[RPG] The Middle Ages 1 - Speeltopics

topic 2

Deze RPG speelt zich af aan het koninklijk hof, meer info hierover vind je hier 'waar speelt het zich af'. De tijd waarin de RPG zich afspeelt, is zoals jullie waarschijnlijk al doorhadden, zijn de Middeleeuwen. Maar niet zoals het werkelijk was, het is namelijk een fantasie wereld.
Van mensen met toverdrankjes tot reuzachtige draken, het is allemaal toegestaan.

Elke tien jaar worden er uit de omliggende dorpen dire mensen, die in het rijke bezit zijn van een machtig mythisch wezen, uitgekozen om een training te komen volgen aan het koninklijk hof door de beste meesters die er zijn.

Het is een eeuwenoude traditie die nooit verdwenen is. De traditie ontstond in tijd van vele oorlogen. Een paar spionnen hielden de bevolking in de gaten en kozen enkel de beste van de beste. Ze moesten natuurlijk wel voldoen aan een aantal eisen, zoals dat ze in het bezit moesten zijn van een mythisch wezen en er mee om moesten kunnen gaan. Enkel de besten werden uitgekozen en mochten naar het hof komen en kregen training van de beste trainers om nog beter met hun dier om te kunnen gaan, maar ook met wapens. Ze werden ingezet in de oorlogen en strijd als aanvoerders van kleine legers of werden uitgezonden op privé missies. Ze worden opgeleid tot echte meesters en meesteressen.
In andere woorden: Het was een hele eer...

En dat is het nog altijd. De drie voorheen gewone dorpelingen komen ineens in een heel ander wereldje terecht en plots kijken er mensen naar hun op. Sommigen weten zich erg goed aan te passen, anderen krijgen heimwee en bij enkele stijgt de roem en rijkdom ze naar het hoofd. Hoe reageren de andere bewoners op het koninklijk hof hierop?

Er wonen dus verschillende mensen aan het koninklijk hof, mensen met verscheidene beroepen en rangen, probeer je ook in te leven in hun wereld, beleefdheden, tradities en dergelijke. Om dit gemakkelijker te maken heb ik zelf wat dingen op een rijtje gezet en die kan je hier lezen.

Deze RPG heeft zoals jullie merken niet echt een vaste verhaallijn die je moet volgen, jullie zijn dus vooral vrij in wat je wilt schrijven en worden niet beperkt. In andere woorden: Let your creativity flow ^^

[ bericht aangepast op 17 maart 2012 - 18:45 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

CHINOS schreef:
Aangezien de sfeer in deze rpg dik tegen zit, ik geen lange teksten kan schrijven en niet 24/7 kan bezig zijn met rpg heb ik besloten te stoppen.
Dus als iemand mijn personage wilt overnemen; she's all yours.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Samenvatting? Anyone?
Als iemand me kan laten weten of ik Oliver gewoon naar buiten kan laten gaan, is het ook goed

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Ik heb Ameline naar buiten gestuurd, waardoor ze in de problemen is geraakt.
Ze kwam een dief tegen (Jayden) die haar van haar juwelen probeerde te veroveren en haar paard heeft verdooft zodat ze niet kon vluchten.
Daarna probeerde hij haar mee te nemen maar Jarred probeerde haar te redden waardoor ze nu beiden in de problemen zitten.
Ze zitten trouwens op een bloemenweide, dat is alles wat ik ongeveer weet.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jade Meloise Feme
Ik opende mijn ogen weer en door mijn oogvocht waren ze een beetje aan elkaar geplakt. Mystic was de heletijd blijven liggen en zijn hoofd was rond mijn middelgeslagen. Ik glimlachte breed en aaide hem over zijn koppie. Ik stond voorzichtig mijn pak af van het stro en liet Mystic opstaan. Ik klopte op zijn hals en pakte een borstel. Ik borstelde zijn hele vacht en gaf hem nog een zoen op zijn neus toen ik de stal verliet. 'Tot zo Mystic.' Zeg ik vriendelijk. Ik loop in mijn witte gewaad over het terein. De wind suisde door haar bruine haren. Het was een warme zomerbries die mijn gezicht streelde als een warme hand. Genietend sloot ik mijn ogen tot ik een blik in mijn rug voelde prikken. Ik was eerst alleen, maar nu niet meer. Mijn zwaart die stond bij mijn gewaad was gecamoufleerd bij mijn pak. Ik keek om me heen en ik bekeek elk bosje. Ieder blaadje. Wie besloop mij? Wie waagde dat te doen? Ik voelde gewoon de bijzijn van een ander, maarik wist. Dat niemand, maar dan ook niemand mij mocht besluipen. Een bandiet zou ik de keel van doorhakken. Als ze mijn zwaard probeerde te stelen zou ik ze villen. Ze namen niet Miracle van me af. Het laatste wat ik nog van haar had.

I'm finally back, Finally after a Year break

Ivar

Ik haal mijn schouders jets op, 'Voor zo ver ik weet betekent het niets,' begin ik met een kleine aarzelling. 'Ik weet alleen dat ik die naam heel lang geleden heb gekregen en dat ik die naam niet van mijn ouders heb gekregen maar van een man die mij in heeft opgenomen in zijn eigen huis. Samen met nog een aantal andere wezen,' vertel ik haar. Ik had het gevoel dat ik veel te veel zei volgens het protocool maar het voelde goed om in ieder geval een deel van mijn keven te vertellen. Ik had alleen geen zin om verder meer te vertellen, dat ik weg was gegaan omat ik moest stelen en het naar de man toe moest brengen. Ik moest blij genoeg zijn dat ik een beetje opvoeding had gehad, niet de man die dat had gedaan afkraken. Ze hoefde wa mij betreft ook niets te weten over mijn leven op straat dus verder blijf ik stil en kijk haar in haar ogen aan. 'Als ik vragen mag Vrouwe, hoe heet U eigenlijk?'

I only miss you when I'm breathing

Ameline Rose Ermengard - Nichtje van de heer

Nadat hij me voor de zoveelste keer over zijn schouder gooide, liet ik me verslagen hangen.
De touwen rond mijn polsen waren te strak aangespannen om er zelfstandig uit te raken dus bespaarde ik mezelf de moeite.
Mijn zwarte krullen bengelden mee met elke stap die hij deed terwijl ik een glimp op probeerde te vangen naar waar we gingen.
Maar aangezien de wereld er op zijn kop er totaal anders uit zag, kon ik er niets van maken.
Onbewust klakte ik verveeld met mijn tong, wat iets was wat ik vaak deed als ik me verveelde.
"Wat ben je eigenlijk van plan?" Vroeg ik gesmoord. "Je hebt mijn juwelen toch al?"
Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond terwijl ik lusteloos mijn hoofd schudde.
Niet dat hij het zou zien of zo, maar gewoon omdat ik het weer eens voor elkaar had gekregen om mezelf diep in de nesten te werken.
Diep vanbinnen hoopte ik vurig dat iemand mijn lange afwezigheid zou opmerken, maar ik betwijfelde het een beetje.
Ik had het gevoel dat dit nog een lange dag zou worden.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Never mind -.-

[ bericht aangepast op 8 maart 2012 - 18:41 ]

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Zendé

Met veel moeite ben ik over het hek geklommen dat het dorp van het hof scheid.
Nu laat ik me zakken en kom met een zachte plof neer op het gras. Mijn hoofd hangt naar beneden, mijn knieën zijn gebogen en ik laat mijn handen rusten op mijn benen. Zo blijf ik een paar seconden uit hijgen. Dan herstel ik me weer en spring de schaduw in.
Vanaf hier heb ik een mooi overzicht over het terrein. Terwijl ik geruisloos door de schaduw sluip flitsen mijn oogbollen heen en weer. Zo kan ik elke menselijke beweging zien die in mijn zicht valt.
Inmiddels kom ik langs de hoffelijke stallen. Wat moeten die paarden het daar luxe hebben, zeg.
Plotseling komt er iemand in het wit gekleed naar buiten. Ze - ja, het is een ze, dat kan ik zien aan haar lange, bruine haren die wapperen door de wind - loopt verder het pad op en blijft stilstaan, met haar rug naar mij toe. Ze lijkt te genieten van het briesje en het zonnetje. Ze ziet er rijk uit. Dat gewaad dat ze draagt, is ook niet armoedig. Kan me wel eens heel veel goudstukken gaan opleveren...
Opeens verstart het meisje zich en begint om zich heen te kijken. Haar greep om haar witte zwaard versterkt. Eerst had ik dat wapen nog niet opgemerkt, aangezien het perfect wegsmelt in haar uniform.
Ik blijf zo doodstil en ineengekrompen staan. Dat werkt vaak wel. Met mijn bende heb ik dit al eens gedaan. Hun bleven met gesloten ogen staan, terwijl er zich ééntje ging verstoppen in de schaduw in of onder een struik. Als de rest hun ogen weer open deden, konden ze de gedaante meestal niet onderscheiden van de schaduw.
Nu maar hopen dat het nu ook werkt.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Jade Meloise Feme
Ik trok echter mijn zwaard toen het doodstil was. Alleen de muziek van de wind speelde zich af. Ik keek om me heen, maar zag of hoorde niets. Schijn bedroog. Er was iemand dat wist ik gewoon zeker. Ik voelde dat aan zo'n instinct had ik gekregen van het leger. Ik zag hoe het velle licht van de zon in mijn ogen scheen toen ik me omdraaide. Ik kon niet veel zien door het velle licht dat in minn ogen scheen. Hoe erg mijn pupillen ook vernauwde het hielp niet veel. Mijn zwaard blonk ook in het licht en gaf het wittelicht kleur. Een regenboog kwam ok de grond terecht door de reflectatie. Ik scheen met mijn zwaard die het licht reflecteerde om me heen. Ik zag plots iets huidachtigs, maarcdeed net alsof ik het niet zag. Ik haalde mijn schouders op en deed mijn zwaard naast mijn zijde. Ik zuchte verheerlijkt en liep richting een prachtig bankje. Ik ging zitten en genoot van ze zon. Ik hield mijn oren echter goed allert zodat ik hoorde als de bandiet naderde. Ik kon zelfs het gedartel van vogeltjes horen zo stil was het. Als iemand een wapen zou trekken zou ik het zeker horen. Een boog spannen had alsonog trillingen. Ik leerde vroeger heel goed te luisteren naar mijn omgeving. Dat was de rede dat ik nooit overleed in een strijd.

I'm finally back, Finally after a Year break

Zendé

Het meisje trekt haar zwaard, waarna ze nog een paar keer achterdochtig om haar heen kijkt. Vervolgens draait ze zich om en haar ogen vernauwen zich tegen het felle zonlicht. Haar zwaard blinkt. Zo ziet het er nog kostbaarder uit.
Plotseling laat ze de weerkaatsing van het licht tegen het zwaard over de omgeving glijden. Het licht passeert mij, maar het meisje lijkt mij niet te zien. Ze haalt haar schouders op en laat haar zwaard weer langs haar lichaam hangen. Dan loopt ze naar een bankje en laat zich erop neer zakken.
Heel voorzichtig haal ik mijn wapen uit zijn schede. Het is geen dolk, maar ook niet echt een zwaard. Iets er tussen in. Het gebeurd geruisloos, want je weet maar nooit. Misschien houd het meisje haar oren gespitst. Wat me opvalt is dat ze haar zwaard nog steeds in haar hand heeft. Of ze is gewoon erg op haar hoede, of ze weet van mijn aanwezigheid.
Ik besluit een risico te nemen en sluip geluidloos naar haar toe. Ze zit met haar rug naar me toe, dat is een voordeel.
Als ik vlak achter haar ben, maak ik me klaar voor een sprong. Ik zak langzaam door mijn knieën, en kan elk moment toeslaan.

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Ivar

Ik herinner me Jade weer en kijk de kamer rond, ik zie haar nergens zitten dus sta ik op. 'Excuseer me vrouwe, ik moet naar mijn trainster. Ik had met haar afgesproken en ik zie dat ze al weg is gegaan.' Ik buig even kort en veeg mijn mond nog af. 'Hopelijk kunnen we snel weer praten,' zeg ik nog voordat ik de kamer uitloop. Ik dwaal de gangen rond en kom uiteindelijk uit bij de grote deuren en een zijdeur. Ik neem de zijdeur en kijk rond, ik zie de hofstallen en loop er in een drafje op af. Ik mocht echt niet te laat komen.
Ik schrik en spring op, 'Vrouwe, achter U!' schreeuw ik uit als ik een gewapende jongen achter haar zie. Hij leek niet een andere leeftijd dan mij te hebben maar ziet er toch erg gevaarlijk uit.

I only miss you when I'm breathing

Jade Meloise Feme
Hij was achter me ik voelde zijn warmte bron gewoon dichterbij komen. Hij haalde een ijzerachtig ding uit zijn schede vast een zwaard. Het leek even geruisloos, maar ik hoorde het ijzer altijd in de hoes schaven. Ik hoorde hem opeens niet meer, maar toen ik Ivar hoorde roepen sperde mijn ogen gelijk open. Ik zette me af van de grond en rolde zodat ik verder weg was van de tegenstander. Ik keek snel naar mijn tegenstander terwijl ik nu mijn zwaard in mijn hand had. Ik had hem gepakt terwijl ik rolde. Ik boog zelf licht voor mijn knieën. 'Mij besluipen of mij proberen te beroven is geen slim idee Jongen.' Zeg ik minachtend. 'Het legers beste krijger. Krijgster en nu trainster van een uitverkorene. Je spot nu met de verkeerde vrouw.' Zeg ik grijnzend. Miracle hield ik in mijn twee handen precies in het midden bij mijn gezicht zodat ik per oog een ander gezichtsveld had. Een seconde later liet ik mijn rechterhand mijn zwaard volledig overnemen en keek ik hem uitdagend aan. Ik verloor nooit en als ik dat deed gaf ik niet op. Nooit zou ik opgeven. In mijn pak zat Miracles huid geweven zodat een klap van een zwaard niet heel hard aankwam. Meestal beschermde het zelfs mijn lichaamsdelen. Ik wist uit ervaring dat het zeer moeilijk was om door de huid van een schilddraak heen te komen.

I'm finally back, Finally after a Year break

Zendé

'Vrouwe, achter u!' hoor ik opeens iemand gillen naast me. Als ik opkijk zie ik een geschrokken jongeman staan. Hij ziet er onervaren en kwetsbaar uit. Aha, een beginner. Maar hij heeft me wel mooi verraden.
De vrouw zet zich af van de grond en maakt een koprol, waarna ze weer opstaat en mij aankijkt. Tijdens de rol heeft ze haar zwaard geheven. Haar voeten ver uit elkaar. Wapen in de aanslag. Vastberaden blik in de ogen. Ervaren uitstraling. Ze spreekt mijn gedachte hardop uit. 'Mij besluipen of mij proberen te beroven is geen slim idee, jongen. Het legers beste krijger. Krijgster en nu trainster van een uitverkorene. Je spot nu met de verkeerde vrouw.' Er verschijnt een hatelijke grijns op haar gezicht.
Een fractie van een seconde is er een aarzeling te zien in mijn ogen. Die jongen is geen probleem. Maar deze... Meestal besluip ik hulpeloze mensen van achteren. Dit was geen goede keuze. Ik weet niet of ze dat liegt, over dat beste krijgster, maar ik ga het in ieder geval niet uittesten. Maar ik ga niet wegrennen. Zal ik dan toch een poging wagen?
'Beste krijgster van het leger?' zeg ik honend. 'Kom maar op.'

Snel, red deze man van de haai! ~~~~~~~~^~~\o/~~~~~~

Jayden Jason Bright
Ze stopte met slaan trappen of gillen waar ik een beetje opgelucht om was. Ik ontspande mijn greep Rond haar iets meer zodat ze comfortabeler op mijn schouder lag. "Wat ben je eigenlijk van plan?Je hebt mijn juwelen toch al?" vroeg ze gesmoord. Eerst wou ik niets zeggen, maar ik kon het echter niet laten. Ik grijnsde een beetje en nam een teug adem. 'Jij vrouwe bent veel geld waard. Je oompje wilt je vast wel terugkopen.' Zeg ik grijnzend. Ik die dat de landschappen een beetje veranderen en bijna waren we er. Hij het huis waar we woonde was veel bos. Door hoever we moeten lopen had ik een paard om de afstand snel te overbruggen. Ik zie de villa in zicht komen en we worden nu bijna omringt door bossen. Alleen het pad waar we op liepen was niet bebost. Ik zie eenhoornen en pegasussen rondlopen en ook grifioenen. Door zende wist ik nu dat je niet over die beesten moest praten. Ze hadden een kort lontje. Ik zag dat we al bijna bij het huis waren en zuchte zacht. Ze was niet zwaar. Zeker niet, maar ze werd wel zwaarder als jehaaf voor een lange tijd droeg.

I'm finally back, Finally after a Year break

Jade Meloise Feme
Hij wou het. Hij wou het proberen? Ik zou hem verslinden vermorzelen. Met Miracle in mijn hand kon ik alles en iedereen aan. Ik begon save en stak haar in de grond. Mijn cape trok ik af wat kon en gooide ik op het bankje. Zijn ogen waren een fractie van een seconde een twijfeling zien wat een grijns bij mij opleverde. Mijn boog die dezelfde patroon en kleur had van mijn gewaad pakte ik vast. Ook een pijl greep ik vast en ik spande aan. Ik was een goede schutter kon snel en foutloos schieten. Ik richte op hem, maar door een schijnbeweging van de jongen raakte ik alleen zou schouder waardoor zijn shirt openscheurde en mijn pijl zijn schouder een snee gaf. Veel stelde het niet voor, maar ik voelde het niet. Ik boog hem nog is strak. Nu richte ik niet op zijn hard of schouder, maar op zijn benen. Je kon moeilijk rennen met een pijl door je been of niet? Ik schoot alweer, maar hij ontdook het nu net, maar hij was uit balans waardoor ik rustig mijn zwaard pakte en naar hem toe liep. Ik liet mijn zwaard door mijn hand "rollen" en pakte toen ik bij hem was Miracle pas echt Goes vast. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg ik uitdagend.

I'm finally back, Finally after a Year break