[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 14 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ivana wist niet of ze het had gedurfd om het lokaal nog binnen te gaan als Justin er niet was geweest. Zodra hij zich tot de professor wendde, ging ze schuchter het lokaal binnen. Er waren maar vier andere leerlingen en ze mocht zich bij twee jongens aansluiten. Liever zou ze met het andere meisje samenwerken, hopelijk kon dat de volgende keer. Stilletjes luisterde ze naar de uitleg die een donkere jongen haar gaf, waarna ze zo goed mogelijk mee probeerde te doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella liet even haar ogen over de jongen voor haar gaan. Ze herkende hem niet. Waarschijnlijk ook een van die stomme uitwisselingsstudenten. Ze rukte het laatste perkament chagrijnig uit zijn handen. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Blythe ook haar spullen had gepakt. Om een gesprek met haar beste vriendin te ontwijken, kon ze misschien maar beter doen alsof ze met iemand anders in gesprek was. Ook al was dat deze vreemde dodo die een groot vogelnest op zijn hoofd droeg. Ze had namelijk geen idee waar ze heen moest of wilde vluchten. Eigenlijk wilde ze stiekem gewoon het liefst hier in de bibliotheek blijven, dus als Blythe zou vertrekken, kon ze gewoon terug. "Dank je," wist ze met enige moeite over haar lippen te krijgen. Isabella forceerde zichzelf te blijven staan, al had ze geen idee wat ze kon zeggen tegen deze persoon.

[ bericht aangepast op 28 dec 2021 - 17:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Dit was al anders… Melody grinnikte zachtjes om zijn woorden. “Dat is al beter,” zei ze, terwijl ze een mondhoek optrok. “Melody,” stelde ze zichzelf voor met een glimlach. Ze keek even naar de jongen achter haar. Ze aarzelde of ze een nare opmerking moest maken of terug moest flirten. “En waar komen de donkere wolken dan vandaan?” vroeg ze met een pruillip. “Slecht ontbijt?”
      Ze kon zich niet voorstellen dat hij zich ergens zorgen om maakte, behalve dan misschien zijn eigen intelligentie. Zo’n helder licht leek hij haar niet.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn ontbijt had uit best aardige ochtendseks bestaan, dus daar hoefde hij niet over te klagen. Hij grijnsde bij de herinnering daaraan. ‘Iedereen krijgt donkere wolken bij het vooruitzicht op Snape,’ zei hij maar en hij haalde zijn schouders op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

Feliks keek nog even vol zorgen naar Rosalie. Haar lichtgroene aura nam in kracht af en scheen opeens een stuk minder fel dan hij van haar gewend was. Nu hij haar aanraakte, kon hij gek genoeg haar zorgen voelen. Er was iets wat haar dwars zat. Feliks wilde ernaast vragen, maar ving nog net op tijd de hint van Lee op. Dit was blijkbaar niet het moment ervoor. Feliks schudde zijn hoofd en stak zijn losse hand naar voren. “Twee linkerhanden. Dat helpt niet,” zei hij met een grijns. Om heel eerlijk te zijn kwam hij ook liever niet in het Quidditch stadion, vaak was het veel te druk voor hem. Zeker op momenten dat wedstrijden gespeeld werden. “Ik teken veel liever,” gaf hij met een blos toe.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, wat leuk! Dat kan ik dan weer niet! Elk dier dat ik probeer te tekenen lijkt op een koe.’ Hij grinnikte om zijn eigen onkunde. ‘En wat teken je dan? Mag ik het zien? Ik ken eigenlijk helemaal niemand die mooi kan tekenen!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat hoop ik. Nog een tussenuur is vast leuker dan een uur tegen dat strakke gezicht van Snape aankijken." Hij keek even grijnzend terug naar Jordyn. Voor de zekerheid legde hij zijn spullen maar vast neer op tafel. In de lunchtijd had hij de ruimte genomen om zijn slijmbom vast te maken aan de onderkant van Snap zijn stoel. Als de docent zou gaan zitten, zou door de trilling de bom schrikken en zou hij groter en groter groeien, en uiteindelijk knappen. Dat was althans de beschrijving, Raf had de slijmbom nog niet eerder uitgeprobeerd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Melody was heel benieuwd naar hun docent. Daphne noemde hem gedurfd, Mosh had er geen zin in. Ze was benieuwd hoe de docent nu was. Even liet Melody haar ogen door de klas glijden, even langs de andere leerlingen. Opeens vroeg ze zich af hoe waarheidsgetrouw die roddelmuts van die ochtend was. Ze keek even naar Daphne. “En wat van de rest? Nog iets interessants ertussen?” vroeg ze nieuwsgierig. Ze knikte even met haar hoofd in de richting van de andere leerlingen.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks voelde een blos op zijn wangen stijgen. Hij wist helemaal niet of hij wel echt mooi kon tekenen. “Landschappen of omgevingen. Meestal mensen,” zei hij zachtjes. In Durmstrang zocht hij vaak de rustige plekjes op, waar hij de mooiste plekken van het kasteel vastlegde. Soms koos hij daarvoor een hoge plek uit, zodat hij van bovenaf mensen kon tekenen die op het binnenplein zaten. Vodka was vaak het onderwerp van zijn tekeningen. “Soms een dier, maar die hebben ze niet zoveel op Durmstrang. Maar ik weet niet of ik er wel zo goed in ben hoor.” Feliks hoorde Rosalie een kreetje uitstoten. “Niet goed?! Feliks, doe normaal man! Ik heb je ooit een tekening zien maken van die Peruaanse addertand. Die was echt levensecht. Ik heb de tekening nog ergens.” Feliks voelde een blos op zijn wangen ontstaan, daarna een warmte hem overvallen. Had Rosalie zijn tekening bewaard? Na zo’n lange tijd zelfs? “Ik kan het je wel een keertje laten zien,” zei hij zachtjes tegen Lee. Hij vond het jammer dat hij ze niet meer kon delen met Rosalie en hoewel hij die ochtend misschien gedacht had dat blind zijn handig was om van de aura’s af te zijn, wilde hij voor geen goud zijn tekeningen missen.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, er zijn altijd wel leerlingen waar wat mee te beleven valt,’ zei Daphne met een veelbetekenende blik op het meisje. ‘En waarmee je sommige lessen een beetje kunt opleuken.’ Ze schoof haar hand in haar mantel en haalde een klein flesje uit haar binnenzak. ‘Jullie hebben zo Herbology, toch?’ Ze keek even van Mosh naar Melody. ‘Een little birdie vertelde me dat jullie met vleesetende planten gaan werken vanmiddag. Niet héél gevaarlijk doordat ze nog niet volgroeid zijn, maar als er nou een paar druppels groeisap in terechtkomen… Kun je lachen.’ Ze rolde het flesje zachtjes onder haar vingers en schoof het toen richting Mosh. ‘Laat wat bij Rosalies plant terechtkomen.’
      Ze zag dat hij schrok van haar naam en onderdrukte een grijns.
      ‘Rosalie is blind,’ legde ze aan Melody uit. ‘Woede-uitbarsting van onze charmante Casper.’ Ze knikte naar de hoek rechtsachter haar, waar hij met Nomad helemaal achteraan zat. ‘Die met het langere haar daar in de hoek.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ja! Dat lijkt me superleuk. En hé, ik ben volgende week jarig. Mag je me een hele mooie tekening cadeau geven.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

'Gelukkig.' Blythe beantwoordde haar glimlach. 'Vriendschappen kunnen best lastig zijn.' Het was eruit voor ze er erg in had.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

‘Ben je met horrorsimulaties bezig?’ vroeg hij, wetende dat Aleksi het niet meende. Althans, dat hoopte hij, want het leek hem leuk om er weer mee bezig te gaan. ‘Ik kan nog wel wat horrorscenario’s voor je bedenken, hoor.’
Mijn martelende vader, bijvoorbeeld.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Melody volgde de blik van Daphne. De muts van vanmorgen had dus niet helemaal gelogen, al geloofde ze nog niet alles. Even keek ze geïnteresseerd naar Mosh achter haar. Ze had het idee dat Daphne deze taak expres in zijn handen legde, maar waarom was een raadsel. Haatte hij haar? Of juist niet? Met een tevreden glimlach keek ze naar Mosh, benieuwd wat voor reactie hij zou geven.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks voelde de druk direct op zijn schouders vallen. Hij wilde heel graag een nieuwe vriend maken, dus zijn tekening moest dan wel goed zijn.
      De jongen liep achter Lee aan een gang in, waar de jongen met de krulletjes meteen begon te vertellen over hun school. Vol enthousiasme volgde Feliks Lee door de hoge gangen. Al gauw had hij een paar plekken die hij dolgraag wilde na tekenen en uiteindelijk zelfs een prachtig raam gevonden, waar hij mooi uit kon kijken op de binnenplaats van Hogwarts. “Vinden jullie het jammer dat dit jullie laatste jaar hier is?” vroeg hij aan beiden.

---

It's never gonna happen, Guys.