[RPG] Titanic | 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 15 april 2012 - 20:57 ]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Roxanne Lémieux

Ik neem een slokje van de bubbeltjes en ik glimlach. De herinneringen aan mijn thuisland komen een beetje omhoog, niet dat ik dit ooit geproefd heb, maar het is gewoon de soort... "Zo dus waarom gaat u naar Amerika?" vraagt hij. Ik verslik me bijna en kuch even. "Zeg maar gewoon je hoor." zeg ik zacht. "Voor het reizen." antwoord ik, eerlijk. Of om ver weg te gaan. Care, bijna hetzelfde.

Your make-up is terrible

[Waar kan ik beginnen met Myron? ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Adele Calder
"Ik heb geen reden om te gaan maar ook geen om te blijven, dus pourquoi pas?" Verwonderd keek ik haar aan om haar laatste paar woorden Frans. Ik had me nooit in deze taal verdiept of de kans gekregen om er iets van op te vangen. Niet begrijpend keek ik haar aan terwijl ze haar schoenen achter het bed schoof. "De jouwe als iek zo nieuwsgierig mag zijn?" Vervolgde ze. Ik keek even naar mijn schoenen, met het idee dat ze daar op oogde en wilde mijn koffer al openen, maar bedacht me toen dat ze het waarschijnlijk had over mijn ticket.
"Ik wil doorbreken in Amerika als actrice en een kans om met de Titanic mee te reizen is natuurlijk mooi meegenomen." zeg ik wat langzamer. Aan haar accent te horen is haar Engels niet al te best.

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[We zijn nu gewoon op de boot en je kan een beetje contact maken met de mensen. In het topic hierna gaat de Titanic pas varen, dus we liggen nog aan de kade.]

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[@ fingerniall
Joseph is momenteel niet meer daar (':
en ik kan nu niet meer schrijven Ipod is bijna leeg]

Me so good.

Everdeen schreef:
[We zijn nu gewoon op de boot en je kan een beetje contact maken met de mensen. In het topic hierna gaat de Titanic pas varen, dus we liggen nog aan de kade.]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Harry William White
Ze verslikt zich en kucht waardoor ik mijn hand even op haar rug laat tippen om haar te hellenist vocht uit haar keelholte te krijgen. "Zeg maar gewoon je hoor." zegt ze zacht. "Voor het reizen." beantwoord ze mijn vraag. 'Oke, ik ga Zelf ook reizen, maar ook voor een paar fabrieken van mijn vader die ik moet controleren, kopen of verkopen.' Vertel ik ook meteen mijn redenen. Mijn vader was al vrij oud. 50 jaar. Mijn moeder daarin tegen was 40 en was 20 toen ik geboren was. Mijn vader was voor mijn gevoel dus al best oud dat was dus waarom ik al zijn klusjes op moest knappen, maar ach. Ik kon er mee leven.

[Waar is Joseph dan opeens heen?]

Faith Trust and Fairydust ~ Peter Pan

Nicholas Naud Milton.

"Nee, dan had Charles je pijn gedaan" Zei ze, terwijl ze even richting de bar keek. "En ik heb liever dat ik pijn krijg dan jij dat krijgt" Voegde ze er aan toe. "Catherine, je bent een speeltje voor hem. Je moet echt iets doen. Zo kan iemand je niet behandelen" Zei ik en schudde even mijn hoofd. Hoe kan iemand er zo over denken? Ze kent me niet eens en toch wil ze liever dat zij pijn lijd dan ik.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Anaïs Degrez

"Ik wil doorbreken in Amerika als actrice en een kans om met de Titanic mee te reizen is natuurlijk mooi meegenomen." Ik keek haar dankbaar aan als ze zich inspande om wat trager te praten. "Als actrice? Dat lijkt mij echt geweldig." Glimlach ik. "Eh, iek ga een beetje gaan eten, hebt U zin om mee te," Ik twijfelde even maar gooide er dan toch het laatste woord "Gaan." uit. Misschien moest ik eerst maar eens even aan mijn Engels gaan werken, bedacht ik met een zucht.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Catherine Melrose Roux

