[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year • Prequel || 1 - Speeltopics

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 23 dec 2021 - 22:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh nu wilde hij opeens praten? "Maakt niet uit," zei ze hoofdschuddend. Rosalie keek even naar het flesje wat naast de kist stond. Geitenbloed stond erop. Rosalie hield het onder Chuckie zijn neus. "Hier ben je dus zo dol op he?"

[ bericht aangepast op 7 nov 2021 - 14:06 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Blijkbaar praatte ze liever tegen Chucky dan tegen hem. Al kon hij dat best begrijpen. Hij dacht aan Hazel en voelde even een vlaag van gemis door zich heen trekken. Vlug concentreerde hij zich weer op de opdracht. Geitenbloed werd dus al meegeleverd.
      ‘Weet jij verder nog wat over dat dier? Of moeten we dat in de bibliotheek uitzoeken? Het is een nachtdier, volgens mij.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Alleen dat ze oorspronkelijk uit Amerika komen. En dat hun uiterlijk afhangt van waar ze in Amerika wonen, noord of zuid." Rosalie haalde het dopje van het flesje en liet het lopen in een klein voederbakje. Zodra Chuckie ook maar een beetje rook van het bloed werd hij al onrustig op Rosalie haar schouder en het meisje moest voorkomen dat hij er zomaar af sprong. Zodra de kleine Hagedis bij de voederbak stond, begon hij gulzig te drinken. "Jij eerst of ik?"

[ bericht aangepast op 7 nov 2021 - 14:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Neem jij hem maar eerst.'
      Als hij eerlijk was, was hij ook bang dat zijn afdelingsgenoten het dier zouden vrijlaten of zouden vergiftigen, maar dat ging hij haar niet vertellen. Hij zou dan de bibliotheek induiken om te zien of hij wat beveiligingsspreuken kon vinden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casper was behoorlijk humeurig doordat de kerstvakantie er weer op zat. Twee weken alleen was echt een verademing geweest. Hij had zichzelf een nieuw ratje cadeau gegaan en dagenlang in de bibliotheek doorgebracht, zoekend naar vergeten spreuken zodat Sage niet hetzelfde lot onderging als Hazel. Zijn vingers gleden even naar zijn hals. De wondjes daar waren inmiddels littekens geworden.
      Hij had besloten de leerlingenkamer gewoon zo veel mogelijk te vermijden, totdat hij iets had gevonden wat zou garanderen dat ze hem met rust lieten. De lessen waren echter wel momenten waarop hij anderen om zich heen moest dulden, ook al was dat gelukkig alleen met zijn eigen jaarlaag. Vandaag had hij weer Fabeldieren. Hagrid vertelde hun dat ze een onderwerp moesten kiezen en dat voor alle bekende drakensoorten moesten bespreken.
      Daarmee was Caspers interesse meteen gewekt – als hij zich ergens in wilde verdiepen waren het draken. Zijn humeurigheid verkruimelde verder toen de man vertelde dat er een prijs aan vasthing – het tweetal dat het hoogste cijfer haalde, mocht een week lang op excursie naar de Drakenhallen.
      Echte draken zien!
      Een hele zeldzame glimlach deed zijn mondhoeken omkrullen.
      Hij zou ervoor zorgde dat hij het hoogste cijfer kreeg, zelfs al betekende dat dat hij al zijn andere vakken liet liggen. En…
      Hij had over tweetallen gesproken.
      De glimlachte trok een beetje weg. Moest het weer met zo’n Hufflepuff?
      Ja – zag hij al snel.
      Hij onderdrukte een zucht. Al snel schoot zijn blik rond. Hij wilde niet met een of ander sulletje dat overbleef.
      Op zich was de samenwerking met Rosalie niet tegengevallen. Moest hij haar vragen?
      Het idee dat hij überhaupt iemand moest vragen maakte hem nerveus.
      Maar je kunt draken zien!
      En dus dwong hij zichzelf om naar de drie meiden te lopen en Rosalie aan te kijken. ‘Hé,’ zei hij ongemakkelijk. ‘Wil je weer… samenwerken?’
      Opgelaten streek hij langs op zijn nek. Hij beet op zijn wang.
      Waarschijnlijk zei ze toch nee en hij bereidde zich alvast voor op de teleurstelling.

---

Every villain is a hero in his own mind.

De eerste twee tellen keek Rosalie hem even ongelovig aan. Voor een moment was ze overtuigd dat ze zijn woorden niet goed gehoord had, maar Casper stond er toch echt. Ja, ze hadden een goed cijfer voor hun eerste opdracht samen gekregen, maar Rosalie had eigenlijk gedacht dat Casper haar nogal vervelend vond. En nu stond hij hier voor haar neus, voor een tweede opdracht. En hij vroeg het netjes in plaats van met een chagrijnige ondertoon. Plus een hoi!
      "Hoi," begroette ze hem terug, nogal uit het veld geslagen. "Ja hoor," was al over haar lippen heen, voor ze goed en wel door had wat dat betekende. Ze was gewoon zo overrompeld door zijn aardige houding, dat ze er geen nee op had kunnen zeggen. Ze schonk Casper een halve glimlach, voor ze afscheid nam van haar vriendinnen en verderop in het gras met Casper ging zitten. "Weet je veel van draken?" Vroeg ze nieuwsgierig, meteen weer schietend in de vooral zakelijke samenwerking die ze eerder hadden gehad. Al was ze ook wel lichtelijk nieuwsgierig naar wat zijn antwoord zou zijn. Los daarvan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper was merkwaardig opgelucht dat ze hem niet recht in zijn gezicht uitlachte, maar toestemde.
      ‘Best wel,’ antwoordde hij. Opscheppen zat niet echt in zijn aard, maar alles wat er over draken te vinden was in de bieb had hij toch wel zo’n beetje gelezen. ‘Ik heb in m’n eerste jaar eigenlijk wel alle boeken doorgenomen die ik kon vinden.’ Aarzelend vervolgde hij: ‘Ik zou wel met draken willen werken, later.’
      Als dat kon. Er was best een strenge psychologische keuring omdat het levensgevaarlijke dieren waren waar je mee werkte en je stressbestendig moest zijn, en de laatste tijd kon hij nogal explosief reageren. Hij probeerde daar niet te veel aan te denken. Hij had nog tweeënhalf jaar om zichzelf weer een beetje bij elkaar te rapen en z’n gevoelens in een bak ijs te flikkeren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rosalie was een beetje verbaasd dat ze dit keer zo makkelijk antwoord kreeg. Ze keek even peilend naar de jongen voor haar. Misschien had hij gewoon een tijdje niet lekker in zijn vel gezeten. Of duurde het even voor hij ontdooide. "Dus jij zou deze opdracht wel graag winnen?" Vroeg ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn blik bleef even op haar lippen hangen. Hij kon zich de laatste persoon die naar hem geglimlacht had niet herinneren. Hij sloeg zijn ogen neer en haalde een beetje ongemakkelijk zijn schouders op. Het antwoord lag nogal voor de hand. Zij kon echter vast wel wat leukers bedenken dan een week met hem op stap zijn, dus hij voelde zich plotseling ontzettend stompzinnig omdat hij haar gevraagd had deze opdracht met hem te doen. Hij had er helemaal niet bij stilgestaan dat ze er dan sámen naartoe zouden gaan. ‘Je hoeft niet mee hoor,’ mompelde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een toverschool.
      Vinnie kon nog steeds niet geloven dat zoiets bestond. Toch was hij net echt met een hele grote hutkoffer in de trein gestapt. Er zweefden dingen, er krasten uilen en er kwam zelfs een bruine kikker voorbij gesprongen die verdacht veel op chocolade leek.
      Met glimmende oogjes keek Vinnie rond, hoewel hij ietsje ineenkromp wanneer er hard lachende studenten langsliepen die elkaar uitgebreid omhelsden. Zou hij hier ook een vriend of vriendin vinden? Eigenlijk had hij nooit echt vrienden gehad. Ze vonden hem altijd maar een rare, maar op een school voor tovenaars viel dat vast mee!
      Waar moest hij gaan zitten? Waren er coupés gereserveerd voor eerstejaars? Of mocht hij gewoon ergens aanschuiven? Hij kreeg een lamme arm van het voorttrekken van zijn koffer.
      Misschien moet ik het maar gewoon proberen.
      Vinnie zag door het raampje dat er twee jongens zaten, misschien één of twee jaar ouder dan hij. Hij deed de deur een stukje open.
      ‘H-hoi,’ zei hij moeizaam. ‘Kan ik uhm – k-kan ik hier misschien z-zitten?’
      Een blonde jongen stond op en sloeg zijn armen over elkaar. ‘Denk je dat dat zo maar kan, snotaap? Zolang je nog niet gesorteerd bent, mag je op de grond zitten.’
      ‘O-oh.’
      De andere jongen – met rood haar – draaide zijn toverstok tussen zijn vingers rond. ‘Maar als je graag een paar stappen overslaat, kan ik je wel alvast naar de puberteit helpen?’
      Voor Vinnie wist wat er gebeurde, raakte een spreuk hem in zijn gezicht. De huid begon te jeuken en toen hij zijn vingers er in een reflex heen bracht, voelde hij dat er enorme puisten waren gegroeid.
      De jongens lachten.
      ‘Fijne reis, sukkel.’ De deur achter hem ging open en door een nieuwe vloek vloog hij erdoor naar achteren. Hij kwam languit in een andere coupé terecht, waar een jongen met bruine krullen zat en hem verdwaasd aankeek.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat hij zo stilletjes was, was nieuw. Het gaf hem bijna wat schattigs, min het feit dat dit Casper was. Rosalie grinnikte in zichzelf. Casper en schattig. Als ze dat zou vertellen aan haar vriendinnen zouden ze haar vragen of ze zich wel goed voelde. "Ja, als we een week weg winnen om draken te bekijken ga ik echt hier blijven. Echt veel leuker om tegen Snape zijn kop aan te kijken dan die van een draak," zei ze, terwijl ze met haar ogen rolde. Nee, Casper zou niet haar eerste keuze zijn om mee weg te gaan, maar een tripje zou ze echt niet door haar neus laten boren.
      Even keek ze peilend naar Casper. Hij wilde dit echt of niet? Ze had hem nog nooit zo timide gezien. "Ik hoef niet perse te winnen. Draken zijn gaaf, maar dat is het ook. Maar als jij echt graag op die reis wilt, dan zorgen we er toch gewoon voor dat we deze opdracht winnen! Ze kunnen straks gewoon niet om ons heen om ons die prijs te geven." Rosalie leunde iets naar hem toe. "Ik ben alleen nog steeds niet overtuigd dat je dit echt wilt," plaagde ze hem met een grijns.

[ bericht aangepast op 8 nov 2021 - 17:38 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Casper grinnikte om de opmerking over Snape en keek haar weer aan. Hij kreeg zelfs een knipoog cadeau, het moest toch niet gekker worden. Nog even en ze gingen elkaar aardig vinden.
      Haar woorden dat ze haar best wilde gaan doen, puur omdat hij dat wilde, kwamen best hard aan. Behalve van Evan had hij dat echt van niemand verwacht en voor het eerst was het alsof er een paar zonnestraaltjes door de zwarte massa in zijn hoofd drongen.
      Haar grijns liet zijn eigen lippen omkrullen. ‘Nee? Wat zou je er dan van overtuigen dat ik dit graag wil? Een yell? Yo yo yo, Cas en Roos winnen sowieso?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schoot in de lach van zijn laatste woorden. Rosalie wist niet wat haar overkwam. Deze dag was zo anders dan dat ze met elkaar gewerkt hadden de eerste opdracht. Blijkbaar stelde het woord draken een weg open, die ze niet eerder gezien had. En om een of andere reden was ze niet van plan die weg weer dicht te laten glippen. "Ja, we komen al in de buurt," grijnsde ze. Vanuit haar tas pakte Rosalie een vel perkament tevoorschijn.
      "We moeten dus een globale schets maken van de meest voorkomende drakensoorten. Stuk of 8?" stelde ze vragend, terwijl ze Casper aankeek. Hij was hun expert, dus dat wist hij vast wel. Rosalie pende boven het papier het woord draken en keek bedenkelijk naar haar lege vel. "Eigenlijk zouden we iets extra's moeten doen. Om het leuker te maken dan alleen een verslag, ik weet zeker dat Hagrid daar gevoelig voor is."

[ bericht aangepast op 8 nov 2021 - 19:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het voelde verrassend goed om iemand aan het lachen te maken. Haar lach klonk dan ook nog een tijdje na in zijn hoofd, hoewel Rosalie al aan de slag ging.
      ‘Er zijn tien goed gedocumenteerde soorten en minstens evenzoveel soorten waar niet zo heel veel tot praktisch niets over bekend is,’ zei Casper. Hij dacht na. Wat was een leuk onderwerp? ‘We zouden ook een paar onbekendere soorten kunnen kiezen en onderzoek doen naar legendes en verhalen die daarover bestaan en beoordelen wat wel of geen fictie zou kunnen zijn.’
      Hij hield wel van verhalen, zeker wanneer ze op het randje van waargebeurd waren.
      ‘Veel van die verhalen zijn wel opgetekend door Dreuzels, maar jij lijkt me niet iemand die daar moeite mee heeft.’ Hij streek langs zijn kin terwijl hij over haar laatste suggestie nadacht. ‘Iets extra’s klinkt goed. Ik kan wel tekenen?’ Zijn hoofd ging met een rukje omhoog. ‘Schetsen van de draken maken op basis van de informatie die we vinden?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

°Hogwarts Express- eerste jaar°

Hij mocht naar Hogwarts. Hoe dichter zijn verjaardag kwam, hoe meer hij de heilige schrik had gekregen. Zijn ouders waren overtuigd dat hij zou toegelaten worden, maar hij was pas opgelucht toen hij daadwerkelijk de brief met sierlijk handschrift in zijn handen had gehad.

Nu zat hij eindelijk op de trein, opnieuw opgelucht dat hij een lege coupé had gevonden. Al die oudere studenten zagen er maar al te indrukwekkend uit en hij zocht liever geen problemen. Alhoewel een blond meisje zo vriendelijk was om hem te helpen zoeken.
Net toen hij het spreukenboek weer wou nemen, ook al kende hij het ondertussen rats vanbuiten, ging de deur van de coupé open en stond er een klein mager knulletje in de deuropening. Noah zijn ogen werden groot toen hij de pulserende puisten in de jongen zijn gezicht zag. In een ruk sprong hij recht en trok zijn toverstok, die was 23 centimeter en bestond uit mahoniehout met als kern drakenhartenbloed. 'Laat mij helpen! Ik heb de spreuken al uitvoerig vanbuiten geleerd.' Hij gaf een zwiep met zijn stok terwijl hij een toverspreuk uitsprak. Even leek het alsof dat de puisten begonnen te minderen maar toen gingen ze vol in pulseermodus en voordat Noah kon wegduiken spatte één voor één de puisten uit elkaar waardoor ze beide onder de etter hingen. Even knipperde hij met zijn ogen en ging toen bijna over zijn nek.

[ bericht aangepast op 9 nov 2021 - 9:16 ]