[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik draai me om naar Dewi.
'Yue zei ook al zoiets? Ik begin het echt te verliezen hier.' Ik spring van de trap af en werp een blik op het boek wat Lew voor zich heeft liggen. 'Oh, volgens mij heb jij al wat gevonden,' zeg ik met een glimlach. Ik voel de koppijn opkomen en slaak een korte zucht.
'Ik ga proberen wat slaap te pakken, ik ben op de één of andere manier mezelf niet vandaag,' zeg ik en loop de kamer uit. 'Als iemand nog wat nodig heeft, je weet de keuken te vinden.' Ik weet waarom ik mezelf niet ben. Mijn hoofd is druk met allerlei kwesties, onder andere met hoe zeer Lew's karakter zo snel kon omslaan. In de douche leek hij wel een.. roofdier. En hij noemde me 'schat'. Sinds wanneer noemt hij me schat? Zou het kunnen dat..? Ik gedroeg me ook totaal anders toen Chase de controle over mij had. Zou het kunnen dat hij nu de controle over hém heeft? Yue zei toch dat hij nog leefde? Ik voel me misselijk worden. Doodop open ik de kamerdeur, sluit hem, barricadeer hem en laat mezelf op bed vallen. Nee. Het mag niet. Niet hem. Odile. Rustig. Chase kán Lew's geest niet hebben overgenomen, Yue zei immers zelf dat hij wegrende. Al deze gedachten, ze maken me gek. Ik wil Lew weer terug, dat is het enige! En nu begin ik aan alles te twijfelen. Ik wikkel mezelf in de deken en krul me op. En voor ik het doorheb begin ik geluidloos te snikken, terwijl ik het hoofd begraaf in mijn kussen. Alles komt weer naar boven, alles. En ik heb nog steeds het idee dat ik niet met Lew kan praten. Waarom leek hij nu alleen maar geïnteresseerd in boeken en in mijn lijf? Dat was een stomp tegen het hart. Ik voel me kwaad worden. Heel kwaad. Machteloos vooral.
Net zo machteloos als toen Chase.. ik schiet overeind en een koude rilling vliegt door mijn lijf. Ik voel me walgelijk en smerig, ook al heb ik net gedoucht. En ik ben te moe om wakker te blijven. Eerst slapen, dan weer douchen, neem ik mezelf voor en zak langzaam af naar de wereld van het onbewuste.

No growth of the heart is ever a waste

Dewi
'Yue zei ook al zoiets?' herhaalde Odile wat ik zei op een vragende toon en ik knikte. "Ja, ze vroeg aan Lew of hij net niet boven was, heel vreemd," legde ik haar uit. Vervolgens zei ze dat ze wat slaap ging proberen te pakken. "Is goed, trusten." Ik glimlachte naar haar en keek toen naar Lew. "En, ben je al wat verder? Want als we niks kunnen vinden moeten we een andere manier zien te vinden vrees ik." Ik kon geen andere manier bedenken, maar alles hier was vreemd en onrealistisch, dus er zou vast wel een oplossing zijn die ik niet verwachtte. Ik stond op en liep nog eens langs de kast met boeken over magie. Tussen al die dikke boeken zag ik een dunner boek staan, het zag er lang niet zo bijzonder uit als de rest,, maar daardoor trok het juist mijn aandacht. Voorzichtig pakte ik het eruit en blies het stof eraf, hij was lang niet gebruikt, hij was vast vaak over het hoofd gezien. Terwijl ik het doorbladerde kwam ik langs een interessante pagina. "Hé Lew, volgens mij heb ik iets gevonden!" Ik liep gauw naar hem toe en overhandigde hem het boek. "Kijk, hier staat iets over geheugen," zei ik en wees het aan. "Denk je dat het wat is?" vroeg ik, omdat ik nog niet alles had gelezen, bij het woord geheugen was ik al enthousiast geworden en had de rest nog gelaten voor wat het was. Misschien stond er enkel in hoe je iemands geheugen kon wissen, maar niet herstellen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ga weg! Laat me met rust, blijf bij me vandaan! Nee! Ga godverdomme weg!
'Ga weg!' Gillend en badend in het zweet word ik wakker. Schichtig kijk ik om me heen en grijp naar mijn mes. Het is donker in de kamer en mijn zicht wordt troebel door het zweet. Mijn blik schiet naar de deur, en ik slaak een zucht van opluchting als blijkt dat ik die al gebarricadeerd heb. Mijn hoofd voelt zwaar als de nachtmerrie weer tot me bezinkt. Waarom ligt Lew niet naast me? Lew.. Nu krijg ik koppijn en draai me om, zodat ik richting het raam kan kijken. De schemering gaat over in duisternis en een werkelijk geweldig lichtspel speelt zich precies voor mijn ogen af. Hoe de lucht roze, oranje, blauw en paars kleurt. Even overweeg ik naar hem toe te gaan, maar roep mezelf een halt toe.
Het was goed dat Yue ons stoorde. Want ik weet niet of ik veel verder had kunnen gaan. Of ik wel had gewild, ondanks dat het goed voelde. Het ligt niet aan Lew, maar aan mij. Ik ben bang en ik wil het niet toegeven. Ik laat het mes zakken, open het raam en klim weer op het dak. Daar word ik geconfronteerd met het meest fraaie lichtspel wat ik ooit heb gezien. Zou ik op moeten geven? Zou ik hier gewoon weg moeten gaan en alles achter me laten? Er glijdt een traan langs mijn wang en ik wrijf een krul uit mijn gezicht. Dan, vanuit het niets, spring ik van het dak en land op de grond. Ik moet mijn kleding nog van de doucheruimte halen. Ik open de deur, wandel naar binnen en loop richting de douches. Ineens blijf ik stilstaan als ik in de woonkamer word geconfronteerd met Yue, Savoy en tot mijn stomme verbazing Lew, inclusief handdoek. Dit kán niet! Ben ik het helemaal aan het verliezen hier? Lew was net in de bieb! Met kleding en al! Ik frons de wenkbrauwen en glip langs ze naar de douches. Ik laat de stof van Lew's shirt door mijn handen glijden. Hij heeft zich nog niet omgekleed. Maar hoe kan hij dan..?
Ik loop weer terug. Hij staat er toch echt. Ben ik nu helemaal gek aan het worden? De koppijn wordt erger. Al deze gebeurtenissen.. ze hebben zo veel impact op me gehad.
'Lew,' zeg ik, Savoy's woorden compleet negerend. Ik heb geen tijd voor die ellendeling, zelfs niet om hem toe te snauwen dat hij z'n bek moet houden. Ik trek hem aan een arm bij het gezelschap vandaan en loop met hem naar zijn kamer. 'Ik wil je wat zeggen. Ik wil je zeggen dat ik van je hou en je voor geen goud kwijt wil,' zeg ik zacht tegen hem. 'En dat gaat niet gebeuren. Ik heb het al gezegd toen ik op die verdomde tafel lag te vergaan van de pijn en ik zeg het nu nog eens: niemand kan je van me afnemen. Want je zal altijd hier blijven.' Ik pak zijn hand en leg die op mijn borst, op de plaats waar mijn hart zou moeten kloppen. 'Hij zal zijn wraak willen omdat ik zijn familie heb afgenomen. Ik heb zijn kans afgenomen op een leven zonder haat en hij is niet de enige. Mijn verleden zal me voor altijd blijven achtervolgen. Hij zal ook mijn familie willen afnemen.' Ik zeg het zacht, maar met een donkere ondertoon als de gebeurtenissen zich weer voor me afspelen. 'Maar dat laat ik niet gebeuren, hoor je. Over mijn dooie lijk dat ik dat laat gebeuren,' zeg ik dan hard, waardoor hij wat opschrikt.
'Die vuile klootzak weet niet waarmee hij te maken heeft. Ik zal spugen op z'n verdomde graf als hij me heeft gesmeekt hem te vermoorden,' zeg ik met ogen van vuur. Ik neem hem in mijn armen.

