[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Zwijgend loop ik tussen de vier vampieren de straat uit. Ik heb mezelf behoorlijk in de nesten gewerkt. En ik zal mezelf er weer uit moeten werken. Ik vraag me alleen af wat Fjodor hier doet. Ik heb hem voor het laatst in New York gezien. Ik vraag het hem zelf wel, als ik het niet te druk heb met schreeuwen door de martelingen. Want martelingen gaan er komen. Ik haal mijn neus op. Verdomme. Dit is een aanslag op mijn al zo beroerde humeur. Waarom kan Odile Lavossa nou nooit eens rust krijgen? Zelfs nu ze geen mens wat aan doet? Ik voel het slijm in mijn keel smeken om een druppel bloed. We lopen richting een oude loods en ineens stop ik abrupt. Nee. Onmogelijk.
'Wat is dit,' sis ik naar de vier vampiers. 'Dit is onze tijdelijke uitvalsbasis,' glimlacht de vampier. 'Ik weet het, niet bepaald de meest gezellige plek die er is, maar het huis waar we tijdelijk in zaten behoort kennelijk tot het territorium toe van een andere clan. Nu, stap naar binnen en wacht tot Fjodor komt.' Met trillende benen stap ik naar binnen. Het is niet dat ik zo bang ben voor Fjodor, deze hele plaats geeft me de kriebels. En dat is omdat het exact lijkt op de loods waar ik met Kazinsky was. Exact. Maar dat was in New York. We zijn hier in.. ja, waar zijn we eigenlijk? Ik denk ineens terug aan Julians woorden. 'Misschien zijn het shapeshifters.' Misschien had hij al die tijd gelijk gehad en had niet alleen een vampier kans gezien om zich in Lew te veranderen, hij was ook in staat deze plaats te veranderen. Want hij wist hoe het eruitzag vanwege mijn verleden. Was Lew nu een dubbelganger van een vampier van Fjodor's clan? Dat is niet logisch. Of alhoewel, Fjodor is er sadistisch genoeg voor. Nee.. dat kan niet. Toch? Het is onmogelijk dat-
'Lang niet gezien, Odile. Welkom. Ga zitten.' En daar zie ik Fjodor binnenstappen. Ik volg elke beweging nauwkeurig. Ben ik in staat Fjodor zelf te verslaan in een gevecht? Ik heb lang niet meer getraind. De kansen staan niet gunstig. 'Is dit weer één van je manipulatiespelletjes?' vraag ik, knikkend naar de rest van de loods.
'Nee, hoezo?' vraagt hij en haalt de schouders op. 'Lieg niet tegen me,' sis ik. 'Ik heb belangrijke zaken met je te bespreken, Odile. Maar eerst wil ik weten waarom je onze familie hebt verlaten.' 'Jullie zijn mijn familie niet. Jullie gebruiken zwakke, nieuwe vampiers voor je eigen gewin. Ik dacht inderdaad dat ik terecht was gekomen in een nieuwe familie, maar ik had het fout. Ik was in jouw ogen niet meer dan een marionet die bespeeld moest worden. En daar geef ik niet aan doe.'

No growth of the heart is ever a waste

ik reageer als ik op de laptop zit i.p.v. mijnndsi :p anyway, ik vroeg me gisteren ook al af wat ik met faith gedaan had.. was ze niet dood ofzo? en savoy is indestad kleren stelen xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik heb serieus geen idee waar ze uithangt x'D

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dood hier, dus ik post wel door.

Odile - Goede vampier.

