Sefu Adomako
Sefu wist niet hoe lang hij aan het schrijven was - op een gegeven moment zat hij in de flow. Een stel, waarschijnlijk van een jaar of vijftien, zat op het bankje schuin tegenover hem. Ze waren zachtjes met elkaar in gesprek. Het was overduidelijk dat het een stel was door de manier waarop ze bij elkaar zaten, maar er was iets aan de hand en dat maakte dat Sefu genoeg inspiratie had om over te schrijven.
Alle stukken perkament waren vol voor het stel opstond en verder liep. Hij leunde even achterover. Hij had hen een hele achtergrond gegeven en had precies beschreven wat er was gebeurd, ook al kon hij hun woorden niet verstaan. Hij vond het heerlijk om zo iemand af te lezen en te focussen op de lichaamstaal, die vaak nog veel meer zei dat dan de woorden.
Hij wilde net zijn spullen opbergen en de weg terugzoeken naar de leerlingenkamer van Huffelpuf toen hij een nogal interessante meid langs zag lopen. Hij herkende haar als één van de andere nieuwelingen - Elena, meende hij zich te herinneren. Hij had haar naam niet voor niets onthouden; ze had een bepaalde uitstraling die interesse bij hem opwekte, al wist hij niet zo goed waarom. Dat ze zelfverzekerd was, was overduidelijk, maar ze kwam constant over alsof ze op een soort missie was en hij was nieuwsgierig wat haar missie dan moest zijn.
'Het is onbeleefd om te staren.'
Hoewel haar woorden onaardig zouden klinken, waren ze niet onaardig uitgesproken; ze wierp een vriendelijke glimlach naar hem toe. Blijkbaar had hij iets te intens naar haar gekeken. 'Zeker zonder iets te zeggen. Maar goed, ik vergeef je, omdat je ook nieuw bent.'
Hij beantwoordde haar glimlach, zij het ietsje stijfjes. Ook nu had hij het gevoel dat ze een doel had; wist hij maar wat. 'Excuus. Alles is nieuw en interessant. Elena, was het toch?'
'Dat klopt. Ik ben jouw naam even kwijt, moet ik eerlijk toegeven,' zei ze verontschuldigend. 'Het begon met een F, dacht ik?'
'Bijna goed. Sefu.' Hij stak zijn hand uit, net als vanmorgen. 'Ik kan me voorstellen dat je het niet onthoud, het is waarschijnlijk niet een veelvoorkomende naam in...' Shit, waar kwam ze vandaan? Hij groef even in zijn geheugen. '...Rusland.'
'Ik heb hem inderdaad nog nooit eerder gehoord. Maar ik vermoed dat Elena ook uniek is in -'
'Oeganda. Maar nee, ik ken wel een Elena.'
Hij moest een grimas onderdrukken toen haar gezichtsuitdrukking even veranderde.
Wil graag uniek zijn. Check.
'Toevallig,' herstelde ze zich echter in een oogwenk.
Hij stond op. 'Ik was toevallig net van plan om naar de grote zaal te lopen; jij ook?'
Ze grinnikte. 'Toevallig wel. Maar het is hier zó'n doolhof.' Ze knipperde even met haar ogen. 'Weet jij de weg beter dan ik?'
'Dat hoop ik dan maar,' zei hij met een knipoog. Als zij dit spelletje wilde spelen, kon hij daar prima in mee gaan.
Hij geloofde geen seconde dat ze de weg niet wist en dat bleek wel toen ze samen door de gangen liepen. Hoewel ze wel af en toe vroeg waar ze nu heen moesten, was er geen moment twijfel in haar ogen te lezen.
Hij was niet iemand die flirten gewend was, al vermoedde hij dat hij best een flirt had kunnen zijn. Het was hem echter zo met de paplepel ingegoten om je niet op die manier te gedragen dat bij iedere ietwat schunnige opmerking zijn hart een beetje sneller begon te kloppen. Toch ging het hem verrassend goed af; eerst met Lee (wat hij een stuk leuker had gevonden) en nu met Elena.
Het gesprek ging hen redelijk makkelijk af en daaruit bleek dat hij oppervlakkig gezien een prima klik met haar had. Hij deed zijn uiterste best niet te laten merken dat zijn intenties net wat minder oprecht waren dan zij dacht, en dat hij niet zo naïef was als - waarschijnlijk - andere jongens. Hij zou niet in haar flirterige gedrag trappen, maar vond het bere-interessant om haar dat gedrag te zien vertonen en daarom stimuleerde hij het wel.
Eenmaal bij de grote zaal vond hij het echter wel mooi geweest. Hij zag dat Jeremy met een andere jongen bij één van de tafels zat en vond dat een goed moment om afscheid te nemen. 'Ik ga even naar mijn vriend toe,' zei hij. 'Het was leuk om je wat beter te leren kennen, Elena. Wie weet spreek ik je binnenkort weer.'
'Wat mij betreft wel,' zei ze met een plagerig duwtje. 'Tot later, Sefu.'
Hij stak zijn hand op en plofte toen naast Jeremy neer. 'Hoi.' Hij stak zijn hand uit naar de blonde jongen tegenover hem. 'Ik ben Sefu.'
If you want the rainbow, you gotta put up with the rain
Slughorn
