[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan

Mavis schoot in de lach. 'Zonder Roman was jij echt weg, man. Kunnen we niet een soort brulbrief maken van één van zijn onderbroeken? George leerde me vorig jaar een spreuk waarmee je dat kunt doen. Kunnen we 'm via die brulbroek netjes vragen om van andermans ondergoed af te blijven.' Ze greep enthousiast in haar schoudertasje, die ze altijd bij zich had. Ze viste haar notitieboekje eruit en zocht naar de spreuk. 'Kijk, deze. Dan hoeven we alleen maar te zorgen dat we één van z'n onderbroekjes te pakken krijgen...'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

Blythe was laat. Haar ouders gingen zoals elk jaar niet mee naar het perron omdat ze het daar te druk vonden, maar dat had er wel voor gezorgd dat ze afscheid van hen had genomen voor het station en ze daardoor de tijd een beetje kwijt was geraakt, en het was toch nog wel wat verder lopen dan ze had voorzien. Met haar spullen rende ze over station, ondertussen balend dat ze nu bezweet in de trein moest zitten, en rende ze door het hekje. Eenmaal op station realiseerde ze zich dat het eigenlijk wel meeviel hoe laat ze was, en baalde ze dat ze zo snel had gelopen.
Toen ze echter Isabella in het oog kreeg, schoten haar mondhoeken omhoog. 'Isa!' riep ze blij, en ze liet haar spullen achter om naar haar vriendin te rennen. Ze hadden elkaar de hele zomer niet gezien, en Blythe had haar gemist.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Prudence

Ze schaterde het uit bij Mosh zijn reactie. Ze wist maar al te goed dat hij met ieder tietje overweg kan, de viezerik. Haar blik gleed meteen naar Noah, die er maar als versteend bijstond, en nu kwam ze helemaal niet meer bij van het lachen. Kyra kwam er zich uiteindelijk mee moeien, en haar ogen rolden alle kanten uit. Natuurlijk moest zij het showspel weer verpesten. Ze tuitte haar lippen wat licht verveeld. Misschien moest ze maar eens haar zoektocht naar Daphne beginnen.

"Dankje, Kyra," zei ze zachtjes, terwijl ze de bh uit de lucht ving. Gauw deed ze het ding in haar hutkoffer en sloot de koffer opnieuw. Ze moesten maar snel naar de trein in, snel weg uit deze situatie. Ze keek even op zoek naar Novalie, maar ze zag haar tweelingzus nergens. Ze werd verrast door een paar armen en verbaasd keek Isabella achterom. "Blythe!" zei ze vrolijk. Haar beste vriendin was op precies het juiste moment gekomen. En ze had blijkbaar niets van iets gezien, dus het meisje voelde de schaamte weer iets van haar af zakken. "Hoe was je vakantie?" vroeg ze grijnzend.

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 19:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ergens wilde ze dat ze zelf Tilly kon zien, maar ze knikte in plaats daarvan met een glimlach op Cole zijn vraag. "Graag," antwoorde ze op zijn vraag. Rosalie had Tilly al een tijdje niet gezien. Natuurlijk was ze van de zomer langs geweest, maar dat was ook al weer drie weken geleden. Het idee dat ze nu weer elke dag met Tilly door Hogwarts kon struinen vrolijkte haar zo op, dat de glimlach niet meer van haar gezicht te vegen was.

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 19:27 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Tilly James

Een glimlach verscheen op het gezicht van Tilly toen Rosalie, aan de arm van Cole, haar kant op kwam. Ze had afscheid genomen van haar vader voor ze het perron opging; hij voelde zich niet prettig in drukke menigtes. Dit gold ook voor zijn dochter, maar zij had nu eenmaal geen keus.
'Rosalie.' Voorzichtig pakte ze haar hand, zodat Rosalie wist dat ze er was. 'Wat fijn dat je er weer bent.'
Ze had Rosalie drie weken geleden nog gezien, maar Tilly voelde zich een heel ander mens sinds toen. Het was sowieso gek om nu weer op het treinstation te staan, alsof er niks gebeurd was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

'Heerlijk, heerlijk, maar dat heb ik natuurlijk ook al in de brieven geschreven. Kyra, leuk om jou ook weer te zien!' Ze glimlachte naar haar, ook al waren ze nooit met elkaar bevriend geraakt. 'Heb je je zusje ook nog bij je, of is die dit jaar niet naar Zweinstein gekomen?' Ze gaf haar vriendin een knipoog.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Dat moet vast lukken.’ Lee werd meteen enthousiast van het idee. ‘Jij moet hem gewoon aanspreken, dan schiet ie meteen in flirtmodus en kan ik zijn tas wel doorspitten!’

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 19:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella keek even verward om zich heen. "Ze was hier net nog." Door het gedoe met Mosh was ze helemaal afgeleid geweest en ze zag Novalie niet zo heel snel. Het duurde een paar minuten voor ze haar zag door de mensen heen. "Ze staat daar verderop." Met wie haar zus stond kon ze niet zien. Ze tikte even haar beste vriendin aan. "Zullen we vast een plekje zoeken in de trein? Novalie moet straks toch naar de prefect coupe."

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

De hand van Tilly voelde zacht aan in de hare. Ze toverde een glimlach op haar gezicht en draaide hem zo dat ze voor haar gevoel Tilly aankeek. "Ik ben ook heel blij er te zijn. Ik hoop alleen dat het allemaal een beetje oke gaat straks." Nu ze naast twee mensen stond wie ze vertrouwde, durfde ze dat wel hard op uit te spreken.

---

It's never gonna happen, Guys.

Mavis Keegan
>> Op het perron met Lee <<

Ze schoot in de lach. 'Hè, bah, ik breng liever geen tijd met hem door,' grinnikte ze. 'Arrogante zak. Maar goed, alles voor de pranks, hè.'

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 20:54 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael
>> Met Isabella, verplaatsend naar een treincoupé <<

Blythe knikte en sleepte haar hutkoffer achter zich aan de trein in. Veel eerstejaars hadden al een plekje in één van de coupés bemachtigd, maar ze vonden al vrij snel een lege coupé. Nadat ze zich gesetteld hadden, haalde Blythe wat chocokikkers uit haar tas en legde die op het tafeltje tussen hen in. 'Heb je de rest al gezien?' vroeg ze. 'Maddie? Margo? En eh... Raf?' Isabella wist dat ze gezoend hadden en Blythe voelde zich dan ook een klein beetje ongemakkelijk om het te vragen, maar toch kon ze het niet laten. Ze wist helemaal niet wat ze ermee aan moest. Ze hadden elkaar na die kus helemaal niet meer gesproken en Blythe wist eigenlijk niet zo goed wat het had betekend - niet voor hem, maar eigenlijk ook niet voor haarzelf. Het was niet dat ze altijd een oogje op hem had gehad of zo, dus wist ze helemáál niet wat ze nu voor hem voelde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy
<< Op het perron met Rosalie en Tilly >>

'We gaan zorgen dat het oké gaat,' zei hij. 'Roos, vind je het oké als ik je even bij Tilly achterlaat? Ik wil even hoi zeggen tegen Lee.'
Hij keek even naar Tilly. Het meisje was erg stil en hij had zelf niet direct een klik met haar; hij kreeg nooit hoogte van haar. Hij wist echter dat ze een goede vriendin was voor Rosalie. Die twee hadden elkaar wel gevonden.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Aanvankelijk had Daphne vanaf een afstandje toegekeken hoe het beha-spektakel zich ontvouwde. Isabella kende ze niet zo goed, maar ze bleek net zo’n dramaqueen als ze verwacht had. Stampij maken om niets. Heel veel zin om zich onder de anderen te mengen had Daphne nog niet. Ze moest weer even inkomen, even de sores van thuis achter zich laten. Schakelen was het. Als het aan haar lag bleef ze liever tijdens de vakanties op Hogwarts – ze verkoos nog duizend keer het gezelschap van Casper dan dat van haar ouders. Dan moest ze alleen zo veel uitleggen en dat wilde ze niet. Liever had ze dat de anderen dachten dat ze uit een gelukkig gezin kwam. Een gelukkig gezin met een dooie broer dan wel, maar goed. Elk gezin had wel wat. Niemand die haar daardoor zielig zou vinden. Tenslotte was die broer toch al achttien jaar dood. Allang vergeten.
      Ze schudde de somberheid van zich af.
      Ze was weer op perron 9 ¾. Volgend jaar ging ze pas weer aan thuis denken.
      Om zichzelf af te leiden, stapte ze naar Novalie toe. Altijd interessant om twee zussen het gevoel te geven dat de een de ander in de steek liet. Niet dat ze wist of ze dat effect zou hebben, maar dat merkte ze vanzelf wel. Met een klein grijnsje om haar lippen ging ze stilletjes achter het meisje staan. Ze liet een hand door haar blonde haren glijden en fluisterde in haar oor: ‘Ik heb je gemist.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Lachend schudde Theo met zijn hoofd om de opmerking van Jordyn over zijn loop snelheid. ''Kom nou!” Hij zag hoe Jordyn haar punt versterkte door bewegingen te maken met haar handen. Met een kleine zucht begon Theo wat sneller te lopen, vanuit zijn ooghoek lettende op of Cata het bij kon houden. ''Ja ja, juffrouw ongeduld. Ik loop al sneller.'' antwoordde Theo, terwijl hij naast haar kwam lopen. “Straks vertrekt dat ding nog zonder ons. En dan geef ik jou hoogstpersoonlijk de schuld.” Doordat hij zag dat Jordyn glimlachte bij de opmerking wist hij dat ze het niet meende. ''Alsof jij het erg zou vinden om de trein te missen,'' merkte hij op. ''we hadden op die manier een grote entree kunnen maken. Zie je het voor je?'' vervolgde Theo met een grijns. De hele zomer had hij zich onbezorgd voor gedaan voor Cata en ondanks dat hun vader amper thuis kwam van werk, hadden de vier het gezellig gehad. Het was een beetje uit de hand gelopen toen de keuken ontploft was, maar met wat schoonmaak werk en magie was dat zo weer gerepareerd. Gelukkig was het gebeurd toen zijn moeder op kantoor was en was alles weer gefixt voordat zij thuis kwam. Hij had goed kunnen doen alsof in de vakantie. Alsof er geen lichte paniek was bij de Aurors. Augustus had Theo in vertrouwen genomen over de situatie daar, met de belofte dat hij absoluut niets mocht zeggen tegen de rest van het huishouden. De woorden die gesproken waren zijn ook alleen uitgesproken vanwege de Firewhiskey die de twee zaten te drinken, evenals de vermoeidheid en verslagenheid bij zijn vader. Eén collega en tevens goede vriend van Augustus was verdwenen in de zomer, vermoedelijk door Je-Weet-Wel-Wie. Dus Theo had belooft zijn mond te houden en had zich voorgenomen om alles thuis beter in de gaten te houden. Ze waren bij de pilaar tussen perron 9 en perron 10 beland, waar Jordyn er meteen door heen rende. ''Jou beurt'' mompelde hij tegen Cata, voordat hij zelf door de pilaar ging. “Ik dacht al, ik val bijna in slaap hier,” was de begroeting die hij kreeg van de brunette toen hij eenmaal op het perron was. Theo moest kort lachen en schudde zijn hoofd even. ''Het spijt me dat het zo lang duurde. De volgende keer doe ik wel skeelers aan, dan kan ik je bijhouden. Klinkt dat goed?'' antwoordde hij sarcastisch terug. Theo keek over het perron heen om te kijken of hij nog bekenden zag, maar het was zo druk dat dit niet kon. Totdat hij werd aangestoten door Jordyn. “Ik krijg ergens toch het gevoel dat die vrouw me niet mag,” Hij keek naar de richting waar Jordyn naar knikte en zag Rafaël met zijn moeder, die een hand op zijn schouder had. “Snap jij dat nou? Ik ben best gezellig, toch?” Hij keek van Rafaël weg weer naar Jordyn en knikte. ''Best wel ja.'' antwoordde hij. ''Misschien houdt die vrouw niet van gezelligheid? Het is apart, maar ze zitten er zeker tussen. Je bent te gezellig voor haar.''

[ bericht aangepast op 2 mei 2021 - 21:37 ]

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.