[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

30 nov 2021 - 23:18 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

De hoop dat Aster het onderwerp Joakim zou laten voor wat het was, werd onmiddellijk de grond in geboord nadat hij aangaf moeite te hebben om zijn vrienden zo down te zien. Mijn frustraties bereikten een hoogtepunt en ik kneep het plastic bekertje fijn door mijn vuist eromheen te ballen. De gevoelens en de onduidelijkheid die daarbij kwam kijken, werden me teveel en ik liet me tegen mijn vriend aanvallen. Zachter herhaalde ik nogmaals dat ik écht niet wist of ik me oké voelde — of wat ik überhaupt nodig had om me weer oké te voelen. “Ben je nu tevreden?” mompelde ik nog tegen Aster zijn schouder aan.
Door de bewegingen die zijn schouder maakte, kon ik raden dat hij zijn hoofd verwoed van ‘nee’ schudde. Voordat ik kon reageren had hij zijn eigen bekertje al weggezet en sloeg hij zijn armen om me heen. De warmte deed me denken aan Joakim, hoewel Joakim een stuk zachter aanvoelde — of dat kon ook tussen mijn oren zitten. Langzaam bracht ik mijn armen omhoog tot mijn vingers bij zijn schouderbladen aankwamen. Zodoende kon ik Aster dichter tegen me aandrukken en even compleet verdwijnen van de aardbol.
“Natuurlijk niet,” sprak hij uiteindelijk mijn eerdere woorden tegen. “Ik wil gewoon niet dat je alles opkropt want uiteindelijk gaat die bom aan gevoelens wel ontploffen. En dat is geen prettig zicht. Geloof me, ik weet waar ik het over heb.” Ik wist dat hij doelde op zijn eigen woede-uitbarstingen die hij over de jaren heen steeds beter onder controle had kunnen krijgen. “Ik weet niet wat ik er anders mee moet doen,” mompelde ik tegen de veiligheid van zijn borst. Zelfs Theo had me niet aan het praten weten te krijgen en hij kende me het beste van iedereen in mijn leven — hoewel Ashley en Joakim ook énorm dichtbij kwamen.
Ik voelde een lichte druk bovenop mijn kruin en ik hief mijn kin op zodat ik hem aan kon kijken. “Niet zo lief doen,” mompelde ik enigszins lacherig. “Na alles wat jullie allemaal hebben doorstaan met mij verdien ik eerder een hardere aanpak.” Ik voelde hoe de tranen achter mijn oogleden prikten en haalde haperend adem. Een beschaamd lachje rolde over mijn lippen door het feit dat ik me zo liet gaan in zijn bijzijn en ik keek weer van hem weg naar eens nietszeggend punt in de verte.
“Laten we een deal sluiten, oké?” hoorde ik Aster’s stem ergens boven mijn oor voorstellen. Hij legde zijn vinger onder mijn kin en draaide deze iets meer zijn kant uit. Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op, op een veelzeggende manier. “We laten het onderwerp vallen en gaan wat plezier maken.” Bij zijn woorden brak er een glimlach door op mijn gezicht.
“Dat klinkt als muziek in mijn oren,” begon ik en ik opende mijn mond om daar nog iets aan toe te voegen, maar Aster was me voor.
“Maar,” zei hij. Ik onderbrak hem met een wanhopige zucht: “Oh nee, geen maar.”
Onverstoord ging hij echter verder. “Dan wil ik wel dat je met me komt praten zodra je daar klaar voor bent. Oké?” Zijn ogen ontmoetten de mijne en ik wist dat hij op zoek was naar bevestiging dat ik zijn woorden begreep. Koppig bleef ik nietszeggend terug staren totdat ik uiteindelijk gedwongen moest wegkijken — de intensiteit van zijn blik werd me teveel. “Ik kan alleen beloven dat ik het ga proberen,” zei ik zachtjes waarna ik me iets meer van mijn vriend losmaakte. Ik nam een diepe ademteug om alle heftige emoties die Aster naar boven had laten komen weer weg te drukken.
“Dus. . .” klonk mijn stem bedachtzaam. “Wat versta jij precies onder plezier maken? Anders heb ik nog wel een adresje die ons goed spul kan bezorgen.” Sasha zou vast wel weer iets hebben op weten te snorren. Iets sterks — daar was ik zeker wel aan toe.

I have seen my own sun darkened

2 dec 2021 - 20:14 Basim is offline

Basim 18652

Shane Montgomery

17 • Ravenclaw • costume • with Novalie • Hufflepuff Common Room -> Hallways

❝ And sometimes I feel so out of place. ❞

Het was blijkbaar een goede zet om Nova een kus op haar lippen te geven, want Shane's vriendin begon al vrij gauw daarna te giechelen. Ze was duidelijk verrast, al leek ze dit niet erg te vinden, en Shane genoot er heel erg van om die blik op haar gezicht tevoorschijn te krijgen. Het gaf hem het gevoel dat hij in ieder geval nog wel wat voor elkaar kon krijgen op sociaal vlak, dat hij niet helemaal vreemd en gevoelloos leek. Er gingen zat gevoelens door hem heen, hij uitte ze alleen niet graag.
'Ik dacht — Ik wilde. . . een kus op je wang,' stamelde ze enigszins aangedaan. 'Maar dat. . . was nog veel beter.' Ze was aangedaan op een goede manier en haar woorden deden Shane lichtjes glimlachen. Gelukkig maar dat ze het absoluut niet erg had gevonden dat haar kus op een andere plek terecht was gekomen.
Vervolgens kwam het aankomende feestje ter sprake en dat liet Shane zich toch lichtelijk nerveus doen voelen. Het kostte hem al moeite om zichzelf erheen te slepen en probeerde dan ook niet al te veel verwachtingen te scheppen voor zichzelf en Nova. Zo lang zou hij het vast niet volhouden en hij had ook geen idee van hoe gezellig hij zou kunnen zijn. Hij zou toch vast al gauw overweldigd worden door alles. Toch leek Nova er wel het volle vertrouwen in te hebben dat het een geweldig feest zou gaan worden, wat hij ook deed.
'Ik denk niet dat jij me nog teleur kan stellen.' De blos die hij nog op zijn wangen had van haar vorige opmerking werd zo mogelijk nog roder. Zelf was hij daar niet volledig van overtuigd, maar voor deze ene keer probeerde hij in haar woorden te geloven. Hij moest op zijn minst iets goed doen, anders zou ze dit vast niet zeggen.
'Je bent lief,' mompelde hij, waarna hij haar nog even tegen zich aandrukte voor ze aanstalten maakten om de common room te verlaten. Ze drukte hem verder op het hart dat hij echt kon gaan wanneer hij niet meer wilde, maar toch begonnen zijn zenuwen toe te nemen naarmate ze dichterbij de Grote Hal kwamen. Het was en bleef een feestje met heel veel mensen, een omgeving waar hij gewoon niet zo goed op ging.
Na zijn belofte haakte Nova haar pink door de zijne, wat hem even deed grinniken, maar hij ging wel mee in het gebaar. 'Sorry, ik kon het niet laten,' verontschuldigde ze zich, maar Shane haalde slechts zijn schouders op. Juist deed dit soort kleine dingen zorgden ervoor dat hij zijn vriendin alleen maar leuker vond. Anders zou het maar saai zijn.
'Maar, is het niet zo dat als je overprikkeld bent — je in een prikkelloze omgeving moet zijn?' vroeg ze hem serieus na zijn plagende opmerking. 'Ik bedoel, ik ben uiteindelijk ook een éxtra prikkel die om je aandacht vraagt.' Hij keek haar wat verbaasd aan, had niet helemaal verwacht dat ze zijn opmerking zo serieus zou oppakken. Ergens had ze wel gelijk, maar aan de andere kant had hij haar zo graag bij zich dat hij die ene kleine prikkel wel zou aankunnen. Al helemaal als ze zich vervolgens wel rustig zou houden, maar Nova kennende zou ze dat wel doen.
'Ik kan jou wel aan,' merkte hij zachtjes op. 'Ook al zit je slechts zwijgend naast me, ik zal blij zijn dat je er bent.' Even later voelde hij hoe ze zich los wilde maken uit hun omhelzing, dus reikte hij nog vlug naar haar zodat hij een kus op haar lippen kon drukken. Om vervolgens haar hand in de zijn te nemen.
'Zullen we?' vroeg ze zachtjes, waarop hij knikte. Hij voelde zich er absoluut niet klaar voor, maar hij had het beloofd. 'Laten we gaan,' bevestigde hij. Hij gaf even een kneepje in haar hand, al was dit eerder om zichzelf gerust te stellen. Zo moeilijk kon het toch niet zijn om één feestje te overleven?

Stenenlikker

2 dec 2021 - 22:00 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

■ Julian Nolan Lartius ■
I swear to god I'm cool once you get past my 6 layers of awkwardness
17 – Hufflepuff – Chaser – Costume – Ravenclaw Common Room – With Pandora and Adrastos

Voordat ze naar het Halloween feest zouden gaan hadden Pandora en hijzelf afgesproken om eerst nog haar verjaardag in te luiden met een drankje in de Ravenclaw Common Room. Het was immers haar verjaardag en dat moest gevierd worden. Wekenlang was hij bezig geweest met het zoeken naar een perfect verjaardagscadeau. Uiteindelijk had hij meerdere ingrediënten ingeslagen en deze leuk ingepakt in een pakket met een mok in de vorm van een ketel – dat was het voordeel van een verjaardag dat samenviel met Halloween. Buiten schooltijd experimenteerde de twee regelmatig met magie, meestal met spells maar daar kon je geen cadeau voor geven. Potions konden dat wel, en behoorde ook bij magie. Met deze ingrediënten kon ze in ieder geval het een en ander maken en uitproberen.
Vol verwachting keek hij haar aan nadat hij het cadeau had overhandigd. Zelf vond hij het enorm toepasselijk cadeau, maar het was nu aan Pandora om te bepalen of ze het daar mee eens was.
''Het zijn ingrediënten voor potions,'' verduidelijkte hij het idee, al ging hij er niet van uit dat Pandora dat zelf niet door had. ''Je kan er misschien geen nieuwe spells mee uitvoeren, maar experimenteren met een ketel is ook leuk.'' Hij grinnikte ietwat nerveus. Wat als ze het helemaal geen leuk cadeau vond?
Wat last minute had Julian ook een cadeau geregeld voor Adrastos. Dat ging een stuk moeilijker aangezien hij de jongen lang niet zo goed kende als Pandora. Het kwam dan ook lichtelijk als een verassing toen bekend werd dat de Ravenclaw ook aanwezig zou zijn bij het privé-pre-feestje. Erg vreemd was het niet eens, want ze bevonden zich immers in de common room van Ravenclaw. Desondanks kwam er een beetje irritatie bij kijken toen het bekend werd dat Adrastos ook aanwezig zou zijn. Er waren maar weinig dingen waar hij meer naar uit keek dan het Halloween feestje, maar afspreken met Pandora haalde dat met gemak in. Ergens had hij stille hoop dat hij deze keer wél zijn gevoelens durfde te uiten. Diep van binnen wist hij echter dat dit niet ging gebeuren. Deze hoop was namelijk al tientallen keren eerder ontstaan, maar tot op heden dag was er nog niet mee gebeurd. Hij durfde het simpelweg niet, net als dat hij geen actie durfde te ondernemen met Alina's Patronus oefengroep. Hij was gewoon een lafaard. De angst dat hij zijn vriendschap met Pandora zou verpeste drukte elk beetje moed weg.
Maar goed, Adrastos kon daar natuurlijk ook niets aan doen en het was ook zijn verjaardag. Zodoende had Julian een kleinigheidje voor hem meegenomen in de vorm van wat snoepgoed. ''En jij ook gefeliciteerd.'' Zei Julian bij het overhandigen van het cadeau. Vervolgens liet hij zich terug zakken in de fauteuil. Hij begreep nu wel waarom de gemiddelde Ravenclaw zoveel boeken per jaar wist weg te werken; de stoelen waren zo comfortabel dat hij twijfelde of hij er nog wel uit zou komen.
''Hebben we iets om mee te proosten?''

[ bericht aangepast op 3 dec 2021 - 16:09 ]

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

2 dec 2021 - 22:43 Basim is offline

Basim 18652

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — Hat — with Alina — Hallways

