Constant ruzie - Liefde, Vriendschap & Familie

Ik ben inmiddels al meer dan drie jaar samen met mijn vriend / verloofde. Door de huidige omstandigheden, heb ik hem al dik twee jaar niet meer kunnen zien - hij woont in Australie, en ik hier in Nederland.

De afgelopen jaren waren lastig - natuurlijk - vooral omdat ik eigenlijk allang naar Australie had moeten verhuizen (begin 2020), maar tussen ons ging het verder eigenlijk altijd goed.

Tot de afgelopen paar weken.

We hebben steeds vaker ruzie om - naar mijn mening - idiote, stomme, kleine dingen. Zo hadden we vorige week ruzie, omdat we net samen online een spelletje gespeeld hadden, en ik (voor we op de PC ophingen) in plaats van "I love you" gewoon "Love you!" zei (dus: ik vergat de " I " ). Deze ruzie ging zo ver, dat hij uiteindelijk zei dat hij dacht dat we misschien wat tijd apart nodig hadden (wat ik een hele rare en vergaande actie vind, als reactie op deze situatie). Na heel lang praten heb ik toen gezegd iets meer te gaan letten op mijn woorden richting hem.

Eergisteren was het weer raak, en weer om iets stoms. Aangezien ik in de nacht werk, betekent dit dat ik onze nachten altijd wakker ben, en rond onze namiddag ga slapen. Dit houdt ook in dat ik in principe volgens hetzelfde tijdschema als mijn vriend leef.

Ik had een dag vrij, en ik besloot even lekker in bed te blijven liggen aangezien ik echt heel erg moe was. Het was bij mijn vriend ondertussen half 9 in de ochtend, en hij besloot een nieuwe YouTube video online te gooien, en dit op zijn socials te vermelden. Aangezien ik nog in bed lag, en nog half aan het slapen was, zag ik dit niet (wat ik zelf eerlijk gezegd erg normaal vind). Hij stuurde me nog geen vijf minuten later (zag ik achteraf) een link naar de video via WhatsApp, en toen ik zag een berichtje van hem te hebben met de link, heb ik de video ook direct gekeken. Ik zei hem vervolgens dat ik de video erg grappig vond. Vervolgens viel ik in slaap. want ja, ik was nou eenmaal moe, en dat had ik niet heel veel eerder ook tegen hem gezegd.
Een uur later kreeg ik een boos appje. Hij had verwacht dat ik wel wat meer over zijn video zou zeggen, en was daar enorm chagrijnig om. Ik vond die reactie nogal vreemd, en hij kwam toen aan met de opmerking "jij zou beter gaan letten op deze dingen". Toen ik zei dat ik de video wel erg leuk vond, en dat ik hem goed vond, zei hij dat hij daar niets aan had, zei hij dat hij een uitleg voor mijn gedrag wilde, en zei hij ook nog in eerste instantie niet te geloven dat ik in slaap gevallen was, en dat dit de reden was dat ik niet meer zei.
We hebben twee hele dagen ruzie gehad. Gisteravond hebben we het uitgepraat, en ik heb toen ook goed tegen hem gezegd dat ik vind dat er na drie jaar (en een verloving!) best verwacht mag worden dat ik van hem hou, en ik ook niet vind dat ik dat iedere vijf minuten maar moet bevestigen door hem berichtjes te sturen met (I LOVE YOU *heelveelhartjes*). We zijn allebei achterin de 20 - kom op zeg; een beetje vertrouwen mag inmiddels wel. Hij zei dit toen te snappen.

Nu hebben we zojuist WEER onenigheid gehad, omdat ik aan het einde van ons telefoongesprek, omdat hij snel snel moest gaan slapen (want het is voor hem al laat en hij moet morgen vroeg werken) eventjes geen "I love you" zei. Chagrijnig hing hij uiteindelijk op, na nog wel even gezegd te hebben dat hij niet snapt waar mijn prioriteiten liggen.

Ik word er ondertussen echt niet goed van. Het lijkt inmiddels wel alsof ik nooit iets goed kan doen in zijn ogen, en als ik er iets van durf te zeggen, loopt het altijd uit op een urenlange ruzie.

Sorry voor dit hele lange bericht, maar ik moest het echt even kwijt. Ik heb namelijk oprecht geen idee wat ik moet doen, en ik heb ook het gevoel met niemand er echt over te kunnen praten.

---

Borahae.

Oh wow, wel heftig om je vriend zo lang niet te zien! Zelf ben ik vijf jaar samen met mijn vriend en in die tijd hebben we ook wel enkele periodes gehad waarin we snel geërgerd aan elkaar waren. Ik had dan bijvoorbeeld veel stress door school, waardoor ik heel snel geïrriteerd was en dan vooral bij de mensen die het dichtst bij mij stonden (vriend, ouders). Dat ging bij ons eigenlijk altijd vanzelf weer over, eens de stress weer weg was of we er even over gebabbeld hadden. Ik had vaak wel door dat ik vervelend deed, maar ik probeerde mijn gedrag pas te veranderen toen iemand er iets over zei.

De opmerkingen van je vriend klinken wel heel kinderachtig, maar misschien gaat hij ook door een periode van veel stress of zoiets? Ik zou hem er alleszins toch nog eens over aanspreken. (:

---

How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.

@Ledecky: Ja, we hebben nu afgesproken vanavond maar weer te gaan praten. Hopelijk houdt dit kinderachtige gedoe dan eindelijk op en kunnen we gewoon door.

---

Borahae.

Wat vervelend! Hopelijk kunnen jullie dit snel oplossen.
Misschien ligt dit ook aan het feit dat jullie elkaar al niet zo lang hebben gezien. Of wat Ledecky zegt, is er een periode van stress waardoor dit er even uit komt.
Wie weet kan je een extra reden vinden, waarom deze kleine ergernissen er zijn.

Hoe is je gesprek gisteren afgelopen?

[ bericht aangepast op 21 dec 2021 - 12:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Slughorn schreef:
Wat vervelend! Hopelijk kunnen jullie dit snel oplossen.
Misschien ligt dit ook aan het feit dat jullie elkaar al niet zo lang hebben gezien. Of wat Ledecky zegt, is er een periode van stress waardoor dit er even uit komt.
Wie weet kan je een extra reden vinden, waarom deze kleine ergernissen er zijn.

Hoe is je gesprek gisteren afgelopen?

Ja, misschien wel. Ik hoop het stiekem.

Hij werd opnieuw boos, en uiteindelijk heb ik maar gewoon "sorry" gezegd, want ik was het oprecht een beetje zat om over iets onbenulligs te vechten. (': het was eigenlijk weer een hoop kinderachtig gezeur om niets.

---

Borahae.

Mochimchim schreef:
(...)

Ja, misschien wel. Ik hoop het stiekem.

Hij werd opnieuw boos, en uiteindelijk heb ik maar gewoon "sorry" gezegd, want ik was het oprecht een beetje zat om over iets onbenulligs te vechten. (': het was eigenlijk weer een hoop kinderachtig gezeur om niets.

Eerlijk gezegd klinkt je vriend best wel onvolwassen. Jij stelt je kwetsbaar op en geeft aan dat je het niet fijn vindt hoe hij je af en toe behandelt en problemen maakt uit helemaal niets, en zelfs daar wordt hij vervolgens boos om. Jij hebt in deze situatie helemaal niets fout gedaan en had absoluut geen sorry hoeven te zeggen. Nu is het gewoon weer wachten op het moment dat het opnieuw gebeurt.

---

ars moriendi

Normandy schreef:
(...)
Eerlijk gezegd klinkt je vriend best wel onvolwassen. Jij stelt je kwetsbaar op en geeft aan dat je het niet fijn vindt hoe hij je af en toe behandelt en problemen maakt uit helemaal niets, en zelfs daar wordt hij vervolgens boos om. Jij hebt in deze situatie helemaal niets fout gedaan en had absoluut geen sorry hoeven te zeggen. Nu is het gewoon weer wachten op het moment dat het opnieuw gebeurt.

Jep, eerlijk gezegd vind ik de laatste tijd dat hij zich steeds onvolwassener gedraagd. Het is vooral altijd ook mijn schuld, en als ik er dan iets van zeg, wordt hij inderdaad nog bozer. Ik hoop oprecht dat - dat gedrag snel een keer ophoudt, want anders heb ik het gevoel dat onze relatie niet heel erg lang meer gaat duren, eerlijk gezegd.

---

Borahae.

Mochimchim schreef:
(...)

Jep, eerlijk gezegd vind ik de laatste tijd dat hij zich steeds onvolwassener gedraagd. Het is vooral altijd ook mijn schuld, en als ik er dan iets van zeg, wordt hij inderdaad nog bozer. Ik hoop oprecht dat - dat gedrag snel een keer ophoudt, want anders heb ik het gevoel dat onze relatie niet heel erg lang meer gaat duren, eerlijk gezegd.

Goed om te horen. Je hoeft echt niet constant met mensen hun bullshit te dealen, vooral omdat je het nu op een volwassen manier hebt geprobeerd aan te kaarten. Tot nu toe heb je het super netjes aangepakt. Als hij niet naar jou als vriendin zijnde wil luisteren, het probleem niet ziet en zelfs boos wordt omdat je het aangeeft en vervolgens alleen maar moeilijk blijft doen, snap ik dat het voor jou ook een keer klaar is. Goed je grenzen bewaken. Succes! <3

---

ars moriendi

Mijn vriend en ik zijn het, wat betreft tot deze situatie, over eens: In een relatie gaat het over geven en nemen. Jullie zijn verloofd. Wil je dit je hele leven ervaren (dat jij geeft en hij neemt)? Als dit nu al namelijk het geval is, dan zou het mij niets verbazen dat dit thema vaker terug komt. Het hoort een balans te zijn, niet van één kant te komen. Uitmaken. Hij geeft me de enorme vibe dat hij elke keer op je vingers probeert te tikken, as if you're being a child, while he's the one being the child.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Toen ik dit las dacht ik gelijk uitmaken!

Ik kan mij voorstellen dat de afstand en de gehele situatie met Corona en het nog niet verhuizen wellicht stress en frustratie geeft maar zoals al meer aangeven ben jij erg netjes geweest en lijkt het erop dat hij zijn gedrag niet in ziet.

Ik denk dat je wellicht je twijfel eens goed moet aangeven. Waar loop jij tegen aan, wat doet het met je. Vertel hem dat eens duidelijk en wellicht maakt zo'n gesprek meer duidelijk voor jullie beide.

Veel succes! Want hoe het ook loopt, dit is wel lastig

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ja, jullie hebben gelijk. Ik heb eerder vandaag even goed met hem gepraat, en gezegd dat we dit soort situaties beter aan moeten gaan pakken, zodat ze niet meer hoeven te gebeuren, want het is inderdaad gewoon kinderachtig. Als er niet gauw verandering in gaat komen, zal het inderdaad uiteindelijk wel uitgaan, ja. Ik ga dit niet meer zo blijven doen in ieder geval.

---

Borahae.

Ik hoop dat het goed komt, of dat nu is door het uit te maken of iets anders.

---

[ heaven knows ]

Ik heb zoiets ook meegemaakt, was alleen niet verloofd en was geen echte relatie. Zulke mannen hebben letterlijke mentale en emotionele problemen. Of hebben een persoonlijkheid stoornis. In jouw positie heb ik die vent allang gedumpt. Ik heb zulke er momente een paar keer met mannen meegemaakt dat laat me nu wel koud met zulke kinderlijke gedrag. Het probleem met zulke mannen zijn dat ze geen enkel moment je geluk toe wensen, hypocrieten zijn en (onbewust) zorgen dat je geen leuke dingen meer kan doen en kan genieten van het leven.

Bijvoorbeeld: als je met paar mensen naar een leuk zonnige dagje naar depretpark gaat en later in een restuarant met ze gaan dinneren. Je krijg tijdens de begin pretpark uitje al drama en gezeik van zulke mannen als hem via de app. Hij probeert telkens ruzie te zoeken omdat je geen tijd hebt en ook even wilt genieten met andere. Maar zijn passieve dramtatische en hysterische boze berichte zorgen dat je meer negatieve en sombere enegrie krijg. Je dag wordt dan verpest en loopt met schuld en sombere gevoelens van zo'n persoon. Ik heb zulke gedrag van een jongman die mentaal niet in orde is jaren geleden ervaren. Puur omdat hij telkens aa dacht te kort heeft.

En telkens boos worden en de schuld krijgen van de stomste en kleinste dingen ken ik ook. Toen ik mijn gevoelens wilde uitten kreeg ik ook de schuld. Werd diegene kwaad dat ik maar zogenaamd zielig doet, hem zogenaamd als een badguy zag om me beter te voelen terwijl dat niet zo was. Wilde gewoon iemand die me troosten en die er voor me was. Zulke mannen hebben gewoonweg geen empathie vermogen het zal van kwaad tot erger zijn. Zullen op een gegeven moment manpulatieve gedrag vertonen en hun ware duistere aard laten zien. Ik raad je echt om hem te dumpen. Want zulke mannen zijn niet in staat om een gezonde en langdurige relatie aan te gaan. En het zorg ook voor negatieve enegrie en mentale problemen.

