[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

@ForeverZayn:

Oliver zei wel degelijk 'Je, Eleanor.'
omdat ze altijd 'u' zegt

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ow, oke xd.
Vergissing,
is menselijk.

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 12:41 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Haha, ja, maar ik dacht 'ik zeg het maar even'

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Maakt niet uit hoor.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Celine Florance Beaugarde ~Nichtje van de heer
Net als ik antwoord wil geven op de vraag van Ivar zegt hij dat hij naar Jade toe moet gaan voor zijn training. Nog voordat ik hem gedag kan zeggen is hij verdwenen. Even later gaat Oliver er ook vandoor. Ik zucht even en speel dan verveeld met de lok van mijn blonde haar die steeds in mijn gezicht hangt.
Dan kijk ik naar Jeremy. 'Zullen we dan zo meteen een stukje gaan paardrijden?' vraag ik aan hem. Ik kijk even de eetzaal door en zie dat Jeremy en ik er als enige nog zijn. De bedienden niet meegerekend natuurlijk. 'Ik vrees dat we met zijn tweeën moeten gaan, de rest is allemaal al weg. Ik hoop dat je dat niet erg vindt,' vervolg ik dan.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jeremy Fenix. - Zoon heer.

Langzaam druipt de ruimte leeg. de uitverkorene gaan trainen met hun trainers en de rest. Ik heb werkelijk geen idee. De werknemers zullen vast hun werk nu aan het doen zijn. Ik kijk even naar Celine die verveeld met een lok van haar blonde haren speelt. "Zullen we dan zo meteen een stukje gaan paardrijden?" Vraagt ze, als ze naar me kijkt. Ik knik vriendelijk en kijk naar de overgebleven mensen. De bediendes, Celine en ik. Oliver zal zeker weer eens naar het dorp gevlucht zijn. Ik schud even afkeurend met mijn hoofd en richt me dan weer op Celine.
"Ik vrees dat we met zijn tweeën moeten gaan, de rest is allemaal al weg. Ik hoop dat je dat niet erg vindt" Vervolgt ze.
Ik zucht even, zij is van adel ik ben van adel. Heeft ze nog steeds niet geleerd om u tegen iemand van adel te zeggen? "Dat is prima, ik zal zorgen dat onze paarden worden klaargemaakt" Zeg ik en knik even naar een werknemer. "Maak onze paarden klaar" Beveel ik hem. "Natuurlijk, meneer" Antwoord hij, met een kleine buiging verlaat hij de ruimte.
"Gaat u mee naar buiten?" Vraag ik dan beleefd aan Celine, terwijl ik opsta en mijn hand naar haar toereik.
Ik heb wel zin om naar buiten te gaan. Even geen zorgen en alleen maar genieten van de frisse lucht en de warme zonnestralen. Toch ben ik liever in het kasteel dan buiten. Ik weet niet waarom. Zo zie je ook maar weer dat ik totaal het tegenovergestelde ben van Oliver. Niet dat ik dat erg vind.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Celine Florance Beaugarde~Nichtje van de heer
Jeremy zucht even. Ik probeer mij te bedenken waarom als het mij te binnen schiet. Tuurlijk, ik moet u zeggen in plaats van je. 'Dat is prima, ik zal zorgen dat onze paarden worden klaargemaakt,' zeg Jeremy waarna hij naar een bediende kijkt, 'Maak onze paarden klaar,' beveelt hij. 'Natuurlijk, meneer,' zegt de bediende en na een kleine buiging gaat hij weg. 'Gaat u mee naar buiten?' vraagt Jeremy dan aan mij. Ik knik en neem zijn uitgestoken hand aan. 'Natuurlijk ga ik met u mee naar buiten,' zeg ik zo beleefd mogelijk. Ik heb echt zin om even een stukje op Senna, mijn merrie, te rijden. Gelukkig is het ook nog eens ontzettend mooi weer. Paardrijden is namelijk leuk om te doen, maar alleen als het mooi weer is. Met slecht weer zoals regen en harde wind blijf ik liever binnen. 'Zullen we ons dan maar richting de stallen begeven?' vraag ik aan Jeremy.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Sorry, maar willen jullie stoppen met tussendoor praten? Ik krijg overal mailtjes van dus het is heel vervelend. Ik snap dat je het wil uitleggen, maar daar zijn pb's en gastenboeken heel handig voor.

