• Gevangenen:
    Fayan
    Saph
    Ferron (M.I.A.)
    Adelynn
    Cassie
    Dario
    Aurora
    Yentl
    Primrose
    Reina

    Others:
    Nathaniel Snow
    Jem Fairsky





    Let's face it, these people are a danger to our safe community.
    We have to lock them up, together.
    Forever, so we can all live in peace.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Adelynn Jae Daesha
    Ik zette mijn tanden tegen elkaar, maar het verzachtte de pijn niet. Ik voelde de prikkels in mijn bovenbeen van de wond, die alweer langzaam aan het genezen was.
    Nathaniel had me toch maar mooi ontworpen.
    Mijn vrije hand schoot naar de zijne, ik omklemde zijn pols met mijn vingers en drukte mijn nagels in zijn huid.
    'Adelynn?' Iemand zei m'n naam. Met een ruk keek ik op, het mes nog altijd in Nathaniel's lichaam en mijn nagels zich borend in de huid van zijn pols.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Jem Fairsky
    'Ik ben de eerste die toegeeft dat hij dit verdient, maar kun je er niet beter een einde aan maken?' hoorde ik Saph aarzelend zeggen nu Adelynn's aandacht op ons gericht was. Ik keek haar alleen aan en knikte, wetende dat ze deze kans neit zou laten gaan. Haar ogen glansend, ze waren angstaanjagend en anders. De bloedlust in haar ogen...


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    El Laura? (cat)


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Nathaniel Snow
    Oké, nu kon ik dus helemaal niks meer. En mijn eigen gevangenen keken toe hoe ik stierf. Gewéldig.
    "Ja, Adelynn, wees een braaf en volg zijn bevelen op, dat is toch het enige wat je kunt," mompel ik.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Adelynn Jae Daesha
    De eerste tel kwamen Jem's woorden helder binnen, maar de reactie van Nathaniel zorgde voor een plotselinge vlaag van woede.
    Met een ruk trok ik het mes uit zijn lichaam, tilde mijn niet-gewonde been op en gaf de man een harde trap tegen zijn ribben. Mijn lichaam zou het niet doen denken, maar ik was sterk genoeg om hem naar achteren te duwen, en door zijn verwondingen viel hij gemakkelijk achterover.
    'Je speelt met je eigen leven, Nathaniel,' siste mijn dodelijke stem, terwijl ik de punt van het mes tussen mijn vingers door liet glijden.
    De controle over mezelf was verdwenen.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Jem Fairsky
    Ik had te vroeg gesproken, want als ze eerst op een monster leek, was ze nu twee keer zo erg. Met een zucht leunde ik mijn hoof tegen de muur. Jager en prooi. De rest vond eht geweldig om Nathaniel ditmaal eens als prooi te zien. Toch knaagde er iets aan me.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Nathaniel Snow
    Met een klap kwam ik op mijn rug terecht.
    "Tuurlijk, maar niet alleen met mijn leven. Ik heb je nog steeds onder controle, Adelynn." Ik wist precies met welke woorden ze boos werd, ging aanvallen of haar aanval nog even iets uitstelde. Voorspelbaar. Tsja, ik had haar toch gecreëerd.
    Echter, nu ik op de grond lag, kon ik nog iets leuks doen voor Adelynn er echt genoeg van had.
    Mijn goede hand had het mes losgelaten en tastte naar achteren, waar een hendel zat. Met een ruk trok ik hem naar beneden zodat hij geactiveerd werd en daarna nog harder, zodat hij afbrak en niet meer ongedaan gemaakt kon worden.
    Door het hele gebouw ging een gillend alarm af. Noodgeval. President dood. Indringers. Maak ze af.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Adelynn Jae Daesha
    Mijn soepele lichaam sprong naar voren, boog zich half over hem heen. Mijn blik schoot naar de hendel achter hem, maar die was kapot.
    'Hoe heb jij dan controle over mij volgens jezelf?' siste ik, terwijl ik zijn buik weer doorkliefde met één van de messen.
    Hij sprak onzin. Hij had me niet onder controle, niet meer. Zei hij het alleen maar om mijn vragen uit te lokken, om tijd te rekken?
    Verdomme, als ik het meteen had gedaan was alles in stilte verlopen.
    De woede vlamde weer omhoog, zorgde ervoor dat ik het mes uit zijn buik trok en ergens in de buurt van zijn schouder weer door het vlees liet boren.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Jem Fairsky
    'Noodalarm.' Het gefluisterde woord was zo mijn mond uit en voordat ik het doorhad. De rebellen rond mij hoorde het ook, wisten ook direct wat Nathaniel had gedaan.
    'We moeten hier weg,' hoor ik Saph zeggen en hij trekt metteen zijn partner en het andere meisje de kamer uit.
    'Je weet niet eens waar je heen moet.' antwoord ik kort. Mijn ogen zijn nog steeds op Adelynn gericht. Ze zouden neit ver komen, niet met het alarm. Ik zou zelf ook al als verader worden gezien, maar opnieuw kon het me einig schelen. Nathaniel was zo goed als dood, zelf zal ik ook snel volgen.
    'Maak het af.'


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Nathaniel Snow
    Ik grijnsde. Het was een zwakke grijns, maar de twinkeling in mijn ogen was niet te missen.
    "Op deze manier, Adelynn," zei ik zacht. "Ik kan zelf bepalen wanneer jij er een einde aan maakt. Als ik even doorga met jou zo te irriteren, zal dat nog heel kort zijn, maar ik kan het ook nog even uitrekken. Oh, je zit zo simpel in elkaar," sneerde ik en ik tilde mijn goede hand, aaide langs haar wang, wetend dat het haar mateloos zou irriteren.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Adelynn Jae Daesha
    Nathaniel's woorden waren met weinig kracht uitgesproken, maar toch sneerden ze door me heen.
    Ik pakte het mes weer, maar deze keer niet met het doel om hem pijn te doen. De punt boorde zich door de eerst nog gave huid, op de plek waar zijn hart zou moeten zitten. Als hij die had.
    Soepel sprong ik overeind, trok het andere mes uit zijn buik en hield die tussen mijn vingers.
    'Waar gaan we heen?' vroeg ik aan Jem, aangezien hij de weg beter wist.


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Jem Fairsky
    'Naar boven.' Ik kijk rond me heen en bestudeer snel het bedieningspaneel. de gele knop met zwarte blokletters. Zonder aarzelen druk ik er op, een luik in eht plafond gaat open. 'En schiet op,' voeg ik toe met een blik aan de rebellen, die zichzelf snel via de touwladder naar boven helpen. Ik weet zeker dat de gang daarboven naar het dak loopt, waar een ontsnappingsmiddel hoort te staan. Nathaniel was voorbereid en ik vroeg me af waarom hij niet eerder ontsnapt was. Te zeker van zichzelf misschien.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Adelynn Jae Daesha
    Onwillekeurig wierp ik een blik over mijn schouder, naar de gang. Daarna klim ik behendig via de touwladder omhoog, het dak op. Mijn lichaam wordt belemmerd door het irritante, opgedroogde bloed, maar van mijn verwondingen zijn nog maar weinig over.
    Eenmaal op het dak strijk ik mijn lange, zilverblonde haren uit mijn gezicht, en kijk door het luik naar beneden.
    'Schiet je zelf ook op dan?'


    "Do you believe monsters are born or made?"

    Jem Fairsky
    Ik werp een blik naar Adelynn en druk een laatste paar knopjes op het paneel in. Het is maar goed voor ze dat ik slim met knopjes ben.
    'Ja hoor.' Binnen no time ben ik boven, de touwladde trek ik naar boven en het luik knalt dicht. de gang is pikkedonker.
    'Naar links en rennen.' En als er iets is wat die rebellen ondertussen goed kunnen is het dat. Ik grijp Adelynn's pols en leidt haar de goede kant op.

    Saph Amero
    Snow is dood en zijn gehele bewakingsteam zit nu achter onze vodden aan. Geweldig. We rennen ondertussen door een donkere gang, vertrouwen blijkbaar Jem plotseling, waar ik niets van snap... ik knijp Fayan's hand bijna fijn als we half tegen en muur opknallen. Jem duwt ons opzij en smijt een nieuw luik boven ons hoofd open. Frisse lucht. Een sterrenhemel.


    Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

    Adelynn Jae Daesha
    Terwijl de eerste paar omhoog klommen, draaide ik me om naar de plek waar we vandaan kwamen. Ik concentreerde me op de gang verder weg, hoorde vage geluiden waarvan ik niet zeker wist wat het waren. Als het de bewakers waren, hadden we nog maar weinig tijd.
    En zoals altijd na een dergelijke woede-aanval, voelde mijn lichaam vermoeid aan.
    Bedenkelijk keek ik om naar Jem. Hij leek voorgoed klaar met Nathaniel, of leidde hij ons naar de bewakers toe?


    "Do you believe monsters are born or made?"