Dat kan ik weten want de man waar ik mee daten was ook zo. Die was nooit serieus geweest bij me, wilde alleen controlen over me hebbben zag me als minder dan een mens, Wilde nooit trouwen, geloofde niet in langdurige liefde en geloofde oprecht dat niemand lang in de relatie blijft omdat zijn ouders in zijn kindertijd waren gescheiden.

[ bericht aangepast op 30 dec 2021 - 10:52 ]

---

Let's drink Jasmin tea!

Nou, update:

Het is inmiddels iets na drieën in de nacht, en we hebben weer ruzie. Deze keer gaat het erom, dat we gezegd hadden nog over andere problemen die er spelen te praten, en over het feit dat ik dat gesprek niet begonnen ben. Hij is de persoon die met de gevoelens zit - gevoelens die hij trouwens ook nog niet uitgesproken heeft, dus ik heb ook geen idee waar het dan over zou moeten gaan, en hoe ik dat überhaupt op had moeten brengen.

Blijkbaar is het nu dus zo, dat ik blijkbaar niets om hem geef, alleen omdat ik dus niet uit mezelf begonnen ben met praten over zijn slechte gevoelens en gedachten, nu het tussen ons de laatste tijd weer beter leek te gaan. En, in plaats van me zelf gewoon te vertellen waar hij mee zit, heeft hij op zijn beurt gewoon zijn mond gehouden, tegen mij gezegd dat hij oké en goed is, en afgewacht.

Ik heb geen flauw idee waar dit hele ding vandaag nou weer toe gaat leiden, maar het lijkt toch aardig de verkeerde kant op te gaan lopen. Het lijkt af en toe wel alsof we op een wipwap zitten, gewoon heen en weer vurend, vastzittend in een welles-nietes-spelletje, of opgesloten zitten in een Lagerhuis-discussie.

---

Borahae.

Wat vervelend voor je!
Het is ook lastig iets uit te praten over zo'n lange afstand. Ik hoop dat het een beetje kalmeert.
En anders raad ik je vooral ook aan voor je eigen gevoel te kiezen!

---

It's never gonna happen, Guys.

Ik zit ook in een LDR, eerste één-op-één contact was 25 december 2020, met iemand uit Amerika. We kunnen allebei best koppig zijn waardoor we op bepaalde momenten gewoon ruzie hebben. Door mijn abandonment issues en trauma van vroeger zit ik soms te veel in mijn hoofd en als ik dan ook nog eens ongesteld ben, wordt het helemaal chaos; daar bovenop komt zijn depressie, trauma, af en toe shitty communicatie skills en manier van dealen met de shit.
Kortom, het wordt af en toe voor allebei te veel, maar dit weten we van elkaar en we weten dat we op een gegeven moment allebei onze excuses aanbieden en gaan praten over wat er gaande was wanneer we allebei weer in een betere/goede mood zijn - dit hadden we na een paar maanden al uitgevogeld en het helpt ons wel met het verbeteren van onze communicatie wanneer zoiets weer gebeurt en wat er moet veranderen zodat de emotie en manier van omgaan met alles minder heftig wordt.
We hebben 2x over een korte break gehad van een week waarbij we afspraken dat we niet verplicht waren om elkaar berichten te sturen of af te spreken om te bellen en dat we sowieso onze snapstreak in leven zouden houden. Dit hadden we gedaan zodat hij de tijd en ruimte kreeg om zijn mentale gezondheid op een rijtje te zetten. Ik vond het absoluut niet leuk, maar hij had dit nodig zodat wij verder konden gaan met ons.

Afstand maakt het lastig, en ik zit momenteel in het begin van het tweede jaar met hem, maar jij ben al zeker 3 jaar met deze gozer bezig - je bent zelfs verloofd en gaat (in principe) naar Australië! Naar mijn idee moet je dan ondertussen wel weten hoe je met elkaar communiceert over dit soort dingen. Hoe moet jij weten wat er in zijn hoofd afspeelt als hij het niet zegt? Dat is absoluut niet jouw fout.

Ik weet niet hoe jullie relatie voorheen was of dat het eigenlijk altijd zo is geweest, maar naar mijn idee moeten jullie even gaan zitten en een heel goed gesprek hebben over hoe en wat, want dit kan echt niet zo - hier ga je allebei kapot aan en daar heeft niemand wat aan.

Ik denk dat ik één van de enige ben hier die in een LDR zit met iemand in een ander continent, dus als je er een keer over wilt praten over ervaring of tips of wat dan ook via pb o.i.d. dan mag je me rustig een berichtje sturen.

[ bericht aangepast op 7 jan 2022 - 17:39 ]

---

"Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO