RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Elín

‘Artemis. Ik doe niet aan handen en je bent zeker ongesteld. Ik zal je de voordeel van de twijfel geven.’
Ik zucht en hou mijn mond. Dit soort opmerkingen zijn nergens voor nodig. Ik doe moeite. Ik sla mijn ogen neer en voel me even heel erg vies. Alsof ik één of andere besmettelijke ziekte heb. Ik schuif een beetje bij Artemis vandaan.
'Hoe kun jij in hemelsnaam met hem seks hebben?' hoor ik Griezel plots vragen. En daar hebben we het zwijn weer. Ik vroeg me ook al af waarom die twee überhaupt met elkaar naar bed zouden gaan, maar het zijn hun zaken dus vroeg ik maar niks. Mijn ogen gaan wijdopen en ik kijk op om Jess' reactie te zien. Ze moet even lachen en geeft hem dan een harde klap in zijn gezicht. Ik sla verbaasd mijn handen voor mijn mond en bijt dan hard op mijn lip om niet te beginnen lachen zoals Artemis naast me. Griezel heeft zijn gelijke ontmoet. Ik krijg krampen omdat ik het lachen probeer tegen te houden. Jess, echter, vind het niet om te lachen.
'Luister eens, vriénd. Ik heb geen seks met hem gehad. Why the heck zou je dat in hemelsnaam denken?' vraagt ze, duidelijk kwaad. Niet? Ze hebben geen seks gehad? Dat zou wel verklaren waarom Val het "Gezellig" noemde.
'Het is een misverstand, ontstaan door een paar onhandig geplaatste zinnen,' begin ik rustig.
'Ik heb geen.. seks gehad met Jess. We delen een kamer, meer niet. Om praktische doeleinden. Dus mijn verontschuldigingen voor het feit dat ik leugens de wereld in heb geholpen, maar het was absoluut mijn intentie niet,' geeft hij dan zelf een verklaring.
Een beetje vertederd kijk ik Val aan. Het is eigenlijk wel schattig, klungelig maar schattig.
'Oh, geniaal! Ja, sorry lieverd, maar zelfs ik wist dat je dat niet bij Jess moest doen. Jess en Val hebben geen seks gehad, Val is daar veel te lief voor!' hoor ik Artemis plots opengaan. Ongewild krijg ik even last van een eyetwitch waarvan ik dacht dat alleen tekenfilmfiguren mee te kampen kregen. Ik zucht, sta op en ga een glas water halen om even te bekomen van het avontuur dat zich net voor mijn ogen afspeelde. Ik bekijk het groepje vanop een afstandje. Deze mensen zijn niet bepaald personen die je in mijn vriendengroep zou tegen komen. De meesten niet.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jace Dagget
Jess moest opeens hard lachen, zodra ik deze vraag had gesteld. Zeg, ik meen het serieus meissie. Dan stopt ze ermee en kijkt mij bloedlink aan. Wat nou - Voordat mijn gedachten klaar waren had ze met haar hand een enorm rode plek op mijn wang achter gelaten. Mijn bloed begon te koken, en ik balde mijn vuisten. Mijn wenkbrauwen gingen naar beneden, en mijn ogen schoten vuur. Ik moest me enorm inhouden om haar niet te slaan. O god, wat moest ik mezelf inhouden. 'Oh, geniaal! Ja, sorry lieverd, maar zelfs ik wist dat je dat niet bij Jess moest doen. Jess en Val hebben geen seks gehad, Val is daar veel te lief voor!' Zei het bruinharige meisje er vlak daarna. Heet die jongen Val? Toen begon het rare jong wat te zeggen, die dus Val heet. Misschien was dat ook wel beter, want ik had even wat uitleg nodig voor dit. 'Het is een misverstand, ontstaan door een paar onhandig geplaatste zinnen,' zei hij nerveus. 'Ik heb geen.. seks gehad met Jess. We delen een kamer, meer niet. Om praktische doeleinden. Dus mijn verontschuldigingen voor het feit dat ik leugens de wereld in heb geholpen, maar het was absoluut mijn intentie niet,' geeft hij dan zelf een toe. Wat? Waarom zei hij het dan op zo'n manier?! Ik zet hier vraagtekens bij, vooral bij dat rare jong met zijn witte haren. 'Hmph, zeg voortaan zulke dingen niet meer waardoor ik zo ga denken,' zei ik chagrijnig. Ik probeerde Jess niet aan te kijken, want ik wist dat mijn woede dan weer terug zou komen. Ik liet me weer neervallen op de stoel waarin ik net zat, en ging uitgebreidt zitten. Ik trok het shirt wat naar beneden. Het shirt bedekte mijn pistool, dus die mochten ze niet zien. 'Rare mensen hierzo,' mompelde ik zachtjes, terwijl ik Val een afkeurende blik gaf.

Jessica Alexis Lane.
Ik zag hoe de jongen zijn blik verstrakte en zijn ogen spoten vuur, maar als hij me wou slaan - komt hij maar. Mij maakt het niets uit, maar niemand praat zo onrespectvol tegen mij. Ik trok een uitdagend gezicht. Kom dan, grote jongen. Sla dan terug. Toen zei Celeste uit het niets: 'Oh, geniaal! Ja, sorry lieverd, maar zelfs ik wist dat je dat niet bij Jess moest doen. Jess en Val hebben geen seks gehad, Val is daar veel te lief voor.' Ja, ik gaf haar ergens wel gelijk, maar aan de andere kant voelde ik me echt beledigd. En ik ben daar niet te lief voor? Wat dan wel? Oke, rustig Jess. Straks draai je nog door, het is Celeste maar. Gelukkig begon Valentin te praten, want ik had zo geen zin in gezeik van haar. 'Het is een misverstand, ontstaan door een paar onhandig geplaatste zinnen,' zei hij nog steeds met een schaamteblos op zijn wangen. 'Ik heb geen.. seks gehad met Jess. We delen een kamer, meer niet. Om praktische doeleinden. Dus mijn verontschuldigingen voor het feit dat ik leugens de wereld in heb geholpen, maar het was absoluut mijn intentie niet,' geeft hij dan zelf eerlijk toe. Verbaasd en verward kijk ik Val aan. Pardon? Maar dan zou ik wel 's willen weten wat ze over mij gezegd hebben, want dit is het gevolg van geroddel en gepraat achter een rug van iemand. 'Nou Val, omdat je dat zo prachtig hebt uitgelegd kun je me ook vast wel uitleggen waarom je over mij praatte, en wat je allemaal nog meer gezegd hebt over me. Of wil je daar vanavond alleen met mij over praten?' Gaf ik hem de keus. Misschien was het meisje over mij begonnen, en durfde ze niet over me te praten terwijl ik erbij was. Lafaard. Arrogant keek ik het onbekende meisje aan, maar die stond op en liep weg. Misschien was het ook wel beter dat ze het niet gezien had. Anders was er misschien nog een ruzie gekomen.. Een spottende glimlach kwam er op mijn gezicht. Alhoewel, ik haar er niet echt uit.vind zien als iemand die wat drukker is. Laat staan dat ze ruzie maakt.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Val Gray.

