• Pure Times Are Over
    Rollentopic            Praattopic 5

                                                                                                   

    Regels
    — Quizlet huisregels
    — Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
    — 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
    — Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
    — Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
    — Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
    — Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!




                                                                                                   

    Kamerindeling

    Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
    Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
    Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
    Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
    Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
    Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

    [ bericht aangepast op 19 aug 2021 - 9:32 ]


    I have seen my own sun darkened


    Alyssa
    20 | Ray of sunshine | With Sorin & Elias | Room 2 | Outfit


    ”Let kindness be the language of your heart."

          ''Bedankt, ik deel wel een kamer met Leya. Geen probleem.'' Elias zijn woorden deden Aly goed. Ze was blij dat de jongen er geen problemen mee had en dat hij zo oprecht klonk. Als ze het niet verkeerd gezien had, zag ze zelfs een glimlach op het gezicht van haar vroegere vriend. Het gaf Aly een fijn gevoel van binnen. Nadat Aly haar lichtste tas aan Sorin overgedragen had, trok de jongen zijn wenkbrauw omhoog. Waarschijnlijk wist hij dat ze hem de lichtste tas gegeven had. "Zullen we?’’ Aly had instemmend geknikt en was opgestaan. Net toen ze haar twee overige tassen wilde pakken, greep Sorin er een voor haar neus weg. Hij moest weer eens een perfecte gentleman zijn. Met een smalle betrapte grijns volgde ze hem. Ze liep met hoge verwachtingen de slaapkamers in en die werden niet helemaal waar gemaakt. ''Je kan wel zien waar het budget heen is gegaan.'' Elias zijn droge opmerking bevestigde ook Aly haar eerste gedachte. Het was inderdaad een echte anti-climax. Toch wilde ze er het beste in blijven zien en dus begon ze al snel een interieur presentatie aan de overige jongens te geven. Ze konden het op leuken met wat lichtjes hier en wat plantjes daar en ga zo maar verder. Ze was uiteindelijk gestopt om bevestiging vanuit Sorin te krijgen. Hij werd haar roommate. Hij moest het er natuurlijk wel mee eens zijn. Aan de jongen zijn glimlach te zien, vond hij het prima.
    ‘’Ik denk zelfs dat het washok beter is dan de algemene slaapzaal.’’ Aly grinnikte even. "No way! Heb je enig idee wat er daar wel niet allemaal gebeurt? Geef mij dan toch maar de algemene slaapzaal. Dan lig ik niet in een ruimte met ieders bacillen." protesteerde Aly lachend.
    Sorin liet zijn ogen opnieuw door de ruimte glijden en Aly volgde zijn voorbeeld. Ze kon super visueel denken en zag de perfecte slaapkamer nu al voor zich. Ze kon niet wachten om te beginnen. ‘’We kunnen hier zeker wat mee.’’ Aly glimlachte. "Yes, nou en of!"


    ‘’Wat vind jij?’’ vroeg Sorin aan Elias. Het was een perfecte manier om hem meer bij het gesprek te betrekken. Aly baalde dat zij dat niet beter had gedaan. ''De gezamenlijke ruimte had wat verwachtingen gecreëerd, maar het is zeker beter dan de algemene slaapzaal. Niets om over te klagen.'' Aly glimlachte. That is the spirit! Positief blijven! ''Het versieren laat ik wel aan Leya over, ik denk dat die daar wat beter in is.'' voegde Elias met een kleine grinnik toe aan zijn eerdere opmerking. Aly lachte even. "He! Niet zo bescheiden! Bijna iedereen kan goed versieren dus give yourself some slack.." De brunette pakte een van haar tassen op en gooide die op het rechterbed. Ze hield ervan om aan de rechterkant te slapen. Ze ging naast haar tas op het bed zitten en keek de twee jongens aan. "Hebben jullie een beetje zin in het feest van vanavond?" Het was een vraag aan zowel Sorin als Elias maar ze was stiekem meer nieuwsgierig naar het antwoord van Elias. Ze wilde hem bij het gesprek blijven betrekken. In ieder geval tot hij dat zelf niet meer wilde en aangaf. Ze wilde hier niet gezellig met Sorin gaan kletsen en Elias een awkward gevoel geven. Bovendien was ze wel benieuwd naar hoe Elias over het feest dacht en met wie hij daar vooral om zou gaan.




    "There is strength in your softness."

          ♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁     
    I've seen the devil, yeah, I met him last night.
    One conversation, now he's spendin' the night
    I think I love him, though I know it ain't right
    The Sacrificed • 22 years old • AcediaOutfit• W. Aris


    Samen met Aris op een van de slaapkamers van Acedia voelde Lara zich beter op haar gemak dan in de grote en open woonkamer van hun nieuwe dorm. Aris voelde als thuis. Veilig en bekend. Niet alleen door zijn grote gestalte, maar ook door zijn geruststellende uitstraling. Lara zat naast hem op het bed in de slaapkamer en keek zuchtend naar de jongen. Het was een zucht van opluchting geweest. Wat voor uitdagingen ze dit jaar ook aan moest gaan buiten deze slaapkamer, binnen de muren daarvan was ze in ieder geval veilig en geliefd.
    Aris keek naar Lara haar outfit, waar ze hem zojuist aan had herinnerd. Roze? Dat was haar ding niet. Dat zou hij toch moeten weten.
    “Weet ik veel wat jij daar allemaal onder draagt.” Hij gooide even de onderkant van haar rokje omhoog.
    “Aar..” protesteerde Lara lachend en ze duwde zijn hand weg. “Dat kom je ook niet te weten.” zei ze en ze ging tegen de muur aan zitten, haar benen omhoog getrokken. Voor ze volledig was gesettled tegen de muur duwde Aris haar benen alweer naar beneden en legde zijn hoofd op Lara haar schoot neer. “He!” Begon ze haar tweede protest. “Ik zat best lekker.”

    Het was haar niet ontgaan dat Aris langer bij de tassencontrole was geweest dan zijzelf. Terwijl ze hem prikte in zijn zij probeerde ze informatie los te peuteren. Waarop Aris Lara haar polsen vastpakte. Waarschijnlijk was hij het gepor van haar zat. Lara grijnsde.
    “Nope, alleen mijn tas, maar er stond een rij voor mij, en enkele stoute volitaires die wel dingen hadden meegenomen waardoor het wat langer duurder. Kenna wilde niet eens aan mij zitten,” pruilde hij. “Snap jij dat nou?”
    Lara bracht haar hoofd wat schuin en bleef maar grijnzen. “Ja. Dat snap ik heel goed. Zij is.. weet ik veel een miljoen ofzo? Voor haar ben jij een guppie.” grinnikte ze en als hij haar polsen niet vasthield, had ze hem weer gepord. Aangezien Aris geen aanstalten maakte om weer rechtop te komen zitten, bekeek ze gefascineerd zijn gezicht. Dat mocht ze toch op zijn minst wel doen, nu hij haar schoot had ingepikt. Zijn blonde haren en wimpers. Hij was echt een knappe jongen. Ieder meisje dat met hem zou eindigen mocht in haar handjes knijpen.
    Aris liftte zijn arm en tikte op haar zwarte lederen halsband. “Interessant accessoire wel, Laar,” murmelde hij. “Past uuh, goed bij de rest van je outfit… Heeft het ook nog andere functies? Iets om rekening te houden met de kamerinrichting? Ik ben erg open minded,” grijnsde hij plagerig.
    Lara sloeg haar ogen ten hemel, glimlachte en voelde haar wangen rood worden. “Ha Ha.” zei ze sarcastisch. “Dat heet een stijl hebben.” verdedigde ze zichzelf en haar accessoire-keuze. “Dat jij er meteen iets seksueels van moet maken, ligt aan jou.” zei ze, met een klein stemmetje.
    Aris zijn hand verliet haar nek en zocht langzaam haar buik op om haar te kietelen. “Ik ben wel oprecht blij een kamer met jou te delen in het laatste jaar,” zei hij zachter dan hij eerder had gesproken. “We gaan er iets goeds van maken, okay?”
    Lara kon haar lach niet inhouden door Aris zijn gekietel. “Ik ook.” zei ze en ze pakte zijn hand vast om het kietelen te stoppen. “We gaan er een fijn jaar van maken samen.” Ze legde zijn hand neer op het bed en liet hem los. “Wil je nog kamerregels afspreken?” Opperde Lara voorzichtig. “Ik wil in ieder geval niet binnen komen lopen als jij met iemand bent.” Haar stem werd met het woord dat ze sprak zachter. “En je weet wel, met Florence als kamergenoot... ik hoef dat niet te zien snap je.” Lara begon met het spelen met Aris zijn haar en opnieuw voelde ze haar wangen rood worden. “Of jij en een van je andere scharrels.”




    You got me fucked up
    I won't let this happen again
    This the last time
    You won't take advantage of my innocence


    KALI
    she wore a smile like a loaded gun
    twenty • outfit minus sunglasses • with belial • belial's office

    Kali hoorde hoe Belial achter haar de deur op slot draaide en rolde met haar ogen. Ze was koppig genoeg om een manier naar buiten te vinden als hij haar niet makkelijk weg zou laten gaan. Het raam was altijd nog een optie. Of ze zou gewoon een enorme keel opzetten, vast wel iemand die haar moest horen. Dat was echter een probleem voor later. Voor nu maakte ze het zichzelf gemakkelijk op een van de lederen stoelen die tegenover Belial’s bureau stond. Het waren niet de meeste comfortabele meubels, maar ze had niet anders van de demon verwacht, als hij ook onder dekens van schuurpapier slaapt. Ze moest er niet aan denken. Wel een goede manier om van one night stands af te komen, die waren dan gelijk weer weg.
          Het volkomen belachelijk dat ze niet mochten drinken op Metanoia. Hadden ze na al die duizenden jaren nog steeds niet geleerd dat dingen verbieden ze juist zoveel leuker maakten om te doen? Alcohol drinken werd toch wat saaier wanneer het wel zou mogen. Het was ook niet alsof de docenten niet dronken. Het bewijs was de whiskyfles op Belial’s bureau. Kali had de fles slechts enkele seconden in haar handen voordat Belial deze weer afpakte. Ze zette een pruillipje op, die in een kleine glimlach verandere toen hij niet één maar twee glazen in schonk.
          “Oorlog voeren met de gevleugelde maagdjes is voor daar beneden.” Alsof Belial zich hier zo goed kon gedragen. Het was lastig om voor te stellen dat de demon hier geen herrie schopte.
          ”Nee, hier spelen jullie samen Uno, wat schattig,” mompelde Kali binnensmonds. Ze had de geruchten er over in de wandelgangen gehoord. De docenten moesten zich wel erg vervelen.
          Belial schoof haar het tweede glas toe, maar trok deze weer terug toen ze het wilde pakken. Het leverde hem een giftige blik op.
          ”Eerst enkele afspraken. Jij hebt mij als mentor verkozen, maar daar gaan wel enkele voorwaarden aan verbonden. Dat ik jullie mislukte dwergen les moet gaan geven is een heuse marteling, maar het mentorschap vind ik wel degelijk belangrijk.” Kali trok haar wenkbrauwen op bij zijn woorden. “En dan niet over wat je allemaal binnenkapt, dat kan me geen zier schelen. Maar wel mijn reputatie, dus als jij denkt het nog eens geestig te vinden me voor raap te zetten tegenover aartsengel Evicka, oh meid dan ga ik de punishment van onze weddenschap eerder en harder incashen. Maar goed, dat is niet het punt van dit gesprekje. Als je mentor zijnde, is het mijn doel om je te gaan begeleiden en al dat gezever. Het feit dat je mij koos wilt waarschijnlijk zeggen dat je naar de hell wilt, niet? Of ga je lopen zeiken dat je het nog niet weet?”
          Kali sipte rustig van de whisky, haar ogen onderzoekend op Belial gericht. De demon die iets belangrijk vindt, bel de krant. “Ik zou zeggen dat die aartsengel een goede beurt beter kan gebruiken dan ik, maar volgens mij heeft ze al iets haar kont steken,” murmelde ze. Dat was wel een geluk aan nu in het laatste jaar zitten: maar een jaar met de aartsengel. “Onze weddenschap staat voor het einde van het jaar, dat geeft me nog ongeveer tien maanden.” Of dat haar in die tien maanden ging lukken, zelfs met de hulp van Don, dat was een tweede vraag. Het was echter ook iets voor later, niks om zich nu al druk om te maken. “Ik dacht trouwens dat demonen zich ook aan deals moesten houden?” Zo niet, dan ging ze dat zelf ook niet doen. “Hoe dan ook, je mag nog tien maanden wachten. Minstens.” Kali verplaatste haar blik van Belial naar het plafond, terwijl ze met haar benen over de rand van de leuning wiebelde. Als hij dacht dat ze verder zou gaan dan simpel zoenen met hem, dan had hij het mis. “En het antwoord daarop weet je al: ik ga naar de demonen.” Hij hoefde niet te weten te weten dat ze soms nog wel twijfelde. Er waren genoeg dingen die demonen deden die haar niet bevielen, maar ze kon ook absoluut niet overweg met de manier waarop enkele engelen neerkeken op demonen. Belachelijk zwart-wit gebeuren. Kali gooide het laatste restje van de whisky achteren en zette het glas terug. “Welke taak vind je dat bij mij past. Schaduw, hellbewaker of adviseur?” Haar ogen gleden terug naar Belial. “Van welke zonde was jij de generaal?”


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ARISTOTLE
    I’d take you to the movies but they don’t let snacks inside
    twentyfour • sheep in wolf's clothing • with lara• acedia

    “Aar,” lachte Lara, “dat kom je ook niet te weten.” Ze duwde zijn hand weg.
          ”Nee?” vroeg hij met een jongensachtige grijns. “Ga jij je het hele jaar omkleden in de badkamer?” Aris wist dat hij soms erg kon zijn, maar hij zou netjes zijn ogen gesloten houden wanneer Lara zich ging omkleden, als dat was waar ze zich prettiger bij voelde. Hij bracht zijn gezicht iets dichterbij de hare. “Ik was in elk geval niet van plan om dat te doen.” Wat een gedoe zou het zijn, om daarvoor elke keer naar de badkamer te moeten. Hij gokte dat zowel Flo als Laar in de ochtend behoorlijk wat tijd nodig hadden in de badkamer, hoewel ze in de oude jongensdorm ook met Ramsey moesten dealen, ging dit nog wat worden.
          Of ze het nou expres deed of niet, haar rokje dat naar beneden schoof was niet de manier waarop hij er achter wilde komen wat voor soort lingerie ze droeg. Binnen enkele seconden had hij haar benen plat gedrukt en lag zijn hoofd op haar schoot, voordat ze het weer in haar hoofd kon halen om haar benen omhoog te gooien.
          ”He!” protesteerde ze. “Ik zat best lekker.”
          Aris zette grote, puppy ogen op. “Wat is dat nou? Wil je niet mijn hoofd tussen je benen? Heb ik anders nog nooit eerder klachten over gehad,” plaagde hij, een ondeugende twinkeling in zijn ogen. Hij stak zijn tong naar haar uit om te laten weten dat hij slechts aan het plagen was. Het was in elk geval beter dan aan haar uitleggen dat hij onder haar rokje kon kijken wanneer ze haar benen omhoog had. Lara was veel te goed voor deze wereld.
          Nieuwsgierig aagje dat ze was, wilde ze weten waarom hij zolang was geweest. Een kleine, bekende grijns stond op haar gezicht. “Ja. Dat snap ik heel goed. Zij is.. weet ik veel een miljoen ofzo? Voor haar ben jij een guppie.”
          ”Hmm, ze zei wel dat ik het over duizend jaar wel weer kon proberen,” murmelde hij. “Maar ze is een beetje te chagrijnig voor mijn smaak. “Ik heb ze liever wat opgewekter. Of misschien vond ze me wel intimiderend, kan ook nog.” Hij had nog altijd haar polsen in zijn handen. Ze waren smal genoeg dat hij deze met één hand kon vast houden. De andere bracht hij omhoog naar haar hals, zachtjes tikkend op haar halsband. Zou ze door hebben wat voor effect zo’n halsband kon hebben? Hij kon het zich haast niet voorstellen. Zijn plagerige opmerking liet een schattige, rode bloos op haar wangen ontstaan. “Ha ha. Dat heet stijl hebben. Dat jij er meteen iets seksueels van moet maken, ligt aan jou.” Geen verkeerde stijl.
          De grijns die op Aris’ gezicht stond werd breder. “Uhuu. Dat is zeker ook waarom je zo bloost. Ben je stiekem iets aan het verbergen, pannenkoek? Zoals ik zei, ik ben erg openminded. Ik zal je niet judgen voor spannende avontuurtjes in de slaapkamer… Of is er een andere reden waardoor je wangen nu zo rood zijn?” Het was soms te makkelijk om haar te plagen, maar het was te leuk om haar met lichtelijk rode wangen te zien. Hij wilde haar echter ook niet te veel kwellen en liet zijn hand iets naar beneden dwalen, zodat hij haar middel kon kietelen. Lara giechelde zachtjes terwijl ze zijn hand vastpakte.
          “We gaan er een fijn jaar van maken samen. Wil je nog kamerregels afspreken?” vroeg ze voorzichtig. “Ik wil in ieder geval niet binnen komen lopen als jij met iemand bent. En je weet wel, met Florence als kamergenoot... ik hoef dat niet te zien snap je. Of jij en een van je andere scharrels.” Haar wangen waren opnieuw rood, maar nu voelde hij zich er lichtelijk schuldig om.
          Ondanks dat haar hand in zijn haar fijn voelde, kwam hij overeind en trok hij zijn kleine vriendin in een omhelzing. Met haar rug tegen zijn borstkas sloeg hij zijn armen stevig om haar heen. “Laar...” murmelde hij zachtjes. “Als jij dat niet wilt, dan doe ik dat niet in onze kamer, okay? Dat is echt geen probleem, geen zorgen.” Nu was een bed comfortabeler dan het washok, maar al die jaren hiervoor moesten ze het ook doen met geen privékamers, al genoeg tijd gehad om te improviseren. Hij gaf te veel om Lara om haar zo te laten voelen. “Ik wil niet dat jij je er slecht om voelt, dus ik zal het niet doen. Beloofd. Pinky promise.” Hij haakte zijn pink door die van haar. “Waarom denk je dat ik met Flo zou gaan? Gaat alles okay?” vroeg hij met een bezorgde ondertoon.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    FLORENCE
    She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss
    19 • queen of hearts • outfit • with jouka • room 4

    “Ik zou het wel willen, maar ik ben bang dat Aris me dan in stukjes scheurt,” gaf Jouka met hangende schouders toe. Vragend trok Florence haar wenkbrauwen omhoog, maar ze zei niets. “We hebben het nooit met elkaar kunnen vinden en hij is erg beschermend naar zijn vrienden toe. Ik heb dus weinig keus ben ik bang.” Ging Jouka verder.
    “Je bent bang voor Aris?” Verbaasd grinnikte ze kort. Ze kon zich het niet voorstellen dat Jouka zich op zijn kop zou laten zitten door iemand zoals Aris. Ja, Aris was breed gebouwd, wat hem intimiderend over zou kunnen laten komen, maar echt gevaarlijk kwam hij op haar niet over.
          ”Hé, Flo,” ze was verder gegaan met het uitpakken van haar spullen, maar keek bij het horen van zijn stem weer op. Haar ogen vonden die van hem.
    “Het spijt me dat ik je toen heb laten vallen, toen je die demon begon te daten.”
          “Don’t sweat it, it’s ancient histroy.” Wuifde ze zijn excuses luchtig weg.