Fjodor gaat tegenover me zitten. Heel kort laat ik mijn hand langs de tafel glijden en ik weet dat dit de tafel van mijn herinneringen is. Hij voelt exact even koud aan. Gaan ze me op die manier straffen? Niet bang zijn, Odile. Angst ruiken ze, het zijn net verdomde bloedhonden!
'Een vrouw met pit, dat ben je altijd al geweest. Jullie daar, wegwezen!' roept hij ineens naar achteren. De deur gaat dicht. Nu zijn het alleen Fjodor, ik, deze loods en een flikkerende lamp. 'Dat heeft me altijd zo ontzettend gefascineerd aan je. Daarom heb ik je ook nooit uit mijn hoofd kunnen zetten, zelfs na al die jaren niet. Maar vertel me eens eerlijk, Odile Lavossa.. ben je erop vooruitgegaan? Kun je nu wel een nacht slapen zonder dat die akelige gebeurtenissen opnieuw je hoofd binnensluipen? Ben jij nog in staat om te leven met jezelf?' Ik frons de wenkbrauwen, kijk vanachter een losgesprongen krul recht in Fjodor's ogen. Ze staan koud en emotieloos.
'In onze familie wordt je gerespecteerd om wie je bent, ondanks je verleden. Maar de buitenwereld.. zij zien alleen een gewetenloze moordenaar. Je zal geen liefde kennen, behalve in je eigen familie.' 'Hou je kop.' 'Geen man zal je nog aan willen raken zodra hij weet dat je al.. beschadigd bent.' 'Je liegt!' Het is eruit voor ik er erg in heb. Nee. Ze mogen niet achter Lew's identiteit komen, dat wordt zijn dood. Fjodor glimlacht en steekt een sigaret op. Hij biedt mij er ook één aan, waarna ik mijn hoofd schud.
'Is het werkelijk? Lieg ik? Interessant. Vertel verder.' 'Dat gaat jou niks aan. Ik heb niks meer met jou te maken, Fjodor.' Hij buigt naar voren en legt een hand op mijn schouder. 'Nu ben jij degene die liegt. Jij zal mijn naam nooit vergeten.' 'Blijf godverdomme van me af!' Ik grijp hem vast en smijt hem tegen de ijzeren muur.
'Dus je wilt het ruw spelen? Prima. Ik had gehoopt dat je vreedzaam terug zou komen, maar helaas. Dan maar de harde manier.' Mijn blik valt op de tafel. Ik trap hem hard richting Fjodor, die het ding met één vuistslag door midden ramt. 'Jij bent niet sterker dan ik, liefje. Geef je over, ik zou het zonde vinden als ik je mooie gezichtje aan gort moest slaan.' 'Val dood.'

No growth of the heart is ever a waste

Buuuh, ik wil posten, maar Simone is er niet ;x
Ik vind Odiles avontuur trouwens enorm leuk om te lezen Was al een tijdje nieuwsgierig naar Fjodor

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ooh haha ^^' Ik had zo'n zin om dat te schrijven en ik dacht: now is the time

No growth of the heart is ever a waste

Nee serieus, ik ben altijd supernieuwsgierig naar jouw posts :'D

Frankly my dear, I don't give a damn.

Excuse moi voor het weinige reageren. Ik ben haast elke dag aan 't winkelen en als ik dan op internet zat was 't op mijn DSi dus dan kon ik niet echt reageren. (of ik moet een halfuur doen over stukje post)
EN oewh, arme Odile.

