• Nightmare of Dance

    Voel je de muziek door je aderen stromen? Voel je de beat, die je botten laat trillen? Zie je hoe bezwete en gebroken lichamen samenwerken om toch nog een prachtig geheel te leveren?
    De groep DanceRule lijkt op het eerste zicht een gewone dansschow. Je kan er kijken naar ballet, modern, streetdance, hiphop en ballroom, allemaal uitgevoerd op topniveau, maar wat niemand weet...
    De leden zijn een voor een van straat geplukt. Ze zijn wees, weggelopen of gewoon ontvoerd en zo in Zwitserland terecht gekomen. In het trainingskamp van DanceRule.
    Deze RPG begint als er een nieuwe lading nieuwelingen aankomt. Ze weten niet wat ze daar doen, maar hebben 1 ding gemeen. Ze hebben wonderlijk veel danstalent.
    In DanceRule kan je jezelf laten uitgroeien tot een betere danser, tot een ster! wordt aan buitenstaanders verteld, maar eigenlijk worden de dansers daar verplicht.
    Ze hebben te veel en te lange lichamelijke trainingen en krijgen maar net genoeg slaap en eten. Al snel wordt hun leven een aaneenschakeling van dansen, eten en slapen, maar tussendoor krijgen ze af en toe de kans om met hun medeslachtoffers te spreken.
    Zullen er relaties ontstaan? Weten ze te ontsnappen? Of blijven ze in deze hel? Waar het enige waar ze van hielden, plots veranderde in een kwelling?


    Outfits!!
    Jongens
    Meisjes
    In het begin zullen hun kleren worden afgenomen en krijgen ze een beperkt aantal kledingstukken van dit. Ze zullen het hiermee moeten doen. Later bij shows zullen ze zelf hun kleren en make-up mogen kiezen.
    Dan mogen ze zich nog eens uitleven ;)


    Ballet:
    -Rose McCartney 1DILoveUx
    -Claire Bealaux dracoluvvv
    -Amy Michels Demi1309
    -Austin Sandén SupahBaby
    -Jaden Collens 1DILoveUx
    -Grey Pritchett EDWESTWICK

    modern:
    -Alexis Ramirez Prisoner
    -Kimberley McKenze Paralyzedx
    -Jack Collins JokerBaby
    -Jamy Black EDWESTWICK

    Streetdance:
    -Nala Garcia JokerBaby
    -Naomi Micheal. 1DLovertje
    -Gereserveerd Poeh
    -Ian Silvas Demi1309

    Hiphop:
    -Luna del Monte 1DILoveUx
    -Ruby Mayer delicato
    -Abbigail Rogriguéz Prisoner
    -Damen Johnson WillNotLearn

    Ballroom:
    -Eleadora Alonso SerpentEyes
    -addelynn Beaquarthe dracoluvvv
    -Mario Estevez JokerBaby

    Regels
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - als je een personage aanmaakt is het de bedoeling dat je er wel degelijk iets mee doet. Dus niet na een dag al stoppen.
    - Ik verplicht je niet om een bepaalt aantal regels te posten, maar weet dat een langere tekst leuker leest
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders
    -Als het topic vol is en ik ben niet online om een nieuw te maken mag SupahBaby dat in mijn plaats doen. En als zij ook niet online is, zal Demi1309 ervoor zorgen dat er een nieuw topic wordt aangemaakt. (;


    rollentopic

    [ bericht aangepast op 28 juli 2012 - 18:38 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Grey Pritchett
    Mijn armen legde ik over Amy's schouders en ik drukte mijn voorhoofd tegen dat van haar aan. Mijn neus kwam op die van haar te liggen en ik verdronk ik haar mooie ogen. Voorzichtig gleed ik met mijn handen een stukje naar beneden tot ze op haar rug lagen. In de verte hoorde ik een stem die zei dat we naar onze deur moesten lopen, maar ik kon me niet wegtrekken van Amy.

    [Haha, veel plezier, en tot zo, Demi1309!]


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Ian Silvas

    Ik kon die mannen wel slaan. Hoe ze Mario uitlachte.... Ik huiver van woedde. Dan hoor ik de vrouw en zie Nala naar streetdance lopen. Ik glimlach even kort en loop achter haar aan. 'Mazzel dat we bij hetzelfde zitten. Zit ik tenminste niet alleen,' mompel ik en kijk haar even aan. Ik probeer troostend te glimlachen. Ik was er ingestonken. Hun mooie praatjes hadden me er in laten trappen. En ik kon mezelf wel slaan, maar ik zou vechten. Vechten tot het eind en de andere hier helpen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Nala Garcia
    Ik keek hem aan en knikte glimlachend. Ik was een stukje verander tijdens onze korte tocht. Ik had mijn kracht opnieuw gevonden. De mantel van angst en breekbaarheid had ik van me af geworpen en ik droeg mijn harnas van kracht. Zo ging het steeds. Ik ging onderuit, maar ik moest door, moest blijven ademen, blijven leven. Vraag me niet waarom, het was een instinct. Iets dat verder ging dan gedachten en emotie's, ouder dan oudste gebouwen van Rome of waar dan ook. En ook al vreesde ik de dood niet en zou het niet erg vinden nu te sterven, toch was het daar. Een instinct dat me zei te blijven leven, hoe erg het ook leek, keep on swimming, zoals Dori het zou zeggen. En toen moest ik lachen.
    Ik grinnikte zacht om mijn eigen gedachten en wist gewoon dat dit een ommekeer was. Ik wist nu wat ik hier ongeveer kon verwachten en was dus niet van plan de angst nog eens de bovenhand te laten nemen. Nou, wouden ze ons hier opsluiten? Goed, maar ze zouden het zich nog beklagen. Ze zouden nog wensen dat ze mij gewoon langs laten lopen hadden, want ik zou echt niet meewerken in deze praktijken.
    Een grijns kwam rond mijn lippen en ik sloeg mijn armen over elkaar. Ik voelde me plots zo klein niet meer. Niemand wist van het vurige karakter in dit kleine lichaam, maar ze zouden nog eens verrast worden.
    "Keep on swimming." grinnikte ik.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mario Estevez
    Ik liep -of beter gezegd: strompelde- de ballroom zaal binnen. Ik zag nog niemand en liet me dan maar in het midden van de zaal op de grond zakken. Met een kreun ging ik liggen en sloot even mijn ogen.
    Het was weer typisch iets voor mij om de eerste te zijn die gestraft werd. Maar ik was het niet gewend om naar iemand te luisteren. Al heel mijn leven was ik baas van mezelf, af en toe kreeg ik wel wat raad van Moreno, maar ik mocht steeds zelf beslissen, moest zelfs beslissen.

    [ bericht aangepast op 27 juli 2012 - 13:12 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Jamy Black
    In het lokaal MODERN was er nog niemand. Ik ging ergens in de hoek zitten en keek rond, veel spiegels, een gladde vloer en felle lichten. Dat was het.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    JokerBaby schreef:
    Jack Collins
    Ik glimlachte geruststellend naar Naomi.
    "Het komt wel goed, rustig maar." Ik ademde even diep in en keek toen naar de vrouw die haar uitleg deed.
    "Zo... dan moet ik maar eens gaan." mompelde ik. Ik zwaaide even naar Naomi, glimlachte naar Jamy en liep toen de deur van Modern door.
    Ik keek de zaal rond. Het was gewoon een typische danszaal, niets meer, niets minder. Ik keek naar de spiegels en de glimmende vloer, hier zou ik me wel kunnen uitleven. Ik keek naar Jamy die net als mij naar hier was gelopen.
    "Oh, hey, doe je ook modern?"

    {laten we zeggen dat de choreografen wel meevallen. Zij willen natuurlijk niet dat hun dansers gewond raken of een blessure oplopen, maar er is altijd minstens 1 van de mannen in de kamer, dus als er problemen zijn, worden ze toch gestraft, of de choreografen het willen of niet ;)}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    [Ben er weer]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Amy Michels

    Ik kijk zwijgend terug in zijn mooie ogen. Ik slik even en hoor de andere weglopen. Ik kijk hem aan. 'We moeten naar binnen,' fluister ik hees. Ik kijk hem aan en glimlach kort. Dan druk ik heel vlucht en zacht mijn lippen op de zijne en loop dan met grote passen naar de balletzaal. Ik kijk om en glimlach naar Grey. 'Kom,' zeg ik en doe de deur open.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Jamy Black
    Ik zag Jack op me af komen en ik wilde hem wegduwen. Gewoon, even alleen zijn, alleen dansen. Toen pas merkte ik de man in de hoek op. Lekker dan, bewakers erbij.
    "Ja, ik doe ook modern." Zei ik uiteindelijk. Ik liep op Jack af en opeens wilde ik hem heel dicht tegen me aantrekken. Ik voelde mijn wangen rood worden en liet mijn blik afdwalen.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Ian Silvas

    Een beetje verbaasd kijk ik naar Nala. Waarom lachte ze ineens? Ik hoorde dat ze zacht iets zij met een grinnik. Ik kijk haar even vragend aan, maar besluit er niet naar te vragen. Ik laat me op de grond zakken en kijk recht voor me uit. En nu? Moesten we nu gaan dansen, terwijl mannen in geweren om ons heen stonden? Leek me leuk... Het sarcasme in mijn hoofd droop er vanaf en ik grinnikte even om mezelf. Die mannen dachten ons zwak te kunnen maken, maar ik had nog hoop. Hoop om hier weg te komen. Hoe was mij een raadsel, maar het zou me lukken... Hoop ik.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    Als ik niet in een kamer vol sadistische, vervelende mannen stond, als ik niet over een paar minuten gedwongen zou moeten dansen, als ik niet met nog 18 jongeren was, dan was ik naar Amy toegerend en dan had ik haar opgetild. Maar ja, ik was daar wel, dus liep ik achter haar aan, met een tollend hoofd en een domme glimlach.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Ik open de deur en zie gelijk twee mannen. Geen eens vrijheid met dansen? Ik slik en kijk om waar Grey me is gevolgd en glimlacht. Ik weet niet waarom, nou eigenlijk wel, want waarschijnlijk had ik dezelfde domme glimlach op mijn gezicht. Ik had hem een kus gegeven, maar waarom? Omdat hij me zo veel hielp en ik hem als enige in dit fucking gebouw vertrouwde of omdat ik hem toch wel meer wilde als een vriend? Ik wist het niet, kende hem waarschijnlijk pas twee uur of iets, dus besluit ik het maar te laten voor wat het was. Iets zei me dat we nog tijd zat hadden. Ik laat me op de grond zakken en wacht op wat gaat gebeuren. En tja... Ik was bang. Ik was bang dat ik bij elke misstap ik een klap zou krijgen. Ik weet niet wat ik liever had, klappen en marteling of verkrachting. Ik gok het eerste, maar wist dat het tweede me ging overkomen.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    Ik probeerde Amy uit mijn hoofd te zetten, ik bedoel, ik ken haar pas een paar uur! Het kwam vast omdat we hier vast zaten, en ik iemand wilde die me hielp, die me zoende en die me trooste. Ik ging een klein stukje bij Amy vandaan zitten en keek rond, er stonden een paar mensen en ik schaamde me opeens dood: ik had me nog niet eens voorgesteld of zo, ik dacht alleen maar; Amy, Amy, Amy. Ik leek wel een stalker, of zoiets.


    Don't let your life be lived by somebody else.

    Amy Michels

    Ik kijk verbaasd als ik zie dat Grey een stukje van mij vandaan schuift. Ik slik en kijk strak voor me uit. Ik had het verpest, ik had het nooit moeten doen. Nu voelde hij zich ongemakkelijk of misschien had hij wel een vriendin. Ik voel de angst en verdriet nog heftiger door me heen suizen. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen eromheen. Ik bijt hard op mijn lip en sluti mijn ogen. Ik tel tot tien en als ik mijn ogen open heb ik mijn ogen weer op een kille blik gezet. Ik trok vandaag mijn mond niet meer open, ik zou niets zeggen. Ik zou niks meer doen. Ik zou geen donder uitvoeren. Ik zou hier blijven zitten, wat ze me ook aandeden.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Grey Pritchett
    "Amy, vind je me een stalker?" Floep ik er opeens uit, het komt uit het niets en wil dat ik het terug zou kunnen nemen. Het was zo dom, mijn wangen werden meteen knalrood. Sinds wanneer was ik zo raar aan het doen? En waarom kriebelde mijn buik zo? Opeens herinnerde ik me weer een zin van mijn ex-vriendinnetje. "Elke keer als ik je zie kriebelt mijn buik, dan weet ik het weer zeker: ik ben zo totaal verliefd op je." Ik had gezegd dat ik dat ook had, niet dat het waar was. Maar nu, nu snapte ik wat ze bedoelde.


    Don't let your life be lived by somebody else.