[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 14 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

Feliks sloeg zijn ogen neer. “Tekenen,” zei hij zachtjes. Het was niet iets wat je met anderen kon doen, maar als hij eerlijk was had hij geen idee wat leuk was om te doen samen met iemand anders. Hij was nu al zo lang alleen, dat hij verder geen idee had wat hij kon doen. Hij mocht dan anderen Quidditch zien spelen, maar of hij het leuk vond? Of welke andere toverteamsport je ook kon doen. Hij zag de populaire jongens van Durmstrang altijd ‘rondhangen’, maar dat leek hem niet echt gezellig. Of van die opgepompte sporten doen die net een tikkeltje donker waren, iets waar Feliks het liefst uit de buurt bleef.
      Hij had echter geen idee hoe hij dat moest uitleggen aan Lee en hij voelde een lichte schaamte op zijn wangen liggen. Zie, hij was gewoon niet goed in dit vriendending….

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad Morphew
DADA

‘Wat dacht je van…’ Hij snoerde zich de mond toen hij doorhad dat professor Sneep de les wilde beginnen en dat hij de enige was die nog te horen zou zijn. Hij keek Aleksi even veelbetekenend aan, aangevend dat die dit nog tegoed hield, en leunde toen weer tegen de rugleuning van zijn stoel. Hij had niet doorgehad dat hij op het puntje van zijn stoel was gaan zitten.
‘Vandaag leren jullie je verdedigen tegen een Kameleon Ghoul. Je hebt hier twee spreuken voor nodig. De eerste is ‘Ostendre’. De tweede spreuk is jullie als het goed is bekend, omdat jullie deze vorig jaar hebben gehad: ‘Captusa’.’ Hij pakte zijn stok en wees naar een stoel naast zijn bureau. Nomad fronste. Die stoel stond er normaliter niet. ‘Ostendre,’ sprak hun docent bijna fluisterend uit. Er werd hier en daar een klein gilletje geslaakt toen de stoel veranderde in een soort mensachtig wezen, maar dan met lange, dunne ledematen, waarvan de nagels lang en scherp waren, en het had een nogal angstaanjagende kop: het had gele, zwartomrande, kille ogen en zijn mond had geen lippen - in plaats daarvan liet het zijn vlijmscherpe tanden zien terwijl het zich klaarmaakte om professor Sneep aan te vallen.
‘Captusa.’
Zodra Sneep die woorden uitsprak, verscheen er een kooi om het wezen dat het dier steeds meer in sloot, tot het zich nauwelijks kon bewegen.
Na de demonstratie stelde hun docent nog wat vragen aan willekeurige studenten - vooral Griffoendors, die over het algemeen geen antwoord wisten te geven - over de Kameleon Ghoul. Het kwam erop neer dat het beest zich wist te vermommen en op die manier een prooi makkelijk dichtbij kon laten komen. Er waren echter kleine details waaraan je het wezen van een object kon onderscheiden; het zat meestal nét niet helemaal stil en vaak waren de kleuren van het object net wat anders dan ze in het echt zouden zijn.
Het wezen dat ze zonet hadden gezien, was nog niet volwassen en daarom niet levensbedreigend.
‘Ik heb in verschillende ruimtes één Kameleon Ghoul geplaatst en wil dat jullie deze in viertallen ingaan,’ vertelde Sneep. ‘Het lijkt nog het meeste op een rommelhok met allerlei spullen; het is aan jullie om de Kameleon Ghouls eruit te pikken en op te sluiten. Als jullie hem hebben gevonden, wil ik dat jullie het dier aan mij laten zien. Ik zal dan de ruimte veranderen en dan mogen jullie nog een keer, net zolang tot de les is afgelopen. Ik deel jullie in.’
Hij begon tweetallen met elkaar te combineren - Nomad en Casper mochten samenwerken met Aleksi en Zoya omdat zij achter hen zaten. Zo deelde hij alle tweetallen in tot viertallen, tot hij bij het groepje met Justin, Rafaël, Jordyn en Mavis kwam.
Sneep’s ogen vernauwden zich tot spleetjes. ‘Ik wil graag dat mijn klaslokaal aan het einde van de les nog heel is,’ zei hij. ‘Meneer Wilson ruilt met juffrouw Petrova. Keegan mag in de plaats van meneer Davies en Trelawney, jij wisselt met mevrouw Bij. Dan mag mevrouw Kingsley met haar groepje als eerste starten met de opdracht.’ Hij wees naar de deur die hen naar een oefenruimte bracht.

[ bericht aangepast op 31 dec 2021 - 11:08 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee grijnsde. ‘Nou we kunnen er altijd een raadspelletje van maken dat jij moet raden wat Roos en ik tekenen? Roos en ik zijn vast aan elkaar gewaagd met onze tekenskills.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

---

Feliks voelde een vreemde opluchting hem overvallen. Misschien kwam het doordat Lee grinnikte of dat hij hem totaal niet belachelijk maakte voor het feit dat hij geen idee had hoe dit vriendschap ding te doen. Hij was de jongen in ieder geval dankbaar. “Klinkt leuk,” zei hij met een knikje.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rafaël zuchtte diep. Natuurlijk mocht hij niet met de anderen. Snape was echt zielig wat dat betreft. Waar hij echter nog meer van baalde, was dat Snape nog niet was gaan zitten en hij waarschijnlijk niet eens de uitwerking van zijn eigen grap zou zien. De jongen wisselde even een blik uit met Jordyn, maar stond toen op van zijn plek om zich te voegen bij zijn nieuwe groepje. Prudence kende hij maar vagelijk, maar de andere twee meiden had hij nog nooit gezien. Waarschijnlijk ook dames van de uitwisseling. "Hai," begroette hij hen een beetje opgelaten. Daarna draaide hij zich naar het bruinharige meisje naast hem en stak zijn hand uit. "Rafaël," stelde hij zichzelf voor.

[ bericht aangepast op 30 dec 2021 - 11:46 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Mooi,’ zei Daphne met een tevreden glimlach. ‘Nou, als je nog aanbevelingen nodig hebt dan hoor ik het wel.’
      Ze wierp een blik op Snape, die met stevige stappen het lokaal binnen beende. Het werd gelijk een stuk stiller in de klas.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Melody leunde grijnzend in de richting van Daphne. “Daar zeg ik natuurlijk geen nee op.” Het meisje zweeg, zodra haar docent begon te kletsen. Ze was niet heel erg onder de indruk van de oudere man, maar was ergens blij dat ze een praktijkles kregen. Dan hoefde ze in ieder geval nu niet de boeken in. Thomas was de eerste die overeind kwam en Melody volgde hem met Daphne naast haar. Wat de docent had uitgelegd, klonk nu niet heel lastig. Ze moesten gewoon dat stomme beest vinden. Peulenschil.
      Op die gedachte kwam ze echter terug toen Thomas de deur voor hen opende. Hun lokaal stond vol rotzooi en er waren genoeg voorwerpen waarin dat stomme beest in veranderd kon zijn. "Joepie," zei ze niet al te overtuigd. "Nou, wie hem als eerste vind?" vroeg ze zonder enig plezier in die zin.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Jaa…’ Rhae keek Blythe even peilend aan. Hoewel Blythe een lieve en vrolijke meid was, leek ze buiten Roman en Isabella niet echt veel vrienden te hebben. ‘Isabella en ik zijn vanochtend niet heel goed uit elkaar gegaan,’ zei ze. ‘Dus als de sfeer straks op de slaapkamer nogal gespannen is, weet je hoe het komt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Shit.
Blythe had gehoopt dat het enigszins makkelijk met Isa zou gaan, maar dat was dus niet gebeurd. Ze zuchtte. 'Isa heeft haar moeilijke momenten,' zei ze. 'Er zit altijd veel meer achter, maar ze is nogal gesloten en uit het - niet altijd even handig.' Ze hoopte niet dat het inderdaad heel ongemakkelijk ging worden. Ze kende Rhae nog niet goed, maar mocht haar graag en zou het echt jammer vinden als er veel frictie zou blijven tussen Isa en haar. Ook voor beide meiden: Isa was niet zo makkelijk met vriendschappen en Rhae had ook haar nodige issues gehad met vriendinnen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Prudence McGinley

