[RPG] BitterSweet - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]

everything, in time

Waar is het stopcontact? Dan ga ik je inspiratiebatterij opladen!

Oliver Poxerd.

Hij ging wat onderuit gezakt zitten terwijl hij de gebeurtenis beter voor ogen probeerde te halen. Een heleboel werd hem in gedachten scherp waardoor hij zowat het hele verhaal weer wist. Het meisje had hij al horen aankomen waardoor hij niet meer van haar aanwezigheid schrok. Pas toen ze weer weg was en Daniel zei dat hij moest gaan vertellen schraapte hij zijn keel. Zijn blik richtte hij op de wereld voor hem waardoor hij langzaam werd mee getrokken terug naar de dag. “Al een tijdje had ik contact gehad met een leuk meisje. Ik heb haar voor het eerst ontmoet toen ik tegen haar op botste in een lege gang. Ja, nogal een stommiteit. Maar ik was overduidelijk bij mijn muziek en zij had haar gedachten gericht op de les waarvoor ze te laat zou komen.” Met een glimlach bleef hij voor zich kijken. Het beeld van hoe ze daar met z’n tweeën op de grond hadden gezeten stond hem nog helder bij. “We raakte zowat in gesprek, best wel cliché eigenlijk. In ieder geval, zij moest op een geven moment gaan omdat ze anders haar les helemaal niet meer binnen kwam. Het scheen belangrijk te zijn. We hadden afgesproken dat we elkaar vanzelf wel weer tegen zouden komen, omdat we wel een klik voelde. “ Voor een moment keek hij even naar Daniel, om te zien of die nog luisterde. Toen dat het geval was keek hij weer voor zich uit. “Van het ene kwam het andere en in de daarop volgende weken spraken we op regelmatige basis af. We hebben leuke dingen gedaan in die tijd.” In die zin klonk door dat hij het er met zichzelf nog steeds niet over eens was of wat hij had gedaan nou goed was of niet. “Een week geleden kwam ik haar in een drukke gang weer tegen. Ik had haar eerder belooft dat ik haar iets zou laten zien, wat ik ook werkelijk van plan was. Dus toen zijn we samen het schoonmaakhok ingegaan. De drang om mijn tanden in haar nek te zetten knaagde al behoorlijke tijd aan me.” Bij die woorden werd zijn stem zachter. “Het laatste wat ze van me heeft gezien zijn mijn ontblootte tanden voordat ik ze in haar nek plantte. Omdat ik haar niet kon rekruteren heb ik haar daar achter gelaten, om dood te bloeden.” Zijn stem klonk nog steeds zacht. “De zoete geur die ze altijd rond haar heen had hangen proefde ik ook terug in haar bloed. Een echt zomermeisje.” Zijn stem klonk wat droevig bij de laatste woorden. Het viel hem zwaar dat hij het leven had genomen van iemand waar hij het eigenlijk zo goed mee kon vinden.

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 20:59 ]

Stand up when it's all crashing down.

Eric Middleton - Vampierleider
Zodra ik genoeg had gehad van het meisje, trok ik mijn tanden terug uit haar lichaam. Haar bloed was minder zoet dan ik had verwacht, wat een redelijk grote teleurstelling was, desalniettemin had ze mijn honger goed gestild. De energie in mijn lichaam was weer opgeladen en ik wist wat ik nu moest doen: vampieren bij elkaar roepen.
'April!' galmde mijn zware stem door het grote huis waar ik "woonde". Ik wachtte tot April, mijn rechterhand de kamer in was komen lopen. Met de rug van mijn hand veegde ik langs mijn mond, om de laatste restjes bloed weg te krijgen. Ik kon me nog net inhouden om mijn vingers niet af te likken, maar toen ik me bedacht hoe bitter haar bloed had gesmaakt, ging dat inhouden al een stuk makkelijker.
'Ik heb meer mensen nodig voor mijn nieuwe idee,' begon ik. April was de enige die nog van het idee wist. 'Weet jij waar iedereen is? Hoe sneller we kunnen beginnen met het rekruteren van mensen voor ons "leger", hoe beter.'

Lisa Sky Morgan.
Wat ongelooflijk onbeleefd om gewoon niet open te doen! Ach, ik moest niet zo zeuren, wie weet was het gewoon een hond of een kat. Teleurgesteld dat ik nu alsnog niemand had om mee uit te gaan, liep ik terug. Misschien kon ik Sky nog wat ideeën geven voor haar school opdracht. Ik was tijdelijk gestopt met school, ik had een hekel aan die plek vanwege alle regels. Niet dat ik niet gedisciplineerd was, ik kon er gewoon niet tegen als andere mensen bepaalden wat ik moest doen.
'Sky?' riep ik toen ik binnen was. Geen reactie. Ik klopte op de deur van haar kamer en riep nogmaals, ook deze keer kwam er geen reactie.
'Vooruit dan,' zuchtte ik, 'Leah?' Zelfs deze keer kwam er geen reactie en toen besloot ik gewoon naar binnen te lopen, waar ik een lege kamer aantrof.
'Wel verdomme!' Ik greep mijn mobiel en hoorde dat ding nog geen minuut later overgaan. Zodra er werd opgenomen begon ik te schreeuwen. 'Waar ben jij? Je hebt het zogenaamd te druk om met mij uit te gaan, maar als ik eventjes weg ben, ben jij gewoon foetsie!' Wat een bitch kon zij zijn.

everything, in time

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Hij gritste het bijna lege blike bier uit mijn handen en stopte er een nieuwe in, ik keek hem aan en trok een wenkbrauw op om vervolgens mijn hoofd licht te schudden. "Van twee biertjes wordt ik niet dronken hoor," antwoordde ik grijnzend. Ik wou net vragen of hij hier alleen was toen mijn mobiel ging. "Ben zo terug hoor, even naar buiten, 't is mijn zusje," het laatste zei ik terwijl ik een keer met mijn ogen rolde, opnieuw grijnsde ik en vertrok toen naar buiten waar ik direct opnam. "Waar ben jij? Je hebt het zogenaamd te druk om met mij uit te gaan, maar als ik eventjes weg ben, ben jij gewoon foetsie!" werd er door de telefoon geschreeuwd, typisch Lisa. Ik trok even verbaasd mijn wenkbrauwen op terwijl ik gemakkelijk tegen een muur aanleunde. "Ha, zussie," zei ik geamuseerd. "En ik had het ook druk, maar iemand heeft mijn plannen in de war geschopt," zei ik terwijl ik terugdacht aan Daniël die de eendjes weggejaagd had. "En ik ben bij Adelaine, ze geeft een feest. Kom anders ook gewoon, ik zie je wel verschijnen. Tot straks," zei ik nog en sloot toen af voordat ze nog kon preken. Even bleef ik staan terwijl ik mijn mobiel wegstopte toen me pas opviel dat ik niet alleen was, ik zag Daniël en nog een jongen, vast zijn vriend. Toch ging ik niet naar ze toe, anders kwam ik vast over als een wanhopig geval wat ik niet was. Ik vertrok weer naar binnen en liep terug naar de keuken waar ik Drake weer aantrof. "Dat was mijn zusje die weer wat te klagen moest hebben," legde ik hem uit en nam slokje van mijn nieuwe biertje. "Ze komt zo ook, ze was nogal pissig omdat ik niks met haar wou doen en nu hier ben." Ik grinnikte zachtjes, om de een of andere reden moest ik vaak lachen als mensen boos werden. Tenzij het echt héél serieus was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drake Porter Dawn
Een geamuseerde glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Ze is gewoon jaloers, iedereen wil iets met jou doen. Jammer voor haar, is het mijn beurt nu,' grapte ik terwijl ik haar oude blikje leeg dronk en de volgende in mijn handen vast klemde. Ik speelde wat met het blik, door het steeds een beetje in te drukken, hopend dat ze mijn opmerking niet te slecht opvatte. Zó slecht ben ik nou ook weer niet... Ik nam enkele grote slokken van het bier. 'Van twee, komen er drie,' ging ik op haar oude reactie verder en nam nog een opvallende slok. Ik voelde een boer opkomen, maar wist die binnesmonds te verbergen. Misschien ben ik ietwat sadistisch, maar niet ranzig, lijkt mij. In gedachte vertelde ik tegen mezelf wat ik wel en neit moest doen, en wat ik wel en niet was, dat was mijn manier om dingen op een rijtje te zetten.

Let it come and let it be

Sky Leah Morgan ~ Mens.
"Hé, wie zegt dat het jouw beurt is? Misschien wil ik wel liever mijn tijd met iemand anders doorbrengen," pestte ik hem wat. "En nee hoor, ik weet mezelf wel in te houden," antwoordde ik toen en ging op het aanrecht zitten. Hier in de keuken kon je tenminste een fatsoenlijk gesprek hebben. "Ben je hier trouwens alleen gekomen? Of ben je hier met vrienden?" vroeg ik terwijl ik wat met mijn benen heen en weer ging. Hij was op zich wel oké, hij was tenminste niet zo saai. Ik had wel eens gehad dat ik een vreselijk leuke jongen had gezien en ik had een praatje met hem aangeknoopt, nou niet echt mijn beste idee ooit. Hij bleek over niks anders dan voetbal en games te willen praten en zo nu en dan begon hij ook over meiden te lullen, en hoe. Schoft, alsof we voor niks anders goed waren dan vermaak in bed. Ik had een hekel aan zulk soort patsertjes en zorgde dan ook vaak dat ik snel weer bij ze weg was, alhoewel ik toen maar niet weg kon komen. Elke kere als ik het gesprek wou afkappen begon hij weer een ander verhaal en ik ben nou ook weer niet zo erg dat ik zomaar wegloop als iemand midden in zijn verhaal zit.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drake Porter Dawn
'Ik hoorde in de verte veel lawaai, ik houd van deze omgeving en loop er vaak lang. Maar toen ik dichterbij kwam, zag ik enkele bekende gezichten naar binnen glippen, dus besloot ik maar te komen.' Ik glimlachte vriendelijk naar haar. 'Leah, hoe ben jij hier gekomen?' Ik sprak haar naam zo zuiver mogelijk uit. Ze was een interresant persoon, een meisje met inhoud. Iets wat zowel kalmerend als uitdagend werkte, ik wist dat zij niet zomaar met haar hart liet spelen, het verleidde me. Maar de ingehouden kracht die ze uitstraalde, was zo kalmeren. Ik had gemengde gevoelens over dit meisje, maar ik wist zeker, dat ik haar niet zomaar weer wou laten gaan. Née, we spreken niet over liefde, dat is een onbekend begrip, we spreken over verlangens en instinkt. Ze prikkeld mijn hormonen en wekt mijn zintuigen. Alles aan haar bevalt me, maar ik "voel" niets voor haar. Het is een apart iets, misschien heb ik teveel rondgehangen met de sletjes in het café en is de gedachte dat er ook nog inhoudelijke vrouwen bestaan, me ontglipt.

[ bericht aangepast op 22 sep 2011 - 17:35 ]

