• {Rollentopic RPG Utopia
    Informatie Dossier over de RPG

    Er was eens een welvarend land, het land Utopia.

    Utopia is een eiland dat ondanks zijn grote niet te vinden is op de normale kaarten, het ligt ergens verscholen in de Atlantische Oceaan met een speciale beschermde stof om het eiland heen wat het verhult voor de buitenwereld.

    Op het eiland zijn er een aantal nationaliteiten;

    Donkers, Luchters, waterzeeërs, Lichters, Midders, (later meer informatie hierover)



    De inwoners van Utopia zijn hele normale mensen, maar toch was er iets dat anders was dan bij ons.

    De mensen van dat land beschikten ieder over een magisch wezen aan hun zij.

    Deze wezens waren ook wel Democles.

    Democles zien er uit als normale dieren, denk hierbij aan een normale huiskat, hond, paard, vogel etc. hoewel er her en der een uitzondering plaatsvond, in de vorm van een griffioen, eenhoorn,elfje, Hippogrief, of een draakje etc.



    Een Democle is tevens onafscheidelijk verbonden met zijn mens, maar niet te min hebben ze een geheel eigen denkvermogen en bewegingsruimte.

    Hoe een mens aan een Democle komt? Sommige van de mannen van de bevolking zeiden dat je hem moet verdienen, maar dat klopt niet want ieder mens, goed of slecht, heeft er eentje vanaf zijn geboorte meegekregen, hoewel de mannen daar niet bijzijn natuurlijk uit respect voor hun vrouw.

    Sommige mensen zagen hun Democle als hun geweten en luisterden naar wat ze zeiden.

    Anderen gingen discussies aan met hun Democle als ze ergens over in zaten.



    De Democle zorgden ook op hun eigen manier voor het land, door hun magie werden de oogsten groter, bevatte het eten meer voedingsstoffen, was het water helderder, en waren de mensen minder snel ziek en leefden ze langer.



    Maar aan elke gelukkige periode komt natuurlijk een eind….



    In 1425, toen een aantal Europese landen(Spanje, Frankrijk, Engeland, Nederland, Duitsland) erachter kwamen van de Democles besloten ze het land aan te vallen.

    De aanval kwam niet geheel als een verassing want onder de Democles waren er een paar die dit al hadden zien aankomen.

    Het werd een bloederige strijd, vele mensen en hun Democles stierven onder de zwaarden van hun tegenstanders.

    Vele mensen en hun Democles besloten om onder te duiken, het eiland bood genoeg geheime schuilplekken verspreid over het hele eiland, maar velen boden weerstand, wie zal er winnen?



    En daar is waar deze RPG zich afspeelt….



    In het heetst van de strijd...

    Regels :

    • Geen oneliners
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OOC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen.
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    * Er is geen elektriciteit in Utopia, dus kom niet aanzetten met mobieltjes en dergelijken ;]
    * Gedachtes van de Democle in je personage diens hoofd met Schuingedrukt weergeven.

    Rollen :

    Lichters
    Ayelana Avan ~ Nachos
    Joe Cat Michell ~ xheart

    Luchters
    Thomas Louis Davis ~ Roxas
    Claire Jasmina Rovenia den Ludicle ~ WizardnightM
    David Whitfield ~ RainbowShine

    Waterzeeërs
    Niara Livai Trefonia ~ Sunbaked
    Jordan Justin Goods ~ xheart

    Midders
    Ferron Pierce ~ Zayngasm
    Nehynana Allysee di Capdruil ~ DreamerN
    Dimitri Ortega-Theäme ~ DreamerN
    Marieal Mia Ivyran ~ Sunbaked

    Donkers
    Ayden Rhine ~ Roxas
    Aaralyn Yahn ~ Soldiery
    Riza Waddle ~ General
    Inleiding

    Het was een prachtige lente ochtend in het jaar 1425, het volk werd net een beetje wakker.
    De bakker was al druk bezig in zijn keuken en stookte de oven alvast hoog op terwijl buiten zijn vrouw de was ophing terwijl ze stond te praten met de vrouw van de groenteboer die ook bezig was haar was op te hangen.
    Niets wees erop dat vandaag de dag was waarop alles zou veranderen.
    De Waterzeeërs op zee waren natuurlijk de eersten die de schepen in de verte aan zagen komen, maar ze hadden niet in de gaten dat het lieden waren met kwaadaardige bedoelingen dus lieten ze hun passeren.
    De Europezen trokken via het Oosten Utopia binnen.
    De eerste steden die met de europezen te maken kregen waren Eöri en Ailon.
    De Wolkenbergen bleven gespaard omdat de Europezen zich niet aan de hoge bergtoppen wouden wagen.
    Gelukkig raakten al veel jonge mannelijke Europezen de weg kwijt, toen ze oog in oog kwamen te staan met een groot aantal Lichters dames, die bijeen waren gekomen om een feestdag voor de godin Irini te vieren.
    De mannen werden zo overrompeld door de schoonheid van die dames, dat ze met knikkende knieën terugrenden naar hun boten en terugvaarden naar hun land.
    Maar toch bleef er nog een groot aantal mannen over hoewel die verrast waren over de aantallen van het volk, en ook over het feit dat de vrouwen net zo bedreven als de mannen meevochten voor hun land.

    Er ontstond paniek toen ook Oakbon, Nurn en Tellmariën in strijd raakten met de Europezen.
    Ailon viel al snel in het bezit van de Europezen, Eöri bleef echter van de Utopianen.
    Tussen Ailon en Oakbon begon er een front te ontstaan, de Koninklijke eenheden werden in volle trots ingezet.
    Naast de Koninklijke landmacht vochten de inwoners zelf ook dapper mee, ieder op zijn of haar eigen manier.
    Dit verhaal gaat over een aantal Utopianen, wier ieder op hun eigen manier de oorlog meemaakte en de tijden daarna….

    Achttien jonge Utopianen, verschillend in Nationaliteit,verschillend in levensstijl.
    Komen zij de oorlog door? Vechten ze mee? Of duiken ze onder….

    Veel lees en schrijf plezier !! ^^

    [ bericht aangepast op 9 okt 2012 - 23:44 ]


    Credendo Vides

    {Oké, dan zal ik wel opschieten :] Dan post ik nu twee personages tegelijk :X}

    Nehynana


    ,,Eurydice, volgens mij zijn we er bijna, zou je dus iets zachter kunnen lopen?”
    Eurydice snoof even, alsof ze dat allang niet doorhad dat ze er bijna waren.
    Voorzichtig zette ze nog een aantal passen in de richting van gelach, dat nu duidelijk tussen de bomen te horen was.
    Baldor liet zich voorzichtig van de rug van de wolf glijden en gebaarde naar Ezo hem te volgen.
    ,,wat ga je doen?” probeerde ik hem zo zachtjes mogelijk toe te roepen.
    Hij glimlachte sluw en zei geluidloos. ,,ik verras ze van de Andere kant.”
    Ik schudde al zuchtend mijn hoofd, Typisch Baldor weer, altijd de stoere gozer uithangen.
    ,,stuur anders Ezo eerst om te kijken of alles veilig is.”
    hij stak zijn duim op en verdween in een grote boog om het bosje heen.
    Ik liet zich ook van de zachte rug van haar Democle zakken.
    kom, wij benaderen de onbekenden via de voorkant.
    Eurydice knikte met haar hoofd.
    Goed, maar dan ga ik wel voorop.
    Haar woorden dulden geen tegenspraak en ze zette zelfverzekerd al een paar passen naar voren.
    Aan de andere kant van het bosje klonk er geschreeuw.
    Bijna meteen sloeg ik mezelf tegen haar voorhoofd.
    Die idioot toch ook weer.
    Snel en behendig flitste ik tussen de bomen door, naar het meervoudig geschreeuw dat nu opklonk.
    Al snel stonden ik en Eurydice op het open veldje.
    Alle andere aanwezigen bleven stil staan.
    ,,wat is een grote wolf.” Een jongeman wees met een verbouwereerd gezicht naar Eurydice, die grommend voor hem stond.


    Dimitri


    ,,vader, moeder, ik ga ervandoor.” Mijn stem galmde door het grote huis terwijl ik naar buiten liep.
    Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat vader in de deurpost verscheen. ,,zorg goed voor jezelf mijn zoon, en moge je geluk hebben op je tocht.”
    Ik glimlachte even. ,,zorg goed voor Dorian, voordat hij domme dingen gaat doen.”
    Mijn vader Ciaran lachte nu ook. ,,dat komt wel goed.”hij haalde even iets uit zijn zak.
    ,,ik denk dat je deze wel kan gebruiken.”
    Ik vind het zakje lenig op, het rinkelde toen het in mijn hand terecht kwam.
    ,,er zit genoeg Damon in voor een aantal weken.”
    ,,bedankt vader.”waarna ik me eindelijk omdraaide om het erf af te lopen waarbij ik het niet kon laten om nog een keer achterom te kijken en allebei mijn ouders Ciaran en Celestine Ortega Theäme in de deuropening zag staan, vergezeild door hun Democle; Arisse de kerkuil van mijn vader en Asteria de zwaan van mijn moeder.
    Toen ik me net weer wou omdraaiden ving ik nog net een glimp op van het kleine blonde jongen
    - die beter bekend stond als Dorian Ortega Theäme- die snel wegdook van het raam op de bovenste verdieping waarbij ook nog net de staart te zien was van Magi zijn leeuwaapdemocle.
    Al glimlachend draaide ik me uiteindelijk helemaal om en verliet het grote massieve hek dat ons huis beschermde.
    ,,waar gaan we als eerst heen?” vroeg Ylya met haar vriendelijke stem vanaf mijn schouder.
    ,,ik was van plan om richting Oakbon te reizen, maar met die oorlog weet je maar nooit wat je tegen kan komen.”
    Mijn hand gleed even automatisch naar het zwaard, dat zorgvuldig aan mijn linkerzijde hing.
    ,,op naar Oakbon is het dus.”zei Ilya opgewekt maar doezelig.

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 16:24 ]


    Credendo Vides

    [Ik kan Thomas net zolang laten Dwalen als nodig is xD hij weet de weg toch niet xD]


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana

    ,,jullie kunnen wel met ons meereizen.”
    Pas nadat ik het gezegd had bedacht ik me wat voor gevolgen dat zou kunnen hebben.
    De Europezen keken me echter vreugdevol en opgewekt aan.
    ,,meen je dat echt Nana?” Baldor zette ontzet een stap naar me toe.
    Ik was weer een beetje ineengekrompen bij die naam.
    ,,Baldor, noem me alsjeblieft geen Nana, je weet dat ik dat haat.”
    De jongen streek even met een hand door zijn haar . ,,sorry.”zei hij een beetje schaapachtig voordat hij zich weer naar de Europezen wende.
    ,,hoe denken jullie door het land te komen zonder Democle? Hoe denken jullie dat wij ons uiteindelijk zouden voelen als onze landgenoten erachter komen dat wij samen reizen met mensen die ons eigenlijk de oorlog verklaard hebben? Hoe…” maar Baldor werd abrupt afgekapt door de blonde Europees.
    ,,is er geen manier op een… Democle is het toch…te krijgen?”
    Baldor viel weer even diep in gedachten.
    ,,ik weet het niet…” bracht hij uiteindelijk uit.
    Ik zette een stap richting de Europezen. ,,ik weet misschien wel iets wat jullie kan helpen.”
    Vanuit mijn ooghoeken kon ze Baldor ontzet naar me zien kijken.
    Nehynana,weet je zeker dat je deze onbekenden naar die belangrijke culturele plek moet brengen?
    Eurydice haar stem galmde door mijn hoofd heen waarop ik alleen maar knikte.
    Je hebt zelf gezien dat ze niet liegen, dus ik geef ze mijn vertrouwen
    Eurydice snoof en wende haar gedachten richting Ezo, die even later ook zuchtte maar toch opgewekt knikte over het plan.
    ,,dan zit er niets anders op lijkt mij.” Verzuchtte Eurydice zichzelf terwijl ze de wasbeer Democle lichtelijk geïrriteerd op haar nek liet zitten, waar die diens hoofd op dat van Eurydice liet hangen.
    Ik wende me weer de drie Europeanen, mijn geamuseerde lach van net maakte plaats voor een serieuze gloed die mijn gehele gezicht in beslag nam.
    ,,Eric,Paolo en Willem, we brengen jullie naar het graf der wijzen voor raadpleging.”


