• So what we get drunk
    So what we smoke weed
    We’re just having fun
    We don’t care who sees
    So what we go out
    That’s how its supposed to be
    Living young and wild and free


    Het leven in de straten van Londen City is hard en nooit zonder gevaar. Deze groep mensen weten hoe het is. Ze zijn allemaal best goed bevriend met elkaar, want op de straat ; daar leer je je echte vrienden pas kennen. Elke week spreken ze samen af in hun gekraakte pand, wat ze hebben omgetoverd tot een heuse dancing.

    Beginning:
    Het verhaal begint in de straten van Londen. De personages zijn allemaal dakloos, en ontmoeten elkaar voor de eerste keer op een winterachtige avond in een groot kraakpand, waar ze een plaatsje zoeken om te overnachten.

    Meespelen kan altijd! -KLIK-

    [ bericht aangepast op 7 feb 2012 - 17:12 ]


    Love is just a word until you find someone to give its definition.

    Cassie
    Ik kijk op als ik iemand hoor lachen. 'Wat?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen terwijl ik mijn shirt weer recht trek.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mickey
    Als Cassie me aankijkt en vraagt waarom ik lach, hou ik me in. Ik stop met lachen en zeg kortaf: 'Niets.'
    Jammer genoeg ben ik nooit goed geweest in acteren en wéét ik gewoon dat ze doorheeft dat ik met haar lach.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Cassie
    'Niets.' zegt Mickey. Ik rol met mijn ogen, 'Je bent echt de slechtste leugenaar óóit,' grinnik ik, 'nou vertel op, waar lachte je?'


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Dean

    Als ik Micky hoor lachen en een "Wat?" hoor van Cassie, kijk ik de beide even aan, maar wend me al snel weer van ze af. Ik haal een zakje uit mijn broekzak dat ik herken als Cocaïne. Ik wist helemaal niet dat ik er nog een had. Ik liet mijn ogen van het zakje weer naar de groep glijden terwijl ik het weer wegstak. Het nu innemen zou toch niet lukken.


    Take me to wonderland

    Mickey
    'Je bent echt de slechtste leugenaar óóit,' grinnikt ze. Ik glimlach zacht en zeg: 'Ik weet het.'
    'Nou, vertel op. Waarom lachte je?' vraagt ze dan. Als ik haar nu niet belachelijk maak voor de rest, wil ze me later misschien vertellen waarom ze grijnsde...
    'Ehm, niets. Laat maar. Ik eh. Had een binnenpretje?' mompel ik twijfelend.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Alyson

    Opeens hoor ik het deuntje van Love on top, en snel pak ik mijn Iphone. Ik neem op, en hoor mijn 2 broers schreeuwen. Inclusief pa erbij. "Jongens, wie wil entertaiment?" vraag ik, en zet de telefoon op speaker. Waaruit de stem van mijn vader klinkt: "Verdomme Alyson! Als ik je vindt krijg je zulke harde klappen, dat je in een fuckin coma raakt!". Dan hang ik op. "Nu begrijpen jullie waarom ik hier ben?" zucht ik.


    El Diablo.

    Yulia Nena Katineh


    Wat afzijdig luister ik naar de confrontatie van het meisje en de jongen, maar al vlug concentreer ik me er niet meer op. Met het flesje in m'n hand en de tas loop ik naar een verbrand bankstel in de hoek. Hij kan me nog prima houden, denk ik terwijl ik mijn tas neerzet en op de bank ga zitten. Gulzig neem ik nog een slok van mijn flesje.
    Ineens hoor ik het meisje dat met haar ogen naar me rolde praten. Ze houdt haar telefoon op de speaker en ik hoor de schreeuwende stemmen.'
    "Begrijpen jullie nu waarom ik hier ben?", vraagt ze. Ik antwoord in mijn gedachten. Ja, dat begrijp ik absoluut.

    [ bericht aangepast op 5 feb 2012 - 16:52 ]


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Mickey
    Plots hoor ik muziek klinken, waarop Alyson naar haar broekzak grijpt. Ze neemt haar telefoon op. Ik hoor vaag drie stemmen, wat betekent dat er geschreeuwd wordt.
    'Jongens, wie wil entertainment?' vraagt ze, waarna ze de telefoon op speaker zet. Een zware mannenstem schreeuwt luid, waarvan ik erg schrik. Bang kijk ik de rest aan, maar iedereen is nog steeds ontspannen.
    Alyson hangt op en zucht. 'Nu begrijpen jullie waarom ik hier ben?'
    Na weer een korte stilte, zeg ik, nog steeds in shock: 'Wauw.'

    [ bericht aangepast op 5 feb 2012 - 16:53 ]


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Cassie
    'Ehm, niets. Laat maar. Ik eh. Had een binnenpretje?' Dan zet Alyson hoor mobiel ineens op luidspreker en zegt dat we nu wel weten waarom ze hier is. Ik knik even en ik kijk weer naar Mickey, 'zoals ik als zei, je bent de slechtste leugenaar ooit.' Ik kom overeind en trek hem mee naar een andere kamer waar ik hem tegen de muur duw, 'nou vertel op. Ik bijt heus niet hoor,' grinnik ik en ik geef hem een speelse knipoog.

    [ bericht aangepast op 5 feb 2012 - 16:55 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mickey
    Cassie zucht en vertelt me opnieuw dat ik niet kan liegen. Ze komt overeind en trekt me mee naar een andere kamer. Hard duwt ze me tegen de muur, waarop ze me nog eens zegt de te vertellen waarom ik lachte.
    'Ik bijt heus niet hoor,' grinnikt ze, waarna ze naar me knipoogt.
    'Ehm. Nee, weet ik wel. Maar eh. Weet je? Laten we gewoon teruggaan, mh?' probeer ik eronder uit te komen, waarna ik Cassie's handen van me af probeer te halen.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Dean

    Mijn ogen vergrootten een beetje als ik een man door de telefoon hoor schreeuwen. "Nu begrijpen jullie waarom ik hier ben?"
    "Oh my fucking," begon ik waarna ik naar het meisje keek. "Leuke ouders," zei ik zachtjes met sarcasme.


    Take me to wonderland

    Cassie
    'Ehm. Nee, weet ik wel. Maar eh. Weet je? Laten we gewoon teruggaan, mh?' zegt Mickey terwijl hij mijn handen van hem af probeert te halen. Ik haal ze van hem af en kijk hem afwachtend aan. 'Waarom vertel je het niet gewoon?' zucht ik geïrriteerd?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mickey
    Cassie haalt vrijwillig haar handen van me en vraagt dan: 'Waarom vertel je het niet gewoon?'
    Het is duidelijk te horen dat ze geïrriteerd is.
    Ik doe niet de moeite om te antwoorden en loop weg, terug naar de kamer waar de rest staat.
    Dit meisje maakt me bang...


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Alyson

    "Leuke ouders," hoor ik Dean sarcastisch zacht zeggen. "Je bedoelt eerder ouder en 2 broers" zucht ik, en laat me achterover vallen. Mijn tas gebruik ik als kussen. "Ik heb nou niet bepaald een leuk leven".


    El Diablo.

    Cassie
    Ik trek even mijn wenkbrauwen op als hij zonder antwoord te geven wegloopt. Zo angstaanjagend ben ik nou ook weer niet. 'Baby,' mompel ik zachtjes en dan loop ik achter hem aan naar de kamer waar de anderen zijn en laat me weer op de grond zakken.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered