RPG || New generation wolves || 002 - Speeltopics

Feel the fire, but do not succumb to it.

[nee maar de laatste keer dat ik keek was ik als enige online]

Remember to be ridiculous.

Hayley
'We hebben nog wel even,' zegt Jake vriendelijk waarna hij zich laat zakken. Dan steekt hij zijn hand uit, 'Kom ik help je wel'. Ik pak dankbaar zijn hand vast en laat me dan voorzichtig naar beneden zakken. Eventjes verlies ik mijn evenwicht en moet ik me aan Jake vasthouden om niet te vallen. 'Ik ga zo denk ik maar wel even omkleden,' zeg ik dan.

Faye
Nog steeds half slapend loop ik de school in. Ik had gisteravond iets te lang liggen lezen en aangezien mijn ouders vanochtend niet thuis waren heb ik me verslapen. Op mijn eerste dag nog wel. Eigenlijk zou ik op dit moment gym hebben maar ik heb geen zin om daar nog heen te gaan. Als ik mijn rooster, boekenpakket en een kluissleutel heb gehaald bij de administratie loop ik richting mijn kluisje. Bij mijn kluisje leg ik de boeken er in en kijk ik op mijn rooster. Engels en Biologie. Ik haal de juiste boeken weer uit mijn kluis en besluit maar een beetje door de school te lopen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Oké, dat houd in op school? Ik ga liever de natuur in ]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

[Mijn personage zit in de kantine een broodje te eten, op school ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Is het goed als Jenna bij je komt zitten JaiRy?]

Remember to be ridiculous.

[Titan gaat wel lonen .]

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

[ik stop voor vandaag, heb net overgegeven. Morgen loop ik waarschijnlijk in de carnavalsoptocht dus dan moet je ook niet te veel op me rekenen]

Remember to be ridiculous.

Titan - Mens.
Geruisloos liep ik door het adembenemende bos. Mijn laatste drie uren waren uitgevallen en ik had niet veel anders te doen. Het was alweer een tijdje geleden dat ik hier was geweest, maar het gaf me weer wat tijd om na te denken. Bij een beekje bleef ik staan en ik streek behendig neer tegen een boom. Ik hoorde verschillende vogels fluiten en ik ontspande me. Zo zou ik wel eeuwen kunnen blijven zitten.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Jade
Ik was weer teru het bos in gegaan. Ik was na gym vrij geweest. Ik veranderde weer in mijn wolven vorm en liep. Uche. Rende door de bossen. De warme wind kwam me tegemoet. Ik grijnsde in mijn vorm. Het bos is en blijft adembenemend. Ik schrok even toen ik een jongen voor me zag. Ik rende meteen af struikelde en probeerde zacht weg te lopen.

Jake
Ze viel bijna en greep me vast. Ik verstevigde mijn greep en trok haar omhoog. Ik grinnikte. Ze was klunzig op een geweldige en perfecte manier. 'Ja ik ga denk ook maar omkleden.' Zeg ik vriendelijk. De kleedkamers waren gescheiden en dat betekende dat ik haar niet zou zien. Da deze perfectie even uit mijn leven zou verdwijnen. ik liet haar hand los wat als een puur verlies voelde. Een vreselijk verlies. Het voelde alsof ik mijn hart had los gelaten.

I'm finally back, Finally after a Year break

Hayley
'Ja ik ga denk ook maar omkleden,' zegt Jake vriendelijk. Hij laat mijn hand los en loopt naar de jongenskleedkamer terwijl ik naar de meisjeskleedkamer loop. Ik trek snel mijn kleren weer aan en als ik mijn Allstars heb aangetrokken haal ik nog even een borstel door mijn haar. Zodra ik klaar ben loop ik de kleedkamer uit. Ik twijfel even maar besluit te wachten totdat Jake klaar is.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Titan - Mens.
Met een grassprietje in mijn mond schrok ik op toen ik een geluid van achter me hoorde. Het kon onmogelijk afkomstig zijn van iets kleins en het leek ook niet van een mens afkomstig.
'H-hallo?' fluisterde ik zachtjes en sprak mezelf even moed in.
'Is daar iemand?' zei ik nu iets harder en kwam voorzichtig overeind.

"I have written you down. Now you will live forever, and all the world will read you."

Jake
Ik deed snel mijn sweater weer aan en een paar sneakers en een normale spijkerbroek. Ik pakte mijn tas en liep weer naar buiten. De perfectie stond op me te wachten. Haar prachtige haar glansde in het zonlicht. 'Heey.' Zeg ik als ik naar haar toe loop. Ik wist dat ze op me wachte waardoor ik een glimlach op mijn gezicht kreeg.

I'm finally back, Finally after a Year break

Irial

Zonder tegenspartelen opent Teske haar bh. Zou ze het aanvoelen? De band? Ze houdt haar bh wel stevig vast maar daar ben ik blij om.
Hoewel ik haar liefst van al in mijn armen zou nemen om te kussen en te liefkozen, besef ik dat dit tijd zal vergen. Ik zal voor haar zijn wat ze wil dat ik ben. Haar geluk komt voor het mijne. Ik haal twee vingers door de zalf.
"Ben benieuwd," zegt Teske nog. Ik grinnik even. Nieuwsgierigheid is goed.
"Niet schrikken, ik ga nu de zalf op je rug doen," zeg ik dan.
Ik plaats mijn vingers haar getattoeëerde rug en wrijf heel zachtjes. Ik maak de draaibewegen die bij mijn tattoo ook altijd het prettigst voelden.
"Zeg maar als het anders moet."

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jade
Hij klonk angstig. Terecht eigelijk ik was een wolf. Ik was vrij verstopt nu en besloot er vandoor te gaan. Ik stapte rustig en voelde hoe een doorn in mijn poot ging een jank borrelde op. Ik voelde aan mijn poot en kon hem er niet uithalen als wolf, maar als ik zou veranderen zou de wond zich uitvergroten. Ik had menselijke hulp nodig hebben.

I'm finally back, Finally after a Year break

Hayley
'Heey,' zegt Jake als hij de kleedkamer uit komt en naar mij toe loopt. Dan begint hij uit het niets te glimlachen. Voorzichtig glimlach ik terug, 'Zullen we eerst maar onze gymspullen in de kluis leggen?' vraag ik aan hem. Dan bedenk ik mij ineens weer iets, 'waarom kwam je net eigenlijk uit het bos?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered