[Rpg] Wolves.. - Speeltopics

De Roedels Black and White hebben al eeuwen en generaties lang
oorlog. Ze vonden elkaar dieven en moordenaars. Om de dag kwamen ze weer naar het strijd toneel om te vechten. Diegene die zou winnen zou het land winnen. De twee Alfa's en de twee Beta's zijn giftig waardoor ze mensen kunnen bijten en zo veranderen, De meeste beten overleven het niet. wie zou er winnen. Black Or White. It is Your Choice

Ik ben nog vergeten te melden, als je niet kan of je moet weg, meld het wel even.. Dat zou fijn zijn.. Doe het dan gewoon in een quote bij je tekst ofzoiets.^^

The Black's:
ZAYNxGIRL-Alexis Roselynn Yearwood [Alfa vrouwtje]
Bronte -Lucas Michael
Petal-Frida Lyssin
HurtedHeart -Jake Ruthh [afla mannetje]
Leave -Roxanne Ruthh
Novazembla-Lize Beu
LOUISISMINE -Brooke Murray

The Whit's.
Novazembla-Alex.[de alfa]
HurtedHeart-Selena Sensorene[Alfa vrouwtje]
Pocket -Mariana volletta
Leave -Celeste Aurélie
Captivity-Dakota Rodriquez

De rollen spel kan beginnen ^^


Rollen.

Dit is mijn aller eerste rpg dus ik ben nog niet helemaal goed, maar ik wil het echt graag willen doen, dus hulp kan ik nog goed gebruiken ^^

[ bericht aangepast op 6 dec 2011 - 22:03 ]

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Alex

Ik hou haar tegen. "Wacht." Ik ga op mijn knieën.. "Wil je voor altijd bij me blijven?" Ik glimlach.. En kijk haar met puppy oogjes aan..


Nu al afgelopen?

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

It was just a joke ^-^

Celeste
Ze voelt haar wangen kleuren, en glimlacht. ‘Voor altijd en langer.’ Beaamt ze met een glimlacht.
Alex was zo lief en tegelijkertijd zo schattig.. Ze zou willen dat ze hem eerder had leren kennen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Aaah oke

Alex

Ik ga recht op staan.. "Ik zal altijd bij jou blijven, mijn liefste dat beloof ik je."

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Celeste
Ze slaat haar armen om hem heen en zucht diep.
Het was een lange, pijnlijke dag geweest met een gelukkig einde.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Celeste
Ze slaat haar armen om hem heen en zucht diep.
Het was een lange, pijnlijke dag geweest met een gelukkig einde.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Alex.
Ik voel haar armen, en sla mijn armen rond haar middel.
"Ik kan wel honderd keer zeggen dat ik van je hou, dus nog een keertje ik hou zo veel van je." Grinnik ik. Ik geef haar een liefdevolle kus.

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dakota

Zuchtend ga ik onder de stuiken liggen, het begint al aardig koud en donker te worden. Ik sla mijn staart rond mijn lichaam en kijk verveeld rond. Alex en Celeste liggen nu vast lekker warm tegen elkaar. Zuchtend leg ik mijn hoofd op de grond en sluit mijn ogen, De gedachten van de jagers en Jake doen me rillen. Hoe zou het met hem gaan? zal hij zich al wat beter voelen? met die gedachtens val ik in een diepe slaap.

Selena
'Mam ben ik dood?' Vraag ik zachtjes. Ik was bang. Ik had Alex zo veel pijn gedaan dus had ik die pijn naar mij verplaatst waardoor zijn hart weer zou kloppen. Ik had hem even dood laten gaan. Hij zou zijn ouders zien, maar ik werd bang dat hij niet meer wakker werd.
'Ja lieverd je bent dood.' Zei ze zacht. Mijn ogen werden weer vochtig.
'Ik wil nog niet dood..' Snikte ik. 'Ik heb zo veel dingen die ik fout heb gedaan, die moeten gewoon wer goed komen.' Snikte ik. Ik zag mijn vader grijnzen.
'Gelukkig is je moeder de wolf van het leven. Ze kan iemand tot leven wekken behalve zichzelf. Ze kan het ook bij jou doen.' Zei hij met een knipoog. Ik kreg een kleine waterige glimlach.
'Asjeblieft mam stuur me toch. Ik was onredelijk tegen Alex.. En Celeste.' Zei ik zacht. ik voelde een harde schok door mij licaam en licht omhulde mijn ogen.

Ik schrok wakker en kwam overeind en rende naar beneden. Ik zag een briefje en pakte hem zo snel als ik kon op.

Selena.
Ik hoop dat je gauw wakker wordt! Ik heb je maar naar huis gebracht.
Ik wil zo snel mogelijk met je praten.

