• ORPG Lidil


    Op een Amerikaanse highschool worden acht senior-studenten uitgeloot die een week lang naar een superluxe hotel op een eiland in de Atlantische oceaan gaan. Zij mogen één iemand meenemen. Door een storm maken ze een noodlanding op een ander eiland . Ze schuilen die nacht in een grot en vinden daar een portaal naar een nog onbekende wereld.



    PERSONAGES

    Bryce James
    Caleb Foster
    Cillian Grimes
    Elliott Winchester
    Jake Hill
    Kai Jones
    Nick Robbins
    Rudie Avila
    Shane Hill
    Timothy Shephard
    Wesley Miller
    Annalisa "Anna" Walton
    Florentine "Flo" Gooly
    Ivy Copeland
    Jennifer Goldstein
    Maisey Osborne
    Samira Crosby

    Spreadsheet

    VERDELING
    Wes, Samira, Caleb, Nick, Ivy // Shane, Cillian, Rudie, Elliott, Maisey // Bryce, Jake, Anna, Jen, Kaj

    [ bericht aangepast op 12 nov 2021 - 12:19 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Shane Hill


    Shane kreeg het warm toen Cillian zijn arm beetgreep en hem naar zich toe trok. Zijn lichtgrijze ogen keken hem intens aan.
          ‘Ik kan ook gaan,’ zei hij zacht. ‘Maar voor jou, niet voor die kloothommel.’
          Shanes ademhaling haperde in zijn keel. Goden – deed hij dit verdomme expres?
          ‘N-nee,’ hakkelde hij. ‘Ik red het heus wel.’
          Hij wilde niet dat Cillian dacht dat hij een mietje was. Dat íémand dat dacht.
          ‘Zeker? Aangezien je al panisch werd van die slang?’
          Cillian hield zijn blik vast. Irritatie kroop omhoog. Moest hij dat nou zo onomwonden zeggen?
          ‘Dit is anders. Dit ding zíé ik tenminste.’
          Cillian behield nog even oogcontact, toen liet hij hem los. ‘Oké dan.’ Hij draaide zich naar de anderen. ‘Dus, wie loopt er mee naar de andere kant om dat beest te lokken? Geen schijtbakken aub. Wie weet kunnen we meteen de rest vinden.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Jennifer Goldstein

    Anna was banger aangelegd dan Jennifer had gedacht – of misschien was ze zelf wel moediger dan verwacht. Ze was in elk geval een beetje overdonderd geweest dat haar vriendin in blinde paniek was weggevlucht en dat ze haar nu weer hoorde schreeuwen. Toch was Jennifer blij dat ze dat deed; dat maakte het een stuk makkelijker om haar terug te vinden.
          In theorie dan – in de praktijk bleek het nog best moeilijk om haar stem te lokaliseren.
          ‘Anna?’ riep ze dan ook. ‘Anna blijf roepen, dan kan ik je sneller vinden!’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Annalise Walton

    'Jen?' Ze had de tranen in haar ogen staan. 'Jennifer!' Ze hoopte maar dat ze de krokodil niet zou lokken. 'Jen!' Zodra ze haar vriendin zag, viel ze haar in de armen. 'S-sorry, ik schrok zó... Het zit hier vol vieze beesten en die krokodil - wat als-ie iemand te pakken krijgt?' Ze schudde haar hoofd. De angst dat ze nooit van het eiland af zouden komen, nam met de minuut toe.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Bryce James

    Bryce schudde zijn hoofd. 'Doe niet zo idioot. Ik ben sneller dan jij. Laat mij de spullen pakken, dan mag jij dat beest uit de tent lokken. Daar ben je tóch goed in.'


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Shane

    Shane snoof, hij had geen idee wat Bryce met die opmerking bedoelde. 'Dat had je een paar uur geleden moeten bedenken.'
    Hij vond het typisch wat voor Bryce om nu opeens de show te willen stelen terwijl hij daar eerst te chicken voor was.
    'We moeten het toch niet hebben dat jij gepakt wordt. Je hebt straks nog een verwend nest om te dragen omdat haar mooie voetjes onder de blaren zitten. Niemand anders gaat dat doen. '


    Every villain is a hero in his own mind.

    Bryce James

    'Verdomme, Shane, dit is gevaarlijk. Denk even na, met die drie hersencellen in je kop en laat dat ego even rusten. Ik trek die sprint en als je zo graag de held wilt spelen, laat je dat beest gewoon achter jou aankomen.'

    [ bericht aangepast op 16 jan 2022 - 21:55 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Shane

    Shane rolde met zijn ogen. 'Je bent heus niet de enige die kan rennen, James. Ik heb meer vertrouwen in mezelf dan in jou. Die meiden kon je ook al niet vinden, geldt vast ook voor de ehbo-koffer.'
    'Tering, jullie lijken wel twee getrouwde wijven,' onderbrak Cillian hen. 'Ren anders lekker samen, romantisch hand in hand. Kunnen jullie daarna gelijk even kijken wie de biggest dick heeft, zijn we daar ook vanaf.'
    Shane wierp zijn vriend een woeste blik toe terwijl de hitte langs zijn gezicht trok.
    'Best,' gromde hij. 'Dan leid ik dat kutbeest wel af.'


    Every villain is a hero in his own mind.

    Bryce James

    Hoewel hij het meende dat Shane zijn ego opzij moest zetten, voelde het toch als een kleine overwinning dat hij nu mocht rennen. En dat gevoel wilde hij niet verliezen door de gevaren tot zich door te laten dringen, dus hield hij zijn ogen gefocust op zijn doel.
    Hij was van plan zoveel mogelijk mee te pakken. Hij was één van de mensen geweest die de meeste spullen had versleept en hij kon zich ergens nog herinneren dat er een tas was geweest met snacks - die konden ze nu wel gebruiken.
    Cillian en Shane liepen eerst op langzaam tempo langs de rand van het strand. Zodra ze ver genoeg van het dier vandaan stonden, begonnen ze lawaai te maken. Ze waren ver weg, maar het leek de aandacht van het beest te trekken. Bryce slikte even toen het dier omhoog kwam - en enorme poten bleek te hebben.
    Hij mompelde een zachte 'fuck', maar zou nu niet terugkrabbelen. Hij wist dat z'n maat die EHBO-doos nodig had en dat was alles wat telde.
    Het dier leek op zijn dooie gemakje te kijken wat zijn rust verstrooide en liep kalm een paar meter naar Cillian en Shane toe.
    Oké, James. Je kunt dit. Snel en geruisloos, net als op het veld.
    Hij zette een sprint in. Terwijl hij rende, probeerde hij in de gaten te houden waar de krokodil zich bevond. Die leek zijn aandacht nog steeds op Cillian en Shane te richten. Bryce hoefde niet ver meer - hij was bijna bij de spullen, en de krokodil zat nog een flink aantal meters daar vandaan. Hij zou het makkelijk redden, zeker als die jongens zijn aandacht bleven trekken met hun geschreeuw.
    Zodra Bryce bij de spullen kwam, zakte hij door zijn knieën om zich wat te verstoppen. De adrenaline gierde door zijn lijf en hij begon door de spullen te zoeken. Hij herkende de tas met eten en greep daar wat spullen uit - broodjes, een flesje water, een zak snoep - en stopte die in een willekeurige rugzak, in de hoop dat dat ook nuttig zou zijn. Daarna legde hij een schoudertas om zijn schouder.
    Het geschreeuw van Cillian en Shane veranderde. Er was een shift in hun toon en plotseling spitste Bryce zijn oren - riepen ze nou zijn naam? Zijn hartslag versnelde toen hij opkeek van de spullen en het beest ineens zijn kant op kwam. Het drong tot Bryce door dat hij zelfs zónder alle spullen die hij had opgepakt, niet snel genoeg zou zijn om weg te sprinten. Maar hij moest íets doen, anders zou hij straks levend opgegeten worden.
    Het vliegtuig.
    Zonder zich te bedenken greep hij de rugzak en de schoudertas en zette hij het op een sprint. Het vliegtuig was dichtbij genoeg, dat moest hij redden.
    Het móest...
    Hij bereikte het vliegtuig en tot zijn opluchting had de piloot de deur geopend en het trapje naar beneden laten gaan. Hij greep de reling vast en besefte pas hoe hij ternauwernood ontsnapt was toen de piloot hem wegrukte bij de deur en het trapje naar binnen haalde - nét op tijd, want de krokodil stond plotseling direct naast het vliegtuig.

    [ bericht aangepast op 16 jan 2022 - 21:54 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Maisey Osborne

    ‘Nou, kom op knapperd. Dan gaan we eens kijken of we een prehistorische krokodillenlokroep kunnen vinden.’ Cillian sloeg een arm om Shanes schouder en duwde hem richting de struiken.
          ‘Ik ga ook mee.’ Maisey had echt geen zin om bij Jake en Kai achter te blijven. Ze kon wel leukere mensen verzinnen. Bovendien hield ze wel van een beetje spektakel en misschien kwamen ze onderweg nog wat anderen tegen.
          ‘En jij?’ vroeg ze aan Elliott, die vast ook wat leukers kon bedenken dan naar Jakes gezeik te luisteren. ‘Misschien komen we Rudie nog tegen. Ze zijn overduidelijk niet meer bij de tassen.’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Elliott Winchester

    Dat was ook de eerste gedachte die door Elliott's hoofd was gespookt. Zijn gezicht was bleek geworden. Wat als dat beest zo rustig en kalm daar lag omdat het bevredigd was - omdat het net een Rudie-maaltje naar binnen had gewerkt...
    Hij knikte naar Maisey. Het was niet omdat hij zin had om de aandacht op zichzelf te vestigen van dat beest, want er was geen enkel scenario te bedenken waar hij zijn eigen leven voor Jake zou geven. Maar hier zitten wachten en maar duimen dat Rudie nog in leven was, kon hij ook niet aan. Zeker niet met die lul van een Jake naast hem, die waarschijnlijk alleen maar zou balen dat hij zijn boksbal kwijt zou zijn.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Jennifer Goldstein

    Jennifer gaf haar vriendin een dikke knuffel. 'Dat beest zag er nog veel te energiek uit voor iets wat net tachtig kilo vlees zou hebben verwerkt.' Ze streek kalmerend door haar haren. 'Er is heus niemand dood.' Hoopte ze. Ze wist helemaal niks van krokodillen, maar het klonk logisch en dus deed ze maar alsof dat wel zo was.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Shane Hill


    Shane schudde Cillians arm van zijn schouders. Hij kon Jakes ogen in zijn rug voelen branden en wist haast zeker dat Cillian het daarom deed. Omkijken durfde hij niet en dus begon hij maar in het verlengde van het strand te lopen, maar wel tussen de struiken door zodat de krokodil hen niet meteen zou zien. Woede borrelde nog steeds in zijn binnenste door Bryce’ woorden. Hij had dat sprintje heus wel zelf kunnen trekken. Hij wist niet waarom, maar het frustreerde hem énorm dat Bryce dacht dat hij dat niet zou kunnen. Met geagiteerde stappen beende hij dan ook verder. Ergens achter hem hoorde hij wel dat Maisey en Elliott mee liepen, maar het zou hem een worst wezen waar die heen liepen.
          Cillian had blijkbaar weinig zin in zijn boze bui, want hij zakte terug tot hij bij de andere twee liep, waardoor Shane uiteindelijk eerder dan de rest bij het einde van het strand kwam, waar hij tot zijn verbazing een ander groepje tegenkwam. Zijn blik schoot tussen de verschillende mensen heen en weer en bleef uiteindelijk op Ivy en Nick hangen, de enige van het groepje met wie hij wat had. Ze stonden toevallig ook nog bij elkaar en hij gaf een knikje.
          ‘Jullie hebben onze grote vriend vast ook wel op het strand gezien?’


    Every villain is a hero in his own mind.

    Timothy Shephard


    Timothy had het gevoel dat ze al uren in de boom zaten. Zijn spieren voelden stram. Hij wist wel dat ze hier niet eeuwig konden blijven zitten. Sterker nog – het was beter om een veiliger heenkomen te zoeken zolang het nog licht was. Net toen hij die gedachte wilde delen, hoorde hij iemand roepen – een meisjesstem, die van Jennifer of Anna?
          ‘Ik denk dat we de anderen moeten gaan zoeken,’ zei Timothy tegen Flo.
          Hij dacht aan die arme Rudie en voelde dat de schaamte hem overviel. Die arme jongen zat vast al uren in zijn eentje…
          ‘Vooral Rudie,’ mompelde hij. ‘Die krokodil is vast weggegaan.’
          Toch klonk die laatste zin meer als een vraag. Hij haatte het feit dat zijn stem lichtjes trilde. Wat als dat beest er nog wel gewoon was? Wat als het iets verderop gewoon lag af te wachten?
          ‘Misschien moeten we dat toch checken.’ Wat onhandig wurmde hij zijn schoen uit. Hij gooide het een stukje weg. Met een plof belandde het in de struiken. Gespannen hield hij zijn adem in, verwachtend dat het monster erop af stoof, maar er gebeurde niets.
          ‘Ik denk dat de kust wel veilig is,’ zei hij met een zijdelingse blik op Flo.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Annalise Walton

    Anna knikte - al was ze er niet zo zeker van. 'Sorry dat ik zo flipte,' zei ze zacht. 'Ik had gewoon niet verwacht...'
    ...dat ze oog in oog zou komen te staan met een vleesetend beest dat haar in één hap doormidden kon bijten. 'Wat doen we nu?' vroeg ze onzeker.

    [ bericht aangepast op 18 jan 2022 - 16:48 ]


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Ivy Copeland

    Ivy knikte. Ze was bleek, al voelde ze zich redelijk veilig nu ze hier met z'n allen stonden. Het was een egoïstische gedachte, maar ze vermoedde dat die krokodil wel achter iemand anders aan zou gaan dan achter haar. Hopelijk iemand die sneller was en een betere conditie had dan zij; ze ging weliswaar naar de sportschool, maar fit zou ze zichzelf niet noemen.
    'Hebben jullie een plan?' vroeg ze aan Shane, blij om te zien dat hij in ieder geval ongedeerd was.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain