[RPG | 15O] Pure Times Are Over — Speeltopic 3 - Speeltopics

19 aug 2021 - 9:32 Aynur is offline

Aynur 2380

Pure Times Are Over

Regels

— Quizlet huisregels
— Zowel Engels als Nederlands is toegestaan
— 16+ is toegestaan, wel aangeven aan begin van de post
— Minimale woordenaantal staat op 150 woorden
— Alleen ik, Nikita, maak de nieuwe topics aan
— Vermelding post; naam, locatie en gezelschap
— Laten we met z'n allen weer wat leven brengen op Q!

Kamerindeling

Ira : Evelynn, Laslo, Ramsey, Charlize
Castitas : Sorin, Alyssa, Elias, Leya
Acedia : Florence, Lara, Jouka, Aristotle
Industria: Donovan, Elijah, Zibiah, Zuzana
Humanitas : Dinah, Kali, Gabriél, Salem
Temperantia : Luca, Valentina, Asherah, Jonah

[ bericht aangepast op 19 aug 2021 - 9:32 ]

I have seen my own sun darkened

10 okt 2021 - 15:33 MeIinoe is offline

MeIinoe 1432

Asherah

21 ✦ The Dark Princess ✦ Outfit ✦ with Aris ✦ party ✦ yellow cup

〚 Forget stardust — you are iron. 〛

Licht beduusd was Asherah al weer uren geleden richting Temperantia gelopen. Het was net alsof ze was binnengelopen bij een privé gesprek tussen Evelynn en Ramsey. Net zoals Ramey was ze stil geweest toen Eve was weggelopen.
Het geheel had er ook voor gezorgd dat ze niet tegen Ramey had gezegd dat ze prima wist dat ze lang samen waren en dat wat Aris en zij deden zijn zaken niet waren. Ze waren samen geweest. Verleden tijd. Ramsey had er helemaal niets mee te maken als ze Aris, of wie dan ook, zoende.
In Temperantia was niemand geweest op het moment dat ze er aan was gekomen. Temperantia was een prachtige kamer, met grote ramen en de balken. Het was open en licht, maar door de houtkleuren leek het ook nog warm en gezellig.
Er waren ook twee slaapkamers, met ieder een aangrenzende badkamer. Ze vielen wat in het niet met hoe de kamer leek, maar ze had niets te klagen. Alles wat ze nodig hadden was er. Ash had haar tassen getild naar een kamer en haar spullen uitgepakt. De kamers waren identiek.

Inmiddels was ze met Aris de feestzaal binnengelopen, richting de drankjestafel. In plaats van te hebben gewacht tot hij haar kwam ophalen bij haar kamer, zoals ze afgesproken hadden, was ze zelf naar Acedia gelopen om hem op te halen. Aris zag er goed uit, zoals altijd. Hij maakte het er niet makkelijker op dat ze haar handen thuis hield. Een herhaling van vanmiddag zou Ash helemaal niet erg vinden, zonder onderbreking van een docent dan.
Kali en Dinah hadden echt hun best gedaan op de gehele organisatie van het feest. De zaal zag er prachtig uit en ook Humanitas was goed aangekleed geweest voor het feliciteren van Laslo en Jouka en het geven van de cadeautjes.
Haar ogen vielen op de verschillende kleuren bekers die op de drankjestafel stonden, voor iedere kleur een andere betekenis. "Creatief…" merkte ze zacht op.
Even beet ze op haar onderlip en wierp ze een blik op Aris. Na even te hebben getwijfeld pakte ze uiteindelijk toch maar een gele beker. Zekere voor het onzekere. Ze wist niet precies wat dit was tussen Aris en haar, maar ze wilde niet de verkeerde signalen geven door een groene beker te pakken. Geel was de veilige optie. En veilig was goed.
"Kan ik je wat drinken inschenken?" Ash pakte een random fles van de tafel en hield deze even op voor Aris alvorens ze er wat van inschonk in haar beker. Haar ogen vestigden zich op Aris en ze probeerde niet te lang haar blik te laten rusten op zijn ogen of lippen. "Terugkomende op vanmiddag," zei ze, terwijl een onschuldige glimlach op haar gezicht ontstond. "maar mijn matras ligt niet heel verkeerd."

〚 Your blood is nothing but ferrous liquid. When you bleed, you reek of rust. It is iron that fills your heart and sits in your veins. And what is iron, really, unless it’s forged? 〛

[ bericht aangepast op 10 okt 2021 - 15:43 ]

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

10 okt 2021 - 23:22 Sev is offline

Sev 19203

⚜ VALENTINA ⚜

"They say in Heaven, love comes first"

19 yrs old • "snow white" • in the party hall with sorin • party outfit

"Ooooh, dit wordt zo leuk!”
Met een grote grijns op haar gezicht hield Valentina zich stevig vast aan Sorin’s arm. Vol ontzag keek ze de feestzaal rond die Kali en Dinah prachtig hadden aangekleed. Jouka en Laslo hadden maar geluk met zo’n ijverige, enthousiaste vriendinnen.
“Doe mij ook maar zo’n verrassingsfeestje wanneer ik jarig ben, goed?” grapte ze.
Valentina had echt haar best gedaan wat betreft haar look van de avond.
Haar speelse, hagelwitte jurkje met uitstaande swing rok had dezelfde kleur als haar sneeuwwitte verendek. Ze droeg lichte oogmake-up en had haar lippen in een zachtroze kleur gestift. Haar halflange, lichtblonde haren maakten het totaalplaatje af. Het enige dat nog ontbrak, was een halo boven haar hoofd.
Het meisje trok haar vriend Sorin mee naar de tafel waar de drank en snacks uitgestald stonden. Eenmaal daar trok ze haar wenkbrauwen op bij het aanzicht van de gekleurde plastic bekers. Aha. Je moest kiezen voor de kleur die paste bij je relatiestatus. Grapjassen. Die twee dames waren van plan het feestje een stuk interessanter te maken, dat was wel duidelijk. Creatief, dat moest Val ze absoluut nageven.
De keuze was echter snel gemaakt. Het was allemaal niet zo ingewikkeld in haar geval - de engel in spe was nog maagdelijker dan de Heilige Maagd Maria herself. Ze was nu eenmaal niet het type om het bed in te duiken met de eerste de beste jongen. Nee, ze moest heel veel voelen voor iemand voordat ze dat ook maar zou overwegen.
Tot nu toe was er nog geen jongen geweest die haar zover had gekregen.
De vloek van de hopeloze romanticus.
En de enige jongen waar ze kriebels voor voelde… nou… die kon ze maar beter uit haar hoofd zetten.
Met een dramatische zucht en een theatrale beweging greep ze de gele “single” beker. Vervolgens wierp ze Sorin een speelse, geamuseerde blik.
“Welke mag ik voor jou pakken? Zijn er nog geheime crushes waar ik van moet weten?” vroeg ze hem met twinkelende ogen.
Zeg Jouka, zeg Jouka, zeg Jouka…
Haar beste vriend had haar in vertrouwen verteld dat hij meer voelde voor de kunstzinnige Sorin dan hij toe durfde te geven. Het had Valentina direct dolenthousiast gemaakt. Die twee waren uiteraard perfect voor elkaar. Misschien moest ze haar naam eer aan doen en de komende tijd Valentijn spelen voor haar lieve vrienden. Gewoon, om ze een handje te helpen. Helaas had Jouka haar verboden om de gouden informatie met iemand te delen. Hij wilde in geen geval dat het bij Sorin terecht zou komen.
En hoewel Val niet eens zou overwegen om Jouka’s geheim door te spelen aan een ander, was het lastig om het feitje voor zichzelf te houden wanneer ze met Sorin was. Al meerdere keren had het meisje op haar tong moeten bijten. Maar een geheim verklappen? Nee, dat deed ze niet. Zelfs wanneer het zo’n ontzettend leuk en mooi geheim was en Sorin misschien wel hetzelfde voelde.
Goed. Dan moest ze maar een beetje subtiel gaan vissen. Undercover wingwoman spelen. Oh, wat kreeg ze energie van verliefde mensen.
Haar slanke vingers trippelden over de glazen terwijl ze Sorin met een anticiperende glimlach bleef aankijken.
“Taken? Single? Complicated? Crushing..?”
Met haar eigen bruine ogen bestudeerde ze de lichtbruine ogen van haar vriend. Haar lieve maatje was geen open boek. Sterker nog, Valentina zou hem eerder beschrijven als een mysterieuze jongen. Het was onderdeel van zijn charme, en als vriendin zijnde wist Val dat Sorin’s ware emoties vaak in zijn ogen af te lezen waren. Je moest gewoon goed kijken.

