• Lost in Blue –RPG Topic 1-

    Copyright © SilverWing



    Hoe ver zou je gaan om te overleven? Je haar af knippen? Je kleding scheuren? Je schoenen verliezen? Insecten eten? Noem maar op. Dit gaat over jongeren vanaf 16 jaar,ze waren met een mooi cruise schip aan het varen. hun schip is op mysterieuze wijze gezonken. De helft is dood de rest is aangestrand op het eiland. Sommige zijn hun geheugen kwijt andere weten alles nog en zelfs dingen die ze niet wilden weten. Zoals ze weten wie het schip heeft laten zinken.

    _________________________________________________________________________
    Regels
    • 16+ Mag maar houd het wel een beetje normaal, want ik bedoel maar je hebt hier geen condomen en pillen XD
    • Je kan het eiland niet alleen af, vraag toestemming aan SilverWing.
    • Niet te veel off topic.
    • Als je persoon dood wilt laat het dan even weten want anders gaan andere die redden.
    • Andere niet vermoorden tenzij het mag van de eigenaar.
    • Ruzie, verkrachtingen, gevechten aangeven aan SilverWing. Dit voorkomt conflicten.
    • Er varen geen boten en er vliegen geen vliegtuigen langs het eiland, en mobieltjes zijn verdronken.
    • Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    • Niemand doet of zijn of haar personage perfect is. Beslis niet wat andere doen.
    • Max 2 Personages per persoon

    _____________________________________________________________________

    Off Topic praten doe je met: { [ (
    Is het topic vol? Vraag aan SilverWing. NOOIT ZELF AANMAKEN!
    ____________________________________________________________________
    Mee doen?

    [ bericht aangepast op 17 juni 2012 - 14:43 ]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    David Cooper Andrews

    "Even tussendoor hoor, maar waarom hebben jij en die blonde jongen eigenlijk ruzie? Sorry ik ben soms nogal nieuwsgierig..." Vraagt Ruby wanneer ze naast me loopt.
    "Dat gaat andere niets aan." zeg ik redelijk bot. "En ik heb het niet zo op nieuwsgierige aagjes." Zeg ik dan en ik versnel mijn pas iets.
    Ik word gek van al dat zand in mijn schoenen maar ik probeer het te negeren.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [...]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Levi Runner

    Ik stond op en liep verder, op zoek naar iets dat handig was om in te gaan slapen en om een hut te bouwen. Of een fort.
    Ik kwam bij een schone rivier, ik nam er een slok uit en vulde mijn flesje.


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    Ruby Knight

    "Dat gaat andere niets aan." zegt hij bot. "En ik heb het niet zo op nieuwsgierige aagjes." even stond ik stil terwijl hij juist harder begon te lopen. Na een tijdje was hij verder dan verwacht en rende ik snel naar hem toe."Het spijt me ik had niet verder moeten vragen," Zeg ik zacht "heb ik nog wel de toestemming om naast je te lopen?" vraag ik plagerig.

    David Cooper Andrews

    Ik merkte dat Ruby niet meer naast me liep en keek even achterom, en al snel liep ze weer naast me.
    "Het spijt me ik had niet verder moeten vragen, heb ik nog wel de toestemming om naast je te lopen?" Ik hoor een plagerig ondertoontje.
    Ik trek speels even mijn linker wenkbrauw op en zeg niets, maar grijns wel.
    "Waar kom je vandaan?" Vraag ik ineens.
    Ik ben nooit zo geïntreseerd in andere, maar ik moet nu toch wat hé?


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Ruby Knight

    "Waar kom je vandaan?" vraagt hij. "Ik kom uit Amsterdam, en jij?
    Het sfeertje is naar mijn gevoel een beetje ongemakkelijk,
    maar dat ben ik dan hè.

    David Cooper Andrews

    "Ik kom uit Amsterdan, en jij?" Vraagt Ruby dan.
    "Assen, Drenthe." Zeg ik dan.
    "Ik woon daar alleen met mijn moeder-" Ik stopte met verder praten.
    "Maar goed." Zeg ik terwijl ik even zucht.
    Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en kijk naar mijn voeten, terwijl ik rechtop blijft lopen.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Ruby Knight

    "Assen, Drenthe." Zegt hij.
    "Ik woon daar alleen met mijn moeder-" Hij stopte met praten.
    "Maar goed." Zucht hij.
    Nu word ik toch wel nieuwsgierig."Alleen met je moeder? Ik alleen met mijn vader," zeg ik om hdem misschien wat te gerust stellen, "mijn moeder is weggerend volgens mijn vader, toen zei ik dat het geen hond was en toen was hij stil, maarja... wil je over jou situatie praten of niet?" Zeg ik om niet door te draven.

    Levi Runner

    onderzoekend bekijk ik een raar gat in de wand steen, Ik steek mijn arm erin.
    Verrassend genoeg is het erachter groter en holler alsof het erachter ruimer is.
    Ik steek mijn zaklamp erin en laat hem geshockt vallen. Er was een heleboel ruimte achter. Ik duw mijn tas door het gat en wurm mezelf daarna er ook door.
    Ik beland plat op mijn gezicht. 'Ouw Dammit'

    [ bericht aangepast op 3 mei 2012 - 20:45 ]


    "Find peace in who and what you are." — Saphira

    David Cooper Andrews

    "Alleen met je moeder? Ik alleen met mijn vader,"
    Ik beet op mijn lip.
    Mijn hand ging automatisch naar het bandje om mijn pols en ik plukte er wat aan. Dat was alles wat ik nog had, van mijn vader.
    "...wil je over jou situatie praten of niet?" Ik schrok op uit mijn gedachten en hervatte me meteen. Al denk ik dat de pijn in mijn ogen zichtbaar is.
    "Nee! Dat, dat is niet belangrijk." Zeg ik erg bot en versnel mijn pas nog meer. Ik probeer tranen weg te drukken, wat aardig goed werkt.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    [Uitleg? Kijk na de dood van zijn vader is hij zo erg veranderd dat zijn karakter ook veranderd is naar erg in plaats van wat hij eerst was, lief, aardig, behulpzaam enzo.]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Ruby Knight

    "Nee! Dat, dat is niet belangrijk." zegt hij bot. Ik schrik ervan maar hij ziet er nu ook wel erg geschrokken uit. Hij loopt nu zo snel dat ik moet rennen om naast hem te blijven.
    Ik voel me schuldig en probeer me te bedenken hoe ik het weer goed kan maken.
    Ik heb hem al vaak beledigd volgens mij...
    "Het spijt me..." Zeg ik verlegen, niet wetend wat ik moet zeggen. "Ik moet ook niet zo nieuwsgierig zijn, sorry..."

    David Cooper Andrews

    "Het spijt me... Ik moet ook niet zo nieuwsgierig zijn, sorry..." Zegt Ruby ietwat verlegen naar mijn gevoel.
    Ik schudt mijn hoofd. "Ik had het gewoon niet moeten vragen, ik wist dat dit zou komen." Mompel ik en vertraag iets omdat ik merk dat ze het niet echt bij kan houden.
    Ik kijk weer naar het bandje en ga er weer met mijn hand naartoe, ik haak het randje onder mijn wijsvinger en beweeg hem heen en weer.
    De naam van mijn vader 'Rowan' staat erin gegraveerd.


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    ( ik moet eventjes mijn pc opnieuw opstarten, ik reageer zo weer :) )

    [Okaay. Ik ga nog een persoontje aanmaken. ;)]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.