Feel the fire, but do not succumb to it.

- Abo. -

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Eleanor Pantheras ~ Dochter Kroegbaas.
Oliver wees me erop dat ik hem niet tutoyeerde en ik slaakte een verslagen zucht. "U weet dat ik dat niet kan," gaf ik toe. Het was alsof ik die woorden niet over me lippen kreeg bij hem, hem aanspreken met je was respectloos en ik kon het simpelweg niet.
"Waarom? Vind je mijn gezelschap opeens niet meer aangenaam?" vroeg Oliver me en ik schudde gauw mijn hoofd. "Nee nee nee, dat is het niet," zei ik gauw, dadelijk dacht hij nog dat ik hem weg wilde hebben en dat was niet het geval. Even wierp ik een blik op Florence en keek toen naar Oliver. Wat moet ik zeggen? Vaak weet ik wel wat te zeggen, maar bij Oliver ontbreken de woorden me. Waarschijnlijk omdat hij zo veel hoger in rang stond dan ik, eerlijk gezegd voelde ik me nogal nietig en ik was ook bang dat ik iets verkeerds zou zeggen. De woede van Oliver of de anderen wilde je, je niet op de hals halen. We hadden al problemen genoeg en dat hoefde ik niet te verergeren door er wat stompzinnigs uit te gooien. Ik streek mijn jurk glad, niet omdat het zozeer nodig was, maar meer omdat ik me niet zo goed een houding wist te geven. Toen ik rond keek bleef mijn blik plots hangen bij een muurtje, waar was de vrouw heen? Er zat elke dag een vrouw met een erg verweerd gezicht en ze had altijd haar dochtertje bij zich. Ze zat daar dan de hele dag en bedelde om eten of geld. Maar nu was ze er plots niet meer, mijn wenkbrauwen schoten kort de lucht in. Hopelijk was er niks ernstigs gebeurd, al vreesde ik dat, dat wel het geval was. Zacht beet ik op mijn onderlip, het was niet de eerste keer dat er zomaar iemand verdween, maar het bezorgde me nog altijd een akelig gevoel. Wat als ik straks ineens verdween? Gepakt door bandieten of iets dergelijks. Ik huiverde kort en het enige wat ik kon doen was hopen dat mij nooit zoiets zou overkomen.
"Ehm, Oliver? Zou je het leuk vinden om mee te gaan?" Het was Florence die me met haar vraag aan Oliver uit mijn gedachten haalde en ik keek weer naar het tweetal. Ik kon beter genieten van elke dag, want hier kon elke dag je laatste zijn en dat realiseerde ik me maar soms al te goed.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oliver John ~zoon heer

"Ehm, Oliver? Zou je het leuk vinden om mee te gaan?"
Ik keek haar grijnzend aan.
"Je weet dat ik niets liever doe."
Ik haakte mijn arm in een van hun, zodat ik tussen hen in stond.
"Zullen we, dames?"
Grijnzend keek ik hen aan. Hier kon ik tenminste mezelf zijn. Buiten, vrij, wie ik was. En al die beleefdheden konden gewoon achterwege gelaten worden. Dat vond ik nog het meest fijn van alles.
"Waar staat hij ook alweer?" vroeg ik twijfelend aan Florence. Als het op dat gebied aankwam, was ik een beetje vergeetachtig, maar dat wisten ze wel. Hoopte ik.

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Miro Valenta - Ex-Uitverkorene
Ik schep wat van het overvloedige eten op en prik een stuk gebraden kip aan mijn vork. Kauwend op het gevogelte luister ik naar haar. Het valt me mee dat ze niet volkomen onervaren is. Bij de goden, dat had er ook nog bij moeten komen. Rustig eten we verder, en ik merk dat de meesten sneller klaar zijn met eten dan wij twee. Tegen de tijd dat ze haar mond weer opentrekt is al meer dan de helft van het gezelschap verdwenen. "Heer Valenta, als ik zo vrij mag zijn, want voor dier bezit u?" Ik kijk haar even aan en slik mijn eten door. Ik ben enigszins verbaasd dat ze Zaryn niet heeft opgemerkt, aangezien hij heel de tijd naast mijn stoel lag. Ook voel ik iets van teleurstelling, ik had gehoopt dat mijn leerlinge wat oplettender zou zijn. "Een feniks." zeg ik en aangezien ik genoeg gegeten heb leg ik mijn bestek op mijn bord neer. Ik zie het meisje hetzelfde doen en tegelijkertijd staan we op. "En u, juffrouw Fox?" Ik schuif mijn stoel weer aan en tik Zaryn op zijn kop, ten teken dat hij kan opstaan. Rustig loop ik richting de deur, en zie het meisje van uit mijn ooghoeken naast me lopen. "Wat zou u er van zeggen als we meteen naar het trainingsveld gaan? Dan kunt u daar laten zien wat u in uw mars heeft." En hoe eerder we vandaag klaar zijn met deze onzin, hoe beter. Ik heb nu al weer behoefte aan wat ontspanning, terwijl de dag pas net begonnen is.

-Oja, Endure had er trouwens mee ingestemd dat ze opstonden en weggingen en al die shiz, dus niet dat het lijkt alsof ik ineens vet veel beslis ;x

[ bericht aangepast op 10 maart 2012 - 18:37 ]

owh lol, had ie dat beest bij zich :'D
Naja -gayhandje- Mevrouw komt er zo aan xd

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Fingon Melwasúl - Aarde Magiër
Langzaam werd de zon wakker en spreidde zijn gouden stralen uit over het land. Iedereen werd wakker, van miertje tot de treurwilgen. Alleen Fingon niet, wier de maan al gezelschap hield wijl de uilen jachtliederen zongen. Op één of andere manier voelde Fingon dat hij de roer moest omgooien en zich onder de mensen moest gaan bevinden. En wel in de stad wat slaperig de blinderingen van de huizen dichtgooide in plaats van te genieten van de zonsopgang. Het is een plek waar hij totaal niks te zoeken heeft, geen vrijheid, geen natuur en... onzuivere lucht. Want vreemd genoeg ruiken de uitwerpselen van dieren minder erg dan die van de mensen. Wat ze vlijtig genoeg op de straat gooien vanuit de vensters. Maar toch is er iets wat daar moet gebeuren. Wat weet hij nog niet, gevoelens en vermoedens zijn wel vaker onverklaarbaar.

Wijl Fingon zijn twijfels overpeinsde kwam wolf naast hem zitten. Normalerwijs zou hij allang wakker geweest zijn, gezien hij meer van de maan houd dan van de zon. Echter zorgde een lange jacht ervoor dat hij zich toch liever neerstreek op zachte mos. Wolf zei niks, maar het was duidelijk dat hij wel in is voor een nieuw avontuur. Ook heeft hij nog steeds een droombeeld in zijn hoofd van een sappige bil.

"Ik denk dat we maar beter zullen gaan, we kunnen tegen de midstand van de zon er zijn. Dan kunnen we tenminste een overnachtingsplaats zoeken, gezien liggen in uitwerpselen van mensen mij niet echt plezierig lijkt.. jou wel Wolf?" Wolf zei niks, maar zijn blik sprak boekdelen. Het was net zoiets van; "je denkt toch niet dat ik mijn mooie vacht daarmee wil besmeuren?".

Zodoende trokken Fingon Melwasúl en Wolf naar de stad, op zoek naar een avontuur. Niet wetende wat hun te wachten zal staan. Maar ze zullen niet zwak staan in deze avontuur, elk zijn krachtig. En samen hebben ze een onlosmakelijke kracht bevestigd door Aarde.

-Eerste post, hoop dat het een beetje een goede intree was. En ik zo in het verhaal kan instromen-

Ligt and Darkness are both very different..

Prima post hoor Je schrijft mooi [:

Esmée Fox. ~ Uitverkorene.
Het eten was heerlijk, maar ik hield me in. Het zou ongepast en absoluut niet charmant zijn als ik mijn eten naar binnen ging zitten schrokken. Heer Valenta antwoordde dat hij een feniks had en toen ik opkeek zag ik de feniks naast zijn stoel liggen, hij was me eerder opgevallen en ik vroeg me af hoe dat uberhaupt mogelijk was.
Heel goed Esmée, dacht ik boos in mezelf en nam me voor beter op te letten vanaf nu. Toen ik het laatste broodje op gegeten had legde ik mijn bestek neer en wachtte af wat we gingen doen.
"Ik heb een bliksemdraak," beantwoordde ik zijn vraag en ik slaagde er niet in de trots uit mijn stem te houden. Dat ik, een jonge, vrouwelijke gewone dorpeling een draak in bezit had was niet niks en dat realiseerde ik me maar al te goed. Alsof we het zo hadden afgesproken stonden heer valenta en ik tegelijk op, terwijl ik door bleef praten liep ik met hem de gangen op.
"Ze heet Wyvern en ik heb haar al negen jaar. Ik heb haar sinds aankomst helaas niet meer gezien, maar ik ga er van uit dat ze goed verzorgd wordt." Ik wierp een zijlingse blik op zijn feniks, hij was werkelijk prachtig. In mijn hele leven had ik er nog maar één gezien, in Cravell kwamen ze namelijk niet veel voor.
"Uw feniks is prachtig, hoe heet hij?" vroeg ik met oprechte interesse. Misschien was dit alles zo erg nog niet, die beleefdheden moest ik maar voor lief nemen. Ik wilde mezelf bewijzen, bewijzen dat vrouwen meer konden dan koken en kinderen opvoeden en vooral dat ik niet weerloos was zoals de meeste mannen dachten.
"Wat zou u er van zeggen als we meteen naar het trainingsveld gaan? Dan kunt u daar laten zien wat u in uw mars heeft." Wat? Overdonderd bleef ik even staan, hij verwachte zeker dat ik het tegen hem op zou nemen in een gevecht en dat terwijl ik nog nooit een wapen had gehanteerd. Ik versnelde mijn pas iets en ging weer gauw naast hem lopen. Ik slikte. Rustig Esmée, je bluft je er wel weer doorheen en trouwens, zo moeilijk kan het toch niet zijn? Ineens kreeg ik een pracht ingeving, een idee dat nog wel een kleine kans van slagen had.
"Heer, zullen we anders eerst langs Wyvern? Ik wilde haar vandaag toch al opzoeken en dan weet u waar u uw training op moet baseren." Op die manier had ik twee vliegen in één klap. Misschien dat ik dan voor de eerstvolgende training tijd had om gewend te raken aan wapens zodat ik niet compleet stond én ik kon Wyvern ook nog zien. Hopelijk had ze niet de boel afgebroken had. Wyvern was een erg trotse draak, ze had erg weinig met vreemden, maar omdat alles zo snel was gegaan had ik ze niet alles kunnen vertellen. Dat ze eerst moesten buigen en moesten wachten tot ze dat terug deed bijvoorbeeld, anders kon ze erg knorrig worden en dat was het laatste wat je wilde. Maar ze hadden hier vast wel specialisten die wisten hoe ze er mee om moesten gaan.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.