Nog steeds zie ik aan de jongen dat hij niet helemaal content is met mijn verklaring.
'Hmph, zeg voortaan zulke dingen niet meer waardoor ik zo ga denken,' zegt hij nors en laat zich weer op de stoel zakken. Ik kijk hem even verrast aan, maar haal vervolgens dan de schouders op.
'Mijn excuses,' reageer ik. Ik neem hem licht in me op, waardoor nog een vraag in mijn hoofd verschijnt.
'Trouwens.. ik vraag me eigenlijk af waarom mijn woorden je zo lijken te raken. Immers, ben ik iemand die geen enkele rol in je leven heeft, noch je dicht aan het hart is. Dit zeg ik niet om mezelf vrij te pleiten, maar het is mij ongewoon om kennis te maken met iemand die al zo snel zijn morele overtuigingen laat zien. Niet dat ik het niet fascinerend vind hoor.' Ik neem nu toch een slok koffie.
'Nou Val, omdat je dat zo prachtig hebt uitgelegd kun je me ook vast wel uitleggen waarom je over mij praatte, en wat je allemaal nog meer gezegd hebt over me. Of wil je daar vanavond alleen met mij over praten?' Ik kijk op, in de ogen van degene die de woorden heeft uitgesproken. Ik draai even bedenkelijk in een witte lok haar. De afgelopen gebeurtenissen hebben zo veel impact op me gehad dat ik moeite heb om de aanleiding ervan naar boven te halen.
'Om eerlijk te zijn..' mompel ik, nog steeds in mijn geheugen aan het graven.
'..heb ik geen idee hoe we op dit gesprek uitkwamen. Wat ik me kan herinneren is dat ik probeerde te bewijzen dat je geen partner van me bent, in de zin van een intieme relatie en daarom naar voren haalde dat ik de nacht met je doorbracht. Natuurlijk had ik moeten weten dat het door de meesten anders opgevat wordt. Mijn incompetentie op dit gebied heeft me wel vaker in vreemde situaties gebracht,' zeg ik met een lichte blos en neem een slok koffie om het te verdoezelen. Val Gray, de heilige maagd. Geweldig, ik zie het al aankomen. De pesterijtjes in de kleedkamer met gym, het eeuwige genoegen om mij in verlegenheid te brengen met seksuele details...
Ik slaak een zucht.
Soms wens ik dat ik lust wel ken. Al is het maar om die eeuwige onwetendheid de das om te doen. En naar horen zeggen is het zelfs.. prettig. Misschien zou ik het eens moeten proberen. Mijn ogen schieten open bij die gedachte. Ja. Waarom ook niet? Een kus zou geen kwaad kunnen, toch? Om te kijken hoe het voelt, om te zien wat ik mis. Het zal niet veel viezer zijn dan een sigaret, toch? Maar hoe moet ik ooit beginnen? Waar in het doolhof moet ik starten en hoe zorg ik ervoor dat ik niet verdwaal? Net zoals met roken, zijn er allerlei morele kwesties om mee te wegen. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip. Val, dit is het meest achterlijke idee waar je ooit mee op de proppen bent gekomen. Maar toch.. toch is er die nieuwsgierigheid.
En al zou ik zo gek zijn om dit idiote plan ter uitvoering willen brengen, dan is er nog de volgende vraag: met wie? Mijn blik flitst kort naar Jess. Zij is degene die ik het beste ken, tot nu toe. Maar dit kan ook gevaarlijk zijn. Hoe vaak is het wel niet gebeurd dat verhoudingen tussen mensen veranderd zijn door een onschuldige kus? Ikzelf zal er geen moeite mee hebben om de weg te vervolgen zoals hij was, maar hoe zit het met iemand die wel lust en liefde kent?
Te ingewikkeld. Deze dingen zijn te ingewikkeld voor mij. Achterlijk plan.
Ik gooi nog een paar slokken koffie naar binnen, gevolgd door een paar happen van mijn appel.

[ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 20:50 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jace Dagget.
De jongen die zich Val noemt haalt zijn schouders op. 'Mijn excuses,' zegt hij. 'Trouwens.. ik vraag me eigenlijk af waarom mijn woorden je zo lijken te raken. Immers, ben ik iemand die geen enkele rol in je leven heeft, noch je dicht aan het hart is. Dit zeg ik niet om mezelf vrij te pleiten, maar het is mij ongewoon om kennis te maken met iemand die al zo snel zijn morele overtuigingen laat zien. Niet dat ik het niet fascinerend vind hoor.' Praat Val door. Sjezus, wat kan die gozer praten. Ongeintresseerd kijk ik de andere kant op als hij praat. Zijn gepraat verdwijnt naar de achtergrond, en ik kijk het meisje aan dat water is gaan halen. Hoe zou ze heten? Ik had de kans ervoor om naar haar te luisteren toen ze zichzelf voorstelde aan dat andere meisje, dat hier nog zit, maar ik was er te koppig voor. "Zoiets hoef jij niet te weten. Je weet er immers niets van af." Was mijn enigste antwoord hierop. Als ik dit zou vertellen dan gaan ze me zien als een sentimentele emotionele [huil]jongen, en daar zat ik dus niet op te wachten. Dan kies ik nog liever voor de gevoelloze klootzak zonder enkele emoties. Toen begon Jess tegen Val te praten. Aandachtig bekeek ik haar, terwijl ze praatte. Ze had ergens wel wat. Ze had pit, en liet zichzelf niet wegslaan. Maar alsnog was ze niet diegene wie ik zoek. 'Nou Val, omdat je dat zo prachtig hebt uitgelegd kun je me ook vast wel uitleggen waarom je over mij praatte, en wat je allemaal nog meer gezegd hebt over me. Of wil je daar vanavond alleen met mij over praten?' Verbaasd keek ik op. Hoezo zou hij dat doen? Durft hij het niet gewoon te zeggen waar wij bij zijn? Typisch voor zo'n jongen. 'Om eerlijk te zijn..' mompelt hij. '.. heb ik geen idee hoe we op dit gesprek uitkwamen. Wat ik me kan herinneren is dat ik probeerde te bewijzen dat je geen partner van me bent, in de zin van een intieme relatie en daarom naar voren haalde dat ik de nacht met je doorbracht. Natuurlijk had ik moeten weten dat het door de meesten anders opgevat wordt. Mijn incompetentie op dit gebied heeft me wel vaker in vreemde situaties gebracht,' zegt hij, en hij neemt nog een slok van zijn koffie. In plaats van dat hij zoveel van zijn koffie houdt, moet hij is van een meisje houden. Misschien dat hij dan snapt waarom ik zo reageerde. "Het begon met dat meisje dat hier zonet zat. Zij zei tegen hem iets over twee meiden die hem probeerden om een vinger te winden ofzo," zei ik doodnormaal. Zet de koffie aan de kant gozer, en ruil een meisje ervoor. "Wanneer begint die verdomde training nou eens?" Vroeg ik lichtelijk geirriteerd. "Ben ik dan zo vroeg mijn bed uitgegaan? Ik had nog in mijn bed kunnen rotten."

Jess(ica) Alexis Moore.
De jongen had wat terug geantwoord op de nogal lange vraag van Val, maar hier reageerde ik maar niet op. Straks loopt het weer uit de hand. Wat een botterik is hij zeg! Ik keek weer naar Val en keek hem afwachtend aan. 'Om eerlijk te zijn..' mompelt hij. Eventjes keek hij bedenkelijk. Waarschijnlijk was hij terug aan het denken wat er gebeurd was. '..heb ik geen idee hoe we op dit gesprek uitkwamen. Wat ik me kan herinneren is dat ik probeerde te bewijzen dat je geen partner van me bent, in de zin van een intieme relatie en daarom naar voren haalde dat ik de nacht met je doorbracht. Natuurlijk had ik moeten weten dat het door de meesten anders opgevat wordt. Mijn incompetentie op dit gebied heeft me wel vaker in vreemde situaties gebracht,' zegt hij met nog steeds dezelfde lichte blos op zijn wangen. 'Het begon met dat meisje dat hier zonet zat.' Uch, waarom ook niet. Dat dacht ik al wel. Mijn ogen flitsten naar de jongen. 'Zij zei tegen hem iets over twee meiden die hem probeerden om een vinger te winden ofzo.' Wacht. Is deze jongen wel te vertrouwen? Mijn ogen keken nu weer naar Val, en ik werdt er een beetje moe van. Ik had nu eigenlijk wel zo'n beetje zin in een sigaret. Zeker nu dit alles zo gebeurd. De jongen begon te klagen over wanneer die training nou eens zou beginnen, en dat hij nog in zijn bed had kunnen rotten. Zoals hij dat zo mooi zegt. Al geef ik hem hier voor het eerst gelijk. Ik haalde mijn schouders op naar hem. "Ik zou het echt niet weten." Zei ik kortaf, en richtte me toen naar Val. "Oh, Val toch. Je nestelt jezelf weer in een lastige situatie," Ik zuchtte. "Dus.. Dat wijf zei dus iets over mij." Gooide ik meteen op dat onderwerp. Mijn gezicht sprak boekdelen. Ik was niet zo blij met dit nieuws. Alhoewel, het was beter dat zij erover begon dan Val. Anders zou ik het echt erg vinden, en had ik anders naar hem gekeken. "Gezellig." Zei ik sarcastisch. Daarom liep ze dus weg. Val leek erg in gedachten, en ik kwam weer een stukje dichterbij zijn hoofd. "Hallo? Val wordt 's wakker uit je gedachten!" Ik zwaaide voor zijn gezicht, zodat hij me in beeld zou krijgen. Hij was echt een droomgeval. Ooit zullen die gedachtes van hem, hem eens helemaal opslokken. En dat zou niets goed zijn. Eigenlijk ben ik best benieuwd waar hij nou eens aan denkt, want ik zag net wel dat zijn ogen snel naar mij flitsten, dus ik kwam er wel eventjes in voor. Maar wat dacht hij? Nou ja, als ik de kans krijg - dan zal ik er vanavond om vragen.

[ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 22:02 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Elín

