[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Cole • Catan • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • • • • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Peitho • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • •

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Schumacher • • • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Peitho •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Schumacher • • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Peitho

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 10:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Je bent en blijft toch mijn favoriete tweederangs dictatortje,’ zei Mosh met een grijns, die wel oren had naar die geheime voorraad. ‘En ja, best. Mijn lijf snakt naar wat nieuwe inkt.’ Zijn grijns werd breder. ‘Heb je de hele vakantie over dat van mij gefantaseerd, over hoe je ’t nog lekkerder kan maken? Is best een uitdaging hè?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew
>> Richting een coupé <<

'Misschien moeten we inderdaad maar een plekje gaan zoeken in de trein,' zei Nomad.
Toen Roman instemde, voelde Nomad zich opgelaten. Zijn moeder gaf hem een hand - dat deed ze altijd bij het afscheid - en zijn vader gaf enkel een knikje. Hij keek hem daarbij echter aan met een blik in zijn ogen die boekdelen sprak, en een rilling trok opnieuw over zijn rug.
Hij was blij toen hij naar het treinstel liep. Hij hoorde zijn moeder nog zeggen tegen Duncan: 'Nee, Dun, jij moet in een andere coupé.' Toen hij kort achterom keek, volgde zijn broertje hem niet. Het was ook niet voor het eerst dat ze dít tegen Duncan hadden gezegd; ze wilden geen risico's lopen dat hij óók in een andere afdeling dan Zwadderich kwam.
Nomad vond het niet erg. Hij sloeg zelfs een lichte zucht van verlichting toen hij in een coupé zat, en hij niet meer onder het toeziend oog van zijn vader was. Al was hij bang dat die inmiddels wel wat informateurs op Zweinstein had rondlopen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy
>> Met Lee op het perron <<

Cole grijnsde. Dit was precies waarom hij graag met de jongen omging. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. 'Nee, hoor. Je bent nog niet van me af.' Het fluitsignaal klonk en Cole realiseerde zich dat ze de trein in moesten stappen. 'Kom, we gaan eerst naar binnen, een coupé zoeken.' Het was nu chaos en het was niet iets wat je in deze drukte vertelde.
Lee ging ietwat nukkig mee, omdat zijn nieuwsgierigheid de overhand allang had genomen, maar hij moest ook beseffen dat dit niet het meest praktische moment was. Cole vermoedde dat Mavis hen straks wel zou opzoeken, want die twee waren regelmatig onafscheidelijk. Hij had Rosalie en Tilly ook al een plekje in de trein zien zoeken, dus dat zat ook wel goed.
Het was al behoorlijk druk geworden in de trein, maar helemaal aan het einde wisten ze nog een lege coupé te vinden. Cole was blij dat hij niet meteen allerlei luistervinken om zich heen had. Het was geen geheim wat hij ging vertellen, maar hij schreeuwde het ook liever niet van de daken.
Toen hij zat, begon hij maar meteen te vertellen. Dat zijn ouders halverwege de vakantie een serieus gesprek met hem wilden - en daarin hadden verteld dat hij niet hun biologische zoon was. 'Dus ik heb nu géén idee wie mijn familie dan wel is,' sloot hij het verhaal af.

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 17:09 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Prudence

>> Op het perron met Novalie en Daphne<<

Wat was het jaar toch weer geweldig begonnen, helaas was de drama scene weer veel te snel voorbij, en net als ze richting de trein wou gaan voelde ze een een arm rond haar middel. Er verscheen een brede grijns op haar gezicht, en ze keek haar beste vriendin aan. 'Helaas wel, het mocht wat langer duren van mij.' Haar grijns werd haast gemeen bij het horen van Daphne haar idee. Een overigens briljant idee. 'En daarom houd ik zo van jou.' Ze giechelde geamuseerd terwijl ze haar arm in die van Daphne haakte. 'Heb je trouwens de kleren gezien van Mavis?' Ze rolde met haar ogen, en wierp een veelbetekenende blik.

‘Oh kom op, dat verbaast je toch niet meer na zes jaar? Je weet met wat voor ongedierte ze omgaat.’ Ze trok haar lip op in afkeer en stapte de trein binnen, waar ze in een lege coupé neerzakte. Behalve Mosh en mogelijk Nomad, verwachtte ze niet veel gezelschap te krijgen. Ze deed haar handtas open en gaf haar vriendin een envelop. ‘Hier kunnen we het komende jaar vast wat plezier aan beleven.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

”Dat meen je?!” zei hij enthousiast. “Wat vet!” Hij keek even grijzend om. “Dan weet je sowieso wie je grootste klant is dit jaar.” Het was wel makkelijk als hij via Mavis of Lee zijn spullen kon kopen. Afgelopen week was hij nog in de Wegisweg geweest en hij had zijn lol opgekund in de winkel van Fred en George.
      Zijn vader was daar toevallig bij geweest en ze waren met zijn drieën (ook Rafs jongere broertje) door de winkel gestierd. Zijn vader had gezegd dat ondanks Voldemort mensen wel een lolletje konden gebruiken, dus ze waren met meer dan de bedoeling was buiten gekomen. En hadden het daarna stiekem verstopt in een koffertje en deze verkleind, zodat zijn moeder die niet kon vinden. Die de grapjes maar ‘heel onvolwassen’ vond.
      Het fluitsignaal klonk en hij keek met een glimlach om naar Mavis. “Hou je vast,” zei hij grijnzend, voor hij met Mavis op zijn rug een stukje richting de trein begon te rennen. Met een sprong was hij zo in de trein en liet Mavis daar zakken. ”Ik heb mijn geheime voorraad,” zei hij geheimzinnig. “Dus voorlopig kan ik nog wel even vooruit.” Hij wenkte zijn wenkbrauwen een keer op en neer keek voor hij een idee kreeg. “Krijg je bonus als jij meer verkoopt dan Lee? Want dan kom ik bij jou halen natuurlijk,” zei hij grijnzend.

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 8:30 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Alle jongens zijn kinderachtig,” zei Isa rollend met haar ogen. Ze keek even uit het raam en wees uiteindelijk naar buiten.
      ”Over jongens gesproken, daar gaat jouw liefje.” Isa wees naar Rafaël die vlak langs het raam kwam met Mavis op zijn rug. Ietwat peilend keek Isa haar vriendin aan. Ze was nieuwsgierig naar wat Blythe nu over Raf dacht. Natuurlijk wist ze dat haar vriendin met Rafaël had gezoend -iets wat absoluut niet haar keuze zou zijn geweest, ook al moest zelfs Isa toegeven dat Raf knap was - maar ze kreeg nu niet echt hoogte van wat haar beste vriendin daarover dacht. En of het gewoon een keer was geweest of dat ze nu verliefd was.

---

It's never gonna happen, Guys.

KYRA ALIYEVA gryffindor • chaser • prefect • op het perron • mosh “Denk je dat echt, of ben je aan het slijmen?” Kyra stak haar tong uit naar Mosh. “Ik zal er aan denken als je weer straf moet krijgen.” Hoe hij dat interpreteerde moest hij zelf maar weten. Ze rolde haar ogen om de brede grijns op zijn gezicht. “Natuurlijk heb ik de hele zomer over je gedroomd. Je foto ligt zelfs verstopt onder mijn kussen,” antwoordde ze droogjes. “Ik zat te denken, het Gryffindor huisembleem op je arm maakt je lichaam helemaal af. Absoluut onweerstaanbaar.”

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

‘Dan laat Zoya vast mijn arm eraf hakken, dat is zonde van al je harde werk.’ Hij knikte naar de trein. ‘Ik ga maar eens naar binnen. Kun jij de laatkomers afschieten zonder dat mijn knappe kop je afleidt.’

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 19:07 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee had aandachtig geluisterd naar Coles verhaal en buitengewoon hard zijn best gedaan om hem niet vijfentwintig keer te onderbreken met vragen. Inmiddels was hij wel zo ver naar voren geschoven dat hij bijna viel en dus schoof hij weer naar achteren. Hij trommelde met zijn vingers op de bank om het stil zijn te compenseren en keek hem met glimmende ogen aan.
      ‘Wat spannend! Misschien ben je wel van koninklijk bloed en moesten ze je daarom verstoppen! Prins Cole! Klinkt best chic, huh?’ Hij kwam met nog een paar wilde ideeën voor hij verontschuldigend naar zijn vriend grijnsde. ‘Sorry. Ik zal effe dimmen. Maar eh – wauw. Dat was best zware kost. Ben je boos op je adoptieouders dat ze het nu pas zeiden? Waarom nu pas eigenlijk?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Prudence

>> In een coupé met Daphne<<

Ze grijnsde haar tanden bloot. Haar vriendin had een punt, die Mavis is al heel haar leven vrienden met mensen waarvan je denkt: 'euiw.' Vrienden met Lee zijn is daar het perfecte voorbeeld van. Ze gooide haar benen op de bank, en ze nam met een bedenkelijk gezicht de envelop aan. Bedenkelijk, maar tegelijkertijd heel nieuwsgierig. 'Wat is dit?' Ze keek even op naar haar vriendin, terwijl ze de envelop begint open te wrikken. Als er een foto op haar schoot viel, werden haar ogen héél groot en ze keek Daphne verbluft aan. 'Nééééé, waar heb je die vandaan?!' ze gierde het uit, en sloeg een arm over haar buik omdat het lachen zoveel pijn deed. 'Dit is gewoonweg geweldig. wauw.'

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 19:39 ]

Daphne borg de foto weer op. ‘Die Mosh van ons is toch ergens goed voor. Ik weet nog niet wat ik van haar wil, maar ik durf te wedden dat ze komend jaar als een brave butler voor ons in het rond rent.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

KYRA ALIYEVA gryffindor • chaser • prefect • op het perron • mosh Kyra grinnikte zachtjes. "Ik denk dat Daphne en Prudence haar vermoorden als jij niet meer gebruik kunt maken van je beide handjes." Die twee waren net loopse honden in zijn buurt. Hoewel ze ook vrij zeker was dat Zoya beide meiden met haar ogen dicht zelfs nog aan kon. Het fluitsignaal van de trein was ondertussen gegaan en meerdere mensen haastten zich richting de nog open deuren. "Oh geen zorgen Moshi, ik word niet zo snel afgeleid."

[ bericht aangepast op 3 mei 2021 - 23:50 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

▸Ik kruiste mijn armen voor mijn borst en staarde bedenkelijk naar de conversatie die plaatsvond tussen Zoya, mijn beste vriend Rafaël en diens moeder. “Je zal wel gelijk hebben,” mompelde ik afgeleid.       Ik maakte me ergens zorgen om Raf. Zeker aangezien ik wist dat hij met haar in het huwelijksbootje zou gaan stappen aan het einde van dit schooljaar als alles tegenzat. “Moet jij niet nu heldhaftige klassenoudste-dingen gaan doen?” vroeg ik mijn pleegbroer, Theo, terwijl ik hem een plagende stomp tegen zijn zijde gaf. Een aantal leerlingen doken al de trein in, zo ook mijn twee favoriete matrassen: Kyra en Mosh.       “En kijk eens wie we daar hebben!” Ik greep de arm van Theo beet en trok hem mee hun richting op. “Ik heb jullie gemist!” riep ik uit terwijl ik eerst Kyra ruw over haar bol aaide en daarna mijn vingr haakte achter de stropdas van Mosh om hem dichterbij te trekken voor een ‘kus’ op zijn kaak. Alleen net voordat mijn lippen zijn huid wisten te raken, glimlachte ik duivels en trok me terug. “Hmm, die krijg je alleen als je dat verdient hebt,” grijnsde ik.

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 3:20 ]

---

I have seen my own sun darkened

---

17 years 𓆙 Slytherin Head Girl 𓆙 Platform 9 3/4 𓆙 with Roman

Na een lange tijd in verdoofdheid te hebben geleefd, voelde de irritatie als een oude bekende. Niet alleen vanwege het feit dat mijn ochtend zo ontzettend geweldig verliep. Het sarcasme in mijn gedachten was onderhand hoorbaar, ten teken dat ik iets meer mezelf begon te worden. Dermate mezelf dat ik mijn focus kon leggen op hetgeen wat nu de hoogste prioriteit had: het vinden van Roman.       Het duurde niet lang of ik had hem gevonden. Zijn punctualiteit kon ik op prijs stellen en dus knikte ik hem toe zodra hij naar me op zou kijken. “Ik werd opgehouden. Heb ik iets gemist?” vroeg ik hem zonder aandacht te besteden aan zinloze begroetingen.

[ bericht aangepast op 4 mei 2021 - 3:57 ]

---

I have seen my own sun darkened