|
PART 1/3
“Misschien wel.” De blik op Ramsey’s gezicht werd enkel trotser, waarschijnlijk denkend aan het grote aantal meisjes op zijn lijst. De jongen was soms op geen enkele mogelijke manier te houden als hij eenmaal in zo’n bui was. Waarschijnlijk kon enkel Laslo of een engel hem van zo’n bui in zwaar geïrriteerd krijgen. Het was in elk geval fijn dat zijn humeur compleet omgeslagen was vergeleken met die ochtend, en dat ze weer aan het praten waren. Kali was geneigd een opmerking zijn kant op te gooien dat hij gewoon makkelijk was, maar ze wist nu al dat ze die recht terug in haar gezicht zou krijgen. Haar eigen bodycount was ook verre van onschuldig. Met haar vinger porde ze hem in zijn zij. “Au! Als je door me heen wilt prikken kun je beter een speer pakken, ofzo, gek.” Als een volleerd dramaqueen wreef hij over zijn zij.
Kali legde haar hand op haar borstkas. “Aaawh, heeft Ramsey een pijntje?” vroeg ze onschuldig. “Als ik niet zou weten dat je je aanstelt zou ik aanbieden er een kusje op te geven maar…” Ze haalde haar schouders op en in plaats van een kusje op zijn zij woelde ze met haar hand door zijn donkere lokken. Hem kennende had hij die ochtend minstens dertig minuten besteed aan ze op zo’n manier warrig maken dat het er ‘cool’ uit zag. Van praktisch iedereen die ze kende, nam hij het meeste tijd in beslag in de badkamer, de ijdeltuit. Met zijn volle zelfvertrouwen leek hij er ook al van overtuigd dat ze bij hem in bed zou belanden na het feestje, iets wat vaker wel dan niet voorkwam wanneer ze naar een feestje waren geweest. Zelfs wanneer alleen zij naar een feest was. Het gebeurde op een automatisch piloot, naar Ramsey’s bed gaan als ze op de terug weg was, niet eens zo zeer om samen iets te doen, maar gewoon om samen te liggen. Het voelde gewoon vertrouwd. Geen van beide had er ooit over geklaagd. De grijns die zonet voor even van zijn gezicht was, verscheen terug in volle glorie.
”Ik klaag ook niet.” Plagerig maakte hij haar haren in de war, waarbij er een zacht, protesterend geluidje uit haar keel kwam en ze een tevergeefse poging deed om zijn hand weg te duwen. “Ik zie je vanavond wel weer verschijnen. Of niet. We zien wel…” Ramsey haalde zijn zogenaamd onverschillig zijn schouders op, maar het was al te laat.
Ze begon opnieuw te lachen. “Oh, je bent wel heel vol van jezelf vandaag, prinses. Denk je dat, dat ik vanavond weer in jouw bed eindig?” durfde ze te vragen. Voor even bracht ze haar lippen naar zijn oor. “Of… wil je dat?” Proberen om niet met haar aangeschoten hoofd in Ramsey’s bed te belanden zou een weddenschap zijn die ze nooit van haar leven aan zou gaan, de kans dat ze die zou verliezen was veel te groot en verliezen was niet iets wat ze graag deed. “Maar zoals jij zo ‘nonchalant’ zei, we zullen wel zien.” Op dezelfde wijze als hem haalde ze haar schouders op. In alle eerlijkheid had ze na hun ruzie van die ochtend niet verwacht dat ze vanavond in zijn bed zou slapen. En dan bleef er nog de kwestie van Eve. Als Ramsey nu daadwerkelijk een kamer met haar deelde, dan zou het toch anders worden, wetende dat er ook zeker iets tussen die twee speelde. Ze wilde niet niet in zijn bed slapen, maar in zijn bed slapen terwijl zijn fling op enkele meters afstand lag was ook iets. Of wat als ze hem op wilde zoeken, zijn kamer in kwam en de roodharige schone al in zijn bed lag? De gedachte bezorgde en naar gevoel in haar onderbuik en om het af te schudden ging ze snel over op een ander onderwerp: Ramsey gedrag, of gebrek daaraan, op het feest. Ze ging er al vrijwel vanuit dat hij op het feest wel weer iets zou doen wat voor opschudding zou zorgen, zoals altijd. Kali waarschuwde hem om Jonah niet lastig te vallen. Van die wrok tussen de engelen volitares en demonen volitares had ze nooit goed gesnapt. Al kon ze het van sommige engelen wel snappen dat zij de demonen frustreerden met hun schijnheilige gedrag, ze waren lang niet allemaal zo.
“Je moet geen vrienden zijn met dat soort types.” Het waren woorden die hij haast standaard zei wanneer ze had over haar vriendschap met enkele engelen.
” ‘Dat soort types’? Met wie moet ik wel bevriend zijn, dan? Types zoals jij?” Met haar vinger tikte ze zachtjes tegen Ramsey’s donkergekleurde vleugels. “Jij bent zelf ook niet bepaald een goede invloed, meneer.” Het was zeker geen geheim dat een deel van haar eigen veren door de jaren heen donkerder geworden waren door haar omgang met de jongen voor haar. “Al vind jij dat allemaal maar leuk.”
Waar het nog niet zeker was of ze over een paar uur in zijn bed zou eindigen, was er in elk geval iets wat in elk geval wél zou kunnen die avond: samen dansen op het feest. “Nee, ik ben echt heel goed geworden.” Uhu. “Ik denk dat je verbaasd zal zijn én dat ik jou,” hij met zijn vinger tegen haar borst, “wat nieuwe danspasjes moet bijleren. Straks loop je nog voor gek met allemaal shit die allang uit is. Ik wil niet geassocieerd worden met losers, dat weet je,” daagde hij haar uit.
”Dan moeten je talenten wel behoorlijk gestegen zijn sinds de vorige dat we samen dansten. Was het nou mijn voeten waar je over struikelde, of je eigen?” Zogenaamd nadenkend tikte ze met haar wijsvinger tegen haar lip. “Nee, volgens mij was het het laatste. Je had in elk geval wel je best gedaan, dus dat was… iets.” Het was te leuk om hem een beetje stangen. “Hoe dan ook, ik ben nu wel zeer benieuwd welke danspasjes jij mij wilt leren,” vervolgde ze met fonkelende ogen. Het was sowieso óf iets belachelijks óf iets PG-rated. Haar dansen was niet het enige waar Ramsey commentaar op had, het jurkje dat ze droeg werd ook voor de leeuwen geworden, maar na woorden vanuit haar – die er praktisch op neer kwamen dat ze iets korters aan zou trekken als hij zijn brutale mond nog verder opentrok – hield hij zijn armen in de lucht. “Precies wat ik dacht,” vervolgde ze vrolijk. “Vind je ‘m wel leuk?”
Door Lara’s onverwachte aankomst in de kamer ging het al snel over hun vriendengroep en dat ze een zogenaamde ‘slaaf’ nodig hadden. “Maak je over mijn verkooppraatjes maar geen zorgen. Gabe en ik hebben een plan.” Zelfverzekerd sloeg hij zijn armen over elkaar.
”Gelukkig voor jullie twee zijn Gabe’s verkooppraatjes een stuk beter dan de jouwe.” Ze kon het zich lastig voorstellen dat iemand zich liet ompraten door Ramsey. “Hebben jullie al een slachtoffer op het oog?” Ze wist niet eens of ze hier wel iets mee te maken wilde hebben.
Voor even waren haar ogen richting de gesloten kamerdeur gegleden, waarna ze Ramsey vertelde dat hij geen roddels moest verspreiden.
”Niks? Ben jij blind. Waarschijnlijk loopt ze hem nu al af te zuigen, joh,” lachte hij. “Niks… Dat geloof je toch niet echt toch, Kal?”
Ze zou hem haast vertellen dat hij maar de deur open moest trekken als hij het zo graag wilde weten, maar ook maar één hint daarvoor en hij zou het nog doen ook. Lara boven op Gabe was een beeld dat ze niet in haar hoofd wilde hebben, net zo min dat ze wilde dat Ramsey opnieuw ruzie ging schoppen met iemand, iets wat daar waarschijnlijk uit zou voortkomen.
|
|