          Ze had om Jouka gegeven, ze had zelfs van hem gehouden, in de tijd dat ze nog een hart had. Maar tijden veranderen and so do people.
          Het was jammer hoe het tussen hen gelopen was, maar helemaal in de ban van een oudere demon had Florence toentertijd vrijwel geen moment genomen om stil te staan bij hun breuk. Ze was van de ene relatie in de andere gerold en was verder gegaan met haar leven. Had ze spijt van haar keuzes en hoe het allemaal gelopen was? Misschien een beetje, maar geen haar op haar hoofd die dat zou toegeven. Zeker niet aan Jouka. Jouka deed haar teveel herinneren aan de persoon die ze al lang niet meer was, en die ze niet meer wilde zijn. Ze moest weg uit de kamer en het liefst zo snel mogelijk. Hier nu samen met Jouka zijn was te confronterend. Stilletjes pakte ze haar laatste spulletjes uit en schoof haar lege tas onder het bed. Ze stond op. “Ik ga even naar buiten, een frisse neus halen.” Deelde ze Jouka mee, wat niet eens een leugen was, want de kamer, die eerder nog zo ruim en licht leek, benauwde haar nu ontzettend.

    "In trying to avoid one sin, I've committed another"


    someone out there feels better because you exist

    ZUZANA
    she had magic in her eyes even the stars envied
    nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • with luca • room four

    “Hoef je geen sorry voor te zeggen,” lachte Luca, toen ze haar excuses aanbod voor de warboel die ze nu al veroorzaakt had. Hoe erg ze haar best ook deed om georganiseerd te zijn, het lukte gewoon niet, zelfs niet met Laslo’s hulp. Nu was hij ook niet de meest geordende persoon, eigenlijk schoot ze er niet veel mee op. Zolang Don er maar een beetje mee kon dealen, dan kwam het hopelijk wel goed.
          Luca ging verder met het ophangen van de lichtjes, wat tot een zekere hoogte goed vind. Als onder ‘goed’ viel dat hij zelf meer verstrengeld in de lichtjes zat dan dat er lichtjes aan het plafond hingen. Lichtjes die niet lang zouden blijven hangen zonder tape. Vluchtig ging Zuze opzoek naar de tape in haar tas, er verschillende dingen uithalend tot ze uiteindelijk de tape vond. Hierna ging het niet veel soepeler, met haar hand die tegen Luca’s bovenbeen aan klapte. Dit ging zo niet werken. In haar hoofd klonk fairylights ophangen toch een stuk simpeler dan het in werkelijkheid bleek. Ze was zelf in elk geval niet de enige kluns in de kamer. Het gaf enigszins een geruststelling. Luca viel uit het niets achterover. Zijn handen vonden haar bovenarmen en voor ze het door had lag ze al bovenop hem, beide verstrengeld in de streng van lichtjes.
          “Hoi,” fluisterde ze zachtjes en met rode wangen. “Je ligt comfortabel.”
          "Ehhh... Dat was niet de bedoeling,” lachte Luca. “Ik heb je toch geen pijn gedaan hoop ik?"
          Woordeloos schudde Zuze haar hoofd. Staand was ze al vaker in close proximity van Luca geweest, maar zo liggend was toch iets anders. Het kwam niet bepaald vaak voor dat ze zo met een jongen op bed lag – met of zonder kleding aan. “Ik, eh, ja. Nee. Ik bedoel nee, je hebt me geen pijn gedaan,” wist ze eindelijk uit te brengen nadat ze haar woorden had teruggevonden. Soort van. “Je bent een zacht kussen. Ik vind het niet erg om zo op je te vallen.” Misschien was het beter als ze maar gewoon haar mond dichthield. Moest ze nu proberen om van hem af te komen? Blijven liggen? In films was dit vaak het moment waarop… Haar wangen werden nog een tint roder en ze verstopte haar gezicht in zijn shirt. Weten hoe hij rook hielp echter niet veel mee met het verminderen van de chaos in haar hoofd. Oh, god. “Ik had gehoopt dat we elkaar blauwe plekken bezorgen tot het dansen van vanavond konden bewaren.” Hoe deden meiden dit? Dit moest ze ook aan Flo vragen, al zou het de elegante blondine nooit overkomen om op deze manier verstrengeld te raken in lichtjes. Het was bewonderingswaardig. Met haar handen op zijn borstkas probeerde Zuze haarzelf overeind te duwen, haar uiterste best doende om niet te veel te letten op de spieren onder haar vingers. Het ging zonder succes, zowel het van Luca afkomen als niet letten op zijn spieren. “De lichtjes in mijn haar um, denk je dat - dat je die er uit kunt krijgen?” vroeg ze aarzelend. Het ging haarzelf in elk geval niet lukken.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    134.729 | Adviseur van de Duivel | Taken van een Helbewaker & Schaduw | Outfit | met Donovan en Cyrus voor de ingang van de slaapzalen

          Benieuwd naar het antwoord van de aspirant-demon tuitte ik bedenkelijk mijn lippen waarna deze omkrulde tot een grijns door zijn woorden. “Nee, mevrouw.” Zo simpel. Slechts twee woorden, doch uitgesproken met een respect die bij weinig volitares nog te vinden waren.
          Langzaam liet ik me van de tafel afglijden en ging voor de jongeman staan. “Probeer niet aan te veel dingen te denken,” gaf ik hem als advies waarna ik zijn armen voor hem spreidde en vlug mijn vingers over zijn lichaam liet gaan. Niets bijzonders te vinden. Waarom kreeg ik verdomme geen fles wijn zoals Evicka dit wel had gehad? Dat mens zou het eerder door de wc spoelen in plaats van het gebruiken waarvoor het bedoeld is.
          Onder het fouilleren door raakte ik in gesprek met Cyrus over het belang van consequenties verbinden aan respectloos gedrag. “Ik zou maar een zwak voorbeeld zijn als ik dat zomaar toe zou laten, niet?” Hij grijnsde zijn tanden bloot wat in mijn ogen een schattige vertoning was. Maar dit kon natuurlijk ook komen door het feit dat ik hem heb zien ‘op’-groeien in de Hel over de driehonderd jaren heen. “Nou ja, met zo’n voorbeeld als Malcifer zou ik het je niet kwalijk kunnen nemen,” mompelde ik tussen neus en lippen door – dermate zacht dat ik mezelf ervan verzekerde dat alleen Cyrus dit kon horen.
          Hierna werd ook de onder-Adviseur zijn aandacht getrokken door de nu nog onberispelijke uitziende soldaat. Cyrus merkte eveneens op dat Donovan anders was dan zijn mede-volitares en voor een tweede keer werd er om zijn naam gevraagd. Ik stond toe dat Donovan zelf een antwoord kon geven alvorens ik weer het woord tot me nam.
          “Zo. Na duizend jaar gewacht te hebben, mag jij ook eindelijk naar binnen.” Ik deed een stap opzij en gebaarde naar de ingang ten teken dat hij door kon lopen. Voordat hij echter één teen op de eerste traptrede kon zetten, riep ik hem na. “Ow, en nog één ding. Ik mag je wel.” Dit keer was ik degene die mijn respect betoog door een knikje in zijn richting te geven en liet ik die arme kerel verder met rust. Hij was allang blij naar zijn kamer te kunnen, vermoedde ik.
          Ik voelde hoe Cyrus dichterbij me kwam staan en ik draaide mijn hoofd naar hem toe zodat mijn blonde haar over mijn schouder zwiepte. De grijns op zijn gezicht misstond hem zeker niet en ik moest eerlijk toegeven dat hij bij het betere werk hoorde dat hier rondliep – ondanks de Asswhipe die zich zijn mentor noemde. “Waar heb je deze van uit gevist?” vroeg hij me waarop ik mijn ogen naar hem opsloeg.
          “Ik denk dat ik gewoon welopgevoede mannen aantrek. Hiervoor had ik ook een ander dropje met de naam Aris. Zijn openingsline was wel schattig, al betwijfel ik of hij een half uur met mij in bed volhoudt,” zei ik achteloos. Kort nam ik de tijd om mijn nagels te bestuderen vooraleer ik een blik achter me wierp in de richting van de slaapzalen. “Trouwens. Ik hoorde van een bepaald voorval waar Evicka bij in moest grijpen. . . Is dat iets waar ik meer over moet of wil weten?” Ik trok mijn wenkbrauw naar hem op en liet me weer naar achteren leunen tegen de tafel aan.