Let it come and let it be

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Hij was hier dus per toeval terecht gekomen, niet heel gek, ik durfde te wedden dat je tien straten verderop al kon horen dat hier een feest was. Het zou niet gek zijn als er toenstraks ineens politie voor de deur zou staan. Hij vroeg hoe ik hier terechtgekomen was, gelukkig had ik hem enkel verteld dat ik Leah heten zodat ik me niet hoefde te ergeren aan Sky. "Ach, zodra ik oud genoeg was besloot ik uit huis te gaan. Dat is iets wat ik al heel lang wilde, dan zou ik kunnen staan en gaan waar ik zelf wou, niemand die me tegenhield. En voila, hier ben ik dan, met een eigen woning, auto en een baantje. Ik red me wel." Ik deed nooit zo moeilijk over mezelf, soms deed ik mysterieus om mensen te plagen, maar meestal was ik gewoon eerlijk. "Mijn zusje is niet veel later op derzelf gaan wonen, ze woont ook hier. Soms wel vervelend, maar het is te doen." Ik merkte dat ik begonnen was met een aantal lokken haar rond mijn vinger te draaien en stopte er onmiddelijk mee. "Ondanks dat we ons goed redden blijft mijn moeder bezorgd en het liefst zou ze ons elke dag bellen. Soms irritant, maar het is wel lief bedoelt," vertelde ik hem en grijnsde scheefjes naar hem. "Hoe zit het met jouw familie? Nog vervelende broers of zussen?" vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik mijn lege blikje met een mooi boogje in de prullenbak wierp.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Drake Porter Dawn ~ Vampire
Vroeg ze nou serieus naar mijn familie? Wat moest ik zeggen? Toen ik op mijn negentiende, door een virj aparte reden werd gebeten, was ik een bijna ontsterfelijke vampeir geworden en keek van een afstandje toe hoe mijn gehele familie stierf aan ziektes en ouderdom? Née, dat ging niet. 'Ik, eh...' ik haalde diep adem. 'Toen ik nog klein was, gingen mijn ouders en ik een dagje weg met de auto, we gingen naar het zwembad. We kregen een aanrijding, mijn vader die achter het stuur zat, zonder gordel was opslag dood. Mijn moeder was enkel zwaar gewond, maar met haar slechte weerstand en de ambulance die er veel te laat was, bleef ik alleen chter. Ik was enkel in shock en had lichte verwondingen. Ik had geluk. Ze hebben me naar het weeshuis gestuurd en binnen enkele maanden had ik al een nieuw gezin. Ik kon me daar niet thuis voelen, ze waren naar tegen me. Ik was geen, "deel vand e familie", maar een stuk vuil. Zodra ik oud genoeg was, vertrok ik naar een andere stad en bouwde een nieuw leven op. Hier dus,' maakte ik mijn leugen mompelend af. Ik keek af en toe verdrietig naar beneden, ik moest het hebben van mijn acteer- "talent".

Let it come and let it be

Lol, we spammen alles nogal vol nu ;p

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Hij leek te twijfelen voordat hij antwoord gaf, maar begon toen toch te vertellen. Het was een triest verhaal, maar om de een of andere reden kwam hij niet erg overtuigend over. "Wat erg voor je," zei ik toch maar en keek hem aan. "Maar hé, ik kan je verzekeren dat het hier erg gezellig is. Er worden vaak feestjes zoals deze gegeven, nouja, meestal zijn ze buiten.. En dan zijn er ook mensen die gitaar spelen, zingen of soms zelfs trommelen enzo. De sfeer is echt geweldig hier." Ik sprong van het aanrecht en keek hem aan. "Zullen we terug naar binnen? Kan je ook wat andere mensen leren kennen, want ik ben niet altijd het beste gezelschap dat je kunt bedenken," zei ik hem met een grijns. Het was waar. Mensen konden zich dood irriteren aan me, vooral als ik ze niet mocht was ik genadeloos. Ik maakte mensen met de vloer gelijk, wierp ze arrogante blikken toe, wist ze te kleineren.. Waarom ik het deed? Geen idee, het zat in me en ik deed het gewoon. Mensen die eronder verzweken moest ik niet, slappelingen.. Maar diegene die juist tegen me in gingen, die wilde ik graag eens beter leren kennen. Ik testte mensen eigenlijk gewoon uit, altijd. Kijken hoe ver ik kon, hoe ver hun gingen. Eigenlijk waren het interessante wezens, mensen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

April Emerson - Vampire
Terwijl ik in een kast rommel, op zoek naar een zachte sjaal die ik al maanden kwijt ben, ruik ik ineens een bekende, prikkelende geur. Bloed. Instinctief lik ik mijn lippen af, maar al snel ruik ik de bittere ondertoon en trek ik mijn neus op. Ik houd meer van zoet, of des noods zout, maar bitter bloed is niet erg smakelijk. Als ik eindelijk mijn zachtroze sjaal vind sla ik hem blij om mijn nek en pak wat papieren van mijn tafel. "April!" hoor ik dan Erics donkere stem schreeuwen. Verschrikt kijk ik op, en terwijl ik snel mijn panty goed trek en mijn jurkje glad strijk loop ik met de papieren op mijn arm naar Erics kamer. Ik kan het nog steeds niet laten snel mijn kleren te fatsoeneren voordat ik hem onder ogen kom, omdat hij na al die tijd dat ik voor hem werk nog steeds een imponerende en grootse indruk maakt. Ik open de deur en stap binnen, terwijl ik de bloedwalm die me tegemoet drijft negeer. Naast Eric ligt in een stoel het slappe lichaam van een meisje. Hij heeft nog bloed aan zijn vingers en om zijn mond, maar besteedt daar verder geen aandacht aan. "Ik heb meer mensen nodig voor mijn nieuwe idee.. Weet jij waar iedereen is? Hoe sneller we kunnen beginnen met het rekruteren van mensen voor ons "leger", hoe beter." Terwijl ik naar zijn bureau loop en de papieren daar op leg, een aantal adressen van vampieren die ons mogelijk kunnen helpen, begin ik met praten. "Ik heb wat opgevangen over een feest.. Volgens mij in het appartement van een mensenmeisje. Daar zouden we misschien een of twee mensen kunnen oppikken. Op feesten gebeuren wel vaker duistere dingen, en omdat we in de begin fase van uw plan nog niet teveel moeten opvallen zou het een handig punt zijn om te beginnen." Ik stop even en kijk naar het levenloze meisje. "U zou ook kunnen overwegen om eten voortaan niet meer te vermoorden, maar op het laatste moment te bijten en dan te gebruiken. Dat zijn twee vliegen in een klap."

Eric Middleton - vampierleider.
'Zij was compleet nutteloos geweest,' wierp ik meteen tegen terwijl ik een blik wierp op het levenloze lichaam.
'Ik moet wel mensen hebben aan wie ik wat heb en ik denk dat die vrij zeldzaam zullen zijn. Dus, een feest zei je? Waarom mengen mijn mensen zich samen met die.. wezens? Ik vind het al erg genoeg dat ze van onze koning samen moeten leven, laat staan bevriend met ze raken! Maar goed, zoals je al zei, het is slim om daarheen te gaan. Kun jij me erheen leiden?' Dat laatste probeer ik er wat vriendelijker uit te krijgen, ik bedoel het nooit slecht bij April, zeker niet bij haar, maar dat stugge blijft nu eenmaal de ondertoon.
Ik loop naar haar toe, tot ik vlak voor haar sta. Als ze nog zou ademen, zou ik die adem nu in mijn gezicht voelen. 'Alsjeblieft?' voeg ik er dan op het laatste moment nog aan toe.

Lisa Sky Morgan.
Ik had geen zin in het feest, maar ik had er ook geen zin in om alleen thuis te blijven. Eerst wist ik niet waar het feest was, maar zodra ik opnieuw de deur uitstapte was het nogal duidelijk. Al het lawaai kwam van een kant. Ik liep erop af en wilde op de deur kloppen, maar toen ik deze aanraakte, ging hij vanzelf open.
Meteen zag ik een aantal mensen staan, maar omdat ik deze allemaal niet kende, voelde ik me nogal opgelaten. Dit was het feest van iemand anders, van iemand die ik helemaal niet kende en nu was ik zomaar in haar huis. Misschien had ik om moeten keren, maar ik deed het niet. Als Sky dit kon, moest ik dit ook kunnen.

everything, in time

Drake Porter Dawn ~ Vampire
'Zullen we terug naar binnen? Kan je ook wat andere mensen leren kennen, want ik ben niet altijd het beste gezelschap dat je kunt bedenken,' woorden die ik niet kon plaatsen, klonken nu grinnikend uit haar keel. Ik wilde niet naar buiten, ik wilde enkel haar aanwezigheid voelen. Er brandde een verlangen binnenin me, dat zijn tanden in haar prachtige vlees wilde zetten en iedere vorm van leven uit haar wilde zuigen. Maar dat was iets, wat ik mezelf al tijden lang onthield. Doden was niet goed voor me, ik hield het bij het spelen met emoties.
      Mijn hand streelde zachtjes door haar haren en nam weer plaats langs mijn lichaam. 'In tegendeel, je bent nog beter gezelschap als dat ik zou denken.' In edachte smeekte ik haar niet te gaan, ik had weinig zin in allemaal nieuwe mensen om me heen, die me stuk voor stuk zouden vragen wie ik was, waar ik vanaan kwam. Dat stadium beviel me niet.

Let it come and let it be

Haha, dit begint al goed

April Emerson - Vampire
"Zij was compleet nutteloos geweest." Ik sla mijn ogen neer en mompel een verontschuldiging. Voorzichtig kijk ik op als hij zijn verhaal houdt. Zijn stem galmt zwaar door het vertrek, wat de donkere ondertoon erin nog beter hoorbaar maakt. Hij gaat boos tekeer, maar ik weet dat het niet tegen mij gericht is. Dan wordt zijn stem weer zachter, vriendelijker. Maar nog steeds donker. "Kun jij me erheen leiden?" Ik knik en glimlach voorzichtig, als ik ineens merk dat hij op me af komt lopen. Ik knipper zenuwachtig met mijn ogen, en ben bang dat ze met elke stap die hij zet verder zijn open gesperd. Zijn gezicht is vlak bij het mijne nu, en even ben ik blij dat ik ondood ben en dat mijn hart niet meer klopt. Anders had er nu een soort drumbeat geklonken door de kamer. Ik slik en net als ik een luchtige opmerking wil maken om de spanning te verbreken praat hij weer verder. "Alsjeblieft?" Ik voel hoe er een rilling van mijn onderrug tot achterin mijn nek loopt, en hoe de haartjes op mijn armen overeind gaan staan. Terwijl ik vurig wens dat hij niets door zal hebben vraag ik me af hoe het hem altijd lukt dit soort dingen voor elkaar te spelen. "Tuurlijk." zeg ik schor, terwijl ik zachtjes knik. "Ik volg de muziek wel, dan vinden we het vanzelf." Ik sla mijn ogen neer en adem in om nog wat te zeggen, maar zet dan een stap terug en kijk hem aan. "Ik ga mijn jas aantrekken, dan kunnen we meteen gaan."

Adelaine Valetine Favré
Ik loop naar binnen en merk dat er al best veel mensen zijn. Maar niemand weet dat er een karoakewedstrijd straks zal komen. Ik merk dat er al veel jongens en meiden samen staan de dansen en dan niet zomaar als vrienden, achja Adelaine je bent niet de enigste die het niet zo'n prettig uitzicht vindt. Het is wel fijn dat iedereen inmiddels al weet over het feestje.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Eric Middleton - vampierleider.
Ik knik en grijns als April weg is. Dat ging zo ongelooflijk makkelijk. Al verwacht ik niet van haar dat ze een van mijn orders ooit weigert.
Zonder jas of iets wacht ik op de deur op April. Ik heb het nooit koud en draag bijna altijd hetzelfde: een zwart shirt met korte mouwen en een broek die zo donkerblauw is, dat het ook bijna zwart is.
'Kom,' zeg ik kortaf als ze er eindelijk is. Met de paar manieren die ik heb open ik de deur voor haar en laat haar voorgaan. Sowieso dat ze eerst moest, want ik weet de weg natuurlijk niet.
'Wat je ook doet op dat feest, ik wil niet dat je met een mens praat. Dat is een bevel.'

Lisa Sky Morgan.
Ik had geen zin in het feest, maar ik had er ook geen zin in om alleen thuis te blijven. Eerst wist ik niet waar het feest was, maar zodra ik opnieuw de deur uitstapte was het nogal duidelijk. Al het lawaai kwam van een kant. Ik liep erop af en wilde op de deur kloppen, maar toen ik deze aanraakte, ging hij vanzelf open.
Meteen zag ik een aantal mensen staan, maar omdat ik deze allemaal niet kende, voelde ik me nogal opgelaten. Dit was het feest van iemand anders, van iemand die ik helemaal niet kende en nu was ik zomaar in haar huis. Misschien had ik om moeten keren, maar ik deed het niet. Als Sky dit kon, moest ik dit ook kunnen.

Lol voor die laatste ben ik even leeg, komt nog wel!

everything, in time