Prudence glipte nog snel het lokaal in - op tijd komen was nog nooit haar ding geweest - en ging bij haar groepje zitten. Rafaël had ze wel al paar keer terloops opgemerkt maar daar hield het ook op. Argwanend ging haar blik over de twee andere meiden. Waar kwamen die nieuwelingen plots allemaal vandaan? Snape kwam ten tonele met zijn typisch dreigende stappen. Ze moest toegeven dat zijn cape wel altijd fantastisch dramatisch wapperde. Punten voor Snape. 'Hoi.' Kwam er uit haar mond om maar iets van interactie te forceren.

‘Dat had ik inderdaad al door. Al zei ze dat ze het wel aan jou kwijt kon, dus het is wel fijn dat ze dat wel doet.’ Ze glimlachte vluchtig naar het meisje.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lee wilde net een opsomming geven van andere dingen die leuk waren om te doen, maar hij slikte ze in toen Enzo in beeld verscheen. Hij gaf een subtiel rukje aan Rosalies arm. ‘Eikel-alarm op twaalf uur,’ fluisterde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

'Hoi.' Faye wierp een klein glimlachje de kant op van de jongen naast haar. Rafaël was een naam die ze waarschijnlijk wel ging onthouden, want ze had vroeger een buurjongen gehad die ook zo had geheten - als sprak je die naam wel wat minder Engels uit. 'Ik ben Faye.' Ze schudde zijn hand. Hij was best knap en dat vond ze altijd toch een beetje intimiderend, al liet ze zich niet direct uit het veld slaan. Ze wierp haar glimlach vervolgens ook naar de twee meiden met wie ze nog meer moest samenwerken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Wat was dit nou weer voor een gezeik. Net had ze nog bij haar drie beste vrienden gezeten, nu was ze omringd door dít. Een Russische trien die overduidelijk dacht dat ze heel wat was, een stotterende Huffelpuff met wie flirten niet eens meer leuk was en Elsie – waar ze alleen al moe van werd als ze ernaar keek.
      ‘Ik voel me zelfs nog minder gestraft als Snape me met zweep en al over het bureau legt,’ bromde ze. Die eikel was nog niet eens op zijn stóél gaan zitten, alsof hij wist dat Raf daar wat onder had gedaan. Ze kwam overeind. ‘Nou, laten we dat beest maar gaan vangen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

Het was fijn om te horen dat ze het bij haar kwijt kon - maar ze deed het bijzonder vaak niet en Blythe wenste dat het haar niet zo frustreerde, maar dat deed het wel. Het was niet omdat ze het per se wilde wéten, maar het was soms gewoon heel lastig om Isa te doorgronden en Blythe moest meer dan de helft van de tijd maar raden wat haar dan op had gejut. Blythe wist ook wel dat Isa soms wel eens dingen losliet - ze had ten slotte ook verteld hoe erg ze ermee had gezeten dat Jeremy was vertrokken en Blythe wist ook het nodige van de Roy-situatie - maar toch was er iets gebeurd waardoor ze iedereen - maar specifiek jongens - was gaan afstoten.
'Dat kán ze ook,' knikte Blythe. 'Ze doet het niet altijd.' Blythe zuchtte. Ze wilde Isa niet afvallen, maar ze merkte aan zichzelf dat het haar allemaal nogal hoog zat.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain