|
|
DARRIAN
DARKEST ONE
" I don't live in darkness, darkness lives in me "
24 years old | Outfit | Gemeenschaps/recreatieruimte -> Secret place | Dinah & Jeriah -> Alleen -> Salhi
Waarom was hij hier naartoe gekomen? Juist, omdat Dinah het gevraagd had de dag ervoor. Had zij het niet gedaan, dan was hij hier nu ook niet geweest. Daarnaast had hij haar nog uit haar bed moeten slepen ook, want mevrouw zou anders geheid nog in haar bed hebben gelegen. Jeriah had haar dan er ook niet uit weten te krijgen met zijn lieve gedoe, waardoor hijzelf haar uiteindelijk gewoon het bed uit gevist had. Zij wilde hem mee hebben, dan moest ze er zelf ook gewoon uit komen zonder geklaag. Nu was Dinah alles behalve een ochtendmens, maar kom op, dit was niet vroeg. Morgen, dan werd het vroeg. Hij keek er al helemaal naar uit, maar niet heus. Waarschijnlijk zou hij de helft dan ook gewoon skippen, we zullen zien waar zijn pet naar staat.
Asteria haar hele speech kwam niet eens bij hem binnen, het boeide hem gewoon niet. Hij keek dan wel naar de vrouw met vrijwel geen vleugels, maar echt alles opnemen gebeurde niet. Niet dat hij de laatste jaren echt veel naar haar luisterde in het geheel. Na zijn hele avontuur met Jonah had de vrouw alleen nog maar blikken die je niet zou verwachten van een engel, of, ex engel eigenlijk. Haar nu nog een engel noemen was gewoon de grap van de eeuw.
De enige reden dat hij doorkreeg dat Asteria haar speech klaar was, was omdat de menigte in beweging kwam. Elke vorm van beweging was iets dat hem gewoon opviel. Alsof zijn zintuigen op scherp gingen en hij op elk gewenst moment iets kon doen. Toch kon je dit niet van hem aflezen, hij had een hele uitstraling die zei 'I don't give a shit about your shit'. En dat was ook zeker zo. Waarom moest hij zich nou zorgen maken om de problemen van een ander, die konden ze mooi zelf oplossen. Ze hebben handen, voeten, een mond die werkt en alles. Toch wisten vele daar niet het juiste gebruik van te maken. Nee, natuurlijk niet. Zij waren liever kleine kleuters schijnbaar. Echt waar, als hij Dinah en Jeriah niet had, dan was hij hier jaren terug weg gegaan.
Kort viel zijn blik dan toch nog even over de leraren, waarvan er drie nieuw waren. Twee waren engelen, waarvan één zelfs een aardsengel en haar aura zei hem genoeg, niet iemand om mee te sollen. Via Belial had hij al lang mogen beleven dat je met oudere demonen gewoon niet moet proberen te spelen, laat staan een aardsengel met zo een aura. Dan had je nog een engel, maar zijn vleugels waren niet zoals die van vele anderen. Hij wist niet wat daarmee was, maar daar zal hij wellicht nog wel eens achter gaan komen. De man zou hem namelijk danslessen gaan geven. En dan de laatste, een demon, adviseur. Dat was iets waar hij ook lessen in nam, nooit zo zeer het gevolgd hebbende omdat hij de vorige lesgever gewoon te saai en irritant vond. Deze man zijn aura kwam heel anders over, het was sterk en duidelijk iets om ook niet mee te sollen.
Hij moest het ze geven, zowel engel als demonen, zij gaven toch een hele andere aura af. Deze gedachten deed hij kijken naar enkele andere van de volitare's om hem heen. Hij zou ze bijna afgaan als kleuter één en kleuter twee, maar dan elk met een eigen kleine wending eraan. Al kwam hij dan bij de dark six uit, of de meeste ervan dan toch. The dark six, meer de peuterspeelzaal. Waarom zou je branden stichten of gekke dingen bedenken wanneer je hier bent om te leren en te kiezen wat je wil? Als je een demon wil zijn, laat de leraren dan gewoon zien dat je daar ook gewoon aan toe bent.
Dan toch, daar was Nesrin. Zijn broer had hem gevraagd om haar te helpen en ja, dat heeft hij dan toch maar gedaan. Wanneer je broer, iemand met één been in de hemel, je vraagt om zijn vriendin naar het duister te trekken, dan zeg je vrijwel geen nee. Hij had ergens willen zien dat dit hun relatie teniet zou doen, de demon die hij is. Dit was dan weer net niet het geval geweest, zij is nog steeds goed rond hem. Zij had zoveel meer kunnen zijn, maar nee, ze ging naar de dark five, die daardoor de dark six werden. Hij weet dat zij meer in haar macht heeft, maar hij had zijn broer geholpen en zij had zelf ervoor gekozen. Ze moest maar doen wat zij wil, het was immers niet zijn probleem.
Dinah haar stem zorgde ervoor dat hij naar zijn zusje keek. Ze vroeg of zij hier nou voor zo ruw uit haar bed moest worden geschopt en eenmaal haar aankijkende, zag hij haar ogen in kleine spleetjes naar hem kijken. "Ik sleepte je eruit, maar goed idee, de volgende keer schop ik je eruit" reageerde hij terug terwijl zij haar tong naar hem aan het uitsteken was. In zijn toon was toch wel te horen dat hij haar niet daadwerkelijk zou gaan schoppen, of toch niet hard. Darrian had haar al eens het bed uit laten rollen doormiddel van zijn voet tegen haar lijf te duwen, dus het zou dan waarschijnlijk op eenzelfde iets aankomen.
Zij vervolgde dat zij iets had gehoord over koffie of thee, maar dat de rest wat langs haar heen was gelopen. "Ik kan het je nog wel eens zeggen" hoorde hij zijn broer.
"Nee, we hebben Asteria haar woorden wel genoeg gehoord. Alsof het echt zo moeilijk is te bedenken wat zij gezegd heeft überhaupt" gromde Darrian half naar zijn broer. Nu had hij het niet gehoord, maar hij wilde niet dat zij oren nogmaals al dat gezemel aan zouden horen. Zeker niet van Jeriah.
Dinah kwam weer aan het woord en vroeg of zij ook iets wilde drinken, waarop Darrian slechts zijn schouders ophaalde terwijl zij deed alsof het een bloedbad kon worden. Nu moest hij toegeven, met haar, zag hij die mogelijkheid. Ze had altijd kleine, maar ook grote, ongelukken. Haar zien in kookles was gewoon een vak apart. "Thee, als je het niet erg vind om je leven voor mij te wagen" hoorde hij vervolgens Jeriah met een kleine lach door zijn woorden heen.
Zijn blik volgde Dinah even en de boel viel stil. Zo vaak waren hij en zijn broer niet meer samen, zij zagen gewoon alles compleet anders en dat wisten ze ondertussen dan ook wel. Toch deed hij zo nu en dan zijn best de kleine beetje gevoelens die er nog waren eruit te krijgen om het dragelijk te maken rond zijn broer. Nu had hij daar vrijwel geen behoefte aan en liet hij de stilte voor wat het was. Jeriah wist ondertussen gelukkig dit ook voornamelijk te laten gaan, in plaats van zijn mond open te trekken waardoor de poppen dan weer eens aan het dansen geraakte.
Darrian zijn blik ging terug naar zijn zusje, om te zien of zij daadwerkelijk een bloedbad had veroorzaakt of niet. Dit was echter niet het geval, nee, mevrouw was aan de klets met Ruhn. Zijn blik maakte een snelle draai terug naar Jeriah en kort keek hij zijn broer aan. Nog steeds gek om naar hem te kijken, het was net een spiegelbeeld. Het enige wat echt totaal niet klopte waren de vleugels. De kleding zou hij nog wel eens aandoen, kleding was op zich gewoon kleding immers. "Ik ben weg" zei hij dan toch maar tegen hem, in plaats van gewoon te gaan. Wel begon hij direct weg te lopen zodra hij het gezegd had.
"Darrian" hoorde hij zijn broer nog, maar luisteren deed hij niet. De toon zei hem genoeg, vast iets over dat Dinah zo terug zou komen. Hier had hij gewoon geen zin in, dat wachten. Ook als ze wel nu terug zou komen, hij had gewoon genoeg van het hier zijn. Iets terug zeggen of ook maar een gebaar kwam er dan ook niet van, hij ging gewoon weg.
|