"Catherine, je bent een speeltje voor hem. Je moet echt iets doen. Zo kan iemand je niet behandelen" zei hij, en ik keek hem aan. ''Ik doe het voor mijn moeder'' mompelde ik. ''Ze heeft schulden, ze heeft het geld nodig'' ik sloeg mijn ogen neer. Dit was zó beschamend. ''En als ik de bruiloft afzeg, dan doen ze me wat'' voegde ik er nog zacht aan toe.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

FingerNiall schreef:
Harry William White
Ze verslikt zich en kucht waardoor ik mijn hand even op haar rug laat tippen om haar te hellenist vocht uit haar keelholte te krijgen. "Zeg maar gewoon je hoor." zegt ze zacht. "Voor het reizen." beantwoord ze mijn vraag. 'Oke, ik ga Zelf ook reizen, maar ook voor een paar fabrieken van mijn vader die ik moet controleren, kopen of verkopen.' Vertel ik ook meteen mijn redenen. Mijn vader was al vrij oud. 50 jaar. Mijn moeder daarin tegen was 40 en was 20 toen ik geboren was. Mijn vader was voor mijn gevoel dus al best oud dat was dus waarom ik al zijn klusjes op moest knappen, maar ach. Ik kon er mee leven.

[Waar is Joseph dan opeens heen?]

Keep your head up, keep your heart strong

Roxanne Lémieux

"Dat klinkt tres interéssant." zeg ik knikkend. Ik nip voorzichtiger aan mijn champagne, ik schaamde me rot toen ik er net half in stikte. Echt iets wat alleen mij kan overkomen. Het kan me niet zoveel schelen wat mensen van me vinden maar de aandacht van deze mensen naar me toe trekken was alles behalve wat ik wilde, zeker als ze gingen denken van; 'Zie je wel, zij hoort hier echt niet, ze kan geen eens champagne drinken.'

Your make-up is terrible

Gabriël Moody
"Zeg maar gewoon Elisa of Elisabeth." zegt ze, ik knik. 'maar natuurlijk, Elisa" zeg ik bij voorkeur aan de korte naam. Het klonk mooier dan Elisabeth.
"Lust u wel champagne?" vraagt ze dan en ik alweer glimlach ik, 'ik heb nog niet vaak champagne gehad.." antwoord ik en denk even terug, het was nieuwjaarsavond 1911 en er werd flink geschonken, alleen maar champagne. Ik heb veel gedronken en ben de volgende ochtend opgestaan met een kater. '.. maar het is zeker niet verkeerd" vervolg ik en even kijk ik weg van Elisa, de grote groep mensen op de grond is groot en allemaal zwaaien ze enthousiast naar de mensen op het schip.

Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

Myron Damian Thorne

Ik zucht even en klem mijn vingers om het handvat van de koffer. Ik had geen zin om naar de bar te gaan, of een praatje te maken met andere opvarenden. Normaal gezien wel, maar ik voel me er nog steeds rot over dat ik mijn familie heb achter moeten laten. Ik wilde per se mee, zij niet. En nu, nu had ik toch spijt. Maar binnen enkele minuten zouden we gaan vertrekken en ik kon niet meer terug. Niet meer. Ik zucht zachtjes, waarbij een klein ademwolkje mijn mond verlaat. Ik zie nog steeds de huilende gezichtjes van mijn zusjes, alsof ze voorgoed afscheid hadden genomen van mij. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Natuurlijk niet," had ik gezegd. "Ik ben weer terug voor jullie het weten."
Ik besluit toch maar even naar buiten te gaan en wandel wat doelloos door de gangen.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Adele Calder
"Als actrice? Dat lijkt mij echt geweldig. Eh, iek ga een beetje gaan eten, hebt U zin om mee te," Ze stopt even, lijkt te aarzelen. "Gaan." zegt ze uiteindelijk. Uit eten. Ik had niet bepaald honger, maar om hier nu alleen achter te blijven was ook niets.
"Ik wil zo direct eerst mijn moeder uitzwaaien. Het schip zal zo wel vertrekken, maar daarna ben ik daar zeker voor in de stemming."

Her heart was a secret garden and the walls were very high.