[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 9 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Robin • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • • • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • •

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 14 okt 2021 - 15:19 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

hi

---

- thank you for existing -

ANDREAS WILLIAMS Gryffindor | At the party with Daphne | outfit Andere spelletjes hmm? Andreas raakte afgeleid bij de gedachte van de mogelijke spelletjes, maar werd weer terug de wereld ingetrokken toen Daphne haar zin had afgemaakt.       'Waar zijn ze dan? Ik had Rosalie nog niet gezien.' Andreas deed nog een poging om door de menigte heen te kijken, maar had ze zo snel niet gespot. Als die kwal van een Justin écht misbruik zou maken van een blind meisje, zou Andreas misschien Casper wel om hulp vragen om die jongen een lesje te leren.       'En eh - wat voor spelletjes had je dan in gedachten?' Hij kon het toch niet laten om op haar opmerking in te gaan.

---

- thank you for existing -

Haar vingers gleden soepeltjes langs zijn pols en ze trok hem een stukje opzij, zodat hij stond waar zij stond en tussen wat mensen door kon kijken. ‘Daar, aan de zijkant.’
      Door de luide muziek en Rosalies gebrek aan zicht, stonden ze behoorlijk dicht bij elkaar voor mensen die gewoon aan het praten waren. Ze vroeg zich af of er echt wat speelde – en hoe Mosh daar op zou reageren. Ze wist wel dat die zelf ook een oogje op Rosalie had. In elk geval vroeger – maar ze was er de afgelopen twee jaar niet lelijker op geworden.
      ‘En wat spelletjes betreft…’ Met haar vingers kriebelde ze langs de binnenkant van zijn onderarm omhoog voor ze hem weer losliet. ‘Iets fruitigs. Of iets Slytherin-achtigs met handboeien. Het is maar net waar je voor in de mood bent.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Cole Esworthy

'Prima. Ik ben nog een weekje naar Frankrijk geweest, kamperen.' Hij glimlachte. 'Hoe was jouw vakantie? Heb jij nog spannende dingen meegemaakt?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Casper en Nomad bleven nog een tijdje samen aan de waterkant zitten, rokend en drinkend, af en toe pratend, af en toe in een prettige stilte vallend. Hij liet het maar zo. Zolang hij niet het gevoel had dat hij afhankelijk van Nomad werd, kon er nou ook weer niet zo veel misgaan.
      ‘Nou, ik moet maar eens kijken of die andere date van mij niet ergens in een hoekje zit te janken. Of alle punch heeft op gezopen.’ Hij kwam overeind en verloor meteen zijn evenwicht, waardoor hij Nomads schouder beetgreep. ‘Ho,’ lachte hij. ‘Effe wat meer op dan ik dacht.’
      Hij slaagde erin om te blijven staan en knipperde de duizelingen weg.
      Inmiddels stond Nomad ook overeind en liepen ze met niet al te vaste stappen terug naar het kasteel. Er moest al best wat tijd voorbij zijn gegaan, vlak voor de ingang stonden heel wat mensen een luchtje te scheppen.
      Een vreemd soort opluchting overviel hem toen hij zag dat Noah bij Lee en Elsie stond. Het was ook een idiote gedachte dat die knul zich niet zonder hem zou redden, maar Casper had hem hier naartoe gesleurd en voelde zich ergens toch… verantwoordelijk? Ze mochten dan wel even oud zijn, maar als hij tussen Noah en Nomad heen en weer keek, leek de eerste dertien en de tweede twintig.
      ‘Niet meteen wegvluchten omdat die knul erbij staat,’ zei hij vanuit zijn mondhoek tegen Nomad, die handig de fles drank in een glas had omgetoverd, zodat het niet zo opviel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

Hij knipperde even met zijn ogen bij Lee zijn antwoord. Had hij geen dank je gezegd na het voorval? Zijn ogen stonden haast scheef van het nadenken en besloot van nog maar eens dank je te zeggen voor de zekerheid. 'Heel hard bedankt, nobele ridder.' Hij deed een kleine buiging en keek geamuseerd te twee aan.

ANDREAS WILLIAMS Gryffindor | At the party with Daphne | outfit Daphne's hand die om Andreas zijn pols sloot zorgde ervoor dat hij een stuk opzij werd getrokken. Hij volgde Daphne's vinger, die tussen de menigte door naar een hoekje wees. Toen hij inderdaad zag dat Justin met Rosalie stond te praten, viel zijn mond beledigd open.       'Dat meen je niet, die idioot,' snauwde hij. Voor hij aanstalten kon maken om die kant op te lopen, raakte hij weer afgeleid. Hij voelde de vingers van Daphne langs zijn arm spelend omhoog kruipen, waardoor hij stil bleef staan en haar even afwachtend aankeek.       'Waar ik in de mood voor ben?' Andreas draaide zijn lichaam om, waardoor hij tegenover Daphne stond en wat naar beneden moest kijken.       'Ik ben momenteel in de mood om iemand tegen de muur te smijten,' - 'Of jij dat bent, of Justin daar, maakt me niet zo veel uit.' Hij liet zijn vingers even langs haar kaak glijden, waarna hij weer even over zijn schouder naar Rosalie en Justin keek.       'Al heeft dat voor Justin wel een hele andere uitkomst dan voor jou.'

[ bericht aangepast op 30 sep 2021 - 15:48 ]

---

- thank you for existing -

Een glimlachje spande om Daphnes lippen. Zijn vingertoppen langs haar huid riepen geen onprettige herinneringen op. ‘Het een hoeft het ander niet uit te sluiten, toch?’ Ze legde een hand op zijn borst en streek met haar nagel heel lichtjes over zijn adamsappel. ‘En je zusje mag nu dan wel blind zijn… Maar hem nú aanvliegen stelt jou alleen maar in een kwaad daglicht.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel hij zich snel herstelde, had Rosalie wel gehoord dat Justin zijn adem even gestokt had. Ze stond zo dicht op hem, dat ze de aarzeling wel even opgemerkt had. Ze schoot voor heel even in de lach, ergens wensend dat ze nu zijn gezichtsuitdrukking had kunnen zien, maar deze reactie was ze ook al tevreden mee. "Oh werkelijk?" vroeg ze plagerig terug. "Welke dan?"

---

It's never gonna happen, Guys.

---

"Beetje van hetzelfde," zei Novalie met een kleine glimlach. "Al zijn Kyra en Lee wel blijven slapen. Dat was enorm gezellig. Maar alle andere dagen heb ik mijn ouders een beetje geholpen in de winkel en heb ik vooral met Isabella door Diagon Alley gestruind." Doordat haar ouders in de winkel werkte, en dus de hele zomer moesten werken, waren zij als gezin eigenlijk al jaren niet meer op vakantie geweest. Al vond Novalie dat niet eens zo erg. Er was genoeg te beleven op Diagon Ally en sinds haar vrienden waren komen logeren, was er geen week geweest waarin ze zich verveeld had.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij was stiekem ergens opgelucht toen Blythe inging op zijn voorstel om morgen samen te gaan vliegen. Alleen nu de vraag beantwoord was, kwam het ongemak wel weer terug. Het was gewoon nu anders nu ze zo... Nou ja, whatever. Rafael gunde even een glimlach naar Blythe en moedigde haar daarna alsnog aan om langs Isabella te gaan. Daardoor kreeg hij zelf de kans om even naar Justin te zoeken of naar Jordyn. Rafael verdween tussen de mensen door en liet zijn ogen over de menigte gaan. Hij vond Justin al snel, maar die stond zo gezellig met Rosalie te praten dat hij niet durfde te storen. Al wilde hij Rosalie ook wel graag spreken. Hij had het meisje nog niet gesproken en was ergens nieuwsgierig hoe het met haar ging. Helemaal nu Justin hernieuwde interesse in haar had.
      Maar dat zou straks wel komen. Rafael liep tussen de mensen door en vond al snel zijn beste vriendin bij de andere meiden. Grijnzend dook Rafael tussen de mensen door en besloop Jordyn van achteren. Vlak achter haar bleef hij staan en sprak haar heel zachtjes aan. "Ligt het aan mij of vind jij ook dat het feestje wel een oppepper kan gebruiken?"

[ bericht aangepast op 1 okt 2021 - 21:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee was al een tijdje gezellig met Noah en Elsie aan het praten. Elsie had gezegd dat ze de andere Ravenklauwers ook leuk had gevonden en hij vroeg zich af waarom het niets met Noah was geworden. Hij vond de twee eigenlijk wel leuk samen. Noah leek zich erg bij haar op zijn gemak te voelen – meer nog dan bij Isabella.
      Maddie was hij uit het oog verloren. Hopelijk was ze niet teruggegaan naar haar kamer, maar stond ze gewoon ergens met iemand anders te praten. Mavis had hij ook al een tijdje niet gezien, misschien waren die aan de praat geraakt.
      Lee draaide zijn hoofd opzij toen twee lange figuren zich bij hen aansloten. Casper ging naast zijn date staan (waar hij met kop en schouders bovenuit kwam) en woelde door zijn haren. ‘Nou krullenbol, blij dat je het zolang zonder mijn sprankelende aanwezigheid volgehouden hebt.’
      Lee’s hart klopte feller toen Nomad zwijgend bij hen bleef staan. De jongen keek hem niet aan – maar hij keek eigenlijk niemand aan dus dat maakte het makkelijker om het niet persoonlijk op te vatten. Wel sloegen de zenuwen toe. Hij wilde tegen de jongen zeggen dat hij het begreep, dat hij zijn keuze respecteerde – en tegelijkertijd vond hij de manier waarop Nomad hem behandeld had nog steeds ronduit kut en deed dat de boosheid weer opwellen.
      Boosheid die hij helemaal niet wilde hebben, niet op het feestje.
      De muziek veranderde – een of ander zwijmelnummer werd aangezet. Een nummer waar hij op had willen dansen vanavond, in Nomads armen. Hij probeerde zich eroverheen te zetten, maar makkelijk was het niet.
      Hij keek over zijn schouder, naar de bijna lege dansvloer.
      ‘Nou, zo is het een feestje van niets hoor. Als we nou allemaal iemand de dansvloer optrekken, lijkt het nog ergens op.’
      Het leek hem wel grappig. Van die muurbloempjes als Casper, Nomad en Noah die iemand ten dans vroegen. Hij was razendbenieuwd wie ze zouden vragen.
      ‘Ik ga echt niet dansen,’ snoof Casper.
      ‘Hoezo niet? Meer uit de maat dansen dan ik kan niet hoor.’ Lee stak zijn tong uit. ‘En sinds wanneer kan het jou iets schelen hoe anderen over je denken?’
      ‘Ik haat dansen.’
      ‘Je hebt het nog nooit gedaan,’ hield Lee vol. ‘Durf je niemand te vragen?’
      ‘Heus wel.’
      ‘Doe dan,’ daagde Lee hem uit.
      Het volgende moment stond Casper opeens voor zijn neus. Voor hij doorhad wat er gebeurde, wipte de langere jongen zijn gezicht omhoog. ‘Denk je dat iemand die zwoele blik van mij kan weerstaan als ik zo dichtbij sta?’
      Lee voelde het bloed naar zijn wangen snellen. Het was hem nooit opgevallen, maar de Slytherin had wel iets sexy’s, zo. Hij had nog nooit zo dicht op een jongen gestaan waar hij niet iets mee had en het liet zijn binnenste niet helemaal onberoerd.
      Een trage grijns gleed over Caspers gezicht.
      Zijn zelfingenomenheid irriteerde hem en Lee duwde de jongen iets van zich af. ‘Iemand búíten dit groepje vragen,’ zei Lee.
      Casper grijnsde nog steeds, waarna hij uitkeek over de zaal. ‘Ik vrees dat jij mijn enige kans op een ja was.’
      ‘Dat valt vast mee. Waarschijnlijk is degene die jij vraagt zo flabbergasted dat er geen nee uitkomt.’
      Casper grinnikte. ‘Oké dan. I’m in. Eens kijken of ik Isabella van d’r ivoren toren kan krijgen.’
      Lee trok zijn wenkbrauwen op. Hij keek de zaal door en zag dat ze bij Blythe en het nieuwe meisje stond. Daar moest hij zich aan voorstellen! Al kon dat misschien ook wel later – want hij wilde Blythe ook wel even uithoren. Hij had haar net met Rafael zien zoenen, dat maakte hem toch ook wel nieuwsgierig.
      ‘Jij zet wel heel hoog in,’ merkte Lee op.
      Casper grijnsde. ‘Soms moet je groots denken.’
      Hij sloeg het laatste beetje drinken achterover, liet het bekertje wegzweven en wandelde naar de drie meiden toe.
Lee richtte zich naar de anderen. 'Jullie doen ook wel mee, toch?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had dan wel vol bravoure gezegd dat hij Isabella wel even ging vragen, maar hij wist nog niet echt hoe je normaal gesproken zoiets deed. Al hield hij niet zo van normaal. Dat… hielp?
      Voor hij het doorhad, stond hij voor de drie meiden.
      Gelukkig was hij nog niet stomdronken, want zelfs hij wist dat dat niet zo gewaardeerd werd.
      ‘Ik sla de gladde praatjes maar even over,’ begon hij tegen Isabella, ‘maar Lee vond dat ik iemand ten dans moest vragen dus ik vroeg me af of er ergens een kans bestaat dat jij geen nee zegt?’
      Hij stak enigszins galant zijn hand uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah

[face=times]Hij moest toegeven dat het best aangenaam vertoeven was bij Elsie en Lee. Uiteindelijk had hij nog nooit echt problemen gehad met haar en zeker al geen gekibbel zoals met Isa. En dat, dat zorgde voor een heel rustige sfeer. Zijn blik ging naar de, zo goed als lege, dansvloer en zijn maag kromp ineen bij het voorstellen van zijn idee dat iedereen iemand ten dans moest vragen. Misschien moest hij maar veilig spelen en gewoon Elsie vragen, maar dan haalde Lee boven dat het iemand uit het groepje moest zijn. Komt er nooit een einde aan deze avond? Misschien moest ie maar gewoon naar bed toe, maar dan was hij een partypooper en dat wou ie nu ook weer niet. Casper gaf aan dat hij een poging zou doen bij Isa - wat best wel stak bij Noah maar langs de andere kant, wie was hij om er nog iets over te zeggen? Nee, hij had onderhand wel door dat hij het gehele Isa gedoe moest loslaten. Hij bleef wel even uit haar buurt, zou het gemakkelijkste zijn voor iedereen.

Zijn blik ging gespannen de zaal rond en om één of andere reden bleef zijn blik op Prudence hangen. Ze zag er best leuk uit met haar nieuwe haarkleur en haar jurkje was ook wel mooi om naar te kijken. Plus ze was verduidelijk verveeld. Eigenlijk was die meid nog zo lelijk niet, als je haar karakter negeerde. 'Nou, ik ga een poging wagen bij Prudence.' mompelde hij terwijl Casper al richting Isabella ging. Tijdens de wandeling naar Prudence toe, liep hij bijna een andere student omver die hem luid vloekend iets nariep, maar dat boeide Noah niet. Eenmaal bij Pru aangekomen, kuchte hij zacht en haalde een schaapachtige grijns boven waardoor ze vragend naar hem omkeek. Echter krulden haar lippen meteen omhoog en hij had zo een vermoeden dat ze al mee was met zijn poging tot. 'Oh, graag.' Giechelde ze en trok Noah mee naar de dansvloer.

Prudence

Ze keek wat verveeld rond, die Brenn was duidelijk geen aangenaam gezelschap en al zeker niet sociaal, en met Mosh had ze het onderhand ook wel gehad. Ze stond net op het besluit om toch maar naar de leerlingenkamer te vertrekken. Ze had nu ook geen zin om te zitten staren naar de andere terwijl zij als een muurbloempje aan de kant stond.
En toen hoorde ze plots een kuch, en ze draaide zich licht verward om. Het was die ene nerd van Ravenklauw waarvan ik hem gewaarschuwd had voor Daphne. Het begon haar te dagen waarom hij hier voor haar neus stond, en haar mondhoeken krulden geamuseerd omhoog. 'Oh, graag.' giechelde ze en ze greep Noah bij de arm om hem mee te trekken naar de dansvloer, nadat ze wild met haar wenkbrauwen wiebelde naar Mosh. Maar die zou het waarschijnlijk toch niet snappen. Eenmaal daar aangekomen legde ze zijn hand op haar onderrug en keek vanonder haar wimpers naar hem op. 'Wat lief van je.' Ze probeerde niet te lachen omdat de jongen haar wat nerveus aankeek.

[ bericht aangepast op 2 okt 2021 - 10:05 ]