Wanneer ik Griezel naar me zie kijken proest ik ongewild in mijn glas water waardoor ik het over me heen krijg. Het glas valt bijna uit mijn handen maar ik weet het nog net weer op te vangen voor het tegen de grond klettert. Ondertussen kom ik weer tot het besef dat ik hier in zeiknatte kleren sta. Ik zet het glas weg en neem mijn blousje in mijn handen om het uit te wringen. Hierbij heb ik niet in de gaten dat ik met deze actie een flink stuk van mijn buik ontbloot. Zuchtend laat ik het stuk stof los en probeer het glad te strijken. Door het wringen is het natuurlijk helemaal verfrommeld. Ik trek er nog een keer aan, maar blijkbaar doe ik dit zo hard dat er een knopje losspringt. Ook dat nog. Ik raap het ding op en besluit maar iets anders aan te gaan trekken. Een droge broek kan ook geen kwaad. Ik verlaat zo stil mogelijk de eetzaal en loop terug naar mijn kamer. Daar speel ik meteen de natte kleren uit die ik op de eenzame stoel leg om te drogen. Ik ben doorweekt tot op mijn ondergoed dus dat moet ook maar uit. Ik neem eerst een nieuw setje en verwissel de stukken zo snel mogelijk. Om de een of andere reden vind ik de gedachte hier naakt te zijn absoluut niet aantrekkelijk. Ik kies een nieuw bloesje uit en moet een skinnyjeans aan omdat mijn lekker losse broek nu ligt te drogen. Eigen schuld, juffrouw Jónsdóttir, niemand heeft je gedwongen in de regen te gaan lopen. Ik kam met mijn vingers een keer door mijn haren. Omdat ze nat geweest zijn zit er nu een lichte slag in. Ik besluit ze maar los te laten hangen. Ik doe een paar makkelijke sneakers aan en zet mijn schoenen onder de stoel zodat ook deze kunnen opdrogen. Ik spreek mezelf even wat moed in en dwing me dan terug naar de eetzaal te gaan. Als ik het goed heb, dan zijn we soort van verplicht daar te zijn en ik heb geen zin in nog meer narigheid. Ik sluip de eetzaal weer binnen en denk even na. Misschien kan ik beter voor iedereen nog een kop koffie meenemen, ze zien er uit alsof ze het nodig hebben en als ze zich al even belabberd voelen als ik, dan is dat ook zo. Ik wacht geduldig tot ik vijf kopjes heb die ik zorgvuldig op een nieuw dienblad zet. Ik neem wat suiker, wat melk en voeg me dan weer bij de anderen, stil als de personages in een stomme film.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Val Gray.

Ik kijk even naar de nieuweling, die geergerd voor zich uit kijkt.
"Zoiets hoef jij niet te weten. Je weet er immers niets van af," reageert hij. Er verschijnt een klein glimlachje op mijn mond, al is de situatie helemaal niet om naar te glimlachen.
'Oh. Try me,' zeg ik, alsof ik me in een spel bevind. Mijn ogen stralen oprechte interesse en zo niet enthousiasme uit. Dit is een van mijn meer kinderlijke trekken die zo nu en dan naar boven komen.
"Het begon met dat meisje dat hier zonet zat. Zij zei tegen hem iets over twee meiden die hem probeerden om een vinger te winden ofzo," zegt de jongen dan om mijn verklaring toe te lichten.
'Ja... da's waar ook, nu je het zegt,' zeg ik bedenkelijk, terwijl ik een vinger tegen mijn lip hou. Er speelt opnieuw een heel subtiel glimlachje om mijn mond. Ongelofelijk dat hij dat zo secuur kan navertellen. Hij zal inderdaad oprechte interesse in ons gesprek gehad hebben.
"Hallo? Val wordt 's wakker uit je gedachten!" Ik knipper een paar keer met mijn ogen, om vervolgens Jess' gezicht vlak bij het mijne aan te treffen.
'Ah! Eh. Sorry..' zeg ik licht beschaamd en neem wat afstand van haar. Ik voel me betrapt. Rustig, Val. Er is geen enkele reden dat ze zou weten waar ik aan denk. Er is van alles mogelijk tegenwoordig, maar iemands gedachten lezen niet.
Toch laat mijn idee me niet met rust. Ik slik even bij Brulaap zijn woorden. "Hoe ik ze moet behandelen". Ik heb geen idee hoe ik ze moet behandelen. Dit soort zaken zijn anders dan een wiskundeproefwerk. Hier komt zo veel meer bij kijken. Zou ik hem moeten vragen hoe ik ze zou moeten behandelen? Ik bijt opnieuw op de binnenkant van mijn lip. Nee, Val. Dat is de reinste idioterie. Ik ga het Jess zelf vragen. Vanavond. Gewoon op de man af. Ik slik even. Nee. Nee nee nee nee. Wees reeel. Daar heb ik toch geen lef voor.
Ineens hoor ik een proestend geluid, gevolgd door een aantal kuchjes. Verbaasd kijk ik naar Elin.
'Eh, is alles in orde?' Haar blouse zit onder het water. Ik sta op om een handdoek te halen, als ze de zoom van haar blouse zelf in handen neemt en hem uitwringt. Nog voor ik haar heb kunnen waarschuwen, glijdt mijn blik naar het stuk ontblote huid.
'Elin je eh..' Ze lijkt het door te hebben, waardoor ze haar activiteit onmiddellijk staakt. Dan hoor ik het geluid van een losgesprongen knoopje. Mijn blik glijdt over de vloer, maar Elin bukt zich al om de boosdoener op te rapen. Opnieuw zien mijn ogen dingen die ze niet zouden moeten zien, namelijk een stuk ontblote borst. Ik slik even en hou mijn mond deze keer, om te voorkomen dat ik mezelf in nog meer verlegenheid breng. Ik merk hoe ze een beschaamde blik met ons uitwisselt en dan verdwijnt.
Zo erg is het niet, wil ik zeggen. Zoiets kan toch iedereen overkomen?
Na een tijdje komt ze terug met een dienblad. Mijn ogen beginnen te stralen en ik sta op, de stilte doorbrekend.
'Goh.. espresso. Geweldig, dank je,' zeg ik oprecht dankbaar en neem het kopje tussen mijn vingers. Ik tel de kopjes na en kijk dan rond.
'Hey. Waar is Celeste?'

@ Histoire en Patriot: Nu is een goed moment om in te springen en te starten met de trainingen, if you like .

[ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 22:44 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jace Dagget.
'Oh. Try me,' had hij gezegd, terwijl er een glimlach om zijn lip bevindt. Wat? Vindt hij dit een spelletje? Ik haal mijn schouders weer op, en antwoordt hier niets op. Het is zinloos als hij zoiets ga uitleggen, dus dan besteedt ik er ook geen aandacht aan. Zeker niet aan hem. Jess was met haar gezicht voor hem gaan hangen, omdat hij waarschijnlijk te ver in zijn gedachten zat - dat hij haar niet zou horen. Ugh, het is dus een droomtype. Waarschijnlijk heeft hij dan geen moed om dingen voor elkaar te krijgen of iets te ondernemen. Alleen in zijn actie durft hij de dingen die hij niet in het echt durft. 'Ah! Eh. Sorry..' Schrok hij nou van haar? Verbaasd keek ik hem aan. Misschien weet hij niet hoe hij een meisje moet behandelen, omdat hij homo is? Ik grinnikte. Dat zou nog eens best kunnen ook. Ik bedoel, kijk naar hem.
Dan kijkt Val opeens ergens naartoe, en ik volg zijn blik. De blouse van het meisje zit onder het water, en Val staat op om een handdoek te halen. Het meisje wringt dan een stukje van haar blouse zelf uit, en een stukje ontbloot huid komt tevoorschijn. Ik grinnik, en kijk dan de andere kant op. Ach, iedereen heeft privacy nodig. Maar het gezicht van Val viel me wel op. Hij begon te blozen. Oké, dus hij heeft gewoon geen ervaring in meisjes, en weet niet wat hij moet doen. Hij heeft geen lef genoeg om het initiatief te nemen. Niet dat dit heel erg is. Ooit zal hij er wel ervaring in krijgen, en trouwens.. Meisjes zijn gewoon moeilijk. Soms snap ik ze ook echt niet.
Uit mijn ooghoeken zie ik het meisje vertrekken, en na een tijdje komt ze weer terug met een dienblad vol drinken. 'Goh.. espresso. Geweldig, dank je,' zegt Val. Tuurlijk, hij merkt het als eerst op. Koffie-verslaafde. Vraagt hij vervolgens. "Als je nou niet zoveel aandacht aan die koffie gaf van je, dan wist je ondertussen wel hoe je een meid moest behandelen," antwoord ik dan uiteindelijk verveeld, maar ik meen dit wel. 'Hey. Waar is Celeste?' Oké, misschien een beetje te vroeg gezegd, maar dit boeit niets. Hij moest het ooit eens weten, en het maakt niet uit van wie het kwam. Maar, Celeste? Wie is dat nou weer?

Jess(ica) Alexis Moore.
'Ah! Eh. Sorry..' zegt hij licht beschaamd, en hij neemt wat afstand van me. Schrok hij nou serieus van me of voelde hij zich gewoon betrapt? Met gefronsde wenkbrauwen, en een onwetende blik keek ik hem aan. Wat is er toch met hem aan de hand?
Dan hoor ik wat geproest en gekuch achter me. Ik kijk om, en zie het meisje staan dat over mij gepraat heeft. Ik draai mijn ogen, en volg Val met mijn ogen wat hij doet. Oh, de goedheidzelfe. Waarom moet hij altijd mensen helpen? Afkeurend kijk ik haar aan. 'Eh, is alles in orde?' Hoor ik Val zeggen. Ze pakt het onderste stukje van haar shirt en wringt 't uit. Zijn ogen zie ik naar het stukje ontblote huid glijden, en mijn ogen worden spleetjes. Ugh, vrienden-inpikker. Zo kan ik het ook. 'Elin je eh..' Zo heet dat wijf dus! Mijn ogen verwijdden zich van blijheid, en mijn mond liet een geniepig glimlachje. Hmm. Elin, dus.
Ik merk niet dat Elin wegloopt, en dat ze na enkele minuten terugkomt met een dienblad vol kopjes koffie. Totdat Val zegt: 'Goh.. espresso. Geweldig, dank je,' Hij pakt een kopje van het dienblad af.
Tuurlijk, waarom ook niet? De schijnheilige aan het uithangen. Ik doe niet aan vriendjespolitiek, vriendin. Een beetje slijmen bij iedereen hé. "Als je nou niet zoveel aandacht aan die koffie gaf van je, dan wist je ondertussen wel hoe je een meid moest behandelen," zegt de knappe maar arrogante jongen met verveelde toon. Hier reageerde ik niet op. Ik voelde meer de kotsneigingen al aankomen vanwege haar slijm-actie, en ik neem aanstalten om weg te gaan. Ik gris mijn tas van de tafel, en mompel geirriteerd zachtjes, zodat hij het misschien net niet zou horen: "Uch, veel plezier bij deze losers," en loop met snelle passen langs Val naar buiten. Ik liet het kopje staan dat Elin waarschijnlijk ook voor mij heeft gepakt. Ik zou zo zelf wel pakken. Houdt die rotkoffie maar, meid. Tijd om te roken. Zachtjes hoor ik Valentin vragen waar Celeste is. Ja, tuurlijk. Celeste. Dan vindt ik Celeste zelfs beter dan háár. En nee, ik ben niet jaloers. Beet ik mezelf toe. Ik ben niét jaloers.
Mijn handen gingen naar een kopje, en zette die eronder. Ik drukte op het bekende knopje koffie, en het zwarte goedje kwam er weer uitpruttelen. Dezelfde weg nam ik naar buiten, en ik ging zitten op het zand. Gelukkig was het nu wat meer opgeklaard. Een sigaret stak ik op, en zachtjes neuriede ik een liedje om mezelf rustig te krijgen.

Vinden jullie trouwens mijn stukjes saaier worden, en wat gewoontjes? Want ik denk er zo wel over namelijk. En klopt de karakter van Jace wel met die van mijn rol? :x

[ bericht aangepast op 16 maart 2012 - 0:22 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Celeste Artemis Dubois
Ik kijk het eerst een tijdje aan, zoals wat ze allemaal tegen elkaar zeggen en hoe ze allemaal nu opeens tegen elkaar doen. Ik lik even over mijn lippen en bekijk de jongen dan, waarvan ik de naam nog steeds niet weet. Straks zal ik wel aan hem vragen hoe hij heet, maar nu nog niet. Geen zin in, luiheid, noem het zoals je wilt, maar ik wil gewoon het ‘gesprek niet storen’. Weet ik veel, misschien was het wel gewoon luiheid?
Alweer kijk ik de ruimte door, maar mijn blik valt niet op diegene die ik zo graag wil, nee, nog steeds niet. Ik doe mijn been op een vrouwelijke manier over mijn andere been en leg mijn handen op mijn blote bovenbenen, terwijl ik soms aan de rafels van mijn hotpants zit. Het was een soort tik geworden om aan dat soort dingen en rafels te frunniken, vaak tot irritatie van anderen. Zoals mijn moeder, zij had het altijd erg irritant gevonden. Op het moment dat ik aan haar dacht, kwamen er alweer flashbacks tevoorschijn, en ik zette mijn nagels in mijn bovenbenen.

‘Celeste, misschien is het een goed idee als we elkaar niet meer zien.’
Ik was verbluft geweest, verward zelfs. Misschien ook wel een beetje bang, niet wetende of hij het wel echt meende en of hij wel echt de waarheid sprak. Alsof het één vieze grap was allemaal.
‘W-wat?’ Dat was het enige wat ik kon zeggen, en misschien was dat ook wel goed geweest, aangezien hij al doorging met praten alsof ik niets had gezegd.
‘Ik moet toegeven dat je goed was,’ Hij had een vieze, mismakende grijns op zijn gezicht – eentje die ik eerst altijd aanbad, en waar ik nu de ware aard van zag. ‘Erg goed,’ Alweer die grijns. Ik voelde me ziek, misselijk. Gebruikt. ‘Maar je bent niets meer dan gewoon… een meisje… voor me geweest, verder niets. Laten we ermee stoppen voordat het nog slechter wordt.’
Ja, die woorden sloegen op me in als een bom. Toen deze ontploft was, lagen al de stukjes van mijn hart door elkaar. Ik kon de stukjes van mijn hart niet maken, niet lijmen of plakken, ik kon niets. Behalve hulpeloos op de grond neervallen en wachten totdat het zwart voor mijn ogen weg ging. Het enige geluid dat ik hoorde waren de voetstappen van hem die wegliepen. Het waren donkere, zware voetstappen die tegen mijn slaap aansloegen alsof ze mij kapot wilde maken.
Het volgde moment deed ik mijn ogen half verzwaard open en mijn hoofd klopte alsof er iemand met een belachelijk zware hamer opgeslagen had, waardoor ik gelijk met mijn hand naar mijn hoofd greep. ‘Voelde dat niet goed?’ Een vrouwenstem sprak tegen mij.
‘Wat?’ Alweer dat ene woordje dat mijn leven verpestte. Ik wist dat het mijn moeder was, ik herkende haar stomme woorden uit haar mond en het ergste was nog wel dat ze dit keer niet eens dronken was. Ze was zo nuchter als ze maar zijn kon, maar er stond wel een man naast haar – waarschijnlijk weer één van haar mogelijke liefdes.
‘Aandacht van een jongen,’ Ik merkte dat hij me wat had gegeven, want ik begon alweer vermoeid met mijn ogen te knipperen. ‘Mam… je bent ziek…’ Dat waren nog de enige woorden geweest voordat mijn ogen alweer dicht vielen.

De flashback eindigde. Mijn hand reikte zich naar mijn wang en ik voelde natte druppels op mijn wang. Shit, ik had alweer gehuild. Was het om haar of waren het om mijn gedachtes en momenten? Ik weet niet waardoor het kwam, maar mijn vader was degene geweest die mij stimuleerde en mij dingen leerde en ook echt om mij gaf. Ik veegde ruw alles van mijn gezicht weg en rende naar de wc, waar ik me in een hokje opsloot en zacht verder huilde. Toen ik dacht dat ik het weer aan kon, ging ik het hokje uit en bekeek mezelf in de spiegel. Ik zag er niet uit. Mijn make up was uitgelopen over mijn wangen en mijn ogen waren waterig en rood. Ik maakte het schoon rondom mijn ogen, waar het was uitgelopen en liep daarna door naar mijn kamer, waarna ik gelijk alles weer snel opnieuw deed.
Ik liep terug en zag als eerste Val staan. Glimlachend, met een muur om me heen, liep ik naar hem toe. 'Hey. Waar is Celeste?' Ik sloeg grijnzend mijn armen vanachter rondom zijn middel en legde mijn hoofd op zijn rug (schouderbladen). ‘Ik ben hier,’ Ik fluisterde het zacht, bijna zodat niemand het kon horen. Het gevoel dat ik binnenin me had wilde een knuffel en misschien was dit wel zo mijn manier om ermee te dealen, maar dit was gewoon niet een goed moment.

(Het duurde lang, maar nu is 'ie er dan eindelijk toch. lol lol)

[ bericht aangepast op 15 maart 2012 - 23:55 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Nee hoor :'D. De luitjes wachten op hun training haha.

Val Gray.

Ik neem een paar slokjes van mijn koffie en kijk zwijgend voor me uit. Tegenover me zit Elin met nog steeds een beschaamd hoofd voor zich uit te kijken.
De naamloze jongeman kijkt wat nors mijn kant op. Waarschijnlijk ben ik ook te enthousiast geweest met mijn koffie, gezien de situatie.
"Als je nou niet zoveel aandacht aan die koffie gaf van je, dan wist je ondertussen wel hoe je een meid moest behandelen," zegt deze dan met een verveelde blik. Ik kijk zijn kant op.
'Oh.. nou. Geloof het of niet, mijn koffiegebruik heeft een praktische reden, al ontken ik niet dat het zo onderhand een verslaving is geworden. Zie, ik kamp al enige tijd met slaapproblemen en het was of koffie, of slaappillen. Dus zodoende. En nou ja eh.. wat meisjes betreft, dat zal mettertijd wel komen.' Ik voel er weinig voor om hem aan de neus te hangen dat ik geen lust ken. Hij zal me aankijken alsof ik iets abnormaals ben. Tenminste, de kans is redelijk groot.
Misschien moet ik het haar gewoon vragen. Wat kan het voor kwaad? Het is nu niet zo dat het een beslissing over leven of dood is. Alhoewel... wees voorzichtig met die morele overwegingen. Er is kans dat ze zich beledigd zal gaan voelen of mij een perverseling gaat vinden. Ben ik pervers? De vraag cirkelt even in mijn hoofd. Is het pervers om, om een kus te vragen? Mijn blik glipt opnieuw kort naar Jess, maar zij staat tot mijn verbazing op, zonder ook maar een vinger naar haar kopje te hebben gereikt.
"Uch, veel plezier bij deze losers," zegt ze en weg is ze. Wat verdwaasd kijk ik haar na. Heb ik iets fout gedaan? Misschien wil ze gewoon haar rust. Het klinkt logisch. Dus wie ben ik om haar die rust te ontnemen? Dan zal ik louter de wind van voren krijgen.
Ik weet het niet, zet ik mijn gedachten voort. Als ik mijn mannelijke klasgenoten mag geloven dan is die kus nog de minste van mijn zorgen. De ellende is pas hetgeen wat erna komt. Ik slik even. Nee, niet aan denken Val. Zoals ik al zei; achterlijk idee.
Ik neem een paar slokken koffie en het het kopje op tafel neer.
'Ah!' Ik schrik op als ik een paar armen om mijn middel voel en een hoofd op mijn rug.
'Ik ben hier,' fluistert een stem achter me.
'O-oke. Welkom, eh..' Oh man, dit is hopeloos. Hoe moet ik ooit om die kus gaan vragen als ik al stuiptrekkingen krijg als iemand me omhelst? Krijg een paar ballen, Val. Kom op, wees voor een keer niet zo'n watje. Waar ik het vandaan haal, weet ik het niet, maar ik draai me om en vouw kort de armen om Celeste's middel.
'Elin heeft koffie gehaald, hier,' zeg ik als ik haar snel weer losgelaten heb en geef haar een kopje in handen, om te voorkomen dat deze situatie nog vreemder wordt. Nou kom op, dat was zo erg nog niet, toch? Dat viel eigenlijk best mee.

No growth of the heart is ever a waste

Elín

Jess gunt me geen blik waardig en raakt de koffie niet aan. Vervolgens staat ze op en mompelt ze iets dat ik niet kan horen om dan de eetzaal te verlaten. Wat heb ik verkeerd gedaan? Is er iets over me gezegd geweest toen ik ander kleren halen was?
'Hey. Waar is Celeste?' vraagt Val dan.
Ik trek stomverbaasd een wenkbrauw op omdat ik er in de eerste plaats al geen idee van heb wie dat mag wezen.
'Wie is-'
'Ik ben hier,' fluistert het donkerharige meisje dat zichzelf als Artemis had voorgesteld in zijn oor terwijl ze haar armen om zijn middel slaat en haar hoofd tegen zijn rug legt. Oh fijn, vertel mij vooral je echte naam niet. Laat me mezelf maar belachelijk maken. Ik bood je nog mijn excuses aan. Ik laat mijn hoofd op tafel vallen en blijf zo zitten terwijl er een resem onverstaanbare vloekwoorden in mijn moedertaal uit mijn mond vloeien. Dit is de druppel. Vanaf dit moment zeg ik geen woord meer tegen de anderen. Geen woord, geen lettergreep, geen letter. Niks, nada, noppes. Vanaf nu kunnen ze me "die stomme" gaan noemen, maar dat zal dan ook het enige zijn. Opnieuw dwalen mijn gedachten af naar mijn familie en een golf van angst overspoelt me. Ik word opgeslokt in zijn duisternis. Wat als ze hen ook meegenomen hebben? Mijn zusje Björk, mijn broertje Adam. Ze hebben zo'n zacht karakter. Als ze door hun lotgenoten net zo behandeld worden als ik hier dan gaan ze er aan onderdoor. Ik merk nu al dat ik dit zelf amper ga redden. Ik mag er niet aan denken. Het lijkt alsof iemand mijn hart in zijn vuist heeft en er langzaam al het leven uitperst. Ik krijg een krop in mijn keel. Ik open mijn ogen en tel de nerven van de houten tafel om afleiding te zoeken. Het werkt niet, de angst blijft me in zijn macht houden. Ik draai mijn hoofd heel even omdat ik merk dat het donkerder wordt. Heeft iemand de lichten uitgedaan? Pas dan zie ik door de ramen dat er buiten een dikke mist op komt zetten. Ik frons mijn wenkbrauwen. Het weer heeft hier wel erg zijn kuren. Zouden we op een plaats zitten die nogal veel gevolgen van het broeikaseffect ondervindt? Ik zucht en laat mijn voorhoofd weer op tafel rusten. Ik voel me ronduit miserabel.

[ bericht aangepast op 16 maart 2012 - 13:04 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Rose Victoria Stann.

De mist leek enkel maar dikker te worden. Er was nog niemand te zien. Hoogstwaarschijnlijk stonden ze nog ergens binnen. Ik vond het niet erg, zolang ze maar niet te laat zouden komen. Dan zou de discipline moeten verhogen. Aangezien ik al mijn tijd nodig had om trainingen te geven. Elke minuut dat ze te laat kwamen, moesten ze maar dubbel overwerken...
Ik haalde mijn vingers door mijn inmiddels vochtige bruine haar, waarop de mist gecondenseerd was en richtte mijn ogen strak op de deuren.
Wachtend tot de eerste naar buiten zou komen.

[ bericht aangepast op 16 maart 2012 - 22:02 ]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

[Het regent niet? Er is mist.]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Vinden jullie trouwens mijn stukjes saaier worden, en wat gewoontjes? Want ik denk er zo wel over namelijk. En klopt de karakter van Jace wel met die van mijn rol?

