[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh schoot in de lach om Kyra’s woorden. Zijn twee afdelingsgenoten zouden inderdaad niet vrolijk worden van een hand minder.
      In tegenstelling tot Kyra, was Mosh wél snel afgeleid, en deze keer bestond de afleiding uit Jordyn. Hoewel er weinig dagen waren waarop Mosh chagrijnig was, maakte Jordyn zijn dag altijd nét een tikkeltje beter.
      De plagerige niet-kus kwam dan ook niet echt als een verrassing en hij pruilde.
      ‘Jij bent ook al zo streng voor me.’ Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar in een kleffe knuffel, puur omdat hij wist dat ze niet zo knuffelig was. ‘Ik maar denken dat vriendschap onvoorwaardelijk is, maar zelfs een kúsje moet ik verdienen na je een halve eeuwigheid niet te hebben gezien.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Hallo Zoya.’ Roman gaf haar een knikje. Voor iemand wiens vader pas was overleden, zag ze er kwiek uit. Niet dat hij anders had verwacht. Zoya was iemand die haar zaakjes altijd op orde had en haar emoties in een flink vergrendelde kluis bewaarde. ‘Kyra laat zoals gewoonlijk op zich wachten, verder zijn volgens mij alle klassenoudsten behalve Theo de trein in gestapt.’ Zijn blik gleed over het perron en hij zag beide klassenoudsten bij Mosh en Jordyn staan. ‘Daar staan ze.’ Op dat moment ving hij Theo’s blik, en met een hoofdgebaar maakte hij duidelijk dat het tijd was om naar hun coupé te gaan. 'Als jij alvast naar onze coupé gaat, zorg ik dat er niemand ongevraagd achterblijft op het perron.'

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 9:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew
>> Zoekende in de trein <<

Roman moest als hoofdmonitor buiten wachten, waardoor Nomad weer alleen was. Dat was niet erg; hij was graag alleen, maar een plekje in zijn eentje in de trein zou niet gebeuren. En hij wist wel waar hij níet moest gaan zitten.
Zijn hartslag nam toe toen hij bij de ramen van de coupés naar binnen keek en plotseling het enthousiaste gezicht van Lee zag. Hij zat in een coupé met Cole en leek in zijn verhaal verwikkeld te zijn. Nomad slikte, maar draaide toen stoïcijns zijn gezicht weer naar voren en liep verder. Toen hij een stukje later Daphne en Prudence in een coupé vond, klopte hij daar aan. 'Plekje vrij?' bromde hij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy
>> In een coupé met Lee <<

Cole's mondhoeken krulden omhoog. Hij wist dat hij het aan Lee kon toevertrouwen om zo'n zwaar onderwerp wat luchtiger te maken. Zelf had hij er nog helemaal niet op die manier over nagedacht - hij was alleen maar bang geweest wie zijn echte ouders konden zijn, en verward dat zijn hele leven op de kop kon staan. Het was precies de reden dat hij zo graag met Lee omging. Cole kon zich kapot piekeren, maar Lee wist het altijd voor hem te relativeren.
'Laten we alsjeblieft hopen dat ik geen prins ben,' zei hij met een grijns. 'Véél te formeel.' Daarna trokken zijn mondhoeken weer wat omlaag. 'Ik weet het allemaal niet zo goed. M'n ouders zeiden dat het "tijd" was, maar ik had het liever eerder geweten. Toen ik hoorde dat ik een tovenaar was, bijvoorbeeld.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael
>> Met Isabella in een coupé <<
'Ooh, noem hem niet zo,' zei Blythe, deels plagerig, maar deels serieus. 'Ik weet écht niet wat ik ermee moet, joh. Ik voel me ineens vet ongemakkelijk bij alleen al de gedachte aan hem, terwijl we zo goed met elkaar op konden schieten altijd!'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Voor jou altijd, schat.’ Daphne gaf hem een knipoog. Zeker dit jaar. Ze had wel gezien dat hij aan het einde van het afgelopen jaar steeds vaker met Lee optrok (wáárom, vraag je je af, die twee konden niet meer van elkaar verschillen), dus ervoor zorgen dat hij die nicht aan de kant schoof was wel een van haar missies van dit jaar. En met hem slapen, want het was best een lekker jong. Wat chagrijnig misschien, maar van een goeie beurt knapte ie vast op. ‘Hoe was je vakantie, Nomad?’

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 9:45 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mavis Keegan
>> Met Rafaël in de trein <<

'Oeh, wat een goed idee!' zei Mavis enthousiast. 'We moeten wel een boekhouding bijhouden, dus we kunnen er heel makkelijk een wedstrijdje van maken. Máár dan moet je wel beloven écht alleen bij mij te kopen. Zelfs als je wanhopig op zoek bent naar hun befaamde spijbelsmuldoos tijdens een doodsaaie les Geschiedenis, en Lee zit naast je, maar ik ben helemaal in de kelders bij Toverdranken, dan vraag je netjes of je naar het toilet mag en dan ren je het hele gebouw door om míj uit de les te trekken - zal Sneep vast leuk vinden - om zo'n doos te kopen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ik vind het anders wel cool als mijn beste vriend een prins is,’ grijnsde Lee. ‘Dan weet ik ook wat ik dit jaar kan gaan doen: een troonovername plannen. Ik ben vast een fantastische raadgever.’ Hij grinnikte en werd toen weer serieus. ‘Heb je het aan ze gevraagd? Waarom ze het toen niet vertelden? Er moet een reden zijn geweest dat ze het nú deden toch? Of dat ze het toen níét deden. Dat het ‘tijd’ was is wel echt het lameste excuus ever.’

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 9:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isa trok een wenkbrauw op. Blijkbaar wist haar vriendin zelf niet eens wat ze wilde. “Ga gewoon met hem praten,” zei ze met een kleine glimlach. “Dan is Het waarschijnlijk zo weer als vanouds.”
      Ze keek even met een plagerige grijns naar Blythe. “Of je moet dat niet willen.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij schoot in de lach door haar voorbeeld. “Beloofd,” zei hij met een grijns. Hij was benieuwd wat ze ervan zouden maken. “Wel, het was leuk je te zien Mavis. Ik zie je straks weer bij het eten. De plicht roept helaas.” Hij lag een onheilspellend glimlachje om zijn lippen. “We moeten dit jaar goed starten toch?”
      De jongen liep langs de verschillende coupes door naar voren. Bij een aantal coupes zwaaide hij even kort naar de persoon die er zat. Toen hij de voorste coupe opende, zag hij dat -zoals verwacht - hij een van de laatste was. Voor hem stond Novalie met haar rug naar hem toe. Rafaël liep zachtjes dichterbij en sloeg van achteren zijn armen om haar schouders heen. “Dag bonbonnetje van me,” fluisterde hij haar zachtjes toe. Novalie was de enige wie hij met een bijnaam aansprak en hij probeerde elke keer wat anders. “Ik weet het niet zeker, maar volgens mij ben je gegroeid deze zomer,” plaagde hij haar.

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

---

"for the healers and feelers of the world: — " " — be kind to yourself first."

Ik stond tegen de deur van de coupé aangeleund, even uit te puffen over een eerdere aanvaring met twee jongen Slytherin knapen die dachten dat het leuk was om aan de vlechten te trekken van een Hufflepuff meisje. Het was onderhand echt niet te geloven: kinderen werden met de jaren gemener. Ik was blij dat niemand verder, of tenminste niemand écht belangrijk, me had zien hakkelen om de jongens uit elkaar te krijgen.       Mijn gedachten werden onderbroken door een arm die om me heen werd geslagen en een bekende geur omringde me. Rafaël. Vlinders in mijn buik laaide op, evenals het vuur op mijn wangen. Blij verrast keek ik naar hem op tot ik mezelf er weer aan herinnerde dat ik niet degene die zijn affectie verdiende. Het was immers Blythe die hij gekozen had en ik wilde niet ervoor zorgen dat ik hun relatie op het spel zette door deze losbandige omgang. De glimlach gleed van mijn gezicht af en ik dook onder zijn arm door.       “Heb jij toevallig Zoya of Roman gezien?” vroeg ik op een vlakke toon. Ik liet mijn haar als een gordijntje tussen ons invallen zodat hij niet mijn knalrode gezicht kon zien. Ik viel even stil en voegde er nog zachtjes aan toe: “En, ik ben blij om je weer te zien.”