Dewi
Wat verbaasd bleef ik staan en legde het mes weer op het aanrecht, ik zweeg en tuurde naar de bloedvlek op de grond. Ik voelde me wat ongemakkelijk en wist niet goed wat ik moest zeggen, mijn blik gleed naar mijn nog bloedende pols. Verdomme, ik had verband nodig! Lew's zucht haalde me uit mijn gedachtes en deze keer keek ik naar hem. "Het spijt me," fluisterde hij. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, ik wilde wel zeggen dat het niet erg was en dat hij er niks aan kon doen, maar ik kreeg het momenteel niet over mijn lippen. 'Je moet hier weg, Dewi. Zodat je veilig bent voor die pipo met zijn glas en voor Savoy en Faith (waar zit die overigens?) ... en blijkbaar voor mij ook." Ik zuchtte zachtjes. "Waar moet ik dan heen?" Ik hurkte neer bij de kastjes, em realsierend dat ik beter even een verbandje om mijn pols kon doen. Ik trok er een aantal open en bij de derde was het raak, ik pakte het EHBO kistje en zette die op tafel. "Lew.. Kan je helpen denk je?" Een verbandje om je pols doen met één hand was nou niet het makkelijkste om te doen. Ik dacht nog na over wat hij had gezged en wat er gebeurd was. Ik moest hier weg, kón het ook als het goed was, maar ik wist niet waarheen en stiekem wilde ik nog altijd niet weg. En wie was die nieuwe gozer? Het was me meegevallen dat hij zomaar weer vertrokken was. Ik gaapte even en wierp een blik naar buiten, Odile was ook nog steeds weg.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Whihi

Odile - Goede vampier.

'Wat waren nou die zaken die je met me had te bespreken?' sis ik terwijl ik Fjodor nauwlettend in de gaten hou. Deze glimlacht en komt op mij af gelopen. Als automatisch stap ik naar achteren, niet wetend wat te verwachten. 'Het lijkt wel of je.. bang voor me bent, Odile,' zegt hij met een goed geveinsd verbaasd gezicht. Abrupt blijf ik stilstaan en neem een vechthouding aan.
'Oh, niets bijzonders, eigenlijk. Zoals je al hebt gemerkt is de stand van zaken wat gewijzigd sinds je vertrek. Ik wilde je hierover wat meer inlichten, maar helaas zijn de omstandigheden nu niet zoals ik ze in gedachten had.' 'Blijf bij me uit de buurt,' sis ik nijdig als hij naar mijn mening iets te dichtbij komt. 'Odile, waarom denk je toch alleen maar slecht over mensen? Heb ik je niet geleerd je familie te vertrouwen.' 'Je hebt mijn vertrouwen kapotgemaakt!' schreeuw ik en haal hard uit naar hem. Tot mijn stomme verbazing weet hij de vuistslag verbijsterend snel te ontwijken. Hij draait vliegensvlug langs me heen, grijpt mijn arm beet en gooit mij tegen de metalen muur aan. Met een doffe knal kom ik op de grond terecht, waarna ik omrol en me zo gauw mogelijk weer herstel. Fjodor, echter, zag dit allang aankomen. Hij grijpt opnieuw naar mijn arm, draait die in een akelig snel tempo op mijn rug en duwt me tegen de muur van de loods.
'Ben je nu werkelijk aan het vechten tegen degene die je heeft getraind? Ben je echt zo laag gezonken?' Tot mijn verbazing draait hij me met een ruwe beweging om en terwijl hij mijn polsen op hun plaats houdt neemt hij me in zich op. 'Je krijgt nog een kans om me te vertellen wie je nieuwe liefde is?' 'Jaloers?' vraag ik. Het was ook gewoon te makkelijk. Ineens voel ik een harde vuist in mijn buik rammen, waarna hij me loslaat. Ik val op de grond. Klappen van vampiers doen akelig zeer. Dan grijpt hij me ineens aan mijn haar beet. 'Godverdomme, vuile teringhond, blijf van m'n haar af!' Hij gaat eraan! Nu duwt hij me opnieuw tegen de muur en ik merk dat het beeld begint te vervagen. Dit kan maar een ding betekenen: hij is mijn verleden aan het lezen.
'Nee, nee, nee!' schreeuw ik kwaad, maar hij heeft al vat op mijn geest gekregen. 'Lewis Triggs dus,' zegt Fjodor kalm, waarna hij me opnieuw loslaat. Ik spring gauw overeind en haal uit. Mijn vuist treft doel, maar lijkt Fjodor nauwelijks te deren. 'Is dat alles wat je kan?'

