• Omdat de organisator (SUMMERx) van deze RPG maar geen nieuw topic opende, heb ik besloten dit zelf te doen. Voor vragen e.d. kan je wel nog steeds bij SUMMERx zelf terecht.



    So what we get drunk
    So what we smoke weed
    We’re just having fun
    We don’t care who sees
    So what we go out
    That’s how its supposed to be
    Living young and wild and free



    Het leven in de straten van Londen City is hard en nooit zonder gevaar. Deze groep mensen weten hoe het is. Ze zijn allemaal best goed bevriend met elkaar, want op de straat ; daar leer je je echte vrienden pas kennen. Elke week spreken ze samen af in hun gekraakte pand, wat ze hebben omgetoverd tot een heuse dancing.

    Beginning:
    Het verhaal begint in de straten van Londen. De personages zijn allemaal dakloos, en ontmoeten elkaar voor de eerste keer op een winterachtige avond in een groot kraakpand, waar ze een plaatsje zoeken om te overnachten.

    Meespelen kan altijd! -KLIK-


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    -

    [ bericht aangepast op 22 feb 2012 - 9:30 ]


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke Harrison
    Ik heb plots heel veel respect voor het meisje dat nu half omhelst wordt door Mickey. Tien jaar op de straat en nog steeds heeft ze haar hoofd geheven en laat ze niet over zich heen walsen, dat zie je gewoon.
    In tegen stelling tot mij, ik doe maar wat nonchalant, terwijl ik nu tegen een muur aanzit en naar mijn enorm afgelopen schoenen kijk.


    Love is louder.

    Luke Harrison
    Snel sta ik weer recht, als Mickey me aan spreekt met klootzak. "Pardon? Wat kan ik voor je doen?" vraag ik als hij om hulp vraagt.


    Love is louder.

    Mickey
    'Het gaat prima,' zegt Yulia glimlachend. Ik kijk haar twijfelend aan, ik weet dat ze niet graag laat merken als ze zich slecht voelt.
    Ik laat haar los en ga voor Luke staan. 'Kom,' zeg ik, waarna ik hem een hand aanbied.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    [Haha, we zijn het aan het verpesten. ;D Er klopt niks meer van.
    Dus, Yulia heeft geantwoord en Mickey staat nu voor Luke.]


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    [was ik ook aan het denken, wou ik alles in orde krijgen, ging het helemaal mis.]

    Luke Harrison
    Ik neem Mickey's hand aan en voel hoe ik van de muur word weggetrokken om weer op mijn benen te staan. 'Kom? Waar naar toe dan?' vraag ik verward.


    Love is louder.

    Mickey
    'Kom? Waar naartoe dan?' vraagt Luke verward als hij terug op zijn benen staat.
    'Kom,' herhaal ik, waarna ik al wegloop. Ik ga naar buiten en wacht voor de deur op hem.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke Harrison
    Snel ga ik achter hem aan, naar buiten. Persoonlijk haat ik als mensen zo 'mysterieus' doen, maar nu maakt het me nieuwsgierig.


    Love is louder.

    Mickey
    Als Luke voor me staat, kijk ik hem weer aan. Ik weet het niet goed, er is iets... raar aan hem. Hij lijkt niet echt het type om dakloos te zijn, hij lijkt eerder zachtaardig. Nou ja, ik moet niet veel zeggen, ik ben zelf ook zo.
    'Hé man, van wat er daarnet allemaal gebeurde... Zand erover, alright?' stel ik voor.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke Harrison
    Nu leek hij ineens veel aardiger, ik glimlach en geen hem een kort knikje. "Goed, zand erover."
    Deed hij net écht alleen maar zo omdat hij bang was dat ik Yulia wou versieren?


    Love is louder.

    Mickey
    Ik knik goedkeurend en bedenk iets om de ongemakkelijke stilte te verbreken.
    'En ehm... Wat is jouw verhaal nu eigenlijk?'


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke Harrison
    Gingen we niet ergens heen? "Korte versie?" lach ik, in de hoop om het allemaal luchtig te houden. "Ik trapte de kantjes er te veel af, zoals mijn ouders het zeiden. Een beetje te rebels om tot hun hoogstaande familie te behoren. Mijn kledij was niet goed, mijn gedrag was te min, mijn cijfers te slecht, mijn woordenschat te beknopt. Mijn lichaam te fragile, mijn haar te stug, de kleur van mijn ogen leek net iets te veel op modder, niets was goed aan mij voor mijn ouders. Ook de scholen waren niet blij met me, niemand is blij met me. Dus ik ging weg."


    Love is louder.

    Mickey
    Wacht. Zei hij nou dat zijn woordenschat te beknopt was...?
    'Ehm... Dat van je woordenschat... Hoogstaand, beknopt, fragiel, stug. Ja eh, dat zijn woorden waarvan de meesten hier nog nooit van gehoord hebben.'


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein

    Luke Harrison
    Ik lach bij zijn opmerking: "Je wilt echt niet weten hoe mijn ouders praten." Mijn ogen rollen bijna spontaan uit hun kassen als ik denk aan de gesprekken die ik vroeger moest aanhoren. 'De croquet match wat werkelijk uitmuntend vandaag, niet waar liefje?' En dat dan ook nog eens met een belachelijk accent, dat ze niet eens hebben.


    Love is louder.

    Mickey
    Ik lach. 'Ja... Ik denk dat je daar gelijk in hebt.'
    Luke lijkt diep in gedachten verzonken. Ik por hem zacht, zodat hij terug op de echte wereld zou komen.


    "Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving." ~ Albert Einstein