Groetjes Alex.

Ik greep mijn jas en rende naar Celeste's huis. Ik klom zo snel als ik kon in een boom en sprong door de ruit, die kapot ging, maar die ik met mijn gave net zo snel weer repareerde. Ik keek Celeste en Alex aan. Ik liep op ze af en gaf ze een Knuffel.
'Het spijt me van de pijn die ik jullie gaf. Mijn vader had een geheugenvloek over me gesproken zodat ik iedereen moest straffen die het wetboek tegen ging. Ik heb Alex leven een soort van gered om hem uit zijn half coma half dood slaap te halen. Het spijt me echt. en ik hoop dat jullie gelukkig worden.' Zei ik verontschuldigend.
'Ik hoop dat jullie me kunnen vergeven.' Zei ik er zacht achterna. Ik voelde me zo slecht dat ik liefde wou gaan verbreken.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Celeste
Ze glimlachte naar Alex, en schrok toen door Selena die pardoes, zo door haar slaapkamerraam naar binnen stormde.
Haar handen balden zich tot vuisten, waarna er een zachte sis tussen haar perfect gevormde lippen gleed.
‘Sórry. Spíjt? Is dat alles? Ben je helemaal gek geworden. Wat moet mijn familie wel niet denken van alles dat zich hierboven afspeelt? enk jij nou nooits eens aan iemand anders dan jezelf?
Ik wil dat je uit mijn huis verdwijnt.’ Ze keerde zich naar Alex en zuchtte.
‘Je weet dat ik haar niet kan vergeven, en jou niet kan verbieden met haar samen te zijn en te spreken.
Dus.. Ga je gang.’ Ze drukte haar lippen tegen die van hem, en liep toen naar beneden, richting haar slapende broer.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Dakota

Ik word langzaam wakker van een druppel water dat op mijn neus valt. "regen" mompel ik. Ik kom rillend overeind en begin te lopen, "misschien kom ik nog eens iemand tegen" zucht ik tegen mezelf

Selena Sensorene
'Rustig maar ik heb gezorgd dat de geluidsgolven niet hoorbaar waren voor je familie en je raam is ook meteen gemaakt.' Gromde ik maar ik hield me in.
'Jij hebt geen idee wat er door mij heen ging toen ik jou pijn moet doen. Ik moest het doen ik had geen keuze. Ik weet dat ik Alex bijna dood heb gemaakt maar zo kon hij ook zijn ouders zien om het te vragen. Daarna heb ik zijn leven terug gegeven en nam ik de dood op me. Ik had alles over voor Alex. Alex is mijn maatje al toen we 6 waren. Ik wou niet dat mijn maatje in de handen van een feeks belande.' Zei ik uitlegend. 'Niet dat ik jou een feeks vond.' Zei ik snel. 'Ik was bang de je mijn maatje afpakte en ik werd jaloers. Hij had jou opeens meer aandacht dan mij.' Zei ik schamend. 'Ik smeek je. Ik weet wat ik je aangedaan heb, dat spijt me zo erg. Het was niet mijn schuld maar de vloek. Ik bestuur mijn lichaam dan niet optimaal. Daar kan ik ook niet aan doen!' Snikte ik. Ik had echt spijt.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Celeste
‘Verdwijn. uit. mijn. huis. Je hebt genoeg aangericht, behekste teef.’ Ze slonk de woorden boos haar kant op, en gooide met een klap haar slaapkamerdeur richt. Nu vond ze izchzelf ineens zielig? Een minachtend lachje verliet haar lippen, waarna ze e slaapkamer van Jeremy binnenging. Hij sliep, en dus ging ze naast hem zitten zoals hij dat ook bij haar had gedaan.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Alex
Ik loop naar Celeste haar huis, ik zag Selena zitten. "Selena, wat kom je hier doen?" Vraag ik iets boos.
Ik loop naar de deur toe, maar eigenlijk wil ik het wel horen. "Vertel wat je te vertellen heb, Selena." Zeg ik.

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.

Dakota

Ik begin opnieuw te rennen, ik moet mijn frustratie kwijt. Misschien ben ik wel niet geschikt voor deze wereld. Ik ren richting het bosrand, waar ik een groep kinderen zie spelen. Als de kinderen me zien, kijken ze me geschrokken aan, en rennen dan al gillend weg. "Zie je wel?!" sis ik "ik maak niemand vrolijk" zuchtend steek ik de weg over en ren de woonwijk in.

^
Lize

Ik zag een wolf rennen, ik ren achter haar aan, nieuwsgierig wie zei was.
"Hey, wacht." Roep ik naar het meisje.

---

Leef de dag, zoals je nooit hebt geleefd.