No growth of the heart is ever a waste

Wat leuk! Heb je nieuwe spullen gevonden? Dat 'Waar zit die overigens?', was btw een sidenote van mij c; Niet iets wat Lew zei c:

'Ik... Ja natuurlijk,' ging hij in op haar verzoek. Hij stond op en dwong naar met een vriendelijk duwtje om plaats te nemen in zijn stoel en ging zelf naast haar zitten. Zwijgend pakte hij een rol verband, enkele clipjes en een tube ontsmettingsmiddel uit het lichtjes ingedeukte kistje en deed dat met een klap weer toe. Lew bekeek de wond even en stond dan op om een handdoek met ijskoud water te bevochtigen. Langzaam begon hij het opgedroogde bloed van haar huid te wassen en depte een paar keer voorzichtig op de wond, in de hoop die ook uit te wassen, al dacht hij niet dat er op die tijd zoveel vuil in geraakt zou zijn. Desondanks konden ze niet het risico nemen dat het ging ontsteken, dus begon hij het opengebeten vlees ook in te smeren met een dikke, roodachtige pasta - een ontsmettingsmiddel. Dan nam hij met de grootste voorzichtigheid -alsof hij dacht dat haar hand af zou vallen als hij het vast nam- haar pols op en begon het smetteloze, witte verband om het gewricht heen te wikkelen. Het deed hem denken aan de keer dat Odile glas in haar handen had en hij dat er uit had gewassen. Het was een soort verzoek om wapenstilstand geweest, toen ze ruzie hadden over het geval met Ash. Lew zuchtte zacht -het enige geluid wat de stilte overigens verbrak- en vroeg zich af waar Odile uithing. Het leek eeuwen geleden dat hij haar -bewust- had gezien en hij miste haar geur, haar aanrakingen en haar stemgeluid. Onwillekeurig verscheen er een glimlach op zijn gezicht, toen hij bedacht hoe fijn het zou zijn om haar opnieuw in zijn armen te hebben en een warme tinteling zich razendsnel door zijn onderbuik verspreidde. Lewis keek even kort naar Dewi. Hij vroeg zich af hoe ze zich in godsnaam staande hield. Ze had nergens om naar toe te gaan. Afijn, aangezien ze minderjarig was, had hij wel idee waar ze naartoe zou kunnen, maar het feit dat ze die optie zelf nog niet had voorgesteld, deed hem vermoeden dat ze dat niet wilde. Weeshuizen hadden immers geen beste reputatie. Hij bedacht dat hij het toch voor zou moeten stellen, aangezien hier blijven ook niet echt een goeie keuze zou zijn. Zacht beet Lew op zijn lip en ging verder met uitermate zorgzaam het verband rond haar hand te wikkelen. Toen hij klaar was, zette hij het met twee clipjes vast. 'There... All set,' herhaalde hij de woorden van zijn moeder met een klein glimlachje. 'Misschien moeten we verdergaan met koken. Je ziet er nogal bleekjes uit,' Ze miste inderdaad wat kleur in haar gezicht. Haar ogen stonden dof en haar huid zag nogal wit. lew ging er vanuit dat dat aan stress, slaapgebrek en honger te wijten viel. 'Ik denk trouwens dat ik geen bedreiging meer voor je vorm,' voegde hij daar naar waarheid aan toe. 'Ik weet weer wie ik ben en waar ik voor sta...' Kort schraapte hij zijn keel en bedacht dat hij wel een opkikker kon gebruiken. 'Wil je wat drinken? Iets sterkers, bedoel ik?'

[ bericht aangepast op 29 juli 2011 - 17:39 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Iets houdt me tegen om mijn volle kracht te gebruiken en het duurt even voor ik doorhen wat: angst. Ik moet hem hier en nu afmaken, voor hij kans ziet de rest naar binnen te roepen. Niet meer bang wezen, Odile. Ik bal opnieuw de vuisten en werp hem een vernietigende blik toe.
'Ik zal niet terugkomen, Fjodor.' 'Weet je dat zeker? Het is een kwestie van tijd voor ik uitvind waar jouw liefje zich schuilhoudt.' 'Ben je blind? Hij is mijn liefje niet.' Ik wist niet half of dit waar was - of hij nog aan me dacht, of van me hield - maar als ik zo kan voorkomen dat hij achter Lew aan gaat dan is het zeker het proberen waard. 'Lew betekent niks meer voor me.' Vanuit het niets haalt Fjodor uit en pas op het allerlaatste moment ben ik in staat de harde klap tegen te houden. Ik grijp hem vast en hij mij. Ineens verzet hij zijn stappen en gooit mij over zijn schouder. Ik vlieg tegen de muur op, maar kan ervoor zorgen dat ik goed terechtkom. Gauw spring ik overeind en val hem nogmaals aan.
'Ondankbaar kreng. Ik had je alles gegeven!' roept Fjodor en stomp hard met zijn elleboog in mijn zij. 'Ah!' Van de pijn grijp ik naar mijn ribben, waar Fjodor van gebruik maakt en me ruw vloert. Ik heb de kans niet om op te staan of ik voel zijn laars op mijn buik. 'Geloof het of niet, maar het is nooit mijn bedoeling geweest om je pijn te doen. Maar wie niet horen wil..' Ineens zet hij kracht op zijn voet, waardoor ik het uitschreeuw van de pijn. 'Moet maar voelen.' 'Laat me gaan, jij verdomd monster!' Ik hoor hem kwaad grommen, waardoor hij de voet van me af haalt en me een harde trap in de ribben geeft. Dit moet ophouden! Met het beetje kracht dat ik nog heb spring ik overeind en ruk een poot van de stoel af. Ik richt het op hem en hou hem in de gaten. Ik moet zorgen dat ik kan ontsnappen. Ik ben bijlange niet sterk genoeg om Fjodor te verslaan. Mijn blik valt op de deur. Met een ruk draai ik me van Fjodor af, storm naar de deur toe en beuk er zo hard als ik kan tegenaan. Hij geeft mee, maar het is niet genoeg om hem te openen. Verdomme. Nu zullen ze daarbuiten wel gewaarschuwd zijn. Ik heb geen keus, ik moet doorzetten. Nog eenmaal beuk ik tegen de deur op, waarna hij eindelijk open knalt.
'Ik dacht het niet,' schreeuwt Fjodor en vliegt achter me aan. Ik ren zo hard als ik kan de straat op, terwijl ik één van zijn handlangers vastgrijp en richting Fjodor smijt. 'Godverdomme, Elias! Grijp haar!' Ik maak dat ik wegkom en hol de grote straat op, op de voet gevolgd door Fjodor's handlangers. Dit hou ik niet vol, ze zullen mijn geur kunnen traceren. De klappen beginnen nu hun tol te eisen. Ik vlieg een brug op en aarzel geen seconde. Nagestaard door autobestuurders spring ik op de reling en duik in de zwarte massa van water.

No growth of the heart is ever a waste

Haha, snapte ik. [: Ja, ik had een leuk kort broekje, lange zomerbroek en rokje waar ik eigenlijk geen passende shirtjes op had. (Ondanks mijn uitpuilende kledingkast) Dus daar heb ik wat dingetjes opgekocht [: En ook nieuwe slippers en sandaal achtige schoenen. (Bij sandalen moet ik altijd aan die lelijke dingen denken) Dus ben wel geslaagd. En vorige week bij de action, man, wat houd ik van die winkel. Alles is zo lekker goedkoop :'D IK had daar een ring voor 70 cent en die zag ik gisteren bij MKM design voor 8 euro! Precies dezelfde, haha. En goede baked eyeshadow voor geen geld. Halleluja en lekker etoblerone etc. <3

Ik ga btw bijna op vakantie he.. Dan ben ik er een poos niet.

Dewi
Terwijl ik op de stoel zat keek ik toe hoe Lew mijn wond verzorg, hij deed het met evenveel zorg als Odile het destijds had gedaan. Uiteindelijk keek ik weer door het raam naar buiten, ik wist dat ik weg moest en dat het hier gevaarlijk was, maar ik was gehecht geraakt aan het huis en de mensen -eigenlijk vampieren- die hier woonden. De meeste dan, die gozer van net die hoefde ik niet in mijn buurt te hebben. Ik wist echt wel dat ik nooit bij ze kon blijven, zij waren vampieren, machtige wezens, ik wilde niet dat ze dag en nacht moesten babysitten. Dat was het in feite. Alles was gewoon vreselijk ingewikkeld, waarom was er niet gewoon een simpele oplossing? "There.. All set," haalde Lew me uit mijn gedachten en ik keek naar mijn verbonden pols. "Je had dokter moeten worden," grapte ik met scheef glimlachje. Lew stelde voor verder te gaan met koken omdat ik nogal bleekjes leeg en vervolgens vroeg hij of ik wat te drinken wou, iets sterkers nog wel. "Ik heb nog steeds wel honger, dus dat lijkt me wel slim.. En qua drinken is gewoon een beetje water goed hoor," antwoordde ik. "En ik weet dat je geen bedreiging meer vormt, je was jezelf niet toen je je geheugen kwijt was. Vind je trouwens ook niet dat Odile lang weg blijft..?" Ik leunde met elleboog op de tafel en vervolgens emt mijn kind op mijn hand.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oooh ;o Klinkt leuk ! Die Action ;o Ik denk niet dat wij er hier één hebben ... Voor Make-up ga ik meestal naar Hema en voor juwelen naar de Six. Die zijn ook vrij goedkoop

Hij glimlachte bij het horen van het compliment. 'Dank je. Maar ik heb niet eens mijn middelbare school afgemaakt, laat staan dat ik ooit aan de universiteit zou kunnen beginnen,' grijnsde hij terwijl hij even in de living verdween om de vertrouwde amberkleurige vloeistof te pakken. Weer in de keuken goot hij voor zichzelf een groot glas in en vulde hij voor Dewi een glas water. Daarna pakte hij een hoop handdoeken uit de kast en begon het bloed van de grond te vegen. Dewi begon over Odile. Hij knikte een beetje afwezig. 'Ze blijft inderdaad lang weg...' zei hij met een dromerige ondertoon in zijn stem. 'Wat eigenlijk vreemd is, aangezien ze nog niet zo lang geleden een everzwijn met me gedeeld heeft...' Hij zweeg even. Eigenlijk wilde hij niets liever dan de nacht te trotseren en haar te gaan zoeken, maar hij kon Dewi niet alleen laten. Normaal zou hij haar bij Yue gelaten hebben, maar die had zich ook al even niet laten zien. 'Maar het is Odile. Die redt zich wel,' vervolgde hij dan, meer om zichzelf gerust te stellen dan Dewi.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Action = epicness.

Odile - Goede vampier.

