[RPG] Cirque du Freak - O2 - Speeltopics

Welcome to the circus, Ladies and Gentleman!
Het is namelijk weer zover: de beste shows van de wereld komen er weer aan. Alleen is het geen gewoon circus, het is namelijk Cirque du Freak en de mensen leven in de waan dat het allemaal eigenlijk nep is en voor hun vermaak. Echter weten ze dus niet dat ze allemaal zo geboren of geworden zijn en het hele circus wel degelijk waar is.
’Oh, those petty humanbeings… They ain’t know what they’re getting into…’

Komt bij ’t circus:
Morticia – Scarlett Raven Xena – Spinnen
Aragog – Améliah Cathy Billington – Pijn
Gabumon – Vincent Reese – Vuur
lluvia – Matthew Oliver Parker – Energie & Metaal
Nesaea - Chryse Jae Parsel Lachesis – Panter & Gif

Hoort er al bij:
Bisous – Riley Nicolas Bennett – Hij kan echt alles eten
Bisous – Eden Florence Morales – Hypnotiseren door middel van haar stem, zeemeermin
Aragog – Madeline 'Maddy' Juliah Evans – Slangen
Alladin – Evanna Samantha Butterfly – Heel lenig
Prisoner – Amare Cecilia Jackson – …
Prisoner – Cameron Dustin Jackson – …
Hutcher – Alexander ‘Alex’ Demi Collins – Kent geen pijn
Blanche – Adam Hayden Ravi Danner – Helderziendheid & Illusies, katachtigen

Regels:
- Leeftijd moet tussen de 16 en 25
– Schelden en 16+ mag
– Graag een stukje schrijven van meer dan drie regels, anders loop je geheid vast
– Ga geen ruzie uitlokken met andere spelers, dus respecteer elkaar
– Schrijf en bestuur alleen je eigen personages, niet die van een ander!
– OOC graag tussen haakjes: () [] {}
- Melden als je nieuwe username hebt
- Max. drie personages per user
- Reserveringen blijven één dag staan
– Just have fun! (:

[ bericht aangepast op 9 juli 2012 - 17:57 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Scarlett > Matthew.
"Natuurlijk hield ik van haar... She was my world and it only happened 2 months ago." Hij zei het iets zachter, maar ik kon het nog steeds verstaan. Hij stak nog een sigaret aan en maakte een tot ziens gebaar, maar terwijl ik naar hem keek en in de stromende regen stond, bedacht ik me dat ik weg ging precies op het moment dat hij me het van zijn zusje had verteld. Dat moest er erg onrespectvol uitzien en als ik het aan iemand zou vertellen, zou ik het raar vinden.. Ik zuchtte diep en fluisterde tegen Opera in haar taal dat ze maar even moest wachten. Weer ging ik naast hem op de bank zitten en zwijgzaam keek ik voor me uit, terwijl ik een hijs van mijn sigaret nam, die al op de helft was.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew > Scarlett

Ik kijk verbaast op als Scarett weer naast me komt zitten. Ik zeg niets maar staar alleen voor me uit. 'Mijn vader zegt dat het mijn schuld is. Dat als ik gewoon optijd was geweest dat ze er dan nog geweest was.' Mijn stem trilt een beetje en ik durf Scarlett niet aan te kijken. Waarom ik dit haar vertelde? Geen idee..

Scarlett > Matthew.
Het is een klein tijdje stil als ik weer naast hem kom zitten en in die tijd rook ik mijn sigaret op, gooi deze weg, en kijk naar de nog steeds stromende regen - wat me raar genoeg op dit moment kalmeerde. Dan breekt Matthew als eerste de stilte weer, "Mijn vader zegt dat het mijn schuld is. Dat als ik gewoon optijd was geweest dat ze er dan nog geweest was." Ik hoor hoe zijn stem een beetje trilt en ik wil hem eigenlijk aankijken, maar doe dit niet, omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat ik medelijden met hem heb, dat hij zwak is. Want dat is hij namelijk niet, hij houd van zijn zusje... Dat soort emotie ken ik niet, aangezien alleen mijn moeder om me gaf en toen overleed aan één of andere ziekte. Mijn vader vond dat een goed moment om te vertrekken, zei dat hij mij toch nooit wilde en ik het uit mocht zoeken... Ik was pas bijna veertien, hoe moest ik doorkomen? Ik zuchtte en liet mijn hand het kleine stukje band overbruggen om mijn hand daarna die van Matthew vast te pakken. "En geloof je, je vader? Denk je echt dat het jouw schuld is, dat als je op tijd was geweest ze er nog was?" Ik beet even op mijn volle onderlip, maar ging toch verder, "It's not your fault. Je kon er niets aan doen: het was groen en de andere bestuurder stopte niet, it's was his fault." Het gevoel dat ik zijn hand had gepakt was raar, omdat ik het dit keer niet deed om te flirten, maar om hem te bemoedigen, te kalmeren.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Evanna

Ik gilde toen ik wakker werd. 'Er waren mensen met hoorns ze renden en... ze aten je op en... ik...' ik keek Cameron bang aan terwijl er allemaal dokters doeken op mijn hoofd legden. Mijn been was gewoon verbonden. 'Het komt door bloedverlies.' zei een dokter en keek even op een een of ander vaag ding aan mijn arm. 'Cameron, gaat alles goed met jou?' vroeg ik plotseling. Ik wilde gewoon weten dat het allemaal goed ging met hem. 'En Amare? En de rest?' het kwam door mijn bloedverlies dat ik dacht dat iedereen iets ergs had maar ik moest en zou weten of alles goed ging.


[waar is ze eigenlijk, gewoon in haar eigen kleedkamer?]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Matthew > Scarlett

"En geloof je, je vader? Denk je echt dat het jouw schuld is, dat als je op tijd was geweest ze er nog was? It's not your fault. Je kon er niets aan doen: het was groen en de andere bestuurder stopte niet, it's was his fault." Ik sta op en geef een trap tegen een cola blikje op de grond. 'Natuurlijk leefde ze dan nog! Als ik optijd was geweest om haar mee te nemen naar dat stomme feetsje dan was die verdomde bestuurder niet tegen mijn auto aangeren en dan was ze er nog!' Ik grijp met mijn handen in mijn haar en doe mijn best te kalmeren.

Scarlett > Matthew.
Hij stond abrupt op en gaf een trap tegen een cola blikje die op de grond lag. "Natuurlijk leefde ze dan nog! Als ik op tijd was geweest om haar mee te nemen naar dat stomme feestje, dan was die verdomde bestuurder niet tegen mijn auto aangereden en dan was ze er nog!" Hij greep met zijn beide handen in zijn haar en ik kon alleen maar toe kijken. De laatste keer dat ik iemand zag flippen, was het een vriend van mij en hij had te veel drugs genomen, al was dit natuurlijk een hele andere situatie.. Waarom voelde dit dan alsof het mij persoonlijk aan ging? That was stupid, just stupid. Geruisloos stond ik op en liep ik naar hem toe, waarna ik mijn handen op die van hem legde, die nog steeds in zijn haren verstrengeld waren, en voorzichtig pakte ik deze vast en deed ze naast zijn lichaam. Daarna pakte ik zacht, alsof hij van porselein was, de beide kanten van zijn gezicht vast zodat hij mij wel aan moest kijken. "I know you are hurt, believe me, I've been there. Ik dacht dat de dood van mijn moeder mijn schuld was, maar ze was ziek, she died." Nog nooit had ik dit openlijk zo snel aan iemand verteld, maar het leek alsof hij mijn hulp nodig had. "Ik gaf mijzelf de schuld dat mijn vader weg liep en mij alleen liet, ik dacht dat ik er niet hoorde te zijn, omdat iedereen mij in de steek liet.." Ik zuchtte diep en je hoorde gemakkelijk de gebroken toon in mijn stem, maar toch keek ik hem nog steeds aan in zijn ogen. "It's nót your fault, Matty." Zijn bijnaampje zei ik met een voorzichtige, maar charmante glimlach op mijn gezicht.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew > Scarlett

"I know you are hurt, believe me, I've been there. Ik dacht dat de dood van mijn moeder mijn schuld was, maar ze was ziek, she died. Ik gaf mijzelf de schuld dat mijn vader weg liep en mij alleen liet, ik dacht dat ik er niet hoorde te zijn, omdat iedereen mij in de steek liet...It's nót your fault, Matty." Mijn kaken klem ik dicht op elkaar en ik probeer rustig en regelmatig te blijven ademen. 'In jou geval geloof ik dat het jou schuld niet is.' Ik haal diep adem. 'Maar in míjn geval ís het mijn schuld.' Ik kijk naar haar. 'Het spijt me dat je dit allemaal moet aanhoren.' Ik werp een blik naar de grond.

[ Kleedkamer ]

Amare Jackson

'Cameron is even een glaasje water aan het halen.' zei ik en ging bij haar zitten. 'Hij was heel de tijd, maar er mocht maar één persoon binnen zijn en ik kwam net aanlopen.' Ik glimlachte. 'Je had een grote wond, Cameron denkt dat hij die heeft gemaakt toen hij transformeerde.' Ik glimlachte twijfelend en ging met mijn hand door haar haar. 'Trouwens nog bedankt.' glimlachte ik toen.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Evanna

'Geen dank, dat doe je toch gewoon.' zei ik zacht. 'En Cameron kan er niks aan doen. Ik had beter moeten uitkijken en..' Zuchtend ging ik iets rechter op zitten. 'Is alles verder nog goed gegaan met jou?' vroeg ik zacht aan Amare. 'Niets ergs?' Mijn ogen bleven even steken bij mijn verband maar dwaalden daarna weer terug. Ik legde even mijn hand op de hare en wreef er even over. 'Bedankt, dat je er bent en me hielp met zo veel.'

[ bericht aangepast op 9 juli 2012 - 23:13 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Amare

'Alles ging goed.' glimlach ik dan en kijk haar aan. 'Mare..jij en Cameron?' zeg ik dan met een grijnsje. 'Ik ben blij voor je.' zeg ik dan met een lachje. 'Waarom ben je blij?' hoor ik ineens achter me. Cameron loopt de kamer binnen met drie glazen water. 'Blij dat ze je gaat vermoorden in je slaap.' zei ik en pakte het glas water aan. 'Ik zal jullie wel even laten.' zeg ik dan met een glimlach.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Evanna

Ik glimlach naar Amare. 'Als er ooit nog iets is..' zeg ik kalm. Dan kijk ik Cameron aan. Ik pak het glas water van hem over en ik neem een slok. 'Dankje.' fluister ik. Mijn hand omklemt het water terwijl de ander op het bed klopt. 'Ga zitten', zeg ik dan en zucht. 'Die dromen zijn raar. Er waren mensen met hoorns die jou op gingen eten en daarna deden ze een vreugde dans omdat je iets had overleefd of zo. Maar dat komt vast door die vage pillen.' ik kijk mijn eigen kleedkamer rond en kijk dan Cameron weer aan.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Cameron Jackson

Ik glimlach. 'Het was gewoon een droom.' en ik dan en neem plaats. 'Die pillen hoef je vanaf morgen niet meer te slikken. Behalve als je pijn krijgt.' Ik strijk over haar haar en geef haar een achte kus.


[ Ik heb aardbeien ^^ ]

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Scarlett > Matthew.
Hij klemt zijn kaken op elkaar, wat ik voelde doordat ik mijn handen nog aan weerszijde van zijn gezicht had. “In jou geval geloof ik dat het jou schuld niet is.” Hij haalde diep adem en ik wachtte op geduldig op zijn volgende woorden. “Maar in míjn geval is het mijn schuld.” Hij keek naar me, waardoor ik opeens schrok, omdat hij me daarnet de hele tijd niet aan had gekeken. “Het spijt me dat je dit allemaal moet aanhoren.” Hierna wierp hij een blik naar de grond, wat misschien ook beter was, aangezien hij anders mijn gebroken en pijnlijke blik zag. Zachtjes duwde ik met mijn rechterhand zijn kin omhoog en met mijn andere hand wreef ik kalmerend over zijn wang/ kaak heen. “Ik zal je dit vragen: geloof je alleen dat het jouw schuld is, omdat je vader jou de schuld geeft? Wat moet ik zeggen of doen, zodat je me gaat geloven?” Toen liet ik hem los en dit keer keek ik naar de grond. “Weet je, misschien is het wel goed om een klein tijdje te denken dat het je schuld is, ook al is dat niet zo, want het is pas kort geleden. Je moet je tijd hebben om erachter te komen dat het jou schuld niet is.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew > Scarlett

Ik bijt op mijn onderlip om de tranen tegen te houden. 'Omdat mijn vader het zegt, iedereen het denkt en omdat ik het vind. Soms zou het veel makkelijker zijn als ik dood was inplaats van zij. Ze hadden toch een voorkeur voor haar. Blond, blauwe ogen het gezichtje van een engel. Ik was altijd al een 'probleemgeval' zoals ze me noemde.' Mompel ik en zucht voor ik ga zitten. 'Ze hield ook van mij. We hadden alleen elkaar. ' prevel ik zacht.

Scarlett > Matthew.
"Hoe was of is het contact met je moeder? Zegt zij hetzelfde als je vader?" Ik bleef een moment staan voordat ik weer naast hem ging zitten, maar ik keek naar de regen en niet naar Matthew. "Wat ik ervan heb begrepen, is het contact met je vader niet goed, het lijkt erop dat hij je alleen schuld aan wil praten. Liev-" Lieve schat had ik willen zeggen, maar ik moest dit inhouden, dus beet ik op mijn onderlip. Ook al is het voor mij alledaags, hij zou er wat anders bij denken en in deze situatie is het ook niet echt gepast. Ik kuchte, voordat ik verder ging. "Matthew, nogmaals: het is niet jouw schuld. Het stoplicht schoot op groen en jij mocht rijden. Het was de schuld van de andere bestuurder, jij totaal niet."

---

Quiet the mind, and the soul will speak.