[RPG] Camp Unbelievable {THREE} - Speeltopics

Paranormaal mag alles zijn, aura's en geesten zien tot water besturen en teleporteren.



Vul dit in om mee te doen:
Naam + achternaam:
Geboortedatum + leeftijd:
Gave:
Man/vrouw:
Karakter:
Uiterlijk + foto:
Extra [single/bezet, verleden, etc.]:
Invullen bij het inschrijftopic.

Personenlijst:

~Chiya Amorina Hoshi - Aura's & gedachten lezen door Randomness
~Nadia Stone - kan mensen pijn laten voelen door Kaien
~Brandon Ashton Lovegood - van uiterlijk veranderen & healen door DracoWeasly
~Miya Blake - iemand & omgeving bevriezen door x Desire
~Jade Sky Dion - dingen doen met energie door HurtedHeart
~Violet Deanna Green - kan herinneringen zien & beetje in toekomst kijken door RainbowDay
~Maya Cleve - praat met en beïnvloed de wind door thePineapple
~Mason Jaden Martin - teleporteren & humeur voelen en veranderen door Randomness Dragneel
~ Sarah Alexandra McPark - van gedaante veranderen & gedachten lezen door 4Everdeen
~ Sophia Moore - hypnotiseren met haar ogen door Sweetest
~ Louize Nuitpourtoujour - Lichaam van ziel scheiden, en zo rondlopen & Ziel binnenkomen van anderen & Geesten zien

Over de Hutten:
Je mag je eigen hut maken, of met toestemming in die van iemand anders wonen. Je mag dus zelf bepalen waar en hoe, etc.

Ik maak de topics! Als het topic vol is en ik ben er niet heb ik waarschijnlijk al een nieuwe gemaakt, dat doe ik namelijk voor het topic vol zit, maar mochten er nou echt problemen zijn, wijs ik zelf iemand aan die de topics voor mij maakt.

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 16:27 ]

---

Tijd voor koffie.

{louize zecht dankje omdat sarah haar wil helpen. XDXDXD oh, en ik ga nu de gadachte van het iets posten}
louize
ik werd wakker en ik rekte me uit. toen ik mijn hoofd omdraaide zach ik het bezorgde gezicht van een meisje. ik sprong achteruit. ''louize?'' vroeg ze.
ik stond snel op en rend weg. ''wacht!'' riep het meisje dat me achterna kwam. ik rende het bos in een eindje in het bos verstopte ik me in de bosjes. vanuit daar zag ik een vogeltje in de boom. spelen? ik spong naar het vogeltje maar ik miste en het vogeltje vloog op. toen hoorde ik het gespetter van een beek. ik liep daar naar toe en begon in de beek te spelen. ik bekeek elke steen en was overal nieuwschierig naar. op een gegevenmoment kwam ik een kikker tegen. wat is dit vroeg ik me af en ik pookte de kikker zachtjes. hij kwaakte en ik dijnsde geschokken achteruit.

---

welkome to my garden of fantasy

{Je bent on ! Het is hier nu 21:49, bij jou denk ik een uur vroeger..

IK LEEF IN DE TOEKOMST }

Sarah Alexandra McPark
Als haar wezenloze blik verdwenen is, krijgt ze opeens een andere glans in haar ogen, en springt achteruit. Dan rent ze weg, en ik wil nog wat schreeuwen, but she dissapears quickly, and thé forests hide her fast. Ik frons en loop naar mijn hut. Ik nies, maar het gaat over in een hoest, en ik trek het vel nog iets strakker om me heen. In een beer veranderen? Dacht het niet.

---

Tijd voor koffie.

{*gasp* jij bent toekomst menssssss. ooooooh! als de wereld word aangevallen door aliens dan word hij bij jou een uur eerder aangevallen XDXDXD lol}
louize
van als dat spelen werd ik moe en ik ging op de waterkant liggen. daar viel ik in slaap.
zodra de baby verscheen, greep ik de macht van mijn lichaam weer. toen ik opstond merkte ik dat ik me heel erg moe voelde. maar dat was nu niet belangerijk. ik rende de bossen uit en zoek naar sarah. ik vind haar voor haar hut. ''sarah!'' ik ren naar haar toe. ''weet je al wat dat ding wilt?''

---

welkome to my garden of fantasy

{I know, small part, maar ik moet heel erg opschieten! :0}

Sarah Alexandra McPark
Ik lig hoestend in bed, waar ik de laatste eindjes naartoe heb moeten strompelen. Dan hoor ik ineens mijn naam. "Sarah! Weet je al wat dat ding wilt?" ik kijk op vanonder mijn kussen. Ik hoest voor ik antwoord geef. "Dat zou makkelijker gegaan zijn als je niet als een haas weggerend was," zeg ik, niet gemeen bedoeld. Ik haal mijn neus op, en kom overeind, en stap mijn bed uit. "Ik kan het wel proberen, nu," zeg ik.

---

Tijd voor koffie.

louize
''nu? maar hoe kan dat, dat iets slaapt en word je niet een beetje ziekig? je ziet bleek. waarom bespreken we dit allemaal niet bij een lekkere maaltijd voor het vuur het iets slaapt toch'' en ik draaide me om naar mijn hut. daar haalde ik twee gedroogde stukken vlees en wat bessen vruit en groente. ik ging terug en stak het vuur aan samen braade we en aten we de maaltijd. ''maar ja, om mijn gedachten te lezen moet je mij achterna gaan. en jij bent ziek en als je dat doet word het aleen maar erger. duuuuuuuuuuus we moeten het doen met wat we aan info hebben. toch?''
{heb jij een vuurplaats in jou huis? ach jaa als je er geen hebt dan zitten we toevallig buiten XDXDXD}

---

welkome to my garden of fantasy

{Verdorie, en nu moet ik weer zo stoppen, want we willen nog naar een park met een eeuwige kermis, wat natuurlijk leuk is! Dus alvast: XXX}

Sarah Alexandra McPark
We zitten bij mijn vuurplek, Louize naast me op het bed. Ik schuif al het vlees stiekem op haar bord, ik heb zelf echt geen greintje honger. Ik weet niet of ze het merkt, waarschijnlijk wel. "Het valt wel mee, en over dat gedoetje, ik kan misschien transformeren," ik huiver bij de gedachte, maar voor Louize kan ik het denk ik wel aan, "In een Luipaard, cheetah, vogel misschien?" het voelt heel raar om zo die dieren op te noemen, in de gedachte dat ik het zo misschien zal worden. Ik bijt nadenkend op een bes, en en het sap spat uiteen in mijn mond.

---

Tijd voor koffie.

louize
ik zit op sarahs bet. stiekem schuift ze het vlees op mijn bord. ik zeg er niks van. "Het valt wel mee, en over dat gedoetje, ik kan misschien transformeren," ik kijk haar aan. "In een Luipaard, cheetah, vogel misschien?"
'' nee, jij bent ziek en je zal ook ziek zijn als dier dus je blijft hier.'' en ik stop rezoluut een stuk vlees in mijn mond. ''misien sunnen se al seten sat hes ies sil.'' zij ik met volle mond. ik kouwde en slikte het door. ''mischien kunnen we al weten wat het iets wil. ik bedoel wat weten we:
-het is een baby
-het speeld en is nieuwschierig
-het streeft niet naar een doel
-het probeerd niet om mij iets aan te doen
-het is nog niet zo lang een geest.
dat laatste kan ik voelen en schatten net zoals jij de leeftijd van een normaal persoon schat. dus wat denk jij?''

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark
Ik nies en denk na over de feiten die Louize hier voor me op tafel stelt. "Is het duidelijk wat voor wezen het is? Mens of dier?" ik denk nog even na; "Dat ding weet denk ik niet wat het doet." zeg ik, "En trouwens, zo ziek ben ik niet, ik kan echt nog wel transformeren," ik denk aan hoe ik mijn psychische wonde weer open zal trekken, maar ik besluit het resoluut te negeren. Als voorbeeld trek ik mijn zwijnenvel aan, en klim naar buiten. Ik loop naar het meer, maar ontdek een ergerlijk feit. De verkoudheid of ziekte deukt mijn zintuigen akelig in. Mijn ontwikkelde krachten krijgen er een hele klap door. Ruiken, voelen, zien, horen, proeven -gelukkig zien, horen en voelen niet-, maar vooral de zintuigen die ik bijv. heb gekregen door transformeren. Voorzichtigheid, oriëntatie, uithoudingsvermogen. Vooral voorzichtigheid. Ik zet een stap op het bevroren meer, waar het laagje ijzel nog dun is. Ik weet niet waarom. Ik denk na over wat Louize vertelde, over de geest in haar lichaam. Ik probeer te bedenken hoe het zou voelen, maar het lukt niet, simpelweg omdat het mij nooit is overkomen.
Krrrrrr.
Wat is dat?
Krrrrrrrrrr...
Ik ben zonder dat ik het merk naar het midden van het meer gelopen. Gewoonte? Vanwege al het zwemmen.
Kr r r r
Ik kijk naar beneden. Het is het ijs. In plaats van de reacties die ik normaal zou moeten hebben, blijf ik staan. Tot-
KRRRRRRRRRRAK
Ik geef een korte gil als ik in het ijskoude water stort.
Ik voel vrijwel meteen het wier op de bodem. Naar de donkere plekken, daar is de oppervlakte, houd ik mezelf voor. Ze zijn er niet! Ik kan ze niet zien, en ik heb het verschrikkelijk koud. In wanhoop bonk ik tegen een lichte plek in het ijs, wat natuurlijk niet lukt. Mijn kracht... Ik merk dat ik naar de bodem zak, en hoe vriendelijk het wier me omhelst in zijn greep.

---

Tijd voor koffie.

{Vanaf nu kan ik niet meer online komen
XXX}

---

Tijd voor koffie.

{moet ik jou redden of is dit een soort van test voor de dieren transvoormatie?}

---

welkome to my garden of fantasy

{Nou, Sarah is nogal bewusteloos, dus de keuze is aan Louize }

{Internetcafé! Maar ik kan hier niet heel vaak zitten...
XXX}

---

Tijd voor koffie.

{jeeeeeeeeeeeeeeej, okeej}

---

welkome to my garden of fantasy

louize
sarah liep naar buiten. ik bleef nog even voor mij uit staaren en liep toen ook naar buiten. eerst zag ik sarah niet maar toen ik naar het meer liep wel ze stond op het midden en het ijs kraakte behoorlijk. toen brak het ijs en sarah gilde ze zak er doorheen. ik gilde ook, ik keek rijkhalzend naar het gat maar niemand kwam boven. niet naadenkend rende ik ook naar het midden van het meer, maar ongeveer halvewegen zakte ik ook in het ijs. ik kon nog mijn armen sprijden zodat ik maar tot net onder mijn borsten in het water zat. ik rilde, dat water is facking koud. dan opeens zie ik sarah tussen mij en het midden tegen het ijs bonken. ik neem een grote teug lucht en ga onder water. als ik bij de plek ben waar sarah was is ze er niet meer. ik ga nog een keer terug om lucht te nemen en dan ga ik naar de bodem. daar vind ik sarah tussen het wier. een eindje verder op zie ik defenetly een geest. die licht presies zo als sarah, verdronken. maar het is saras geest niet het is een ouder iemand met ouderwetse kleding. niet sarah, gelukkkig. ondertussen heb ik saras armen gepakt en ben ik naar boven gaan zwemmen. eerst kwam ik met mijn hoofd hard tegen het ijs maar de tweede keer kwam ik weer in mijn gat. ik zorgde dat sarah teminste met haar hoofd boven water was en probeerde er uit te klimmen. wat behoolijk lastig was. de eerste en de tweede keer zakte ik meteen door het ijs. daardoor was ik iets dichter bij de kant gekomen en was het ijs ook steviger. ik sleepte sarah erheen en ik deed nog een poging. dit keer bleef het ijs stabiel. ik sleepte haar naar de oever en boog over haar heen. ''sarah, sarah! adem doe iet wees alsjeblieft niet dood.'' een traan rolde over mijn wang. ''sarah!'' schreeuwde ik nu bijna.

---

welkome to my garden of fantasy

Sarah Alexandra McPark
Geluiden. Zwart. Geluiden. Zwart. Water. Water. Koud. Ijskoud. Geluid. Zwart. Zuurstof. Zuurstof? Die past toch niet in het rijtje thuis? Dan begrijp ik het, het staat er, omdat het ontbreekt. Ik probeer het te zeggen, maar er komt alleen gekreun uit mijn mond. Ik stik! Verdomme, ik stik! Het water zit overal, in mijn oren, waar het gonst, in mijn mond, neus, ogen? Alles deinst. Het lijkt een hoogtepunt te bereiken, het moment dat ik denk dat ik doodga, en ik rol op mijn zij, en spuug, voor mijn gevoel, 10 liter water uit. De stroom lijkt niet te stoppen, maar na uren, of denk ik dat alleen maar? stopt het en neem ik een diepe teug zuursstof, wat mijn lichaam dankbaar aanneem, schokkerig, maar het is er. Mijn longen en keel en mijn neus niet te vergeten lijken uitermate ruw. Ik hoest en sputter. Ik krijg een klein stukje zicht terug, en ik zie Louize met een traan op haar wang, het lukt me nog steeds niet me verstaanbaar te maken. "Louize... help," mompel ik, geen idee waar ik hulp bij nodig heb. Het spijt me dat ik zoveel aandacht trek. Ze heeft haar eigen problemen, maar toch lig ik hier. Ik wil sorry zeggen, maar het lukt niet. De twee woorden hiervoor lijken al mijn energie gebruikt te hebben.

---

Tijd voor koffie.

{Online again, jij helaas weer niet }

---

Tijd voor koffie.