Nish. Dat was vast minder erg, maar het voelde als heel wat. Ze had hem toen gevraagd of ze dacht dat zij ook een monster was. Die vraag had hij toen met 'nee' beantwoord, maar nu hij de waarheid wist over Adam wist hij niet meer zo zeker of dat antwoord op die vraag nog steeds nee was. Hij kon er maar niet bij met zijn hoofd en het schuldgevoel dat hij al gehad had, knaagde nu nog erger aan zijn lichaam. Hij had iets verschrikkelijks gedaan. Hij had zo blind op Dezi vertrouwd dat hij nooit vragen bij haar had gesteld.
      Ergens wilde zijn hoofd heel hard ontkennen. Adam loog! Hij moest wel liegen. Zijn hoofd schreeuwde dat hij Adam niet moest geloven, dat hij wel moest liegen. Dezi was er altijd voor hem geweest, had altijd voor hem klaar gestaan. Ze was de enige persoon geweest in wie hij echt zijn volledige vertrouwen neer gelegd had, wie alles van hem wist. Dezi was de persoon die hem nooit afgekeurd had op wie hij was, die hem geholpen had zijn reputatie op te bouwen en te behouden. En niet de freak te zijn, waar Nish hem toe had willen bestempelen. Als hij van anderen het verhaal van Adam gehoord had, dan was hij waarschijnlijk op Adam afgestapt dat hij niet zulke verschrikkelijke leugens moest vertellen. Dat hij Dezi kon haten, maar dat hij geen leugens mocht verspreiden. Dezi was niet zo, zo kon ze niet zijn. En ergens heel ver weg was hij opgelucht dat dat nooit gebeurd was.
      Yrla had zelf in Adam zijn ogen kunnen kijken, die dezelfde blik hadden als de zijne, misschien zelfs nog wel erger. Hij had de wanhoop erin gezien, het feit dat hij gebroken was. Hij had zijn tranen gezien, die amper gespeeld konden zijn. Alles wees erop dat Adam de waarheid sprak, alles wees erop dat Dezi dit gedaan had. Dezi... Van wie hij dit nooit verwacht had. Hij voelde zich machteloos en leeg. Als Dezi hem niet verteld had wat er gebeurd was, als ze gelogen had over wat ze Adam had aangedaan. Was alles wat hij met Dezi besproken had een leugen? Wat maakte dat dan van hem? Was hij ook een monster? Was alles wat hij dacht van hemzelf ook een leugen? Wanhopig liet Yrla zich langs de muur naar beneden glijden. Jaren geleden had hij zich voorgenomen nooit meer te huilen, hij wilde absoluut niet zwak zijn. Maar nu wilde hij niets liever dan huilen, hij wilde iets voelen. Meer voelen dan alleen deze leegte en de knauw in zijn borst.
      Hoe lang hij zo zat, wist hij niet. Pas toen het begon te schemeren stond de jongen overeind. Hij liep de lange route terug, waardoor hij langs het theater kwam. Bijna automatisch wierp hij zijn blik omhoog, om te ontdekken dat Vienna zachtjes huilend op het dak zat. Normaal zou hij direct zich bezorgd voelen, maar de leegte overstemde alles. Hij wilde alleen zo graag doen wat zij nu deed, hij wilde zo graag die tranen laten gaan.
      Bijna wezenloos liep hij naar boven. Hij legde rustig zijn hand op de schouder van het meisje. Ze schrok overduidelijk, maar Yrla maakte alleen duidelijk dat hij haar van beneden had gezien. Hij probeerde naar haar te glimlachen, maar zelfs dat lukte niet echt. Uit bijna automatisme kroop Yrla het dak op, waarbij Vienna direct in zijn armen kroop. Bijna wanhopig sloeg hij zijn armen om haar heen, slurpte hij haar warmte op. Het ontdooide iets zijn hart, wetende dat hij bij Vienna in ieder geval iets goed had gedaan. En toen hij haar in zijn armen sloot, voelde hij de eerste tranen langzaam over zijn wangen kruipen.

[ bericht aangepast op 4 sep 2020 - 18:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Klinkt heerlijk.' Hij lachte vrolijk naar zijn vriendje. Het was heerlijk om weer een avond samen met hem door te brengen. Hopelijk voelde Onyx zich binnenkort goed genoeg om alleen te slapen. Of misschien kon hij zelfs weer terug naar Jester. Dat zou nog mooier zijn. Hij glimlachte bij de gedachte, gunde het die twee maar al te erg dat ze zich net zo gelukkig voelden als Merrin en hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Experium vierde Halloween altijd groots. Het was echter een lange tijd geleden dat het niet binnen de afdeling gevierd werd, maar dat er voor hen allemaal een feest werd georganiseerd. Maandag, precies een week voor Halloween, zaten er uitnodigingen bij het avondeten. Volgende week was er een groot banket – waarbij je eindelijk eens je eigen eten kon kiezen! – gevolgd door een kostuumfeest. Via een nieuwe app op je iNet kon je zelfs een outfit aanvragen. En natuurlijk waren dates verplicht – als je er niet in slaagde om een date voor de avond te hebben, werd iemand je toegewezen.
      Het idee maakte Fire nu al nerveus.
      Zijn gedachten schoten natuurlijk direct naar één persoon – het meisje dat hij al bijna een maand ontliep. Ze hadden elkaar wel een paar keer gesproken, maar het contact was oppervlakkig geweest en hij had steeds snel naar een excuus gezocht.
      Niet dat de afstand had geholpen. Integendeel. De dromen werden steeds levendiger. Als iemand anders dan Onyx de gave om dromen te sturen had gehad, had hij gezworen dat diegene erachter zat. Maar Onyx had hele andere dingen aan zijn hoofd. Het kwam toch echt voort uit zijn eigen verlangens.
      Even gluurde hij naar de tafel van de Panthers. Uitgerekend op dat moment keek ze ook naar hem en hij voelde de hitte langs zijn wangen trekken. Vlug deed hij alsof hij haar niet gezien had.
      Misschien moest hij snel iemand anders vragen.
      Maar wie?
      Op zich kon hij best een leuke avond gebruiken. Tijdens het bal had hij zich er ook niet zo druk over gemaakt. Fox had per se een date voor hem willen regelen en het was uiteindelijk een meisje van de Buffalo’s geworden. Geen vervelend gezelschap, maar ook niet iemand met wie hij daarna nog contact had gehouden. Als hij Fox nu echter weer zijn gang liet gaan, wist hij heel zeker dat die Fersephone voor hem zou strikken. Van het idee alleen al kreeg hij het warm. Nee – dat was geen goed idee. Tenzij een wandelende fakkel een goed halloweenkostuum was.
      Met een onderdrukte zucht at hij van zijn spaghetti, maar het lukte hem niet om aan iemand anders dan Fersephone te denken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was niet alleen in de kamer. Er was een andere ademhaling. Even tastte hij naast zich. Onyx was hier vanavond wezen gamen, maar hij was er vrij zeker van dat de jongen tegen middernacht naar zijn eigen campus was gegaan. Wie er anders in zijn kamer kon zijn, kon hij alleen ook niet bedenken. Hij knipte het nachtlampje aan – en schrok zich de pleuris toen hij iemand aan het voeteneinde van zijn bed zag zitten.
      Een reeks vloeken verliet zijn lippen terwijl hij achteruit krabbelde. Direct trok hij zijn onzichtbaarheid om zich heen, zodat de ander niet langer een gevaar vormde.
      ‘Wat de fuck doe je hier,’ gromde hij. ‘Ik had gezegd dat ik niets meer met je te maken wilde hebben.’
      Zebediah lachte spottend. ‘Helaas voor jou wil ik wel met jou te maken hebben. Je hebt een handige gave. Ik wil dat je wat voor me doet.’
      ‘Tief op,’ gromde hij.
      ‘Tut-tut. Doe nu niet zo opstandig. Daar ben ik helemáál niet voor in de stemming.’
      Nish’ ogen scanden de kamer. Er stond iemand voor de deur, merkte hij. Iemand die hij nog nooit had gezien, maar die vast de reden was dat die klootzak nu op zijn bed zat.
      ‘Het zijn maar twee kleine verzoekjes.’
      ‘Jij doet nooit iets kleins,’ snoof hij.
      Een grijns speelde om Zebediahs lippen. ‘Jouw rol zal klein zijn.’
      Hij stond op en liep naar het bureau toe. Uit een tas haalde hij en paar dingen en legde die neer. Een roos. Een doosje met iets erin. Twee kaartjes. Hij werd er misselijk van.
      ‘Wat de fuck is dat.’
      Zebediah draaide zich naar hem toe. ‘Soms voel ik me eenzaam. Jij zult het je wel niet kunnen voorstellen, maar ik mis mijn kleine Foxie. Ik heb gehoord dat zijn zoektocht naar liefde nog niet echt van een leien dakje gaat. Dit vrolijkt hem vast op. Je kunt vast wel wat regelen met zijn naamloze klasgenoot. Een postduif regelen, ofzo. Foxie houdt wel van een beetje mysterie en romantiek.’
      Nish wist niet wat hij moest zeggen.
      ‘Je vraagt je af waarom ik naar jou kom?’ Zebediah grinnikte. ‘Omdat ik weet dat Fox een speciaal plekje in je hart heeft. En los daarvan heb je nou eenmaal een handige gave om mij te helpen de stille aanbidder uit te hangen.’
      ‘Laat die jongen toch gewoon met rust!’
      Zebediah snoof. ‘Wat? Nu geef je opeens om hem? Je hebt hem altijd gehaat.’
      Niet meer. Niet meer sinds Zebediah een gruwelijk spelletje met hem speelde.
      ‘Ik wil hier niks mee te maken hebben.’
      Zebediah zuchtte. ‘Nish toch… Ik dacht dat we elkaar nu wel goed genoeg kenden zonder dit gesprek te hoeven voeren. Moet ik echt voor je uitspellen wat de consequenties zijn als je niet doet wat ik zeg? Ik heb al verschillende dingen in gedachten.’ Hij leunde met zijn achterwerk tegen de tafel aan. ‘Ik kan je natuurlijk met Kris in één kamer zetten. Dan ben je dood voor je ook maar sorry kan zeggen.’ Hij legde zijn handen tegen elkaar aan. ‘Al is dat wat saai voor mij. Ik beschik ook al een tijdje over een halsband die andermans krachten neutraliseert. Cadeautje van Maxwell. Als ik die ’s nachts om je nek duw – en geloof me, zo’n lichte slaper ben je niet, we stonden al een kwartier naar je te kijken – dan heb je geen enkel verweer tegen mijn gave. Kun je raden wat ik je dan laat doen?’ Zijn glimlach werd donkerder. ‘Herinner je je Yrla nog? Natuurlijk herinner je die knul nog. Je speeltje. Nou ja – als je het wat subtieler gedaan had. Hij heeft nooit op je excuses gereageerd, is het niet? Niet gek – na alle leugens die Dezi in zijn oor heeft gefluisterd. Ik was best onder de indruk toen ik haar herinneringen bekeek. Maar goed – ik dwaal af. Een vogeltje vertelde me dat Damon onlangs de Panthers hard te pakken heeft genomen. Je kunt vast wel raden in wiens herinneringen jouw geile kop naar boven kwam?’
      Er liep een rilling langs Nish’ rug.
      ‘Dus beeld je eens in wat die jongen doet als ik je influister hem te verkrachten. Het werk eens goed af te maken. Zal hij weer verstijven? Of mept hij je neer? Ik kan je zelfs de halsband meegeven. Dan zal ie nauwelijks tegenstribbelen.’
      ‘Je bent gestoord,’ snauwde Nish.
      Zebediah grinnikte. ‘Ach, het is een oud spelletje waar wij Rhino’s ons vaak genoeg mee bezig hebben gehouden. Ik kan hem zelfs dwingen zijn gave niet te gebruiken.’ Zijn grijns werd breder. ‘Of we kunnen het nog mooier maken. Wat dacht je van die nieuwe vriend van je? Als ik de geruchten moet geloven heeft ie al zo’n driemaal iemand verkracht. Z’n zelfmoord liep wel een beetje in de soep – maar wie weet doet hij een succesvollere poging als hij écht eens iemand kapot neukt. En dan niet jou – want dat wil je veel te graag. Maar z’n homofobe vriend. Of die nieuwe, die toch ook al een warm welkom van Dezi heeft gehad…’
      Nish balde zijn handen tot vuisten. Zowel Yrla als Onyx hadden al genoeg te verduren gehad. Maar Fox… Hij slikte moeizaam.
