[RPG] [0] The Path to War - [Speeltopic 2] - Speeltopics

21 juli 2021 - 11:31 darkurge is offline

The Path to War
It's changing out there. There's a storm coming, Harry... just like last time.

TIMES ARE CHANGING
Voldemort is terug. Nadat zelfs minister van Toverkunst Droebel het moest toegeven lijkt er geen weg meer terug. De tovenaarsgemeenschap bevindt zich op de vooravond van een oorlog. Inmiddels is Droebel afgetreden en daar is Schobbejak voor in de plaats gekomen. De gemeenschap heeft de hoop dat hij hun door deze donkere tijden zal leiden. Tot dus ver heeft hij echter weinig succes gehad. Een massauitbraak uit Azkaban, dementors die de tovenaarsgevangenis hebben verlaten en zich hebben aangesloten bij Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en de vele moorden die worden gepleegd... Het lijkt alsof deze storm nog lang niet gaat liggen.

De zesdejaars leerlingen keren na een donkere zomer terug op Hogwarts, wat gaat dit jaar hun brengen? En is iedereen veilig?
Hoe reageert de school na dreigementen aan het adres van leerlingen en wat uiteindelijk leidt tot de vermissing van één van hen?

CHARACTERS
Gryffindor
♂ Aster Muir — Adrien Sahores — Lerwick— 1.1
♂ Ashley Joseph Jones — Cole Sprouse— calice — 1.3
♂ Castor Aelius Black — Faceclaim — Morrigann— 1.5
♂ Joakim Ake Berglund — Rafael Miller— Helvar — 1.7
♀ Jordyn Mariah Kingsley — Dasha Taran— Veda — 1.3
♀ Kyra Aliyeva — Faceclaim — Morrigann— 1.8

Hufflepuff
♂ Aidan Tomas Fenwick — Max Barczak — Helvar — 1.3
♂ Julian Nolan Lartius — Faceclaim — Fika —1.4
♂ Theseus Owen Scamander — Faceclaim — Epione —1.7
♀ Alina Maedows — Karol Queiroz— Lerwick— 1.7
♀ Sasha Diggory — Zoe Kravitz — calice— 1.2
♀ Novalie Aria Fitzgerald — Elle Fanning — Veda — 1.3
♀ Aiofe Zara O'Conner— Isabel Moner — Iotte— 1.1

Ravenclaw
♂ Adrastos Quillon Montague — Maxence — Epione — 1.8
♂ Ilias Eisenberg— Louis Partridge— amren — 1.7
♂ Shane Montgomery — Nick Pervak— Helvar — 1.7
♀ Jemina Gauthier— Zendaya — Morrigann— 1.3
♀ Pandora Lovegood — Sabrina Carpenter — Calice — 1.4
♀ Josephine Montgomery — Faceclaim — Veda — 1.8
♀ Avalon Isolde Fitzgerald — Elle Fanning — Iotte — 1.4

Slytherin
♂ Dimitri Viktor Volkov — Timur Simakov— calice — 1.1
♂ Zaheer Aceves Selwyn— Iotte — 1.2
♂ Maximus Lovegood — calice — 1.7
♂ Miran Perceval Crawfort — Epione — 1.7
♀ Zoya Elaine Crawfort— Faceclaim— Veda— 1.4
♀ Amira Lucretia Black — Faceclaim— Epione— 1.4
♀ Madigan Zephyrine Elingston — Morrigann — 1.7
♀ Lysandra Black— Faceclaim — Reeses — 1.8

VAKKEN, QUIDDITCH, PREFECTS

VERHAAL OVERZICHT

ROLLENTOPIC ϟ PRAATTOPIC 3 ϟ SPEELTOPIC 2ϟ SPREADSHEET
PRAATTOPIC 1 • PRAATTOPIC 2
SPEELTOPIC 1

[ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 13:24 ]

11 okt 2021 - 13:39 Culloden is offline

Culloden 546

ALINA MEADOWS
16 • Hufflepuff • Hufflepuff Common Room • Hufflepuff uniform • with Julian

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Uiteindelijk was hun gesprek terug naar dementors gegaan en Alina wist niet of ze daar nu wel zo blij mee was. Er viel letterlijk niks positief te zeggen over die dingen en ze kreeg er de kriebels van. Vol overtuiging had ze met haar hoofd geschud toen Julian haar had gevraagd of ze ooit al eens een dementor gezien had. Liefst wou ze dat ook zou houden. Ze was nu niet bepaald nieuwsgierig naar hoe het zou voelen wanneer iemand je ziel eruit zoog.
'Ik weet niet eens hoe ik een deftige patronus moet oproepen.' De teleurstelling viel niet te missen. Het was toch best handig wanneer je jezelf kon verdedigen tegen een dementor, maar dan moest het je wel ook nog lukken. Tot dusver had ze nog geen succes gehad.
'Het klinkt een beetje stom, maar ik heb genoeg blije herinneringen alleen geen een is sterk genoeg,' antwoordde Julian. Ze was dus niet de enige die er problemen mee had.
'Dat is helemaal niet stom, ik heb exact hetzelfde probleem. Veel meer dan wat witte mist komt er niet uit mijn stok,' beaamde ze zijn probleem. Telkens wanneer de witte mist tevoorschijn kwam dacht ze dat het eindelijk ging lukken, maar helaas verdween het altijd weer voordat het zich tot een echte patronus kon vormen.
'Ik wil eigenlijk alleen maar weten wat voor dier mijn Patronus zou zijn.' Julian's lach klonk kort waardoor Alina zelf ook moest grinniken. Al was het nog niet zo dom wat hij daar zei.
'Daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar,' was ze het met hem eens. Het bleef toch speciaal dat iedereen een persoonlijke patronus had. 'Wat voor dier zou je graag zelf willen hebben?' De mogelijkheden waren eindeloos en eigenlijk had ze er nog nooit zover over nagedacht voor zichzelf.
'Misschien moeten we het een keer oefenen,' stelde hij grinnikend voor. Alina bleef hem even aankijken, zich afvragend of hij het nu als grap bedoelde of serieus was. Het idee klonk haar in ieder geval wel goed in de oren.
'Als je dat serieus meent vind ik dat best een goed idee. Er zijn vast meer mensen die er graag wat op zouden willen oefenen, niet?' vroeg ze zich luidop af. Het leek haar sterk dat Julian en zij de enigen waren die er niks van bakten. 'En daarbij heb je mijn nieuwsgierigheid naar mijn eigen patronus nu wel aangewakkerd,' voegde ze er grijnzend aan toe.
'Jij wel dan? Volgens mij moet het echt vreselijk zijn om er eentje tegen te komen.' Alina keerde even terug naar de dementors waarover ze het zojuist hadden, maar ook Julian schudde zijn hoofd. Gelukkig.
'Gelukkig niet en als ik alle verhalen moet geloven dan hou ik dat graag zo.'
'Een reden te meer om een patronus te kunnen oproepen.' Dan zouden ze tenminste niet hulpeloos staan. 'Volgens mij moeten we echt iets met je idee doen!'

[ bericht aangepast op 11 okt 2021 - 13:46 ]

Nothing is impossible in my own powerful mind.

12 okt 2021 - 15:38 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Gryffindor Uniform • In front of the Muggle Studies Classroom • w. Lysandra, Aster & Theo

Aster deed zijn verhaal. Zijn vader was sinds die zomer vermist en Ashley kon zich niet voorstellen wat voor een vreselijke aantal weken zijn vriend heeft moeten doormaken. De onzekerheid, de angst, het was gewoonweg afschuwelijk.
“Oh, Aster wat verschrikkelijk,” bracht Lysandra geschrokken uit. “Als we je kunnen helpen..”
En dat konden ze. Doordat Aster de les van Snape halsoverkop verlaten had, had hij het huiswerk niet meegekregen. Ashley maakte een flauwe grap over hun docent’s vettige haren, het sloeg nergens op, maar hij hoopte dat het Aster iets beter liet voelen.
Professor Burbage vroeg naar hun klasgenoten en waar ze bleven. Ongerustheid klonk door in haar stem. Misschien verwachtte ze dit jaar minder leerlingen voor haar vak, gezien de huidige politieke situatie.
“Ik geloof het niet, professor,” antwoordde Lysandra. “Ze zijn vast nog bij Defense Against the Dark Arts. Er was nogal wat, euh, commotie zeg maar,” Oja, dat was ook zo. Ashley was zelf het hele voorval met Maximus alweer vergeten. De vermissing van Aiofe en van Aster zijn vader waren veel belangrijker dan een geobsedeerde broer.
“Dat snap ik,” was professor Burbage haar begripvolle reactie. “We kunnen het er straks in de les nog even over hebben, als daar behoefte aan is. Komen jullie zo naar binnen?” En ze liep het lokaal binnen.
Lysandra richtte zich opnieuw tot Aster.“Je vader is niet voor niets een auror. Die zijn getraind voor zoiets, die red zich wel. Dat weet ik zeker.” drukte ze hem op het hard.
Ashley knikte medelevend, maar keek verrast op toen Lysandra hem een duw gaf. “Als Aster dat inlevert, mag hij de rest van het schooljaar nablijven bij Snape. We moeten een opstel over dementors schrijven.” zei ze.
“Als ik niet al in de problemen zat bij Snape had hij zijn verslag over shampoo wel gekregen hoor!” lachte Aster. Dat zou Ashley graag willen zien.
“We kunnen vanmiddag naar de bibliotheek gaan en alvast een begin maken?,” stelde Lysandra voor.
“Na Potions ben ik vrij tot vanavond, dus graag,” zei Aster. “Zullen we maar naar binnen gaan dan?” Aster liep naar binnen en ging zitten achter Theo.
Ashley keek Lysandra verontwaardigd aan, terwijl ze samen het lokaal binnen liepen. “Val jij me nu ook al aan? Het houdt ook nooit op met jullie Slytherins,” Grapte hij. “Eerst Max, nu jij.. ik had het niet achter je gezocht, Lys...”
Twijfelend bleef Ash staan. Eigenlijk wilde hij naast Jordyn gaan zitten dit uur, maar waarschijnlijk hadden zij en Joakim genoeg te bespreken, gezien de onthulling van de snitch over de jongen. Wie het ook was, een van hun klasgenoten had echt en heel ziekelijk idee van humor.

12 okt 2021 - 15:58 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • Library • Hogwarts Uniform • with Josie

Samen met Miran liep Dmitri richting de uitgang van het Defense Against the Dark Arts lokaal. Het was de eerste les geweest van dit vak dat Snape gaf en Dmitri vond het eigenlijk wel een prima uurtje. Toen de les werd afgesloten met Maximus die Ashley een klap uitdeelde was zijn ochtend al helemaal goed.
“Laat ik eerst maar langs Josie gaan, voordat ze zich bedenkt en me geen bijles meer wilt geven.” liet Dmitri aan Miran weten. Eerder had hij Josie onaardig afgekapt en dat zat hem niet lekker. “Loop je mee richting de bieb of moet je ergens anders naar toe?”
Dmitri hoopte dat Miran met hem mee zou lopen. Hij wilde de jongen zijn aanwezigheid nog niet verliezen. Miran leek afgeleid en Dmitri volgde zijn blik. De tweelingzus van Miran stond iet wat onwennig in de gang.
‘’Ik denk dat ik maar eens ga kijken of Zoya nog moordneigingen richting ons heeft,’’ zei Miran uiteindelijk. ‘’misschien verstandig om te peilen.’’
Dmitri knikte en grinnikte heel even, maar dit keer was hij degene die afgeleid was. Er was een nieuw stuk perkament. Opnieuw van de snitch. Er stond iets over Lysandra en Joakim en voornamelijk na het lezen van het geheim van Joakim brak lichtelijke paniek uit bij Dmitri. Shit, ging deze persoon mensen lopen outen?
‘’Huh,’’mompelde Miran. ‘’die snitch heeft het er maar druk mee.’’
Dmitri wilde weg. Hij was nog niet klaar om te praten over zijn eigen seksualiteit. Zelfs niet met Miran, die duidelijk wist hoe de vork in de steel stak. Heel eerlijk hoopte Dmitri dat het een gesprek was dat hij nooit hoefde te voeren.
Miran en Dmitri zeiden beiden niets. In stilte stonden ze naast elkaar en Dmitri vroeg zich af of Miran dezelfde paniek ervaarde als hijzelf.
‘’Ik zie je later wel,’’ zei Miran uiteindelijk.
“Ja, zie je later.” zei Dmitri, wat onwennig, waarna hij de gang uitliep.

Op automatische piloot liep Dmitri door de gangen van het kasteel richting de bibliotheek. Hij wist nog steeds niet wat hij moest maken van de stukken perkament en van die zogenaamde snitch. Moest hij zich zorgen gaan maken? Hoeveel mensen wisten dat hij op jongens viel? Misschien was het verstandiger om even niet met Miran om te gaan.. maar aan de andere kant, niemand wist van hun zoen. Toch? Of had Miran het toch aan anderen verteld? Zou hij het aan Zoya hebben verteld?
En dan was er nog Aiofe.. lieve Aiofe. Waar kon ze toch zijn? Was ze alleen? Was ze bang? Dmitri zijn hoofd maakte overuren en het liefste zou hij nu zijn weg maken naar het Quidditch-field om rondjes te vliegen. Niet eens als training. Gewoon vliegen om zijn hoofd leeg te maken. Helaas had hij andere verplichtingen..
Dmitri probeerde zijn zorgen aan de kant te zetten toen hij de deuren van de bibliotheek opende. Het was er stil. De geur van boeken en hout kwamen zijn neus tegemoet en zo geruisloos als hij kon liep hij door de hoge boekenkasten om Josie te vinden. Bijna helemaal achter in de bibliotheek vond hij haar. Het meisje zat te bladeren in haar boek. Haar hoofd steunde op haar hand. Het zag er rustgevend uit. Josie en haar boek en Dmitri voelde zich bijna bezwaard om haar te storen.
Dmitri legde zijn tas neer, schoof de stoel naast Josie naar achteren en ging zitten. “Josie,” Fluisterde hij. “Sorry, van eerder.” De woorden kwamen nogal onhandig zijn mond uit. “Hoop dat je me nog steeds bijles wilt geven..”