    Credendo Vides

    Thomas Louis Davis

    Zelfverzekerd begint Sheila voorop te lopen en even later komen we uit bij het bos. "Hoe wist je waar het bos was?" vraag ik verbaasd
    "Er was een geest zo vriendelijk me de weg te wijzen!"
    Ik ben onder de indruk van Sheila. Hoewel ze dit eigenlijk helemaal niet wil, brengt ze me toch naar het bos. "Die kant maar op, denk ik dan?"
    "Waar gaan we heen dan?" vraag Sheila
    "De hoofdstad? Meygrymph lijkt me de ideale plaats om te beginnen!"
    Sheila knikt en gaat langs het bos lopen. "We kunnen maar beter niet het bos in, wie weet wat daar zal zitten." Ik zucht en rol overdreven met mijn ogen, Sheila en haar "verstandige" gedoe altijd..


    It's never gonna happen, Guys.

    Nehynana


    ,,loop een beetje door wil je.” Baldor keek over zijn schouder heen naar de drie Europezen die achter hem aan drentelden en verwonderd om zich heen keken.
    Dit was de tweede reisdag en ondanks dat Baldor zo al een tijdje liep te mopperen dat ze door moeten lopen lagen ze ver voor op schema.
    ,,Baldor, laat ze gewoon even, dit is allemaal nieuw voor ze.”
    De Europezen knikten dankbaar naar me waardoor Baldor met zijn ogen rolde.
    ,,natuurlijk, tegen haar zijn ze alleraardigst." murmelde hij voor zich uit.
    Ezo sprong van de rug van Eurydice af, waar hij net wakker was geworden van zijn middagdutje en ging naast Baldor lopen.
    Als jij nou ook eens aardig tegen ze ging doen worden ze misschien ook aardiger tegen jou
    Baldor wist dat Ezo gelijk had, maar hij vertikte het toe te geven.
    Ik -die helemaal voorop liep- had bijna helemaal niets door van het gedoe achter me.
    Stoïcijns hield ik mijn blik alleen maar voor me en genoot van het landschap dat zich voor me uitstrekte terwijl ik snel een slok water nam uit mijn flacon, helder water dat ik gister uit de kleine Mizulle had gehaald.
    ,,over ongeveer een half uur arriveren we in het Bernanbos, vanaf daar word het weer een stuk spannender.”
    Naast me hoorde ik Eurydice zuchten
    Zolang je maar niet zo roekeloos bent als de vorige keer weergalmde de stem van de wolf in mijn hoofd.
    Ik zal kijken of ik me daar aan kan houden antwoordde ik haar lachend terug.
    Bovendien hoeven we dan nog maar een halfuurtje te reizen voor we bij de graven zijn. Voegde ik eraan toe, waardoor Eurydice wel met haar hoofd moest knikken.
    Ach, wat kan er nou allemaal misgaan in een uurtje? Hoorde ik iets wat Sarcastisch in haar hoofd waardoor er een brede glimlach op mijn gezicht kwam.

    Dimitri


    ,,hier gaan we even een dag rust houden.” uitgeput liep ik een herberg in het bedrijvige Woyn om daar onderuit gezakt aan een tafeltje te gaan zitten.
    We waren twee dagen met weinig rust doorgereisd door het dichte en immense bos dat het midden van het land sierde.
    Je moet jezelf ook niet uitputten galmde de stem van Ilya door mijn hoofd heen, waardoor ik even moest lachen.
    ,,ik kan heus wel goed voor mezelf zorgen.” Ik haalde haar van mijn schouder af en zette haar voor me neer op tafel waar ze zich opkrulde en tegen mijn arm aan ging liggen.
    De waard kwam naar het tafeltje toe en ik bestelde een warme kop soep en een kommetje eucalyptussap.
    ,,dit moet wel genoeg zijn.” En overhandigde de waard 5 Amethist en 4 pyriet munten.
    De waard keek even met grote ogen naar de munten.
    ,,dat is genoeg Damon om voor twee weken mijn beste kamer te kunnen huren.”
    Ik keek verbaasd op.
    ,,neem me niet kwalijk, normaal moet ik altijd rond dit bedrag betalen voor een fatsoenlijke kamer.” Een beetje mompelend ging ik rechter op zitten.
    De waard draaide zich half om.
    ,,Milly, neem de bar even over.” En zonder op een antwoord te wachten van het meisje dat daar glazen zat af te drogen zakte hij bij me aan tafel.
    ,,Mijn naam is Hendrik en ik weet wat mijn klanten nodig hebben en dat is een goedkope accommodatie.”