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Hoewel Alina zelf in orde leek te zijn, wilde Aidan toch nog even controleren of ook daadwerkelijk in orde was. Het zou handig zijn als hij iets meer wist over de jongens die haar lastig hadden gevallen, hopelijk kon hij er later dan nog iets aan doen. Of anders iets met de andere prefects iets opzetten om dit gedrag tegen te gaan, want hij vond niet dat ze het zouden moeten accepteren. Niet na wat hij zelf in zijn jeugd had meegemaakt. Als hij er iets aan kon doen om dit beter te maken voor andere leerlingen om dit te voorkomen, dan zou hij dit doen.
'Gewoon een makkelijk doelwit denk ik. Het is niet de eerste keer dat ze me lastigvallen zonder reden,' legde ze wat neergeslagen uit. Aidans mond vertrok bij haar woorden. Hij haatte het zo als mensen dit deden. Hij had ondertussen geleerd om van zich af te bijten, maar dit was niet voor iedereen even gemakkelijk, dat wist hij ook wel.
'Als je weer lastig gevallen wordt, kom dan alsjeblieft naar me toe,' drukte hij haar op het hart. Misschien dat hij er achteraf in ieder geval nog iets aan kon doen. Of dat mensen haar met rust zouden laten zodra ze doorhadden dat ze onder de bescherming van een prefect stond. Alhoewel, ze zouden dan vast andere slachtoffers kiezen, maar zo kon hij in ieder geval wel een vriendin beschermen. Vanuit daar zou hij verder kunnen kijken naar de rest.
Gelukkig konden ze het opstootje wel gauw laten gaan en liepen ze gezamenlijk verder naar de Grote Hal. Onderweg vroeg Alina hem naar zijn outfit en met een grote grijns op zijn gezicht legde Aidan het uit. Hij vond het heerlijk om Muggle dingen aan tovenaars en heksen te kunnen uitleggen. En dinosaurussen vond hij ook gewoon heel erg gaaf, wat jammer dat ze uitgestorven waren. Gelukkig hadden ze binnen de magische wereld nog wel draken en andere magische dieren.
'Is dat niet hetzelfde als in een park vol met draken rondlopen?' vroeg Alina wat bedenkelijk. Het was wel grappig om te zien hoe ze direct een link tussen draken en dinosaurussen legde. Aan de andere kant, het waren beiden grote reptielen, dus zo vreemd was het ook niet.
'Misschien op een bepaalde manier wel, maar lang niet alle dino's zijn zo gevaarlijk als draken. Ik denk dat je het beter kunt vergelijken met een park vol met fabelwezens. De grote gevaarlijke dieren worden wel goed bewaakt, terwijl je dichtbij de dieren kunt komen die je niets zullen doen.' Hij ging weer helemaal op in zijn verhaal en terwijl hij sprak, zat er een grote glimlach op zijn gezicht geplakt. Eigenlijk vreemd dat niemand eerder op het idee was gekomen om een park met fabeldieren te maken. Misschien dat hij er zelf ooit één zou kunnen opzetten later als er niemand anders met het idee kwam.
'Je bent helemaal niet raar. Ik vind het juist cool dat je twee werelden met elkaar weet te mengen,' stelde Alina hem gerust, nadat hij deels twijfelend, deels grappend een opmerking over zichzelf had gemaakt. Het deed hem goed dat zij hem er juist om bewonderde. 'En zo leer ik nog wat bij ook. Je moet me echt meer vertellen over die filmreeks,' voegde ze er nog aan toe. Aidans glimlach werd zo mogelijk nog breder, erg blij met de interesse.
'Als je wilt, zou ik misschien een keer iets kunnen organiseren en dat we met een aantal mensen de films gaan kijken!' Hij moest dan wel gaan uitzoeken hoe hij eventueel met een spreuk een dvd werkzaam zou kunnen krijgen, gezien moderne technologie niet echt werkte op Hogwarts. Er moest vast wel iets te regelen zijn.
Tijdens hun gesprek kwam de Grote Hal al in zicht en Aidan glunderde even toen hij al de versieringen zag. Hoewel hij al redelijk lang hier rondliep, bleef hij het fascinerend vinden hoe ze al die prachtige versieringen met magie tot leven konden wekken. 'Heb je ook gehoord van die kostuumwedstrijd?' vroeg Alina aan hem. 'Hoe moet je nu op iemand stemmen als je van de helft niet eens weet wie er achter het kostuum zit?' Goed punt, al zou het vast mogelijk moeten zijn als je echt zeker wist op welk kostuum je wilde stemmen.
'Er moet vast iemand zijn die wel weet wie er achter een kostuum zit. Gewoon rondvragen!' Het idee om iedereens kostuum te bekijken en te genieten van het feestje maakte Aidan enthousiast. Hij pakte dan ook Alina's hand vast en trok haar de menigte in, op weg naar de tafel met alle drankjes. Ondertussen keek hij dan ook zijn ogen uit, maakte mentaal vast een lijstje van op wie hij eventueel zou willen stemmen voor de wedstrijd.

Stenenlikker

4 dec 2021 - 16:37 Culloden is offline

Culloden 546

Aster Muir
17 • Gryffindor • Beater • Zombie Quidditch player • Great Hall • with Jordynn

“When angry, count four. When very angry, swear.”

Jordyn wist niet wat ze met haar gevoelens moest doen en dat klonk Aster erg bekend in de oren. Hij had ook nooit geweten wat hij moest doen wanneer hij zich zó kwaad voelde dat hij op barsten stond. Dat had vaak geresulteerd in dingen slaan of mensen die in zijn vuurlinie belandden. Gelukkig had hij Jem, zij wist als geen ander hoe ze hem weer kon kalmeren en Aster wist dankzij haar dat praten een goede manier was om het uit zijn systeem te krijgen.
'Praten,' was dan ook zijn simpele antwoord. 'Het klinkt moeilijk, maar het zou je wel eens kunnen verbazen hoeveel het kan opluchten.' Misschien moest hij zijn eigen advies ook wat vaker opvolgen. Hij had haar vervolgens nog wat dichter tegen zich aan getrokken en voelde door haar eigen grip dat de knuffel haar wel goed deed. Voorzichtig had hij een kus in haar haren geplant.
'Niet zo lief doen,' protesteerde Jordyn, lichtjes lacherig. 'Na alles wat jullie allemaal hebben doorstaan met mij verdien ik eerder een hardere aanpak.' Onzin. Als er iemand niet de harde aanpak verdiende, dan was zij het wel.
'Oké, is je doodknuffelen hard genoeg voor mevrouw?' grapte hij grijnzend. Ondanks het grapje was hij niet van plan om alles zomaar te laten gaan. Ze moest weten dat het oké was om over haar problemen te praten. 'Laten we een deal sluiten, oké?' stelde hij dan ook voor nadat hij haar hoofd wat omhoog gekanteld had. 'We laten het onderwerp vallen en gaan wat plezier maken.'
Haast onmiddellijk zag hij de pretlichtjes in Jordyn's ogen weer verschijnen. Het deed hem goed om haar glimlach weer te zien. Dat was toch altijd beter dan een verdrietig gezicht.
'Dat klinkt als muziek in mijn oren.' Maar voor ze dar verder nog iets aan toe kon voegen, onderbrak hij haar gauw.
'Maar,'
'-Oh nee, geen maar.' Aster rolde kort met zijn ogen toen ze er toch nog snel een vorm van protest tussen moest gooien.
'Dan wil ik wel dat je met me komt praten zodra je daar klaar voor bent. Oké?' Hij probeerde haar blik te vangen zodat hij er zeker van was dat ze hem gehoord had. Voor een tijdje bleef Jordyn hem koppig aanstaren, alsof ze weigerde om op zijn deal in te gaan. Maar als ze dacht dat hij ging opgeven, dan kon ze zo nog lang blijven staan.
'Ik kan alleen beloven dat ik het ga proberen,' gaf ze uiteindelijk zachtjes toe. Haar antwoord zorgde ervoor dat hij tevreden moest glimlachen.
'Proberen is meer dan genoeg,' liet hij haar weten. Het was in ieder geval al een stuk beter dan dat ze het botweg zou weigeren. Nu had hij tenminste al een voet tussen de deur.
'Dus. . .' begon de andere Gryffindor voorzichtig toen duidelijk werd dat het onderwerp nu afgesloten was. 'Wat versta jij precies onder plezier maken? Anders heb ik nog wel een adresje die ons goed spul kan bezorgen.' Aster trok zijn wenkbrauw vragend op. Welk idee had ze nu weer in haar hoofd zitten?
'Ik had ongetwijfeld meer alcohol in gedachten,' was zijn antwoord. Dat kon hij wel gebruiken na zo'n heftig gesprek. 'Maar het klinkt alsof jij je zinnen duidelijk al op iets anders gezet hebt,' vervolgde hij grijnzend. 'Care to enlighten me?'

[ bericht aangepast op 4 dec 2021 - 21:09 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

4 dec 2021 - 21:14 Aynur is offline

Aynur 2380

Zaheer | Slytherin Common Room | Make-up + Outfit

— W A S I K E E N keer toegeeflijk jegens Zaheer zorgde die jongen er binnen enkele seconden voor dat ik hier spijt van kreeg. “Wat attent van je, Crawfort! Zo complimenteus ben je maar zelden.” De zelfingenomen grijns op zijn gezicht werd breder waardoor zijn witte tanden me tegemoet schitterde. “Geniet er nog maar van, zolang het duurt,” reageerde ik hoofdschuddend terug.
De reactie van Zaheer op de woorden van Madigan bezorgde hem een tik tegen zijn arm aan. “Hoezo? Daarom hou je toch van me?” vroeg hij me — de onschuld zelve. Ik snoof, maar besloot er verder niet op te reageren. Straks steeg alle aandacht die hij van mij kreeg nog naar zijn hoofd.

Vaker had hij pogingen gedaan om meer dan slechts een vriendschappelijke reactie uit te lokken, maar toch nog toe had ik de boot altijd soepel afgehouden. Ik vroeg me af of het vanavond anders ging zijn dan alle andere keren.
“Wat een vertrouwen heb je weer, Crawfort,” reageerde mijn vriend weldra ik aangaf te denken dat hij iets van me nodig had. Normaliter was de blonde jongeman niet zo vrijgevig met zijn complimenten. Ik positioneerde mezelf zodat ik dreigend boven zijn voorhoofd zweefde met een penseel. Zodoende vertelde ik hem dat hij maar beter eerlijk tegen me kon zijn voordat ik iets op zijn hoofd ging schrijven waardoor zijn grootvader zich zou omdraaien in zijn graf.
Tijd om te reageren gaf Zaheer me nauwelijks. Hij verkleinde het enige beetje ruimte tussen ons in — ergens zowel een aantrekkelijk gegeven als intrigerend. Zeker nu we allebei geschminkt waren als skeletten. Ditmaal waren het zijn groene ogen die in de richting van mijn lippen gleden en weer terug naar mijn eigen grijsgroene poelen. Hij schoof een donkere krul achter mijn oor en boog zich nog dichter naar me toe.
“Jij insinueert dat ik iets van jou hebben wil,” fluisterde hij zachtjes in mijn oor op dezelfde toon die ik eerder bij hem had gebruikt. Zijn warme adem sloeg in mijn nek en er ging een siddering door mijn ruggengraat. Heerlijk vond ik het wanneer hij meeging in het spelen van mijn spel en daarbij denkende dat hij aan de winnende hand was. Toch zag het ernaar uit dat hij continu mijn voorbeeld volgde zonder dat hij zich hier bewust van was. “Dus nu ben ik heel benieuwd wat je mij dan te bieden hebt,” ging hij zachtjes verder.
“Hmm,” zuchtte ik tevreden en ik sloot mijn ogen — genietend van de sensatie van zijn adem tegen mijn blote huid. “Mijn vragen met vragen beantwoorden gaat je nu niet helpen om te krijgen wat je wilt, Selwyn.” Sensueel bevochtigde ik mijn lippen waarna mijn ogen weer openvlogen en de zijne opzochten. “Ik houdt dit langer vol dan jij,” vervolgde ik terwijl ik mijn lippen langs zijn oorlel liet strijken. Zoveel verschilden we immers niet in lengte.
Het was immers duidelijk dat Zaheer degene was met een achtergrond waar meer seks in voor kwam dan in de mijne. Ik had er nog nooit echt de behoefte voor gehad. “En misschien,” ging ik verder en ik liet mijn vingers over zijn bovenarm omhoog glijden. “Geef ik je dan wel hetgeen wat je wilt. . .”

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

[ bericht aangepast op 4 dec 2021 - 21:15 ]

I have seen my own sun darkened

7 dec 2021 - 16:23 darkurge is offline

darkurge 3074

❂ Pandora Lovegood ❂
Experimental Witch
17 years old • Ravenclaw • Free Spirit • Ravenclaw Common Room • costume with underneath a short white dress • Julian and Adrastos

Het was haar verjaardag! Nadat de eerste twee maanden van het schooljaar voorbij waren gevlogen was Pandora vandaag 17 geworden. Volwassen in de tovergemeenschap! Dat haar verjaardag en haar favoriete feestdag samenviel maakte haar enthousiasme over de avond alleen maar groter. Ieder jaar genoot ze ervan dat het kasteel extra griezelig was versierd wanneer zij haar verjaardag vierde. Gehuld in haar spookjes kostuum zat Pandora onderuitgezakt en met haar benen over de leuning van een fauteuil te kletsen met Julian en Adrastos. Ze hadden afgesproken eerst samen hun verjaardagen te vieren in de Ravenclaw Common Room voor ze naar beneden gingen.
Vanachter haar witte kleed bleven Pandora haar ogen hangen op Julian zijn bruine krullen en lieve lach. Ze glimlachte ook, al kon hij dat niet zien. Het was zo fijn dat hij hier was, speciaal voor haar (en Adrastos).
Haar favoriete Hufflepuff stond op om zijn cadeau voor haar verjaardag te overhandigen.
''Het zijn ingrediënten voor potions,'' vertelde hij erbij.
Pandora haar ogen schoten van het cadeautje naar de jongen en ze glunderde.
“Je kan er misschien geen nieuwe spells mee uitvoeren, maar experimenteren met een ketel is ook leuk.”Grinnikte Julian.
Het doosje met ingrediënten was hét perfecte cadeau. De rattenstaarten, vleermuistong, pruimensap, rozendoorn en gedroogd bloedzuigers zorgden voor een grote glimlach op haar gezicht. Enthousiast gooide Pandora haar spooklaken af en omhelsde Julian uitgelaten.
Het moment dat haar lichaam die van Julian vond sloeg haar hart een slag over. Zo snel als ze Julian had omhelsd, zo snel liet ze haar goede vriend ook weer los.
“Het is perfect,” zei ze, nog steeds glimlachend. “Dankje.” Opgelaten en onzeker wendde ze haar blik af. Eenmaal weer in haar fauteuil liet ze haar vingers langs alle ingrediënten glijden. Haar spookkostuum bleef voor nu uit. “Nu moeten we wel een keer gaan experimenteren met toverdranken,” opperde ze richting Julian. “Als je wilt natuurlijk.”
Maar Pandora was niet de enige jarige vandaag, Julian wendde zich daarom ook tot Adrastos. “En jij ook gefeliciteerd.” feliciteerde hij de jongen en overhandigde ook hem een cadeau. ”Hebben we iets om mee te proosten?” vroeg Julian.
Pandora haalde een goud-roze fles tevoorschijn van achter haar stoel. “Ik heb Elderflower Wine!” trots hield ze de fles in de lucht. “Meegenomen van thuis deze zomer.” vertelde ze. De fles overhandigde ze aan Julian en zelf liep ze terug naar haar stoel. Als tweede haalde ze het cadeautje voor Adrastos tevoren. Het kleine ingepakte pakje omvatte een gouden oorring met een nep botje als hanger. Dat vond Pandora wel toepasselijk voor de jongen die ook op Halloween was geboren, net zoals zijzelf. “Gefeliciteerd.” zei ze en een vluchtige kus op haar housemate zijn wang volgde.
Toen ze weer op haar stoel zat pakte ze haar witte laken vast tussen haar slanke vingers. Het was zo’n grappig kostuum vond ze zelf én het zou misschien goed van pas komen vanavond. Op de allereerste schooldag van het jaar had Zaheer haar opgedragen om naar de Astronomietoren te komen met middernacht, maar Pandora was nooit komen opdagen. Sindsdien had ze de jongen gemeden als de pest en ze was van plan dat vanavond weer te doen.
Met haar ogen op Julian gericht en in het warme gezelschap van Adrastos was het een absurde realisatie hoe close ze deze zomer met de Slytherin geweest was. In plaats van alleen naar de sterren te hebben gekeken die nacht, had haar hoofd op Zaheer zijn borst gerust, hun vingers in elkaar verstrengeld. Het leek een ander universum en Pandora had het incident dan ook maar zo bestempeld; iets buitenaards, wat niet hoorde.
Ze beet op haar lip en rukte haar blik los van het witte laken in haar handen. “Kom op, Julian, open de fles!” riep ze enthousiast, daarna wees ze naar het bijzettafeltje naast Adrastos. “Adra, jij hebt de glazen!” Pandora had eerder die avond de wijnglazen al klaar gezet voor dit privéfeestje. Ze hoopte maar dat deze avond goed zou eindigen; dat de snitch wegbleef en dat ze heel misschien wel en verjaardagskus mocht ontvangen. Wie weet...

