[RPG] BitterSweet - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 sep 2011 - 19:09 ]

everything, in time

Adelaine Valetina Favré
Ik hoor iemand roepen dat hij het feest overneemt.
"En wie zei dat!" Roep ik
Dit is misschien niet het goede moment om even een grote mond te hebben, maar niemand maar dan ook echt niemand gaat met mij lopen sollen. Ik loop naar de plek waa het geluid vandaan kwam en zie Eric Middleton staan. Hij....hij is de leiders van de vampiers. Hij wordt gevreest door velen, maar ik ben niet bang voor hem en dat zal ik ook nooit zijn.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Lol, ik heb met Leah volgens mij al iedereen in deze RPG aangesproken >x'D

Sky Leah Morgan ~ Mens.
Vassili leek iets te zoeken maar ik werd afgeleid toen ik voelde dat iemand zachtjes aan mijn shirt trok en toen ik opzij keek zag ik Lisa. Heel even zag ik de kleine Lisa van vroeger weer voor me. Ze fluisterde wat er aan de hand was en voegde er toen aan toe dat ze naar huis wou. Mijn gezicht verzachtte en ik gaf haar een korte knuffel. "Niks om je zorgen om te maken zussie," fluisterde ik in haar oor en liet haar toen weer los. Drake kwam opnieuw naar me toe, hij sprak gegêneerd mijn naam uit, maar ik was niet in de stemming te grijnzen. De angst van de mensen had nu iets meer vat op me gekregen, al liet ik het niet merken.
"Is er iets?" vroeg Drake aan me en ik knikte met mijn hoofd richting de vreemde man. "Hij probeerd het feest over te nemen.." Ik hoorde zelf dat ik nogal verbaasd klonk, het leek ook onlogisch. Hij en wie? Hoe wilden ze het met zijn tweeën voor elkaar krijgen? Ik was blijkbaar niet de enige die er zo over dacht want een van de grotere jongens trok zijn mond open. "Wie denk je wel niet dat je bent?!" kon ik hem duidelijk horen schreeuwen en ik zag hoe hij op de jongeman afstapte. "Denk je nou echt dit feest zomaar over te kunnen nemen?" Hij keek minachtend op de twee neer en de arrogantie en minachting viel van zijn gezicht te lezen. Ik was het er ook niet mee eens, maar ik was niet zo dom om hem zo uit te dagen, de jongeman was namelijk duidelijk groter en gespierder dan de meesten hier en kwam over als een vervaarlijk persoon. (ja, vervaarlijk is een woord, haha ;'D)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ariana mc glover

Ariana had van een de zelfde tafel gekenen naar het gevecht. Ze moest de hele tijd de drang onderdrukken om er tussen te springen. Ze mocht Vassili wel voor zo ver ze een mens mocht dan. Net toen het over was liep ze zijn richting in. Alleen voordat ze bij Vassili was zag ze een bekende vampier. De leider van de vampiers zelfs. Ze had hem niet vaak gezien maar wist dat dit niet veel goeds kon betekenen. Waarom wou de leider van vampiers een feest over nemen? Toch liep ze geruisloos door naar Vassili om te kijken of alles goed was.
´Alles goed´ vroeg ze aan hem toen ze achter hem stond. Het was misschien een domme vraag omdat hij nu meer bezig was met Eric maar goed zo was ze. Het was zelf misschien ook onbeleefd tegen over Eric. Daarom keek ze daarna naar Eric die iets verder van haar af stond.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Drake Porter Dawn
Ik keek naar de jongen die aangewezen werd. Was dat...? Eric! Godverdomme wat deed hij hier?! Uit alle plekken op de hele wereld, juist hier. Waarom moest hij zo nodig hier komen? Waarom moest ik hem weer in die arrogant ogen kijken? Ik wilde hem niet zien, ik wilde hem enkel vergeten. 'Leah, wat je ook doet... Ga níét tegen hem in,' waarschuwde ik haar, hoewel ik betwijfelde of ze het advies ook zou opvolgen. Vanuit mijn ooghoeken bestudeerde ik Eric, hij was veranderd, maar absoluut niet onherkenbaar. Ik was er van overtuigt dat hij mijn haat-gevoelens niet deelde. Hoe kon hij ook anders? Die keren dat ik hem tegen kwam, deed ik precies wat hij van me verlangde. Welliswaar met tegenzin, ik vond hem altijd al achterbaks. Het zou nu weer van voor af aan beginnen, vreesde ik. Hij de macht en ik het "slaafje". Née, dat ging ik niet toestaan. Liever dood dan in zijn vuile handen, hij hoefde maar één vinger naar me uit te steken, of... Of... Ach, wie hield ik in de maling? Ik was als de dood voor Eric en hoewel ik nu mezelf moed in sprak, wist ik zeker dat die moed zou verdwijnen zodra hij me aansprak. Ik kon mezelf wel wurgen.

Let it come and let it be

Vassili - Mens.

'Monden dicht, aan jullie werd niks gevraagd!' hoor ik de man naar het donkerharige meisje en mij roepen. Hij doet me aan de Duitse officieren denken die mijn opa beschreef: veel geblaat en weinig vol. Onwillekeurig moet ik glimlachen bij de gedachte, wat de man ten zeerste ergert. 'Met alle respect, maar ik heb jouw toestemming niet nodig om te hoeven spreken of niet,' reageer ik ijzig kalm. Ik ben nooit iemand geweest die graag provoceert, maar wie de bal kaatst kan hem terugverwachten.
Ik merk dat Aria achter me komt staan en vraagt of alles goed is. Ik knik zonder wat te zeggen. De blonde man biedt ons de keuze om zonder geweld en protest weg te gaan, of met. De laatste optie is een stuk riskanter.
'Dude, je verziekt het feest. Opzouten, party pooper,' zegt een dronken jongen in de kring. Hij wordt bijgestaan door een paar kameraden, die op hun beurt knikken. En ineens schiet mij een akelige gedachte te binnen. Zou het kunnen dat..? Flitsen van beelden die ik in boeken heb gelezen schieten voorbij. Ik pers de lippen op elkaar en hoop dat ik ernaast zit.
'Wegwezen, of ik bel de politie!' roept een ander. De sfeer is gespannen en ik vraag me af in hoeverre zij in staat zijn om hun woorden waar te maken. Immers, ze zijn met twee man en hebben geen wapens op zak. Vassili, niks om je druk om te maken.

No growth of the heart is ever a waste

April Emerson - Vampire
De spanning is om te snijden. Al waren ze eerst bang, ze beginnen nu brutaal te worden. Erics greep om mijn pols verstrakt, en de irritatie is van zijn gezicht af te lezen. Er zullen doden vallen als dit zo door gaat, en niet aan onze kant. Ik weet dat hij er van geniet dit soort spelletjes te spelen, maar hij moet opschieten, ze worden onrustig. Ik wurm mijn hand los, strek mijn armen voor me uit en knak mijn vingers. "Met alle respect, maar ik heb jouw toestemming niet nodig om te hoeven spreken of niet." Ik trek een wenkbrauw op en kijk naar de man die het hele gevecht begon. Een gewaagde uitspraak, maar ach, hij weet niet in wat voor gevaar hij verkeert. Aan de opmerkingen van anderen is ook te horen dat ze nog niet door hebben met wie ze te maken hebben. Ik kijk vragend naar Eric, omdat ik niet weet wat hij wil dat ik doe. "Wat stelt u voor? Halen we degenen met een grote mond neer als waarschuwing voor de anderen?" Ik fluister slechts, waardoor alleen Eric en misschien een paar mensen die dichtbij staan mijn woorden kunnen verstaan. Terwijl ik wacht op zijn antwoord laat ik langzaam mijn tong over mijn gebit gaan, en ik merk dat mijn hoektanden al flink zijn gegroeid door de geur van bloed om ons heen. Ik wil niet langer wachten, Eric zei immers zelf dat we snel moesten zijn.

Ariana mc glover

Steeds meer kon je de spanning in de zaal horen. Ariana zag dat de mensen zich begonnen te verzetten al wist ze zelf goed dat het helemaal geen zin had.Ze zouden allemaal sterven als het zo door ging dacht ze. Haar gedachtes werden bevestigt toen ze het gefluister hoorde van de vampier naast Eric. Vaag kon ze haar naam herineren, april dacht ze. Al was het gefluister de meeste vampiers die er waren en opletten konden het horen.
Rustig keek ze naar Vassili die zo iets durfde te zeggen. Toch kon hij maar beter op passen. Het was niet zo dat in een gevecht Ariana hem zou of kon verdedigen. ´Pas op, deze wil je niet kwaad hebben´ fluisterde Ariana tegen gem. In de hoop dat hij er naar zou luisteren.

Dreams are the best thing in life, but dont lose yourself!

Vassili - Mens.

Mijn ogen flitsen naar Aria, die achter me staat. Deze waarschuwt me voor de man.
'Ken je hem?' vraag ik voorzichtig. Ik voel me hulpeloos zonder mijn mes. Die man straalt één en al kilte uit. Ook de jonge vrouw die hij bij zich heeft geeft me een ijzig koude indruk. Mijn gedachten speculeren verder. Wat als ik gelijk heb met mijn vermoedens? Dat ze niet eens wapens nodig hebben om ons in bedwang te houden. Dat ze zelfs met twee man ruim voldoende kracht hebben om ons naar hun muziek te laten dansen wanneer zij het willen. Mijn poging om me kalm te houden maakt langzaam plaats voor paniek. Ik zet nog een paar stappen naar achteren, zodat ik bijna bij de rand van de cirkel mensen sta. Ik onderzoek de uitdrukking in de mensen hun ogen en draai me vervolgens richting Aria. 'Je kent hem, he?' vraag ik, nu achterdochtiger.
Oh, verdomme. Moge ik hopen dat ik ernaast zit. Ik heb nog nooit oog in oog met een vampier gestaan, heb tot voor kort zelfs gedacht dat ze niet bestonden. Maar de kilte die ze uitstralen, de doodsheid.. het kan niet anders. Toch..?

No growth of the heart is ever a waste

Eric Middleton - vampier
Ik knikte naar April, we wachtten niet meer want al deze mensen begonnen enorm op mijn zenuwen te werken.
'Goed,' begon ik rustig. 'Dan doen we het via de gewelddadige manier.' Snel keek ik alle vampieren in deze ruimte een voor een aan, ik hoopte dat ze begrepen wat ik bedoelde, anders waren het een stelletje minkukels.
Daarna toonde ik mijn hoektanden trots en viel de man aan die het gewaagd had een grove opmerking naar me te maken. Ik tilde hem behendig met een (sorry, de accenten doen het niet op deze laptop) hand op en gooide hem tegen de muur, zodat er een aantal mensen aan de kant moesten duiken. Vervolgens richtte ik me op de man die had gedreigd de politie te bellen. Nu kon ik me echt niet meer inhouden en boorde mijn tanden in zijn nek. Wie weet was hij heel nuttig geweest, maar die grote mond stond me absoluut niet aan.
Binnen een paar seconden had ik de jongeman leeggedronken, hoe bozer ik was, hoe sterker. Om extra dreigend over te komen gooide ik het lege lichaam temidde van de mensen en likte het bloed van mijn vingertoppen af.
'Zijn erg nog soms meer vrijwilligers?' vroeg ik, mijn stem nog bulderender laten klinkend.

Lisa Sky Morgan
Vanaf een afstandje bekeek ik het gehele tafereel, niet in staat om zelf iets te zeggen. Toen het levenloze lichaam van de man vlak naast me terecht kwam gilde ik enorm hard en greep gelijk de hand van mijn zus, alvorens ik er hard aan trok. 'We moeten hier weg, nu! De rest zoekt het zelf maar uit, als jij maar veilig bent!'

everything, in time

Adelaine Valetina Favré
Ikkijk toe hoe Eric wat mensen pijn doet en eentje zelfs dood maakt. Oké nu ben ik wel bang voor hem en ik doe mijn mond niet meer open, want ik wil niet de volgende dode zijn. Ik ben blij dat ik ijbde buurt sta van een deur en Eric me niet kan zien. Mijn benen beginnen ligt te trillen, bij het idee dat ik wil vluchten terwijl er hier mensen misschien vermoordt worden. Ik open de deur zachtjes, maar toch ren ik niet naar buiten

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

April Emerson - Vampire
Ik glimlach als ik Eric bezig zie. Op dit soort momenten is hij het meest in zijn element. Terwijl hij de jongen leeg drinkt hoor ik ineens een deur piepen. Met een ruk draai ik me om en ik zie een trillerig mensenmeisje bij de deur staan. Ik sprint op haar af, pak met één hand haar keel, die ik hard tegen de muur duw, en smijt met de andere de deur dicht. "Leuk geprobeerd, maar dat gaat niet gebeuren." zeg ik zachtjes, als ik zie dat ze rood begint aan te lopen en me wild probeert weg te slaan. Ah, natuurlijk, mensen hebben lucht nodig. Ik laat haar los, waardoor ze hoestend op de grond valt. Even kijk ik nog naar haar, dan draai ik me weer om en zie dat Eric ondertussen de man al heeft gedood. Zijn slappe lichaam ligt temidden van de groep mensen, en er klinkt paniekerig gefluister en gehuil. Even laat ik mijn hoofd van links naar rechts hangen, om de spieren op te rekken, en daarna loop ik weer de groep binnen. Eric zal nu wel willen vertrekken, en dus wacht ik tot hij weer wat zegt.

Daniel Possedon

Het bloed deed zijn zintuigen prikkelen. Het bloed die Eric veroorzaakt had. Hij hoorde bij hun, maar wou zich niet blootstellen als vampier. Incognito blijven tegenover de mensen op het feest, maar vooral tegenover Leah. Zijn slachtoffer. Hij bleef met de fles alchohol in zijn handen staan kijken. Het was niet fascinerend, het gebeurde wel vaker. De eerste keer was hij onder de indruk geweest, maar nu? Nee. Eric had de mensen in zijn greep. Daniel had liever dat hij ze achterna zat. Als een kudde bange schapen die aangevallen werd door een bloeddorstige wolf. Zijn fantasie sloeg op hol. Hij kneep zichzelf om zich bij de realiteit te houden. Hij wou niet gezien worden door de twee. Zich niet aansluiten bij hun, ook al hoorde hij bij hun. Deze keer niet. Hij stond achter een paar bange mensen, die het bijna in hun broeken deden van angst. Hij kon hun angst ruiken. Waar was Leah eigenlijk? Zijn blik gleed in het rond, maar hij zag haar niet meteen.

En het moeilijkst is niet het communiceren van, maar het toegeven aan jezelf.

Vassili - Mens.

Eenmaal heb ik zijn kille ogen mijn kant op zien kijken en nog voor ik überhaupt heb kunnen registreren wat er zou kunnen gebeuren, heeft de man me met een hand bij de kraag vast en smijt me zonder enige moeite tegen de muur. Voor een miliseconde blijf ik versuft liggen, tot ik overeind spring en het woeste, ongetemde karakter het overneemt. Net op het moment dat ik de aanval wil inzetten, zie ik tot mijn verbijstering hoe hij een student vastgrijpt en zijn tanden in zijn nek zet. Zijn slachtoffer probeert tegen te spartelen, maar voor hem is het maar kinderspel om hem in bedwang te houden. Er wordt geschreeuwd en gehuild, de zaal staat op het randje van totale paniek. Schok maakt plaats voor woede. Ze hebben het recht niet om onschuldige mensen te doden! Om voor god te spelen! Ze hebben het recht niet om onze levens te bepalen en ons laten leven in angst! Het is oorlog. En in oorlog is alles geoorloofd. Ik bal de vuisten en haal een lok haar uit mijn gezicht. Here goes nothing.
'Zijn erg nog soms meer vrijwilligers?' Net op het moment dat ik mijn mond open wil trekken en de aanval wil inzetten, schiet me een akelige gedachte te binnen. Wat als ik hem aanval en hij als represaille nog meer onschuldige mensen doodt? Dat ik die dood op mijn geweten zal hebben? Ik zal het mezelf nooit kunnen vergeven. 'Bod' shto bodet,' mompel ik en blijf staan. In een ooghoek zie ik hoe de vrouwelijke vampier een meisje vastgrijpt. Ik voel oncontroleerbare woede opkomen als ze het meisje vervolgens met een sadistische blik loslaat. Het is allemaal een spel voor hun. Ik gris het mes uit de taart en gooi het richting de vrouw. Op een haar na mist het haar en priemt in de muur. Ze draait zich om en loopt de groep weer in. Haar ogen kruisen de mijne.
'Het is makkelijk een oorlog te winnen tegen een ongewapende vijand,' zeg ik, letterlijk mijn opa citerend. Ik zou bang moeten zijn nu, maar het enige wat ik voel is woede. Als men al een lange tijd in een oorlog zit, is men niet meer bang om dood te gaan. De soldaat ziet het als onderdeel van het werk. Maar ik ben geen soldaat. Ik ben een student. En wat kan deze student doen tegen zulke sterke wezens? Wat kan ik uithalen?

[ bericht aangepast op 25 sep 2011 - 16:49 ]

No growth of the heart is ever a waste

Dat Bod' shto bodet, is dat Russisch? Het klinkt namelijk best wel vet ^^
Wat is de vertaling? 8D

April Emerson - Vampire
Even sper ik verbaasd mijn ogen als er een taart mes langs me vliegt en dan in de muur blijft hangen. Een klodder slagroom is er vanaf gevlogen en op mijn neus belandt. Terwijl ik kijkt wie het mes heeft gegooid veeg ik met de rug van mijn hand langs mijn neus. Ik zie de jongen die het gevecht van eerder begon me aankijken met een woedende, uitdagende blik. Ik glimlach slechts naar hem en lik de slagroom van mijn hand af. "Het is makkelijk een oorlog te winnen tegen een ongewapende vijand." Hij heeft een zwaar Russisch accent, en een donkere, rauwe stem. Best aardig, maar niet genoeg om iemand de rillingen te geven zoals Erics stem dat doet. Hij zou een goede, sterke vampier zijn, bedenk ik me, terwijl ik zijn gezicht bestudeer. Precies wat Eric zoekt. "Wat is je naam, mens?" vraag ik zacht, zijn opmerking negerend.

Haha ja :'D It means: what will be, will be.

Vassili - Mens.

Haar koude ogen penetreren de mijne. Verdomme, nu ben ik de volgende. Op mijn hoede probeer ik elke beweging van ze te volgen. Vreemd genoeg zie ik geen woede in haar gezicht. Waar een ander deze actie vermoedelijk met zijn leven voor zou moeten betalen, blijft ze mij aankijken op een.. onderzoekende manier. Ik denk aan mijn vader, die land en stad zou afzoeken naar me. Wat zullen ze zeggen als ik dood ben? Niemand zou dit geloven. Ook al zou ik overleven, dan nog zou de politie me uitlachen. Iedereen zou me uitlachen en me voor gek verklaren. Te diep in het glaasje gekeken, Vassili. Ik pers de lippen op elkaar. Ik moet oppassen met mijn woorden. Als ik wil overleven althans.
"Wat is je naam, mens?" Ik zwijg even. Tegen deze tijd zal ze mijn accent wel hebben achterhaald. Ik kan niet riskeren dat ze achter mijn familie aan gaan, dat zij het slachtoffer worden van een wraakactie. 'Yevgeni Isajev,' zeg ik. Ik verbaas me over het gemak waarmee ik tegen de vampiers lieg. Ik word er warm noch koud van en dat kan in mijn voordeel werken. Als ze in staat zijn bloedcirculaties te registreren zoals de boeken mij zeggen, dan zouden ze op die manier logischerwijs ook kunnen achterhalen wanneer iemand zich nerveus voelt. Niet dat het in deze situatie veel uit zal maken. Er is verdomme net een dode gevallen!

No growth of the heart is ever a waste