ars moriendi

10 okt 2021 - 23:38 Basim is offline

Basim 18646

Jouka

22 • The Golden Advisor • with Dinah • at the party

❝ There's always that stupid mistake that changes everything❞

Een verrassingsfeestje was toch het laatste wat Jouka had verwacht. In ieder geval niet zo groot, al kwam dit waarschijnlijk ook doordat hij het feestje moest delen met Laslo. Wat onwennig, maar toch met een grote grijns had hij om zich heen gekeken toen hij de woonkamer van onder andere Dinah in werd gebracht. Daarvoor waren dus de versieringen die hij nog net had kunnen zien voor hij weer door Dinah de kamer uitgeduwd werd.
Wat opgelaten nam hij alle felicitaties in ontvangst, niet helemaal gewend aan zo'n drukte. Jouka omringde zich liever met een kleiner groepje mensen, maar op zich kon hij van tijd wel tijd van een feestje met meer mensen genieten, hopelijk zou dit vanavond ook zo zijn. Hij wilde dat hij er vanavond een gezellig feestje van zou kunnen gaan maken. Toch bleef hij een naar gevoel overhouden aan de kamerindeling. De pure vijandigheid van Aris en Florence die zich juist weer koud naar hem gedroeg. De enige met wie hij het wel kon vinden, was Lara, maar die zou waarschijnlijk streng bewaakt worden door Aris, gezien zij goede vrienden met elkaar waren en de jongen hem dus erg wantrouwde.
Eenmaal hij de uiteindelijke feestzaal ingebracht werd, keek Jouka toch even zijn ogen uit. De gehele ruimte was versierd in een glow in the dark thema en de lichtjes in het gedempte deden haast pijn aan zijn ogen. Hopelijk zou hij er snel aan kunnen wennen, anders zou er vast een hoofdpijn komen opzetten en dat zou toch wel zonde zijn. Dinah had zo haar best voor hem gedaan en hij zou dit wel in gezelligheid moeten terugbetalen.
'Gefeliciteerd, uk,' riep ze vrolijk, terwijl ze hem om zijn nek viel. Hij grinnikte even en klopte haar even op haar rug. Juist op dat moment woelde ze met haar vingers door zijn haar en even gromde hij gefrustreerd. Hij had nou ook niet superveel moeite gedaan, maar zodra Dinah hem verteld had dat hij er een beetje netjes uit moest zien, had hij in ieder geval gezorgd dat zijn haar goed zat. Iets wat ze nu weer stond te verpesten.
'En jij bent degene die me uk noemt?' wierp hij tegen. Hij stak toch bijna een kop boven haar uit, dus op zijn beurt woelde hij ook even door haar haren. 'Zo, nu ben je niet de enige met een verpest kapsel,' grinnikte hij om vervolgens een hand door zijn eigen haar te halen in een poging het weer een beetje te fatsoeneren. 'Ik had nog zo mijn best gedaan.' klaagde hij nog even uitgebreid, om dan vervolgens toch nog zijn nicht even in een omhelzing te trekken.
'Nu nog even wachten op Kali en dan kunnen de blacklights aan. . .,' merkte ze op toen ze elkaar weer losgelaten hadden. Hij was erg benieuwd naar wat er daarna zou gebeuren. Ze had nog niet veel los willen laten, laat staan iets vertellen over het symbool dat ze op zijn pols had getekend. Hij moest toegeven dat hij toch wel een beetje bang was. Als je Dinah en Kali samen iets liet organiseren moest je je op alles voorbereiden.
'Moet ik bang zijn voor je plannen?' vroeg hij haar dan ook, al grijnsde hij er wel bij. 'Ik wil toch wel graag weten wat dat symbool nu betekent.' Hij gaf haar een zacht duwtje tegen haar schouder. 'Ik hoop dat Kali er gauw is, des te eerder is verlost ben.' Hij hoopte echt dat ze niets iets hadden bedacht dat hem zich ongemakkelijk kon doen voelen, al zou het hem weinig verbazen als het wel zo was. Hoewel, het was een gevoel dat hij snel kreeg, hij had toch vaak moeite met contact met demonen en twijfelaars en daar kon hij hier niet onderuit komen. Hopelijk zou hij vanavond toch voornamelijk met de engelen kunnen optrekken.

Stenenlikker

11 okt 2021 - 9:06 darkurge is offline

darkurge 3074

SALEM
True love is always worth the risk
Volitare • 24 years old • Prince Charming • at the party • yellow cup • W. Alyssa

Na Lara de weg naar Gabriel te hebben gewezen, het zal ook eens niet, vond Salem zichzelf bij de dranktafel. Lichtelijk verbaasd had hij de verschillende bekerkleuren in zich opgenomen. Zou dit een idee zijn geweest van Dinah of van Kali? Wie het ook had verzonnen, Salem had geen moeite met het maken van een keuze. Zelf hield hij zijn liefdesleven het liefst zo ongecompliceerd en eerlijk mogelijk. Al wist hij dat dat niet voor iedereen op Metanoia gold. Als hij de verhalen die te ronde gingen mocht geloven, zou een bekerkeuze voor sommige aanwezigen nog wel eens moeilijk kunnen worden.
Met twee gele bekers in de aanslag stapte Salem op Alyssa af. Zijn beste vriendin leek druk in de weer met het creëren van glowsticks-armbanden toen Salem haar aansprak. Met een warme, bekende glimlach keek het meisje op.
“Ik hoop dat ik de juiste bekerkeuze voor je heb gemaakt.”
Alyssa keek op naar de dranktafel. “Dat heb je erg goed ingeschat.” zei ze, waarna ze de beker van hem over nam.
Salem begreep misschien weinig van zijn meeste klasgenoten, maar Aly kon hij nog altijd in schatten. Dat voelde goed.
Kort omhelsden ze elkaar als begroeting. Alyssa in zijn armen voelde fijn. Fijner dan een omhelzing met een vriendin zou horen te voelen. Eigenlijk wilde Salem het meisje niet loslaten, maar hij wilde ook niet over haar grenzen heen gaan. Ze lieten elkaar los en Aly tikte haar beker tegen die van Salem aan. “Cheers!” Zei ze, met haar ogen op die van Salem gericht. "Super lief dat je een drankje voor me meegenomen hebt!"
“Tuurlijk,” wuifde Salem haar bedankje weg. “Waar heb je anders vrienden voor.” Hij nam een slok van zijn drank en kneep zijn ogen samen op het moment dat de alcohol in zijn keel brandde. “Sorry, misschien heb ik onze cocktails iets te sterk gemaakt.” Verontschuldigde hij zichzelf lachend. Het was nu niet bepaald zijn bedoeling om Aly dronken te voeren, zichzelf daarentegen... Misschien zou hij dan eindelijk het gesprek met Aly aan durven gaan; hij moest weten hoe zij hem zag. Waren ze vrienden? Of zat er meer in?
”Nu verdien jij eigenlijk ook iets van mij..” zei Alyssa mysterieus. Een glimlach verscheen op Salem zijn gezicht. “Wat dan?” Vroeg hij nieuwsgierig, maar op het antwoord hoefde hij niet lang te wachten.
Aly hield haar glowsticks omhoog. Ze zag er zo lief uit. Haar bruine haren, witte vleugels, enthousiaste gezicht en de glimmende stokjes in haar hand. Ze was een plaatje. Als Salem het hiervoor nog niet moeilijk had om Aly alleen als gewone vriendin te beschouwen, dan had hij dat nu wel.
“Hmmm, blauw is wel leuk dat past mooi bij je ogen!” Alyssa haar hand vond zijn pols en geconcentreerd bracht ze de glowstick om hem heen. Door haar aanraking verscheen opnieuw een glimlach op Salem zijn gezicht, maar deze keer probeerde hij hem te onderdrukken. “Hmmm.. maar geel past ook wel bij je beker dus misschien moet die er ook wel bij.” En zonder verder overleg werd de tweede glowstick armband om zijn pols gebracht.
Plots keek Aly op. "Oh.. als je niet van glowsticks houdt, moet je dat zeggen dan haal ik ze weer weg hoor!"
Salem grijnsde en keek naar de glimmende armbanden om zijn pols. “Ik vind ze prachtig!” Verzekerde hij haar. “Laat me die van jou eens zien,” Nu was het Salem die Aly haar pols vastpakte. “Hmm... jij kan ook nog wel wat blauw gebruiken.” Hij pakte een van de blauwe stick van de tafel en klikte hem vast rondom Alyssa haar pols. “Oh, en roze.” Een tweede glowstick volgde.
Met Alyssa haar handen in die van hem keek Salem zijn vriendin aan. “Ik ben blij dat je er bent vanavond.” Zei hij oprecht, hij kon de woorden niet langer voor zich houden. Langzaam stroomde de zaal voller en voller. Salem keek op, heel even had hij het gevoel gehad dat alleen Aly en hij op dit feestje stonden, maar door de vele stemmen in de zaal werd het tegendeel bewezen.
”Heeft Dinah ook iets op jouw pols getekend?” vroeg Salem en hij liet de handen van zijn vriendin los. “Wat zouden Dinah en Kali nu weer bedacht hebben..?”

[ bericht aangepast op 11 okt 2021 - 9:15 ]

11 okt 2021 - 11:45 darkurge is offline

darkurge 3074

℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪

I'm crazy, but you like that, I bite back

Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Humanitas • w. Kali
plain white t • black jeans • silver necklace ♆

Kali haakte haar pink in die van Ramsey. “Ik zal je een feestje geven om niet te vergeten. Pinky Promise.” Beloofde ze hem. Ramsey glimlachte, maar keek Kali niet aan. Door hun woordenwisseling van die ochtend waren ze nog steeds niet helemaal de oude. De atmosfeer in de kamer had iets verdrietigs, maar hoopvols tegelijk. Het kon niet veel slechter worden tussen hen dan dit, toch?
“2 april, nu mag je me niet teleurstellen, he.” zei Ramsey zacht. Alsof hij haar aan zijn verjaardag moest helpen herinneren, maar toch liet hij de datum vallen. Met Kali wist je het maar nooit.
“Maar dan moet je mij wel vrij spelen geven en mij laten organiseren wat ik wil. Anders gaat het feest niet door.” zei Kali. Natuurlijk zaten er voorwaarden verbonden aan haar voorstel.. er zaten altijd voorwaarden verbonden aan de deals die hij met haar sloot. Ramsey zei niets. Hij dacht aan de deal waar ze die ochtend zo’n ruzie over hadden gekregen. Als hij het laatste jaar zou halen, ging Kali met hem op date. Ramsey had het als houvast gezien, hoop, na alle keren dat hij haar mee uit had gevraagd maar zij hem had afgewezen. Voor zijn gevoel was het zijn laatste kans. Juist daarom deden haar woorden van die ochtend zo’n pijn. Onze weddenschap was dat we op date zouden gaan als je in het laatste jaar terecht kwam… maar we hebben niet afgesproken wanneer we dan op een date gaan. Kan vandaag zijn. Of morgen. Of over een paar maanden. Ik zal je laten weten wanneer ik tijd heb. In andere woorden; een keiharde ‘nee’.
Kali verplaatste zichzelf richting de cadeautafel. Het pakje dat Ramsey zojuist in zijn zak had gestoken legde ze terug bij de rest. Ze bood haar excuses aan, zonder hem aan te kijken. Ramsey trok haar naar zich toe. Hield haar vast en ook hij zei dat het hem speet. Opnieuw was er geen oogcontact. Het was makkelijker om zijn excuses aan te bieden wanneer hij Kali niet in in haar ogen hoefde aan te kijken. Ergens was hij nog boos, maar aan de andere kant; als Kali hem echt niet wilde, dan moest hij zichzelf daarbij neerleggen. Hoe pijnlijk het ook was. Het was ook niet alsof zij de enige was aan wie hij zijn hart was verloren. Het zou hypocriet van hem zijn om er te lang een issue van te maken tussen hen.
Kali keek op, haar gezicht oogde zachter, minder vijandelijk dan eerder. “Het is fijn om te weten dat je mij niet.. niet dat vindt.” zei ze. “Ik wil niet dat je zo over me denkt.” Ze zou eens moeten weten, hoe hij echt over haar dacht. Alhoewel, dat wist ze toch wel? De vorige avond was ze nog aangeschoten bij hem in bed gekropen. Een van de ontelbare nachten dat ze bij hem sliep. Hij had haar zo vaak mee uit gevraagd, dat hij niet eens meer wist op welke manieren hij haar nog mee op date zou kunnen vragen. Ze waren altijd samen. En als ze zich vervelend voelde, was hij er altijd voor haar om haar te troosten. Hoezo maakten zijn stomme woorden van die ochtend meer indruk dan al zijn gedrag bij elkaar opgeteld? Het was oneerlijk.
Eigenlijk wilde Ramsey een grap maken, maar uit ervaring wist hij dat zijn grappen niet altijd op prijs werden gesteld. Weet je wel zeker dat je geen slet bent? Had hij plagerig willen zeggen, maar de breekbare blik in Kali haar ogen zorgde ervoor dat hij zijn lippen op elkaar hield.
“Ik had het niet moeten zeggen. Het sloeg nergens op.” besloot Ramsey. Al begon hij wel aan zijn grens te zitten. Dit gesprek was veel te serieus en veel te oprecht. Het kwam veel te dichtbij.

“Moet jij niet naar dat kutfeest?” Probeerde hij de sfeer iets luchtiger te maken en hij gaf Kali een zacht duwtje. “Of verkies jij een privé feestje met mij boven al die losers in de feestzaal?” Bijna had hij zich versproken. Bijna had hij gezegd ‘of verkies jij mij ook boven Laslo, zoals Eve had gedaan. Eve... Ramsey wilde Kali over haar vertellen. Over hun zoen. Over hoe Eve hem had laten weten wat ze voor hem voelde. Maar ondanks dat Kali zijn beste vriendin was, leek dat gespreksonderwerp off limits. Zelf wilde ze hem niet, maar hij mocht ook niet met een ander zijn. Ramsey begreep er niets van.
“Dinah vermoordt me als ik niet op kom dagen, dus tenzij jij belooft mijn bodygyard te spelen moet ik wel gaan.” zei Kali. “Maar in alle eerlijkheid? Ik heb niet heel veel zin om te gaan,”
Ramsey haalde zijn schouders op. “Dinah kan ik wel aan.” Maar zelf wilde hij wel naar het feest gaan. Hij had een verwarrende dag achter de rug, en dingen waren nog steeds verwarrend, dus hij kon een goed feestje wel gebruiken. “Ik kan haar ook opsluiten in het washok, als je wilt, ben je meteen van het gezeik af en hoef ik ook geen bodyguard voor je te zijn.” stelde hij voor. "Soort win-win, behalve voor Dinah, die zit in het washok." Grapte hij, ze kon ook niet van hem verwachten dat hij zich helemaal zou inhouden, toch?
“Je moet wel op je woorden passen met je ‘kutfeest’ als je zelf ook eentje wilt.” En ze porde hem tussen zijn ribben. Daar was ze weer: zijn Kali.
Ramsey keek vies. “Hoezo mag ik dat niet zeggen? Ik ben toch niet uitgenodigd. Een feest zonder mij is gewoon een kutfeest. Dat zijn de feiten, Kal, dat weet jij ook.” Grijnsde Ramsey.
Heel even werd hun gesprek onderbroken door Lara die Humanitas binnen stapte. Als het bange vogeltje dat ze was vluchtte ze zo snel als ze kon richting de kamer van Gabriel.
De ex-vriendin van zijn beste vriend leek Donovan snel te zijn vergeten. “Zou Don leuk vinden om te horen.” Grijnsde Ramsey. Hij had het altijd al niets gevonden dat Lara en Don samen waren, dus het kwam Ramsey heel goed uit dat het uit was gegaan tussen hen. “Vertel jij het hem of ik?”
Kali rolde met haar ogen en deze keer gaf zij hem een duw. “Wat dacht je van geen van beide? Het zijn onze zaken niet.” Ging ze tegen hem in.
Ramsey fronste. “Maar daar is niks aan. Bovendien is Don onze beste vriend, natuurlijk zijn het onze zaken wel. Sowieso dat hij dit wilt weten hoor.” zei Ramsey en inmiddels had zijn stem zijn gebruikelijke luide toon teruggevonden. “Ik zou het willen weten! Als ik in zijn positie zat.”
Iets aan Kali leek weer te veranderen. Heel even reikte ze haar hand naar hem uit, om hem vervolgens weer terug te trekken. Typisch een Kali actie. Hoe vaak hadden ze niet bijna gezoend? Voordat zij toch besloot de afstand tussen hen te vergroten. Ramsey wilde haar hand pakken, maar deed het niet. Hij had zijn antwoord al en moest daar vrede mee hebben.
“Ramsey… die date. Ik bedoelde niet dat ik spijt had dat ik die weddenschap met je was aangegaan.” begon ze. Ramsey voelde zijn maag verschrompelen in zijn middelste. Hij wilde er niet meer over praten. Het was duidelijk. Klaar. Einde verhaal. “Het spijt me dat ik er op het moment zelf een grapje van maakte, vanochtend. Ik bedoelde niet dat ik niet op een date met je wilde. Je weet dat ik mijn beloftes na kom en dat ik geen weddenschap aan ga als het andere einde van de deal mij absoluut niet bevalt…” ging ze verder. Kali haalde haar schouders op en bracht aarzelend haar blik omhoog. Ramsey ontmoette haar ogen. "Het is gewoon… dates zijn… Ze zijn eng, okay? Het maakt dingen anders en na dat gedoe met Luca -.” Maar haar zin maakte ze nooit af.
Hoe was Ramsey nu degene die deze wirwar aan emoties moest ontcijferen? Heel even stonden ze stilletjes voor elkaar. In de grote woonkamer van Humanitas. Voor de berg cadeautjes voor het verjaardagsfeest van Jouka en Laslo. Ze waren nog geen tien centimeter van elkaar verwijderd, maar toch voelde Ramsey zich heel ver van Kali af. Het was alsof hij zijn armen niet naar haar kon uitreiken om haar naar zich toe te trekken. Voor zijn gevoel was er een muur tussen hen in komen te staan. Een muur van conflicterende gevoelens. Vriendschap, verliefdheid, maar ook afwijzing en verdriet. En angst. Heel veel angst. Hij wilde niet opnieuw worden afgewezen door zijn beste vriendin, maar tegelijkertijd, had ze niet zojuist gezegd dat ze toch met hem op date wilde? Dit meisje was net zo moeilijk te kraken als zwaarbeveiligde bankkluis.
”Vergeet het.” Besloot Ramsey. “Vergeet die deal en wat ik zei en vroeg.. het doet er niet toe, oké?” Ging hij verder uit eigen onzekerheid. Hij wist het ook niet meer op dit moment, maar wat hij wel wist is dat hij Kali niet kwijt wilde. “Ik wil gewoon geen ruzie meer.” gaf hij toe. “Ik haat het wanneer we niet met elkaar praten.”
Ramsey glimlachte waterig, stak uiteindelijk toch zijn armen naar Kali uit en kietelde haar zij. “Dus kom, we gaan gewoon naar dat kutfeest en het gaat een leuke avond worden.” Moedigde hij haar aan. Over die date begon hij niet meer, uit zelfbescherming. “Maar de volgende keer dat Laslo mij tikt, verwacht ik wel dat jij hem ook ff slaat.. of ben ik alleen jouw bodyguard maar niet andersom?” Hij wilde haar oppakken, over haar schouder heen tillen en mee slepen naar het feest, maar nog altijd leek hun relatie niet volledig te zijn hersteld. “Want als dat zo is, dan trek ik mijn eerdere voorstel in. Dan sluit ik Dinah niet op in het washok en moet je zelf met haar vechten..” Ramsey likte zijn lippen en trok zijn wenkbrauwen grijnzend op. “Alhoewel.. misschien is dat sowieso wel een betere keuze.” Geamuseerd keek hij naar het kleine demoontje voor zich en beeldde zich een gevecht tussen haar en Dinah in. Het was geen vervelende fantasie. “Waarschijnlijk is dat toch het enige goede vermaak dat ik krijg vanavond, aangezien ik me stilletjes aan de zijlijn moet houden.” Hij gaf Kal opnieuw een zachte duw. “Daar moet ik jou ook nog over spreken trouwens, had je niet even een uitnodiging voor mij kunnen regelen ofzo.” zei hij grijnzend. "Ik dacht dat we vrienden waren." Vrienden, dat waren ze, en niets meer...

[ bericht aangepast op 11 okt 2021 - 12:14 ]

11 okt 2021 - 16:38 Aelin_Jackson is offline

Aelin_Jackson 580

Evelynn
20 | The girl who went roque | With Donovan | @ the party | Outfit

”Some people are not meant to be tamed."

Nieuwsgierig maar vooral verbaasd had de redhead zich door Donovan mee laten voeren. Ze was er vrij zeker van dat hij de verkeerde voor zich had. De jongen had haar al snel weer losgelaten. Ze stonden in een van de donkere hoeken van de zaal. Eve haar blik gleed richting de binnenkant van haar pols. Het symbooltje dat ze van Dinah gekregen had, zat er gelukkig nog. Geen idee waar het voor diende maar Eve wilde het zeker niet missen. Afleidingen waren precies wat ze deze avond nodig had. ’Weet je zeker dat je wel de goeie mee trekt?’ had Eve grappend gevraagd toen ze tot stilstand waren gekomen. ‘Natuurlijk weet ik dat zeker.’ antwoordde Donovan serieus. Het bleef even stil. Donovan was volgens mij niet zo van de grapjes. Hoe vermoeiend moest het zijn om altijd serieus te blijven. dinggg Een geweldig lampje ging boven de rode haren van de dame branden. Wat nou als ze de jongen vanavond hielp om wat losser te komen. Een beetje drank would do the trick! Bij het zien van zijn norse blik en stugge houding veranderde Eve haar gedachte. Een beetje drank zou niet genoeg zijn. Er was zwaar geschut nodig wilde ze deze missie voltooien.

De roodharige dame had Donovan afwachtend aangekeken. Soooo, ging hij haar nog vertellen waarom hij haar mee getrokken had? Zo een serieuze jongen als hij had daar vast een reden voor. Oplettend volgde de redhead zijn blik die van haar gezicht naar de wijnfles in haar hand en weer terug naar haar gezicht gleed. ‘Zware avond?’ Het was meer een constatering dan een vraag geweest. De dame had zich gejudged gevoeld. Eve lachte het weg en schudde haar hoofd. 'Oh Donovan, niet iedereen drinkt alleen maar wanneer ze het zwaar hebben. Laat me je een geheimpje vertellen,' De dame hoefde door haar hoge zwarte hakken niet op haar tenen te staan en boog zich soepel naar de jongen zijn oor toe. 'Soms drinken mensen ook puur omdat ze wat lol willen hebben..' fluisterde ze plagend in zijn oor. 'Hoe gek is dat?!' had ze gespeeld geshockeerd gezegd waarna ze weer wat afstand tussen hen in had bewaard. De jongen had stiekem gelijk gehad. Het was oprecht een zware dag geweest die zijn tol begon te eisen maar het laatste wat ze wilde was dat toegeven en er weer aan denken. Daarnaast was er niets mis met drinken voor de lol. Dat moest ze hem dan maar eens leren. Eve nam een paar grote slokken van haar fles waarna ze hem richting Donovan hield. 'Wil je meedoen met lol hebben? Ik weet zeker dat ik je eruit kan drinken..'

”Feel like making a deal with the devil?"

11 okt 2021 - 19:50 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ZUZANA

she had magic in her eyes even the stars envied

nineteen • fluffball • outfit minus accessoires • with elias • bar

Ze lag slechts enkele seconden boven op Luca, al voelde het in haar hoofd meer als uren, toen de kamerdeur werd opengegooid. Van over haar schouder zag ze Donovan en Florence staan. Oh oh. De blik op Don’s gezicht werd onmiddellijk norser, in sterk contrast met de vrolijke lach die op Flo’s gezicht stond. “Wat doet híj́ hier?”
”Hij heeft een naam en dat is Luca,” murmelde Zuze, al twijfelde ze of de demon het gehoord had.
“Was ik niet duidelijk genoeg vanochtend?”
Luca wist hun van de lichtjes chaos te verlossen waarna hij aan Don probeerde uit te leggen dat hij enkel daar was om haar te helpen. Met lichtelijk rode wangen keek ze toe. Hopelijk dachten Don en Flo niet dat ze anders… dingen aan het doen waren. Don leek niet veel kalmer te worden van Luca’s uitleg. Die laatste moest maar blij zijn dat blikken niet konden doden. In een poging de grote, boze demon af te leiden stapte ze tussen de twee jongens in en hield ze onschuldig de lichtjes omhoog. “Nu je hier bent. Wil je helpen? Het is ons nog niet gelukt…” Achter haar rug maakte ze een gebaar naar Luca dat hij beter weg kon gaan.

Een feest. Nog eentje. Ondanks dat het een feest was van twee personen die ze kende keek ze er niet heel erg naar uit. Het feestje in het demonenrijk van de afgelopen nacht was al behoorlijk wat geweest. Zuze probeerde zichzelf voor te houden dat het wel goed kwam. In tegenstelling tot gisteravond kende ze nu wel iedereen en was het gemakkelijker om weer zelf terug te keren naar haar eigen kamer.
Eenmaal gedoucht en aangekleed keerde ze terug naar de kamer die ze met Don deelde. Hij had er niet bepaald uitgezien alsof hij plannen had om naar het feest te gaan. Wat kon hij anders doen? De meeste waren waarschijnlijk van plan om naar het feest te gaan en Zuze wilde niet dat hij hier zielig en alleen zat terwijl de rest plezier had met elkaar. Uiteindelijk wist ze hem over te halen om met haar mee te gaan. Bij het cadeau gedeelte waren ze bij elkaar gebleven, maar eenmaal in de feestzaal zelf was hij verdwenen naar zijn gebruikelijk plek: de schaduwen. Zuze zou haast denken dat hij persoonlijk met de schaduwen kon communiceren zo vaak hij daar te vinden was. Voor hij weg was gelopen had hij haar nog een korte preek gegeven over dat ze bij Luca uit de buurt moest blijven. Ze had nog net geen glowstick tegen zijn verdwijnende rug aangegooid.
Eenmaal ze zichzelf had voorzien van wat glowsticks liep ze richting de tafel met eten en drinken. Ondanks dat het daar nog redelijk rustig was kreeg ze het alsnog voor elkaar om tegen iemand op te botsen. Snel sprak ze haar excuses uit, op hetzelfde moment als de andere persoon dat deed. Elias. Haar hart sloeg een slag over. Sinds hun rommelige break-up aan het begin van de zomer had ze niet meer met hem gesproken, slechts in het voorbij gaan gezien, al had ze wel al die tijd haar excuses willen aanbieden voor hem een klap verkopen. De break-up zonder veel verklaring had behoorlijk wat pijn gedaan, ondanks dat ze destijds nog niet heel lang aan het daten waren.
”Alles oké?” vroeg hij.
”Alles oké,” herhaalde ze zijn woorden op een zachte toon. “Met jou ook?”
”Kan ik je een drankje aanbieden ter excuses?”
Als de avond nu al zo begon zou ze zeker wel een drankje nodig hebben. “Daar zeg ik geen nee tegen,” antwoordde ze met een kleine glimlach. Ze kon met geen mogelijkheid kort af doen tegen hem, ook al zou ze flink haar best doen. “Je hebt een leuke blouse aan.” Voor even raakte ze zijn schouder aan waarna ze haar hand snel weer terugtrok, de tinteling in haar vingers negerend. “Oh en eh, gele beker.” Stilletjes keek ze toe hoe hij iets voor haar inschonk terwijl ze ongezien een nootje uit zijn andere hand probeerde te stelen. Tijdens hun relatie had ze er vaak een sport van gemaakt om eten bij hem weg te kappen, vaker niet succesvol dan wel succesvol. Haar vingers sloten dankbaar om de beker toen hij deze naar uitstak. Net zo snel als ze deze vast had zette ze de beker weer terug op tafel toen haar ogen op Elias zijn nog kale polsen vielen. “Je hebt nog geen glowsticks. Dat kan niet,” merkte ze vastbesloten op. Voor ze er goed en wel over had nagedacht maakte ze twee glowsticks rondom haar eigen pols los. Nadat ze met haar ogen toestemming had gezocht – ze wist nog hoe hij zich voelde onder aanrakingen – pakte ze teder zijn pols en maakte ze de blauw en groene glowsticks vast. “Tada! Veel beter zo.”

[ bericht aangepast op 11 okt 2021 - 19:51 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 okt 2021 - 20:07 Aynur is offline

Aynur 2380

134.729 | Ex-Adviseur van de Duivel | Taken van een Helbewaker & Schaduw | Outfit | met Neirin in haar oude slaapkamer

Asteria had me erop geattendeerd dat één van mijn mentorleerlingen nog op haar kamer zat waar de jonge kinderen zich nog bevonden. Neirin was betrokken geraakt in een gevecht en in het heetst van de strijd had Asteria haar en de andere jongen uit elkaar getrokken. Er was geen tijd om zowel met haar als met hem een gesprek aan te knopen over de oorzaak van het gevecht en dus werd het besluit genomen om hen allebei naar hun kamers te sturen.
Nonchalant gooide ik de sleutel een aantal keer in de lucht onder het lopen naar de kamer van Neirin. Asteria had me zo goed mogelijk de weg gewezen, tenminste, op haar manier. Ik was niet voor niets een Adviseur van Duivel geweest, dus het vinden van de volitare was een piece of cake. Eenmaal bij de deur aangekomen, stak ik het sleutel in het slot en draaide deze soepel om.
De silhouet van een vrouwelijke volitare compleet in het zwart gehuld — kledingkeuze werd gewaardeerd — vulde mijn zichtveld. “En ik maar denken dat het Asteria zelf is die me hier ook weer vandaan kwam halen,” zei de blondine met opgetrokken wenkbrauw. Ik voelde hoe mijn mondhoek lichtelijk omhoog werd getrokken door haar houding en schraapte mijn keel. Het viel me op dat ze me helemaal in haar opnam en ik leunde tegen haar deuropening aan.
“Vertel het eens,” zei ik op een neutrale toon. “Je bent nieuw hier. Een brenger van goed of slecht nieuws, misschien?” wist ze daarop uit te brengen.
“Ik ben Kenna, je mentor.” Ik sloeg geen acht op haar opmerking — ik had immers meerdere dingen te doen vandaag. Toch was het belangrijk om mijn studenten met respect te bejegenen als ik ook datzelfde respect terug wilde krijgen. Ik haalde daarom diep adem en vervolgde: “Ja, ik ben nieuw.” Een kleine glimlach gleed over mijn gezicht aangezien haar hele houding me leek te testen — logisch ook als nieuwe docent. Dat was vaak een eerste reactie van leerlingen en al helemaal van demonen.
“Wat het slechte of goede nieuws betreft, is dit compleet van jou afhankelijk. Wat gebeurde er precies dat je in het gevecht belandde?” Ik viel meteen met de deur in huis — ik hield absoluut niet van het dralen om een punt heen. Ik was gekomen om het volledige verhaal te weten van wat er gebeurd was zodat ik daar rekening mee kon houden tijdens mijn begeleiding van deze jonge demon hier. “Ik heb ook nog een aantal mededelingen aangezien je door het gevecht alles hebt moeten missen. Ten eerste kun je je spullen morgenochtend brengen naar een aparte slaapzaal. Deze deel je samen met Evelynn en Charlize. Ten tweede is het als mentor mijn taak om jou zo goed mogelijk voor te bereiden op wat je te wachten staat in de Hel. Wat verwacht je precies van mij als mentor?” Ik sloeg mijn armen tegenover elkaar en bleef nog altijd in de deuropening staan terwijl ik haar antwoord afwachtte.

—Kenna —

I have seen my own sun darkened

12 okt 2021 - 20:17 Iotte is offline

Iotte 928

DONOVAN

I stopped fighting my inner demons, we're on the same side now

23 • the mysterious one • with eve • at feestzaal

De roodharige dame schudde haar hoofd en lachte zijn constatering weg.
’Oh Donovan, niet iedereen drinkt alleen maar wanneer ze het zwaar hebben. Laat me je een geheimpje vertellen,' door haar hoge zwarte hakken was de afstand tussen haar mond en zijn oor snel te overbruggen. Soepel boog ze zich naar hem toe.
'Soms drinken mensen ook puur omdat ze wat lol willen hebben..' fluisterde ze plagend in zijn oor. Haar adem kietelde zijn nek. Lol? Wat was dat?
Eve trok haar hoofd terug en keek hem gespeeld geshockeerde aan. ‘Hoe gek is dat?!’
’Heel gek,’ antwoordde Donovan met een stalen gezicht. Hij vertrok geen spier.
Zwijgzaam keek hij toe hoe ze de fles wijn, die ze zich had toegeëigend, naar haar mond bracht en een aantal gulzige slokken nam. Vervolgens hield ze de fles uitnodigend voor zijn neus.
‘Wil je meedoen met lol hebben?’ Donovan dacht even na. Eigenlijk wou hij vanavond niet drinken, hij was niet echt in de feeststemming. Toch was het aanlokkelijk, zeker met al deze poespas erom heen. Zonder alcohol zou hij de avond waarschijnlijk niet kunnen over leven. Zwijgend pakte hij de fles van haar aan en zette deze vervolgens ook tegen zijn lippen. Hij voelde de vloeistof door zijn keel glijden. Rosé was niet zijn favoriet. Hij snakte naar iets sterkers. Na een paar grote teugen gaf hij de fles weer terug aan Eve.
‘Ik weet zeker dat ik je eruit kan drinken..’ deed de roodharige dame er een schepje boven op. Schattig. Als Don niet Don was had hij geglimlacht om haar woorden. ‘Is dat zo?’ Een schaduw viel over zijn gezicht. ‘Dat wil ik wel eens zien dan,’ hij had z’n keuze gemaakt. Vanavond zou de drank rijkelijk vloeien. Al was hij er niet van overtuigd dat Eve zijn tempo bij zou kunnen houden. Gekeken naar haar lengte en lichaamsbouw had ze geen schijn van kans. Little did Don know he was wrong about that.
’Maar, we hebben wel wat sterkers nodig.’ Zijn donkere ogen vonden die van haar. ‘Althans, als je dat aankan.’

"Throw me to the wolves and I'll return leading the pack"

[ bericht aangepast op 12 okt 2021 - 20:17 ]

someone out there feels better because you exist

13 okt 2021 - 15:31 reguluswife is offline

reguluswife 37248

ARISTOTLE

I’d take you to the movies but they don’t let snacks inside

twentyfour • sheep in wolf's clothing • with ash • party

Ondanks dat zijn gesprek met Lara al enkele uren geleden was, maakte Aris zich nog steeds zorgen om zijn beste vriendin. Hij kon het niet verkroppen dat ze zo onzeker over zichzelf was, en dan nog het hele goede met de verandering van haar veren. Het was niet iets waar hij problemen mee had, hij had altijd al het vermoeden gehad dat de engelenkant beter bij de lieve Lara pasten dan die van de demonen. De vraag of ze überhaupt ooit aan de demonenkant had gestaan als het niet voor haar relatie met Donovan was kwam regelmatig in haar op. Wat dat betrof was hun break-up een goed ding geweest. Aris had er verder naar willen vragen, nu Lara er eindelijk eens over begon, maar er stond zoveel paniek in haar ogen dat hij het liet liggen, zeker nu ze al niet goed in haar vel leek te zitten. En dan was er nog haar crush op Gabe. Het bezorgde hem nu al hoofdpijn. Met Lara in haar huidige staat en Gabe, demon dat hij was, zag Aris het niet goed eindigen. Het laatste wat hij wilde was Lara weer in tranen zien om één of andere jongen, maar hij wist ook dat ze zichzelf alleen maar verder terug in haar schulp zou trekken als hij haar te veel pushte. Later met Eve praten leek de beste optie. Aris had Lara nog de gebreide dino gegeven, gemaakt van spullen die over waren van Laslo’s muts, waarna het gesprek over ging op Ash. Waar Aris geen fan was van Gabe, leek Lara ook geen fan van zijn date. Hij had slechts zijn schouders opgehaald en iets gemompeld dat het in elk geval moeilijk zou zijn voor hem om het te verpesten bij Ash nadat ze Ramsey had gedatete, want alles na die jongen was een upgrade.

Het een behoorlijk lange tijd geleden dat Aris zo zenuwachtig was geweest voor een date met een meisje, voor hoeverre dit een date genoemd kon worden. Hij was zo vaak van shirt gewisseld dat hij het uiteindelijk niet meer aan kon en Lara had gevraagd om te helpen een keuze te maken. Zoals alles met Ash was zijn initiële spanning na enkele seconden in haar bijzijn al weer verdwenen. Het hele gedoe met cadeau’s was geweest, hoewel hij nog wel van plan was zijn cadeau voor Las later op te halen en deze op zijn hoofd te zetten. Een jarige heeft een feesthoed nodig, toch?
Hij was stiekem opgelucht dat Ash eerst een gekleurde beker pakte. Dit soort fases in relaties waren om gek van te voren. Was het wel serieus, niet serieus? De andere persoon kon er ook nog altijd iets anders over denken. Hij volgde haar voorbeeld en pakte ook een gele beker.
”Kan ik je wat drinken inschenken?” vroeg ze aan hem, waarop hij knikte en ook zijn beker voorhield. “Terugkomende op vanmiddag, maar mijn matras ligt niet heel verkeerd.”
”Aah, is dat zo?” Er stond een grote grijns op zijn gezicht. “Dat is zeer interessant om te weten. Ik denk dat ik ook nog wel even een eigen oordeel willen geven, though. Mijn matras ligt ook best prima, wil jij die ook uitproberen? We kunnen wel eerst jouw bed doen, daarna mijn bed?” stelde hij voor. Hun gesprek van die middag was hij nog lang niet vergeten. Als Belial hen niet onderbroken had… Zijn ogen gleden na het meisje naast hem, over haar lichaam heen, maar hoe goed ze er ook uitzag in die strakke stof, het was haar gezicht waar zijn ogen op bleven hangen. “Ik had gelijk dat rood inderdaad een kleur is die je goed staat. Je ziet er prachtig uit, Ash,” murmelde hij. “Nu is de vraag of ik je wangen ga kunnen laten matchen met de kleur van je jurkje.” Hij gaf haar een speelse knipoog. “Dus… tot hoeveel wangedrag wil je overgaan op dit feest? Er zijn nu geen docenten in zicht.”

[ bericht aangepast op 13 okt 2021 - 15:31 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 okt 2021 - 17:31 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

she wore a smile like a loaded gun

twenty • with ramsey • humanitas • outfit • song mood 1 • song mood 2

Het was belachelijk voor hoeveel opluchting het zorgde om te weten dat Ramsey niet op die manier over haar dacht. Ze haatte haast, het lichtelijke hopeloze gevoel die zijn woorden hadden veroorzaakt. Voor het eerst sinds die ochtend ontspanden haar schouders bijna volledig. Er waren vele momenten waarop ze zich ergerde aan zijn kleptomanische gedrag, vooral wanneer hij weer eens een van haar jatte, maar op dit moment kwam het goed uit, met zijn benen die hem richting de Humanitas kamer hadden gebracht. Al was het niet iets waar ze bepaald iets over kon zeggen, met de hoeveelheid sweaters en andere kledingstukken van Ramsey die in haar kledingkast lagen. Het bracht comfort.
“Ik had het niet moeten zeggen. Het sloeg nergens op,” zei Ramsey.
”Bedankt, Rams,” zei Kali zachtjes, “dat betekent het veel.” Het liefst sloeg ze opnieuw haar armen om hem in een omhelzing te trekken. Als het niet was voor het feestje, voor een van haar goede vrienden, en haar mede-organisator, dan wist ze zonder twijfel wat ze op dit moment zou doen. Momenten met Ramsey bleven zelden lang serieus en de jongen begon al snel over het feest, of ze daar niet eens heen moest.
”Dinah kan ik wel aan. Ik kan haar ook opsluiten in het washok, als je wilt, ben je meteen van het gezeik af en hoef ik ook geen bodyguard voor je te zijn. Soort win-win, behalve voor Dinah, die zit in het washok."
Kali rolde met haar ogen. “Je bent een fucking idioot soms,” mompelde ze liefdevol. “Ik denk dat de rest van de feestgangers je het niet in dank afnemen als je hen het washok als beschikbare hook-up plek afneemt en ik wil geen boze klachten bij de klantenservice, dus laten we dat maar niet doen.” Ze was er benieuwd naar, hoe de avond zou lopen met de gekleurde bekertjes. Ze had haast al weer spijt van het idee, nu ze hier met Ramsey stond. Met een pruillipje keek ze op naar de jongen voor haar neus. “Als jij geen bodyguard wilt spelen zal ik helaas wel moeten gaan.” Genoeg drank er in, misschien wat drugs, en ze zou de avond wel doorkomen. Ze voegde er nog aan toe dat hij moest oppassen met zijn woorden. Te veel gezeur en hij mocht zijn eigen feestje gaan organiseren.
“Hoezo mag ik dat niet zeggen? Ik ben toch niet uitgenodigd. Een feest zonder mij is gewoon een kutfeest. Dat zijn de feiten, Kal, dat weet jij ook.”
”Is dat zo?” vroeg ze hem onschuldig. “Misschien moeten we die hypothese even testen door jou absoluut niet binnen te laten vanavond, dan kan ik uittesten of het inderdaad een kutfeest is,” plaagde ze hem terwijl ze een kleine stap zijn kant op zette. “Of, je kunt vanavond flink je best gaan doen om het tegendeel te bewijzen en te laten zien hoe leuk jij feestjes kunt maken, zonder herrie te schoppen.” Dat was meestal iets als je Ramsey uitnodigde voor een feest: drama. Ze zou eigenlijk ‘nee’ tegen hem moeten zeggen, zeker na zijn gevecht met Laslo die ochtend. Laslo zou absoluut niet blij met haar zijn als ze Ramsey toegang gaf tot het feest, maar het was moeilijk voor haar om nee te zeggen tegen hem.
Voor even werd het gesprek onderbroken door het kraken van de deur en Lara die binnen kwam. Het verwarde Kali nog altijd dat het meisje bang voor hen leek te zijn, iets waar ze met haar hoofd niet zo goed bij kon. Ze had altijd haar best gedaan het meisje bij dingen te betrekken, en had ook nog na haar uitgereikt toen ze de hele groep uit het niets gedumpt had, maar helemaal niks. Lara ging vaak rechtsomkeert zodra ze ook maar op haar afstapte. Het was vermoeiend. Haar ogen gleden naar Ramsey, hopende dat hij daar niks mee te maken had. Hij leek veel te opgewekt om dit nieuws over Lara en Gabe aan Don te vertellen.
“Maar daar is niks aan. Bovendien is Don onze beste vriend, natuurlijk zijn het onze zaken wel. Sowieso dat hij dit wilt weten hoor,” zei het met een luide stem, alsof ze niet vlak naast hem stond. “Ik zou het willen weten! Als ik in zijn positie zat.”
”Verdomme Ramsey ik sta naast je, je hoeft niet zo te schreeuwen. Op een normaal mensen volume hoor ik je ook wel.” Ze gaf hem een zachte duw. Nog altijd wilde ze een keer een weddenschap met hem aangaan dat hij een dag niet mocht schreeuwen. Dat was er een die ze sowieso ging winnen, zonder enige twijfel. “En nee, je wilt het enkel vertellen omdat het leedvermaak is.” Voor hij kon protesteren legde ze haar hand op zijn mond. “Dus als een van ons het hem al gaat vertellen dan ben ik degene die dat gaat doen, en niet jij. Capice?” Zou hij door hebben gehad hoeveel moeite zijn beste vriend had, en heeft, met de plotse verdwijning van Lara uit hun groep. Don had er nooit veel woorden aan vuil gemaakt, maar zo’n verlating na een driejaar durende relatie kon niet anders dan pijn doen. Bij Ramsey’s andere woorden had ze slechts haar wenkbrauwen opgetrokken. Ze wisten allebei maar al te goed wat voor trekjes hij kon vertonen wanneer hij zulk soort dingen hoorde. Ramsey driftkikker modus geactiveerd.

Het zat haar nog niet helemaal lekker, hoe hun gesprek over die ochtend zo snel beëindigd was. Net als Ramsey was ze iemand die niet al te graag over haar gevoelens sprak. Het was simpelweg makkelijker om die deur dicht te gooien en een muur op te gooien, doen alsof er niks is. Of het uiten in woede. Alleen als ze nu geen verklaring gaf, wanneer dan wel? Er viel een stilte na haar woorden.
”Vergeet het,” zei Ramsey. “Vergeet die deal en wat ik zei en vroeg... het doet er niet toe, oké? Ik wil gewoon geen ruzie meer. Ik haat het wanneer we niet met elkaar praten.”
Maar wat als ze de deal niet wilde vergeten? Aarzelend beet ze op haar lip. Voor haar deed het er wel toe. Het was bij Ramsey altijd lastig inschatte of hij zoiets meende of dat hij het gewoon uit de weg wilde schuiven uit zelfbescherming. Hij zou het nooit toegeven, maar Kali wist dat hij een stuk gevoeliger was dan hoe hij zichzelf voordeed. “Als… als dat is wat je wilt,” sprak ze twijfelend. Het was frustrerend dat hij niet meer op haar woorden in wilde gaan. Ze wilde hem echter niet pushen of nog een ruzie veroorzaken. “Ik haat het ook wanneer we niet praten,” gaf ze op een zachte toon toe. Waar ze net nog twijfelde over het vastpakken van zijn hand, sloeg ze nu haar armen rondom zijn. “Wat er ook gebeurt tussen ons en hoe fucked up het ook wordt, ik wil je nooit kwijt, okay? We vinden de weg naar elkaar wel weer terug." Ze trok hem een stukje naar beneden en drukte eerste een kus op zijn voorhoofd en vervolgens nog een plagerige kus op zijn neus. Haar ogen bleven even hangen op zijn lippen, waarna ze weer omhoog blikte. Kom op, Kal, weersta het.
Op zijn beurt kietelde hij haar in haar zij, een van haar absolute zwakke plekken. Een zacht gegiechel rolde over haar lippen, maar met haar armen ook om hem heen kon ze geen kant op. “We gaan gewoon naar dat kutfeest en het gaat een leuke avond worden. Maar de volgende keer dat Laslo mij tikt, verwacht ik wel dat jij hem ook ff slaat.. of ben ik alleen jouw bodyguard maar niet andersom? Want als dat zo is, dan trek ik mijn eerdere voorstel in. Dan sluit ik Dinah niet op in het washok en moet je zelf met haar vechten...” Natuurlijk moest hij zijn lippen likken. Ze keek voor haar eigen bestwil maar expres de andere kant op. “Alhoewel... misschien is dat sowieso wel een betere keuze. Waarschijnlijk is dat toch het enige goede vermaak dat ik krijg vanavond, aangezien ik me stilletjes aan de zijlijn moet houden. Daar moet ik jou ook nog over spreken trouwens, had je niet even een uitnodiging voor mij kunnen regelen ofzo. Ik dacht dat we vrienden waren.”
”Je wilt dat ik, die een kop een kleiner is dan jij bent, je bodyguard gaat spelen?” vroeg ze met een zachte lach. “Of is dit een stiekeme confessie waarin je eindelijk toegeeft dat ik sterker ben? Want dat mag ook, natuurlijk,” glimlachte Kali terwijl er pretlichtjes in haar ogen schitterden. “We weten ook allebei dat jij niet weet wat zowel stil als zijlijn betekend, liefje, en meestal ben jezelf het vermaak…Wat heb je over voor een uitnodiging?” Ze stak haar tong naar hem uit. Kali kantelde haar hoofd iets terwijl ze zijn gezicht bestudeerde. Haar armen lagen nog altijd rondom zijn nek. “Is dat trouwens wat je wilt? Mij met een meisje zien vechten? Of ga je liever zelf met mij ‘worstelen’?”

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 okt 2021 - 17:38 Elentiya is offline

Elentiya 12343

Neirin
"Light is easy to love. Show me your darkness."

⇻ 25 ⇼ The Fox ⇼ Outfit & high heels ⇼ Her old room w/ Kenna ⇺

”Ik ben Kenna, je mentor.”
Hoewel Neirin poogt haar gezichtsuitdrukking neutraal te houden, kan ze er niets tegen doen als een van haar wenkbrauwen desondanks verrast naar omhoog beweegt. Het gegeven van een mentor was wellicht niet iets nieuws, maar daar waar Neirin mogelijk van alles verwacht had — of zou kunnen verwachten — van de dame voor haar, in de deuropening nog altijd, was dit niet het allereerste dat in haar opkwam. Neirin’s keuze voor een mentor waren te laat doorgegeven, waardoor ze zowat bij iedereen ingedeeld had kunnen worden. “Mijn mentor,” brengt Neirin zacht uit, hummend haast, terwijl ze de blondine nog een laatste keer in zich op besluit te nemen. De testende manier waarop ze de docente weet te benaderen niet iets dat Neirin doelbewust doet, maar wat haar eerder als vanzelf afgaat. Ze zal de eerste niet zijn die de stille wateren eerst uittest, alvorens deze volledig te betreden.
”Ja, ik ben nieuw,” vervolgt Kenna haar woorden echter. Het punt bevestigend dat Neirin minuten geleden nog aangehaald heeft. Ze zat er deze keer dus niet naast — haar instincten daardoor nog altijd iets waar de jonge demon op kon blijven vertrouwen. In ieder geval wat dit soort dingen betreft. “Wat het slechte of goede nieuws betreft, is dit compleet van jou afhankelijk. Wat gebeurde er precies dat je in het gevecht belandde?”
Vrijwel direct slaat Neirin haar ogen af van Kenna, de lak op haar nagels wederom bestuderend — niet omdat ze haar mentor niet durft aan te kijken terwijl ze bespreekt wat er gebeurd is, maar doordat het hele gebeuren van vanochtend nog voldoende is om de laatst restanten aan irritaties te doen oplaaien voor een kortstondig moment. Onbewust bewegen Neirin’s vleugels lichtjes, ritselend op een niet bestaand briesje, waarop de blondine de zwart grijs geblakerde veren dichter tegen haar lichaam aandrukt. Het gevecht was tijdig gestopt geweest, nog voor deze verder uit te hand had kunnen lopen — twee demonen als woeste donderslagen wanneer ze overmand raken door de woede die bij een volwassene allesvernietigend kan zijn. Ondertussen spreekt Kenna verder.
”Ik heb ook nog een aantal mededelingen aangezien je door het gevecht alles hebt moeten missen. Ten eerste kun je je spullen morgenochtend brengen naar een aparte slaapzaal. Deze deel je samen met Evelynn en Charlize. Ten tweede is het als mentor mijn taak om jou zo goed mogelijk voor te bereiden op wat je te wachten staat in de Hel. Wat verwacht je precies van mij als mentor?”
Een tevreden gevoel glijdt soepel door Neirin’s bewustzijn heen, te weten dat ze de kamer tenminste met één goede vriendin deelt. Wat betreft Evelynn wist ze het nog niet, maar daar kwam ze vast wel uit. De vraag omtrent verwachtingen van haar mentor doen Neirin echter lichtjes fronsen, waarop ze besluit het gebeuren van vanmorgen nog heel even uit te stellen — tenminste, nu het nog kan. Wat verwachtte ze van Kenna? Subtiel kantelt Neirin haar hoofd iets, waarop haar blonde lokken licht meebewegen. De jonge demon is zich maar al te bewust van de valkuilen binnen haar karakter, maar ook de hobbels op wegen die nog bewandelt moeten worden. Neirin is zoekende, vooral met wat de toekomst haar nog gaat brengen.
”Voor mij is de juiste begeleiding een van de belangrijkste dingen,” bekend de blondine eerlijker dan in eerste instantie verwacht. “Een luisterend oor wanneer dat nodig is, en bovenal iemand die een goede steun kan zijn.” Van al het andere is een voorkeursbehandeling wel het laatste dat Neirin wil, waar ze zelf eveneens een bloedhekel heeft aan degene die in de hol van hun mentor zijn gekropen. De gedachten alleen al laat haar zacht snuiven; demonen verdienen hun plekken niet door zachtaardig en gemoedelijk te doen.
Tussen haar woorden door reikt Neirin naar het tasje op de rand van het inmiddels lege bureau. Daarin zat een dure fles wijn, een van Laslo’s favorieten, naast een doos triple chocolate cookies. De eerste beste die haar vanavond zoetsappig durft te noemen omdat ze met dit kleine gebaar mogelijk verschillende gevoelens wist te laten zien, verdient een veeg achter zijn oren. Het tasje met een cadeau voor Jouka stond ernaast.
”Hij was vervelend, niet voor het eerst overigens,” reageert Neirin dan, schokschouderend — pogend een overkomen weg te geven alsof het een simpele klap was geweest, doelend op het gevecht van deze morgen. Wanneer haar lichte kijkers echter die van Kenna kruisen merkt Neirin op dat dit beter niet het beste antwoord is dat ze weg kan geven. Zo onopvallend mogelijk ademt de jonge demon een keer diep in en uit, de beelden van de ruzie deze ochtend werend uit haar gedachten als ze glimpen ervan aan Kenna verteld, terwijl haar jukbeen en vleugels nog zacht bonzen bij de herinnering.
“Hij maakte een opmerking over Asteria’s vleugels. Ik zei er wat van toen ik het hoorde, waarop hij besloot zijn mond nog een keer open te trekken. Dat was een verkeerde zet na weken vol met irritaties en frustraties.” Wie niet horen wil... De kleinste spiertjes in Neirin’s kaak verstrakken zich kortstondig bij de gedachten aan hetgeen er uiteindelijk voor gezorgd heeft dat er iets binnenin haar geknapt is. Neirin’s zelfbeheersing normaliter sterker dan dat, waar ze de meeste impulsen onder controle weet te houden. Dit keer was het helaas niet meer voldoende.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

14 okt 2021 - 16:01 darkurge is offline

darkurge 3074

℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪

I'm crazy, but you like that, I bite back

Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Humanitas • w. Kali
plain white t • black jeans • silver necklace ♆