Zo snel als ik kan zwem ik met de stroom mee, zorg ervoor dat ik zo lang mogelijk onder water blijf. Als ik uiteindelijk hijgend boven water kom zwem ik naar de kant en klauter met het laatste beetje kracht dat ik heb op het droge. Vermoeid laat ik me op het koude zand vallen, besef dat ik in een park ben gevallen. Of een bos. Het maakt me bar weinig uit. Als eindelijk de rust weer in mijn lijf dringt krabbel ik overeind en sluip door het park heen. Heb ik ze afgeschud? Waar ben ik eigenlijk? Waar moet ik heen? Wat gaat Fjodor met me doen zodra hij me te pakken krijg?
Kan ik nog naar huis? Huis.. mijn gedachten glijden naar Lew en ik word ogenblikkelijk treurig. Hoe kon hij zoiets zeggen? Op zo'n hatelijke manier. Ik kende die kant helemaal niet van hem. Zij zwoer me zoveel mogelijk te beschermen en kijk waar ik nu in terecht ben gekomen. Ik trek een flauw glimlachje. Eigen schuld, Odile. Had je maar niet weg moeten gaan. Eigen schuld? Hoe kan ik het helpen dat die verdomde hond hier was? Ik slaak een zucht en loop het park uit. Ik kijk uit over de stad, slaak een zucht en loop verder. En ineens schiet me wat te binnen.
Als Lew achter mij aan ging, waar was Dewi dan? Hij zou haar nooit achterlaten. Dat is niks voor hem. Is ze nog wel in orde? Leeft ze nog? Ik kan me niet voorstellen dat in een gevecht tussen Yue en Savoy zij zou winnen. Ik moet terug, ook al is het alleen om zeker te stellen dat ze veilig is. Ik klim in een boom, oriënteer me met wat moeite en spring er vervolgens weer uit. Ik neem een aanloop en duik weer in de rivier. Ik weet een snellere manier om weer thuis te komen zonder gedetecteerd te worden door die idioten.

No growth of the heart is ever a waste

Ik post wel gewoon verder ofzo.

Odile - Goede vampier.

Als het mogelijk was dat mijn lijf zou bevriezen, dan was het gebeurd. Het water is zo koud dat mijn ondode lijf het haast niet meer kan trekken. Als het goed is moet ik nu nog maar een paar minuten zwemmen voor ik bij ons huis uitkom. Ik heb werkelijk geen idee hoelang ik al in dat ijskoude water zwem. Als ik de ideale plaats heb gevonden om aan de kant te klimmen grijp ik mijn kans. Zeiknat en bevriezend van de kou klauter ik overeind. Ik wring mijn haar uit en loop het bos in, nog steeds op mijn hoede voor die ellendelingen. Goddank dat ik Fjodor heb afgeschud. Ik baal er ontzettend van dat hij kans heeft gezien in mijn verleden te graven. Hoewel die opmerking van Lew een flinke stomp in m'n maag was, kan ik hem niet aan de genade van Fjodor overlaten. Tijd om het looptempo wat te verhogen. Ik zet me af en begin te sprinten. Na ongeveer een kwartier rennen kom ik aan bij de villa. Ik loop het terrein op - nog steeds zeiknat van het zwemmen - en open de deur. Een nieuwe geur. En Dewi! Gelukkig, ze is in orde. Ik ruik ook Lew's geur. Ze zijn in de keuken, merk ik. Ik snuif geergerd en loop meteen door naar mijn kamer, waar ik schone kleding en een handdoek pak.
Na zeker een half uur royaal te hebben gedoucht en mijn lijf weer op orde te hebben gebracht, droog ik me af en kleed ik me om. Mijn haar is opnieuw een brok ellende en ik neem niet eens de moeite er een borstel doorheen te halen. Nu wandel ik toch naar de keuken en geef een kort knikje richting Dewi om haar te begroeten. Mijn humeur is werkelijk om te schieten en ik ben van nature nooit goed geweest om vrolijkheid te veinzen, dus laat ik het ook deze keer achterwege.
'Er is hier een nieuwe vampier. Is hij daarvoor verantwoordelijk?' Ik knik naar het verbandje, vakkundig Lew's blik ontwijkend. Ik ben namelijk niet in staat hem aan te kijken zonder hem verrot te willen schelden. Ik open de koelkast en voorzie mezelf van een glas cola. Dat heb ik al veel te lang niet gehad. 'Hoe het ook zij, als hij in mijn weg gaat lopen maak ik hem af,' sis ik rauw. Eenmaal, heel kort, werp ik een blik op Lew, doordrenkt van ingehouden woede, waarna ik me weer tot het aanrecht wend en het begin schoon te maken.

No growth of the heart is ever a waste