[ bericht aangepast op 12 okt 2021 - 15:59 ]

18 okt 2021 - 13:43 Reeses is offline

Reeses 1278

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform ● W/ Aster and Ashley @Muggle Studies

“Als ik niet al in de problemen zat bij Snape had hij zijn verslag over shampoo wel gekregen hoor!” Gelukkig lachte Aster weer en Lysandra deed met hem mee.
Misschien had die jongen ook wel gewoon wat afleiding nodig, dacht Lysandra. Daarom stelde ze voor om samen het opstel voor Snape te maken en daarmee die middag in de bibliotheek te beginnen.
“Na Potions ben ik vrij tot vanavond, dus graag,” stemde Aster met het voorstel in. “Zullen we maar naar binnen gaan dan?” Aster ging het lokaal al binnen, maar voor Lysandra hem kon volgen kreeg ze een verontwaardigde blik van Ashley toegeworpen.
“Val jij me nu ook al aan? Het houdt ook nooit op met jullie Slytherins,” zei hij en Lysandra grijnsde op zijn opmerking – iets wat ze van niet-Slytherins wel kon helpen. “Eerst Max, nu jij.. ik had het niet achter je gezocht, Lys.”
“Misschien word ik zo toch nog een beetje Slytherin-waardig,” antwoordde Lysandra quasi-serieus. “Dan is Snape ook nog een beetje trots op me. Waarom sloeg Max je eigenlijk? Had dat met zijn zus te maken?”
Ze volgde Ashley het lokaal binnen en zag Aster naast Theseus zitten. Opnieuw stootte Lysandra de Gryffindor naast hem aan. “Jij wilt zeker weer naast Jordyn zitten?,” gokte Lysandra onschuldig. “Als ik dat toelaat, gaan jullie je dan wel netjes gedragen dit jaar?”
“Ik had nog een ideetje,” grinnikte Lysandra toen en bleef staan, hoewel de les elk moment kon beginnen. “Waarom maken we dat opstel over Snape niet alsnog? En dan zetten we onze namen eronder – of juist niet. Kunnen we lachen.”
Snape had haar niet erg hoog staan, hoewel dat gevoel geheel wederzijds was. Hoewel de meeste studenten van Slytherin goed overweg konden met het afdelingshoofd, was zij daar een uitzondering op. En dat was ze op wel meer vlakken, als het aan de Slyterins lag.
Het kon haar echter weinig schelen en Lysandra hechtte veel meer waarde aan de vriendschappen van de andere leerlingen.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

[ bericht aangepast op 18 okt 2021 - 13:43 ]

18 okt 2021 - 16:03 Aynur is offline

Aynur 2380

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

Miran | Hallways | Outfit + Haar

— " W A AR I K I N eerste instantie verbluft in de richting van mijn kamer wilde lopen na het teken van genegenheid door Illias wist mijn tweelingbroer me eerder te bereiken. Hij legde zijn arm om mijn schouder heen en met grote ogen wierp ik een blik om hem. Het duurde even voordat ik me realiseerde dat het Miran waardoor mijn reactie iets meer tijd nodig had.
“Zusje,” begroette hij me. “Waarom zie je er zo. . . beduusd uit?” Ik knipperde een paar keer met mijn ogen. Beduusd. Ja, zo zou je mijn gevoel inderdaad kunnen omschrijven. Of eigenlijk het gevoel van de afgelopen paar uur. Zoveel dingen die me gepasseerd waren zonder dat ik de tijd had gekregen om alles daadwerkelijk te verwerken.
“Illias,” sprak ik bij wijze van antwoord op mijn broers zijn bezorgdheid en ik maakte een ietwat vage zwaaibeweging met mijn hand in de richting waarop ik mijn neef voor het laatst had zien verdwijnen. “Of ben je aan het bedenken hoe je van me af gaat komen?” vervolgde Miran echter nog wat me iets meer terug bracht naar het huidige leven.

Zijn opmerking werd dan ook beantwoord door een plagende stoot van mijn elleboog in zijn zijde waardoor ik los kwam uit zijn halve knuffel.
“En ik denken dat je bezorgdheid gericht was op mij, tsk.” Ik rolde met mijn ogen terwijl ik middenin de gang bleef staan om ons gesprek te vervolgen. Jongerejaars liepen haast automatisch met een grote boog om ons heen — zo groot was de invloed die de Crawfort-familie nog altijd had. Onze vader mocht dan wel de status met de dood bekocht hebben, ik ging het zeker niet zo aanpakken zoals hij had gedaan. De ontvoering van Aiofé zou daarin meer dan genoeg bewijs moeten zijn.
“Maar, terugkomend op het afkomen van mijn lieftallig broertje. . . Ik ga niet liegen en zeggen dat die gedachten niet door mijn hoofd was geschoten. Gisteravond was nou niet bepaald de meest gezellige avond van mijn leven.” Ik hees mijn tas steviger over mijn schouder en liet mijn blik onderzoekend over het gelaat van mijn broertje glijden die in zoveel opzichten op de mijne leek. “Of denk jij daar soms anders over?” vroeg ik hem nog voordat ik mijn armen voor mijn borst kruiste en zijn antwoord afwachtte.

[ bericht aangepast op 18 okt 2021 - 16:03 ]

I have seen my own sun darkened

20 okt 2021 - 16:14 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Dmitri at the library

— H E T W A S misschien beter dat ik Shane achterliet bij Novalie. Van mijn stemming leken we beide niet bepaald vrolijker te worden. Het water in mijn ogen was daar het bewijs van. Wel wierp ik nog een blik over mijn schouder — niet in de richting van mijn broer maar in die van Adrastos. Ergens had ik de minieme hoop dat hij mij zou opmerken en zou vragen of hij iets voor me kon doen. Ik had zijn aanwezigheid gemist, op een vreemd soort manier waar ik de vinger nog niet op kon leggen.
Op de automatische piloot liep ik verder in de richting van de bibliotheek — daar waar ik met Dmitri had afgesproken om te gaan nadenken over een plan van aanpak met zijn huiswerk. Nog altijd begreep ik de reden niet van de docenten om me aan deze kerel te koppelen. ‘Voor het verbeteren van je sociale vaardigheden,’ was de enige uitleg die ze me mee hadden gegeven. Nou, naar mijn bescheiden mening was daar niets mee aan de hand. Ik functioneerde prima binnen een groep — onopvallend op de achtergrond, zoals ik het ’t liefste had.
Eenmaal aangekomen in de bieb haalde ik het huiswerk tevoorschijn wat Professor Snape ons eerder had opgegeven. Het bijbehorende boek sloeg ik open en ik traceerde met mijn vinger langs de index-pagina om mezelf ervan te verzekeren dat ik me op de juiste pagina bevond. De geur van het mahoniehout en oude boeken wisten me altijd weer tot rust te brengen. Subtiel veegde ik met mijn mouw de restanten van de tranen weg die zich in mijn ooghoeken hadden gevormd en nam een diepe ademteug.
Een plotselinge fluistering van mijn naam liet me opkijken. “Josie. Sorry van eerder,” waren de woorden waarmee hij me begroette. Ik knikte slechts en perste mijn lippen iets meer op elkaar — niet meteen wetend wat ik van zijn verontschuldigingen zou moeten maken. “Hoop dat je me nog steeds bijles wilt geven,” voegde Dmitri er nog aan toe waarop ik mijn hoofd kantelde.
“Waarom zou ik je geen bijles meer willen geven?” vroeg ik de jongeman met oprechte verbazing. “Ik stoorde je waarschijnlijk op een verkeerd tijdstip, ja toch?” Zachtjes klapte ik mijn boek dicht en verschoof rechterop in mijn stoel. Oogcontact maken was niet één van mijn sterkste punten maar toch wist ik dit langer vol te houden dan ik van mezelf verwacht had. Een lichtelijk trots gevoel begon zich dan ook vanuit mijn borst te verspreiden.
“Dus, bijles,” vervolgde ik — ietwat onhandig. “Over welke vakken spreken we dan? Anders gezegd, met welke vakken heb jij mijn hulp nodig?”

I have seen my own sun darkened

20 okt 2021 - 23:44 Novalunosis is offline

Novalunosis 525

Julian Nolan Lartius

''In a world where you can be anything be kind''

Hufflepuff — Chaser – Hufflepuff Uniform — Hufflepuff Common Room – With Alina

Ondanks dat hij wist dat hij zich er niet voor hoefde te schamen had hij zijn blik neergeslagen toen hij had toegegeven dat geen enkele herinnering sterk genoeg was voor het oproepen van een Patronus. Het was immers niet bijzonder dat hij –een zesdejaars leerling –niet in staat was tot het uitvoeren van de spreuk. De Patronus stond bekend als een lastige spreuk, die velen volwassene tovenaars ook niet beheersten. Dat zorgde er echter wel voor dat hij juist wenste dat hij een Patronus kon oproepen. Hoe gaaf zou dat zijn?
'Dat is helemaal niet stom, ik heb exact hetzelfde probleem. Veel meer dan wat witte mist komt er niet uit mijn stok,' zei Alina wat hem deed opkijken. Een glimlach vormde rond zijn lippen. Hij hoefde zich er niet voor te schamen –niet omdat het een lastige spreuk was, maar ook omdat Alina nooit zou neerkijken op anderen.
'Ik wil eigenlijk alleen maar weten wat voor dier mijn Patronus zou zijn.' En het afweren van Dementors zou ook wel fijn zijn. Zijn opmerking zorgde ervoor dat Alina hem vroeg wat hij graag zou willen hebben als dier. Julian ondersteunde zijn hoofd met beide handen en trok een nadenkend gezicht. Het was niet de eerste keer dat hij over de vraag nadacht. Voornamelijk tijdens saaie lessen hield het onderwerp hem zo nu en dan wel bezig. Desondanks had hij geen direct antwoord klaarstaan. Er waren zoveel opties die hem leuk leken. Eén ding hadden ze wel allemaal gemeen; het waren geen kleine dieren. ''Pfoe...ik heb een hele lijst,'' begon hij grinnikend, ''een wolf lijkt me wel supergaaf, of een poema.'' Tijdens het opnoemen van de dieren ontstonden er alweer nieuwe ideeën om aan zijn lijst toe te voegen. ''Of juist iets zoals een Occamy.'' Hij rechtte zijn rug weer en keek haar vragend aan. ''En jij dan?''
'Misschien moeten we het een keer oefenen,' stelde hij grinnikend voor. De blik van Alina bleef even bij hem hangen voordat ze sprak. 'Als je dat serieus meent vind ik dat best een goed idee. Er zijn vast meer mensen die er graag wat op zouden willen oefenen, niet?’
Zijn mond zakte een klein beetje open, overvallen door haar idee. De opmerking was eerder gemaakt als grapje, al bevatte het wel een kern van waarheid. Het leek hem namelijk harstikke leuk om zoiets met anderen te oefenen. Hij had immers geleerd dat oefening kunst baarde. Dat anderen er hetzelfde over zouden denken was niet iets waar hij stil bij had gestaan.
'En daarbij heb je mijn nieuwsgierigheid naar mijn eigen patronus nu wel aangewakkerd.'
''Sorry,'' zei hij lachend waarbij hij zijn armen verhief, ''ik ben de schuldige.'' Hij liet zijn armen weer zakken. ''Maar denk je echt dat anderen daarin geïnteresseerd zouden zijn?'' Vroeg hij zich hardop af, al bleek het naast interesse ook te maken te hebben met bescherming. De kans dat ze met een Dementor in aanraking zouden komen was klein, maar aanwezig. Alina had een goed punt; hij wilde niet hulpeloos toekijken bij een Dementor aanval.
Haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Misschien konden ze hier daadwerkelijk wat mee gaan doen. ''Oke, oke, maar zouden we dan niet iemand nodig hebben die wél een Patronus kan oproepen?'' vroeg hij. ''Snape ga ik daarvoor niet vragen, of zullen we er een soort van secret society van maken?' Beetje bij beetje werd zijn enthousiasme versterkt. ''Bijvoorbeeld dat je enkel kan meedoen als je bent uitgenodigd. Een Slugclub voor het oefenen van Patronussen.''

Adventurer at heart, but oh how she loved to be home

24 okt 2021 - 23:04 Aynur is offline

Aynur 2380

JORDYN ✖ KINGSLEY

Ergens wist ik dat mijn snauw onterecht was — wat bevestigd werd door de steek in mijn maagstreek die ik voelde door de gefluisterde woorden van Joakim: “Ik ben er gewoon voor je.” Ik wist dondersgoed dat hij er voor me was, alleen kon ik dat er nu niet bij hebben. Hij zorgde ervoor dat ik binnen de lijntjes blijf omdat hij anders ook veranderde in een doelwit van de twee Zwadderaars.
Maximus reageerde niet meer op mijn verder uitdaging. Misschien maar beter ook. Oog om oog, tand om tand was een motto waar ik naar leefde — net als ‘carpe diem’. Uiteindelijk was Madigan ‘vriendelijk’ genoeg om mijn pen op te pakken, die ik voor nu in mijn borstzak stopte van mijn gewaad. Met iedere seconde leek ik het gevoel te krijgen de woordelijke veldslag te hebben gewonnen. Ze gingen nergens meer op in, op Madigan na die een lachwekkende poging deed tot intimidatie. Het zou een stuk geloofwaardiger overkomen als ze niet zo aan Maximus vastgeplakt leek te zitten.
Vervolgens deed ik nog een laatste poging om Ashley zijn daden wit te wassen — een gooi in de richting van de ‘snitch’. Natuurlijk had ik al eerder gehoord van Ashley en wist ik van hun verhouding af maar ik zag er geen reden in om iemand een klap voor te verkopen. Vlak na een les, nota bene. Tien punten aftrek door een stotterende Novalie was niks vergeleken met de straffen Snape eerder aan leerlingen had uitgedeeld.
Ik deelde vervolgens nog een sneer uit in de richting van Madigan — iets waar ik onmiddellijk spijt van kreeg door de misselijkmakende blikken die ze naar elkaar wierpen. De hand van Joakim wist me tijdelijk af te leiden van het schouwspel hoewel zijn woorden mijn frustratie aanwakkerde. “Ga niet te ver, alsjeblieft.” Ik perste mijn lippen op elkaar en ging er verder niet op in.
“Hee, genie, ik heb het aan m’n zusje gevraagd en wat er over haar en Ash stond was volgens haar waar. En Panda is niet echt iemand die over dingen liegt. Helaas,” nam Maximus eindelijk het woord tot zich nadat Madigan eerst al het werk voor hem had gedaan. Je kon wel duidelijk zien wie van hen twee de broek aan had in de relatie.
Ik wilde er nog iets tegenin gooien maar Maximus was me voor. “Maar Joakim kan ons vast verder opheldering geven, want over jou stond er ook iets geschreven toch?” Schuins wierp ik een blik op mijn vriend achter me. Mijn geïrriteerde gezichtsuitdrukking verzachtte kortstondig en ik wilde hem vragen of alles goed met hem ging. Zijn hand had de mijne al omsloten. Met steeds meer kracht deed Joakim pogingen om me naar achteren te dwingen — weg van wat er komen ging. Echter was de volgende opmerking van Maximus eentje die insloeg als de bliksem en met een ruk keerde ik me weer van Joakim af.
“Is dat waar? Of hebben jullie al geneukt?” vroeg de Zwadderaar met een zelfvoldane glimlach op zijn gezicht die ik er nu het liefst vanaf had willen beuken. Mijn blik viel op Madigan die haar vriendje (lees: echtgenoot in spe) een waarschuwende blik toewierp. Voordat ik echter antwoord kon geven, was Joakim me voor.
“Dat is iets wat je niet aangaat,” snauwde hij abrupt. “Kom Jordyn, we hebben nu les, het is beter als we gaan.” Hij sloeg zijn arm om mijn schouder — alsof hij wist waartoe ik in staat was en dirigeerde me de gang uit.
“Verdomme, Jo,” gromde ik toen ik de druk op mijn schouder voelde verstevigen. Hij deed serieuze pogingen om ervoor te zorgen dat ik niet zomaar kon ontsnappen. Eindelijk stopte hij — op het punt dat we bijna bij het Dreuzelkunde-lokaal waren aangekomen. Het liefst was ik nu zwaar tegen hem uitgevallen maar de manier waarop hij voor me stond — bijtend op zijn lip, haast zenuwachtig te noemen — hield me tegen. “Zeg het maar. . .” verzuchtte ik dan ook.
“Er zit wel een kern van waarheid in Max’ woorden,” gaf hij toe. “Wat? Dat we geneukt hebben? Geloof me, dat zou ik me toch wel moeten herinneren. Of ik moet compleet knock-out zijn geweest van de alcohol,” klonk mijn stem nog steeds ietwat gefrustreerd door zijn stunt van eerder. Ik kruiste mijn armen voor mijn borst en wachtte de rest van Joakims verhaal af.
“Ik wilde het je zelf vertellen binnenkort, maar de snitch was me voor. Ik ben aseksueel, ik wil geen seks. Maar ik wil jou wel.” Om zijn woorden kracht bij te zetten, drukte hij zonder pardon zijn lippen op de mijne. Voor een kort moment werden mijn gedachten teruggevoerd naar de fijne tijd die we gedeeld hadden en gleden mijn handen omhoog in de richting van zijn nek. Ik stopte echter op het moment dat ik onze kus wilde verdiepen en liet mijn voeten weer plat op de grond komen.
Ietwat onstabiel door onze kus — en de duizenden emoties die door mijn lichaam heen raasde, deed ik een stap naar achteren. Met een gefrustreerde beweging haalde ik een hand door mijn haar. “Het ligt niet aan jou dat ik — dat ik nu afstand neem. Eerlijk waar, het interesseert me geen bal wat voor seksualiteit je hebt,” begon ik onhandig. “Ik weet alleen niet zo goed. . . ehm. Ik was boos op je, nu iets minder boos. Nu ben ik vooral gefrustreerd met mezelf. Emoties zijn moeilijk.” Ik haalde een diepe ademteug en deed een slappe poging om de rust in mezelf weer terug te vinden.
“Weet je, kunnen we het hier later over hebben? I need a break.” Ik plaatste beide handen radeloos tegen mijn voorhoofd en voelde een hoofdpijn opkomen.

[ bericht aangepast op 24 okt 2021 - 23:05 ]

I have seen my own sun darkened

25 okt 2021 - 10:33 darkurge is offline

darkurge 3074

⌘ Dmitri Viktor Volkov ⌘
16 years old • Slytherin • Quidditch Captain • Library • Hogwarts Uniform • with Josie

De atmosfeer in de bibliotheek was rustgevend en de geur van hout en oude boeken verzachtte de paniek om Aiofe haar verdwijning. Dmitri zocht Josie tussen de hoge boekenkasten en vond haar uiteindelijk aan een bureau in haar eentje. Hij begroette de Ravenclaw en bood meteen zijn excuses aan voor zijn eerdere sneer naar haar toe. Het was niet aardig en Josie had het niet verdiend. “Hoop dat je me nog steeds bijles wilt geven,” probeerde hij voorzichtig.
Het meisje kantelde haar hoofd. “Waarom zou ik je geen bijles meer willen geven?” Duidelijk geen Slytherin dit, dacht Dmitri en hij ging zitten op de stoel naast haar.
“Ik stoorde je waarschijnlijk op een verkeerd tijdstip, ja toch?” vroeg ze en ze sloeg haar boek zachtjes dicht.
Dmitri knikte, maar ging verder niet op het onderwerp in. Praten was nou niet bepaald een van zijn sterke punten.
“Dus, bijles” vervolgde Josie. “Over welke vakken spreken we dan? Anders gezegd, met welke vakken heb jij mijn hulp nodig?”
Dmitri haalde zijn schouders op en liet zichzelf onderuit op de stoel zakken. “Transfiguration, Astronomy, Herbology.” Somde hij de vakken op waar hij nou niet bepaald in uitblonk. “Daar ben ik slecht in.” Gaf hij eerlijk toe en het maakte hem eigenlijk ook weinig uit. Het enige wat hij wilde was zijn schoolcarrière afmaken om Quidditch te kunnen spelen in het team van Slytherin. De vakken die hij volgde waren voor hem bijzaak. “Zou je me daarbij kunnen helpen?”

25 okt 2021 - 10:46 darkurge is offline

darkurge 3074

♠ Ashley Joseph Jones ♠
- Ready to start a Revolution -
17 years old • Gryffindor • Progressive • Gryffindor Uniform • In front of the Muggle Studies Classroom • w. Lysandra

Ashley had verontwaardigd op Lysandra gereageerd. Wat was dat toch met Slytherins en anderen aanvallen? En hij maar denken dat Lysandra anders was...
“Misschien word ik zo toch nog een beetje Slytherin-waardig,” antwoordde het meisje quasi-serieus.
“Dan is Snape ook nog een beetje trots op me.”
“Zal ik het aan de andere Slytherins laten weten?” Stelde Ashley voor. Hij hield zijn handen in de lucht. “Newsflash; Lysandra Black tóch waardige Zwadderaar!” lachte hij. “Ik dan dat Zaheer zijn toverstok op eet als hij dat hoort.”
Samen liepen ze het lokaal binnen. Aster ging zitten naast Theseus en Ashley bleef aan Lysandra haar zij.
“Waarom sloeg Max je eigenlijk? Had dat met zijn zus te maken?” vroeg ze hem
Ashley haalde zijn schouders op. Zijn kaak brandde na, maar de echte pijn was allang verholpen door Aidan. “Ik denk het.” zei hij nonchalant, maar hij wist zeker dat het over Pandora ging. “Max is een beetje een obsessieve broer, vind je niet?” Vroeg hij naar Lysandra haar mening.”Ik ben blij dat ik niet zulke broers heb.” Ashley zijn broers waren allemaal een stuk ouder, hadden een gezin en het kon hun waarschijnlijk weinig uitmaken wat hun kleine broertje op Hogwarts deed.
“Jij wilt zeker weer naast Jordyn zitten?,” gokte Lysandra. “Als ik dat toelaat, gaan jullie je dan wel netjes gedragen dit jaar?”
“Zou ik wel willen, maar dan moet ze er wel zijn..”Ashley keek over zijn schouder richting de deur van het klaslokaal. Nog altijd was er geen teken van zowel Jordyn, Castor als Joakim. Zonder hen was dit Gryffindor-feestje niet compleet.
“Ik had nog een ideetje,” grinnikte Lysandra en Ashley draaide zich naar haar toe. “Waarom maken we dat opstel over Snape niet alsnog? En dan zetten we onze namen eronder – of juist niet. Kunnen we lachen.”
Onder de indruk van haar voorstel trok Ashley zijn wenkbrauwen op. “Dat is heel interessant.” zei hij, waarna hij even nadacht. “Wat stel je voor? Veel liefs, Zoya en Zaheer?”

[ bericht aangepast op 25 okt 2021 - 10:46 ]

26 okt 2021 - 13:26 Basim is offline

Basim 18653

Joakim Berglund

16 — Gryffindor — Rebel Prefect — Quidditch Keeper — with Jordyn, ~~Max and Madigan~~ — somewhere in the hallways

❝ Another fine day ruined by responsibility. ❞

De enige reactie die hij kon verzinnen na Max' woorden was vluchten. Hij moest weg uit deze situatie voor het uit de hand kon lopen. Normaal was hij juist iemand die dingen suste, zorgde dat het uit de hand liep, maar hij was dan meestal niet zelf betrokken in de situatie. Het ging dan niet om hem, het was nu ook heel lang niet om hem gegaan, maar Max had besloten om het persoonlijk te maken. Haast alsof Max wist dat hij hiermee kon voorkomen dat Joakim de confrontatie zou de-escaleren op een normale manier.
Het deed hem goed dat Jordyn in eerste instantie wat bezorgd naar hem opkeek, maar zijn hart kromp weer ineen op het moment dat ze zich opeens van hem afkeerde na Max' tweede opmerking. Dit wakkerde alleen maar meer zijn woede aan, hij liet het voorzichtig tussen zijn woorden door sijpelen. Vastberaden trok hij Jordyn achter zich aan, of ze nu wilde of niet.
'Verdomme, Jo,' gromde ze nog op het moment dat hij zeker wilde zijn dat ze niet aan hem zou kunnen ontsnappen. In ieder geval niet zonder daar veel moeite voor te moeten doen. Hij negeerde haar woorden echter. Hij moest even lopen om af te koelen, zo ver weg mogelijk geraken van Max en Madigan. Eenmaal hij weer wat rust had gevonden, en ze bijna bij het dreuzelkunde lokaal waren, hield hij halt. Zijn woede was weg, alleen zijn angst en bezorgdheid waren overgebleven. Wat nou als Jordyn hem niet meer wilde na wat hij haar te vertellen had? 'Zeg het maar,' gaf Jordyn verbazingwekkend rustig aan toen ze eenmaal stilstonden. Hij had zich al mentaal voorbereid op een uitbrander, hij wist maar al te goed dat hij had gereageerd op een manier die ze niet leuk had gevonden.
Met tegenzin gaf hij toe dat er een kern zat in Max' woorden, dat er inderdaad iets over hem geschreven was. Jordyn gaf hem alleen niet de tijd om uit te praten en dit verder toe te lichten. 'Wat? Dat we geneukt hebben? Geloof me, dat zou ik me toch wel moeten herinneren. Of ik moet compleet knock-out zijn geweest van de alcohol.' Defensief kruiste ze haar armen voor haar borst, haar eerdere frustratie was duidelijk weer terug.
Joakim uitte een gefrustreerd geluid. 'Dat bedoel ik niet,' wierp hij verontwaardigd tegen. Hij nam even de tijd om rustig adem te halen voor hij weer verder kon spreken, haar het volledige verhaal kon vertellen. Om haar dan te kussen. Hij had even geen idee wat hij met de gehele situatie aan moest, maar hoopte dat een kus haar kon laten zien wat hij nu precies bedoelde, wat hij alsnog voor haar voelde. Gelukkig ging ze in op zijn kus, haar handen naar zijn nek brengend. Hij wilde haar nog extra tegen zich aandrukken, maar precies op dat moment beëindigde ze de kus en deed ze een stap naar achter. Direct was de pijn weer terug, wilde ze hem toch niet?
'Het ligt niet aan jou dat ik — dat ik nu afstand neem. Eerlijk waar, het interesseert me geen bal wat voor seksualiteit je hebt,' begon ze. Toch keek hij haar twijfelend aan, want het voelde wel als een afwijzing. 'Ik weet alleen niet zo goed. . . ehm. Ik was boos op je, nu iets minder boos. Nu ben ik vooral gefrustreerd met mezelf. Emoties zijn moeilijk. Weet je, kunnen we het hier later over hebben? I need a break.' Eerst knikte hij voorzichtig, maar zodra ze begon over een break, begon hij heftig van nee te schudden. Het was egoïstisch, maar hij wilde haar geen pauze geven, hij had duidelijkheid nodig, juist nu. Hij kon niet zomaar stoppen met dit gesprek, niet nu hij zoiets belangrijks, zoiets gevoeligs aan haar had verteld.
In eerste instantie deed hij twijfelend een stap in haar richting, maar al gauw had hij zijn besluit genomen en trok hij haar vastberaden in zijn armen. 'Emoties zijn ook moeilijk, maar wil wil graag nu praten,' vertelde hij haar zachtjes. 'Ik zou toch graag... een beetje duidelijkheid willen.' Hij wist dat hij geen volledige duidelijkheid van haar zou kunnen krijgen, niet nu ze zo in de knoop met haar emoties leek te zijn. Toch wilde hij graag weten of ze hem nu wilde of niet, op welke manier dan ook. Hij begroef zijn gezicht in haar nek en nam even de tijd om weer proberen tot rust te komen, wachtte haar woorden af. Het maakte niet uit hoe lang ze wilde nadenken, zolang ze hem maar iets kon zeggen.

Stenenlikker

26 okt 2021 - 19:13 Culloden is offline

Culloden 546

Alina Meadows
16 • Hufflepuff • Hufflepuff Common Room • Hufflepuff uniform • with Julian

"The good you do today will be forgotten tomorrow.
Do good anyway."