PART 1.
"Ik had het niet moeten zeggen. Het sloeg nergens op,”
“Bedankt, Rams, dat betekent heel veel.” De opluchting klonk duidelijk door in Kali haar stem. Ramsey glimlachte waterig. “Als jij een slet bent, dan ben ik dat ook” Ramsey stak zijn handen in zijn zakken en haalde zijn schouders op. “Je moet je niet zoveel aantrekken van wat ik zeg, joh.” Dat zei hij nu, maar eigenlijk wilde hij dat ze wel degelijk naar hem zou luisteren. Zijn leven zou een stuk makkelijker zijn als Kali niet met de hele school wilde tongen. Jongens én meisjes, that is. Kon ze niet gewoon beginnen met één van die twee doelgroepen weg te strepen? Waarschijnlijk moest hij dit maar niet aan haar gaan voorstellen. Want, hoe vreselijk hij het ook vond, Kali mocht doen wat ze wilde. Ze waren niets van elkaar, slechts vrienden. Bovendien deed hij ook wat hij wilde, dus kon hij Kali moeilijk andere regels op leggen, alhoewel.. die gedachte was heel aanlokkelijk.
Kali rolde met haar ogen na het horen van Ramsey zijn voorstel om Dinah op te sluiten in het washok. “Je bent een fucking idioot soms,” mompelde ze. Ramsey grijnsde trots. “Ik denk dat de rest van de feestgangers je het niet in dank afnemen als je hen het washok als beschikbare hook-up plek afneemt en ik wil geen boze klachten bij de klantenservice, dus laten we dat maar niet doen.” was haar redenatie om Dinah niet op te sluiten.
Ramsey dacht even na. “Misschien.” zei hij twijfelend. “Maar, aan de andere kant; iedereen heeft nu toch een eigen kamer? Daar kun je toch ook naaien?” Problem solved.
Kali pruilde haar lip opnieuw. “Als jij geen bodyguard wilt spelen, zal ik helaas wel moeten gaan.” zei ze. Ramsey wilde in haar wangen knijpen. Ze zag er zo schattig uit voor een meisje met zulke donkere vleugels. Kali werd al helemaal schattig toen ze dacht hem te kunnen opleggen dat hij op z’n woorden moest letten.
“Hoezo mag ik dat niet zeggen? Ik ben toch niet uitgenodigd. Een feest zonder mij is gewoon een kutfeest. Dat zijn de feiten, Kal, dat weet jij ook.”
”Is dat zo?” vroeg Kali onschuldig. “Misschien moeten we die hypothese even testen door jou absoluut niet binnen te laten vanavond, dan kan ik uittesten of het inderdaad een kutfeest is,”
Ramsey knikte, maar keek haar ongelovig aan. “Tuurlijk, Kal, ga jij maar naar een feest zonder mij. Vind je vast super leuk. Dan eindigt het net zoals gisteravond. Met jou in mijn bed.” Voor de zoveelste keer waren de woorden alweer uit zijn mond voor Ramsey er erg in had. Hij wist helemaal niet of Kali vanavond in zijn bed zou slapen... Ergens was hij ervan uitgegaan dat hij vanavond met Eve zou slapen, maar dan kon Kali niet dronken bij hem aankomen in de nacht.. In een ander universum zou ze daar misschien in voor zijn, maar de Kal die hij kende wilde hem niet delen. Dat had hij wel eens voorgesteld en het werd hem niet in dank afgenomen.
“Of, je kunt vanavond flink je best gaan doen om het tegendeel te bewijzen en te laten zien hoe leuk jij feestjes kunt maken, zonder herrie te schoppen.” was de andere optie die Kali hem bood.
Ramsey kneep zijn ogen dicht en keek gepijnigd. “Ik weet het niet.. ik weet het niet.” zei hij twijfelend. “Ik zou ja willen zeggen, maar.. ik ken mij.. jij kent mij..” Het was simpelweg niet iets wat hij kon beloven. Helemaal niet gezien de turbulente dag die hij al achter de rug had. “Wat nu als het saai wordt? Of Laslo iets irritants doet? Of Luca, of Jonah..” somde Ramsey op. “Je kunt niet van me verwachten dat ik dan niets doe.. Oh of, wat als er engeltjes gepest moeten worden.. Val, Lara...Jouka...” De gedachte alleen al maakte hem onrustig. Ramsey beet op zijn onderlip, terwijl hij al die prachtige mogelijkheden voor zich zag. Het was absoluut onmogelijk om zich in te houden in zulke situaties. “Nee, sorry, je moet me accepteren zoals ik ben.” besloot hij. “Maar we gaan wel samen naar binnen straks toch? En ik wil vanavond nog wel met je dansen.” Ramsey keek naar het strakke zwarte jurkje dat Kali droeg. “Doe je dat aan trouwens? Weet je dat wel zeker?” vroeg hij daarna met opgetrokken wenkbrauwen.
Lara kwam binnen, vluchtte naar Gabe en toen waren Kali en hij weer alleen. Ramsey snapte niet helemaal waarom Gabriel interesse had in dat spookje, maar hij moest het maar zelf weten. De smaak van die jongen was sowieso questionable.. Maar niet iedereen kon zoveel chicks krijgen als Ramsey, dus hij begreep wel dat anderen hun standaard lager was dan de zijne.
“Maar daar is niks aan. Bovendien is Don onze beste vriend, natuurlijk zijn het onze zaken wel. Sowieso dat hij dit wilt weten hoor,” zei Ramsey luid. “Ik zou het willen weten! Als ik in zijn positie zat.”
”Verdomme Ramsey ik sta naast je, je hoeft niet zo te schreeuwen. Op een normaal mensen volume hoor ik je ook wel.” protesteerde Kali en ze duwde hem zacht. “En nee, je wilt het enkel vertellen omdat het leedvermaak is.”
Kali bracht haar hand op Ramsey zijn mond en hij bromde wat onverstaanbaars, wat op ‘niet waar’ leek. “Dus als een van ons het hem al gaat vertellen dan ben ik degene die dat gaat doen, en niet jij. Capice?”
Gefrustreerd gromde Ramsey onder Kali haar hand. Haar zachte huid tegen die van hem voelde zo ontzettend goed aan. Hoe kon ze ontkennen dat er iets was tussen hen? Meisjes... Ramsey begreep soms niets van ze. Toen Kali haar hand van zijn mond afhaalde, greep Ramsey meteen zijn kans om zijn kant van het verhaal te doen. ”Het is gewoon goed voor hem om met iemand anders te zijn.” Deelde hij zijn visie op Donovan zijn liefdesleven. “Hij had dat spook allang moeten dumpen. Dat vond jij toch ook?” Ramsey duwde Kali aan met zijn elleboog. “Jij bent ook blij nu ze weg is, toch? Ik wel hoor! Al wordt het misschien wel tijd dat we op zoek gaan naar een nieuw slaafje voor de groep..”

14 okt 2021 - 16:07 darkurge is offline

darkurge 3074

℟𝕒𝕞𝕤𝕖𝕪

I'm crazy, but you like that, I bite back

Volitare • 20 years old • The Troublemaker • Humanitas • w. Kali
plain white t • black jeans • silver necklace ♆

PART 2.
De sfeer sloeg om. Kali kwam terug op die stomme date en Ramsey wilde er niets meer over horen. Nog een afwijzing van haar kon hij niet aan vandaag.
“Als… als dat is wat je wilt,” zei ze twijfelend. Natuurlijk was dat niet wat hij wilde, maar dat wilde zij toch? Kali was degene die dates met hem blijkbaar eng vond.. Kali was degene die al 100x nee had gezegd.. en wat had hij gedaan? Hij had haar keer op keer mee uit gevraagd. Hoezo zei ze dan nu met zo’n klein stemmetje ‘als dat is wat je wilt’. Ramsey werd er gek van. Deze hele situatie was zo ontzettend frustrerend. En WAAROM beet ze dan ook nog eens op haar lip?! Alsof hij het al niet moeilijk genoeg had met het jurkje dat ze droeg.
“Ik haat het ook wanneer we niet praten,” zei Kali zacht. Ramsey kon wel schreeuwen. Gelukkig sloeg Kali haar armen net op tijd rond zijn middel, waardoor Ramsey zijn lippen op elkaar hield. “Wat er ook gebeurt tussen ons en hoe fucked up het ook wordt, ik wil je nooit kwijt, okay?” zei ze gedempt. “We vinden de weg naar elkaar wel weer terug.” Kali trok hem een stukje naar beneden en kuste zijn voorhoofd en daarna zijn neus. Kali staarde naar zijn lippen en Ramsey staarde naar haar ogen. Wat wil je Kal? In Godsnaam wat wil je?
Heel even wachtte Ramsey af. Ging ze hem zoenen?
Nee. Natuurlijk niet.
Het deed pijn.
“We gaan gewoon naar dat kutfeest en het gaat een leuke avond worden. Maar de volgende keer dat Laslo mij tikt, verwacht ik wel dat jij hem ook ff slaat.. of ben ik alleen jouw bodyguard maar niet andersom? Want als dat zo is, dan trek ik mijn eerdere voorstel in. Dan sluit ik Dinah niet op in het washok en moet je zelf met haar vechten...” zei Ramsey vervolgens. Hij likte zijn lippen. Kali wendde haar blik af. “Alhoewel... misschien is dat sowieso wel een betere keuze. Waarschijnlijk is dat toch het enige goede vermaak dat ik krijg vanavond, aangezien ik me stilletjes aan de zijlijn moet houden. Daar moet ik jou ook nog over spreken trouwens, had je niet even een uitnodiging voor mij kunnen regelen ofzo. Ik dacht dat we vrienden waren.”
”Je wilt dat ik, die een kop een kleiner is dan jij bent, je bodyguard gaat spelen?” vroeg ze lachend.
Ramsey knikte. “Wat is daar zo gek aan?”
“Of is dit een stiekeme confessie waarin je eindelijk toegeeft dat ik sterker ben? Want dat mag ook, natuurlijk,” glimlachte ze en haar ogen schitterden. “We weten ook allebei dat jij niet weet wat zowel stil als zijlijn betekend, liefje, en meestal ben jezelf het vermaak…Wat heb je over voor een uitnodiging?” vroeg ze en heel even stak ze haar tong naar hem uit. Het was alsof hij de Kal die hij als kind voor het eerst had ontmoet weer voor hem had staan. “Is dat trouwens wat je wilt? Mij met een meisje zien vechten? Of ga je liever zelf met mij ‘worstelen’?”
Hoofdschuddend stond Ramsey voor Kali. “Fuck it.” zei hij. Ramsey tilde Kali ruw van de vloer op en zette haar neer op de cadeautafel, waardoor meerdere cadeaus bestemd voor Laslo en Jouka eraf vielen. Zijn armen vonden Kali haar middel, haar benen kwamen rondom hem heen en toen zoende hij haar. Hij had zich niet langer kunnen inhouden, misschien was dit wel de laatste keer dat hij Kali kuste. Het was alsof hij die hele ruzie van hen wilde goedmaken in één zoen en tegelijkertijd ook afscheid nam van Kali haar lippen. Ramsey duwde zijn vingers in haar rug, trok haar nog steviger tegen hem aan. En toen liet hij haar los.
“Ik heb Eve gezoend.” zei hij abrupt. Ze zou het toch te weten komen. “En ze vindt me leuk, denk ik, en ik haar ook.” Dat moest als geen nieuws komen voor Kal, maar toch wilde hij het gezegd hebben. “En dat ga ik haar vertellen. Vanavond.” Ramsey had zijn besluit genomen. Impulsief wel, maar het was beter dan niks. Kali had verteld hoe zij erin stond en dus was hij het haar verschuldigd om ook de waarheid te spreken. “Sorry, dat ik je zoende. Maar eigenlijk, nee, niks sorry.” nam hij zijn excuses weer terug, met ieder woord dat hij sprak werd zijn stem bozer. “Ik moest je gewoon nog zoenen. Ik vind het fucking schijt dat je me altijd afwijst, maar ‘s avonds wel bij me wilt tukken.. of met me wilt naaien.. of zoenen.. of weet ik veel.” Ramsey schreeuwde bijna. Hij had dit al zolang tegen Kali willen zeggen. Jarenlang had hij al zijn gevoelens voor haar opgepropt. Het weggestopt. Maar door Eve haar directheid die middag, wilde hij ook open kaart spelen. Het was niet zijn bedoeling geweest om het nu ineens allemaal eruit te gooien. Maar Kali moest het weten. “Dus.. ik weet niet wat we zijn, of wat we waren, of wat we worden... en ik weet ook niet of je het meende toen je zei dat hoe fucked up het ook is, je me niet kwijt wilt.. maar dit is hoe ik me voel.” Hijgend stond Ramsey voor Kali.
Ineens was het pijnlijk stil in Humanitas en Ramsey vroeg zich af of hij zojuist hun levenslange vriendschap had verwoest..

