RPG || Project Morbid - Speeltopics

Een groep jongeren word uitgekozen voor een geheim project. Project Morbid. Ze zijn met niet veel maar ze zijn heel verschillend en afkomstig uit bijna alle werelddelen. Op het kleine eiland worden ze getraind en opgeleid zonder dat ze weten waarom, zonder te weten dat ze speciaal zijn, anders zijn. Want iedere mens heeft bepaalde Machten, ze moeten alleen maar tot uiting gebracht worden.

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 19:21 ]

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Val Gray.

'Oke, klaar.' Na een tijdje wachten, draai ik me weer om en vind mijn weg naar Jess' tas, waar de fles cola in zit.
'Nu alleen nog mijn haar.' Terwijl ik aan de cola lurk, kijk ik verast op. Ongelofelijk. Doet ze dat opmaakritueel echt elke dag? Hoe houdt ze het vol? De Jess die ik vanavond heb gezien, ziet er nu totaal anders uit. Haar zachte gezichtsuitdrukking die ze van nature heeft, is veranderd in die van een rockchick.
Ik neem nog een slok en kijk toe hoe ze haar muziek op zet en begint te dansen. Ik glimlach en kom dan uiteindelijk overeind, loop langs haar heen naar de badkamer. Da's waar ook. Ik ben ook vergeten mijn tanden te poetsen. Door Jess' actie ben ik kennelijk helemaal de kluts kwijt geraakt.
Ik poets gauw de tanden en kom de badkamer weer uit. Wat mis ik? Ik mis iets, maar wat? Oh ja, verdomd. Mijn bril. Ik draai me om naar mijn bed en scan met mijn ogen de ruimte af. Ik vind mijn bril op het nachtkastje.
'Goed, ik ben klaar. Laten we gaan,' zeg ik na een keer in mijn ogen te hebben gewreven. Na nog een laatste blik te hebben geworpen op de ruimte, doe ik de deur open en stap de gang op. Het is verlaten. Misschien is iedereen al in de eetzaal.
We passeren opnieuw de aankomsthal. Mijn ogen flitsen als automatisch naar het koffiezetapparaat. Gedachteloos lik ik langs mijn lippen. Espresso...
'Ik ben zo terug.' Met die woorden stap ik resoluut naat het apparaat dat naar me lijkt te lonken en voorzie mezelf van een heerlijk kopje koffie.

>> RPG'ers who are reading this: het is nu ochtend, kweenie of de begeleiders en de rest hier in willen springen want het is nogal stil hier enzo.

No growth of the heart is ever a waste

Talisman schreef:
Yesh! Maar is het erg als ik gewoon Celeste laat zoals ze is?

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Jessica Alexis Lane
'Goed, ik ben klaar. Laten we gaan,' hoor ik vaagjes op de achtergrond. 'Ik kom wat later,' zeg ik tegen hem vlak voordat hij de ruimte verlaat. Nog steeds dans ik door de slaapkamer heen, en bedenk me dan dat ik nog drinken in mijn tas heb zitten. Ik grabbel de cassis er tussen uit, en neem er een paar slokken van. Dan herinner ik mezelf weer dat Val weg is, en de training zo begint. Will Smith's nummers vervang ik nu door nummers van Lostprophets en ik stop de Nivea zalf in mijn kleine handige zwarte tasje samen met de zonnebril en mijn zalf voor de tattoo's. Want als de zon erg op mijn lichaam schijnt dan moet ik er voor de zekerheid nog wat opsmeren. Oke, ik dacht na: Nivea, zonnebril en de zalf voor mijn tattoo's. Dat is alles wat ik nodig heb, toch? Of wacht, ik grabbelde weer in mijn tas en viste een deoflesje eruit. Die neem ik ook mee, en mijn haarborstel. De sigaretten had ik van mijn ned gevist. Ik had mijn spullen gepakt, en liep naar de gang toe. Op naar die verdomde training. Als ik bij de aankomsthal kom hoor ik een bekende stem zeggen; 'Ik ben zo terug.' Ik kijk om me heen en zie Val staan.'Huh, tegen wie had je dat?' Vroeg je aan hem. Als hij nou maar niet tegen zichzelf mompelt, dat doen alleen oude mensen. En hij is niet oud. Nou ja, zijn hersens wel. Jezus, wat is die jongen slim. Ik keek naar het senseo apparaat en toen naar Val. Hij zat zeker daar 24/7 aan te denken? Hij is nog erger dan mijn koffieverslaving. 'Pak ook even voor mij,' zei ik tegen Val en ik knikte naar het senseo apparaat. 'Ik heb het zwart, dus geen andere rotzooi erin,' constateerde ik.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 10:49 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Hoe kan ik Elín best laten inspringen?]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Ehh, je kunt schrijven dat ze de hele tijd op zichzelf was, en niet op de anderen lette ofzo. Al weet ik niet hoe jou personage is?

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Zitten ze allemaal samen in een huis ofzo?]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Soort van. Het is zeg maar een kamp. Er is een deel met kamers voor de meiden, een deel voor de jongens, en de eetzaal waar iedereen samen komt. Snap je?]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Elín

Na een korte oneindigheid, ik weet niet hoeveel dagen en nachten, op mijn kamer gespendeerd te hebben besluit ik maar eens naar beneden te gaan. De hele tijd had ik moedeloos op bed gelegen, me afvragend waarom ik hier in godsnaam heen gebracht ben. Ik mis mijn moeder, mijn vader, broer en zus. Ik mis zelfs mijn overgrootmoeder, die bij ons inwoont, met haar eeuwige verhalen over hoe ze een gisteren van decennia geleden met mijn overgrootvader de hele nacht danste op muziek die bij velen nu ergens achter in de kast stof ligt te verzamelen. Ik sleep mezelf uit bed en wanneer ik een spiegel passeer krijg ik de schok van mijn leven. Ik ren naar mijn koffer en haal er wat propere kleren uit. Gelukkig heb ik ook steeds een borstel bij. Ik bind mijn haren samen in een hoge staart. Na snel nog even wat deodorant gebruikt te hebben reik ik traag naar de klink van de deur die mij scheidt van de rest van het huis. Zuchtend druk ik het ding naar beneden.
Hier gaat ie.
Ik wil muisstil de trap afsluipen, maar daar is mijn maag het niet mee eens. Luid begint ze te rammelen. Naar de eetzaal dan maar. Ik zie een jongen en een meisje aan het koffie apparaat staan en ga stilletjes achter hen staan in de hoop dat ze me niet opmerken. Helaas heb ik vandaag geen geluk en stoot ik een stapel kopjes omver.
"Sorry," mompel ik zuchtend met blozende wangen.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 16:06 ]

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jess(ica) Alexis Lane.
Als Val's bekertje gevuld is met koffie zet ik mijn bekertje eronder en zet het senseo-apparaat op koffie. Het senseo-apparaat begint te ratelen. Opeens klinkt er een achter mij wat ratelende kopjes, die omver zijn gevallen. Een zachtje 'Sorry,' hoor ik achter mij mompelen, en dit is al genoeg om mij geirriteerd om te doen kijken. Een meisje met halflang blond haar, en bruine ogen kijken mijn kant op. Dit neem ik haar niet in dank af, ik had al enorme koppijn, en door de rotzooi en lawaai die ze net maakte, heb ik nog meer koppijn. 'Uch, doe is rustig aan,' zeg ik op geirriteerde toon. Ik hoor dat mijn koffie klaar is, en ik pak mijn bekertje eronder uit. Dan kijk ik Val aan. 'Je hoeft het niet meer te zetten, ik heb al.' Zeg ik, en ik neem een slokje ervan. 'Ik ben alvast in de eetzaal.' Ik kijk met een afkeurende blik naar het meisje, en dan terug naar Valentine. 'Ehh.. ga jij maar een 'leuk' praatje met haar maken,' zeg ik, terwijl ik aanhalingtekens maak bij het woord 'leuk'. Ik geef Valentine een klopje op zijn borst, en loop weg. 'Niet blozen hé!' schreeuw ik naar hem, en zoek naar een afgelegen plekje van de rest van de mensen in de eetzaal. Ik heb nu echt geen zin in de training, en dan al zeker niet in 'sociale contacten', hoe ze dat ook zo leuk noemen.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Elín