      ‘Kies maar. Je gunt Fox een beetje aandacht… Of ik zal ervoor zorgen dat je loverboys wat lichaamsoefening krijgen. Ik merk wel of de boodschap is overgekomen…’
      Zebediah liep naar de andere kant van zijn kamer, greep de jongen die er als een standbeeld bij had gestaan bij zijn arm en een moment later waren ze verdwenen.
      Nish zat nog als versteend op zijn bed. Hij wist welke keuze hij zou maken… maar hij walgde ervan. Het voelde alsof hij zijn vriend opnieuw verraadde. Hij hoopte echter dat het bij stomme berichtjes zou blijven en dat Zebediah zijn gezicht niet écht aan Fox zou durven laten zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'En blijkbaar valt de kater mee,' concludeerde Jester die schattend zijn blik over Onyx' gezicht liet glijden. 'Wat toch een heel mirakel is, na al dat vloer-geknuffel.' Hij grijnsde en kwam overeind. Nadat hij weer terug was gekomen in zijn eigen kamer, had hij besloten om te proberen echt lol te hebben met Onyx. Om alle flashbacks eens een dikke middelvinger in hun gezicht te schuiven en het gewoon te probéren. Dat kon hij best. Vroeger in ieder geval.
      Onyx probeerde te veranderen en hij verdiende een kans, een echte.
      Dat het tegelijk voelde als balanceren boven een diep ravijn met krokodillen beneden, was Jesters probleem.
      'Zullen we in de huiskamer gaan zitten?' vroeg Jester, die overeind kwam van zijn bed en zijn iNet van de lader griste. 'Ik dacht aan Mikado, ligt beneden in de kast.' Hij draaide zich om naar Fox vlak voor hij de kamer uitliep. 'Ze hebben zelfs allebei rossig of rood haar, het verschil in animatiestijl komt door de verschillende accenten bij het vertellen.' Wetend tikte hij tegen zijn slaap. 'Anyhow, later!'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zelfs al stelde Jester voor om te gaan ganzenborden, hij zou er niet eens aan twijfelen. Ze schoven rondom de tafel. De laatste keer dat ze samen een spelletje aan deze tafel hadden gespeeld, hadden ze geriskt. Een paar uur later had hij Jester gevraagd of hij verliefd op hem was. Hij accepteerde de herinnering en de emoties die het in hem opriep, dan was het makkelijker om het los te laten. Jester pakte de spelverpakking en haalde de bundel stokken eruit en al snel lagen ze in een hoop op tafel.
      ‘Je laat ons wel meteen op masterniveau spelen, als we alleen onze linkerhand gebruiken,’ grijnsde Onyx.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester keek even naar zijn eigen linkerhand, die van Onyx en tenslotte naar de stapel stokjes. 'Je moet een beetje ambitie tonen in het leven, toch?' grijnsde hij. 'Alleen linkerhand, akkoord. Jij mag beginnen.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      'Nouja, dan heb ik nog altijd geen idee van welke richting ik lopen moet,' zei Jester hoofdschuddend. 'Maar als je het aankan om voor een paar minuten uit mijn bubbel van awesome-ness te blijven, kunnen we het proberen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ergens voelde het vreemd dat Jester nooit gepusht had om zijn hand te helen. Niet dat hij het erg vond – hij wist niet eens of hij zijn beweegredenen onder woorden kon brengen – maar het benadrukte wel wat een afstand er tussen hen was gegroeid. Een afstand die ze nu weer trachtten te overbruggen, gelukkig.
      Onyx kon met gemak een stokje wegrollen die los was komen te liggen van de rest, waarna hij ook een andere wist los te priegelen voordat hij met een ander iets uitschoot.
      ‘Je mag ook wel met rechts als het niet lukt. Mijn linkerhand is immers al weken in topvorm.’ Hij slaagde erin het stukje in zijn hand te twirlen zonder hem te laten vallen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Nu-uh, dat is vals spelen. Dat doe ik pas als je het niet meer doorhebt dat ik gewisseld ben.' Jester wiebelde met zijn wenkbrauwen en haalde toen uiterst langzaam en voorzichtig een stokje los uit de stapel, maar bij de volgende liet hij een derde stokje ook meebewegen en was Onyx weer aan de beurt.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja hoor, ik heb nog een jaarvoorraad aan awesomeness voordat ik die van jou pas nodig heb.’ Hij grijnsde scheef, daarna transformeerde hij naar een raaf en vloog hij van Jester weg.

---

Every villain is a hero in his own mind.