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 16:32 ]

15 okt 2021 - 20:18 reguluswife is offline

reguluswife 37248

KALI

she wore a smile like a loaded gun

twenty • with ramsey • humanitas • outfit

PART 1

“Als jij een slet bent, dan ben ik dat ook.” Hij haalde nonchalant zijn schouders op. “Je moet je niet zoveel aantrekken van wat ik zeg, joh.”
Kali trok een wenkbrauw op en grinnikte zachtjes. “Geef je nu vrijwillig toe dat je slet bent? Dat is ook nieuw.” Als zij hem uit zichzelf een slet zou noemen dan zou hij hoe dan ook verontwaardigd zijn. Niet dat ze dat zou doen. Ze was niet bepaald een fan van het woord, of het nu tegen haar gebruikt werd of tegen iemand anders. Mensen moesten doen wat ze willen en zo erg was met veel mensen het bed in duiken ook weer niet. “En je weet dat het mij wel uitmaakt wat je zegt, Rams”. Ze gaf hem een harde por in zijn zij. Kali wilde dat ze zich er niet zoveel van aan zou trekken, dat zou het vele maken makkelijker maken om zijn woorden te negeren. Zulke dingen waren helaas makkelijker gezegd dan gedaan. Het was wel om dezelfde reden dat ze nooit lang boos op hem kon blijven. Hij was niet een van de personen die ze met gemak een week of langer uit de weg zou gaan of een silent treatment zou geven.
Iets waar ze ook altijd op kon rekenen bij hem waren de idiote woorden die uit zijn mond kwamen, waar hij nog trots op was ook. Het was op een vreemde manier aandoenlijk en frustrerend gelijk. “Je vindt het echt veel te leuk om een idioot genoemd te worden,” murmelde ze, terwijl ze zachtjes zijn hoofd opzij duwde. Alsnog ging Dinah opsluiten in het washok niet proberen, het bleef de hook-up spot van de school.
”Misschien, maar aan de andere kant; iedereen heeft nu toch een eigen kamer? Daar kun je toch ook naaien?”
”Correctie, een kamer met een kamergenoot, niet iedereen doet zijn of kamergenoot dat soort dingen aan.” Vertwijfeld keek ze hem aan, Ramsey’s enthousiasme over Eve als zijn kamergenoot terugkomend in haar gedachten. Nee, met Eve als zijn kamergenoot hoefde hij ook niemand anders meer mee te nemen. “Hoewel, er zijn nog altijd andere plekjes op Metanoia, verlaten torenkamers…” Ze wist zelf ook wel dat ze nooit iemand behalve Ramsey mee zou nemen daarnaartoe.
De grote woorden bleven maar uit zijn mond rollen. Het was soms net alsof je een kraan opzette en die vervolgens niet meer dicht kreeg, er was praktisch niks aan te doen. “Tuurlijk, Kal, ga jij maar naar een feest zonder mij. Vind je vast superleuk. Dan eindigt het net zoals gisteravond. Met jou in mijn bed.”
Haar mond viel een stukje open waarna ze zachtjes begon te lachen. “Jij bent soms echt niet te houden soms, hé? Ik hoorde jou gisteravond anders niet klagen toen ik bij je in bed kroop. Je trok me gelijk tegen je aan, big spoon.” Het gebeurde al zo lang tussen hun, dat het zich niet eens meer kon herinneren hoe het ooit zo gekomen was. Zelfs toen zij met Luca was en Ramsey met Ash wilde het nog voorkomen dat ze aangeschoten bij Ramsey in bed belandde, al hadden ze al die keren nooit iets met elkaar uitgespookt. Een andere optie was dat hij mee kwam naar het feest, al kon er dan met zekerheid gezegd worden dat hij wel weer iets van drama zou creëren. Het leek haast onmogelijk voor hem om dat niet te doen. Toch durfde ze het nog aan om hem te vragen om zich te gedragen. Nog iets waar ze eens een weddenschap over zou moeten sluiten met hem.
“Ik weet het niet.. ik weet het niet.” Ze wilde twijfelachtige blik op zijn gezicht haast er af tikken. “Ik zou ja willen zeggen, maar.. ik ken mij.. jij kent mij… Wat nu als het saai wordt? Of Laslo iets irritants doet? Of Luca, of Jonah… Je kunt niet van me verwachten dat ik dan niets doe.. Oh of, wat als er engeltjes gepest moeten worden.. Val, Lara...Jouka... Nee, sorry, je moet me accepteren zoals ik ben. Maar we gaan wel samen naar binnen straks toch? En ik wil vanavond nog wel met je dansen.”
”Oh?” vroeg ze uitdagend. “Ik dacht dat jij zonet zei dat feestjes waar jij bent nooit saai zijn, of ga je de woorden nu terug nemen.” Kali kon een kleine glimlach niet van haar gezicht houden. “Maar nee, in elk geval niet Jonah lastigvallen, okay? Dan kom ik hoogstpersoonlijk achter je aan,” vervolgde ze onschuldig. Het was vermoeiend om beste vrienden te zijn met twee jongens die elkaar niet konden uitstaan. “Ik heb een nieuw trucje geleerd om iemand tegen de grond te krijgen, ik wil die met alle liefde op jou uitproberen.” Hij wist dat ze het nog zou doen ook. Het zou verreweg niet de eerste keer zijn dat ze hem op zijn kop gaf wanneer hij weer eens te ver gegaan was bij iemand. Dat hij ook waarschijnlijk ook vele dingen gedaan had waar zij helemaal niks vanaf wist, was iets waar ze liever niet over nadacht. Als er dingen waren waar hij haar zelfs niks over verteld had vanwege haar mogelijke reactie, dan kon hij zelf ook wel bedenken dat het absoluut niet okay was. “Hoe dan ook, zonder mij kom je niet binnen dus ja, we gaan samen en over die dans…” Kali keek hem onderzoekend aan. “Natuurlijk gaan we dansen. Ik wil weten of je danspasjes die ik je de vorige keer geleerd heb nog weet of dat je wat nieuwe lessen nodig hebt.” Haar woorden gingen gepaard met een enthousiaste glimlach.
Zijn ogen waren afgedwaald naar het jurkje dat ze droeg. “Doe je dat aan trouwens? Weet je dat wel zeker?” Hij had ook nog het lef om zijn wenkbrauwen op te trekken.

”Is er iets mis met wat ik draag?” Hij had haar in kortere dingen gezien dan dit. “Ik wil mij ook wel omkleden, hoor,” vervolgde ze liefjes. “Ik heb nog wel wat… luchtigere kleding in mijn hangen, als je denkt dat dat beter is? Ik krijg het sowieso wel warm door het dansen, maar wel lief dat je je daar zo om bekommerd.” Kali gaf hem een kort klopje op zijn hoofd. Ze ging heb absoluut niet de reactie geven die hij wilde.
Lara verscheen voor enkele seconden ten tonele maar was net zo snel weer verdwenen in Gabe’s kamer. Ramsey wilde het maar wat graag aan Don vertellen. Daar begon het drama creëren al. Gezien de jongen voor haar de minst subtiele persoon was die op Metanoia rondliep besloot Kali dat het beter was als zij het nieuws zou vertellen, als ze het al aan hem gingen vertellen. Was er überhaupt een goede manier om aan iemand vertellen dat zijn ex al met iemand sliep? En dat gezegd hebbende, zij en Don…, al wist ze nog niet zeker wat dat nou precies was.
”Het is gewoon goed voor hem om met iemand anders te zijn. Hij had dat spook allang moeten dumpen. Dat vond jij toch ook?” Hij gaf haar een duw met zijn elleboog die hij net zo hard weer terug kreeg. “Jij bent ook blij nu ze weg is, toch? Ik wel hoor! Al wordt het misschien wel tijd dat we op zoek gaan naar een nieuw slaafje voor de groep...”
Deze jongen. “Een slaafje nog wel, ik zou dat woord niet gaan gebruiken in je verkooppraatjes om iemand te vinden, prinses. “En ik had niet echt problemen met haar, zij meer met mij volgens mij,” zuchtte Kali. “Ik zou niet zeggen dat ik blij ben dat ze weg is… maar wel dat het beter is.” Lara leek nooit volledig in de groep te passen, te zachtaardig. Dat ze nu met Gabe bezig was zorgde voor enige twijfels. Jongens en meiden konden prima als vrienden bij elkaar op de kamer zitten. Alleen jongens als Gabe waren niet slechts gewoon vrienden met meisjes Lara. Vertwijfeld keek ze richting de dichte kamerdeur, maar het waren haar zaken niet. “Misschien is het wel niks,” zei ze desondanks. “Ga geen roddels verspreiden als er ook niks kan zijn.”

[ bericht aangepast op 15 okt 2021 - 20:20 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Index RPG Actieve Topics Zoek