Het gesprek was geëvolueerd naar patronussen en hun verslag over dementors werd momenteel even vergeten. Alina vond het fijn om ergens enthousiast over te kunnen zijn na de ochtend die niet zo positief was begonnen. Ze had Julian dan ook gevraagd naar wat voor dier hij graag als patronus zou willen. 'Pfoe...ik heb een hele lijst,' antwoordde hij grinnikend. Daar kon ze hem geen ongelijk in geven; er waren zoveel coole en leuke dieren waardoor de mogelijkheden oneindig werden.
'Een wolf lijkt me wel supergaaf, of een poema. Of juist iets zoals een Occamy. '
'Dat zijn allemaal wel coole opties. Mocht het een Occamy zijn, dan hoop ik voor je dat de patronusversie zich niet aanpast aan de grootte van de ruimte.' Alina lachte even toen ze het zich probeerde voor te stellen. Zo'n gigantische Occamy zou misschien wel heel erg schrikwekkend zijn voor dementors.
'En jij dan?' Daar moest ze op haar beurt even over nadenken. Ze kon nu natuurlijk wel allemaal stoere dieren gaan opnoemen, maar die zouden niet echt bij haar persoonlijkheid passen.
'Hmm,' humde ze dan ook even, 'ik denk dat een koala wel bij me zou passen.' Een koala was niet echt angstaanjagend, maar binnen haar weten was dat geen vereiste. 'Of een Niffler zou ik ook wel cool vinden. Omdat ze schattig zijn, niet omdat ze glimmende dingetjes stelen,' verduidelijkte ze haar tweede keuze lachend. 'Niet dat dementors überhaupt iets glimmend bij hebben om te stelen...'
Julian kwam vervolgens al snel aanzetten met het idee dat ze ergens zouden moeten kunnen oefenen op de patronus en daar reageerde Alina direct heel erg enthousiast op. Ze kon zien dat hij even overvallen werd door haar enthousiasme en misschien had hij het wel niet helemaal serieus bedoeld. 'En daarbij heb je mijn nieuwsgierigheid naar mijn eigen patronus nu wel aangewakkerd.' voegde ze er dan ook nog lachend aan toe.
'Sorry, ik ben de schuldige.' Zijn armen gingen de lucht in bij zijn bekentenis. 'Maar denk je echt dat anderen daarin geïnteresseerd zouden zijn?'
'Ik denk echt dat er wel meer mensen zijn die niet weten hoe ze een patronus moeten oproepen, maar het wel graag zouden kunnen. Zeker met wat er nu allemaal gaande is,' was haar eerlijke antwoord. Het jaar was nog maar net begonnen en er gebeurde al gekke dingen.
'Oke, oke, maar zouden we dan niet iemand nodig hebben die wél een Patronus kan oproepen?' Het was duidelijk hoorbaar dat ook Julian warm begon te lopen voor zijn eigen idee. 'Snape ga ik daarvoor niet vragen, of zullen we er een soort van secret society van maken?' Er liep een rilling over haar rug heen bij de gedachte aan een clubje oprichten met Snape. 'Bijvoorbeeld dat je enkel kan meedoen als je bent uitgenodigd. Een Slugclub voor het oefenen van Patronussen.'
'Nee, Snape hoef ik buiten Defence Against the Dark Arts ook echt niet te zien!' was ze het met hem eens. 'Maar er is vast wel iemand die het onder de knie heeft.' Misschien moesten ze gewoon eens wat gaan rondvragen. Ze zaten in hun zesde jaar en het leek haar niet onwaarschijnlijk dat iemand van hun medeleerlingen wel een patronus kon oproepen.
'Een secret society klinkt wel leuk, maar sluiten we dan niemand uit?' Een lichte toon van bezorgdheid was hoorbaar in haar stem. 'Misschien moeten we ook mensen toelaten wanneer ze het vragen?' stelde ze voor. Dat zou haar er in ieder geval beter over doen voelen. 'Tenzij we echt doorhebben dat ze gewoon voor de grap flauw willen komen doen natuurlijk.'
Alina klapte even enthousiast in haar handen. 'Dit kan volgens mij echt wel werken als we het goed aanpakken!'

Nothing is impossible in my own powerful mind.

26 okt 2021 - 22:12 Aynur is offline

Aynur 2380

16 | Pureblood Ravenclaw | Outfit | with Dmitri at the library

— I K K E E K op vanuit het boek waarin ik achtergrondinformatie over Dementors aan het opzoeken was zodra Dmitri zich bij me voegde. Hoe eerder ik klaar was met mijn verslag des te eerder ik verder kon werken aan mijn uitvindingen. Uren had ik immers gespendeerd aan het verbeteren van de Snitcher en ik moest nog de laatste hand leggen aan de motoriek van het locomotiefje naar aanvulling van de data die ik gisteravond had ontvangen — mijn uitvinding uitproberend op Julian en Aidan.
Voordat ik echter aan mijn verslag kon beginnen, was er eerst een andere taak die ik moest volbrengen. Een taak die me opgelegd was door de docenten als een soort sociale vaardigheidstraining aangezien mijn onbegrip voor menselijke emoties vaak als een struikelblok fungeerde in mijn communicatie. Zo begreep ik ook niet waarom Dmitri dacht dat ik hem geen bijles wilde geven en vroeg ik hem op uitleg.
Ik wist alleen niet of ik mezelf gelukkig kon prijzen of juist niet toen de jongen geen spraakzaam type bleek te zijn. Hij knikte slechts waarmee het onderwerp ook afgedaan leek. Ik aarzelde even en vroeg me af of ik had moeten aandringen. Op deze manier ging ik nooit iets leren van de jongen voor me en wat voor persoon hij was achter zijn stoïcijnse gezichtsuitdrukking.
“Je bent geen spraakzaam type — ofwel?” merkte ik op, mijn stem neutraal houdend. Zou ik nu door moeten vragen? Over dingen die hij wel interessant vond? Wat moest ik überhaupt doen in deze situatie? Dit was het langste gesprek dat ik ooit met iemand had gevoerd buiten Adrastos, Shane, Kyra en Theseus om. Uiteindelijk besloot ik het over een andere boeg te gooien en te beginnen over zijn bijles.
Nonchalant haalde Dmitri zijn schouders op alvorens hij zichzelf onderuit liet zakken op zijn stoel. Ik wist dat het me niet zou moeten storen, maar ergens had zijn houding toch juist dat effect. En dan eerder op een persoonlijk niveau — wat je niet direct bij mij zou verwachten. Ik merkte dat ik er nerveus van werd. Was ik niet interessant genoeg? Hoe moest ik dit aanpakken om niet als een totale mislukking op de Zwadderaar over te komen.
Na, voor mijn gevoel, een eeuwigheid gaf de jonge antwoord. “Transfiguration, Astronomy, Herbology. Daar ben ik slecht in.” Ik knikte en bedacht me dat ik hem zou kunnen helpen met de eerste twee vakken die hij opnoemde. Van de laatste had ik daarentegen geen kaas van gegeten. “Zou je me daarbij kunnen helpen?”
De manier waarop Dmitri dit aan me vroeg, liet een kleine glimlach op mijn gezicht verschijnen — wat zeer zeldzaam was, zeker door de staat waarin ik me verkeerde na het belabberde gesprek met mijn broer. “Ehm, ja. Ja natuurlijk. Nou ja, de eerste twee in ieder geval.” Ik dacht even diep na. “Weet je,” begon ik. “— Je speelt Quidditch, toch?” Dat wist ik omdat Adrastos me vaak meenam naar Quidditch-wedstrijden en me hielp het spel te begrijpen door me van commentaar te voorzien. “Misschien kan ik iets bedenken wat je bijles een stuk leuker zal maken. A-als je dat okay vind.” Ik kantelde mijn hoofd in afwachting tot zijn antwoord terwijl een plannetje zich begon te vormen in mijn achterhoofd.