'Uch, doe is rustig aan,' zegt het meisje. Ik buk me en raap de kopjes op terwijl ik onverstaanbaar onder mijn adem mompel.
'Ik zei toch sorry. Alsof ik het met opzet deed. Precies ook niet met het goede been uit bed gestapt. Pff.'
Ik zet de kopjes die nog heel zijn terug op hun plaats en leg de scherven in een kommetje, die breng ik dan zo wel naar de keuken. Ondertussen hoor ik het meisje de hele tijd tegen de jongen praten. Net wanneer ik klaar ben met opruimen loopt ze weg.
'Niet blozen hé!' schreeuwt ze naar de jongen. Ik haal een wenkbrauw omhoog en rol met mijn ogen terwijl ik een kopje onder het koffie apparaat zet. Terwijl het warme goedje in mijn mok loopt wrijf ik over mijn slapen.
'Was ik nou maar in bed blijven liggen,' zucht ik.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jess(ica) Alexis Lane.
Ik had mijn tasje naast me neergegooid op de grond, en plofte neer op een stoel naast de muur. Aandachtig bekeek ik de mensen in de eetzaal. Zie die kleine schaapjes dan. Ze worden allemaal opgejaagd, en al vond ik het leuk om te kijken hoe ze werden opgejaagd, dit keer vond ik het wat minder.. want ik zat er zelf ook bij. Ik had nog steeds geen idee van wat voor soort training dit was, en mijn hersens hadden zich weer aan het denken gezet. En al had ik enorme koppijn, wat dat meisje net erger maakte, ik wou het persé weten. Zou het iets met magie zijn of lichamelijk? Dat ze lichamelijk wat van je verwachtten? Niet natuurlijk de verkeerde kant op, ik bedoel meer zoiets als een bivak-gebeuren. Of kan het zijn dat dit een soort denkkamp is? Ik bedoel maar, neem een voorbeeld aan Valentine. Niet dat hij zo slecht is. Maar ach.
Ik nam weer een slokje van mijn koffie, en wachtte op een soort startsignaal wanneer we zouden beginnen. Als we niet snel beginnen dan ga ik naar buiten, en dan bekijken ze het maar. Ik voelde aan mijn haar, en het was nu al bijna droog. Er zaten her en der nog wat natte plukjes, maar voor de rest was het droog. Mijn haarborstel graaide ik uit mijn tas, en haalde de borstel nogmaals door mijn haar. Als ik dit niet deed dan leek het net alsof mijn haar was opgeploft, en dat wilde ik natuurlijk niet hebben. Ik geef de leiding hierzo nog maar - ik keek op mijn mobiel - 10 minuten. Als ze nog steeds niets hebben aangekondigd ga ik naar buiten, want dan ben ik voor niks zo vroeg op gestaan.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 19:25 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

Nieuwe RPG'er, welkom! ^^

Val Gray.

'Pak ook even voor mij,' hoor ik Jess dan zeggen. Ik kijk even achterom. Oh. Ze stond dus niet achter me. Dat zal een vreemde indruk hebben achtergelaten. Ik trek kort een mondhoek op. 'Ik heb het zwart, dus geen andere rotzooi erin,' voegt ze toe. Ik knik.
'Geen probleem.' Zodra ik mijn kopje klaar heb, gooi ik er een vijftal suikerklontjes in.
Het gerinkel van glas doet me ineens opschrikken. Met een ruk draai ik me om, om in de ogen van een meisje te kijken dat ik nog niet eerder heb gezien.
'Sorry,' verontschuldigt ze zich. Waar komt zij vandaan? Haar heb ik nog niet eerder gezien? Is zij een mol? Kom op, Val, niet te gauw van stapel lopen. Mijn hersenen gister leden onder een ernstig cafeinetekort, logischerwijs zou ik iemand gemist kunnen hebben.
'Eh, het geeft n-'
'Uch, doe is rustig aan,' zegt Jess in mijn plaats, duidelijk geirriteerd. Ik constateer dat het haar ochtendhumeur wel zal zijn. Op de een of andere manier ben ik tot dusver buiten schot gebleven. Ze is zelfs niet kwaad op me geworden toen ze me in de douche tegenkwam. Ik sluit de ogen even. Dat was te beschamend, Val. De volgende keer gaat die deur op slot.
'Je hoeft het niet meer te zetten, ik heb al.' Wat? Ik draai me met een ruk om, om vervolgens Jess met een kopje koffie naar me toe te zien lopen. Ik ben absoluut niet scherp vandaag. 'Ik ben alvast in de eetzaal,' voegt ze toe.
'Ja. Geen probleem.'
'Ik zei toch sorry. Alsof ik het met opzet deed. Precies ook niet met het goede been uit bed gestapt. Pff,' zegt de jonge blonde vrouw tegen Jess.
'Ehh.. ga jij maar een 'leuk' praatje met haar maken,' zegt Jess tegen me met een gezicht dat boekdelen spreekt. Om er nog een schepje bovenop te gooien, klopt ze me een paar keer op de borst. Ik ben te verrast om ook maar iets te doen. 'Niet blozen hé!' voegt ze toe en verdwijnt dan vervolgens. Probeert ze me nu te koppelen? Ik krab aan het hoofd.
'Eh, vergeet wat ze zei,' zeg ik tegen het onbekende meisje.
'Ze houdt van een plagerijtje.' In feite lijkt ze er een ware sport van te maken om me in verlegenheid te brengen. Het is ook mijn eigen schuld. Ik weet voldoende van het mannelijk geslacht om te kunnen concluderen dat een jongen met mijn preutsheid abnormaal is. Of nu ja, afwijkend. Omdat 'abnormaal' zo'n denigrerend woord is.
Mijn ogen kruisen die van het meisje, dat langs me heen loopt en zich voorziet van koffie.
'Goedemorgen, ik ben Val,' zeg ik, maak een kort buiginkje en steek mijn hand uit naar haar. Exact dezelfde manier waarop ik me aan Celeste en Jess heb voorgesteld.

[ bericht aangepast op 11 maart 2012 - 21:47 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jess(ica) Alexis Lane.
Ik kijk nogmaals op mijn mobiel om te kijken hoe laat het is. Voor mijn doen heb ik lang genoeg gewacht. Oké, ik heb nu langer dan 10 minuten gewacht, en dat is al een hele prestatie van mezelf. Ik ben niet van plan om nog langer te gaan wachten, en sta op. Mijn tas gris ik van de grond, en loop de eetzaal uit. Net toen ik de eetzaal uitliep struikelde ik bijna over een rondslingerende tas, maar kon mezelf nog net verbeteren om geen misstap te maken, en op de grond te vallen. Ik kijk met een snelle chagrijnige blik om van wie de tas is, en de jongen die erbij staat, kijkt me met een gezicht aan dat het hem spijt, maar hij zegt niets. 'Houdt je spullen is bij je joh. Mensen kunnen er over struikelen, slimhoofd.' Zeg ik met geirriteerde stem. De jongen mompelt wat zachtjes tegen een meisje dat bij hem staat nadat ik dit gezegd had, maar ik heb me al weer omgedraaid. Hier ga ik mijn energie niet aan verspillen. Als ik verder de aankomsthal doorloop zie ik dat Val en dat meisje nog steeds bij elkaar staan. Ulgh, hoe kan Val dat volhouden met haar? Nou ja, ik zal proberen geen verkeerde gedachten te hebben over haar. Als Valentin haar misschien leuk vindt dan moet ik haar.. Mijn buik maakte een draai bij het woord dat ik niet durfde te zeggen, en zelfs niet te denken! Respecteren. Oké, nu walgde ik van mezelf. Hoe kon ik dat denken?
Binnen 5 minuten toen ik daar in de eetzaal zat had ik mijn koffie al opgedronken, en ik had nu al zin in een nieuw kopje met koffie. Ik liep naar het senseo-apparaat, en drukte op hetzelfde knopje. De koffie kwam eruit pruttelen, en vulde mijn kopje die ik eerder al had gebruikt. 'En? Loopt het gesprek al vloeiend, Val?' Fluisterde ik in zijn oor. 'Zeg, als je wat tips wil.. Vraag maar gerust aan me.' Grinnikte ik. 'Als je me nodig hebt. Ik ga nu naar buiten. Ze zijn nog steeds niet begonnen, en ik wordt er gek van. Je kan ook altijd naar me toekomen voor nog een sigaret.' zei ik nu hardop. Natuurlijk wilde ik Val niet verslaafd maken aan het roken. Ik maakte maar een grapje. Ik pakte mijn kopje met koffie van het senseo-apparaat vandaan, en wou weglopen, maar draaide toen toch maar om. 'Val.' Ik wou eigenlijk zijn hele naam zeggen, maar dat deed ik hem maar niet aan. Ik grinnikte bij de zin die ik nu ging zeggen. 'Ik wilde je alsnog bedanken voor vannacht. Dus dankjewel, het was echt fijn.' Ik draaide me weer om, en nam een slokje van mijn drinken. Ik wou hem eigenlijk weer een kusje op zijn wang geven, maar dat ging gewoon te ver, dus dat deed ik niet. Toen ik het gebouw uit was, grinnikte ik. Ha! Wat zou ze nu gaan denken of zeggen daarover en wat zou Val doen? Ik haalde zijn gezicht weer voor me toen ik hem een kusje op zijn wang had gegeven. Zijn ogen werden zo groot als schoteltjes en zijn mond viel een stukje open. Nu ik dit weer voor me zie begon ik hard te lachen. Oh, Valentin Gray toch. Ik ging zitten op het zand, en schopte mijn ballerina's uit. Ik woelde mijn tenen door het warme zand, en al was het nog steeds ochtend, de zon scheen al fel op mijn huid. De zalf voor mijn tattoo's had ik al uit mijn tas gehaald, en het shirtje dat ik aan heb trok ik een beetje over mijn schouder heen, zodat ik mijn tattoo kon insmeren. Zoals al eerder in de slaapkamer, ging ik nu niet mijn shirt uit doen. Ik moest wel gek wezen. Ik smeerde eerst de tattoo op mijn schouderbeen(?) in, daarna pas de tattoo's op mijn beide enkels. Ondertussen zong ik luidkeels een nummer van Avril Lavigne. 'Do you expect me to believe I was the only one to fall? I can feel, I can feel you near me, even though you're far away. I can feel, I can feel you baby, why?' Ik sloot een paar secondes mijn ogen, en zong verder. Wat mistte ik het toch om op te treden in dat kleine cafe'tje. Ik had een paar trouwe fans. Of tenminste, fans? Ze waren wel erg trouw met dat ze elke optreden kwamen toen ik op moest, maar moest ik ze dan wel fans noemen? Ach joh, ik wist er geen ander woord voor, dus ik noem ze gewoon zo. 'Go on and dream about whatever you need to dream about. And come back to me when you know just how you feel, you feel.' Nu haalde ik mijn sigaretten tevoorschijn, en stak er eentje op.

