Jace Dagget
'Gezellig,' antwoord de jongen op mijn vraag. Gezellig? What the- Is hij homo ofzo? Heeft hij geen gevoel.. Seks hoort een opwindend avontuur te zijn. Geen 'gezellig' iets. Het is iets privé's. Verbaasd kijk ik naar hem. Uit mijn ooghoeken zie ik het meisje opstaan, en weg lopen. Op de achtergrond hoor ik haar zeggen dat ze koffie gaat halen. Mooi. Dan heb ik nu de gelegenheid om er wat over te zeggen.
"Pardon? Wat? Seks hoort niet gezellig te zijn, maat." Wat een harteloos iemand is hij. Afkeurend kijk ik hem aan. Aan dit soort gasten had ik nou een hekel, en al liet ik dit niet zien.. Ik had echt een hekel aan ze. En al gedroeg ik me er zelf naar, hun mening over mij boeide mij niet. "Dit is niet goed. Weet je uberhaupt wel hoe je ze moet behandelen?" Kwam er mijn mond uitrollen. Hoe kan dat meisje nou seks met hem hebben gehad? Dat kleine beetje gevoel van liefde dat boven kwam borrelen deed pijn, en ik drukte dat gevoel snel weg.
Voordat ik verder kon gaan om hem wat uit te horen of hem wat bij te leren, komt het meisje teruglopen met koffie. Als ze nou iets langer was weg gebleven. Nou ja, wat boeit het?
Jess(ica) Alexis Lane.
Hij had geen antwoord gegeven op mijn vraag. Hier zat ik echt mee. Waarom deed hij nou zo? Hij gedraagt zich als een klein kind. Als hij nou een gesprek met mij aanging om alles te vertellen waar hij mee zat, en of ik iets verkeerds gedaan had, dan snapte ik het nog wel. Maar hij zei er helemaal niets over. Hij houdt kil zijn mond dicht. Goed, als hij het zo wilde spelen. 'Weet je, Otto? Kom maar naar mij toe als je met me wilt praten.. en of je er uberhaupt wel klaar voor bent.' Ik wilde mijn woorden inslikken, maar ik kotste ze min of meer uit. 'Want naar mijn idee ben je er niet klaar voor. Ik had echt een goede indruk van je. Dat heb ik nog steeds, maar..' Ik stopte even en bedacht hoe ik het ging zeggen. 'Je doet nu zo anders.' Ja, dat was het. Ik kon hem moeilijk uitschelden, dat maakte niets goed. 'Dus kom naar me toe als je er klaar voor bent.' Herhaalde ik nog eens, en met die zin sloot ik af. Ik knikte naar hem als groet, en liep vervolgens terug naar de eetzaal. Uch, waarom doen mensen zo moeilijk hierover? Of misschien kan het ook zijn dat hij dat niet geleerd heeft? Misschien heeft hij niet geleerd om confrontaties op te lossen of aan te gaan? Ik wil hem er best mee helpen, maar dan moet hij ermee naar mij toegaan.. De bekende aankomsthal kwam weer in zicht, en mijn ogen gingen automatisch naar het senseo-apparaat. Goed, een sterke koffie voor Jess, please. Ik pakte een bekertje en zette die er onder. Vervolgens drukte ik op een knopje voor de koffie. Een zwart goedje kwam eruit pruttelen. Na een piepje haalde ik het eronder uit, en liep de eetzaal weer in. Op de een of andere manier maakte mijn buik altijd een draai bij deze lucht. Ik voelde me er niet goed bij. Alle geuren van het eten vermengden zich samen tot één, en dat maakte mij misselijk. En dan mocht ik wel van eten houden, maar ik hield niet zo van mijn lichaam. Met een beknepen neus liep ik Val's kant weer op. Met gefronsde wenkbrauwen keek ik Val aan. Wie is die knakker die zo naast hem zit?
Don't walk. Run, you sheep, run.
Salaryman
.