    Credendo Vides

    [Zo klaar met werken. Ben onderweg naar huis. Mag ik een samenvatting en waar kan ik inspringen?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    {@Rechazame, er is geen plek waar je in kan springen, begin gewoon met je verhaal en dan word er vanzelf naar elkaar "toegegroeid" Iedereen is nog een beetje diens weg aan het zoeken.}

    Nehynana


    ,,nog een paar minuutjes en we zijn bij de graven.” Zei Baldor die naast mij voortliep.
    De reis was voorspoedig verlopen en Baldor was zelfs in een goed gesprek verstrengeld geraakt met Eric,de Europaan uit Engeland, waarna hij een berisping van Ezo had gekregen.
    Zie je wel dat ze in orde zijn? Waarop Baldor alleen maar zijn neus had opgehaald, hij vond het altijd zo oneerlijk als zijn democle gelijk bleek te hebben.
    Ik had dit alles met een glimlach opgenomen, soms was het wel fijn om reisgenoten te hebben.
    Eurydice drukte haar snuit tegen mijn der arm aan.
    Kijk daar voor ons
    Ik bleef zo abrupt stilstaan waardoor Willem tegen me opbotste.
    Vragend keek hij naar me, maar ik keek naar een punt voor me, iets wat aangedaan en met een hand wrijvend over mijn rug waar Willem pijnlijk tegen aangekomen was.
    ,,wauw…” hoorde ik Willem achter me, wat mijn gezicht weer in een vriendelijke uitdrukking toverde.
    Het uitzicht over de graven was inderdaad schitterend.
    Door de invallende schemering die er heerste leek het gras door het schijnsel van de pulserende stenen monumenten van de graven paars.
    Er vlogen duizenden gouden vuurvliegjes in het rond en tussen het gras was het bezaaid met een bijzondere bloemsoort de lichtblauw oplichtten.
    Ik liep door het heuveltje af waarop we stonden en liet me voor een paars pulserende steen die bedekt was met mos in het gras zakken en sloot allebei mijn ogen.


    Dimitri


    De waard keek naar Ilya.
    ,,mooie Democle heb je daar, slaapt veel zeker? De mijne slaapt ook bijna de hele dag door…”
    Voordat hij zijn zin af kon maken sprong er een dikke roodharige kat op tafel.
    ,,bedankt dat je zo complimenteus bent Hendrik.” Mauwde die.
    De waard gebaarde naar de kat. ,,als je het over de duivel hebt, dit is mijn Democle Minoux.”
    Minoux gaf een kopje tegen mijn arm aan, wat tot een soort van grom van Ilya leidde.
    ,,let maar niet op haar, ze is nogal schuw tegen onbekenden.” Praatte ik het gedrag van mijn Democle goed.
    Hendrik de waard gaf zijn Democle een klopje. ,,Minoux zal jullie de kamer wijzen.”
    De kat rekte zicht uit.
    ,,als jullie mij willen volgen.” Waarna hij statig richting de trap achter de bar liep.
    De trap kwam uit op een goedverlichte overloop.
    ,,kamer 14 is voor jullie,de sleutel zit al in de deur, ik wens jullie een goed verblijf.”
    En met die woorden draaide hij zich om en met zijn staart in de lucht paradeerde de kat weer de trap af.
    Wat je noemt gastvriendelijk hoorde Ik Ilya in mijn hoofd brommen.
    Ik kon een lach niet onderdrukken terwijl ik de sleutel in het slot omdraaide en de kamer binnenliep.
    Uitgeput liet ik me op het bonzen bed vallen.
    ,,morgen gaan we toch weer verder, op de markt koop ik een paard en als we dan geluk hebben zijn we morgenavond in Oakbon.”
    Ilya nestelde zich tegen mijn borstkas aan en viel al bijna spontaan in slaap.
    ,,dat is een uitstekend idee.” Murmelde ze.


    Credendo Vides

    [is er een manier waarop iedereen moet beginnen of een plek?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Skyelina Dablues
    Ik laat me uit het raam zakken, mijn voeten raken de tak waar ik al op hoopte. Ik hurk en pak de tak met mijn handen en klim op die manier naar beneden. "Weer aan het wegsneaken??" Geschrokken draai ik me om en zie Ailey staan. Ze haalt haar wenkbrouwen op en likt langs haar bek. "God Ailey" zucht ik en leg mijn hand even op mijn hart. "ja wat moet ik dan? Als het aan hem lag, bleef ik de rest van mijn leven binnen tot dat de oorlog voorbij is" grom ik. "Misschien is dat niet zo'n heel slecht idee?" Ik zucht diep. "Dat is het wel!" Ik loop langs Ailey
    Ik stap stevig door en na een tijdje hurk ik achter een bosje. "Waarom zou je jezelf in gevaar brengen Skyelina?" vraagt Ailey. "Ik breng mezelf niet in gevaar, ik kom op voor mijn land" Plotseling hoor ik een grom en Ailey springt voor me. "Geloof me je brengt jezelf in gevaar!"

    [wie komt Skyelina Meeten?]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Joe Cat Mitchell.

    Ik loop wat rond met Tunder naast me. Ik was net wakker geworden en het was weer tijd om verder te gaan. Ik was al dagen in het bos en er was weinig licht. Dit was zoo slecht voor mijn huid. Ik wist wel dat ik bijna aan het einde van het bos was en dus was ik opgewekt. Ik pakte wat eten uit mijn rugzak en zag Tunder naar me kijken. 'Oké, oké jij krijgt ook wat' lachte ik en ik gaf hem een stukje brood.

    Jordan Justin Goods.

    Ik maakte mijn zusje wakker, om haar vervolgens naar school te brengen. 'Hey May, wakker worden' fluisterde ik en ik aaide over haar hoofdje. Ze opende langzaam haar ogen en keek me glimlachend aan. Ik glimlachte terug en liep naar beneden. Daar maakte ik haar brood voor school klaar en een broodje voor nu. Ze kwam aangekleed beneden. 'Zie ik er zo mooi uit Jordan' vroeg ze verlegen. 'Tuurlijk zie je er mooi uit! Jij ziet er altijd mooi uit' glimlachte ik terwijl ik haar optilde en op het aarecht zette. 'Hier je broodje' zei ik en ik gaf haar, haar broodje. Die at ze snel op en we begonnen naar haar school te lopen.


    † Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

    Ayden Rhine

    Na een zware dag op werk keer ik terug naar huis. Het is een piep klein huisje, maar het is thuis. Ik wordt direct uitbundig begroet door Amy, mijn kleine lieve zusje. Ik knuffel het kleine meisje en begroet mijn grootvader en grootmoeder. Grootmoeder had het eten al gemaakt en hongerig ga ik aan de tafel zitten. Na een klein zegje voor de goden beginnen we met eten. Heerlijk! Daar had ik zo'n zin in!

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 22:28 ]


    It's never gonna happen, Guys.

    [Anyone? xD]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    Rechazame schreef:
    [Anyone? xD]


    [Ik zou graag willen, maar kan mezelf niet naar de andere kant van het land transporteren.. Hihi xD]


    It's never gonna happen, Guys.

    [Zij kan wel wel die richting opgaan :p]


    [i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

    [Ja kan wel, dat je vlucht voor de europeanen xD maar dat duurt wel even eigenlijk, want ik zit helemaaaal aan de andere kant van het eiland xD Of je moet richting de hoofdstad van de luchters trekken. Daar ben ik binnenkort met mijn andere personage xD]

    [ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 23:00 ]


    It's never gonna happen, Guys.