7 dec 2021 - 16:44 darkurge is offline

darkurge 3074

☽ SASHA DIGGORY
16 years old • Hufflepuff • Quidditch Captain • Great Hall • Fairy costume • W. Joakim

In haar fairy-outfit en met lichte tegenzin stond Sasha op het Halloween-feestje. Joakim die haar aansprak was een fijne afleiding. Het werd al helemaal interessant toen de, in haar ogen redelijk rustige Gryffindor, vroeg of ze ook iets anders in de aanbieding had dan de punch die er op het feest werd geserveerd. Joakim was op zoek naar iets kant-en-klaars en Sasha haalde een joint uit haar bh. Ze bood hem aan Joakim aan en was benieuwd of de jongen vaker rookte. Zelf had ze hem in ieder geval nog nooit op een van haar vaste smoke plekken gezien.
“Dankjewel,” zei de jongen vriendelijk, waarna hij de joint in zijn broekzak stak. “Nog enige tips over waar ik hem het beste op kan steken?”
“Hier?” zei Sasha grinnikend. “Dat kan het feestje wel gebruiken.” Maar het zou een enorm stom idee zijn, het stikte hier van de docenten en de geur die bij het roken werd verspreid zou makkelijk op kunnen tegen de pumpkinspice die hier nu in de lucht hing. “De binnenplaats is altijd chill, of de gang op de derde verdieping, je weet wel, waar niemand meer komt sinds het eerste jaar, is ook altijd goed.” Het was inmiddels een publieksgeheim dat daar de Philosophers Stone gehuisvest was tijdens hun eerste schooljaar, momenteel was de gang meestal verlaten en dus een uitgewezen plek om te ontsnappen aan de rest van de leerlingen.
”Leuke outfit, trouwens,” complimenteerde Joakim haar.
Nonchalant trok Sasha haar vleugels recht en grimaste. “Dankje.” nam ze het compliment onwennig aan. “Jij ziet er ook leuk uit in je kostuum,”
Sasha sloeg haar armen over elkaar heen en beet op haar lip.
“Gaat het verder wel?” Vroeg hij haar, zijn hand vond haar arm.
Verrast keek Sasha naar de jongen op. “Nee,” zei ze eerlijk. “Eigenlijk niet,” wat was de functie ook om erover te liegen tegen hem. Sasha kende Joakim amper. “en hoe gaat het met jou? Of is dat juist de reden dat je die joint kwam vragen?” Sasha leunde iets richting Joakim, ze had er geen behoefte aan dat een ander hun gesprek zou kunnen horen.

7 dec 2021 - 16:51 Culloden is offline

Culloden 546

Alina Meadows
16 • Hufflepuff • Great Hall • outfit • with Aiden

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

'Als je weer lastig gevallen wordt, kom dan alsjeblieft naar me toe.' Het voelde fijn om te weten dat Aiden er voor Alina was. Ze was niet echt het type om ergens over te gaan klagen, maar het zou ook niets helpen als ze zulk gedrag zou blijven slikken. Dan zou het alleen maar opnieuw en opnieuw gebeuren. Ze schonk Aiden dan ook een dankbare glimlach.
'Zal ik doen,' klonk haar zachte antwoord. Gelukkig wist Alina het nare gevoel snel weer van zich af te schudden en had ze enthousiast naar het kostuum van de jongen gevraagd. Eerlijk gezegd durfden Muggle dingen haar nog wel eens te verwarren, maar gelukkig kon ze altijd op een uitleg van haar vriend rekenen.
'Misschien op een bepaalde manier wel, maar lang niet alle dino's zijn zo gevaarlijk als draken. Ik denk dat je het beter kunt vergelijken met een park vol met fabelwezens. De grote gevaarlijke dieren worden wel goed bewaakt, terwijl je dichtbij de dieren kunt komen die je niets zullen doen,' had hij haar uitgelegd nadat ze met een frons opgemerkt had dat dinosaurussen vast even gevaarlijk als draken moesten zijn. Haar mond viel open in een "o"-vorm terwijl ze begrijpend knikte. Het was leuk om hem zo enthousiast bezig te zien.
'Dat klinkt inderdaad een stuk minder angstaanjagend,' was ze het met hem eens. Niet dat ze zelf geweldig veel met fabeldieren had. Ze volgde het vak niet eens. Misschien lag dat aan het feit dat Hagrid nogal de gewoonte had om de meest vreemde dieren aan hen voor te stellen.
Vol overtuiging had Alina vervolgens ontkent dat Aiden raar was. 'Ik vind het juist cool dat je twee werelden met elkaar weet te mengen. En zo leer ik nog wat bij ook. Je moet me echt meer vertellen over die filmreeks,' wist ze haar nieuwsgierigheid toch weer niet te bedwingen.
'Als je wilt, zou ik misschien een keer iets kunnen organiseren en dat we met een aantal mensen de films gaan kijken!' Alina wist inmiddels wel wat films waren, maar kon niet zeggen dat ze er zelf ooit al eentje gezien had. Ze was dan ook wel erg benieuwd naar hoe het allemaal in zijn werk zou gaan.
'Graag! Dan kom ik eindelijk te weten hoe zo'n film nu werkt,' antwoordde ze enthousiast. Daarbij wist ze vast wel een paar mensen die ze zou kunnen overhalen om ook te komen kijken. En het klonk ook gewoon gezellig.

Toen ze eenmaal in de Great Hall aankwamen was het letterlijk uitkijken naar alle kostuums die voorbij kwamen. Alina herkende niet eens de helft van de mensen. Sommigen hadden ook wel heel erg hun best gedaan om onherkenbaar te zijn. 'Heb je ook gehoord van die kostuumwedstrijd?' vroeg ze aan Aiden. 'Hoe moet je nu op iemand stemmen als je van de helft niet eens weet wie er achter het kostuum zit?' Ze wist nu al dat ze de grootste moeite ging hebben met kiezen.
'Er moet vast iemand zijn die wel weet wie er achter een kostuum zit. Gewoon rondvragen!' kwam de jongen enthousiast met een oplossing aanzetten. Al wist Alina niet of het de ideale oplossing voor haar was.
Vooraleer ze er nog iets op kon zeggen greep hij haar hand al vast om haar mee door de menigte te trekken. Alina volgde braafjes, keek naar welke kostuums ze nog meer passeerden en voor dat ze het wist stond ze oog in oog met de dranktafel. Een oude vijand. Na het eerste feestje twee maanden geleden had ze zich behoorlijk beroerd gevoeld tijdens Snape's les.
'Goed dat er geen alcohol te krijgen is,' merkte ze dan ook opgelucht op. Al was er geen twijfel mogelijk dat er achterdeurtjes genoeg waren voor dat probleem. 'Hoe ben jij trouwens met patronussen?' De vraag klonk zeer random, maar ze herinnerde zich het gesprek dat ze met Julian had. Misschien dat Aiden hen wel zou kunnen helpen.

Nothing is impossible in my own powerful mind.

8 dec 2021 - 0:37 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Dress + Hair — Hallways — w. Shane & Foppe

Het lukte me niet om goed uit mijn woorden te gekomen doordat Shane me verraste met een kus op mijn lippen. Bij het zien van zijn glimlach flapte ik er nog zonder na te denken uit dat zijn kus nog veel beter was dan degene die ik in gedachten had. Als bij toverslag kleurde mijn wangen dieprood, maar ik bleef Shane wel zolang mogelijk in me op nemen. Hij had zich immers speciaal voor mij uitgedost en daar was ik hem enorm dankbaar voor — wetende wat voor een hekel / moeite hij had met zulke grote hoeveelheden aan prikkels.
Niet alleen waren het mijn wangen die rood kleurden, de hitte leek ook over te slaan naar Shane zijn gezicht. Een opgelaten giechel-geluid ontsnapte aan mijn lippen op het moment dat mijn vriend toegaf dat ik lief was. “Nee, dat valt wel mee,” mompelde ik terwijl ik met een klein gebaar zijn woorden probeerde weg te wuiven. Hij drukte me nog even tegen zich aan alvorens we aanstalten maakte om de Common Room te verlaten.

Na onze belofte aan elkaar kreeg ik Shane zover om zijn pink aan de mijne te laten haken. Ik wist dat het iets kinderlijks was, maar ik had het niet kunnen laten — iets waarvan ik mijn vriend ook op de hoogte bracht. Als reactie haalde hij slechts zijn schouders op. “Je begint inmiddels al gewend te raken aan mijn maffe gedrag, of niet?” vroeg ik met een onzekere lach verscholen in mijn stem.
Enigszins verbaasd keek mijn vriend me aan toen ik hem vertelde dat ik misschien één extra onnodige prikkel voor hem was. Ik wierp een bezorgde blik in zijn richting omdat ik mezelf er écht van wilde verzekeren dat hij mijn aanwezigheid niet erg vond. “Ik kan jou wel aan,” was zijn weerwoord. “Ook al zit je slechts zwijgend naast me, ik zal blij zijn dat je er bent.” Met grote ogen keek ik naar Shane op vanuit onze omhelzing.
“Hoe weet jij soms van die perfecte dingen te zeggen. . ?” Hetzelfde moment dat ik dit aan hem vroeg, drukte hij een kus op mijn voorhoofd. Een tevreden glimlach deed mijn lippen doen opkrullen waarna hij naar mijn hand reikte om deze in de zijne te nemen. Langzaam verstrengelde ik onze vingers ineen. Shane knikte op mijn vraag of hij klaar was om te gaan. “Laten we gaan,” antwoordde hij met een kneepje in mijn hand.
We hadden nog nauwelijks een stap gezet buiten de Common Room of Foppe, de klopgeest, kwam de hoek om zeilen met de bedoeling ons te laten schrikken. Een ondamesachtig kreetje kon ik niet voorkomen en onmiddellijk dook ik weg in de armen van Shane. Ergens boven onze hoofden kon ik die verschrikkelijke klopgeest horen gniffelen om mijn reactie. De tranen stonden haast in mijn ogen en het huilen stond me nader dan het lachen.
“HAHA, je had je gezicht eens moeten zien! Je zag er niet uit! IIEE!” Foppe deed een zielige pogingen in het nadoen van mijn stemgeluid en even wenste ik dat ik door de grond kon zakken.

I have seen my own sun darkened

9 dec 2021 - 9:10 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • costume • Great Hall • w. Lysandra

De sfeer in de Great Hall was fantastisch en met Lysandra als zijn costume-buddy was Ashley ervan overtuigd dat zij de wedstrijd zouden winnen vanavond. Alhoewel, het was wel afhankelijk van wie de winnaar van het verkleedfeestje koos.
“Zie je Snape?,” grinnikte Lysandra naast Ash. “Hij heeft zich dit jaar wel echt uitgedost hè, met zijn Halloweencostume.”
Ashley zocht hun docent Defense Against the Dark Arts in de menigte op en was niet verrast om de man aan te treffen in zijn gebruikelijke zwarte gewaad.
“Misschien moeten we hem alsnog uitnodigen… Madame Pomfrey zal het dan niet zo druk hebben.”
Samen liepen ze naar de dranktafel en Ashley grinnikte nog na over Lysandra haar opmerking.
“Als Snape een muggle zou zijn, welk beroep zou hij dan hebben?” Vroeg hij aan zijn goede vriendin.
Aangekomen bij de dranktafel maakte Ashley zijn oordeel over het drankaanbod op. “Uhu. Ze hebben zeker niets sterkers hier vanavond.”
Lysandra schudde haar hoofd. “Nee, dat denk ik ook niet. Of het moet nog komen.” De brunette overhandigde Ashley de punch en vroeg zich hardop af wat Snape met hun fop-opstel had gedaan. Het opstel had de namen van Zoya en Zaheer als ondertekenaars, maar waarschijnlijk konden die twee niks verkeerds doen in de ogen van hun Head of House.
Wat afgeleid vroeg Lysandra of Ashley nog bezig was met zijn strijd voor gelijke rechten voor muggles. Het antwoord was natuurlijk ‘ja’, maar op dit moment was Ashley meer geïnteresseerd in de reden van Lysandra haar dwalende blik. Hij volgde de ogen van zijn vriendin en trof Dean Thomas aan tussen de feestende leerlingen.
““Zeker, ik was eigenlijk van plan om vanavond mijn officiële uitnodigingen te sturen. Denk je dat Dean ook een uitnodiging wilt?” vroeg Ashley nieuwsgierig.
Lysandra verslikte zich en al hoestend en proestend probeerde ze haar ademhaling weer onder controle te krijgen.
“Sorry!”Bracht Ashley geschrokken uit en hij sloeg het meisje op haar rug in de hoop dat dat haar zou helpen.
De brunette haar ogen traanden en haar gezicht was volledig rood aangelopen. “Dean?,” vroeg ze schor. “Zit je me nou te pesten?,” haar stem was argwanend. “Ik dacht dat alleen Slytherins dat deden.”
Ashley fronste en schudde zijn hoofd, hij wilde zijn excuses aanbieden voor zijn slechte grap, maar Lysandra was hem voor.
“Oh, goed dan!”ging ze verder. “Ik wilde het je toch al vertellen, maar… Dean en ik zijn al een half jaar samen.” Ze glunderde en een dromerige blik vulde haar ogen.
“Een half jaar?!” vroeg Ashley verbaasd. “Waarom heb je niks gezegd?” Quasi beledigd nam Ashley een slok van zijn punch, waarna hij weer opkeek.
“Maar Ash, alsjeblieft,” smeekte Lysandra. “Vertel hier niemand iets over. Mijn ouders vermoorden me…”
Opnieuw fronste Ashley, waarom zou hij dit aan iemand vertellen? Het was niet zijn geheim om te delen. “Natuurlijk zeg ik niks.” verzekerde hij het meisje. “Waarom zou ik dat doen? Ik ben toch geen gluiperige slang zoals jij?” En hij stootte Lysandra plagerig aan met zijn elleboog. “Ik ben echt heel blij voor je, maar ook enigszins beledigd dat je me het niet eerder hebt verteld.” zei hij, maar zijn stem was totaal niet serieus. “Misschien kun je het goedmaken door onze punch wat sterker te maken?” Stelde hij met een glimlach uitdagend voor. "En dan kun je me daarna alles vertellen over deze muggle-born romance van je."

9 dec 2021 - 9:26 darkurge is offline

darkurge 3074

MAXIMUS 'MAX' LOVEGOOD
18 years old • Slytherin • Beater • Slytherin Common Room • Hades • w. Madigan

Madigan zag er nog mooier uit vanavond dan ze normaal al deed. Maximus zijn vriendinnetje had gevraagd hoe hij vanavond aangesproken wilde worden en hij liet haar weten dat ‘Majesteit’ perfect was. In één soepele beweging had hij zijn vriendin van de grond opgetild en kuste Madigan op haar wang. “Maar alleen als ik jou my Queen mag noemen.”
“Je weet dat ik daar geen ‘nee’ tegen zeg,” antwoordde ze met een zachte stem.
Met Madigan nog in zijn armen liep Max naar de spiegel toe. “Je ziet er adembenemend uit vanavond. Weet je zeker dat we naar het feest moeten gaan? Misschien wil ik je wel voor mezelf houden vanavond.”
“Alleen vanavond?” vroeg Mads grappend. “zie ik er anders niet adembenemend uit?” Haar armen vonden zijn nek en ze bracht haar hoofd tegen zijn schouders aan.
“Je ziet er altijd perfect uit, dat weet je.” Max kuste zijn vriendin haar voorhoofd. “Ik vind je iedere dag adembenemend.”
“Ik denk dat we wel even naar beneden moeten, onze peasants begroetten…” zei Madigan waarna ze op haar lip beet. “Een halfuurtje minimaal en als het niks is, dan kunnen we teruggaan? Ik denk niet dat we vannacht de dorm voor onszelf zullen hebben namelijk… Zaheer zag eruit alsof hij Zoya mee in zijn bed wilt krijgen.” Ze kuste zijn hals. “Je mag me wel vaker zo vasthouden, Ik kan er een stuk beter bij zo.”
Maximus grijnsde. “Dat is dan geregeld.” Hij zette Madigan neer en pakte haar hand vast. “Zullen we meteen gaan dan maar?”
Met Madigan aan zijn hand verliet Maximus de jongens slaapzalen en maakte zijn weg naar de Slytherin Common Room. De ruimte was donkergroen verlicht door het meer achter de ruiten. Hier en daar brandden kaarsen en de atmosfeer voelde broeieriger aan dan normaliter in de leerlingenkamer. De enige aanwezigen waren Zoya en Zaheer welke ook een matching outfit droegen.
Maximus grijnsde bij het aanzien van het flirterige geheel tussen de twee, maar probeerde er zo min mogelijk aandacht aan te besteden. Madigan en hij waren hier zo weer weg, maar hij had een fles whiskey en twee glazen klaar gezet om de avond met zijn vriendin in te luiden. Die kans zou hij niet laten gaan door de aanwezigheid van Z en Z.
Na de whiskey te hebben ingeschonken overhandigde Maximus één kristallenglas aan zijn vriendin en hief de ander. “Op jou.” zei hij en hij knipoogde.

[ bericht aangepast op 9 dec 2021 - 9:26 ]

10 dec 2021 - 19:44 Reeses is offline

Reeses 1278

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Halloweencostume ● W/ Ashley @Great Hall

“Als Snape een muggle zou zijn, welk beroep zou hij dan hebben?”
Bij het horen van die vraag keek Lysandra grijzend op. “Snape een muggle-born?,” vroeg ze geamuseerd. “Dat is een goeie.. Hmm.. Niet erg origineel, maar wat dacht je van een school conciërge? Net als Filch, maar dan op een muggleschool, ofcourse. Verbitterd zal hij in ieder geval wel blijven.” Lysandra grinnikte. “Of anders zo’n, hoe noemen ze dat ook alweer, die wc’s repareert. Een loodgieter toch? Ook verbitterd, natuurlijk.”
Lysandra keek Ash met een schuine blik aan toen ze naar zijn strijd voor gelijke rechten voor Muggles vroeg, maar zijn opmerking deed Lysandra doen verslikken. “Sorry!,” hoorde Lysandra boven het gehoest uit en ze voelde hoe de jongen naast haar op haar rug klopte.
Ashley was verbaasd toen Lysandra schoorvoetend toegaf al een half jaar samen te zijn met de Muggle-born. “Een half jaar?! Waarom heb je niks gezegd?”
Lysandra haalde enkel haar schouders op, maar smeekte de jongen vervolgens niets te vertellen. Ze moest er niet aan denken dat haar ouders erachter kwamen…
“Natuurlijk zeg ik niks,” beloofde Ash waardoor een opgeluchte, brede glimlach op haar gezicht verscheen. “Waarom zou ik dat doen? Ik ben toch geen gluiperige slang zoals jij?” Een plagerige duw volgde. “Ik ben echt heel blij voor je, maar ook enigszins beledigd dat je me het niet eerder hebt verteld. Misschien kun je het goedmaken door onze punch wat sterker te maken. En dan kun je me daarna alles vertellen over deze muggle-born romance van je.”
“Sorry, Ash,” pruilde Lysandra, zijn spelletje meespelend, hoewel haar glimlach dat toch al verraadde. “Die alcohol houd je tegoed van me,” beloofde ze vervolgens, gezien de Slytherin op dat moment niet iets sterkers bij zich had. “En Dean en ik…” Door de menigte heen ving Lysandra de blik van haar vriendje en opnieuw glimlachten de twee verliefden naar elkaar, waarna Lysandra al blozend haar blik afwendde. Ze grijnsde echter weer naar Ashley.
“We, eh, raakten eigenlijk aan de praat toen we tijdens Herbology samen aan een opdracht moesten werken,” vertelde Lysandra haar vriend toen. “En toen hadden we ’s avonds iets afgesproken en van het één kwam het ander…” Lysandra keek langs Ashley heen opnieuw naar Dean voor ze zichzelf dwong zich weer op de jongen tegenover haar te focussen. “Alleen het geheimhouden is knap lastig. En dat Zaheer het weet, maakt het er ook niet makkelijker op,” verzuchtte Lysandra toen.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

10 dec 2021 - 21:40 Basim is offline

Basim 18652

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — Zombie Quidditch Player — with Sasha — Great Hall

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

Joakim had duidelijk de juiste persoon benaderd voor iets anders dan alcohol om zijn gedachten eindelijk even tot rust te kunnen krijgen. Al gauw haalde Sasha een joint tevoorschijn om deze dan aan hem te geven. Gezien dit een open feestje met de docenten was, kon hij de joint niet hier opsteken, dus wilde hij graag weten waar er wel een geschikte plek was hiervoor. Het was de eerste keer op zichzelf dat hij er één wilde roken, dus hij was absoluut niet op de hoogte van goede plekken waar niemand hem zou storen.
'Hier?' merkte ze grinnikend op. 'Dat kan het feestje wel gebruiken.' Hopelijk maakte ze een grapje, want zelfs hij wist wel dat dit absoluut een slecht plan was. Een joint roken in het bijzijn van de docenten was je doodsvonnis tekenen. Of in ieder geval zorgen voor een hoop punten aftrek en andere problemen. Niet dat hij zo veel om de punten gaf, maar als prefect moest hij op zijn minst wel een poging doen tot het goede voorbeeld geven. In het openbaar een joint roken was dit niet. 'De binnenplaats is altijd chill, of de gang op de derde verdieping, je weet wel, waar niemand meer komt sinds het eerste jaar, is ook altijd goed,' ging ze gelukkig verder. Deze keer noemde ze wel plekken waarvan hij het idee had dat daar inderdaad meestal niemand kwam. Of in ieder geval, niet iemand die hem zomaar zou verklikken aan de docenten.
'Hoe aantrekkelijk dat idee ook klinkt, nee bedankt. Ik heb geen zin in boze docenten op mijn dak.' Hij grinnikte even en liet zijn blik afdwalen naar de docententafel. Sommigen waren hier stoïcijns blijven zitten, maar anderen hadden zich ondertussen al in het feestgedruis begeven. Hij bleef het wat bijzonder vinden dat ze het blijkbaar leuk vonden om met de studenten mee te feesten. 'Maar dank je voor de tips, dan zal ik straks maar eens een rustige plek gaan opzoeken.' Normaal was hij er al redelijk gauw weer vandoor gegaan, maar iets aan Sasha's houding gaf hem het idee dat ze wel wat gezelschap, of misschien zelfs een knuffel, kon gebruiken. Dus bleef hij naast haar staan, ondertussen pratend over elkaars outfit.
'Dankje. Jij ziet er ook leuk uit in je kostuum,' complimenteerde ze hem weer, duidelijk niet volledig op haar gemak. Hij keek haar even vertwijfeld aan, want ze had net al gezegd dat ze zijn kostuum leuk vond. Dit was dan ook de reden dat hij toch maar vroeg of het wel goed ging met haar, al sprak haar gedrag boekdelen. Toch keek ze hem wat verrast aan, de vraag blijkbaar niet verwachtend.
'Nee,' gaf ze eerlijk toe. 'Eigenlijk niet.' Joakim fronste zijn wenkbrauwen, maar voor hij iets kon zeggen, sprak ze weer verder, duidelijk ook weer niet zo in de mood om over zichzelf te praten. 'En hoe gaat het met jou? Of is dat juist de reden dat je die joint kwam vragen?' Wel leunde ze wat meer naar hem toe, zodat ze zachter konden praten. Dit gesprek leek inderdaad een richting op te gaan die niet voor iedereens oren bedoelt was, al was Joakim niet van plan direct toe te geven en over zijn eigen gevoelens te gaan praten.
'Wat is er dan?' vroeg hij, niet van plan Sasha eronderuit te laten komen. Hij twijfelde even of hij haar nu gewoon een knuffel moest geven, maar ze spraken elkaar normaal zodanig weinig dat dit vast vreemd over kwam. 'Wil je een knuffel?' Het leek hem beter om in ieder geval om toestemming te vragen. Hopelijk zou Sasha zijn gebaar aanvaarden, ondanks hun nauwelijks bestaande band.
'Er is inderdaad een reden dat ik om die joint kwam vragen,' merkte hij nonchalant op, 'maar ik red me wel. Ik maak me meer zorgen om jou.' Wat er ook met Sasha was, het zou vast belangrijker zijn dan zijn eigen zorgen. Hij was ook de enige die het zou kunnen oplossen, al betekende dit dat hij Jordyn zou moeten gaan confronteren. Alleen was hij juist bang hierdoor nog meer schade te doen.

Stenenlikker

10 dec 2021 - 22:58 Basim is offline

Basim 18652

Aidan Fenwick

16 — Hufflepuff — Prefect — Hat — with Alina — Great Hall

❝ Show me the most damaged parts of your soul, and I will show you how it still shines like gold. ❞

Aidan haatte het om te moeten aanzien hoe mensen gepest werden, dus hij drukte Alina dan ook op het hart dat ze hem toch echt moest benaderen als ze weer door iemand lastig gevallen werd. 'Zal ik doen,' zei ze zachtjes. Aidan was er ergens niet helemaal van overtuigd dat ze dit ook daadwerkelijk zou doen, maar hij wilde haar ook niet pushen en er nu vlak voor het feest een ding van maken. Liever stelde hij haar op haar gemak door plezier te gaan maken. Gelukkig leek Alina ditzelfde idee te hebben, gezien ze hem naar zijn kostuum vroeg, iets wat Aidan direct enthousiast maakte.
Hij kon het dan ook niet laten om haar een volledig verslag te doen van wat Jurassic Park was en hoe dit vergeleken zou kunnen worden met een park vol met fabeldieren. Iets wat helaas niet bestond, al leek het concept hem geweldig. Alina moest duidelijk nog even wennen aan het idee en luisterde met grote ogen naar zijn ideeën. 'Dat klinkt inderdaad een stuk minder angstaanjagend,' gaf ze uiteindelijk toe hoe hij nog had uitgelegd hoe een park vol met dino's niet noodzakelijk gevaarlijk hoefde te zijn. Zolang je de grote carnivoren maar goed onder controle hield, net zoals dit nodig was bij het houden van draken.
'Graag! Dan kom ik eindelijk te weten hoe zo'n film nu werkt,' ging ze enthousiast in op zijn voorstel om eens een keer de Jurassic Park films te gaan kijken met wat klasgenoten. Er waren vast meer mensen voor te porren, in ieder geval heus wel wat muggle-borns of halfbloeden. Wie weet ook nog enkele volbloeden zoals Alina die gewoon geïnteresseerd waren in muggle dingen.
'Top, dan ga ik binnenkort uitzoeken hoe dat überhaupt gaat werken hier.' Hij grinnikte even, maar toch was hij even bezorgd. Wat als dit nu echt niet zou lukken, dat het kasteel technologie zodanig onmogelijk maakte? Aan de andere kant, er moest toch vast een spreuk bestaan voor zoiets? In het ergste geval zou hij het bij de docent muggle studies kunnen navragen, die zou zoiets toch vast wel weten, of op zijn minst ook eens geprobeerd hebben. Dat zou hij in ieder geval in haar plaats gedaan hebben.
Eenmaal in de Grote Hal viel het direct op in hoeverre iedereen hun best had gedaan op de Halloween kostuums. Alles wat je maar kon verzinnen aan kostuum was aanwezig en Aidan keek dan ook zijn ogen uit. Ook Alina leek onder de indruk, al kwam dit ook deels door het feit dat niet iedereen even herkenbaar was. Ze gaf dan ook aan lang niet iedereen te kunnen herkennen. Niet dat Aidan dit wel kon, maar hij was absoluut niet bang om rond te vragen mocht degene in het naar zijn idee beste kostuum onherkenbaar zijn.
'Goed dat er geen alcohol te krijgen is,' merkte Alina op nadat Aidan haar had meegesleurd naar de dranktafel. Hij trok even vragend een wenkbrauw naar haar op. Niet dat hij zelf nou zo dol was op alcohol, maar het was wel een interessante opmerking. Zelf vond hij het in ieder geval niet erg dat er geen alcohol te krijgen was, de punch was ook hartstikke prima. 'Hoe ben jij trouwens met patronussen?' vroeg ze vervolgens verder, Aidan nog een reden gevend om haar wat verward aan te kijken.
'Dat is een onverwachte vraag,' lachte hij. 'Maar ik heb er in ieder geval eens één weten op te roepen.' Het had hem veel moeite en oefening gekost, maar daardoor was hij wel heel erg trots geweest. Nu hoopte hij nooit een dementor te hoeven tegenkomen, maar het kon geen kwaad om te weten hoe hij zich ertegen zou moeten verdedigen. 'Hoezo vraag je dit?' vroeg hij nog, absoluut nieuwsgierig naar haar reden, al helemaal omdat dit opeens zo onverwacht was opgekomen.

Stenenlikker

Index RPG Actieve Topics Zoek