[Woww! Ik wist niet dattie zo lang werdt! Hihi, nu kan ik best een beloning hiervoor krijgen toch? Haha. Bijv. dat iemand Jess gaat storen ofzo. x'D]

[ bericht aangepast op 12 maart 2012 - 0:13 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Dankje ^^]

Elín

'Eh, vergeet wat ze zei. Ze houdt van een plagerijtje. Goedemorgen, ik ben Val,' zegt de jongen. Een beetje verlegen kijk ik naar de hand die hij naar me uitreikt. Ik zet mijn kopje koffie neer en schud hem ietwat aarzelend de hand.
'Elín,' zeg ik zacht. Ik kijk het meisje na dat net weg gelopen is, ik mag haar nu al niet. Maar Val lijkt tenminste aardig, als ik mijn eerste indruk mag geloven. Pas nu besef ik dat hij er niet uit ziet zoals de meeste jongens. Zijn witte haar, bleke huid en felblauwe ogen maken hem intrigerend. Plots kom ik tot het besef dat ik nog steeds zijn hand vast heb. Snel laat ik los en sla mijn ogen neer. Voor ik nog iets kan zeggen komt het meisje van net naar Val gelopen om iets in zijn oor te fluisteren. Ik doe mijn uiterste best me niet zo hard aan haar te ergeren, maar erg succesvol ben ik er niet in. Ik schrik op wanneer ze luidop begint te praten.
'Als je me nodig hebt. Ik ga nu naar buiten. Ze zijn nog steeds niet begonnen, en ik wordt er gek van. Je kan ook altijd naar me toekomen voor nog een sigaret.' Ik zucht opgelucht wanneer ze aanstalten maakt om weer weg te gaan maar mijn geluk is van korte duur omdat ze zich al snel weer omdraait. 'Val. Ik wilde je alsnog bedanken voor vannacht. Dus dankjewel, het was echt fijn.'
Een beetje verbouwereerd sta ik het meisje, dat nu opnieuw wegloopt, na te kijken. Ik hoop maar dat hier niet al teveel anderen met een karakter als het hare rondlopen. Dan kijk ik weer naar Val. Zouden ze met elkaar geslapen hebben, die twee? Of is er iets anders aan de hand en was dat net weer "een plagerijtje" van het meisje? Ik besluit het maar niet te vragen en neem nog een slok koffie. Ik overloop in mijn hoofd wat het meisje net zei om tot het besef te komen dat er nog iets is dat ik niet snap.
'Waarmee zijn ze nog niet begonnen?' vraag ik aan Val, in de hoop dat hij doorheeft waarnaar ik verwijs.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Okay, did a part of my homework, nu mag ik weer schrijven . Hahahaha, ik lig helemaal plat om Jess. Elin zal ook zoiets hebben van: wtftlol.

Val Gray.

Ik schud de hand van het blonde meisje dat luistert naar de naam Elin.
'Aangenaam.' Ik neem een slok koffie en kijk toe hoe de zon op komt. Even haal ik mijn bril van mijn ogen en wrijf erin. Dit tijdstip is te vroeg om goed op te kunnen functioneren. Gauw gooi ik nog een paar slokken espresso naar binnen.
Ineens komt Jess weer naar ons toe gelopen. Op dat moment besef ik me dat het meisje nog steeds mijn hand vast heeft. Ik knipper een keer verbaasd met mijn ogen, tot zij het ineens ook door lijkt te hebben en me loslaat.
Jess daarentegen kent een zero tolerancebeleid, zoals ik al wel had verwacht.
'En? Loopt het gesprek al vloeiend, Val?' Ik kan haar speelse ogen en haar grijns bijna letterlijk zien, ook al fluistert ze in mijn oor.
'Eh, nou ja,' mompel ik.
'Zeg, als je wat tips wil.. Vraag maar gerust aan me,' gaat ze verder. Ik krab aan het hoofd. Volgens mij doelt ze inderdaad op versiertrucs, want ik heb bewezen dat ik toch wel in staat ben om een normale conversatie met iemand aan te gaan.
'Ik red me wel, dank je,' zeg ik en neem afstand van haar. Ik wrijf even langs mijn arm, waar kippenvel op is gekomen door Jess' gefluister. Ik ben er niet echt aan gewend dat iemand zo dichtbij is.
'Als je me nodig hebt. Ik ga nu naar buiten. Ze zijn nog steeds niet begonnen, en ik wordt er gek van. Je kan ook altijd naar me toekomen voor nog een sigaret,' zegt ze al grijnzend. Ik glimlach even.
'Ik denk dat ik het maar bij die ene hou. Het is nu niet zo dat ik het vies vind, maar een verslaving is meer dan voldoende voor me,' zeg ik en hou ter illustratie het lege koffiekopje omhoog. Ik kijk haar na als ze wegloopt en schud even glimlachend het hoofd. Jess, dat is me er eentje. Ik zet mijn kopje terug in de automaat. Goed, wat zal ik nu eens nemen? Wiener melange, dat spreekt me wel aan voor de afwisseling.
'Val,' zegt ze ineens. Ik kijk op, met een vijftal suikerklontjes in mijn hand.
'Ik wilde je alsnog bedanken voor vannacht. Dus dankjewel, het was echt fijn.' Ik glimlach kort bij haar woorden. Ook al laat ik het niet uitschijnen, ik ben toch erg blij te horen dat mijn woorden haar enigszins kunnen helpen.
'Geen probleem. Ik vond het ook gezellig,' zeg ik. Ze loopt de deuren uit en steekt haar sigaret op. Het felle zonlicht dringt de ruimte binnen.
'Waarmee zijn ze nog niet begonnen?' vraagt Elin dan. Ik draai me om en neem een slok van mijn koffie.
'Heb je de toespraak gisteren gemist?' vraag ik.
'Oh nou ja, hoe dan ook; we zijn hier voor een bepaald doel. Om te trainen, hebben onze ontvoerders gezegd. We moesten om acht uur paraat staan dus ik neem aan dat we hier moeten ontbijten. Het is ongelofelijk, gisteren kregen we een waar buffet van onze ontvoerders. Dus ik heb nu best wel trek. Als je het niet erg vindt, ga ik naar de eetruimte.'

No growth of the heart is ever a waste