No growth of the heart is ever a waste

Oké gasten, ik ga proberen vanavond te reageren, maar ik heb een inperking om mijn computergebruik gekregen, waardoor ik meestal constant bespioneerd wordt door mijn ouders die willen weten waar ik zo vlijtig aan typ c: Dus ja.. I'll try...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, oh, dat is zo vervelend he! Ik maak dan expres de lettertjes heel klein zodat ze het niet kunnen lezen, haha :'D Of ga op je kamer zitten? Maar dat probleem heb ik ook, zit ik zo te lachen.
- Waar lach je om?
- Gewoon, een plaatje. *probeert lach in te houden*
- Jaja.
> paar minuten later.
- Zit ze weer te lachen hoor! Waar lach jij altijd om?
God. :']

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja, maar dat vind ik zo asociaal x'D En dan worden ze ook boos omdat ze denken dat ik niet bij hen wil zijn --'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, dat is waar, ik zit ook altijd liever in gezelschap, ookal zit ik dan met de laptop op schoot. Naja, ga in een stoel alleen zitten? Niemand naast je die mee kan kijken ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Laat deze RPG aan ze lezen
Lijkt me humor om hun reactie te zien x'D
Lolol, zullen ze wel niet denken wat voor zieke geest de mensen hier wel niet hebben x']
Dat heb ik ook met m'n opa en oma, die wordt dan ook nieuwsgierig als ik aan het typen ben.

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

'Alles is prima, maak je niet druk. Ik begrijp sowieso niet waar iedereen het over heeft, alles is altijd al prima geweest. Ik ben na de spreuk van Chase gaan jagen, toen voelde ik me al stukken beter,' leg ik uit en kijk even bedenkelijk, alsof ik me echt afvraag waarom iedereen vraagt of alles oké is.
'Ik weet er alles van,' grijns ik als Savoy over Odile's verleidingspoging begint. 'Maar dat zal niet meer gebeuren hoor,' voeg ik er met een zoete glimlach aan toe. Dan komt Odile aanlopen, ze trekt me bij Yue en Savoy weg en begint zachtjes te praten. Als ze, eindelijk, klaar is met haar verhaal, slaat ze de armen om me heen. Ik doe hetzelfde en leg mijn hoofd op het hare, wat makkelijk gaat vanwege haar lengte. 'Ik ook van jou en je raakt me echt nooit kwijt, dat beloof ik,' is alles wat ik zeg en grijns kort; ze kom inderdaad nooit meer van me af.

everything, in time

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach en laat hem los.
'Mooi.' En dan schiet Savoy me weer te binnen. Ik heb Lew verteld van Chase' streken, maar dat was toen hij nog onder invloed van zijn geheugenverlies was. Aangezien hij zich niks herinnert van uberhaupt zijn geheugenverlies kan ik me niet voorstellen dat hij zich mijn woorden nog herinnert. Ik zal het hele verhaal opnieuw moeten vertellen. 'Ik moet je wat zeggen over Savoy. Ik heb het je al eerder verteld, maar dat was toen je nog onder invloed was van dat stuk stront. Dus ik zeg het je nogmaals. Chase heeft op de één of andere manier mijn geest weten binnen te dringen. En ik.. ik kon niks doen om hem te stoppen. Hij bestuurde alles in me en hoe zeer ik ook vocht om de controle terug te krijgen, ik heb niet kunnen voorkomen dat ik.. op Savoy afstapte. Het spijt me Lew, maar dit was nooit de bedoeling geweest. Ik weet hoe vreemd het allemaal klinkt, maar je moet me geloven. Ik zou mezelf nooit vrijwillig overdragen aan die idioot,' zeg ik fel.
'Zeker niet na wat er allemaal is gebeurd,' voeg ik zacht toe, haast fluisterend. 'Ik heb geprobeerd de slaap te pakken, maar het enige wat ik te pakken krijg zijn die verdomde nachtmerries. Dankzij die klootzak mag ik overnieuw beginnen. Waarom heb je overigens je kleding weer uitgetrokken? Ik zag je net nog in de bieb met een boek, aangekleed en wel.' Ik neem hem onderzoekend in me op.
'En hoe heb je dit opgelopen?' Ik aai met mijn vinger over de littekens op zijn buik. 'Daar heb ik ook wel wat voor.'

No growth of the heart is ever a waste

Chase - vampierjager.

'Het is niet erg, Odile, echt niet. Ik snap het wel, dat je nergens heen kon door die.. "ellendeling".' Ik ben allesbehalve dat, verdomme! 'Die littekens zijn van het jagen, dat zwijn vocht aardig terug. Maar ik loop al de hele tijd in alleen een handdoek,' wapper ik het eerste onderwerp weg, terwijl ik haar lachend aankijk. 'Klinkt ook niet echt logisch, mezelf aankleden en vrijwel direct erna weer uitkleden. Voel jij je wel helemaal lekker?' vraag ik terwijl ik mijn hand op haar voorhoofd leg. 'Misschien heb je hetzelfde als Yue.'

everything, in time

Lew maakte een instemmend geluidje toen Odile meedeelde dat ze een uiltje geen knappen en richtte zich opnieuw op zijn boek. ‘Ik denk niet dat er een andere manier is,’ zei hij zacht, zijn ogen geen moment van de letters wegscheurend. Lew merkte vanuit zijn ooghoeken dat Dewi nerveus werd en rechtstond om langs de boeken te kuieren. Zelf keilde hij een zoveelste vruchteloze poging op de traag groeiende stapel en viste een fraai verguld boek uit het rek. Op dat moment hoorde hij Dewi een triomfantelijke kreet slaken. Hoopvol keek hij op, nam het boek van haar aan en begon meteen te lezen. Het boekje was schijnbaar een notitie boek van iemand geweest, want het was niet erg dik en de letters waren in een naar voor hellend handschrift geschreven. Bovendien had die persoon het hele boek vanuit zijn eigen perspectief geschreven. De oorspronkelijke eigenaar had echter zijn of haar naam niet genoteerd wat eigenlijk niet zo verwonderlijk was, aangezien de inhoud hem of haar wel eens een hekserijproces zou kunnen bezorgen.

”Hoewel het manipuleren van de geest geen moeilijke opgave is voor iemand die zo bedreven in de toverkunst is als ik, ben ik tot de conclusie gekomen dat het wissen van het geheugen dat wel is. Ik was me bewust van het feit dat dit een tot nog toe weinig onderzocht onderwerp is en dus waren ook vele van mijn pogingen slechts experimenten. Toch denk ik te kunnen zeggen dat ik er in geslaagd ben een algemeen beeld te schetsen over de werking van de menselijke psyche en hoe deze het beste te manipuleren is. Mijn onderzoek toont namelijk aan dat de menselijke geest twee levels bezit: de bovenbewuste en de onderbewuste. Dit is meteen ook de reden waarom het letterlijk beïnvloeden van het gedrag van een persoon veel makkelijker is dan het beïnvloeden van zijn herinneringen. Het gedrag wordt immers gestuurd door de bovenbewuste geest. Als een mens een handeling uitvoert heeft hij of zij dat namelijk bewust besloten. Doordat deze geest veel minder beschermd is door de zelfverdediging die de mens onbewust in zijn psyche heeft geïnstalleerd, kunnen we hem beter overnemen en sturen. Daarvoor hoeft men zelfs niet eens magie te gebruiken (al is dit wel aan te raden als men zeker wil zijn dat een sterke persoonlijkheid volledig in de macht verkeerd), door op de persoon in te praten kan men ook bepaalde ideeën planten.
Het geheugen betreft echter een volledig ander systeem. Het herinneren van gebeurtenissen is immers zelden iets wat men bewust doet. Dit gebeurt in het onderbewuste en dit is beschermt door oersystemen die de evolutie in de loop der jaren in het verstand heeft ingeplant om de mens te behoeden van zelfdestructie. Het zit veel dieper weggestoken dat de bewuste geest, waardoor hij moeilijker te bereiken is en bijna niet te beïnvloeden. Dat was ook mijn probleem toen ik probeerde om de herinneringen van het desbetreffende proefkonijn uit te schakelen. Het werd me echter al gauw duidelijk dat ik deze hinderlijke beschermingen in mijn voordeel moest gebruiken. Als de herinneringen een bedreigen zouden vormen voor de mens zou verstand ervoor zorgen dat deze bedreiging wordt uitgeschakeld. Het enige wat me restte was één enkele herinnering met helse pijnen te associëren. Het kwam in me op dat dit een vreselijke herinnering zou moeten zijn, een herinnering die op zich al onaangenaam is, zodat het hele geheugen wordt weggenomen. Dus ik heb het proefkonijn koorts bezorgd zodat die begon te ijlen. Uit eerder onderzoek had ik immer kunnen concluderen dat met de juiste magie koorts herinneringen kan garanderen. Toen ik wist dat het verleden opnieuw voor zijn ogen danste, heb ik hem martelingen bezorgd met de spreuken die we in het Handboek allemaal terug vinden.
Toen mijn proefkonijn daarop opnieuw ontwaakte, heb ik kunnen vaststellen dat mijn conclusies de juiste zijn en ik er in geslaagd was om zijn eigen verdediging als wapen te gebruiken. Mijn persoon wist van toet nog blazen en herinnerde zich niet eens zijn eigen naam. Ik heb hier ook uit concluderen dat mijn inmenging deze persoon zijn geheugen niet terug zou kunnen geven. Hij heeft het zelf immers geblokkeerd, hij moet het zelf deblokkeren. Dit kan gebeuren door de persoon te confronteren met een object gerelateerd aan de desbetreffende herinnering. Dat object moet dan als sleutel gebruikt worden om de herinnering levend te maken door ze bijvoorbeeld opnieuw te beleven. Toch kan u gerust stellen door u te vertellen dat uw slachtoffer vaak niet eens weet hoe hij dit zou moeten doen en nooit over dit boek beschikt om ook maar te weten wat er net met hem aan de hand is.”

Lew zuchtte en wreef door zijn haren. ‘Het komt het op neer dat die kerel mijn ingebouwde zelfbescherming heeft gebruikt om ervoor te zorgen dat ik mijn eigen geheugen als een vijand ben gaan beschouwen en het buiten heb gedrumd. Hij zegt dat ik zelf alleen het terug kan krijgen door ervoor te zorgen dat ik de herinnering die gebruikt is om me te blokkeren opnieuw te beleven door middel van een voorwerp dat er ergens een rol in speelde.’ Hij zweeg even en realiseerde zich dat dit wel eens rampzalig uit kon draaien aangezien hij niet eens wist welke herinnering gebruikt was, laat staan dat hij een voorwerp zou kunnen vinden. ‘Het probleem is alleen dat ik niet wéét welke herinnering hij heeft gebruikt. Ik weet alleen dat ik erg veel pijn heb gehad, maar waar ik toen aan dacht…’ Zijn stem stierf hakkelend weg.

[ bericht aangepast op 22 juli 2011 - 17:02 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik gooi een koude blik in zijn richting terwijl de woede binnen aan het opborrelen is. Hij denkt toch niet werkelijk dat ik dit allemaal aan het verzinnen ben? Hij denkt toch niet dat ik gek aan het worden ben?! Ik frons mijn wenkbrauwen en bal mijn vuisten. Dit ga je niet menen. Ik zag wat ik zag, niet meer en niet minder. Lew zat in de bieb. Met Dewi, met een boek in zijn handen, aangekleed en wel.
Ik haal zijn hand van mijn voorhoofd.
'Ik ben prima in orde,' zeg ik kil. 'Ik denk dat ik niet te klagen heb voor iemand die verkracht is, een mes tussen haar ribben kreeg gedouwd en toe mocht kijken hoe die verdomde teringhond haar vriend martelde, wilde afslachten en vervolgens een vies spelletje met mijn geest ging spelen!' Ik leg een krul achter mijn oor terwijl ik wit wegtrek van woede. 'Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld, dus bedankt voor je bezorgdheid,' voeg ik hard en sarcastisch toe, almaar kwader wordend bij het zien van zijn lachende gezicht. Hij zit me gewoon in de maling te nemen. Godverdomme. Volgens mij heeft hij er gewoon plezier in.
'Ik ben niet gek aan het worden. In de vijftig jaar dat ik hier rondloop is er nog nooit wat mis geweest met mijn ogen. En ik ben dit achterlijke spelletje meer dan zat, wat hier ook gaande is!' Ik draai me van hem af, open het raam en spring naar beneden.
Ik heb ademruimte nodig. Lew mag het godverdomme uitzoeken! Op naar Julian en Masha.

[ bericht aangepast op 22 juli 2011 - 17:50 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hoyl Astrid, ik wist wel dat jij beter een stuk voor uit dat boekje kon schrijven, haha :'D IK ga het even helemaal lezen, god wat een lap tekst

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij is inderdaad groter dan ik verwachtte ;o

Frankly my dear, I don't give a damn.