---

I have seen my own sun darkened

De plek onder zijn arm voelde leeg aan en een beetje vreemd. Hij was niet gewend dat Novalie van hem wegdook. Toen ze daarna ook nog op vlakke toon aan hem vroeg waar Zoya en Roman waren, was hij in de war. Dit was niet de begroeting die hij verwacht had.
      Aan haar rode gezicht te zien - hoewel ze dat angstvallig probeerde te verbergen - had zijn opmerking wel effect gehad. Iets waar hij op uit was geweest. Rafaël vond het stiekem wel grappig en ergens ook schattig dat ze zoveel bloosde. Hij keek even peilend naar zijn vriendin. Zelfs de opmerking dat ze blij was hem te zien, viel een beetje weg tegen het feit dat ze van hem wegdraaide. Was er iets gebeurd? Had hij iets verkeerd gedaan? Rafaël onderdrukte een zucht. Jep, waarschijnlijk had hij iets verkeerd gedaan, al had hij deze keer geen flauw benul wat het was.
      ”Weet je het zeker?” vroeg hij plagend. Rafaël toverde een glimlach op zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 11:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Cole Esworthy
>> Met Lee in een coupé <<

'En toch is dat het excuus dat ik kreeg,' verzuchtte hij. Zijn ouders waren vrij gesloten en spraken liever niet over moeilijke zaken. Misschien dat ze het daarom zo lang hadden uitgesteld. 'Misschien heb ik wel tovenaarsouders. Of een hele familie... Ik weet het écht niet. Ze wisten zelf ook niks meer te vertellen dan dit. Zou het trouwens nog niet verder willen vertellen? Ik moet eerst nog -'
Op dat moment ging de coupé open; Mavis kwam binnen. Cole hield abrupt zijn mond. Hij wilde niet dat de hele wereld het wist en hoewel hij verwachtte dat Lee het ergens wel een keer aan Mavis zou vertellen, betekende dat niet dat hij zin had om het er nu met haar over te hebben. Lee en Mavis leken veel op elkaar, maar tegelijk had Mavis net enkele eigenschappen niet die Lee wél had, die ervoor zorgde dat Cole meer een klik had met de jongen dan met haar.
'Hé! Raf moest me alweer verlaten, helaas; klassenoudste en zo. Ik ben benieuwd hoe hij dat vol gaat houden; ik denk dat hij zelf de grootste aanstichter is. Op ons na, natuurlijk.' Ze glimlachte even naar Cole. 'Hoi. Sorry, ik kom jullie gesprek zomaar even verstoren.' Ze leek er niet al te veel spijt van hebben, maar het was toch sociaal dat ze het nog even zei - het was ten slotte ook wel waar.
Ze plofte op het bankje neer naast Cole.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael
>> Met Isa in een coupé <<

Blythe lachte. 'Wist ik maar wat ik wilde, dan was dit veel makkelijker geweest.' Ze gaf haar vriendin een duwtje. 'Niet dat jij het aankan als ik iets met een jongen krijg. Dat zijn vieze wezens, toch?' Ze knipoogde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew
>> Met Daphne en Prudence in een coupé <<

'Prima.' Het bleef kort stil. 'Die van jullie?' Hij hield niet van koetjes en kalfjes en het interesseerde hem bar weinig hoe hun vakantie was geweest, maar hij realiseerde zich ook dat hij dit jaar moest investeren in zijn contacten binnen Zwadderich en dan had hij nu wel twee prominente leden te pakken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain