[RPG • 0] Experium || 38 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2021 - 0:11 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het kon Onyx echt geen moer schelen wat er in Merrins dossier stond. Zelfs als hij en Vienna kannibalen bleken te zijn geweest, zou dat zijn kijk op de twee niet veranderen. Jester was dikke maatjes met Zebediah geweest, of all people, en zelf was hij door zijn ouders afgedankt en waren het uitgerekend Maaya en Damon geweest die veel voor hem betekenden. Daarnaast had hij zelf ook het nodige op zijn kerfstok en dat wist Merrin ook dondersgoed.
      ‘Hij moet zich niet zo aanstellen,’ mompelde Onyx. ‘Wat Maxwell betreft hadden we hem moeten waarschuwen ja. Was waarschijnlijk ook wel gebeurd als ik niet liever mijn muur met een gitaar te lijf was gegaan.’
      Met een scheve grijns haalde hij zijn schouders op. Niets meer aan te doen.
      Spijt had hij ook niet van hun actie, hij was blij met de informatie die ze gisteren ontdekt hadden. Als Maxwell de knul onder druk zou zetten, konden ze in elk geval een oogje op hem houden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze grinnikte stilletjes en richtte zich toen weer op het scherm. Dit was prima zo.

---

It's never gonna happen, Guys.

De serie was afgelopen. Fire draaide zijn hoofd opzij. ‘Wil je nog een aflevering kijken? Of wil je liever… iets anders doen?’ Hij legde zijn altijd maar aanwezige gedachten het zwijgen op en drukte een kus op haar lippen. ‘Iets als dit?’
      Zijn hart ging wild tekeer – maar hij had het gedaan. En het voelde goed.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij verraste haar een beetje, maar niet op de verkeerde manier. Ze had zijn kus niet aan zien komen, maar het verwarmde haar helemaal van binnen. Het was dus niet alleen gisteravond geweest, alleen voor dat moment. "Hmm. Daar moet ik even over nadenken," zei ze plagend. Fersephone draaide ze haar lichaam meer naar hem toe en kwam iets overeind om bij Fire zijn lippen te komen. Voor zijn gezicht bleef ze even plagend hangen. Fersephone drukte haar lippen tegen die van Fire en alsof hij haar de extra energie gaf, voelde ze de energie vanaf haar lippen door haar lichaam jagen. Wie probeerde ze voor de gek te houden? Ze wilde niets liever dan dit.
      Ze liet Fire voor een moment los. "Ik denk dat ik me hier wel mee kan vermaken," zei ze bijna ademloos, met een kleine grijns. Voor Fire er nog op in kon gaan, liet ze haar lippen alweer de zijne ontmoeten.

---

It's never gonna happen, Guys.

      Ondanks alles moest Jester grinniken en hij dook onder Onyx' arm door en sloeg een arm om zijn middel. 'Het is wel een harde wake-up call hoor, om te horen dat wij ook maar mensen zijn. Was er al voor driekwart van overtuigd dat we stiekem goden waren, zo perfect,' grijnsde hij. 'Of in ieder geval jij.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nou gisteren waren we dat ook,’ antwoordde Onyx met een grijns. Hij sloeg een arm om Jesters schouders en trok hem wat dichter tegen zich aan. ‘Prince of Mischief.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er kroop een blos over zijn wangen en zonder dat Jester nou echt begreep waarom, fladderde zijn hart tegen zijn ribben als een overenthousiaste vlinder midden in een sugar-high door die opmerking. Door Onyx' grijns, door de arm om zijn schouder, door de geur van Onyx' afterschave die hij nu kon ruiken, door... door gewoon álles. Het stemmetje in zijn hoofd deed nog één halve poging om het rood worden zoveel mogelijk in te dammen, maar ook die lag ergens op een roze wolk heel ver weg en wat een reactie betrof: veel verder dan de domme grijns die nu om zijn lippen krulde kwam hij al helemaal niet.
      Goede goden, was dit hoe het voelde om verlegen te zijn?
      Was hij verlegen??
      Tuurlijk niet, dat was hij nooit, doe normaal. Hij was heus niet verlegen. Hij wilde alleen het liefst zijn gezicht in Onyx' zij begraven en verder gewoon niks zeggen en die domme grijns blijven grijnzen en doen alsof zijn hart helemaal geen negenhonderd slagen per minuut fladderde. Hij kon best iets terugzeggen als hij dat wilde. Jester had altijd een comeback, maar nu was het gewoon even niet nodig. Ofzo. Daarom kon hij niks bedenken. Hij was heus niet verlegen. En dat zijn wangen dezelfde kleur hadden als zijn haar ondertussen had er al helemáál niks mee te maken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Na het eten was Onyx naar zijn kamer gegaan. Hij had tegen Jester gezegd dat hij hem om acht uur zou ophalen en dat hij zich warm moest aankleden. Sindsdien had hij een onrustig gevoel in zijn lijf en vroeg hij zich af waarom hij het niet om zeven uur had gedaan. Nu ijsbeerde hij door zijn kamer, de spullen lagen al klaar op het voeteneinde van zijn bed. Na een lange discussie met zichzelf had hij ook de kussens weer op zijn bed neergelegd in een comfortabele hoek om film te kijken en had hij de kaarsen die zaterdag waren uitgebleven weer tevoorschijn gehaald. Hij had geen idee of ze hier straks nog samen terechtkwamen. Zo had hij in elk geval iets achter de hand als het zou gaan regenen, ofzo.
      Kijkend naar de kaarsen begon hij weer te twijfelen of Jester het niet overdreven zou vinden – of dat hij er juist meer van verwachtte. Hij vond het moeilijk om dicht bij zichzelf te blijven en tegelijkertijd een beetje romantiek toe te voegen, dat leek gewoon haaks op elkaar te staan. Hij dacht terug aan de enige andere keer dat hij iets als een date had georganiseerd, maar dat viel niet echt te vergelijken. Vooral omdat hij er toen geen flauw benul van had dat het een date was en ook omdat hij toen niet verliefd was geweest. Het was toen in ieder geval niet zijn intentie geweest om romantisch te zijn.
      Inmiddels was het kwart voor acht. Hij wierp nog een blik in de spiegel en duwde zijn haar nog iets meer in model. Het sloeg nergens op. Alsof het Jester iets kon schelen hoe zijn haar zat, wat voor kleding hij aan had en of hij een luchtje had opgespoten. Die jongen had hem stomdronken, agressief en op sterven na dood gezien – en ondanks al zijn rare buien hield Jes van hem.
      Onyx vulde een glas met water en dronk dat leeg, poetste nog een keer zijn tanden en keerde zich toen van de spiegel af voordat hij die een dreun zou verkopen. De laatste paar minuten leken uren te duren, maar uiteindelijk was het even voor acht. Hij hing zijn gitaartas over zijn schouder, hield zijn rugtas in zijn andere hand en haalde diep adem.
      Zo, en nu is het afgelopen met die flauwekul en ga je gewoon normaal doen.
      Na dat aan zichzelf geadresseerde standje liep hij de kamer uit en stapte de gang op. Het voelde vreemd om op de kamerdeur te kloppen, maar hij deed het niettemin en stak zijn vrije hand diep in de zak van zijn hoodie omdat hij bang was dat Jester zijn vingers anders zag trillen van de zenuwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze hadden een paar rondjes gedaan en daarna nog een ander spel gespeeld, maar er hing een spanning in de kamer omdat ze beiden niet echt in een opperbest humeur waren. Uiteindelijk liet Nish zijn controller zakken en draaide zich iets meer naar Yrla toe.
      ‘Zie je er tegenop?’ vroeg hij. ‘Zebediah vanavond zien? Ik kan wel meegaan als je dat wilt?’
      Mocht Zebediah iets zieks van plan zijn dan was Yrla in elk geval niet alleen.
      Hij wist niet of de twee een vaste ontmoetingsplaats hadden of dat Zebediah normaal gesproken gewoon zijn kamer binnenkwam, net als bij Nish, maar hij vond het ook geen probleem om vannacht op Yrla’s kamer te blijven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er hing een bepaalde spanning in de kamer. Hoewel Yrla zich probeerde terug te grijpen en wat vrolijker richting Nish te doen, lukte het hem toch niet helemaal om te ontspannen. Hij schrok bijna op uit zijn gedachten toen Nish het spel stil legde en tegen hem sprak. Of hij ertegenop zag om met Zebediah te gaan spreken? Misschien, maar om eerlijk te zijn niet heel erg. Hij keek meer op naar het moment dat Nish met Zebediah zou gaan spreken en hij erachter zou komen dat Nish hem verraadde.
      "Ik heb weinig te vrezen," zei hij met een kleine glimlach. Hij kon Zebediah best voor de gek houden. "Zolang ik mijn zonnebril maar ophoudt. En ervoor zorg dat Zebediah me geen een of andere kill-order geeft, zit ik wel safe." Yrla maakte zich om heel eerlijk te zijn helemaal geen zorgen om zichzelf. Als Zebediah hem vanavond dood wilde, dan was dat zo. Martelde hij hem? Oké, kut. Maar het boeide Yrla totaal niet dat er wat met hem gebeurde, als de rest maar niets overkwam.
      Hij keek even naar Nish en glimlachte verdrietig tegen hem. "En ik denk dat ook jij heus wel weet dat het helemaal niet handig is als Zebediah ons straks samen ziet. Dan kan ik mijn verhaal niet doen. Dus misschien moet ik zo ook maar gaan." De toon in zijn stem werd om de een of andere reden steeds verdrietiger. Het zat hem niet lekker Nish hier alleen achter te laten. Om een of andere reden waren de zorgen aan hem gaan knagen en het voelde alsof hij Nish in de steek liet als hij zo de deur uitliep. Alsof hij hem verraadde.
      Hij keek even op naar Nish en hoewel hij het moeilijk vond, sprak hij toch zijn gedachte uit naar de jongen. "Ik maak me eerlijk gezegd meer zorgen om jou. Jij hebt veel meer te vrezen van Zebediah dan ik. Dus het voelt ook niet helemaal... goed om nu zomaar weg te lopen," zei hij schoorvoetend. "Het voelt alsof ik je in de steek laat."

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish

'Hij hoeft toch niet te weten dat ik naast je sta?' reageerde Nish schouderophalend. Al was het misschien te risicovol. Als Zebediah het op de een of andere manier wel doorkreeg, bracht hij hem in gevaar. Maar hem alleen laten vond hij ook niet fijn. Straks nam hij Yrla mee om hem tegen Romeo te ruilen. 'En om mij hoef je je echt niet druk te maken. Zebediah vindt het veel leuker om iemand pijn te doen om wie ik geef dan dat hij dat bij mij zou doen. Ik vrees nog steeds voor Onyx, maar zolang die vanavond bij Jester blijft en de deur op slot houdt is de kans klein dat ik die in stukken snijd.' Hij glimlachte scheef.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek Nish even ernstig aan. Hij wist niet zeker of Nish wel gelijk had. Misschien vond hij dat inderdaad leuker, maar aan de andere kant wist je nooit wat een boze Zebediah deed. Yrla had een vaag vermoeden dat de jongen nogal onvoorspelbaar kon zijn. "Het lijkt me niet handig als je naast me staat. Als Zebediah me wel iets doet, dan kun je vast niet blijven staan." Yrla fronste even zijn gezicht. "En ik zal vast dingen zeggen die je niet leuk vind om te horen. Ik moet het verhaal hooghouden bij Zeb."
      Hij keek Nish even bedenkelijk aan. "Misschien moeten we elkaar straks een bericht sturen nadat we met Zebediah hebben gepraat. Gewoon iets wat je normaal ook zou sturen, zoals welterusten. Dan wordt Zebediah niet argwanend en weten we van de ander dat die veilig is." Hij vond het nog niet eens zo'n heel slecht idee van zichzelf. "En als er wel iets aan de hand is, dan stuur je wat je morgen voor ontbijt wil hebben of zoiets." Yrla was bijna onder de indruk van zichzelf. Hij begon een beetje de smaak te pakken te krijgen in dit voor de gek houden en wat hij ervoor moest doen. Hij verbaasde zichzelf er lichtelijk mee dat hij zelf met zo'n idee kwam, maar het zou hem wel een goed gevoel geven als hij straks gewoon een normale welterusten van Nish zou krijgen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish zuchtte. ‘Je hebt waarschijnlijk gelijk.’ Tot nu toe had Yrla er steeds alleen voor gestaan, dus hij zou zich nu ook wel redden. Toch bleef hij de drang houden om hem zo ver mogelijk bij Zebediah vandaan te houden, zelfs was het daar al veel te laat voor.
      Hij grinnikte zacht om Yrla’s voorstel. ‘Welterusten sturen naar random mensen is voor mij heel normaal ja. Maar dat zou wel een geruststellend idee zijn inderdaad, weten dat je een soort van veilig in je nest ligt en geen onderhandelingsmateriaal voor Romeo wordt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij tikte Nish quasi beledigd aan. "Hee! Ik ben geen random persoon meer!" Hij grijnsde. "Ik ben nu sowieso die geweldige vriend die dat soort berichtjes gewoon verdiend. Omdat ik gewoon heel erg aardig ben." Ah, op avonden als deze voelde het stiekem toch goed om zijn ego even te vleien, dat deed hij maar bar weinig de laatste tijd eigenlijk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish schoot in de lach. ‘Pas maar op dat je dan niet over me gaat dromen als ik de laatste ben met wie je contact hebt gehad.’ Direct na die woorden had hij spijt, hij had het gevoel dat hij bij Yrla nog steeds erg op zijn woorden moest letten wat opmerkingen betrof die misschien net een beetje flirty konden worden opgevat. ‘Al is dat vast beter dan een droom over onze grote vriend,’ voegde hij er maar nonchalant aan toe.

---

Every villain is a hero in his own mind.