Jace Dagget.
Jess loopt met een geirriteerd gezicht naar buiten, en ik volg haar met mijn blik. Ik hoor haar iets vaags mompelen, maar hoorde alleen het woord 'losers.' Ze keek het meisje boos aan toen Jess weg liep. Hmph. Misschien is ze jaloers? Of zijn Val en Jess zo close met elkaar dat ze er niet tegen kan dat andere meiden zo tegen hem doen? Wacht. Dat komt toch echt uit bij jaloezie. Maar als ze dan zo close zijn.. Waarom blijft Val daar dan staan? Ik zucht van moeheid. Niet die moeheid dat ik wil slapen, maar de moeheid dat ik moe van Val wordt. Waarom doet hij zo sullig?
Val had daarnet gevraagd waar Celeste was, en het bruinharige meisje omhelst hem. 'Ik ben hier,' fluistert ze. Ah, dus zij is Celeste! Goed om te weten. Dan hoef ik niet te vragen hoe ze heten. 'O-oke. Welkom, eh..' Welkom? Hij is hopeloos. Hij kent haar al. Dan hoeft hij dat niet te zeggen, en we zijn hier al enkele dagen.. En dan zegt hij welkom? Weer zucht ik van vermoeidheid van Val. Dan verbaasd het me dat hij haar eventjes terugknuffelt. 'Elin heeft koffie gehaald, hier,' zegt hij en laat haar snel los. Ik grinnik om zijn sulligheid. O god. Dit gaat eigenlijk denk ik best leuk worden. "Zeg, Val. Ben je close met Jess of niet?" Ik kreeg een geniepige glimlach op mijn gezicht. Niet dat hier iets achter zit. Dit was gewoon mijn 'normale' glimlach. Dus hier hoefden ze niets achter te zoeken.. of wel, maar dat is hun keuze.

Jess(ica) Alexis Lane.
"Sometimes it seems that the going is just too rough. And things go wrong no matter what I do." Ik sluit mijn ogen, terwijl ik zing. Het is wat mistig, dus dat wordt mooi mee genomen. Ik wil niet dat iemand mij zo ziet. "Now and then it seems that life is just too much. But you've got the love I need to see me through." Langzaam gaan mijn armen wijd. Net als een vrije vogel. "When food is gone you are my daily need. When friends are gone I know my savior's love is real. You know it's real." Een paar rondjes draai ik in de frisse ochtendlucht. Één voordeel van de ochtend is dat je alles wakker ziet worden. Zelfs de lucht. De geur van regen en mist komt mijn neus in, en ik houdt mijn hoofd wat naar achteren. Vanuit mijn buik komen de serene en toch krachtige klanken vol met liefde mijn mond uitschieten. "You got the love. You got the love."
Als ik het laatste zinnetje nu wat zachter zing open ik mijn ogen. Ik kan niet ver kijken vanwege de mist, en ik loop wat verder het eiland op. Wat zou er voor de rest zijn eigenlijk dan dit alles? Soms kijk ik naar achter hoe ver ik al ben met lopen. Het gebouw waar we met zijn allen verzamelen verdwijnt langzaam uit mijn zicht, en ik zet meerdere stappen - niet wetend waar ik naartoe ga. Mijn plastic bekertje met koffie heb ik in mijn rechterhand, en ik neem er een slokje van. Mijn sigaret heb ik in mijn linkerhand, en neem dan daar een hijsje van. Die gooi ik dan weg, omdat er niets meer te roken van is. Misschien is het wel beter om eventjes van hun weg te lopen? Van deze situatie..

[ bericht aangepast op 16 maart 2012 - 21:58 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Roane schreef:
[Het regent niet? Er is mist.]

Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

Val Gray.

Ik neem een slok van mijn koffie, mezelf voornemend dit awkward moment gauw achter me te laten. Ik ben niet iemand die gauw anderen knuffelt, al helemaal niet uit vrije wil. Laat staan.. Ik zucht in mezelf, onhoorbaar voor anderen. Vergeet het. Vergeet dat hele stupide plan van je!
'Zeg Val. Ben je close met Jess of niet?' Ik draai me om naar de jongen, die de vraag stelt met een vreemde glimlach. Vanwaar die vraag? Waarom wil hij van alles van me weten? Misschien.. zou hij een mol kunnen zijn. Wat zou het uit maken? Ook al lieg ik, dan nog weet ik niet dat het me in een voordeelssituatie zal brengen of juist benadelen. Dus besluit ik de waarheid te zeggen.
'Nou eh, net zoals de rest, heb ik haar pas gisteren leren kennen. Dus ik denk niet dat ik bij machte ben om te zeggen dat ik close met iemand ben. Bovendien is 'close zijn met' voor iedereen anders interpretabel.' Hij kijkt me aan alsof ik gek ben.
'Ik bedoel, dat close zijn met iemand voor jou anders zou kunnen zijn dan voor mij. Maar ik mag haar,' voeg ik toe. In mijn gedachten voel ik me steeds schuldiger om het feit dat ik hem Brulaap noem. Immers begint hij steeds menselijker trekjes te vertonen. Hij toont zowaar interesse in me.
Ik kijk richting de deuren en vraag me nu echt af waar onze ontvoerders blijven. Ik zie Jess buiten zitten onder het genot van een sigaret.
'Ik denk dat ik maar haar voorbeeld ga volgen.' Met die woorden en mijn kopje koffie, verlaat ik het gezelschap en loop door de deuren een mistbank in.
'Heb jij dit weer besteld?' vraag ik met een glimlachje aan Jess, die aan het zingen is. Ik glimlach bij de voorstelling. Haar spontaniteit is bewonderenswaardig. Ik ga naast haar staan en vouw mijn handen om de koffie.
'Zeg mij eens, waar denk je zoal aan als je hier bent onder het genot van een sigaret en een kop koffie? Ik ben niet de enige die aan het dagdromen is,' zeg ik zachtaardig, doelend op het feit dat ze me pas geleden uit mijn gedachten haalde.
Ik draai mijn hoofd naar wat een silhouet lijkt in de mist. Ik wrijf de beslagen glazen van de bril schoon.
'He.. is dat? Iemand?' Ik focus me op het silhouet en mijn ogen vliegen open.
'Jess, daar staat iemand. En ze lijkt onze kant op te kijken.' Ik frons de wenkbrauwen en knijp de ogen toe om het duidelijker te zien. Dat is niet zomaar iemand, dat is Rosa.
'Ik weet wie het is. Het is een van onze trainers. Rosa. We moeten naar haar toe volgens mij.'

[ bericht aangepast op 16 maart 2012 - 23:23 ]

No growth of the heart is ever a waste