    Kenna

    [ bericht aangepast op 14 sep 2021 - 2:04 ]


    I have seen my own sun darkened

          ♁ 𝕷𝖆𝖗𝖆 ♁     
    I've seen the devil, yeah, I met him last night.
    One conversation, now he's spendin' the night
    I think I love him, though I know it ain't right
    The Sacrificed • 22 years old • AcediaOutfit• W. Aris


    Aris was weer typisch Aris, met zijn uitdagende opmerkingen en jongensachtige grijns op zijn gezicht. Het was een absolute schat en Lara kon het niet helpen dat ze moest lachen om iedere stomme opmerking die hij maakte.
    “Ga jij je het hele jaar omkleden in de badkamer?” vroeg Aris, nog steeds breed grijnzend.
    Lara beet op haar lip en schudde haar hoofd. “Hou op!” smeekte ze. “Nee, ik ga me niet het hele jaar omkleden in de badkamer.. maar ik weet niet, ik had hier nog niet over nagedacht.” Bekende ze. Een kamer delen met Aris had geweldig geleken en dat deed het nog steeds, maar over de dagelijkse gang van zaken had Lara nog niet gedacht. Ze was preutser dan haar body count deed vermoeden, dus zorgde het vooruitzicht van zich het hele jaar te moeten omkleden in het bijzijn van haar beste vriend voor de nodige paniek.
    “Ik was in elk geval niet van plan om dat te doen.” ging hij verder. Verrassend.
    “Nou, prima.” Zei Lara, nog steeds wat ongemakkelijk van het hele gesprek. “Maar geef me even een waarschuwing, oke? Ik zie al genoeg van je.” glimlacht ze onzeker.
    Zo achteloos en onbehouwen als ze van Aris gewend was, duwde hij Lara haar benen naar beneden en liet zijn hoofd op haar benen rusten. Kort protesteerde Lara; ze zat namelijk best prima tegen de muur met haar benen opgetrokken.
    De jongen zette grote puppy ogen op. “Wat is dat nou? Wil je niet mijn hoofd tussen je benen? Heb ik anders nog nooit eerder klachten over gehad,” plaagde hij haar. Ze voelde haar wangen gloeien en ook haar ogen werden groot. Wat moest ze daar nu op zeggen? Ten eerste, zij en Aris waren altijd vrienden geweest en dat wilde ze ook zo houden. Ten tweede, ze kon niet liegen en zeggen dat ze er iets op tegen had dat zijn hoofd op haar benen lag, want dat had ze niet. Maar zijn hoofd tussen haar benen was wel even wat anders.
    Aris stak zijn tong naar Lara uit, maar het was haar nog steeds niet gelukt om een woord uit te brengen. Uiteindelijk grijnsde ze Lara en duwde haar hand in zijn gezicht. “Niet zulke dingen zeggen.” besloot ze. “Anders ga ik toch nog Jouka vragen of hij een kamer met me wilt delen. Kun je met die vieze praatjes naar Florence toe.”
    De docenten hadden gezorgd voor Aris zijn oponthoud in de hal, al had hij er volgens Lara zelf ook een aandeel in gehad, met zijn uitdagende teksten tegenover Kenna.
    ”Hmm, ze zei wel dat ik het over duizend jaar wel weer kon proberen,” murmelde hij. “Maar ze is een beetje te chagrijnig voor mijn smaak. “Ik heb ze liever wat opgewekter. Of misschien vond ze me wel intimiderend, kan ook nog.”
    Lara lachte. “Zij vindt jou intimiderend?” vroeg ze plagerig. “You wish.”

    Dat Aris graag anderen plaagde, docenten included, werd nog duidelijker toen hij commentaar had op Lara haar halsband. Zijn grijns werd nog groter dan hij eerder al was. “Uhuu. Dat is zeker ook waarom je zo bloost. Ben je stiekem iets aan het verbergen, pannenkoek? Zoals ik zei, ik ben erg openminded. Ik zal je niet judgen voor spannende avontuurtjes in de slaapkamer… Of is er een andere reden waardoor je wangen nu zo rood zijn?”
    Lara wist niet waar ze moest kijken, maar in ieder geval niet naar Aris. Ze wilde helemaal niet bespreken wat zij in de slaapkamer met wie deed. Al had Aris duidelijk het verkeerde beeld van haar. De halsband om haar nek was puur omdat het leuk stond, niet voor een of andere kinky situatie zoals Aris speculeerde.
    “Wat ik doe en met wie gaat je helemaal niets aan.” zei Lara, waar wangen nog steeds rood. “Maar ik kan je wel vertellen, het is allemaal echt niet zo spannend als jij blijkbaar denkt.”
    Hopelijk liet hij hiermee het onderwerp rusten, want Lara wist niet of haar hoofd nog roder kon worden dan hij nu al was.

    Aris kwam overeind en trok Lara naar zich toe in een omhelzing. Haar rug kwam tegen zijn borst aan en ze vond het helemaal niet vervelend toen hij daarna ook nog eens zijn armen om haar heen sloeg. Zonder te protsteren maakte Lara het zich comfortabel in de omhelzing van haar beste vriend.
    “Laar..” murmelde hij zachtjes, meteen kreeg ze overal op haar lichaam kippenvel. “Als jij dat niet wilt, dan doe ik dat niet in onze kamer, okay? Dat is echt geen probleem, geen zorgen.” ging hij verder. “Ik wil niet dat jij je er slecht om voelt, dus ik zal het niet doen. Beloofd. Pinky promise.” Ze haakten elkaars pinken in elkaar en Lara keek hem dankbaar aan.
    “Nee, het is oké, maar geef me een waarschuwing." zei ze zacht.
    “Waarom denk je dat ik met Flo zou gaan? Gaat alles okay?” vroeg hij vervolgens bezorgd.
    Ongeloofwaardig keek Lara naar Aris. “Ik heb die knipoog net echt wel gezien hoor.” Zei ze beschuldigend. “Doe maar niet alsof je je zinnen niet op haar hebt gezet.” En ze liet zich weer tegen Aris haar borst vallen. “Het is niet alsof je de enige bent, de halve school loopt achter haar lange blonde haren en knappe gezichtje aan.”
    Haar woorden kwamen er bitser uit dan de bedoeling was. Florence was een prima meid en had ook nooit onaardig tegen haar gedaan, maar Lara had sterk het gevoel dat ze nooit de competitie met haar aan zou kunnen gaan. Als Florence haar zinnen zou zetten op Gabe of Jonah zouden die jongens vast nooit meer met Lara willen praten. En dat was een pijnlijke gedachte. Om nog maar te zwijgen over Donovan... zolang the Queen of Hearts Donovan maar met rust liet. Een vervelend en onbehaaglijk gevoel overkwam Lara en ze wilde het zo snel mogelijk afschudden.
    “We gaan wel samen dansen toch?” Veranderde Lara snel hun gespreksonderwerp, ze legde haar hoofd in Aris zijn nek en keek hem met smekende ogen aan. “Op het feest?”




    You got me fucked up
    I won't let this happen again
    This the last time
    You won't take advantage of my innocence


    Jonah

    24 — The Fallen King — Outfit — Asteria — Temperantia
          ''Komt het gelegen?'' Had Asteria hem gevraagd. De vraag en het voorstel om het gesprek op een later moment voort te zetten deed zijn mondhoeken licht opgroeien. Ze moest eens weten. Hoewel het gesprek met Luca nog verassend oké verliep, was hij ergens toch wel blij dat er een eind aan was gekomen. Het kostte hem veel energie om het gesprek voort te zetten; om kalm en toch enigszins afstandelijk te reageren. Normaal gesproken was hij niet zo. Dus ja, eigenlijk kwam het gesprek best gelegen uit. Jonah knikte dan ook instemmend gevolgd door ''Nu is prima, ik heb genoeg tijd voor een gesprek.''
          Met een klein knikje gebaarde de engel hem naar de uitgang met de boodschap dat ze zich buiten beter kon concentreren. Gehoorzaam knikte Jonah waarna hij haar naar buiten volgde en de deur achter zich sloot.
          De verfrissende buiten lucht deed hem ook goed. Waar het binnen soms toch wel als een benauwde omheining voelde was dat buiten praktisch nooit het geval. Het gaf hem ook de mogelijkheid om om zich heen te kijken, in plaats van in Asteria haar koele ogen te moeten kijken. Hij wist niet beter dan dat hij uitstraling imposant was. Het dwong feitelijk respect af. En hoewel hij alleen maar respect voor de docente had, had ook hij soms het gevoel dat hij toestemming moest vragen voor het oogcontact.
          Haar vraag moest hij eerst even in stilte verwerken voordat hij een antwoord kon geven. Zelf was hij er ook niet helemaal bewust van wat zijn verwachtingen waren en waarom hij haar specifiek als mentor gekozen had. Het voelde goed en ergens in zijn onbewust zijn had hij er een reden voor gevonden om de keuze ook in te vullen.
          ''Ik heb u gekozen als mentor omdat u de enige bent die mijn situatie écht begrijpt.'' Begon hij, zich naar de Engels toe gekeerd hebbende. ''Ik kan die ondersteuning goed gebruiken van iemand die het niet afschuift op een unfortunate event. Begrip is eigenlijk alles wat ik nodig heb.'' En dat bracht hem bij haar eerste vraag. Een vraag waarop het antwoord minder snel kwam, simpelweg omdat hij het niet wist. Met een neergeslagen blik liep hij verder. In de loop van de jaren was hij zijn eigen doel uit het zicht verloren waardoor verwachtingen eigenlijk niet meer bestonden. Dag voor dag leven, dat was zijn nieuwe strategie geworden in tegenstelling tot voorheen waarin hij alles uit had gestippeld.
          ''Ik weet nog niet zo goed welke verwachtingen ik heb van mezelf.'' Gaf hij dan ook eerlijk toe. ''Ik wil dit jaar vooral voor mezelf erachter komen wat ik wil.'' Hij sprak in dit geval niet over zijn keuze tussen de duistere en de lichte kant, deze keuze stond ondanks zijn nieuwe donkere veren nog altijd vast op de lichte kant. Hij zou hoe dan ook een engel worden, alleen het pad wat hij daarna op zou gaan was nog onbekend.
          ''Beschermengel was altijd mijn doel, maar ik weet niet of ik daar nog de geschikte persoon voor ben.''


    Adventurer at heart, but oh how she loved to be home


    ZIBIAH
          19 | The Witchling | Outfit | with Elijahat Industria

          Even knipperde ik verbaasd met mijn ogen. De waarzegster in mij – een masker dat ik droeg om meer zelfvertrouwen uitMet grootse moeite lukte het me mijn excuses uit te spreken jegens Elijah – dit omdat het me niet lukte om de juiste woorden te vinden die uitdrukte hoe rot ik me voelde. Hij mocht dan wel aangeven dat het oké was, zijn gehele aura sprak een ander verhaal. Vandaar dat ik me iets sneller dan normaal gesproken naast mijn vriend voegde zodra Zuzana en Luca weg waren uit de kamer die nu de onze was.
          Toch was ik van mening dat ik beter mijn excuses had moeten aanbieden en dus deed ik later nog een poging. Behendig greep ik mijn tas met mijn voet en trok deze naar me toe. Voordat ik echter de kaarten uitstalde om Zuzana haar toekomst met Luca te bekijken, pak ik teder Elijah zijn handen in de mijne. Het koste me enorm veel innerlijke kracht om hem voor een langere tijd vast te houden maar de veiligheid die hij uitstraalde, liet me doorzetten. Daarbij was Elijah die er altijd voor me geweest was toen ik zo gehavend uit het incident terugkwam.
          Mijn vriend liet zijn blik glijden van onze ingevouwen handen naar mijn gezicht. Ik ontving een klein kneepje in mijn handen waardoor de tensie tussen mijn wenkbrauwen verminderd werd en de zorgrimpel verdween. Een hoopvolle glimlach, die alleen nog maar breder werd naarmate Elijah me er nogmaals van verzekerde dat het ‘okay’ was, speelde om mijn lippen. Deze was al snel weer verdwenen door de volgende woorden die mijn vriend uitsprak.
          “Niet veel mensen weten het. Ik. . .” Er viel een korte stilte waarin Elijah hevig op zijn onderlip beet. Met mijn duim deed ik een poging voorzichtig over zijn knokkels te strelen zoals Aristoteles ook altijd bij mij deed om me rustig te krijgen toen ik klein was. “Ik wilde Zuze niet uit haar dromerige bubbel halen. Daarbij, naast Aly en Nesrin, was jij ook de enige die er echt vanaf wist. Misschien had ik het haar wel eerder moeten zeggen.” Hij klonk zo kwetsbaar op dat moment dat ik wenste dat ik hem net zo gemakkelijk als Zuze een knuffel kon geven.
          Vervolgens vroeg hij me of hem dat tot een slechte vriend maakte waarop mijn ogen wijd openvlogen. “Nee,” zei ik in volle overtuiging. “Soms zijn er dingen die je niet wilt delen uit bescherming voor de ander. Je deed wat in jou ogen goed was voor je vriendin. Vind je mij nu een slechte vriendin na dat eerdere fiasco van vandaag?” Ik opende mijn mond om nog iets te zeggen maar sloot deze vlak daarna weer. “Daar hoef je geen antwoord op te geven,” kwam er daarna hakkelend uit. Ik pakte mijn verhaal al snel weer over: “Het punt is, ik vind je geen slechte vriend. En ik weet vrij zeker dat, wanneer je het aan Zuze vraagt, zij jouw ook niet als een slechte vriend zou afschilderen.”
          Uiteindelijk liet ik handen van mijn vriend los en pakte de stapel tarotkaarten op om deze voor ons uit te stallen. Na dit gedaan te hebben, vroeg ik aan Elijah om heel diep aan onze vriendin te denken in relatie tot Luca. De kaart die het warmste aanvoelde zou hij moeten pakken en omdraaien – dit maximaal drie keer. De kaarten die naar voren kwamen waren: The Hermit IX, The Wheel of Fortune en The Seven Swords omgekeerd.
          “Hmm, de Kluizenaar staat voor teruggetrokkenheid, betekenisvolle ervaringen in het leven en geeft over het algemeen een introverte levensfase aan waarin je tot rust en tot jezelf moet komen. Zuzana heeft natuurlijk in het verleden haar broer verloren door zijn keuze om naar de Hel te gaan. Dat de kaart daarnaar verwijst.” Ik maakte even oogcontact met Elijah voordat ik de tweede kaart erbij pakte die het huidige probleem vertegenwoordigde. “Het Rad van Fortuin staat voor een opdracht die je aan moet gaan zodat je innerlijk zal kunnen groeien. In de liefde betekent deze kaart dat iemand zich niet prettig voelt in zijn huidige toestand, zoals Zuzana bijvoorbeeld kan zijn omdat ze nog geen vaste relatie heeft. Tot slot, de toekomst. . .” Een gepijnigde uitdrukking gleed over mijn gezicht terwijl ik deze kaart omhoog hield. “De Zwaarden Zeven, een kaart die voor het vermogen staat om dingen te doorzien. Deze kaart kan aangeven dat iemand er ‘stiekem tussenuit knijpt’. Zuzana zou hierin het slachtoffer of de boosdoener kunnen zijn. In een relatie geeft de Zwaarden Zeven aan dat iemand in bepaalde zaken niet duidelijk wilt zijn of dat de partner ontweken wordt om henzelf te ontwijken van een belangrijke stap.”
          Bezorgd fronste ik mijn wenkbrauwen. “Wat is jouw invulling aan deze kaarten?” vroeg ik aan Elijah – te bang dat mijn eigen invulling de waarheid zou zijn en dat Zuzana misschien een heleboel onnodig drama tegemoet zou komen.





    T

    H

    E


    W

    I

    T

    C

    H

    L

    I

    N

    G






    [ bericht aangepast op 16 sep 2021 - 1:32 ]


    I have seen my own sun darkened

    Jouka
    22      •      The Golden Advisor      •      alone      •      outside in the gardens

    There's always that stupid mistake that changes everything




         
    Florence was nieuwsgierig naar waarom hij geen kamer met Lara deelde en ergens vond Jouka het lastig om toe te geven dat hij en Aris het totaal niet met elkaar konden vinden. Bijna iedereen leek hem wel tof te vinden, wat Jouka tot een soort outcast maakte. Als hij dat niet al genoeg was binnen hun kamers. Echt, verdomme, wat een pech had hij. Het had slechter gekund, maar niet veel.
          'Je bent bang voor Aris?' vroeg Florence hem. Ze vond het idee duidelijk amuserend, te horen aan haar gegrinnik. Fijn, zijn kamergenoot nam hem dus ook al niet serieus. Nam iemand hier hem überhaupt serieus? Of zou hij de aanhangsel kamergenoot die nergens toe deed worden? Hij moest kalmeren, anders kon hij al helemaal geen gesprek met Flo meer voeren.
          'Ik ben er vrij zeker van dat hij mijn gezicht zal verbouwen als hij daar de kans toe krijgt, dus ja.' Hij vond het niet leuk om toe te geven, maar het was wel zo. Hij kon niet liegen over dat hij niet bang was. Of, nouja, bang was een groot woord, maar hij was sowieso voorzichtig in de buurt van Aris. 'Ik daag hem in ieder geval liever niet uit.' Nuanceerde hij nog, maar hij betwijfelde of die binnen zou komen. Hij hoopte überhaupt dat ze haar mond zou houden. Het zou alleen zwak voelen om haar te vragen om hierover te zwijgen. Ergens zou het hem weinig verbazen dat ze het dan juist zou doen.
          Hij was ook maar al te bang om te moeten toegeven waarom Aris hem haatte, dus veranderde hij het gesprek naar een ander onderwerp. Al leek dit onderwerp ook niet de beste keuze te zijn. 'Don’t sweat it, it’s ancient history,' was haar antwoord, hiermee maar al te duidelijk makend dat ze het er niet over wilde hebben. Oké, duidelijk, hun relatie jaren terug was een verboden onderwerp. Tot zo ver het proberen goed te maken. Jouka boog zich over zijn spullen, hopend dat het Florence wel zou lukken om een geschikt onderwerp te kiezen. Of om misschien toch maar gewoon te zwijgen, al wist hij zeker dat die stilte ongemakkelijk aan zou gaan voelen.
          'Ik ga even naar buiten, een frisse neus halen,' sprak Florence uiteindelijk. Oh. Had ze zo erg geen zin in zijn aanwezigheid? Dat zou een zwaar jaar gaan worden dan, als ze elkaar telkens zouden gaan ontwijken.
          'Oké dan, zie je later,' wist hij slechts uit te brengen en hij richtte zijn aandacht weer op zijn spullen. Hij moest het laten gaan. Ze waren exen en hun relatie was uiteindelijk niet op de beste manier geëindigd, niet met hoe het gelopen was vlak na het einde van hun relatie. Hij zou niet mogen verwachten dat ze weer echt vrienden zouden kunnen worden, niet als hij elke keer weer naar het verleden zocht en telkens weer teleurgesteld moest worden. Niet als hij niet wist hoe hij met deze nieuwe Flo om moest gaan.
          Tegen de tijd dat zijn spullen waren uitgepakt, in zijn onrust had hij er extra lang over gedaan, vond hij dat ook hij maar beter naar buiten kon gaan. Het weer was nu nog mooi en hij had nu nog tijd. Later zou hij het vast druk genoeg gaan krijgen met zijn lessen, al helemaal in dit laatste jaar. Hij zou ook Jacob nog moeten opzoeken, maar in deze bui voelde hij niet de behoefte om te praten over belangrijke zaken. Hopelijk zou hij zich morgen beter voelen. Tussen zijn spullen vandaan haalde hij een klein tas om dan zijn kamer uit te lopen. In hun woonkamer haalde hij nog een willekeurig boek uit de kast, hij had nu niet de rust om uitgebreid iets uit te gaan zoeken. Hij kon zich met de meeste boeken wel entertainen, wie weet stak hij nog wat interessants op.
          Eenmaal hij alles had wat hij mee wilde, begaf Jouka zich naar buiten. Hij had geen idee welke kant Florence opgelopen zou zijn, maar hij hield zijn ogen wel voor haar open. Om compleet de andere kant op te kunnen lopen als hij haar zag. Gelukkig kwam hij haar niet tegen en zijn voeten brachten hem vanzelf naar één van zijn favoriete leesplekjes: een oude eik met vrij lage, maar brede takken. Na jaren van oefening klom hij met gemak in de boom. Hij ging de onderste takken voorbij tot hij de grote stevige tak had gevonden waar hij het liefst op zat. Hij kon er precies lekker met zijn rug tegen de stam zitten zonder al te veel moeite te hoeven doen om zijn evenwicht te behouden. Eenmaal gesetteld haalde hij het boek uit zijn tas en begon te lezen.

    [ bericht aangepast op 16 sep 2021 - 22:41 ]


    Stenenlikker

    LEYA
    never trade respect for attention
    twentytwo • persephone • outfit minus bag • laslo • room one

    “ ‘Het is niet goed om met haat in je hart rond te lopen?” herhaalde Leya Las’ woorden, haar wenkbrauwen opgetrokken. “Eén, sinds wanneer ben jij zo filosofisch? En twéé, wat is het dan wat je voor Ramsey voelt? Pure liefde?” Soms kraamde Las dingen uit waardoor ze zich afvroeg hoe het ooit mogelijk was dat hij een twintiger-plusser was. Op andere momenten kwam hij met dit aanzetten. Het was al een tijdje geleden gebeurd, maar hij kon nog steeds niet verwachten dat Eve hem zo simpelweg zou vergeven. Vreemdgaan zorgde voor een geschaad vertrouwen. “We zullen in elk geval wel zien wanneer Ramsey het verpest. Zijn trackrecord kennende is dat deze week nog wel.” De jongen leek soms te veel te willen. Ze zou haast medelijden met hem hebben. Las genoot in elk geval van het idee.
          Leya haalde haar schouders op. “Als peuter kun je niet verantwoordelijk worden gesteld voor de keuzes die je maakt.” Dat had haar tijd bij het helpen van de kleintjes wel geleerd. Je let tien seconden niet op en een kind heeft een knikker in zijn neus, de ander is stoepkrijt aan het eten, een zit vast in haar stoel, iemand is aan het huilen omdat zijn klittenband schoenen loszitten en de laatste is er vandoor met de snoeppot. “Ouders horen daar op te letten, grotendeels. Niet alles is onvermijdelijke.” Het was waarschijnlijk maar goed dat niemand op Metanoia hun doodsoorzaak wist of herinnert – de manier om aan een trauma te komen – al was het aan de littekens van sommige wel te raden wat er gebeurd was. Over zijn claim dat hij niet kinderachtig was hield ze wijselijk haar mond.
          Zijn andere woorden lieten haar zachtjes grinniken. “Okay, genoteerd. Je slaat wel degelijk informatie op. Ik zal je er niet verder mee pesten.” Of juist wel. Zijn gedachten over Eve waren in elk geval niet te veranderen. “Ik weet het. Las,” zuchtte ze zacht. “Ik zie je gewoon liever niet gekwetst, dus wees voorzichtig, okay? In elk geval als je hulp nodig hebt met de Eve-situatie, I’m your girl.” Het was begrijpelijk dat hij all set was voor de roodharige en het opnieuw wilde proberen. Het was een leuke meid en ze zou Las ook niet zomaar over haar heen laten lopen.
          Leya’s betrok bij het horen van de naam Belial. Als er één docent was die ze niet kon uitstaan, dan was hij het wel, met de grote dunk die hij van zichzelf had en al die belachelijke, vunzige grapjes. Gelukkig hoefde ze niet vaak met hem te dealen doordat ze geen zelfverdedigingslessen volgde. “Succes daarmee, die man doet enkel wat hemzelf het beste uitkomt.” Niet dat ze hem dat kwalijk kon nemen, het bleef een demon. Met een zucht leunde ze achterover op Las’ matras, haar ogen nadenkend op het plafond gericht. Als Las echt een andere kamer wilde, dan moest daar vast wel iets voor te regelen zijn, alleen op een andere manier.
          Hun gesprek werd onderbroken door Charlize’s stem die door de deur schalde, overduidelijk uit op drama. Ze hadden het daarbij kunnen laten, maar natuurlijk kon Las dat en binnen enkele seconden stond de kamerdeur open. Laslo’s gezicht betrok gelijk. Zijn woorden en de woorden die Ramsey teruggilde maakten het makkelijk om te raden wat hij zag. Misschien moest ze met haar eigen kamergenoten ook maar afspreken om geen speekseluitwisselende taferelen uit te voeren in de woonkamer, al zag ze daar geen van hen bepaald voor aan. Na wat gesnauw tegen Charlize gooide Las de deur met een klap dicht. Ley zei niet, I told you so, maar dacht het wel degelijk.
          ”Typische tiener mean girls hebben hun piek-moment in high school of uni, ze krijgt ooit nog wel wat ze verdiend.” Bij vele demonen op Metanoia was Leya er benieuwd naar hoe ze het daadwerkelijk in het demonenrijk zouden doen. Van de grootste vis in de vijver naar guppies in de oceaan. Het ging hoe dan ook interessant worden. Las was ondertussen bezig met zijn gevoelens weg te eten. Haar hand reikte al uit om de doos ferm dicht te drukken toen hij deze zelf al wegzette. “Ik voel me vereerd om met de birthdayboy naar het feest te gaan.” Voor enkele seconden dacht ze aan Gabe, maar hem kennende ging hij al met een van zijn vele scharrels. Ze kon het haast niet meer bijhouden. “Ik zal je in elk geval niet verplichten om de hele avond bij boring old me te blijven. Doe in elk geval een dansje met Eve.”
          Het gesprek werd opnieuw verstoord door een harde klap. Gefrustreerd richtte Leya haar ogen op de deur. Wat voor gezeur was er nu weer? Voor even hoorden ze Eve’s stem, waarna deze wegviel, om vervolgens weer luider te worden. Ze gaf niet veel om hun drama, totdat Gabe’s naam viel. De Volitares leken er soms een wedstrijd van te maken om zoveel mogelijk mensen bij hun gedoe te betrekken. Net dacht ze nog dat ze liever niet bij alle drama betrokken werd, maar ze was er onderhand wel zo’n beetje klaar mee als het zowel Las als Gabe ging betrekken. Abrupt kwam Leya overeind, om de deur met een zwaai te openen. Charlize en Eve vielen letterlijk naar binnen en belandden boven op elkaar op de grond. Haar ogen flitsten naar Charlize. “Het is dat je op dit moment niet nog lager kunt zinken, Char,” maakte ze op een scherpe toon op. “Ik dacht je wel beter wist dan zo petty te zijn. Echt top, potentiele adviseur van Satan gedrag. Hij zal je vast graag bij zijn inner circle willen voegen nu.” Het was haast jammer dat de Volitares niet konden bloeden. Leya trok haar wenkbrauwen op. “Oh, en geen van jullie gaat misbruik van Gabe, op wat voor manier dan ook.” Ze wist dat Gabe zichzelf prima kon redden, maar het zat haar nog steeds niet lekker. Haar ogen vielen vervolgens op Ramsey, die een blik op zijn gezicht alsof hij naar een modderworstelwedstrijd keek. Met grote passen stapte ze op hem af en greep ze zijn kraag vast om hem zo overeind te trekken. “En jij handjes af van Laslo, en behandel meiden met respect, mocht je het ooit daadwerkelijk voor elkaar willen krijgen dat eentje het lang bij je uithoudt. Je mag hier dan wel één of andere big boy zijn, maar over een jaar, in het demonenrijk, zal je bijzonder weinig voorstellen.” Leya keek voor enkele seconden weer naar Charlize. “En hetzelfde geldt voor jou, “Queen of Mean”. Langs haar zij balde ze haar vuist op de manier die Las haar ooit geleerd had, haar duim over haar andere vingers heen. “Oh, en Ramsey?” Leya draaide haar lichaam richting de jongen en liet haar vuist met een harde uithaal tegen zijn kaak komen.

    [ bericht aangepast op 17 sep 2021 - 22:48 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    GABRIÈL
    Lucifer Jr. • 22 • humanitas • with Salem & Dinah

    Gabrièl volgde met zijn ogen elke beweging die Dinah naar het raam, die ze open zette. Het leverde haar een fronsende wenkbrauw van zijn kant op. Zo warm was het toch niet in deze ruimte? Of was zijn aantrekkingskracht gewoon te groot voor Dinah om haar hoofd koel te kunnen houden? “Weet je het zeker? Ramsey staat nogal bekend om de vele verschillende dames die hij naar zijn kamer neemt voor nachtelijke avontuurtjes, zonder rekening te houden met de wensen van zijn kamergenoten,” zei Gabrièl nonchalant. Ramsey mocht dan wel een van zijn beste vrienden zijn, voor geen goud zou hij de kamer met de jongen willen delen. “En waarom in godsnaam heb je het raam open gezet?”
          Voordat Dinah echter Gabrièl’s vragen kon beantwoorden, was het drietal al overgegaan op een ander onderwerp: het verrassingsfeestje. Natuurlijk wilde de blondine graag dat hij meehielp met het versieren van de ruimte, maar Gabrièl was nu niet bepaald goede vrienden met een van de twee jarigen, hoewel Laslo en hij regelmatig leuke avonden konden beleven samen. Het was vooral de drop sleutel, Jouka de engel, voor wie geen slinger wilde ophangen. Enkele jaren geleden was Gabrièl achter de reden van zijn zwarte vleugel gekomen en sindsdien gebruikte hij Jouka als zijn loopjongen. Dat deed Gabrièl eraan herinneren dat de engel zijn verboden goederen nog moest afleveren. Dat kwam vanavond wel.
          Gabrièl’s aandacht werd daarna gevestigd op Salem, die aan het liegen was over zijn voorkeuren. Met enkele bewegingen had Gabrièl een slinger om zijn ex gewikkeld en stonden ze op enkele centimeters van elkaar af. De fysieke reacties die Salem had op zijn aanrakingen waren goed te zien, daar de wangen van de jongen haast roodgloeiend kleurde. Er verscheen een grijns op Gabrièl’s lippen. Dit was precies wat hij wilde zien, wat hem zijn gevoel van voldaanheid gaf. Lang niet iedereen kon iemand zo laten reageren met slechts minieme aanrakingen. “Het zou wel leuk zijn als je natte dromen over mij had,” zei Gabrièl tegen Salem, terwijl hij hem diep aanstaarde. Dat zijn ex-vriend nog altijd gevoelens voor hem had, verbaasde hem niet. De manier waarop Salem’s lichaam op zijn lichte aanrakingen reageerde en verlangde naar meer, hadden hem allang verraden. Helaas voor hem voelde Gabrièl niet meer hetzelfde. Salem plagen bleef echter een leuk spelletje.
          Ergens ver weg hoorde Gabrièl wat gefluit, wat hem deed realiseren dat er nog een derde persoon aanwezig was in de ruimte. Niet dat hij zich schaamde voor zijn acties, maar dat deed hij nooit. In ieder geval stopte Gabrièl wel de innige omhelzing met Salem, om daarna terug te komen op de kamerindeling en het feestje van vanavond, alsof hij zojuist niks uitgespookt had. Gabrièl rolde kort met zijn ogen toen Dinah vertelde dat een party planner nooit vertelde wat haar plannen waren. Iets wat erg onlogisch klonk als je het hem vroeg. “Kali bijt niet hoor, alleen als je haar teveel uitdaagt misschien,” zei hij, terwijl hij ondertussen manieren bedacht om toch Dinah aan het praten te krijgen. Zou ze over te halen zijn met wat lieve woorden en romantische interacties? Het was zeker een poging waard. Echter, voordat Gabrièl het kon uitproberen, veranderde het gesprek alweer van richting.
          Bij het horen van het woord ‘washok’ trok Gabrièl zijn neus op. Hij vond het een van de meest ordinaire plekken om seks te hebben. Bovenop andermans schone kleding, totaal geen respect. “Volitares die hun seksuele behoeftes in het washok bevredigen zouden gestraft moeten worden. Totaal geen zelfrespect,” zei hij, terwijl hij kort met zijn ogen rolde. Nog nooit had Gabrièl een voet in het washok gezet voor andere redenen dan om zijn kleding te wassen. Noch was hij van plan dit ooit te veranderen. Voor enkele seconden staarde hij Dinah aan, die nog altijd niks had losgelaten over haar feestje en ook niet de intentie leek te hebben om dit te doen. Gabrièl hield niet van deze onwetendheid en daar wilde hij wat aan doen.
          “Ja, is goed, ik help wel mee,” antwoordde hij Salem’s vraag, terwijl zijn blik nog steeds op de dame was gericht. Hij pakte een enkele ballon uit de verpakking en blies er lucht in. Toen deze gereed was, gooide Gabrièl het op de grond en stond hij op van de bank. Er verscheen een grijns op zijn gezicht bij het horen van Salem’s vraag. “Daar ben ik ook wel benieuwd naar, moet ik zeggen, want het viel me op dat je het ‘geen seks’ gedeelte wegliet toen je sprak over een kamer delen met mij,” zei Gabrièl, terwijl hij met grote, bewuste stappen op Dinah afliep. De ballon die Salem naar haar hoofd had gegooid, raapte hij op van de grond en gooide hij terug naar zijn ex-vriend, waarna hij zich weer op Dinah focuste.
          “Betekent dat wat ik denk dat het betekent, Di?” vroeg Gabrièl grijnzend, terwijl hij de afstand tussen de twee verkleinde tot magere centimeters. Precies hetzelfde als hij bij Salem had gedaan, hopend op een soortgelijke reactie. Met zijn vinger streek Gabrièl zachtjes over haar linker mondhoek, als kleine test. Daarna bewoog hij zijn hand naar Dinah’s kin, deze omhoog duwend. Voor enkele seconden keken ze elkaar aan, waarna Gabrièl zonder verrassing zijn lippen op de hare duwde. Het was een korte kus, slechts enkele seconden. Eenmaal klaar creëerde hij weer wat afstand tussen de twee. Gabrièl gaf Dinah een knipoog, vooraleer hij zich omdraaide en wegliep.
          “Als jullie mij zoeken, ik ben te vinden in mijn kamer, ballonnen aan het opblazen,” zei hij tegen het tweetal, terwijl hij een verpakking met ballonnen van de tafel graaide, tezamen met zijn tas en een van de slaapkamers binnenwandelde. De deur gooide hij achter zich dicht, de tas pleurde hij op de grond en zijn lichaam liet hij op het bed vallen. Hij was erg benieuwd naar hoe Dinah de kus gevonden had, of Salem al gek van jaloezie aan het worden was. Gabrièl genoot van deze ochtend. Oh, hij deed niets liever dan de hoofden van volitares op hol laten slaan.



    [ bericht aangepast op 18 sep 2021 - 8:58 ]


    That is a perfect copy of reality.

    ARISTOTLE
    I’d take you to the movies but they don’t let snacks inside
    twentyfour • sheep in wolf's clothing • with lara• acedia

    “Hou op! Nee, ik ga me niet het hele jaar omkleden in de badkamer... maar ik weet niet, ik had hier nog niet over nagedacht,” sprak Lara. Kort plaagde Aris nog dat hij zich in elk geval niet ging omkleden in de badkamer. “Nou, prima. Maar geef me even een waarschuwing, oke? Ik zie al genoeg van je.”
          Hij kon de onzekerheid van haar gezicht aflezen en voelde zich haast onmiddellijk schuldig. Hoe leuk het ook was om haar te plagen, hij wilde haar op geen enkele manier slecht laten voelen. “Je weet dat ik niet zal spieken, toch?” probeerde hij gerust te stellen, met een kleine glimlach op zijn gezicht. “Of als je wilt kan ik wel de kamer uit als jij je gaat omkleden, als je dat fijner laat voelen?” Ze hadden al meerdere keren bij elkaar in bed geslapen, puur vriendschappelijk, maar hij kon het begrijpen als dit op een andere manier intiem was. Nog een goede reden waarom ze niet bij Jouka op de kamer sliep. “Geef maar gewoon aan wat jij het fijnst vindt, okay?” Aris pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in.
          Even later lag hij met zijn hoofd op haar schoot en door haar zachte protest kon hij het, zoals altijd, niet laten om een plagende opmerking te maken. Lara’s wangen werden opnieuw rood. Bloosde ze altijd al zoveel? Waar het meisje normaal wel wist wat te zeggen, bleef ze nu behoorlijk lang stil. Hij stond al op het punt hier ook iets over te zeggen, toen ze eindelijk haar mond opende, met een lichte grijns op haar gezicht. De hand die ze in zijn gezicht duwde hield haar voor enkele seconden vast.
          “Niet zulke dingen zeggen. Anders ga ik toch nog Jouka vragen of hij een kamer met me wilt delen. Kun je met die vieze praatjes naar Florence toe.”
          Voor even betrok zijn gezicht. Oh, hell no. Dat ging absoluut niet gebeuren, op wat manier dan ook. Hoewel hij nog altijd geen honderd procent bevestiging had over wat Jouka zijn zusje precies had aangedaan, zou hij er absoluut niet over twijfelen om zijn vermoedens met Lara te delen als dit nodig was. Aris hield zijn armen omhoog. “Okay okay, ik zal mijn best doen om mij te gedragen. Speciaal voor jou. Geen vieze praatjes voor Lara.” Dat betekende echter niet dat hij geen plagende praatjes kon maken, al was de grens daar tussen soms vrij blurry, voor hem in elk geval. Dit was dan ook waarom hij plaagde met haar sierlijke halsband. De woorden bleven uit zijn mond flappen. Als ze naast waterfilters nou ook eens woordenfilters konden maken, dan was hij daar zeker gebaat bij.
          “Wat ik doe en met wie gaat je helemaal niets aan.” zei Lara, waar wangen nog steeds rood. “Maar ik kan je wel vertellen, het is allemaal echt niet zo spannend als jij blijkbaar denkt.” Lara ontweek zijn blik, wederom met een blos op haar gezicht. Of het was omdat ze niet over dat onderwerp wilde praten, of juist omdat hij gelijk had, wist hij niet zeker. Eigenlijk wist hij ook niet zeker of hij überhaupt wilde weten wat zijn schattige, beste vriendin allemaal uitspookte tussen de lakens. Nu hij haar hier zo zag zitten was het moeilijk in te denken dat ze een hoge bodycount had, hoger dan hij had zelfs.
          ”Ik zal mijn mond verder houden, geen zorgen.” Met een denkbeeldige sleutel draaide hij zijn mond op slot, waarna hij deed alsof hij de sleutel aan Lara gaf. “Over dit dan.” Helemaal zijn mond houden was geen doen voor hem.
          Zijn plagende bui sloeg om in een verontruste bij de volgende woorden die ze sprak. Hij haatte het absoluut om Lara zo te zien. Als er iemand op Metanoia beter verdiende, dan was zij het wel. Het maakte Aris niet uit dat ze vorig jaar nog mensen pestte. Hij had altijd twijfels gehad of dat wel uit haar vrije wil gebeurde. Ze had er het hart niet voor. Of eigenlijk, ze had te veel hart. Aris aarzelde geen moment om overeind te komen en zijn armen stevig om haar heen te slaan.
          ”Nee, het is oké, maar geef me een waarschuwing.”
          Het was absoluut duidelijk niet oké, waarom kon ze dat niet gewoon zeggen? “Nah, Laar, het is prima, echt. Dit is ook jouw kamer. Ik ga geen dingen doen hier die jou niet goed laten voelen.” Hij vond wel andere manier om dat soort dingen te doen. Beetje creativiteit is goed voor het brein. Verward vroeg hij nog waarom ze dacht dat hij iets met Flo ging doen.
          “Ik heb die knipoog net echt wel gezien hoor,” beschuldigde ze hem. “Doe maar niet alsof je je zinnen niet op haar hebt gezet. Het is niet alsof je de enige bent, de halve school loopt achter haar lange blonde haren en knappe gezichtje aan.” Haar woorden namen een toon aan die hij niet van haar gewend was, het moest haar toch behoorlijk dwarszitten. Haar lichaam leunde tegen zijn borstkas en Aris kon de subtiele geur van haar shampoo ruiken.
          ”Ik kon niet ontkennen dat Flo een knappe chick is.” Dat zou een grove leugen zijn waar iedereen doorheen kon kijken. “Maar ik heb niet mijn zinnen op haar gezet. Haar reputatie is algemeen bekend, heb er weinig zin in dat ze aan de haal gaat met mijn hart.” In tegenstelling tot wat de meeste mensen wellicht van hem dachten, was hij vrij serieus in relaties. Zijn relatie met Dinah was ook vrij lang geweest. “Dus ja, ik vind haar knap. Nee, ik heb niet mijn zinnen op haar gezet,” beloofde hij. Voor hij verder kon praten had Lara het onderwerp alweer veranderd.
          “We gaan wel samen dansen toch?” Haar donkere lokken kietelden zijn nek terwijl ze met grote ogen naar hem op keek. “Op het feest?”
          ”Hmm, natuurlijk, ik heb een speciaal tijdslot voor jou vrijgehouden, tussen 9.17 en 9.43,” zei hij, een kleine glimlach op zijn lippen. “Nee okay, je mag me elk moment dat je wilt storen, geen zorgen. Ook als ik met iemand anders ben en er is iets, okay? Niet denken dat je me dan tot last bent, want dat ben je nooit.” Ondertussen wist hij wel hoe haar gedachten werkten. Aris plaatste zijn handen op Lara’s heupen, tilde haar op en draaide haar om, waardoor ze face to face zaten. Hij was nog niet klaar met hun eerdere gesprek. “En Laar?” vervolgde hij op een zachte toon. “Jij hebt ook een knap gezichtje, dat je weet je toch? Je doet echt niet onder voor Flo, op geen enkele manier.” Hij had Lara altijd meer als iemand gezien voor relatie-materiaal en Flo voor wel… het tegenovergestelde. “Geloof me als ik zeg dat jij ook wel degelijk wat aanbidders hebt. Je knappe gezichtje is gewoon te intimiderend voor sommige om op af te stappen.” Aris trok haar naar zich toe en drukte een kus op haar voorhoofd.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    DONOVAN
    I stopped fighting my inner demons, we're on the same side now
    23 • the mysterious one • with flo, zuze and luca • at industrial

    Op Kenna’s vraag had Donovan naar alle eerlijkheid geantwoord, waarna Kenna zich van de tafel liet glijden en voor Donovan ging staan. ‘Probeer niet aan te veel dingen te denken,’ Gaf ze hem als advies mee. Ze spreidde zijn armen voor hem en vlug liet ze haar vingers over zijn lichaam glijden.
          Nadat de assistent advisor zijn gedachten naar Kenna had geuit richtte hij zich tot Donovan, die nog steeds strak voor zichuit staarde en wachtte op verdere orders. Cyrus kantelde lichtjes zijn hoofd. ‘Deze is anders dan zijn mede studenten.’ Concludeerde hij terwijl hij zijn armen losjes over elkaar heen sloeg en enkele stappen om Donovan heen zette. ‘Hij lijkt me wel enig respect te vertonen tegen over u.’ Ging hij onverstoorbaar en luid en duidelijk tegen Kenna verder, heel goed wetend dat Donovan ieder woord kon verstaan. Voor zijn neus hield Cyrus halt. ‘Wat mag jou naam zijn?’ vroeg de assistent advisor aan hem, waarna hij hem een knikje gaf ten teken dat hij mocht spreken. ‘Donovan, sir.’ Antwoordde hij. Kenna nam vervolgens het woord weer. ‘Zo. Na duizend jaar gewacht te hebben, mag jij ook eindelijk naar binnen.’ Ze deed een stap opzij en gebaarde naar de ingang ten teken dat hij door kop lopen. ‘Dank u wel.’ Zonder verder nog iets te zeggen pakte Donovan zijn tas en vertrok richting de ingang van de slaapvertrekken. ‘Ow, en nog één ding.’ Hoorde hij Kenna zeggen. Hij draaide zich om. ‘Ik mag je wel.’ Een beleefd knikje was zijn reactie. Hij had geen idee hoe hij hier op moest reageren. Ook Kenna knikte, waarna ze hem doorliet.
          Met een schuin oog op de kamerindeling zocht Donovan zijn naam op de lijst. Hij vond zijn naam naast die van Elijah, Zibiah en Zuze. Even fronste hij met zijn wenkbrauwen. Was dit een test?
          Met tegenzin vertrok Donovan naar de slaapvertrekken. ‘Hé Don, wacht even.’ Hij draaide zich om en zag the Queen of Hearts op hem afkomen. ‘Florence,’ knikte hij als begroeting. ‘Nu pas door de tassencontrole?’ Vroeg ze hem vragend. Hij knikte. ‘Had je wat te verbergen?’ Ditmaal schudde hij zijn hoofd. Haar perfect geëpileerde wenkbrauwen schoten even omhoog. Ze had duidelijk een ander antwoord verwacht.
          ’Heb je een beetje leuke kamergenoten?’ Ging Florence verder, terwijl ze met hem mee liep naar zijn kamer. Hij haalde zijn schouders op. ‘Elijah, Zib en Zuze.’ Antwoordde hij alleen maar. Ze mocht zelf invullen of dat “leuke kamergenoten” waren of niet. ‘Ah leuk,’ Hij wist niet of ze het echt meenden. ‘Mijn kamergenoten zijn Jouka, Aris en …. Lara.’ Bij het horen van Lara’s naam vertrok Donovan’s gezicht een beetje. Hij zou het aan geen levende ziel toegeven, maar telkens als haar naam genoemd werd kromp zijn hart in een. Florence was dus niet geïnteresseerd geweest in zíj́n kamergenoten, maar des te meer in zijn reactie op die van haar.

    "Throw me to the wolves and I'll return leading the pack"

          FLORENCE
    She is a saint with the lips of a sinner and an angel with a devilish kiss
    19 • queen of hearts • outfit • with don, zuze and luca • at industrial

    "In trying to avoid one sin, I've committed another"
    Florence had Donovan’s reactie na het benomen van Lara’s naam scherp in de gaten gehouden. Voor een milliseconde zag ze hoe zijn gezicht even vertrok, waarna hij al snel zijn normale gezichtsuitdrukking hervond. Het was duidelijk een onderwerp waar hij niet over wou praten. Ze wist genoeg. ‘Waren jij en Lara geen item?’ vroeg ze hem quasi onschuldig op de man af. Ze was benieuwd of The Mysterious One hier antwoord op zou geven. Hij schudde zijn hoofd. ‘Niet meer.’ De pijn die zo net nog even op zijn gezicht te lezen was, was in geen velden of wegen te bekennen. Zijn stem klonk krachtig en sterk. ‘Waarom niet? Jullie waren zo schattig samen.’ Hoorde ze hem verder uit. Weer haalde hij zijn schouders op en liet het daar vervolgens bij. Niet een erg spraakzaam typje. Jammer, maar ze wist wat ze wou weten. Donovan was terug op de markt. Dat was interessant. Bij zijn kamerdeur hield hij halt. Zonder iets te zeggen stapte hij de kamer binnen en liet de deur uitnodigend voor haar open. Even draaide hij zich kort naar haar om en gebaarde dat ze hem moest volgen. Ergens was Florence wel nieuwsgierig hoe het in Industria ging zijn. Don was zo’n groot contrast met Zuze, Zib en Elijah, waardoor ze achter hem aan de kamer in stapte. Het was alsof een donderwolk een kamer vol elfjes en feeën betrad. Het was een komisch, maar tegelijkertijd zielig gezicht. Zonder aankondiging gooide Donovan vervolgens de dichtstbijzijnde deur open en bleef verbijsterd in de deur opening staan. Langs hem heen zag ze Zuze op bed liggen.
          ‘Zuzie’ begroette Florence haar vriendin vrolijk van achter de breedgeschouderde Don. Aanmoedigend gaf ze de demon in spé een zacht duwtje in de rug zodat ze allebei de kamer in konden stappen. Pas toen merkte Florence op dat Zuze niet alleen was. Luca. Het was een gek gezicht om Zuze met haar ex te zien, maar ergens vond ze het wel schattig. ‘Wat doet híj́ hier?’ Met priemende ogen keek Donovan Luca aan, zijn stem klonk afstandelijk. ‘Was ik niet duidelijk genoeg vanochtend?’ Gromde hij. Waarschuwend legde Florence haar hand op zijn schouder. Dit was niet de ruimte nog het moment om elkaar in de haren te vliegen.

    [ bericht aangepast op 19 sep 2021 - 1:12 ]


    someone out there feels better because you exist