[ bericht aangepast op 26 okt 2021 - 22:14 ]

I have seen my own sun darkened

26 okt 2021 - 22:16 Aynur is offline

Aynur 2380

16 years — Hufflepuff Prefect — Pureblood
Outfit + Logo House + Shoes — just outside the DADA classroom — w. Shane

Dankbaar krulden mijn lippen zich om tot een glimlach op het moment dat Adrastos instemde om het lokaal uit te lopen. “Ja, laten we gaan,” zei hij. “Ik vind het hier ook niets.” Eerst de drama omtrent Maximus en Ashley, vervolgens mijn bezorgdheid om Aidan en als kers op de taart een rondsuizend soesje die op Snape zijn hoofd belandde. Het voelde vele malen veiliger om zo snel mogelijk uit de bedompte ruimte te ontsnappen.
Eenmaal buiten leidde mijn vriend me direct naar het prikbord toe waar de Snitch een vervelend bericht over zowel Lysandra als Joakim had geplaatst. Met geen mogelijkheid was het perkament er vanaf te pulken en ik hoorde Adrastos “Wat is dit voor onzin?” naast me mompelen toen ook hij me bijviel.

Ik kreeg een plotselinge ingeving en klopte mijn vriend liefdevol tegen zijn hand aan — om hem woordeloos mijn plan kenbaar te maken. In één soepele beweging zette ik mijn rugzak op de grond en deed ik mijn mantel uit met de bedoeling om mijn mantel over het prikbord te hangen. Het bericht op die manier aan het zicht te onttrekken. Echter ging dit niet zo makkelijk als ik gehoopt had en ik sprong een aantal maal onhandig op en neer om mijn mantel achter het andere hoekje te laten haken.
“Huh?” was de verraste — niet al te charmante reactie die over mijn lippen rolde weldra iemand mijn mantel van mij overpakte en zonder moeite over het prikbord hing. Niemand minder dan mijn Shane welteverstaan. Mijn gezicht lichtte op bij het zien van zijn aanblik. “Hey,” begroette hij me en hij legde zijn hand op mijn schouder. Ik kon er niets aan doen: mijn glimlach werd waar mogelijk nog breder.
“Heb je de les een beetje overleefd?” vroeg hij zachtjes aan mij waarop ik mijn hoofd kort tegen zijn schouder legde ten teken van genegenheid. “Ik sta eigenlijk nog te bibberen op mijn benen,” fluisterde ik terug naar waarheid. Het hele gebeuren omtrent Maximus en Snape die me een standje had gegeven, had toch meer van me gevergd dan verwacht. “Gelukkig had ik Adrastos bij me,” voegde ik eraan toe waarna Adrastos in het middelpunt van de aandacht stond.
“En dank je voor je hulp van vanochtend, gok ik,” bedankte Shane Adrastos die op zijn beurt aangaf dat het geen probleem was geweest. Ik voelde een trots gevoel vanbinnen opborrelen om het feit dat mijn vriend uit zichzelf iets van sociale vaardigheden liet zien — een zeer zeldzaam fenomeen. Vervolgens namen we afscheid van mijn vriend en bleven Shane en ik met z’n tweetjes achter. Ik moest mijn hoofd in mijn nek leggen om hem goed en wel aan te kunnen kijken.
“Zeg, gaat het wel?” vroeg ik vervolgens bezorgd. Ondanks het feit dat hij meer geslapen had dan ik, leek hij velen malen vermoeider. “Kan ik iets voor je doen?” Ik gaf Shane liefdevol een klein duwtje met mijn heup alvorens ik mijn rugzak opraapte en weer over mijn schouder hees — klaar om te gaan naar wat het ook mocht zijn waar Shane naartoe wilde gaan.

[ bericht aangepast op 26 okt 2021 - 22:17 ]

I have seen my own sun darkened

27 okt 2021 - 14:38 Reeses is offline

Reeses 1278

Lysandra Black
Sixteen years ● Slytherin ● Bloedverraadster ● Outfit: Slytherin uniform ● W/ Ashley @Muggle Studies

Ashley stak zijn handen in de lucht, als de promotie van één of ander spectaculair nieuwsitem. “Newsflash: Lysandra Black tóch waardige Zwadderaar. Ik denk dat Zaheer zijn toverstok op eet als hij dat hoort.”
Lysandra lachte, terwijl ze met de Gryffindor het lokaal binnenwandelde. Nog niet iedereen was aanwezig, zag Lysandra. De drie leerlingen waar professor Burbage eerder naar had gevraagd, waren nog altijd niet gearriveerd. “Zaheer zal je nooit geloven. Net als de rest van de school,” meldde Lysandra hem, denkend aan haar mede – Slytherin. “Maar misschien laat hij mij dan eens met rust.” Zaheer liet geen moment voorbij gaan om een rotopmerking naar haar hoofd te slingeren – zelfs tijdens de vakantie was zij nog zijn slachtoffer, omdat de Selwyns nog met regelmaat bij de Blacks over de vloer kwamen.
Sinds hij achter haar relatie met Dean was gekomen, leken zijn pesterijen enkel toe te nemen. Én hij had nu een uitstekend chantagemiddel. Met weemoed dacht Lysandra aan alle rotklusjes die ze al voor de jongen had moeten opknappen. Dat ze hem vandaag nog zou spreken, leek Lysandra dan ook erg waarschijnlijk. Ze had al zo’n donkerbruin vermoeden dat ze zijn opstel voor DADA ook moest maken.
“Max is een beetje een obsessieve broer, vind je niet?,” vroeg Ashley haar, nadat Lysandra naar de reden van de klap had gevraagd. Een langzaam, bedachtzaam knikje volgde vanuit de brunette. “Ik ben blij dat ik niet zulke broers heb,” voegde hij daaraan toe.
“Die van jou zijn allemaal ouder toch? Dat zal alles inderdaad wel een stuk makkelijker maken,” antwoordde Lysandra. “Lycoris is net zo. Misschien is dat ook wel typisch iets voor Slytherins.” Kort haalde Lysandra haar schouders op. “Ik zou me niet teveel van die jongen aantrekken, als ik jou was. Jij en Pan moeten zelf weten wat jullie willen.” Al dat gezwets ook over bloedstatus en trots kwam Lysandra zo onderhand de neus uit.
Dat bracht haar echter wel op een ideetje om weer eens te lachen en Lysandra stelde voor om Snape alsnog een opstel te geven over shampoo.
Ashley keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Dat is heel interessant,” zei hij, waarop Lysandra nog breder grijnsde. “Wat stel je voor? Veel liefs, Zoya en Zaheer?” Lysandra knikte. “Sowieso Zaheer. Max misschien? Of gewoon namens alle Slytherins. Voor hun favoriete afdelingshoofd.” Lysandra keek Ashley van opzij aan. “Je newsflash zal dan alleen niet doorgaan – als ze erachter komen word ik geloof ik de afdeling uitgeschopt.” Niet dat Lysandra dat heel erg zou vinden – maar haar ouders zouden er minder blij mee zijn.

"I am not a product of my cirsumstances,
I am a product of my decisions"

[ bericht aangepast op 27 okt 2021 - 14:39 ]

Index RPG Actieve Topics Zoek